Aversie tegen bv
Één van de meest voorkomende discussies hier op het forum is bv in zijn algemeenheid.
En inmiddels, door de discussies hier én de ervaringen in de boze buitenwereld is bv me steeds meer tegen gaan staan.
Zelf ben ik een uitgesproken tevreden bv-producent geweest, een redelijk langvoedster en overtuigd van het nut hiervan. Ik bemerk alleen dat steeds meer vrouwen in mijn omgeving tegen bv zijn, door oa de aversie tegen bv-aanhangers.
Ik krijg rechtopstaande haren in mijn nek als ik de discussies in babytijd zie. Ik heb de neiging om de lactatiekundige van mijn schoonzusje door de telefoon te trekken en haar eens flink de waarheid te vertellen niet kunnen onderdrukken.
Kind van schoonzusje heeft een moeilijke start gehad, met 42 weken geboren, flink gewicht en na reanimatie in de couveuse terecht gekomen. De eerste week heeft ze goed gekolfd, kind via sonde mm gegeven en bij thuiskomst met behulp van kraamhulp en lactatiekundige zoonlief live leren drinken. Tot dusver heel veel energie erin gestoken dus.
Na ruim 3 weken bleek zoonlief nog steeds (ruim, meer dan 10%)onder geboortegewicht te liggen en ka adviseerde om na een bv bij te gaan voeden met kv. Ivm tepelproblemen weer bij lactatiekundige geweest, die de kinderarts afbrandde; niks kv, aanleggen, aanleggen, aanleggen, kolven, door de zure appel (lees tepels) heenbijten, aanleggen, aanleggen etc.
Gevolg, schoonzus zat stijf van de zenuwen met kind aan de borst, na iedere voeding een huilbui van de pijn, daarna nog nakolven, weer voeden, pijn etc. Zwarte kringen onder de ogen en totaal geen fut en energie om met haar kind te showen en te pronken.
Vorige week was ze bij mij en toen ik zag hoe het ging brak mijn hart en ik kon niks anders zeggen dan dat ze asjeblieft moest stoppen. Het voordeel van bv weegt totaal niet op tegen de ongelukkige moeder die ze was.
Een tel. naar de lactatiekundige, bij mij thuis, hoe te stoppen, maakte dus dat ik verschrikkelijk boos werd. Ik heb de telefoon overgepakt en mijn mening gegeven (dus dames lactatiekundigen; als ooit bij een bijeenkomst gesproken wordt over een boze schoonzus; dat was ik), dat je pas een goede deskundige kan zijn als je je fanatisme laat varen, dat het geluk van moeder én kind op de voorgrond moet staan en niet de bv en sich en dat een deskundige zich moet laten leiden door een vraag (hoe stoppen) en niet door de eigen mening (doorgaan, vooral doorgaan) etc. etc.
Schoonzus is inmiddels flink aan het afbouwen. Haar kringen zijn weg, ze heeft een treinreis ondernomen om met haar zoon te pronken, zoonlief heeft geen krampen meer, is eindelijk boven zijn geboortegewicht (na 5 weken) en slaapt 's nachts door en ze zien er alledrie eindelijk eens uit als een gelukkig, jong gezinnetje.
Dit soort ervaringen zijn er veel, niet alleen bij mij. Alhoewel het bij mij in de praktijk niet meer uitmaakt, ik kom niet meer in de bv-situatie terecht. Maar in ieder geval één zwangere vriendin van schoonzus heeft hierdoor besloten om nooit en te nimmer met bv te gaan beginnen...
En wat ik eigenlijk besef hierdoor is dat alle verenigingen ter bevordering van borstvoeding en alle deskundigen zelf bezig zijn om borstvoeding te degraderen. Hun handelswijze bereikt het averechtse effect en ik zou zo graag willen dat men zich eens anders ging opstellen.
Bij deze dus een oproep aan voorgenoemde groepen, krab eens achter jullie oren, jullie gaan namelijk naar mijn mening de verkeerde kant op !
Grtz.
Ardnax
Waarom
Toen ik de oudste twee kreeg (tweeling) ben ik borstvoeding gaan geven, gewoon omdat dat het meest voor de handliggend lag. Bovendien was het ook nog een stuk goedkoper en ik had toen niet echt veel geld. Het ging ook vrij makkelijk. Toen ik weer aan het werk ging gaf ik 's avonds en 's ochtends nog borstvoeding en op de creche kregen ze de fles. Dat heb ik zo tot een maand of 8 volgehouden. Toen helemaal op de fles overgegaan. Verder niet bij stil gestaan eigenlijk.
Bij mijn jongere kinderen zelfde verhaal. Borstvoeding was makkelijker, altijd voeding bij je op de juiste temperatuur en geen gezeur met flessen meeslepen. Ik vond het juist erg makkelijk. Een dochter heb ik geen borstvoeding gegeven omdat ze prematuur geboren is en in de couveuse moest. Ik heb de eerste dagen gekolfd maar ze mocht die voeding niet hebben. Ik weet nu dat dit wel had gemogen en misschien zelfs beter was geweest voor haar maar goed dit was twaalf jaar geleden en ik vertrouwde er op dat de artsen het wel wisten.
Ik heb gemiddeld zo tussen de 8 en 10 maanden borstvoeding gegeven maar de laatste maanden meestal gecombineerd met flessenvoeding (kolfen was geen hobby)
Maylise
Precies polly
Ik vind ook dat jij degene bent die dat bepaalt, ook al probeer je het helemaal niet. Maar jouw voorbeeld maakt duidelijk dat er kennelijk een hele groep mensen is (wie overigens? Uit je vriendenkring? Of professionals?) die 3 dagen proberen dus niet genoeg vindt. En ik ben nou toch zo benieuwd wat die mensen precies WEL genoeg hadden gevonden. En of ze het minder erg hadden gevonden als jij niet zo blij was geweest met je keuze (dat je blij was vul ik dus eventjes in).
Persoonlijk
Zelf ben ik aan bv begonnen vanwege de gezondheidsvoordelen. Ik zag het echt als een soort magische bescherming tegen ziek worden voor mijn oudste, was in die tijd ook echt waanzinnig angstig (dat was een postnataal dipje) dat hij ziek zou kunnen worden.
Gelukkig ging het makkelijk en het gemak was dan ook een belangrijke extra reden bij nr 2. Lekker niet druk maken over hoeveelheden, tijden, na spugen de fles niet opnieuw mogen, lekker makkelijk troosten, ik vond het echt heerlijk relaxt. En daarnaast ook erg knus.
Asa
Ik was idd blij met mijn keuze, maar dat klopt niet, ik had me volgens een aantal mensen schuldig moeten voelen, of ik zou teleurgesteld moeten zijn. Dat was ik niet, heb genoten van elke fles die ik heb gegeven. Heerlijk met dat warme wurmpje tegen me aan. Kan nog zwijmelen als ik daar aan terug denk. Ik heb heel erg kunnen genieten van de kraamtijd bij 2 en bij 3. Het was een zalige tijd, en ik vind pas geboren baby's echt het mooiste wat er is.
groet, polly
Ja gek eigenlijk polly
Je geeft dan al de fles, dat valt niet terug te draaien. Dan kun je er toch eigenlijk maar beter van genieten dan schuldgevoel hebben. Maar waarschijnlijk zat dat de critici juist dwars.
Hier mis ik trouwens de borstvoeding nog, maar kan juist daarom nog erg genieten van dochter (1,5) op schoot met haar ochtendfles.
Zucht...
Mijn zoon werd 7 weken te vroeg geboren en vanuit het ziekenhuis was bv de enige optie... Tot bloedens toe gekolft omdat mijn zoon te zwak was uit de borst te drinken. 7x kolven op een dag 8x voeden. Meiden, ik kan jullie vertellen: dit was een hel... toch heb ik het 3 maanden volgehouden. Wat een opluchting toen ik dat kolfapparaat weer terug kon brengen.
Toen werd 5 maanden geleden mijn dochter met 38 weken geboren. Zij was wel sterk genoeg. Vanuit het ziekenhuis hadden ze niet veel tijd te helpen met bv. Ze hapte slecht en het was een drama. Toch doorgezet maar eenmaal thuis ging het steeds meer pijn doen. Tot bloedens toe heb ik gevoed... de kraamhulp moest en zou haar goed aan de borst krijgen. Ik kon bij elke slok niks meer uitbrengen van de pijn. Bij elke voeding zo lang bezig haar aan de borst te krijgen.. toen midden in de nacht na veel janken besloten de fles te geven. Wat een opluchting. Kolven heb ik dit keer niet gedaan. Als je al een kleintje hebt rondlopen is dit veel lastiger. De kraamhulp bleef aandringen het weer te proberen maar ik wilde dit keer WEL een leuke kraamtijd. Een kindje dat wel gelijk naar huis mocht, nee, ik wilde genieten en geen jankpartijen.
tuurlijk vond ik het jammer, maar wat niet gaat dat gaat niet, ik heb het echt geprobeerd.
Ik vind dat iedereen het zelf moet weten. En vind ook dat vrouwen die dus wel bv geven vaak te snel oordelen. Soms gaat het gewoon echt niet...
lisa
Lisa
"En vind ook dat vrouwen die dus wel bv geven vaak te snel oordelen. Soms gaat het gewoon echt niet... "
maar wie oordelen dan? Allen de kraamhulp? Die zou ik regelrecht naar huis sturen als ze zich zo met mijn beslissingen zou bemoeien. Hebben anderen er een oordeel over gegeven? Hoe dan?
Hoor het helaas regelmatig:
een collega die: niet begrijpt dat ik de pijn niet over heb voor mijn kind.
de buurvrouw die: ze hoorde dat mijn dochter regelmatig kwakkelt met haar gezondheid ze zei tja, had maar bv gegeven
ik laat ze maar praten maar stiekem doet het pijn, want ik had het best gewild...
liefs lisa
Lomp
dat soort reacties vind ik regelrecht lomp. Ik zou dan ook flink uitvallen tegen dit soort mensen.
Ik begrijp dat je je gekwetst voelt. Ik kan me echt niet voorstellen dat je dit soort respectloze opmerkingen durft te maken, en dat zegt meer over hun inlevingsvermogen, dan over jouw beslissing.
Enne, mijn jongste is nu al twee weken ziek, en ik geef wel bv. Dus dat is ook geen vrijbrief hoor.
He bah
Nou lijkt het net of een LK altijd alles oplost. En bovendien komt het ook op mij over als: je hebt niet alles geprobeerd, dus tja, geen wonder.
Lisa, je verhaal is een horror-story en ik vind dat je het de kraamverzorgende mag verwijten dat ze blijkbaar jou niet goed heeft kunnen helpen. Ik vind het van de zotte dat ze je bijkans "dwingt" door te voeden terwijl het zó zeer doet. Zij had, als het haar competentie te boven ging, er iemand bij kunnen halen of je op een andere manier steunen. Blergh, wat héb je hier nou aan als moeder? Geen moer.
Tirza
Pelle
nee er is verder niemand bijgeweest. Ik was eerlijk gezegd zo opgelucht dat ik mocht stoppen. Ook omdat ik de band met mijn zoontje minder vond worden. Ik was al 4 dagen ALLEEN maar bezig met voeden. Ik boven en man en zoon beneden. Ook vond ik het vreselijk dat mijn man zo weinig met zijn dochter door kon brengen.
Ik vind trouwens net wat tirza zegt dat de kraamhulp eventueel met andere deskundige op de proppen had moeten komen.
Tirza
bedankt voor je lieve reactie.
Ik moet er wel bij vertellen dat ik maar 18 uur kraamhulp had. Dit omdat er zoveel kindjes zijn geboren hier. ik kreeg 6x3 uur. (vielen 2 dagen af omdat ik in het ziekenhuis lag nog) Dus echt 3 uur bezig met voeden. Soms was m'n dochter heel erg moe, maar ja er moest geoefend worden. Dus een jankend kind aan de borst die moe was en honger had. De kraamhulp was echt wel heel geduldig en kon ook niet veel in die korte tijd, maar ja, dan had ze inderdaad misschien wel hulp moeten roepen. niet aan gedacht.
Dan was er nog het drama met stoppen. 2x borstonsteking gehad met hoge koorts.
liefs lisa
Ja gatver lisa
Wat erg allemaal, hoe het ging, je kraamzorg (het aantal uren en dan ook hoe ze het deed), borstontstekingen, en dan die opmerkingen, o ik zou graag even komen schelden op je buurvrouw zeg. Bah!!!
