Aversie tegen bv

Wat is pijn?

Ardnax:"Pijnlijke tepels en borsten hoort NIET bij bv. Het is niet één van de lichamelijk ongemakken die je hoort in te calculeren en die erbij horen."
Wel. Het kan je gebeuren. Een verkeerd truitje aan trekken is genoeg. Bovendien: Wat is pijn?
Ardnax:"De maximale pijn is op dag 3 tot 6 te voelen en na de eerste week hoort de vrouw geen pijn te voelen."
Wat is pijn?
Ardnax:"Oftewel; gen pijn is de norm."
En babybillen zijn roze, niet rood. Je overdrijving helpt niet. Dat babybillen ook wel eens rood zijn betekent inderdaad dat je wat moet doen, maar het is geen drama, abnormaal, of bedreiging van de moeder-kind band. Precies zo kan bv af en toe gepaard gaan met pijn of een ongemakkelijk gevoel.
Ardnax:"Doet bv na 3 weken nog pijn en is er niets bijzonders te zien of te ontdekken en hapt je kind goed en ligt ook goed aan, dan heb je dus bijna de situatie dat bv dan dus niks is en er een andere oplossing gevonden dient te worden."
Dat klopt dus niet. Als er niks is en de baby hapt goed en je hebt je ergste hobbels gehad (de eerste drie keer voeden), dan is er ook geen pijn. Tenzij je een bijzondere opvatting van pijn hebt. Dat komt ook voor. 3 maanden pijn is een overdrijving van wat normaal kan zijn. Helemaal geen pijn, nooit, niet eens om het vekeerde truitje, is ook een overdrijving, maar dan de andere kant op. Iets te gehaast de voeding stoppen kan al pijn opleveren.
Als jouw schoonzus 3 weken pijn heeft gehad, dan lijkt het mij verstandig om haar te adviseren om haar borsten te laten onderzoeken.
Ardnax:"Is je kraamtijd en het leren omgaan met je kind het waard om verstoord te worden door bv terwijl er een alternatief is ?"
Dat is een irrelevante vraag. Als je lichaam niet goed functioneert, dan ga je daarmee naar de dokter. Pijn is daarvan een goed signaal. Het is niet slim om alles maar op die bv te schuiven en te doen alsof stoppen met bv het probleem oplost. Wie weet zie je wel iets belangrijks over het hoofd.
Groet,
Miriam Lavell

Ik overdrijf niet

Zie de tekst van Greet Stevens; kinderarts en lactatiekundige op het congres Borstvoeding Loont dd 7 Oktober jl.
Grtz.
Ardnax
PS
pijn de; v(m) -en 1 onaangenaam gevoel in (een deel van) het lichaam: met ~ en moeite niet zonder moeite, nauwelijks; geen centje ~ geen enkele last, moeite 2 verdriet

Waar verwijst dat naar?

Ardnax, eerst beweer je bij hoog en laag dat er helemaal geen pijn is, vervolgens dat er 3 weken pijn kan zijn zonder dat er problemen zijn.
Die laatste wijsheid heb je van Greet Stevens?
Groet,
Miriam Lavell

Waar?

Waar staat dat er geen pijn was ?
Ik geloof dat ik je vraag niet helemaal snap of is dit een bevestiging dat je niet begrijpend leest ?
Grtz.
Ardnax

Mieke / dc

Volgens mij heb ik nergens gezegd dat ik vind dat de LK mij had moeten dwingen te stoppen. Wel had wellicht kunnen zeggen: 'goh, ik zie dat dit niet goed is voor het kind en daar wil ik niet aan meewerken'.

Waar het me om gaat is het volgende: juist doordat er de norm is/was dat BV altijd goed is, bij mij bij de LK, bij de BVN heeft dit kunnen gebeuren.
Het gaat mij er dus om die norm, ook juist bij mezelf, ter discussie te stellen. Want bv is niet altijd helemaal goed.

DC: jaja het ligt overal aan behalve aan de de norm van bv is altijd goed. In mijn geval een combinatie van PND met een compulsief-obsessieve stoornis. Kan of zal best hoor, maar dat had dan mss iemand als de LK, arts of verloskundige moeten meewegen.

Want ja Mieke om antwoord te geven op jouw vraag: ik wist gewoon niet meer wat ik wilde, Ja ik wilde mijn kind aan de borst. En verder was ik was tarn, zat in een tredmolen. En ja dat is misschien wel een teken van depressie.
En dit (Ardnax)"Ik vind het dan ook heel knap als je dan tot 3 maanden doorworstelt of zelfs tot 6 maanden en heel begrijpbaar dat het achteraf de meest vervelende tijd van je leven was. En is dat het waard ?
Is je kraamtijd en het leren omgaan met je kind het waard om verstoord te worden door bv terwijl er een alternatief is ? "

Dat is ook mijn punt.

MariaRosa
vind ik dus ook.

Sorry

Ik heb in mijn eerste posting in dit draadjes wel gezegd dat de LK had moeten ingrijpen. Later heb ik dat genuanceerd zoals in de posting hierboven.

MR

Nou

"DC: jaja het ligt overal aan behalve aan de de norm van bv is altijd goed. In mijn geval een combinatie van PND met een compulsief-obsessieve stoornis. Kan of zal best hoor, maar dat had dan mss iemand als de LK, arts of verloskundige moeten meewegen. "

Even voor de duidelijkheid, in jouw geval vind ik de norm niet goed. Ik zou allang overgestapt zijn op kv. Maar die beslissing zou ik zelf genomen hebben. Ik zou niet wachten op iemand die die beslissing voor me neemt. En dat snap ik dus niet. Een art, LK of verloskundige moet het doen met wat jij communiceert. Ze kunnen geen beslissingen voor je nemen. Of heb je weleens gezegd te willen stoppen, en dat er gezegd werd dat je door moest gaan?

Ik heb al een aantal keren gezegd dat: nee lk en de hele reut kunnen geen beslissing voor me nemen (maar ze kunnen natuurlijk zelf weigeren mee te werken aan iets wat niet goed is voor het kind).
Ik zelf ben in de val gelopen van 'bv is altijd het beste voor het kind', LK en BVN zijn er in meegegaan.

Ik post dit verhaal om aan te geven dat de norm van bv is altijd goed, niet altijd opgaat. Maar daar zijn we het gelukkig over eens,

Natuurlijk hadden anderen het vééél verstandiger aangepakt (fijn om nog even te horen) maar ja, die hadden dan ook niet een PND en een obsessief-compulsieve stoornis die ik blijkbaar had.

MR

Mieke

Nou op zich was wat ze aan moedermelk heeft binnengekregen wel meegenomen maar op een gegeven moment kwam er ook nog (na vier maanden) KV bij.
Waarom het niet goed was (denk ik dan)is dat het nooit geleid heeft tot echt goed aan de borst liggen (en de intimiteit die daarbij hoort. Ze had daarentegen een zenuwachtige doorgedraaide moeder die aller naarstig met de bv bezig was en niet van haar kind kon genieten of gewoon ontspannen met haar zijn. Vader werd ook naar en zenuwachtig en redde het niet, verliet de situatie (hij had ook nog drie andere kinderen waarvoor hij de helft van de tijd zorgde).

Ik denk dat ze met KV misschien minder goede stoffen had binnen gekregen maar meer rust, intimiteit en een warme ontvangst. Let wel, als BV binnen een bepaalde tijd goed loopt ben ik de eerste die er voor is. Ik heb ook alles binnen mijn kunnen gedaan om het zover te krijgen. Maar ik ben er te ver in gegaan, buiten mijn kunnen gegaan. En eigenlijk kwam dat doordat ik BV zo ontzettend hoog in het vaandel had/ heb staan.

MR

Pijn

Ja, de beschrijving van Greet Stevens over pijn is natuurlijk gewoon de definitie uit het medsich zakwoordenboek. Waar het om gaat, is dat voor iedereen de pijnervaring anders ligt. Ik ben chronisch pijnpatient na een auto-ongeval, maar kan níets verdragen als het op borsten/tepels aankomt. Ik heb vrouwen gezien waar de tepels er bijna aflagen, die zonder met hun ogen te knipperen hun kind aan de borst legden.
Een aantal factoren zijn echter voor iedereen gelijk: vermoeidheid en stress verlagen het incasseringsvermogen op pijngebied. Pijn is een stressverhogende factor, dus voor je het weet zit je in een vicieuze cirkel waar je niet zomaar weer uit bent.

Borstvoeding geven mag geen pijn doen is een dooddoener. Want je vóelt het wel. En waar zit het overgangsgebied tussen "ik voel iets" en "ik heb pijn"?

Tirza

Mijn mening

Bv is gewoon goed en ik ben er nog steeds van overtuigd dat het beter is als KV. Kv is wel een goed alternatief.
Bij mij is het beide keren niet gelukt en ben ik vrij snel weer gestopt en overgestapt op de fles. Met name nu ik jaren later er op terug kijk vind ik het erg jammer. Nog steeds denk ik dat ik niet anders kon dan er mee stoppen. Ik was tenslotte als kraamvrouw niet bij machte de omstandigheden te veranderen en zaken op een rijtje te zetten. Nu zie ik dat ik erg kwetsbaar en ook redelijk labiel was en mensen mn echtgenoot en familie redelijk onwetend. De mensen, deskundigen, die ik raadpleegde waren behoorlijk fanatiek en vooral met bv bezig maar niet met mij.
Had ik mijzelf en baby maar wat meer voorop gesteld meer rust geeist bijv. en meer hulp ipv steeds kraambezoek op de bank die verzorgd wil worden met beschuit met muisjes en koffie.
Ik herinner me vooral dat voor mij heel simpele dingen heel groot werden en ik zag door de bomen het bos niet meer. De lactatiedeskundige was vooral wat dat betreft erg ontwijkend. Ik denk iets meer empatie en eens lekker uithuilen had veel goed gedaan.
De 2e keer was ik erg bang dat het weer niet zou lukken en ik kreeg van de lactatiedeskundige alleen maar opmerkingen wat ik de 1e keer allemaal fout had gedaan. Hehe..dat motiveert! En kleine dingen worden groot in de ogen van de kraamvrouw. Zo werkte dat bij mij! Ik heb die troel toen niet meer teruggebeld en geprobeerd het zelf op te lossen. Dat lukte dus niet.

Ik was als kraamvrouw gewoon niet weerbaar tegen dit soort dingen en totaal niet mezelf. Tjee, als ik toen geweten had wat ik nu weet had ik e.e.a. al heel erg op tijd geregeld. Maar goed, dat geldt voor meer zaken vwb kinderen krijgen. Sommige dingen realiseer je je pas achteraf.

Ik blijf erbij...

Het heeft niet met borstvoeding te maken. Het is een advies dat niet werkt en ipv terug te gaan naar die kundige om te zeggen: "hee, wat jij voorstelde werkt niet voor mij", is je schoonzus gaan modderen. En jij zag haar aan het eind van de modder en hebt tegen haar gezegd dat ze daar alsjeblieft mee op moest houden.
Ardnax: Mijn advies om te stoppen, kwam omdat ik niet mijn schoonzus zag, maar een mentaal en lichamelijk wrak die ondertussen tegen haar zin aan de bv zat en bijna een hekel aan haar kind begon te krijgen.
Ja, dit snap ik wel. Zeker als je zelf zo’n vlekkeloze bv-periode hebt gekend, is het niet om aan te zien. Maar volgens mij zijn heel veel vrouwen 4 weken na de bevalling een mentaal en lichamelijk wrak. Bijna een hekel krijgen aan je kind? Ach ja… niets menselijks is mij vreemd en ook dat niet (bijna hè?! ). Tegen haar zin aan de bv? Of baalde ze ervan dat het nog (nog!) niet goed liep?
Ik probeer je niet op je woorden te vangen en ik snap dat dit gevoelsmatig zo werkte bij jou. Zoals je tegen een fanatieke sporter zegt, die met enkelblessure door blijft rennen. Stoppen! En snel! Of tegen een bijna overspannen collega die om 19.30 nog per sé een mail over iets onbenulligs de deur uit wil hebben. Stoppen! En wel nu meteen!
Het verschil met borstvoeding is helaas dat je (meestal) niet kunt stoppen, bijkomen en dan langzaam aan opnieuw beginnen (relactatie daargelaten). Stoppen met borstvoeding is nogal definitief. Daarom blijft voor mij toch de vraag: waarom stoppen? Misschien de gedachte ‘alles beter dan dit’? Of gewoon omdat het heerlijk bevrijdend is om een punt te zetten achter iets wat onprettig verloopt.
Mijn weg zou een andere zijn geweest, zowel als moeder als in de rol van schoonzus. Ik zou een heleboel vragen hebben voor de lactatiekundige en op grond van de antwoorden een nieuw plan willen maken. Evt. met bijvoeden en als er geen andere optie is: afbouwen en over op de fles. En als schoonzus zou ik me afvragen waarom ze in godsnaam bij mij op bezoek zat en niet thuis in haar bed lag. (maar ik weet natuurlijk niet hoe ver jullie bij elkaar vandaan wonen )
Ardnax: En het heeft wel gewerkt. Kind zat binnen een week op geboortegewicht (wat die 4 weken daarvoor niet gelukt was) en door middel van met beleid afkolven is ook de bv, zonder problemen, naar nihil gebracht.
Hoe erg is het eigenlijk als een baby er lang over doet om weer op geboortegewicht te komen? (deskundigen in de zaal?)
Overigens probeert ze af en toe nog wel om kind aan te leggen, maar zit dan helemaal stijf van de angst en daarna van de pijn te voeden.
En nu vormt zich bij mij een groot vraagteken: Waarom doet zij zichzelf dit aan?
Groeten, Maw.

Omdat ze wil proberen

Ze wil proberen of het toch niet opeens wel lukt, omdat alles goed lijkt te zijn. Ze moet toch kolven om het af te bouwen en probeert het dus soms live.
En inderdaad, het werkt dus niet.
Maar ach, ze blijft ook maar een mens en ze is er van overtuigd dat in theorie bv beter is dan kv, dus probeert het dan toch weer.
Grtz.
Ardnax

Mariarosa

"Natuurlijk hadden anderen het vééél verstandiger aangepakt (fijn om nog even te horen) "

ik zie het anders. Ik heb wat pijn betreft absoluut geen doorzettingsvermogen.

En ik wil absoluut niet jouw keuzes de grond in maaien. Ik denk dat je een moeilijke tijd hebt gehad, en vind het jammer dat je die periode nu zo negatief ziet. Ik hoop dat het je gaat lukken het een plekje te geven.

Ach ja, dat was een wat zure opmerking van mij.
De pijn heb ik trouwens niet eens slechter herinneringen aan hoewel ik zulke tepelkloven had dat iedereen zei dat ik maar moest stoppen. Deed meer pijn dan 48 uur rugweeën maar was na twee weken weg.
Ja hier erover schrijven helpt me eigenlijk wel. Ik merk dat het me nog steeds erg veel doet.

MR

Mieke

Ik heb je antwoord gegeven op de vraag waarom ik het slecht vond voor mijn kind. Ben benieuwd naar je reactie.

MR

Mariarosa en ardnax

ik heb geen spijt dat we 'langs de poorten van de hel' gegaan zijn. ik zie die periode gewoon als een zware.tijd die we samen doorgekomen zijn, en zeker niet als iets dat de kraamtijd 'verpest' heeft of de band met mijn dochter vertroebeld heeft.
koppigheid is simpelweg een van de karaktertrekjrs die er al heel jong inzat bij mijn dametje...

Asa over de band

ik vind 'de band' geen reden om te gaan borstvoederen, omdat ik vind dat de relatie met je kinderen nier afhankelijk is van wat je er in stopt.

Hoezo?

"Is je kraamtijd en het leren omgaan met je kind het waard om verstoord te worden door bv terwijl er een alternatief is ? "

Ja, alle moeite is het waard geweest!
En in retrospect was de moeite ook absoluut geen verstoring, maar gewoon iets wat moest gebeuren.
Ik heb iets anders ook nooit als reeel alternatief beschouwd.
(correct me if I'm wrong Mieke, in die tijd hadden we regelmatig contact)

Nah ja

"Is je kraamtijd en het leren omgaan met je kind het waard om verstoord te worden door bv terwijl er een alternatief is ? "

Wauw, dat men zoiets denkt?!

Het verhaal van mariarosa

MariaRosa, ik wil jouw betoog aangrijpen (niet tot in detail inhoudelijk) om mijn verwondering uit te spreken. Buiten de gruwel die me na het lezen van jouw verhaal bekroop, bekroop me nog iets. Een soort van verwondering: waar kén ik dit verhaal toch van? En vandaag kwam ik er achter.
Dit verhaal hoor ik vaker, maar dan andersom. Van vrouwen die naar hun gevoel véél te snel zijn overgestapt op kv. Die bij mij op cursus zitten en zeggen: waarom heeft niemand mij dit ooit vertelt??? Waarom heeft iedereen altijd tegen mij gezegd: ben je gek, stop er toch mee, op de fles worden ze ook groot - kijk maar naar mij, de borst is niet heilig hoor - enzovoort. Vrouwen die met terugwerkende kracht boos zijn op de zorgverleners om hen heen, gefrustreerd zijn over de keuze die ze toen gemaakt hebben, die geen of onvoldoende of de verkeerde informatie en support hebben ondervonden.

Ik vind het triest. Het is blijkbaar erg ingewikkeld, voor alle partijen.

Tirza

Tirza

Jahaa, dat verhaal dat jij kende, kende ik dus ook en daarom luisterde ik ook niet naar iedereen die zei: ah joh, stop nou! Nee ik moest en zou mijn kind aan de BV krijgen. Ik had mijn doel heel duidelijk voor ogen hoor.

MR

Mieke

je schrijft "Mag ik je het antwoord schuldig blijven ?" Vanzelfsprekend. V
andaag bedacht ik me dat het niet eens in de vierde maand was dat KV in de picture kwam maar veel eerder. Ik ben er alleen altijd blijven bij blijven kolven en aanleggen en vingervoeden.
Toch zou ik het ergens fijn vinden als jij of andere LK's of de BVN of zo dit eens als casus voor henzelf wilden behandelen. Zo van: wat doe je als de moeder na drie maanden het kind nog niet aan de borst heeft en er blijkbaar te obsessief mee bezig is? Zoiets.

MR

Tirza

'Vrouwen die met terugwerkende kracht boos zijn op de zorgverleners om hen heen, gefrustreerd zijn over de keuze die ze toen gemaakt hebben, die geen of onvoldoende of de verkeerde informatie en support hebben ondervonden.' schrijf jij.

Juist!!!!
Hier zit er zo eentje. De BV aan mijn oudste, 14 jaar geleden, is de mist in gegaan binnen een maand, door de volkomen foute adviezen en gewoontes van ziekenhuis, CB, kinderarts op datzelfde CB (daar zat destijds nog een 'echte' KA) etc.
En ik dacht dat ik daar wel klaar mee was nu, maar toen ik in januari dit jaar bij mijn jongste na een paar maanden noodgedwongen moest stoppen met voeden merkte ik dat dat toch niet helemaal waar was. Heb émmers vol gejankt toen, vanwege de goedlopende BV die ik nu af moest gaan bouwen maar óók vanwege die 14 jaar oude frustraties. En ik kan er ook nog steeds boos om worden. Dus ja, dat zit inderdaad diep.

Doel bereitk

Je doel was: 6 maanden bv. Dat doel is bereikt.

Het lijkt me constructiever om gewoon te zeggen dat je doel bereikt is, maar dat dat wel tegenviel, i.p.v. onzichtbare zorgverleners te verwijten dat ze je niet gestopt hebben. Enige wat zij gedaan hebben is doen wat jij vroeg: assisteren bij het halen van de 6 maanden.

Wat heb je er nou aan om te zeggen 'ik heb iets gepresteerd, maar ik had dat niet moeten presteren'?

Daar snap ik nou echt HELEMAAL niets van.

Met terugwerkende kracht boos

Wat Tink schrijft, herken ik ook. Mijn oudste is geboren in een zkh dat een bv-protocol had. Daar heb ik toch weinig van gemerkt. Als ze zeggen 'slaap snachts maar lekker door, met een flesje worden ze ook wel groot' vind ik dat niet echt bv-protocollair. En wat weet je nou als je net je eerste kind hebt gekregen?
En een paar maanden later heeft het consult.buro het nog erger gemaakt. Toen was het kind eindelijk helemaal aan de borst en had ik het gemak ervan. Ik merkte dat de productie wat terugliep en het buro zei dat ik maar kv moest bijgeven. Ik vroeg nog of het mss kwam omdat ik ongesteld werd, maar zij zeiden van niet. Maar daar kwam het dus wel van.
Gelukkig wist ik bij de andere kinderen van meer toeten en blazen. Dat het zkh en het buro het zo verknald hebben voor mijn oudste, daar kan ik ook nog boos om worden. Dat ik het buro college bv moet geven vind ik triest. Zij worden toch zeker geacht de deskundigen te zijn. Wie weet hoeveel moeders ze op deze manier onnodig aan de fles adviseren.

Mariarosa

Tja, ik wil het zelf best binnen mijn organisatie als casus meenemen, maar dan heb ik meer info nodig. "Als de moeder er helemaal doorheen zit" - daar kan ik niet zoveel mee. Ik kan dat ook niet zo supergoed beoordelen bij iemand die ik niet ken. Ik zie/spreek/mail met moeders, maar niet dagelijks. Een huisbezoek duurt zo'n anderhalf uur, maar dat doe ik niet elke dág bij dezelfde moeder. De follow-up gaat altijd in intervallen van (door mij gevraagd) 3 dagen of eerder als de moeder dat wil. Ik laat het juist heel erg bij de moeder liggen.
Eén ding valt me wel op: drie maanden vingervoeden zal ik nevernooit zó begeleiden. Baby's kunnen "vingerverslaafd" raken, zeg maar, en de overgang naar de borst wordt dan moeizaam. Ik had absoluut een ander pad bewandeld.
Overigens blijft die LK die geen rekening stuurde, me triggeren. Als het een LK was via een zorgverlener, zou het zomaar zo kunnen zijn dat het geen IBCLC was. En als ze een eigen praktijk had, vind ik het bui-ten-ge-woon onprofessioneel, dat geeft je zeer te denken.

Tirza

Ardnax

"Maar ach, ze blijft ook maar een mens en ze is er van overtuigd dat in theorie bv beter is dan kv, dus probeert het dan toch weer."
Ja dát snap ik wel! Ik kan het alleen niet rijmen met 'een bloedhekel aan het hele fenomeen borstvoeding', die jouw schoonzus gekregen zou hebben. Volgens mij had ze gewon een bloedhekel aan de pijn. En dat is gewoon heel logisch. En als je zoveel pijn hebt en je kind voor je gevoel niet voldoende groeit, dan heb je ondersteuning nodig. En een plan van aanpak waar je zelf achter kan staan.
Stel dat dit aanleggen nu toch zou werken, zou dit er dan voor zorgen dat je schoonzus weer gaat opbouwen? En is dat dan alleen maar omdat ze 'ervan overtuigd is dat *in theorie* bv beter is dan kv'?? Of is dat dan gwoon omdat ze graag borstvoeding wil geven als het niet zo belachelijk zeer doet?
Nogmaals, waarom niet om betere begeleiding gevraagd?
Groeten, Maw.