Aub kijken : uur van de wolf op vrijdag 6 maart 22.50

We zijn het eens

"Volgens mij snap jij helemaal niet hoe zo\'n documentaire gemaakt wordt. Het is geen big brother met camera\'s die dag en nacht in huis staan. Er is maar 14 keer in en om dat huis gefilmd. 2 dagen in Wenen. Dat was het." Zo is het! Dat bedoel ik. De filmmaker heeft een keuze gemaakt. Eerlijk gezegd een keuze waar ik nu juist niet zoveel aan vind. Jij vindt er niets aan als gefilmd zou zijn dat de kinderen ruzie hebben, Miriam. Ik had dat nu juist wel aardig gevonden om te kijken hoe dat gaat. Gaat vader dan inderdaad uit zijn dak, zoals onderhuids nu al lijkt te gebeuren? Of hebben we dat verkeerd gezien? Het camerawerk vond ik uitstekend, zei ik al, mooie beelden, prachtige belichting. Maar omdat het allemaal zo mierzoet is verder, is het niet zeer spannende televisie. En het geeft een merkwaardig beeld van dat gezin, vind ik. Door die keus. Zo'n keuze wordt altijd gemaakt in de media, of het nu gaat om krant, t.v. of wat dan ook. Er worden geen feiten verteld. Er wordt een verhaal verteld. In vaktermen: framing.
Ook in dit geval wordt de informatie nu eenmaal op een bepaalde manier gepresenteerd. Qua sfeer is dit maaksel volmaakt inwisselbaar met de Sound of Music, compleet met slechterik. De slechterik is in dit geval naar keuze: of vader, of moeder.
De enige kwaliteit van deze manier van presenteren vind ik dat het nieuwsgierig maakt. Nou ja, het maakt mij nieuwsgierig, naar wat ik niet te zien kreeg. Maar de rest weet al hoe het zit, begrijp ik. Miriam weet dat het in orde is, een aantal anderen weten dat het absoluut niet in orde is. Zal allemaal best. Ik blijf nieuwsgierig.

Sinilind

Daarom heb ik uberhaupt nog niet gereageerd in deze draad,slechts weinigen kennen het complete verhaal,dus ik kan er niks van vinden,omdat ik het niet weet.Ik hoop dat moeder en kinderen weer contact kunnen krijgen,op termijn.
Groetjes,bastet

Sini

Daar ben ik blij om.
Persicaria

Sensatiezucht

Matriarch:"Zo is het! Dat bedoel ik. De filmmaker heeft een keuze gemaakt."
Ja, maar op een andere manier dan jij suggereert. Die documentaire gaat over de muzikale familie. Niet over opvoeden, alleenstaand ouderschap, of grote gezinnen, of leven zonder moeder. Er is met het onderwerp gekozen voor het opnemen van die zaken die voor dat muzikale relevant zijn. Het oefenen, het optreden, de reis naar Wenen.
Matriarch:"Eerlijk gezegd een keuze waar ik nu juist niet zoveel aan vind."
Dat kan. Er zijn ook wel eens documentaires die wel als onderwerp opvoeden, alleenstaand ouderschap, of grote gezinnen, of leven zonder moeder hebben. Deze keer was dat niet zo.
Matriarch:"Gaat vader dan inderdaad uit zijn dak, zoals onderhuids nu al lijkt te gebeuren? "
Kijk, en hier gebeurt het. Jouw vragen zijn helemaal niet neutraal. Je bent vooringenomen en een tikkeltje sensatiezuchtig op zoek naar bevestiging van de indruk die jij van die man krijgt. Bij die sensatiezucht passen ook jouw kwalificaties over die kinderen als 'dociel' en verbazing over het feit dat ze zo braaf zijn.
Matriarch:"Maar omdat het allemaal zo mierzoet is verder, is het niet zeer spannende televisie."
Dat je het mierzoet vindt is zo gek niet. Dat je demonische dingen vermoedt op momenten dat de camera er niet bij is, is al iets gekker. Maar dat je bovendien denkt dat de camera's expres uitgezet zijn als de momenten wat minder zoet waren, of minder zoete gebeurtenissen eruit zijn geknipt alleen maar om het zoet te houden, alsof de maker bewust voor zoet heeft gekozen, dat is het allergekste.
Matriarch "Door die keus. Zo\'n keuze wordt altijd gemaakt in de media, of het nu gaat om krant, t.v. of wat dan ook. Er worden geen feiten verteld. Er wordt een verhaal verteld. In vaktermen: framing."
Toch heb je de term niet helemaal begrepen. De documentairemaker heeft zich geconcentreerd op dat muzikale gezin en hun muzikale bezigheden. Voor dat verhaal had het niks uitgemaakt als ze elkaar tijdens het oefenen de kop van de romp zouden trekken.
Alle zoetigheid die je ziet is 'echt' in die zin dat het echt van het gezin afkomstig is. Dat wil overigens niet zeggen dat ze nooit ruzie maken. Het wil zelfs niet zeggen dat het in werkelijkheid niet allemaal een stuk minder zoet is, maar dat heeft het gezin collectief niet laten zien. Dat ligt niet aan de keuzes van de documentairemaker.
Matriarch:"Nou ja, het maakt mij nieuwsgierig, naar wat ik niet te zien kreeg."
Je speculeert en insenueert. Niet alleen over dit gezin, maar ook over de manier waarop deze documentaire is gemaakt. Alsof de documentairemaker het vooropgezette doel zou hebben om dit gezin zoet neer te zetten. Dat is echt flauwekul.
Matriarch:"Miriam weet dat het in orde is, een aantal anderen weten dat het absoluut niet in orde is. Zal allemaal best. Ik blijf nieuwsgierig."
Ik weet niks Matriarch. Ik weet alleen dat die documentaire niks zorgwekkends laat zien. Jij weet precies hoe het zit want waar rook is, is vuur en hier moet meer achter zitten, daar Tot en met orchestratie door de documentairemaker toe. Jij ziet spoken.
Groet,
Miriam Lavell

Geen gelijk te halen

Sini:"mijn probleem is dat ik dus het hele voorgeschiedenis ken van de familie."
Ja, dat is een probleem. Je kunt daarom niet onbevangen naar die documentaire kijken. Omgekeerd kun je werkelijk niet van buitenstaanders die niks weten vragen om naar aanleiding van die documentaire (en wat roddel op internet) een oordeel over dat gezin te geven.
Sini:"Dat ik weet dat er heel erg veel dingen die niet door de beugel kunnen, mbt de kinderen en hun leven, de omgang met de moeder en ook met de muziek."
Als er nou een beugel zou zijn waar we allemaal door moesten, zou het een stuk makkelijker zijn. Maar dat is niet zo. We hebben allemaal zo onze eigen beugels en kunnen het daarover roerend oneens zijn. Dat is niet erg zolang we verder niet zoveel met elkaar te maken hebben. Het wordt een drama als je het oneens wordt met je ex over je eigen kinderen, zeker als je machteloos moet toekijken. Meningsverschillen over opvoeden worden daar zaken van leven of dood van, terwijl dat van de maan af gezien helemaal niet zo is. Dit gezin is niet meer dan nog een gezinnetje met eigen eigenaardigheden verweven met klassieke drama's, maar tegelijkertijd allemaal niet zo ernstig.
Dat je die nuchterheid en afstand niet kunt bewaren als het om je eigen kinderen gaat, of die van je beste vriendin, is heel begrijpelijk. Maar het niet kunnen bewaren van die afstand geeft je geen gelijk.
Sini:"Dat de documentaire absoluut niet waarheidsgetrouw is, en dat ik het niet kan bewijzen omdat ik hier dingen zou moeten gaan vertellen dat de moeder niet naar buiten wilt brengen, omwille van de privacy van de kinderen en van haar privacy."
Die documentaire vertelt een ander verhaal dan je had willen zien, maar is geen bedrog. Het is zoals het was op de opnamedagen. De kinderen waren zoals ze waren tijdens die minuten. De documentaire geeft je geen gelijk en wat je verder ook vertelt, gelijk is niet te halen. Er is niet maar één gelijk, hoe pijnlijk dat ook is als het om de kinderen van je vriendin gaat.
Maar vergis je niet: er zijn ook mensen die vinden dat jij het helemaal verkeerd doet met je eigen kinderen. Die vinden dat je opvoedondersteuning nodig hebt. 80% van de ouders vindt dat 80% van de ouders opvoedondersteuning nodig heeft omdat het 'helemaal fout gaat met de kinderen'. Maar dat gaat nooit over hen zelf. Zelf doen ze het goed.
Je begeeft je op glad ijs door ons, buitenstaanders, een oordeel te vragen over dit gezin. Het is wat makkelijk scoren bij sommigen, want inderdaad is dit nog weer een tikkeltje afwijkender dan gangbaar. Maar eenmaal dit pad ingeslagen, opent ook de weg naar het onder de loep nemen van jouw opvoedstijl. Reken maar dat ook jij nogal wat uitvreet met je kinderen dat volgen velen niet 'door de beugel kan'.
Overigens wek je ook nog de suggestie dat wat er in dit gezin plaats heeft een stuk ernstiger is dan alleen maar een riant meningsverschil over opvoeden. Alsof er ook strafbare dingen aan de hand zouden zijn.
Als dat zo is dan zul je samen met moeder toch een andere manier moeten vinden om dat aan de kaak te stellen. Een openbaar volksoordeel aan de hand van deze documentaire, helpt niemand. Zeker die kinderen niet.
Persicaria:"Er zijn nu eenmaal altijd mensen die zichzelf erg graag 'horen' of in dit geval lezen en overtuigd blijven van hun eigen gelijk."
Ik hou helemaal niet van dit soort anonieme steken onder water. Er is hier in dit draadje niemand die erop uit is om Sini te kwetsen. Er is in deze discussie bovendien geen gelijk te halen.
Groet,
Miriam Lavell

Dagbesteding (matriarch)

Ik lees het al: jij kent mijn dochter niet. Die heeft een vergelijkbaar leefpatroon en is eigenlijk altijd vrolijk en opgewekt. De keren dat ze snauwt en sneert, zijn een bepaalde week per maand.

Tirza

O ja voor ik het vergeet

Miriam: "Maar dat je bovendien denkt dat de camera's expres uitgezet zijn als de momenten wat minder zoet waren, of minder zoete gebeurtenissen eruit zijn geknipt alleen maar om het zoet te houden, alsof de maker bewust voor zoet heeft gekozen, dat is het allergekste."
Ik denk niks. Ik heb geen demonische vermoedens geuit. Of er geknipt is zou ik niet weten, ik was nl niet bij de montage. Of er camera's expres zijn uitgezet, zou ik ook niet weten, ik heb niet gefilmd. Ik zei al, er was een uitstekende cameraman bij, maar dat was ik niet. Miriam, door mij dingen in de schoenen te schuiven die ik niet heb gezegd, maak je de discussie niet helderder. Je kunt niet weten wat ik denk. En als ik zeg wat ik me wel afvraag, geloof je me niet. Tja, dan houdt het op. Ik hoef ook niet van jou een antwoord. Ik krijg een gedeeltelijk antwoord van Tirza. Die zegt dat er kinderen bestaan die al die taken en verantwoordelijkheden op hun schouders nemen en niettemin fluitend door het leven gaan. Dan hebben wij hier vijf van zulke exemplaren te pakken. Is mogelijk. Ik ken het fenomeen niet, de mijne zijn een stuk luier. Misschien is het genetisch...

Zoals tirza

Ook hier heb ik een puberella met muziek als leven (hobby is wat zwak uitgedrukt) Inderdaad heb je dan een puber die niet rookt (slecht voor je stem), niet rondhangt (met muziek- en zanglessen, repeteren, oefenen, én school etc. heb je daar simpelweg geen tijd voor), een bijbaan heeft (wel voor haar eigen zakgeld, want dat is met een dure hobby zo op) en zonder problemen eten kookt, broertje ophaalt van kdv, noem maar op. Ik denk dat het hebben van een alomvattende hobby, en zeker muziek, nu eenmaal andere pubers geeft. Zo kun je er ook vijf hebben, de minder fanatieke worden wel een beetje meegesleept in het kielzog van de meest fanatieken. De 'standaard Nederlandse puber' (ik heb er ook nog zo een in huis) staat geen model voor álle pubers, ze hoeven niet verplicht wat lui en onhandig te zijn, dat op zich vond ik persoonlijk niet zorgwekkend. Zorgwekkend is wel het verhaal van de moeder voor zover we het kennen, en de kwaliteit van de zanglessen (maar ook zonder de rest van hun leven aria's te zingen kunnen kinderen gelukkig worden dus ach...) Hoe gelukkig je op den duur zult zijn met afwijzen van een ouder, dat is een andere vraag. Dat is droevig en jammer, bedenk je wel dat er duizenden kinderen zijn in ons land die een ouder niet zien! Helaas is dit niet heel zeldzaam, na een scheiding blijven volwassenen heel vaak (een van beiden) te rancuneus om hun kinderen twee ouders te gunnen.

Ooooh, wétenschap....

Matriarch:"Miriam, framing is een term uit die tak van de wetenschap die media bestudeert."
Oh, je geeft een wetenschappelijke analyse. Nou, dan heb je natuurlijk helemaal gelijk en maakt het verder ook helemaal niet uit wat je zegt en hoe je dat formuleert.
Nou ja,
Miriam Lavell

Wat een geruzie

Naar aanleiding van de oproep bij dit draadje heb ik gisteren de documentaire gezien (daarna pas dit hele draadje doorgelezen). Ik vond dat moeder slecht werd neergezet, ik vond dat zielig.
Verder houd ik helemaal niet van deze manier van zingen. Ik denk ook dat deze kinderen heel erg gedrild worden door vader. Maar wat me wel opviel was de lol waarmee ze zich in die auto's hesen, met van die operakleding aan, en de reis die ze ondernamen naar Wenen. De spanning! Het gaat misschien helemaal niet lukken om de top te bereiken en misschien verpesten ze hun stemmen wel, maar deze gebeurtenissen hebben ze dan toch maar meegekregen. Plus die oude boerderij, met die treinen erlangs - eerlijk gezegd vond ik het net een speelfilm van Warmerdam. En het zou me niet verbazen als een van deze kinderen nog een schrijftalent heeft ook, zodat geïnteresseerden het hele familieverhaal en de verhalen over deze jeugd nog eens na kunnen lezen (en ook dan kunnen we spreken van 'framing' denk ik). En dat deze vader werkt in de schoonmaak verbaast me ook niet. Hij zal misschien geen andere opleiding hebben? Of daar misschien geen energie in willen steken, of misschien continu conflicten krijgen in een ander soort werk? Lijkt me een moeilijke man.

Sini, ik snap dat er meer achter zit. Meer dan wij weten. Maar het plezier dat de kinderen hier en daar hebben, kun je dat ook nog zien? Ik denk dat deze kinderen uiteindelijk wel hun moeder op zullen zoeken. En ik vind het dan ook heel verstandig van haar dat ze kaartjes e.d. stuurt. Ook al woont ze er niet, en zijn ze gescheiden, ze blijft denken aan die kinderen. De kinderen zien er goed uit, ze leren goed, ze werken, ze zijn sterk. Jammer dat iedereen nu over dit gezin heen valt, ik denk dat ze daar best last van zullen krijgen.

Wat een geruzie

Naar aanleiding van de oproep bij dit draadje heb ik gisteren de documentaire gezien (daarna pas dit hele draadje doorgelezen). Ik vond dat moeder slecht werd neergezet, ik vond dat zielig.
Verder houd ik helemaal niet van deze manier van zingen. Ik denk ook dat deze kinderen heel erg gedrild worden door vader. Maar wat me wel opviel was de lol waarmee ze zich in die auto's hesen, met van die operakleding aan, en de reis die ze ondernamen naar Wenen. De spanning! Het gaat misschien helemaal niet lukken om de top te bereiken en misschien verpesten ze hun stemmen wel, maar deze gebeurtenissen hebben ze dan toch maar meegekregen. Plus die oude boerderij, met die treinen erlangs - eerlijk gezegd vond ik het net een speelfilm van Warmerdam. En het zou me niet verbazen als een van deze kinderen nog een schrijftalent heeft ook, zodat geïnteresseerden het hele familieverhaal en de verhalen over deze jeugd nog eens na kunnen lezen (en ook dan kunnen we spreken van 'framing' denk ik). En dat deze vader werkt in de schoonmaak verbaast me ook niet. Hij zal misschien geen andere opleiding hebben? Of daar misschien geen energie in willen steken, of misschien continu conflicten krijgen in een ander soort werk? Lijkt me een moeilijke man.

Sini, ik snap dat er meer achter zit. Meer dan wij weten. Maar het plezier dat de kinderen hier en daar hebben, kun je dat ook nog zien? Ik denk dat deze kinderen uiteindelijk wel hun moeder op zullen zoeken. En ik vind het dan ook heel verstandig van haar dat ze kaartjes e.d. stuurt. Ook al woont ze er niet, en zijn ze gescheiden, ze blijft denken aan die kinderen. De kinderen zien er goed uit, ze leren goed, ze werken, ze zijn sterk. Jammer dat iedereen nu over dit gezin heen valt, ik denk dat ze daar best last van zullen krijgen.

Dank yta enne miriam

Miriam ik geef geen wetenschappelijke analyse. Dat maak jij er weer van. Gelukkig is niet iedere deelnemer aan deze draad van mening dat een vraag stellen gelijk staat aan kwaadwillendheid. Ik stel voor dat je iets aan je humeur gaat doen Miriam, je schiet door. Yta luistert dus gewoon naar de vraag zonder verontwaardigd te schetteren dat er gedemoniseerd wordt en komt met een mogelijk antwoord. Waarvoor dank Yta, Miriam is koddig, maar dit praat wel makkelijker hoor. Wat zo'n puber betreft die fluitend alles doet: Ik heb hier twee heel verschillende exemplaren in dat opzicht. Het zou fijn zijn begrijp ik, als ik het luie exemplaar aan een forse hobby kan helpen .Ik merk wel dat hoe meer je ze laat doen, hoe gewoner ze het beslag op hun tijd gaan vinden en hoe minder ze mopperen. Het zal voor een deel dus gewoontevorming zijn. Maar ook de ijverigen zullen zich los willen maken van thuis op een gegeven moment, misschien met bijbehorende gevoelens van irritatie tegen de ouders. Het staat hier bol van de draadjes over pubers die zich aan zowel het in- als uitademen van hun ouders een ongeluk irriteren en met wie tijdelijk geen land te bezeilen is. Anderzijds, tegenwoordig blijven ze steeds langer thuis wonen begrijp ik, was in mijn tijd ook niet de gewoonte dan wou je zo snel mogelijk het huis uit. Dat kinderen in geval van echtscheiding vaak het contact met één van de ouders verliezen vind ik ook een treurig fenomeen, of het nu over de moeder of de vader gaat. Mee eens, Yta. Ik ken wel een fors aantal gevallen waarin het contact als het kind volwassen is, weer wordt hervat.

Miriam

Miriam: "Ik hou helemaal niet van dit soort anonieme steken onder water. Er is hier in dit draadje niemand die erop uit is om Sini te kwetsen."

Hoezo anoniem? Mijn 'naam' staat erbij.
Lees mijn posting aan Sini nog eens door: er staat nergens dat jij of anderen erop uit zijn om Sinilind te kwetsen. Ik wilde benadrukken dat iedereen zijn eigen 'waarheid/invulling' heeft na het beleven van een situatie of ,in dit geval, na het kijken van een documentaire.
Ik kan me voorstellen dat het voor Sini moeilijk is om jouw postings te lezen. Dat heeft ze ook aangegeven. Dat jij desondanks doorgaat met het doorontwikkelen van jouw visie en jouw redenering is jouw zaak. Je staat volledig in je recht, het is hier een openbaar forum. Voor mij voelt het ongemakkelijk, het schuurt, voor jou kennelijk niet. Jij 'hoort' jezelf te graag.

Persicaria

Bijna, matriarch

Vervang muziek door sport, vervang gymnasium door VWO en je bent er. Alleen dat ontbijt: dat sla ik beleefd af. Daar heb ik om half 7 's ochtends (de tijd die ze een aantal keren in de week opstaat voor training of werk) geen behoefte aan.

Tirza

Nee miriam

"De documentairemaker heeft zich geconcentreerd op dat muzikale gezin en hun muzikale bezigheden. Voor dat verhaal had het niks uitgemaakt als ze elkaar tijdens het oefenen de kop van de romp zouden trekken. "

Nee. De documentairemaker heeft een documentaire gemaakt. Zoals elke journalist, kunstenaar, schrijver, filmmaker: alles (ALLES) wat je in je kunstwerk, film etc laat zien moet een functie hebben. Hééft een functie. Krijgt door zijn aanwezigheid een functie. Daar is iedere maker zich van bewust. Zo ook deze documentairemaker. Alles wat er behalve de muziek te zien is doet er toe, heeft de documentairemaker er bewust in- of uitgelaten. En dat zijn geen keiharde feiten, maar veel suggestie. Zoals schrijvers en kunstenaars dat doen. De meeste 'verhaal' ontstaat in je hoofd. En zo moet het ook. En daar kun je het dan gewoon over hebben.

Eigenlijk (beetje o.t.)

ik ben er eigenlijk nog steeds niet aan gewend dat er zo vaak gezinnen van binnen op t.v. zijn. Dat je zo in een privé-situatie getrokken wordt. En dan bedoel ik dus al die programma's als de nanny e.d., maar ook dit soort documentaires. Ik heb er zoveel weerzin tegen en twijfel dan ook altijd aan de beweegredenen van diegenen die zich laten filmen.
Ik heb deze documentaire niet gezien (klein stukje), ben wel nieuwsgierig, ga misschien nog wel kijken, maar ergens voel ik me er ook wat misselijk van worden.
Ik vind het zo raar dat dit helemaal niemand meer lijkt te storen. Gewoon het simpele feit dát er in dat gezin zo uitgebreid gefilmd wordt, het feit dat er dan daarover weer uitgebreid gediscusiëerd wordt, het feit dat het privé-leven geheel publiek gemaakt wordt. Ik vind alleen al dat simpele feit behoorlijk schadelijk voor deze kinderen, maar heb het gevoel dat die opvatting niet meer in deze tijd past. Of is er nog iemand die hier zo over denkt?
Groeten, Maw.

Maw (ot)

Ik moet er persoonlijk ook niet aan denken, hoor. Wij (man en ik) zijn ooit benaderd door een tijdschrift voor een artikel over 'interculturele huwelijken' (ofzoiets). Daar had man al helemaal geen zin in, laat staan dat hij blij zou zijn met een batterij camera's in huis. Ik denk dat er heel wat mensen in Nederland zijn die een dergelijke 'exposure' afgrijselijk zouden vinden (maar die zie je dus niet op tv).
Groetjes
Massi

Privacy

Dit soort documentaires waarin je prive heel veel te zien krijgt van een gezin zijn er toch al heel wat jaren heb ik het idee. Het grote verschil met 'vroeger' lijkt me vooral internet. Het feit dat op diverse fora dit gezin uitgebreid wordt besproken, enorme discussies waarin het gezin ook zelf meedoet, de moeder die binnen een paar minuten te 'googlen' is en dus ook een gezicht krijgt, iedereen kan z'n mening spuien, dat is toch een enorm verschil met de tijd voor internet. Ik kan me van een tijdje terug ook die uitzending van de Rijdende Rechter herinneren met dat eigenwijze knulletje en de muziektent, wat kreeg dat kereltje wat over zich heen op internet.

Interneteffect

Matriarch:"Gelukkig is niet iedere deelnemer aan deze draad van mening dat een vraag stellen gelijk staat aan kwaadwillendheid."
Je stelde geen vraag. Je deed een bewering aan de hand van een term die je het ene moment een 'vakterm' noemt en vervolgens een wetenschappelijke term. Zo schuif je telkens weer op naar een nieuwe weg om nieuwe beweringen te doen. Inmiddels twijfel ik heftig of dat is omdat je zo dolgraag van alles over deze documentaire wilt beweren, of over mij. "Miriam is koddig, maar dit praat wel makkelijker hoor"
Ook voor jou: ik heb me niet zo over jou uitgelaten, waarom doe je dat dan wel over mij?
Julie:"Nee. De documentairemaker heeft een documentaire gemaakt. Zoals elke journalist, kunstenaar, schrijver, filmmaker: alles (ALLES) wat je in je kunstwerk, film etc laat zien moet een functie hebben. Hééft een functie. Krijgt door zijn aanwezigheid een functie. Daar is iedere maker zich van bewust."
Laten we het de wet van Julie noemen. Ik vind het best en jij mag maken wat je maakt volgens deze wet. Ik begrijp alleen niet zo goed wat jouw wet in deze context doet en met name wat het zou moeten zeggen over deze documentairemaker.
Kortom: gooi maar in mijn pet.
Cameron:"De 2 stukjes over de moeder sloegen wat mij betreft (lettende op bovenstaande) als een tang op een varken en hadden er wmb makkelijk uitgehaald kunnen worden,"
Ja, dat vind ik ook. Niet alleen om het interneteffect dat sax beschrijft dat nadien is opgetreden. De vraag die de documentairemaker (naar eigen zeggen!) heeft willen beantwoorden is 'maar waar is moeder dan?'. Die vraag doet zich helemaal niet zo prangend voor wat mij betreft.
Maw:"het feit dat het privé-leven geheel publiek gemaakt wordt. Ik vind alleen al dat simpele feit behoorlijk schadelijk voor deze kinderen"
Eh... mee eens, althans voor mij een reden om dat soort ploegen niet binnen te halen (feitelijk blij te zijn dat er met ons niks 'interessants' aan de hand is). Maar ik ben het eens met sax. Vooral het interneteffect maakt het schadelijk. Ik denk dat daar onvoeldoende mee gerekend is. Hoewel dit gezin het natuurlijk eigenlijk ook van publiciteit moet hebben. Lastig.
Groet,
Miriam Lavell

De wet van julie

Miriam:"Laten we het de wet van Julie noemen. Ik vind het best en jij mag maken wat je maakt volgens deze wet. Ik begrijp alleen niet zo goed wat jouw wet in deze context doet en met name wat het zou moeten zeggen over deze documentairemaker.

Kortom: gooi maar in mijn pet. "

Het zegt ook niks over de documentairemaker. Jij zegt: de docu gaat over muziek. Ik zeg: niet alleen daarover. De maker heeft er bewust van alles (niet) ingestopt. Dat naast je neerleggen is te makkelijk.

Privacy

Miriam: "Hoewel dit gezin het natuurlijk eigenlijk ook van publiciteit moet hebben. Lastig."
Nee hoor, niet lastig, vind ik. Natuurlijk moeten ze het van de publiciteit hebben. Maar dan publiciteit rondom hun muzikale prestaties, lijkt me. In hun geval zou publiciteit rondom uitvoeringen en opnames toch de eerste prioriteit moeten hebben. De vervolgstap kan zijn dat je een wat meer persoonlijk portret krijgt. Maar dit is toch de omgekeerde wereld!
Sax: "Dit soort documentaires waarin je prive heel veel te zien krijgt van een gezin zijn er toch al heel wat jaren heb ik het idee."
Ja, en omdat dit er al jaren is, lijkt het niet eens meer een punt. Ik vind het wel een punt. Niet alleen dat ik het voor mezelf niet wil (ik wil sowieso niet op tv). Ik vind het in het algemeen gewoon een slechte ontwikkeling, maar volgens mij zit ik wat dat betreft op een ver gepasseerd station.
Toch is het vreemd. Als je merkt hoe hier gereageerd wordt als iemand een naam noemt, of te open is over een privésituatie, dan lijken we het eens. Maar als je dan ziet hoe mensen zichzelf en hun kinderen gewoon in de nationale etalage zetten, dan lijkt dat nauwelijks een probleem.
En dat probleem is inderdaad alleen maar groter geworden met de mogelijkheid om op internet te reageren. Miriam zegt dat deze mensen hier waarschijnlijk buiten hebben gerekend. Ik voeg daar aan toe dat mensen sowieso buiten het effect van zo'n uitzending rekenen. Het effect dat het heeft in je woonplaats, in je buurt, op school, dat heb je ook zonder internet. Die onhandelbare kleuter bij de opvoedpolitie gaat de volgende dag ook weer naar school en het programma wordt gewoon herhaalt als ze al 8 is.
En is dit nou ot of niet? Ik vind het eigenlijk wel relevant. Wat is de bedoeling geweest van deze documentaire? Ik ga maar eens kijken...
Groeten, Maw.

Miriam en emmawee

"dat is het allergekste." Klein citaatje wat je zoal beweert over mijn vraag. Je laat je dus wel over mij uit. Niet zulke lange tenen hebben als je zelf van alles roept over demoniseren, gek, allergekst, sensatiezucht en wat al niet. Vergeleken met dat soort kwalificaties is koddig een hele softe term. En ik vind het koddig, ook zoals je nu weer op Julie reageert. Ik zei al, klim toch niet zo op de kast. Je gelooft toch niet echt dat er niet meer film is geweest dan nu op televisie te zien is? Zouden ze helemaal niet geknipt hebben, denk je?
Emmawee, je hebt wat mij betreft gelijk. Deze documentaire is schadelijk voor alle betrokkenen en ja, dat komt ook doordat het tegenwoordig normaal lijkt te zijn om allerlei binnenshuis situaties in de openbare ruimte te exposeren. Ik zei al dat vader dit w.s. gezien heeft als een mooie kans voor reclame, terwijl het enige dat zijn deel is, discussies op internet zijn.

Wat we niet zien

Julie:"De maker heeft er bewust van alles (niet) ingestopt. Dat naast je neerleggen is te makkelijk."
Je kunt je van alles afvragen over dat wat er wel in zit en of dat bewust is en wat het betekent. Niet dat dat feiten oplevert. Het blijft een interpretatie. Beweringen doen over wat er niet in zit en er _dus_ expres uitgelaten is, is alleen maar spuculatie. Die speculatie gaat erg ver bij sommigen in dit draadje.
Cobi:"Vroeg me al af of je als moeder geen enkele mogelijkheid hebt zo\'n uitzendig tegen te houden. Een deel van de kinderen is tenslotte minderjarig."
Dat waag ik te betwijfelen, maar dat lukt zeker niet tegen de wens van de kinderen zelf. Ze zijn ouder dan 12. Ze hebben zelf wat te vertellen.
Cobi:"Ik heb ook geen hoge pet op van een documentairemaker die getipt wordt door ach gossies zijn ouders"
Hm. Weet je dat zeker? Ik vrees toch dat de meeste 'inspiratiebronnen' voor meeslepende documentaires, of zelfs films en boeken, niet hoogdravender zijn dan dat.
Cobi:"Die documentaire was een stuk interessanter geweest als Frans Bromet Franciscus eens aan de tand had gevoeld."
Voor wie was dat dan goed geweest? Niet voor de kinderen lijkt me. Misschien wel leuke televisie voor PowNed.
Emma:"Nee hoor, niet lastig, vind ik. Natuurlijk moeten ze het van de publiciteit hebben. Maar dan publiciteit rondom hun muzikale prestaties, lijkt me."
Ja. Maar dat belooft niet dat het op internet (of waar verder ook) stil blijft. Er is een hele kudde mensen die wat te zeggen heeft over deze familie (of families als deze) en die elke aanleiding aan zal grijpen om dat ook te doen.
Overigens schat ik de kans dat deze documentaire het gezin aan meer optredens in dorpskerkjes helpt, hoog in. Dat er op dit forum en dat van het uur van de Wolf heftige polemiek ontstaan is, is zonder meer pijnlijk. Maar tegelijkertijd gaat dat soort getouwtrek aan de meeste mensen compleet voorbij. Die hebben alleen maar gezien wat de bedoeling was: zo'n curieuze familie die met elkaar muziek maakt. Leuk voor feesten en partijen, of voor lege dagen in de concertagenda van de stichting ter behoud van en of ander kerkje. Daar zijn er veel van in Nederland.
tv tip: The Choir van de NPS. Hoe verlegenheid in stellige beweringen van hoe het hoort vertaald kan worden: Jongens zingen niet.
Close Up van de Avro over Gilbert en George. Hoe wat er niet te zien is tot verdachtmakingen en vernietigende speculaties kunnen leiden.
Groet,
Miriam Lavell

Zucht

Miriam:"er _dus_ expres uitgelaten is, is alleen maar spuculatie." Het gaat niet over expres. Als je een heel gezinsleven in een uurtje samenvat, moet je er Het gper definitie veel uitlaten. En zo is het met alles. Het gaat over wat er te zien is. Of die filmmaker er dingen expres, of per ongeluk of om wat voor reden dan ook heeft uitgelaten, is hier de vraag niet en is ook niet interessant. Er wordt onder andere d.m.v. de belichting en sfeerbeelden een idyllische situatie gesuggereerd. Dat wordt in contrast gezet met een bezorgde Weense zangpedagoog. Om maar eens een voorbeeld te noemen. Die regisseur vond dat kennelijk een goed plan. Mag hij helemaal zelf weten. Maar dan niet zeuren als er reacties komen. Je zet een beeld neer. Dat beeld wordt ontvangen. Er komt reactie. Zo gaat het nu eenmaal. Met expres heeft dat niks te maken. Miriam, je vermoedt allerlei complotgedachten die wij er helemaal niet op nahouden.

Nog zo'n familie

http://player.omroep.nl/?aflID=6530418
Voor wie er zin in heeft, nog zo'n familie, nog zo'n gedreven vader, maar toch zooooo anders. De kinderen zijn ook ouder, een stap verder al en fantastisch goed terecht gekomen.

Familie van der feen

Bedankt voor de link, ik heb het programma bekeken, wat een andere familie dan de familie Pondman! De saxofonist vond ik echt supergoed, een genot om naar te luisteren.

Niny

Sinilind en moeder: vprogids

net viel de vprogids bij ons op de deurmat, met daarin 2 ingezonden brieven van Jard van Nes en van het bestuur van de NVZ, de Vereniging van zangpedagogen.
Lijkt me ondersteunend voor jullie om te lezen en een erkenning ook van wat zich afspeelt in het gezin Pondman.
Ik hoop heel erg dat de kinderen nu op de een of andere manier 'ontzet' gaan worden uit de greep van hun vader.
Daarom moeder: ik hoop dat je de documentaire kunt gebruiken in je strijd om contact met de kinderen te krijgen....
sterkte hoor,
amar

@sinilind en tw stijn

De Volkskrant van vandaag presenteert in het tweede katern een interview met Sjoukje Drenth-Bruintjes. Zij is gespecialiseerd in de aanpak van situaties waarbij een persoon in de ban van een ander individu of een groep is gekomen. Het gaat om het doorbreken van manipulatie.
Misschien is dit een optie voor jullie?