Brief van ouders online over de nieuwe ontwikkelingen rond de zorg voor jeugd-- lees even mee!
Beste ouders,
Ouders Online heeft samen met een ouder een brief geschreven die we willen presenteren op de bijeenkomst van Jeugdpoort as dinsdag. Dat is een bijeenkomst van iedereen die ertoe doet als het gaat om jeugdbeleid (ministers, staatssecr. en het hele veld van jeugdzorg). Sinds kort willen ze daar ook oudersvertegenwoordigingen bij hebben.
Nu is Ouders Online formeel geen ouderbelangenorganisatie, maar aangezien die er ook vrijwel niet zijn, hebben we toch maar de handschoen opgepakt.
Let op: dit gaat over de nieuwe jeugdwet, die 2015 moet ingaan. Er wordt nu al van alles geregeld en beslist. De kranten schrijven er weinig over, maar ook voor gewone ouders gaat het enorme gevolgen hebben.
We willen jullie graag informeren. Dit is de brief die we daar gaan aanbieden. Volgende week komt hij ook op Ouders Online (www.ouders.nl), hopelijk ondertekend door zoveel mogelijk ouderclubs.
Graag jullie reactie!
Justine Pardoen (hoofdredactie Ouders Online)
-------------------------------------------
Geachte dames en heren,
Is het in het belang van ouders en hun kinderen dat er meer geld geïnvesteerd wordt in de jeugdzorg, en al of niet in preventie en vroegsignalering?
Misschien is het in het belang van ouders dat geprobeerd wordt juist met minder budget een betere inzet van de zorg na te streven, en te onderzoeken hoe je dat dan bereikt. In onze ogen kan dat namelijk wel, onder één belangrijke voorwaarde: dat wordt ingezet op een goede selectie ‘aan de poort’, dat wil zeggen met inzet van universitair geschoolde professionals. Dan kan, zo is onze overtuiging, de zorg voor jeugd toe met minder geld, terwijl de relatie met ouders verbetert.
Om een voorbeeld te noemen. In de jeugdhulpverlening zijn veel jongeren met psychiatrische problematiek. Zulke kinderen belasten de draagkracht van een gezin enorm. Bovendien gaat het vaak om psychiatrische ziekten met een erfelijke component, waardoor ouders ook psychische problemen kunnen hebben. Daar moet bij de beoordeling van de benodigde ondersteuning en zorg rekening mee worden gehouden. Deze beoordeling vraagt nogal wat van een jeugdprofessional. In de praktijk zien we het dan ook vaak fout gaan: de relatie tussen hulpverlening en ouders is in veel gevallen ronduit slecht, waardoor verkeerde beslissingen genomen worden, oneigenlijke machtstrijd gevoerd wordt, en de kinderen om wie het gaat, uiteindelijk niet voldoende geholpen worden. Wanneer een uithuisplaatsing volgt, wat door jeugdzorg vaak als enige redmiddel gezien wordt, raken kinderen én ouders zwaar getraumatiseerd.
In de praktijk blijkt dat de gemiddeld HBO-opgeleide jeugdzorgmedewerker niet over de juiste vaardigheden beschikt voor deze subtiele, en moeilijke processen van inschatten, oordelen, beslissen en begeleiden. Maar ook in andere gevallen zien we dat ouders ontevreden zijn over de bejegening, en krijgen kinderen niet wat ze nodig hebben. Het is juist zo vreselijk belangrijk dat ouders en jeugdhulpverlening kunnen samenwerken, zoveel mogelijk in harmonie, elkaar ondersteunend en aanvullend, en in alle transparantie. Maar dit lijkt haast een utopie, terwijl het toch ook een van de doelstellingen is van u, zoals u hier allemaal bij elkaar zit.
Waar gaat het dan mis?
Punt 1 (Waarheidsvinding en kwaliteit)
Op dit moment leidt de werkwijze van jeugdzorg tot veel onnodige tegenwerking van ouders. Bij pedagogische onmacht van ouders, of bij psychiatrische problematiek informeert de jeugdzorgmedewerker een multidisciplinair team onder leiding van een academisch geschoolde gedragsdeskundige, die oordeelt op basis van de bevindingen van de jeugdzorgmedewerker, nota bene, zonder de ouders of de jongere ooit gezien gesproken of onderzocht te hebben. Dat moet veranderen. Als dat namelijk niet gebeurt, verhuizen de oude fouten van het systeem gewoon mee in de transitie.
Het zou zo geregeld moeten worden:
• Bij forse pedagogische en/of psychiatrische problematiek dient een forse inzet aan de poort te worden geleverd. Ouders en kinderen hebben er recht op dat vanaf het begin een academisch geschoolde gedragsdeskundige wordt ingezet die het voortouw neemt om zelf met de jongere en zijn ouders in gesprek te gaan en deugdelijk onderzoek te verrichten.
• Er worden géén feiten geregistreerd van ‘horen zeggen’, maar alleen uit eigen bevinding. Als een buurvrouw constateert dat een moeder een bepaalde diagnose heeft, wordt dat niet als feit genoteerd, maar is dat hooguit aanleiding voor meer onderzoek.
• Waar uitspraken van derden niet kunnen worden bevestigd, kunnen deze niet als zodanig een rol spelen in het verdere proces. Dat dat nu wel zo is, heeft ertoe geleid dat jeugdzorg veel fouten maakt, en dat ouders zich rechteloos voelen, en vaak wanhopig.
Punt 2 (Rechtspositie ouders en kinderen)
Met de transitie worden de waarborgen voor cliënten sterk verminderd. Zo verdwijnt met de transitie het recht op zorg, en we vinden dit is strijdig met artikel 24 IVRK. Het is niet zeker of jongeren die nu een vaste behandelaar of begeleider hebben, deze kunnen behouden. Ouders maken zich nu zorgen, en terecht: ze vrezen dat een passend zorg- of hulpaanbod hun kinderen onthouden kan worden onthouden, doordat bij gemeenten het geld zomaar op kan zijn, of dat zij beslissen het anders te besteden, of dat het type zorg niet is ingekocht of omdat de gemeenten geen leveringsplicht hebben.
Met de transitie kan het dus straks zo zijn dat jongeren in Rotterdam nog wel passende zorg kunnen krijgen en in Groningen niet. We vinden dit strijdig met het gelijkheidsbeginsel. Moeten ouders straks gaan procederen om de juiste hulp te krijgen voor hun kind? Krijgen we straks net zoals in het onderwijs waar nu 16.000 thuiszitters zijn waar niet echt naar omgekeken wordt, te maken met duizenden kinderen in psychische nood die niet de zorg krijgen die ze nodig hebben? Hierdoor vallen ze buiten de boot en maken ze een valse start in hun leven. Naast financiële gevolgen zou dat een enorm negatieve invloed hebben op het welbevinden van ouders en die jongeren die dan onbetamelijk lang op de juiste zorg moeten wachten. Nog afgezien van de maatschappelijke gevolgen op de lange termijn.
Kortom, onze vraag is hoe meer geld in de jeugdzorg deze problemen kan oplossen? Ouders hebben er op dit moment niet veel vertrouwen in, om eerlijk te zijn. We zien ook niet hoe meer geld investeren in het nog vroeger aanwezig zijn in alle gezinnen, de problemen gaat oplossen van een ongezonde levensstijl, toenemende obesitas, schooluitval en radicalisering, jeugdcriminaliteit en de nu op ons afkomende grote jeugdwerkeloosheid. Ouders maken zich zorgen dat er juist meer jongeren tussen wal en schip zullen belanden met de nieuwe jeugdwet en dat hun ouders niet weten waar ze terecht kunnen als er conflicten ontstaan met de gemeente over de juiste zorg. Hoe wordt de rechtsbescherming van ouders en kinderen geregeld?
Tot slot: De voorwaarden voor succes
Het hele doel van de transitie was het geldmonster te beteugelen door de zorg dichter bij de mensen brengen en de gemeenten uitvoeringsverantwoordelijk te maken. Maar de transitie heeft alleen kans van slagen onder de volgende voorwaarden:
• als de gemeenten zich bij de hele transitie meer gaan aantrekken van het perspectief van de gebruikers, dus van de ouders en kinderen in wiens belang dit allemaal ondernomen wordt;
• als er academisch gekwalificeerde professionals (zoals orthopedagogen en psychologen) aan de poort komen, waar ouders voldoende vertrouwen in hebben;
• als al het huidige jeugdzorg personeel beter wordt opgeleid, met het doel om de eigen kracht van ouders zelf en hun kinderen te leren zien, respecteren en meer te benutten;
• als duidelijk is hoe de positie, ook de rechtspositie, van ouders en kinderen geregeld wordt, zodat zij weer vertrouwen kunnen hebben in het systeem van jeugdzorg;
• als het hele proces alleen nog gewerkt wordt met feiten die volgen uit eigen bevindingen op basis van gedegen onderzoek door wetenschappelijk geschoolde jeugdprofessionals, in plaats van op hear say uit de sociale omgeving van een cliënt.
• als ouders in de jeugdzorg recht krijgen op een second opinion;
• als er aandacht is voor de noodzakelijke samenhang en integrale aanpak binnen het gehele sociale domein, inclusief passend onderwijs;
• als ervaringsdeskundigen zoals ouders, cliënten en hun familie, een rol zullen krijgen in visitatiecommissies;
• als, kort gezegd, een transparantere, gevalideerde werkwijze wordt gecreëerd, die gecontroleerd en getoetst kan worden.
Lay out en leegloop
Ik vind de OO forum lay out juist zo prettig! Altijd als ik op andere fora kom valt me dat weer op, dat dat altijd zo veel onhandiger en onprettiger is. Smaken verschillen weer dus.
De leegloop zie ik ook niet zo. In Ouders en School, in Relaties, in Puberteit en in Off topic gaat het er nog steeds behoorlijk fel aan toe. Dat zijn dan wel ook precies de rubrieken die ik altijd bezoek, de rest weet ik niet.
Leegloop
Het is af en toe wel stilletjes hier hoor
Ik heb tijden meegemaakt dat ik mij de hele dag met OO kon vermaken als ik daar zin in had. Nu lees ik een paar rubrieken door die mij interesseren en ben ik met een half uurtje meestal wel weer van alles op de hoogte. Ik keek vroeger ook in elke rubriek, maar Ouders en School sla ik al heel lang over.
Ik vind de layout van OO overigens ook prettig, maar een 'like' knop zou hier ook wel handig zijn.
En...
...een mogelijkheid om te editten om die ene lelijke taalkundige uitglijder (die ons allemaal kan overkomen) te corrigeren, maar ook om een tekst, die misschien wat botter overkomt dan je eigenlijk bedoelde even wat bij te schaven.
Een emineetje
Jawel hoor, Emine, dat vind jij wel. Je vindt dat er te weinig oog en oor voor is en dat het nodig is honderd keer te herhalen wat er mis is met jeugdzorg. DUS ben je er tegen dat er nog andere onderwerpen in deze rubriek besproken mogen worden en heb je geen enkel begrip voor mensen met andere problemen. (Ik chargeer, met opzet, want ik volg even eenzelfde lijn van redenering als jij voortdurend doet.)
Dames
Mag ik jullie eraan herinneren dat de ze discussie door Justine Pardoen is geopend en vanaf het begin over jeugdzorg ging? Dus als je dat niet graag leest, oipen je toch zelf een draadje dat ergens anders over gaat? Er lopen hier genoeg andere draadjes die niet over Jeugdzorg gaan. Alleen is het zoals cqcq zegt: OO loopt leeg en het zou beter zijn de onderwerpen wat meer te bundelen.
Nu versterkt het elkaar
Rubrieken worden leger, er wordt minder in gepost. en dus worden ze nog leger, want waarom zou je in een lege rubriek nog een draadje openen?
Mijn voorstel:
- hef de rubriek oproepen voor onderzoek op: voorheen leidden oproepen nog wel eens tot een leuke discussie. Nu gebeurt dat vrijwel nooit meer.
- voeg de rubrieken baby- en peutertijd samen.
- hef de rubriek kinderopvang op, vragen hierover kun je prima kwijt in andere rubrieken (gaat het om de regels of om geld in werk, recht en geld en gaat het over je kind gewoon in een van de leeftijdsgebonden rubrieken).
- voeg pubertijd en jong-volwassenen samen.
- hef de rubriek opvoeden in het buitenland op (ook dat kan prima in 1 van de andere rubrieken).
- stop met een aparte rubriek 'echtscheiding', als het met name gaat over de relatie tussen exen kan dat in relaties, anders in de relatiegebonden rubrieken.
- 1 rubriek gezelligheid is genoeg, dus voeg de twee die er nu zijn samen.
- datzelfde geld voor de rubrieken uitjes en vakanties.
- zorgenkinderen hoeft ook niet in een aparte rubriek, dat kan best òf in de leeftijdsrubrieken òf in gezondheid òf en in ouders en school. (je ziet nu ook al vaak overlap optreden).
- hef 'klaar voor het leven op' daar staat toch vrijwel nooit iets
-zwanger en bevallen kan ook worden opgeheven, wat daar in staat past ook in gezondheid.
-alles digitaal kan ook opgeheven, dat kan ik huis, tuin en keuken.
(of kies gewoon voor een forum-vorm waarbij je met 1 druk op de knop alle actuele onderwerpen kunt zien, dan hindert het niet dat je ook rubrieken hebt waar bijna niet in wordt gepost0
Kanttekening, evanlyn
Ik lees graag mee over Jeugdzorg en de problemen daarmee, ook al heb ik daar zelf in het geheel niet mee te maken. Uit interesse en zorg om hoe het er blijkbaar toe kan gaan, qua rechten voor ouders. Maar dan moet het wel op het algemeen niveau blijven zoals aan het begin van dit draadje en in de posting van Justine. Ik haak af als er een brij van allerlei links uitgespuugd wordt naar van alles en nog wat, waarbij alleen de insiders van dark horse (or whatever) het nog kunnen volgen. En helemaal als het weer verzandt in zinloos gescheld (“kinderrooforganisatie”). Dan heb ik het gevoel dat het draadje gekaapt wordt door een klein insiderskliekje dat eigenlijk alleen het liefst met elkaar praat en elkaar lekker bevestigt. Dat gewone OO ouders er niet meer in mee kunnen discussiëren (omdat ze het niet meer kunnen volgen of omdat enig tegengeluid niet geaccepteerd wordt), en het dus niet meer in de rubriek algemeen thuishoort.
Rubrieken verder
Het voorstel van cqcq lijkt me heel zinnig.
De kanttekening
Van deze discussie heb ik niet alles gelezen. Hoewel geen eigen ervaring met jeugdzorg en meldingen, gelukkig, hebben ervaringen van twee mensen dichtbij diepe indruk op me gemaakt.
Eentje jaren geleden werkzaam in dienst van jeugdzorg, hield zich bezig met klachten van ouders, die ontluisterend verhaalde over de fouten die jeugdzorg maakt, niet wil toegeven en ingeven en niet aan waarheidsvinding doet. En eentje met een melding aan de broek (onterecht zoals later bleek).
De verhalen komen overeen met de verhalen die hier wel eens te lezen zijn. Dat is schokkend en dat kunnen we ons nauwelijks voorstellen en horen we liever niet. Het idee dat ook ik had heb ik bij moeten stellen.
Ouders met deze ervaringen worden met hun kritiek niet serieus genomen door jeugdzorg (instanties), instanties zullen zichzelf niet ter discussie stellen en de ouders staan ter discussie bij collega-ouders. Ondertussen verandert er weinig bij een instantie die zelf behoorlijk wat leed veroorzaakt.
Lastig dus, principes versus ervaring.
Wordt meer
De verhalen zullen de komende tijd meer worden. Jeugdzorg, het AMK, de Kinderbescherming kunnen niet anders werken dan ze doen, gebonden als ze zijn aan een foute moraal en bureaucratische processen.
Door niemand gehinderd in de sprong voorwaarts naar nog meer meldingen van 'foute' ouders.
Rubrieken
Ben het grotendeels met Cqcq's rubriekenindeling eens. Alleen denk ik dat de rubrieken 'echtscheiding' en 'relatie' net als 'gezondheid' en 'zorgenkinderen' elk een eigen rubriek verdienen.
Stijging uhp en ots
Van de website van de stichting KOG
Cijfers in het Jaarbericht Kinderrechten 2012 van Defence for Children
Aantal kinderen in pleegzorg 24.150 (in 2007 19.016).
Aantal ots'en 32.565 (in 2007 29.503).
In tegenstelling tot sommige berichten stijgen de cijfers alleen maar.
Vraag
AnneJ, we kunnen eindeloos doorgaan over wat er in het verleden (tot op de dag van vandaag) allemaal fout gaat. De verhalen zijn eindeloos, er zijn altijd links en organisaties te vinden waar je je teksten vandaan haalt. Ik weet niet op wat voor reactie je zit te wachten, wat moeten mensen zeggen nu? Oh wat erg. Ja AnneJ, je hebt gelijk. Wat wil je nu, want met het oplepelen van dit soort bekende gegevens kun je doorgaan tot in het oneindige.
Tsjor
Laatste poging
tot een inhoudelijk debat.
C4Youth heeft een rapport uitgebracht over de jeugdzorg in Groningen (TakeCare provincie Groningen), met als vraag: waar krijgen kinderen hulp en wie verwijst naar wie door. De beste samenvatting staat in het persbericht:
'De huisarts verwijst de helft van de kinderen met gedrags- en emotionele problemen vooral naar de jeugd-ggz en de kinder- en jeugdpsychiatrie. Minder dan 10 procent wordt door de huisarts verwezen naar lichtere, psychologische zorg en geen van hen wordt aangemeld bij bureau jeugdzorg of geïndiceerde jeugdzorg. Bureau jeugdzorg verwijst 63 procent naar de geïndiceerde jeugdzorg, 24 procent naar de jeugd-ggz en 13 procent naar lichte pedagogische hulp.'
Vanuit dat perspectief gezien is het inderdaad een zorg als jeugd-GGZ niet meer direct via de huisarts beschikbaar is voor kinderen, maar de beschikbaarheid afhankelijk wordt van het lokale beleid.
Tegelijkertijd is het heel erg belangrijk dat jeugd-GGZ een prominente plaats krijgt binnen het traject van hulpverleningsvragen, de sterke poortwachter, waar eerder hierover gesproken wordt. Ik ben er dus niet uit, of je nu het verzet tegen integratie op gemeentelijk niveau moet steunen, of dat je er juist voor moet pleiten dat er een sterkere plaats komt voor jeugd-GGZ.
De overheveling van provincie naar gemeenten van jeugdzorg verloopt eenvoudiger, omdat het dezelfde soort bestuurslaag is. De belangen van jeugd-GGZ zijn veel ingewikkelder in te brengen, omdat het een overgang van zorgverzekeraar (of AWBZ) naar gemeente is, dus van vele particuliere bedrijven naar een bestuurslaag.
Wat zou de gewenste positie zijn van de jeugd-GGZ (of de huisarts)?
Tsjor
Dilemma
Natuurlijk zou je denken dat het gewoon moet blijven als het nu is: hulp voor kinderen via de huisarts. Daarnaast kan dan natuurlijk ook de ggz een toegangspoort zijn naar diverse soorten jeugdhulpverlening. Dat is nu ook al zo.
Toch zou ik er niet voor kiezen om de ggz de toegangspoort te maken ook naar bureau jeugdzorg en wie weet wat men nog in gedachten heeft.
Ook daar huizen hulpverleners die opgehitst door signaleringslijstjes hulpvragende gezinnen met valse meldingen naar justitie sturen, daar zijn wij een voorbeeld van.
Men moet gewoon ophouden met er een sluitend systeem van te maken met een toegangspoort. Laat maar gewoon via de huisarts lopen.
De taak voor jeugdzorg
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1331598
Ik heb de aflevering bekeken die Temet aanraadde over Adriaan van Dis en de Britse advocaat, Stafford Clive Smith, die 26 jaar ter dood veroordeelden in Amerika heeft verdedigd, voor nog geen dollar per uur. Terug in Engeland richtte hij een stichting op voor mensenrechten en een zuivere rechtsgang voor de onschuldigen op Guantanomo Bay. Het interview start op de 17.45 minuut.
Onschuldigen denken dat het niet nodig is om hun onschuld te bewijzen en daarom investeren ze niet in hun rechtsgang. Ze gaan er vanuit dat het rechtssysteem hun schuld moet bewijzen, die is er niet. Ze zien niet dat het hun onschuld is die ze moeten bewijzen, en dat kunnen ze niet.
In het verhaal van Stafford Smith zitten opmerkelijke overeenkomsten met het juridische proces dat op gang komt na een zorgmelding.
Ik zal ze niet allemaal noemen, maar een wil ik er wel uitlichten.
De Amerikaanse overheid looft veel geld uit in landen als Afghanistan en Pakistan om mensen aan te geven die in het profiel passen van een terrorist, bijvoorbeeld het hebben van een baard. Als je iemand aanwijst als aanwezig op Tora Bora op het moment van de aanslagen dan ontvangt de aangever omgerekend in de situatie in Nederland een kwart miljoen. Dat is het omkopen van mensen met een disproportionele beloning.
In Nederland krijg je geen geld, maar de overheid belooft je dat je een kind redt van mishandeling als je de ouders aangeeft, en wie is daar nu niet voor, wie wil er nu niet graag een kinderredder zijn? Je doet iets van onuitwisbare betekenis voor een kinderleven en je kunt trots zijn op jezelf, je hebt een kind gered!
Dat is een leugen. En een geval van omkoping. Een alibi voor mensen om zich even moreel in orde te voelen.
Jeugdzorg zou moeten doen waar ze voor opgeleidt zijn. Niet bemoeien met de opvoeding maar gezinnen maatschappelijk helpen om overeind te blijven waar dat nodig is door kennis van de sociale kaart op maatschappelijk gebied en op het gebied van de hulpverlening. En als er twijfels zijn over gedragsstoornissen dan stuur je een kind via de huisarts naar de jeugd ggz. Via de huisarts, niet zelf. En met toestemming van de ouders. Veel meer dan nu zal hulpverlening in het vrijwillige kader moeten gebeuren. Die gevechten over de regie in een gezin, de competentiestrijd van organisaties met ouders is contraproductief en kost veel teveel geld.
En het is natuurlijk helemaal van de gekke dat kinderen niet dezelfde geestelijke gezondheidszorg kunnen krijgen dan volwassenen, maar dat ze door onbekwamen als proefprojectje gebruikt kunnen worden.
Melding is geen panacee voor hulpverlening. Integendeel zou ik willen zeggen. Dus ik zou er voor willen pleiten om de komende tien jaar alle kindermishandelingsworkshopjes, signaleringslijsten, aandachtsfunctionarissen, streefcijfers en overheidsspotjes te verbieden. Dat geld gaat naar het ontwikkelen van echte hulptrajecten voor ouders en kinderen. Met de nadruk op ouders EN kinderen.
De echte verdachten van Guantanomo Bay zijn op een A4-tje te beschrijven, net als de situatie in de jeugdzorg. De echte kindermishandelaars zijn een fractie van wat men ons wil doen geloven. Die stuur je maar de politie op hun dak. De rest is gebaat bij deskundige hulp en passende voorzieningen. Met name in een vrijwillig kader. En alles op alles moet gezet worden om dat ook zo te houden.
Boycot de hema
De secretaris van KOG koopt niet meer bij de HEMA.
http://www.stichtingkog.info/pages/posts/de-secretaris-van-kog-koopt-niet-meer-bij-de-hema.568.php
De meldcode wordt een vorm van massaproductie, straks ook te koop bij het Kruidvat en de Etos, de Action misschien?
"HEMA. Het concern biedt sinds 9 maanden de cursus 'meldcode kindermishandeling' aan voor primair onderwijs."
Bron NRC van 3 mei 2013
Melden
Dat je niet meer bij de HEMA koopt kan op dit adres:
HEMA
NDSM-straat 10 1033 SB Amsterdam.
Gremia
Hopelijk wordt het een grote actie. Ik zal in elk geval daar in de gremia waar ik zelf als ouder deel van uitmaak melding van maken. En natuurlijk ouders in mijn omgeving attenderen.
Overigens kun je via het contactformulier van de HEMA ook protest aantekenen.
http://www.hema.nl/klantenservice/contactformulier.aspx
Ik ken misschien ook nog wel een aantal goede doelen waar je beter niet aan kunt geven omdat ze de meldcode kindermishandeling hoog in het vaandel hebben.
De politiek luistert toch niet maar als je organisaties in hun portemonnee kunt treffen moet je het niet laten.
Meldtekst
Met dank aan JDH+
"Aan de HEMA:
Geachte mevrouw, mijnheer,
Tot mijn spijt verneem ik uit de media dat u basisscholen online training aanbiedt in de Meldcode Kindermishandeling.
De meldcode maakt van alle kinderen risicokinderen. Daardoor raken steeds meer kinderen in de stress en raken ze hun ouders en familie kwijt op subjectieve gronden. Melden is geen hulp maar justitie. Melden bedreigt de veiligheid van kinderen en zou een allerlaatste redmiddel moeten zijn. De rapporten over misbruik en geweld in instellingen laten zien dat het risico in de jeugdzorg voor kinderen groter is dan thuis.
Melden voorkomt dat mensen met elkaar praten en elkaar echt helpen.
Melden vergroot het wantrouwen tussen ouders en scholen, je kind kan door een misverstand in grote problemen terecht komen.
We willen u vragen om de training meldcode niet langer aan te bieden. Er zijn veel goede dingen die je voor kinderen kunt doen als bedrijf. Daar hoort het aanbieden van een training meldcode niet bij.
Totdat u laat zien dat de training meldcode niet langer aangeboden wordt zal ik mensen waarschuwen niet bij uw bedrijf te kopen. En dat is jammer, de HEMA is een bedrijf dat goed bekend staat en goede producten verkoopt tegen betaalbare prijzen.
Dat doe ik dan ook niet zo maar, maar omdat goede zorg voor kinderen bij mij voorop staat. En daar hoort de Meldcode niet bij."
Reactie
Hartelijk dank voor al jullie bijdragen. De definitieve versie van de brief is bijna klaar en we zullen deze morgen publiceren (6 mei). Een alliantie van oudergroepen ondertekent, net als de beroepsvereniging van orthopedagogen en onderwijskundigen.
Ik wil even reageren op jullie bijdragen.
1. De rubrieksindeling van het huidige forum laat inmiddels te wensen over. Ik neem de suggesties zeer serieus en zou ze meteen uitgevoerd hebben, als het niet zo was dat we midden in de overgang naar de nieuwe website én een nieuw forum zitten. Dat betekent dat we even pas op de plaats moeten maken. De planning is overigens, dat jullie met het nieuwe schooljaar een nieuw forum hebben. Natuurlijk hopen we ook dat het daarmee weer aantrekt.
2. Dan de nieuwe jeugdwet. Ik kan me voorstellen dat als je nooit iets naars hebt meegemaakt met jeugdzorg, dat je je ergert aan al het geklaag dat vaak bol van emotie staat. Maar je zult het maar meemaken. Wij maken het dagelijks mee dat ouders ons benaderen, uit wanhoop, omdat ze helemaal nergens anders meer terecht kunnen met hun verhaal. Maar Ouders Online is geen belangenorganisatie: we hebben geen enkele status op dat gebied. We kunnen alleen maar schrijven, verhalen van ouders vertellen. En dat doen we dan ook. Als we uitgenodigd worden om ergens mee (of tegen) te denken vanuit het standpunt van ouders (álle ouders), dan doen we dat ook. Meestal gratis en voor niks. Waarom? Omdat niemand anders het doet.
En dat hebben we nu ook weer gemerkt: ouders zijn in NL niet verenigd. Niemand behartigt hun belangen. Niemand kijkt structureel naar de gevolgen van allerlei wetten, regels en beleid op het leven van kinderen, ouders en gezinnen. Voor de dieren wordt, politiek gezien, dus echt beter gezorgd.
En dan lijkt deze rubriek Algemeen ineens een 'one issue'-rubriek te zijn. Terwijl het eigenlijk andersom zou moeten zijn: het idee dat sómmige ouders worstelen en aan den lijve hebben ondervonden wat er mis kan gaan, zou juist voor álle ouders het signaal moeten zijn om solidair te zijn en je eens te verdiepen in wat er op bestuurlijk niveau in het land en in gemeentes op dit moment allemaal bekokstoofd wordt. Het gaat jou nu misschien niet aan, maar morgen misschien wel.
Wij zien het, we horen de verhalen, we luisteren naar de voor- en tegenstanders, en op een gegeven moment kun je niet meer erbij staan, ernaar kijken en je omdraaien. Dat is wat we doen: we steken de handen uit de mouwen, en doen wat we goed kunnen, en dat is schrijven.
Vandaar die brief. Over de nieuwe jeugdwet. Niet over missers in de jeugdzorg.
In de hoop dat meer ouders gaan nadenken over wat er allemaal gebeurt.
De verenigingen van ouders en school wilden overigens niet ondertekenen, omdat zij zichzelf 'van het onderwijs' vinden, en niet van zorg voor jeugd. Daarmee hebben ook zij niet veel begrepen van de gevolgen van de nieuwe jeugdwet.
Daarom schrijven wíj dus maar die brief. Omdat we 'van niets en niemand' zijn. Wie zou het anders doen?
In de hoop dat beleidsmakers en beslissers gaan nadenken over wat de echte gevolgen van hun beleid eigenlijk zijn voor ouders en kinderen.
In de hoop dat we straks wel allemaal kunnen vertrouwen in een goede zorg voor onze kinderen.
Als het je niet interesseert, laat je het liggen. Maar dan stond je erbij, je keek ernaar en deed niets. Terwijl wij vinden, dat niets doen, in het belang van alle ouders, nu echt geen optie meer is.
Justine
Succes en paar opmerkingen
Bedankt voor de uitleg, ik begrijp de keuze van OO om deze brief te schrijven.
Jammer vind ik wel dat er nu tussen de regels door gezegd wordt dat ouders niet solidair zijn en ongeinteresseerd. Als je geen interesse ergens in hebt, dan reageer je niet. Opmerkingen over taalgebruik, teveel emoties en teveel berichten over hetzelfde maak ik niet omdat ik mij erger aan geklaag. Ik geloof de klagende ouders maar ik vind dat zij met de manier waarop zij dat doen de plank misslaan. Dat zijn tips, ipv kritiek.
Opmerkingen als "morgen kan jij het zijn" vind ik vervelend. Onnodige bangmakerij en dat een ander het overkomt is al erg genoeg.
Nou, succes met jullie brief. Ik vind het goed dat jullie ouders steunen.
Fay
Ik begrijp je kritiek. Toch blijkt voor mij daaruit dat je je niet kunt identificeren met de zaak waar het hier over gaat. Je denkt nog steeds dat het niet over jou kan gaan. Tenzij je geen kinderen hebt is dat niet waar. Het kan je treffen. Ik kan me voorstellen dat je je relatief onschendbaar acht als je een hoog inkomen hebt, een academische baan, een huwelijk en wonend in Heemstede. Maar ook dan kan een scheiding, baanverlies, een ziek kind, je al snel in de gevarenzone brengen waarin je hulp zou willen en niet een beschuldiging van kindermishandeling enzovoort.
Experiment
Ik denk dat met de verplichte meldcode er het 2e deel van 2013 meer meldingen zullen zijn aan het AMK.
Ik ben dan ook benieuwd of we dit hier zullen terug zien. Hopelijk zijn mensen daar openlijk over, je kunt er zelf ook openlijk over zijn en er naar vragen. Veel mensen zullen er ook over zwijgen natuurlijk, maar wie zo'n procedure heeft aangelegd met aandachtsfunctionarissen en zo'n training heeft gedaan met melden op signalen wil ook weleens uitvoeren wat er geleerd is. Dus ik hoop dat mensen, de schaamte voorbij, zich gaan melden als ze gemeld zijn.
Annej
Nee hoor, ik acht mijzelf niet onschendbaar. En daar laat ik het verder bij, heb geen zin in nog een keer dezelfde discussie.
Borgen
Binnenkort komt de 2e serie van de Deense televisieserie Borgen op de tv. In de 2e helft krijgt het kind van de premier een angststoornis. Echter voorgaande kabinetten hebben uit bezuiniging behandeling opgeschort met 50 weken en dan meldt ze haar aan bij een, tegen haar politieke ideeen in, privekliniek. Dat is wat er nu gebeurt. We accepteren niet dat kinderen iets kunnen mankeren dat niet weggaat met een opvoedcursusje en noemen het dan mishandeling door de ouders bij gebrek aan deskundige hulp. Want straks kun je niet meer via de huisarts naar de ggz maar moet je maar afwachten wat de gemeente overheeft voor de behandeling van je kind. En gezien het opgetuigde kindermishandelingsapparaat en jeugdhulp die niet psychiatrisch geschoold is, is dat dan wat je te wachten staat.
Wat ik me afvraag....
We hebben het hier steeds over GGZ. Maar met dergelijke problemen kun je toch ook terecht bij een kinderarts? Mijn zoon (ADD) gaat naar een gespecialiseerde kinderarts, omdat ik geen zin had in het logge onpersoonlijke en bureaucratische GGZ gebeuren. Wordt gewoon vergoed.
Aanvulling op annej
Anne schreef het treffend: Maar ook dan kan een scheiding, baanverlies, een ziek kind, je al snel in de gevarenzone brengen waarin je hulp zou willen en niet een beschuldiging van kindermishandeling enzovoort.
Daaraan wil ik toevoegen dat ook een onhandige opmerking van ouders bij leerkrachten, consultatiebureaumedewerkers, (assistente van de) huisarts een sneeuwbaleffect teweeg brengen. Een misverstand, een grapje, een opmerking die half verloren gaat, etc. Ze denken iets te zien, spreken een vermoeden tijdens de vergadering, waarna bijvoorbeeld het rond gaat zingen. De professionaliteit ervan is voor ouders niet van buiten te lezen. Met de cursus van de Hema, denkt iedereen dadelijk dat ze professioneel zijn.
Fiorucci
Ik weet het niet. Ik zou ook niet vrijwillig naar Jeugdzorg gaan (maar misschien zeg ik nu wel iets heel vreemds; ik heb geen ervaring in JGZ/GGZ land). Maar laatst las ik dat een huisarts niet kan doorverwijzen naar Jeugdzorg. En dat vond ik echt heel vreemd. De huisarts lijkt me de eerste waar je aanklopt als er iets niet goed gaat met je kind.
Fiorucci
Onze zoon, met een stoornis in het autistisch spectrum, gaat naar een cluster 4 school. Daar is een awbz indicatie voor nodig. Als ik het goed begrepen heb, valt dit straks onder de wmo en moet je dus maar hopen dat zo'n school niet wegbezuinigd wordt (3 volwassenen op 12 kinderen in een extra groot lokaal is uiteraard een stuk duurder dan een gewone school).
