Armoede: sociale participatie ook eerste levensbehoefte
Sociale participatie ook eerste levensbehoefte
03 augustus 2009
Als iemand buiten zijn of haar eerste levensbehoeften niets extra’s kan betalen, vinden mensen dat er sprake is van armoede. Een zelfstandige woning, gezond eten en nieuw gekochte kleding worden beschouwd als de eerste vereisten. Daarnaast is men van mening dat iemand goed verzekerd moet zijn tegen ziektekosten, brand en inbraak.
*
Mensen vinden ook dat een huishouden moet kunnen beschikken over telefoon, een televisie en een computer met internetaansluiting. Ook moet er geld zijn voor recreatie, het vieren van verjaardagen, het op bezoek gaan en het lidmaatschap van een (sport)club.
*
De aanwezigheid van kinderen in het huishouden vereist een hoger budget in verband met kleding en school. Ook moeten er hogere eisen gesteld worden aan de woning en de voeding. Uitstapjes, vakantie of het lidmaatschap van een club worden voor kinderen belangrijker geacht dan voor volwassenen.
*
De goederen en voorzieningen die mensen noodzakelijk vinden voor alleenstaanden en paren zonder kinderen, zijn te betalen van een bijstandsinkomen. Eenoudergezinnen en paren met kinderen met een inkomen op bijstandsniveau lopen echter het risico dat zij tekortkomen.
Dit zijn de belangrijkste conclusies uit de publicatie Genoeg om van te leven. Focusgroepen over de minimale kosten van levensonderhoud, een gezamenlijke uitgave van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) en het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud), die op 4 augustus 2009 is verschenen. Het rapport doet verslag van groepsdiscussies tussen burgers over wat armoede volgens hen is en over de kosten van levensonderhoud die volgens hen minimaal noodzakelijk zijn.
Het onderzoek
Het SCP en het Nibud hebben gezamenlijk onderzoek gedaan naar de meningen van Nederlandse burgers over armoede, over de goederen en voorzieningen die zij minimaal noodzakelijk vinden en over de kosten daarvan. De vraag was in hoeverre de mening van burgers over een minimaal acceptabele levensstandaard overeenkomt met de inhoud van de minimumvoorbeeldbegroting van het Nibud, en in hoeverre het bijbehorende budget aansluit bij de armoedegrenzen van het SCP. Het onderzoek is uitgevoerd via een benadering die niet eerder in Nederland is toegepast: de consensuele budgetmethode. Burgers praatten in groepen met elkaar over de thema’s om zoveel mogelijk tot gezamenlijke standpunten te komen. Vier focusgroepen zijn driemaal bijeengekomen. De gesprekken resulteerden in gedetailleerde budgetten voor vijf verschillende soorten huishoudens: een alleenstaande man van 35 jaar, een alleenstaande man van 75 jaar, een paar zonder kinderen, een alleenstaande moeder met twee kinderen, en een paar met drie kinderen.
De armoedebegrippen, leefstijlen en budgetten waar de focusgroepen op uitkomen, sluiten in het algemeen goed aan bij de systematiek van de SCP-armoedegrens en de budgetmethode die het Nibud hanteert.
Armoede = onvoldoende geld om te voorzien in behoeften
Alle vier focusgroepen waren het erover eens dat armoede inhoudt dat er onvoldoende geld is om in bepaalde behoeften te voorzien. Over welke behoeften dit zijn, varieerden de meningen. Eén groep vond dat iemand arm is wanneer hij of zij de eerste levensbehoeften (onderdak, voeding, kleding) niet kan bekostigen. De andere groepen vonden echter dat er sprake is van armoede wanneer men wel de eerste levensbehoeften kan bekostigen, maar daarbuiten niets extra’s kan betalen.
Noodzakelijke posten
Elke focusgroep discussieerde uitgebreid over goederen en voorzieningen die voor een huishouden minimaal noodzakelijk zijn. Alle groepen vonden een flat geschikt als woonruimte, met een aantal slaapkamers dat past bij de omvang van het huishouden. Gezond eten vond iedereen belangrijk, maar een warme maaltijd hoeft niet iedere dag. De (goedkope) kleding zou nieuw gekocht moeten zijn. Verder zou ieder huishouden tegen bepaalde risico’s verzekerd moeten zijn. In ieder geval is een inboedelverzekering, een aansprakelijkheidsverzekering en een ziektekostenverzekering nodig. Ten slotte hechtten de focusgroepen aan sociale participatie: uitstapjes, het vieren van verjaardagen, zo nu en dan een (goedkope) vakantie en het lidmaatschap van een club zijn volgens hen vooral voor kinderen van groot belang.
Bijbehorende kosten
Over de samenstelling van de goederen- en voorzieningenpakketten waren de vier groepen het wel eens, maar de maandbudgetten bleken soms echter sterk van elkaar te verschillen. De opvattingen over het benodigde aantal exemplaren van de producten (hoeveel warme maaltijden per week, hoeveel paar schoenen?), over het prijsniveau (brood van een goedkope supermarkt of van de warme bakker?) en over de levensduur (hoeveel jaar gaat een wasmachine mee, hoe lang doet men met een jas?) liepen soms nogal uiteen. Voor een alleenstaande liepen de budgetten van de vier groepen uiteen van ruim 800 euro per maand tot iets meer dan 975 euro per maand; voor een paar met drie kinderen varieerden de budgetten tussen bijna 1700 euro en ruim 2200 euro.
De aanwezigheid van kinderen in het huishouden deed het vereiste budget bij alle groepen sterk oplopen. Er is meer geld nodig voor speelgoed, opvang en school. Ook stelde men hogere eisen aan de kwaliteit van de woning (groter, met meer meubels en liefst in een goede buurt) en van de voeding (meer fruit en meer verse groenten). Uitstapjes, een vakantie of het lidmaatschap van een club werden voor kinderen als belangrijker gezien dan voor volwassenen. De groepen waren algemeen van mening dat kinderen er niet de dupe van mogen worden als de ouders een beperkt inkomen hebben.
Inkomsten op bijstandsniveau in de meeste gevallen toereikend
De maandbudgetten die nodig zijn om de samengestelde pakketten van goederen en voorzieningen te bekostigen, zijn vergeleken met de inkomsten die de huishoudens zouden hebben op het niveau van de bijstand en van het wettelijk minimumloon. In beide gevallen zijn de inkomsten inclusief alle heffingskortingen, vakantietoeslag en overige subsidies en tegemoetkomingen.
De pakketten zoals die door de focusgroepen zijn samengesteld, blijken niet altijd te bekostigen van een inkomen op bijstandsniveau. Dit geldt vooral voor een paar met drie kinderen; voor hen zou het tekort kunnen oplopen tot bijna 500 euro per maand. Een alleenstaande moeder met twee kinderen houdt op grond van het budget van een van de focusgroepen ruim 50 euro per maand over, maar komt volgens een andere groep ruim 250 euro tekort. Voor alleenstaanden en paren zonder kinderen zou een inkomen op bijstandsniveau wel toereikend moeten zijn.
Het minimumloon is over het algemeen wel voldoende; alleen een paar met drie kinderen heeft volgens twee van de vier focusgroepen meer inkomsten nodig om alle budgetposten te kunnen bekostigen. In beide gevallen gaat het om een bedrag van meer dan 300 euro per maand. Vooral alleenstaanden zouden echter moeten kunnen rondkomen van het minimumloon. Volgens de budgetten van alle vier groepen is er dan zelfs een fors overschot, oplopend van 270 euro tot ruim 400 euro per maand.
Volledig niet waar (kaaskopje)
Ik heb het afgelopen half jaar met mensen gewerkt uit de WWB of een andere uitkering vanuit het UWV.
En allemaal, écht allemaal, mogen ze een re-integratie opleiding doen, mits het haalbaar is, toepasbaar in de praktijk en toegespitst op het vergroten van de kansen op de reguliere arbeidsmarkt.
Een HBO opleiding is natuurlijk grote onzin, maar een cursus/opleiding van een jaar tot 2 jaar wordt gewoon betaald.
Alleen mensen met een ZMP indicatie kunnen nog wel eens problemen krijgen met het volgen van een opleiding.
Overigens zijn er momenteel zoveel mogelijke voordeeltjes voor werkgevers dat je als langdurig werkloze/werkzoekende bijna niet om een baan heen kan ! (brugbanen,lks-banen, premiesubsidie, proefplaatsing en noem maar op).
Overigens, persoonlijk vind ik muziekles voor een kind ook onzin, maar dat is omdat wij hier allemaal a-muzikaal zijn 
Jakiro
Maar maar maar (pianoles enzo)
Kaaskopje vraagt alleen maar:
"Ik vind het antwoord niet voor de hand liggend om eerlijk te zijn. Waarom doen ouders een kind van 5 op pianoles? Waarom heb je daar 70 euro per maand voor over?"
Met die vraag is toch niets mis? Heeft toch niets met status of zo te maken? Misschien is Manda's dochter heel muzikaal, misschien heeft Manda zelf nooit pianoles gehad terwijl ze het wel wilde, misschien vindt ze muziekles bij de opvoeding horen. Redenen genoeg te bedenken en Kaaskopje vraagt daar gewoon naar. Overigens vind ik 70 euro per maand ook veel, maar ik weet niet hoeveel uur les je daarvoor krijgt.
Prulletje
Prulletje
Hoeveel uur? Dat gaat in minuten 
Mijn kinderen hadden altijd 40 min les op hun instrument. En dan gedurende het schoolseizoen, dus zeg maar 40 weken. Dat kost een paar honderd euro per jaar per kind.
Ik weet niet hoe en wat Mandadochter gaat lessen, maar een uur les is veel hoor voor een guppie van 6
Tirza
Jakiro
Hoewel ik je optimisme erg mooi vind ben ik toch geneigd om te denken dat de beschrijving van Fladderbeestje en Kaaskopje vrij accuraat zijn. Als in de gemeente waar jij werkt langdurig werkelozen bijna over de banen struikelen dan is dat wel een hele uitzonderlijke gemeente.
Helaas is dat in de meeste gemeentes niet zo. Werk vinden is gewoon lastig, zelfs in ideale omstandigheden. Zeker als je niet aan de normen voldoet (oud/WAO verleden/slecht opgeleid/weinig werk ervaring enzovoorts) is het gewoon lastig om werk te krijgen.
Ik weet ook van genoeg mensen die geen opleiding mochten doen, die nauwelijks gestimuleerd worden om werk te vinden en eigenlijk al min of meer zijn afgeschreven door de instanties. Die mensen hebben vaak al meer dan 10 jaar geen werk meer en ook geen enkel uitzicht op arbeid.
Langdurig werkelozen hebben gewoon vaak hulp nodig om een baan te vinden maar die hulp is in de meeste gemeentes althans wel erg minimaal.
Natuurlijk heef een werkeloze zelf ook een verantwoordelijkheid en natuurlijk weet ik ook van gevallen van fraude/geen moeite doen/bewust baanloos en weet ik veel van mensen in de bijstand. Het is echter jammer dat de goedwillende mensen hier door ook gelijk worden neergezet als een kansloze die er toch alleen maar op uit is om de boel te bedonderen.
Daarnaast is het zo dat zeker langdurig werkelozen gewoon veel hulp nodig hebben. Niet alleen om hun opleiding op peil te krijgen maar ook om weer in een werkritme te komen enzovoorts. Je kan zeggen dat het onzin is maar als mensen al 10,15 jaar geen baan meer hebben gehad is de drempel om wel weer te gaan werken vaak erg hoog. Daar moet je ook aandacht aan besteden naast de praktische hulp.
Zelf heb ik veel goede dingen gelezen over Denemarken waar hoge uitkeringen (om armoedeval te voorkomen), veel hulp aan werkelozen op gebied van opleidingen en sollicitaties wordt gecombineerd met een liberale arbeidsmarkt waar werkgevers zo min mogelijk gehinderd worden. Het zal vast ook daar niet zo ideaal zijn als ik gelezen heb maar ik vind het basis idee een goed uitgangspunt.
Maylise
Ik schrik ervan...
dat mensen 70 euro per maand veel vinden. Dan heb je volgens mij geen flauw idee wat 'arbeid' kost. Ik vind het reuze meevallen eigenlijk. Om even neer te tellen kan het naar gelang je situatie veel zijn, dat is waar. Maar voor drie uur (uitgaande van 45 min les p/w en 4x les p/m) geschoolde arbeid is het echt niet duur.
Chantelle
Dit draadje gaat over armoede. Ik heb mijn reactie bij Off Topic gezet.
Jakiro
Ik had had status vier meen ik bij het arbeidsbureau. Dat betekende dat ik eigenlijk geen kans op werk had. Vandaar uit heb ik tóch een reíntegratieprogramma aangeboden gekregen, maar dat is dus nooit afgemaakt. Mijn man had status 1, heel makkelijk te plaatsen. Hij had een tot die tijd maar een soort baan gehad en kon dus wel wat bijscholing gebruiken, maar dat is hem niet aangeboden. Hij kreeg alleen sollicitatietraining. Dat is inmiddels 3 jaar geleden. Misschien is de situatie inmiddels weer verbeterd, ik heb mijn twijfels. Wat ik ook weet is dat mensen die werkloos zijn soms ook aan het werk gezet worden onder begeleiding van een werkvoorzieningsschap. Geen opleiding dus, maar gewoon werken voor je uitkering. Het is echt niet zo vanzelfsprekend dat je iedere cursus of opleiding maar mag doen om je kansen te vergroten. Daar is geen geld meer voor.
Dynastie
70 Euro bij privéles vind ik nog steeds veel, maar het zal wel redelijk zijn voor iemand van het conservatorium of gelijkwaardig niveau. Ik heb 27 jaar geleden op zangles gezeten en toen was het al 30 gulden voor een half uur. Ik moet een hele dag werken om ongeveer hetzelfde te krijgen als voor 1 uur pianoles heb ik nu geleerd
Per maand, kaaskopje..
Die 70 euro zijn per maand, dus niet per uur 
, scheelt weer een lok op en borrel (want jij werkt geen hele dag voor 17 euro toch? Dat zou wel heel schandalig weinig zijn inderdaad...)
Overigens is in veel plaatsen geen gesubsidieerde muziekles te krijgen. Heb je dan een muzikaal kind, wiens leven draait om muziek, dan kost dat dus veel geld. Maar ik geloof dat ik heel ver zou gaan om te zorgen dat dat mogelijk is, als ik naar mijn oudste kijk. Voor haar is het geen hobby maar haar leven en haar toekomst. Gelukkig kan ik dat best betalen, maar dat is wel een kwestie van keuzes maken. Van de paar duizend euro die ik aan muzieklessen etc. besteed per jaar kan ik ook een heleboel andere dingen doen, maar niets waar ik zo blij van word als dit: zien hoe mijn kind gelukkig is in het uitleven van haar talenten.
Muziekles
Oh jee, we hebben weer een discussie over muziekles. Ik herinner me een draadje van enkele jaren geleden waarin ik niet begreep dat mensen pretparken bij de opvoeding vinden horen, en anderen vonden dan weer muziekles niet bij de opvoeding horen.
Mijn conclusie: iedereen vindt andere dingen belangrijk (nogal een open deur).
Overigens zou ik mijn zoon van 6 graag op muziekles doen, ware het niet dat hij helaas niet zo muzikaal is en ik ook niet weer wanneer hij dat dan zou moeten doen.
Liora
Kaaskopje
70 euro is inderdaad redelijk, dus 1/3 van het bedrag houdt in dat die lessen gesubsidieerd zijn. Hoop ik, althans. Want ik zou het heel erg vinden als iemand die zo goed geschoold is voor maar 23,33 per uur aan de slag moet. En tja, wat je zelf veel vindt, hangt inderdaad af van wat je gewend bent, volgens mij. Ik ken mensen die die 70 euro netto per uur mee naar huis nemen. Die lachen erom- niet omdat ze arrogant of vervelend zijn, maar omdat het voor hen gewoon geen bedrag van betekenis is.
Ander draadje! (muziekles)
Beste mensen, in off-topic wordt verder ingegaan op het fenomeen muziekles. Graag daar verdere reacties.
On-topic: Ook ik heb een reïntegratietraject in gemoeten waar ik helemaal NIETS aan had. Als HBO-geschoolde in de kunstzinnige richting had ik graag wat computercursussen willen doen om daarmee te gaan solliciteren naar kantoorbanen. Tegen mij werd toen gezegd: "ga maar naar de bibliotheek, daar vind je wel boeken daarover..." Terwijl ze mij ondertussen wel inzetten om telefoontrainingen te doen met de andere reïntegreerders. Uiteindelijk ben ik als een van de eerste postbezorgers (i.p.v. postbodes) in mijn woonplaats aan de slag gegaan. Het bureau waar ik het traject volgde wilde een kopie van mijn contract, opdat ze hun bonus konden opstrijken. Dat heb ik wel gedaan, maar ik ben van mening dat ze die ab-so-luut niet verdient hadden.
Mijn tip aan de sociale dienst is dus: kijk naar het individu!
Gr. Poezie.
Kosten v muziekles
verschillen per land en situatie. In Belgie via de muziekschool ( heet conservatorium)betaalden wij voor het eerste kind ong 60 euro per jaar, tweede kind 40 euro. Hiervoor kregen ze 2 en een half uur "notenleer", theorie dus en samenzang met daarnaast in groepje van 4 een uur instrumentles. Totaal van 3 en een half uur per week. Dan is het wat kosten betreft niet meer elitair. Dit is vanaf 8 jaar. Kinderen kunnen wel vroeger alleen instrumentles krijgen maar dat is duurder ( 100 per half jaar denk ik) en dan alleen maar 20 min instrument ( bv piano)
Yta
Ach ja! Ik maak het erger dan het is met mijn 70 euro... Foutje sorry.
Net een tv-programma over gemaakt
Hoi, ik heb net een serie gemaakt voor ETV (educatieve televisie) met tips voor minima over regelingen, administratie, waar je hulp kunt kijgen etc. Eén afl. ging over sporten. In veel gemeentes in Nl. is Stichting Leergeld actief, zij vergoeden sport of muziek lessen, en ook de benodigde kleding etc. Er komt iemand bij je thuis om te kijken of je ervoor in aanmerking komt. Verder hebben veel gemeentes regelingen voor sporten (en soms ook voor computers, muziekles, theaterbezoek etc.). Hier in Groningen is ook een provinciaal sportfonds. Ook voor schoolgaande kinderen bestaan allerhande regelingen. Ik verbaas mij er een beetje over dat je steeds leest: wie een minimum inkomen heeft kan de kinderen niet laten sporten, terwijl er echt allerlei regelingen zijn. Serie is nog te zien op www.etv.nl ! Heette 'Uit de geldzorgen'.Ook over wat je moet doen als je admninistratie een puinhoop is of als je schulden hebt. Doelgroep was laaggeletterden, dus verwacht geen flitsend snelle boel. Maar wel nuttig! Groetjes, Marleen
Marleen
Ik denk dat het ook echt een groot probleem is dat heel veel informatie de doelgroep niet altijd bereikt. Dankzij een tip zijn wij een keer heel erg geholpen via een organisatie. Als ik die tip niet gekregen had was het erg beroerd verder gegaan voor ons. Toen ik in diezelfde periode hoorde dat iemand uit zijn huis werd gezet vroeg ik me af of die mensen alle hulp hadden weten te vinden die er is. Je moet soms de wegen kennen. De wegen komen niet altijd naar jou toe.
Marleen
Ook hier zijn die regelingen ( sport) er, maar er zijn maar heel weinig ouders die daar van weten. Op school is het bij ons bekend en wij geven leeringen en hun ouders vaak die tip, het komt zelden voor dat ze ervan op de hoogte zijn.
Marleen e.a.
Hier een plaats in de buurt van Groningen. Met voedsel- en kledingbank. Kledingbank mogen alle minima gebruik van maken. Verder een gemeentelijke regeling die voorziet in gratis sport voor kinderen. Gratis zwemles, gratis bibliotheekabonnement. Geld voor internetverbinding en andere zaken. Een prima minimabeleid. Ik heb contact met vele mensen die in de bijstand zitten. In vele omstandigheden, echtparen, vrouwen met kinderen, alleengaande vrouwen. De meesten van hen hebben weinig interesse in een betaalde baan. Dit vanwege de armoedeval. Vanwege wegvallende voorzieningen moet men in de meeste gevallen een behoorlijke werkweek draaien om er netto op vooruit te gaan. Komt bij dat velen moeite hebben met het vinden van kinderopvang. Ook hebben diverse mensen er een 'zwart' oppasbaantje bij. Ik ken iemand die 20 jaar bijstand 'geniet', ze heeft al die jaren geen sollic.plicht gehad. Heeft net een e bike gekregen van gemeente. Nu is de bedoeling dat ze gereintegreerd gaat worden. Ze heeft lett. tegen me gezegd dat ze wel even zielig gaat doen zodat ze weer een paar jaar vrijstelling krijgt. Ze is nu vrij om te gaan waar ze wil en ze wil deze vrijheid niet missen. En zo ken ik meerdere mensen. Mensen die aangeven het prima te vinden in de bijstand, mede doordat deze gemeente de regelingen goed voor elkaar heeft. En ja,ik kan me levendig voorstellen dat mensen in deze reg. willen blijven zitten.
Interesse
Ik denk dat het ook een kwestie van interesse/motivatie van de ouders is, en niet alleen met financieën of logistiek te maken heeft.===
Gebrek aan interesse bij ouders zou een reden kunnen zijn dat een kind niet op een sport of muziekles gaat. Maar het kan ook een combinatie met luiheid van ouders zijn. "Ik moet er niet aan denken om elke zaterdag mijn kind weg te moeten brengen naar voetbal." Ik ken zo'n situatie. Zoon wilde voetballen, moeder vond dat te lastig, stom voetbal, het gedoe, de vieze schoenen... Ik kon wel gillen! Laat zo'n joch lekker gaan. Nee dan de praktijk, iedere minuut met zijn billen voor de tv met playstation. Een ander kind wilde op paardrijles. Dát was wel goed. Moeder had vroeger zelf ook op paardrijden gezeten, zó leuk...
Bij mijn dochters waren ook naschoolse activiteiten, maar dat was niet gratis. Er waren een paar blokken per jaar met wisselend aanbod. Ik vond dat erg leuk. Het was ook voor mij leerzaam, want ik kon zo ook zien waar ze plezier aan beleefden en waar echt niet aan.
Want ik ook zien
'Want ik kon ook zien'
(Ik lees altijd over dit soort fouten heen...)
Begrijp kaaskopje's vraag wel
Ik begrijp haar vraag aan Manda wel. Ik zou hem ook gesteld kunnen hebben, want wat ik mis aan het hele pianoles-verhaal: wil haar Mandarijntje zelf nou zo graag op pianoles of willen haar ouders dat?
Wil een 6-jarige uberhaupt op muziekles of toch liever gymen/voetballen/scouting???
Ik denk dat ik het antwoord wel weet....
groet
Ellen
En wat is het antwoord dan Ellen?
Gerry
Vragen naar de bekende weg?
Pianoles natuurlijk!!! NOT
Ellen
Over een vooroordeel gesproken, wát een onzin! Waarom zou een zesjarige wel dolenthousiast raken voor voetbal en scouting en niet voor piano? Dat zegt wel effe iets over jouw beeld van pianoles zeg, neem me niet kwalijk. Hier een kind wat je verplicht naar sport moet tremmen, maar wat wel vrijwillig muziekert. Kan niet - in jouw beleving? En dat ik hem dan tóch naar een sport trem, dát vind je wel goed zeker, of ben ik dan ook pusherig?
Tirza
Ellen
Ja, dat dacht ik al....
Geef mij maar muziek. Nog steeds overigens.
In veel gevallen
zal een kind iets kiezer wat hij/zij in de naaste omgeving ziet en wat hem/haar aanspreekt. Ofwel in eigen familie, of bij vrienden/buren.
Verder speelt mee of er in het gezin geld en mogelijkheden zijn voor bepaalde wensen. Nu zijn ouders veel meer geneigd wensen te vervullen dan vroeger, er zijn ook meer mogelijkheden. Er is meer inkomen en er zijn twee auto's, waardoor 'taxirijden' naar een hobby elders prima mogelijk is.
Als jong kind iets willen wat in je eigen gezin/nabijheid niet gebeurt, dat getuigt van een heel speciale persoonlijkheid en dat zal een enkele keer voorkomen.
Maar ik kan het mis hebben.
Tonny
Tja
ik wil eigenlijk ook even inbreken in het gesprek,
ik heb niet alles gelezen..oke..maar sommige dingen heb ik er tussenuit geplukt..
ik ben een bijstandsmoeder...mijn tv is stuk,ik kan alleen bijzondere bijstand krijgen als ik kinderen jonger als vijf jaar heb..die heb ik niet dus ik mag geen geld lenen via de bijz.bijstand want krijgen is geen vraag...nee kiki ik kan geen tv betalen...
internet via de gemeente krijgen we hier niet mandrijn..was het maar zo...mijn oudste heeft drie jaar lang zijn usbstick op de pc in de bieb moeten legen en daar zijn werk gedaan...nu heb ik een pc met internet dankzij een goede vriend die het elke maand betaald en ik het via de kinderbijslag terugbetaal...
een sportclub hebben al mijn kinderen niet..er is idd een fonds die dingen vergoed maar alleen sporten waarvan zij vinden dat het sporten zijn om samen te sporten..voorbeeld..mijn zoon wil graag op schaken maar dat word niet vergoed want daar doe je niets in groepsverband..,mijn andere zoon wil graag iets in de sportschool doen,word niet vergoed...
..ik wil heel graag werken..ik wil graag een curses volgen om voor iets anders te leren want waar ik voor geleerd heb is wel genoeg werk maar op tijden dat ik niet kan werken...in de avond tot half zeven bv...maar dan krijg je te horen...u heeft een diploma dus wij steken er geen geld in...had ik geen diploma gehad was ik al omgeschoold...
zwemles?dat hadden ze pas toen ze 6 en 7 jaar waren...en toen werd het betaald door de kerk die sommige gezinnen wilde helpen om iets te gaan doen met je kids...en zwemles was wat mijn kinderen graag wilde...
jakiro...1850 per maand???met toeslagen nou..ik wou dat ik het had want ook met toeslagen kom ik daar echt niet aan hoor...
een wasmachine is geen luxe..ik heb twaalf weken zonder gezeten..kreeg geen bijstand voor een wasmachine.
7 weken zonder kachel gezeten....trekt u maar een paar warme kleren aan...want de bijzondere bijstand laat geen kachel maken die zo oud is..een nieuwe?die koste meer dan het bedrag wat je zou kunnen lenen...ik moest hem verplicht laten maken want hij was nog niet oud genoeg...
ik kan nog heel lang doorgaan....doe ik niet..dit is niet om te klagen maar wel om te delen en dan te dragen..
ik doe vrijwilligerswerk om weer te proberen om vast werk te krijgen maar ben erg bang dat het niet gaat lukken...en geloof me ik wil wel hoor...
Kachel
nog even een stukje van de kachel.het is dat ik topouders heb want die helpen me waar ze kunnen net als mijn zus....mijn ouders hebben me geholpen..ik heb ze terugbetaald via de kinderbijslag...maar het zou toch niet mogelijk moeten zijn....
Kachel....
Die heb ik ook hoor, en ik huur van een woningbouwvereniging. Komt nog vaak voor!
Gr. Poezie.
Maar
repareert die dan de kachel niet? Aangezien de verhuurder daar volgens mij verantwoordelijk voor is....Denk dat Pelle dat bedoelde....
