Armoede: sociale participatie ook eerste levensbehoefte
Sociale participatie ook eerste levensbehoefte
03 augustus 2009
Als iemand buiten zijn of haar eerste levensbehoeften niets extra’s kan betalen, vinden mensen dat er sprake is van armoede. Een zelfstandige woning, gezond eten en nieuw gekochte kleding worden beschouwd als de eerste vereisten. Daarnaast is men van mening dat iemand goed verzekerd moet zijn tegen ziektekosten, brand en inbraak.
*
Mensen vinden ook dat een huishouden moet kunnen beschikken over telefoon, een televisie en een computer met internetaansluiting. Ook moet er geld zijn voor recreatie, het vieren van verjaardagen, het op bezoek gaan en het lidmaatschap van een (sport)club.
*
De aanwezigheid van kinderen in het huishouden vereist een hoger budget in verband met kleding en school. Ook moeten er hogere eisen gesteld worden aan de woning en de voeding. Uitstapjes, vakantie of het lidmaatschap van een club worden voor kinderen belangrijker geacht dan voor volwassenen.
*
De goederen en voorzieningen die mensen noodzakelijk vinden voor alleenstaanden en paren zonder kinderen, zijn te betalen van een bijstandsinkomen. Eenoudergezinnen en paren met kinderen met een inkomen op bijstandsniveau lopen echter het risico dat zij tekortkomen.
Dit zijn de belangrijkste conclusies uit de publicatie Genoeg om van te leven. Focusgroepen over de minimale kosten van levensonderhoud, een gezamenlijke uitgave van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) en het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud), die op 4 augustus 2009 is verschenen. Het rapport doet verslag van groepsdiscussies tussen burgers over wat armoede volgens hen is en over de kosten van levensonderhoud die volgens hen minimaal noodzakelijk zijn.
Het onderzoek
Het SCP en het Nibud hebben gezamenlijk onderzoek gedaan naar de meningen van Nederlandse burgers over armoede, over de goederen en voorzieningen die zij minimaal noodzakelijk vinden en over de kosten daarvan. De vraag was in hoeverre de mening van burgers over een minimaal acceptabele levensstandaard overeenkomt met de inhoud van de minimumvoorbeeldbegroting van het Nibud, en in hoeverre het bijbehorende budget aansluit bij de armoedegrenzen van het SCP. Het onderzoek is uitgevoerd via een benadering die niet eerder in Nederland is toegepast: de consensuele budgetmethode. Burgers praatten in groepen met elkaar over de thema’s om zoveel mogelijk tot gezamenlijke standpunten te komen. Vier focusgroepen zijn driemaal bijeengekomen. De gesprekken resulteerden in gedetailleerde budgetten voor vijf verschillende soorten huishoudens: een alleenstaande man van 35 jaar, een alleenstaande man van 75 jaar, een paar zonder kinderen, een alleenstaande moeder met twee kinderen, en een paar met drie kinderen.
De armoedebegrippen, leefstijlen en budgetten waar de focusgroepen op uitkomen, sluiten in het algemeen goed aan bij de systematiek van de SCP-armoedegrens en de budgetmethode die het Nibud hanteert.
Armoede = onvoldoende geld om te voorzien in behoeften
Alle vier focusgroepen waren het erover eens dat armoede inhoudt dat er onvoldoende geld is om in bepaalde behoeften te voorzien. Over welke behoeften dit zijn, varieerden de meningen. Eén groep vond dat iemand arm is wanneer hij of zij de eerste levensbehoeften (onderdak, voeding, kleding) niet kan bekostigen. De andere groepen vonden echter dat er sprake is van armoede wanneer men wel de eerste levensbehoeften kan bekostigen, maar daarbuiten niets extra’s kan betalen.
Noodzakelijke posten
Elke focusgroep discussieerde uitgebreid over goederen en voorzieningen die voor een huishouden minimaal noodzakelijk zijn. Alle groepen vonden een flat geschikt als woonruimte, met een aantal slaapkamers dat past bij de omvang van het huishouden. Gezond eten vond iedereen belangrijk, maar een warme maaltijd hoeft niet iedere dag. De (goedkope) kleding zou nieuw gekocht moeten zijn. Verder zou ieder huishouden tegen bepaalde risico’s verzekerd moeten zijn. In ieder geval is een inboedelverzekering, een aansprakelijkheidsverzekering en een ziektekostenverzekering nodig. Ten slotte hechtten de focusgroepen aan sociale participatie: uitstapjes, het vieren van verjaardagen, zo nu en dan een (goedkope) vakantie en het lidmaatschap van een club zijn volgens hen vooral voor kinderen van groot belang.
Bijbehorende kosten
Over de samenstelling van de goederen- en voorzieningenpakketten waren de vier groepen het wel eens, maar de maandbudgetten bleken soms echter sterk van elkaar te verschillen. De opvattingen over het benodigde aantal exemplaren van de producten (hoeveel warme maaltijden per week, hoeveel paar schoenen?), over het prijsniveau (brood van een goedkope supermarkt of van de warme bakker?) en over de levensduur (hoeveel jaar gaat een wasmachine mee, hoe lang doet men met een jas?) liepen soms nogal uiteen. Voor een alleenstaande liepen de budgetten van de vier groepen uiteen van ruim 800 euro per maand tot iets meer dan 975 euro per maand; voor een paar met drie kinderen varieerden de budgetten tussen bijna 1700 euro en ruim 2200 euro.
De aanwezigheid van kinderen in het huishouden deed het vereiste budget bij alle groepen sterk oplopen. Er is meer geld nodig voor speelgoed, opvang en school. Ook stelde men hogere eisen aan de kwaliteit van de woning (groter, met meer meubels en liefst in een goede buurt) en van de voeding (meer fruit en meer verse groenten). Uitstapjes, een vakantie of het lidmaatschap van een club werden voor kinderen als belangrijker gezien dan voor volwassenen. De groepen waren algemeen van mening dat kinderen er niet de dupe van mogen worden als de ouders een beperkt inkomen hebben.
Inkomsten op bijstandsniveau in de meeste gevallen toereikend
De maandbudgetten die nodig zijn om de samengestelde pakketten van goederen en voorzieningen te bekostigen, zijn vergeleken met de inkomsten die de huishoudens zouden hebben op het niveau van de bijstand en van het wettelijk minimumloon. In beide gevallen zijn de inkomsten inclusief alle heffingskortingen, vakantietoeslag en overige subsidies en tegemoetkomingen.
De pakketten zoals die door de focusgroepen zijn samengesteld, blijken niet altijd te bekostigen van een inkomen op bijstandsniveau. Dit geldt vooral voor een paar met drie kinderen; voor hen zou het tekort kunnen oplopen tot bijna 500 euro per maand. Een alleenstaande moeder met twee kinderen houdt op grond van het budget van een van de focusgroepen ruim 50 euro per maand over, maar komt volgens een andere groep ruim 250 euro tekort. Voor alleenstaanden en paren zonder kinderen zou een inkomen op bijstandsniveau wel toereikend moeten zijn.
Het minimumloon is over het algemeen wel voldoende; alleen een paar met drie kinderen heeft volgens twee van de vier focusgroepen meer inkomsten nodig om alle budgetposten te kunnen bekostigen. In beide gevallen gaat het om een bedrag van meer dan 300 euro per maand. Vooral alleenstaanden zouden echter moeten kunnen rondkomen van het minimumloon. Volgens de budgetten van alle vier groepen is er dan zelfs een fors overschot, oplopend van 270 euro tot ruim 400 euro per maand.
Ga ik weer...
Je schrijft, een kind van 13 met gedragsproblemen, een andere moeder kan dat er niet bij hebben. Ok. Komen die gedragsproblemen ergens uit voort? Een diagnose? Kun je daar een PGB voor krijgen? Dan kun je een gespecialiseerde oppas daarvoor inschakelen. Vaak kan daar een ander kind ook gewoon bij...
Ik bedoel, ik heb ook een zoon met gedragsproblemen, en ook ik werk gewoon. Mijn kind gaat dan wel gewoon naar een BSO, maar ik heb dus PGB ingezet om dat daar beter te laten verlopen voor hem, de leidsters zijn op cursus geweest en ik heb zelf zitting in de oudercommissie om er op te hameren dat er nu eenmaal kinderen met extra gebruiksaanwijzingen zijn (niet alleen mijn kind)....
Ik lees nog steeds meer ja maren....maar goed, ik ken je situatie alleen maar van wat ik hier lees natuurlijk....
Vervolg
ik heb idd een pgb maar nee,niet om een gespecialiseerde oppas voor in te schakelen,wel voor begeleiding maar een oppas is geen begeleider..heb ik al overwogen...
de problemen komen voort uit een trauma..geestelijke en lichamelijke mishandeling..maar waar het ook vandaankomt..het is zoals het is...
kom net bij het triversum vandaan..diagnose..hij heeft van alles een beetje..een beetje a.d.h.d een beetje autisme..een beetje dit een beetje dat..ernstige angsten en een bodemloze put...maar.....
nee geen maar...ik weet dat ik alles probeer..en dat het niet lijkt te werken om te gaan werken..
Jessica5
dank je wel voor je bijval...de sociale dienst weet overal van..doet ook zijn best..ik zou alleen voor iets omgeschoolt willen worden waardoor de kansen beter worden maar daar beginnen ze helaas niet aan..dus blijf doorzoeken en blijf hopen..
Wij
kunnen nog zoveel begrip tonen voor Ano, ik ben alleen bang dat het bij de Soos geen stand zal houden....De regels in Nederland kennen nu eenmaal geen uitzonderingen....hoe sneu ook....
Overigens Ano, ik weet niet hoe dat bij jullie is, maar hier zijn veel supermarkten die dolgraag werkende moeders tussen 9 en 15 hebben, aangezien dat ook voor hen de drukste uren zijn....
Vervolg
de sociale dienst hier is de omgekeerde wereld..die vinden dat ik juist rustig aan moet doen ook ivm mijn kind...er zijn wel degelijk uitzonderingen hoor...ik heb ook een rea toets gehad...dan kijken ze wat je geestelijk en lichamelijk aankan..dit ivm wat we hebben meegemaakt.....ik krijg alle ruimte en laat zien dat ik wel wil omdat ik nu vrijwilligerswerk doe..ook op een peuterspeelzaal waar ik bv werken wil maar dat valt perfect in de uren dat hij op school zit...en helaas werken ze daar met een vast leidster en de rest vrijwilligers dus daar zit niet meer in..
de supermarkten hier zoeken naar mensen die van 16.00 tot 22.00 kunnen werken...helaas niet de andere uren..ik heb ze allemaal gehad...dekamarkt..ah...vomar....ook de hema...maar bedankt voor het meedenken
Jessica5
ik zou iets administratiefs willen doen,of iets in de uitvaart...koffie en thee rondbrengen enz..mensen ontvangen..en misschien later meer...
de sociale dienst wil alleen maar geld uitgeven als je geen diploma heb...tenminste,dat kreeg ik te horen..toen ik bij de mevr.van de sociale dienst dit vroeg zei ze...je wil te snel en te veel tegelijk..soms voel ik het alsof ze me wil tegenhouden om niet terug te vallen maar ik wil ook niet blijven hangen want stilstand is achteruitgang...maar krijg tot nu toe niet veel voor elkaar
Ano
Heb je al eens gedacht aan thuiszorg? Daar kun je onder schooltijd werken.Ik weet dat ze hier in de omgeving zitten te springen om mensen.
Thuiszorg
thuiszorg helaas...is lichamelijk te zwaar voor me..rug en longklachten ..maar lief dat je meedenkt
Jeetje
Het zit je niet mee.
Maar is met kinderen werken dan niet ook te zwaar voor je?
Zelf heb ik vroeger in de kinderopvang gewerkt en het is toch veel tillen,praten, staan en lopen.
Ik weet niet wat voor opleiding je hebt,maar is onderwijsassistent een optie?
Zoon met inkomen (ano)
Nee, ik bedoelde niet dat je zoon jou moest onderhouden. Ik bedoelde dat hij wellicht ook een klein steentje financieel bij kan dragen. Maar dat doet hij dus al.
(Ik kreeg visioenen van een sappelende moeder en een feestende zoon).
Tirza
Ok, als je niet na schooltijd kan werken,
hoewel ik dat werkelijk een onverstandige insteek vind, zet je tijden van wat eerder.
Dus van 7 tot 15.00 bijvoorbeeld. Dat is praktisch al een volledige werkdag.
Je kinderen moeten, wat zal het zijn, half 9 op school zijn. Dus tussen acht uur en tien over acht de deur uit.
Dan zijn ze één uur alleen.
Dat is toch nog te overzien, je zorgt dat alles klaar staat, zet de keukenwekker op de tijd dat ze weg moeten en voila.
Kiki en de andere medeschrijfsters
het is idd een onverstandige insteek...en geen optie..geen gemaar deze keer..
ik denk dat we nog heel lang hierover kunnen praten en dat heeft geen zin...
ik heb een uitkering,een halfwezenuitkering voor de kids (die net zo hoog is als alimentatie) ik kan rondkomen,ik kan geen exstra dingen doen.een tv word straks gekocht van de kinderbijslag..schoolspullen,fiets enz..worden we een deel geholpen via onvermijdbare schoolkosten..
ik klaag niet...ik heb slechtere tijden gehad..ben na vier jaar uit de w.s.n.p gekomen met een schone lei..
ik zou alleen graag van mijn uitkering afwillen maar daar is gewoon nog meer tijd voor nodig..
ik wil jullie allemaal bedanken voor de reactie.s
gr.ano
Snap er nix van ano
Je hebt een uitkering? Wat voor? Bijstand of ANW? Voor je kinderen halfwezen erbij? Plus zoon die kostgeld betaalt?
Daar kun je best van rondkomen.
Ik snap het ook niet meer
Een uitkering (of WWB of WAO of van beiden een beetje, in verband met de rugklachten), halfwezen uitkering, kinderbijslag en een werkende zoon en een PGB voor een kind met gedragsstoornissen.
Oké,hoogstwaarschijnlijk heb je het ooit (psychisch) heel moeilijk gehad, maar écht financieel slecht zit je niet.
En je kan niet werken in de thuiszorg ivm longklachten, maar je rookt wel en hebt een kat?
Hup, stoppen met roken, die kat eruit,scheelt je bijna € 2000,00 op jaarbasis én je kan die thuiszorg in.
Ik snap dus het probleem niet, alleen maar dat je een heleboel mitsen, maren en tenzijen hebt en ondertussen niet die uitkering uitstapt...
Jakiro
Overigens
Mijn moeder krijgt een aanvullende bijstandsuitkering, bovenop haar 3 baantjes !!
Is 60 jaar, reuma handen, en een niet al te beste rikketik.
Mijn vader betaalt al jaren zijn alimentatie niet meer en is intussen naar het buitenland "gevlucht", dus naar de overbedeling van de boedelscheiding kan ze ook fluiten.
En toch heeft ze het redelijk goed, kan als haar wasmachine kapot is zelf een nieuwe kopen en laat soms vol trots haar nieuwe kleren zien.
Het kan dus wel en ik heb een tomeloze bewondering voor haar, dat ze tóch werkt en alles aangepakt heeft om niet haar handje op te houden, na 30 jaar een directeursvrouw geweest te zijn en ze alles kon doen....
Jakiro
De kat is het probleem niet
die kan gewoon blijven waar hij zit. Je hoeft jezelf niet alles te ontzeggen.
Wat misschien wel een beetje een 'probleem' is is dat werkenden het probleem van een niet werkende wel even denken op te lossen. Je moet 'gewóón' de handen uit de mouwen steken en eens gaan werken met je luie r..t'. Mensen die dat zeggen zijn vaak erg trots op wat ze allemaal kunnen fiksen. "En dat kan jij ook! Mákkelijk!" En dat makkelijk valt soms best tegen en dat wordt door die 'kanjers' wel eens niet begrepen. Dat is soms heel frustrerend. Zit je dáárvoor in de WAO?? Nou dan kun je toch nog makkelijk dat en dat doen!?
Van dat soort raad sla je alleen maar dicht. Ik kan me voorstellen dat Ano zich nu ook een beetje zo door ons voelt. Blijkbaar heeft háár sociale dienst veel begrip voor haar situatie. Dat is fijn, dat scheelt in hoeveel stress het op kan leveren als ze wel in je nek hijgen. Wat ik zelf zo prettig vind om weer te werken is dat je het gevoel hebt het heft zelf weer in handen te hebben. Geen gebemoei met wat je met je geld doet en of je niet per ongeluk een beetje meer geld krijgt dan mag. Niet opgeven dus Ano en probeer een oplossing te vinden voor de opvang van je kinderen.
Het gaat mij niet om werk
Het gaat mij om de huidige inkomsten. Geen vetpot. Alle extra's zijn erg lastig, maar er gewoon van leven kan wel makkelijk. En das beslist geen opmerking van iemand die stuurlui aan wal is.
Qua roken, idioot dat je daar geld aan blijft uitgeven terwijl je zoveel belangrijke dingen niet kan betalen. Je verslaving houd je in stand omdat je het kúnt betalen.
Niemand zal beweren dat het makkelijk is te stoppen, maar je kinderen in de 's winters kou zetten omdat je geen kachel hebt, lijkt me vele malen moeilijker.
Ik ben het met kaatje eens
haar kinderen hebben 7!! weken zonder kachel gezeten in de winter.
Terwijl er wel geld was om te roken. Daar kan ik niet bij.
Dan heb ik moeite met alle mitzen en maren die Ano iedere keer opwerpt, maar dat is mijn eigen probleem. Ik kan sowieso heel lastig tegen afwachtend gedrag.
Nee, ik kan geen gastouder worden, want ik heb een kat, nee ik kan geen thuiszorg draaien, want ik heb longklachten, nee ik kan niet in de supermarkt werken, want ze kunnen mijn tijden niet inpassen. Nee, de tijden kunnen niet aangepast worden.
Ik vind het fijn dat de sociale dienst begrip heeft voor haar situatie, want ze zou aan mij een hele slechte hebben.
En wat betreft dat ieder persoon in die situatie kan komen, ja misschien wel. Maar ik kan mij niet voorstellen dat ik lijdzaam ga toezien hoe ik een nieuwe kachel niet kan betalen. Dat zit gewoon niet in me.
Maar ik realiseer me dat het makkelijk praten is voor mij.
Kiki
"Ik vind het fijn dat de sociale dienst begrip heeft voor haar situatie, want ze zou aan mij een hele slechte hebben."
Misschien, als je heel erg je best doet, zou je kunnen bedenken dat de Sociale Dienst wel het hele plaatje van Ano overziet, en jij dus niet.
"Maar ik realiseer me dat het makkelijk praten is voor mij."
Inderdaad.
Tip: bij zo'n eindzin kun je een volgende keer beter niet op 'Reactie verzenden' drukken...
Onyx
Eens met kaatje
en daarbij: stoppen met roken hoeft helemaal geen HEL te zijn. Hoe vaker dat wordt geroepen, hoe meer iedereen denkt dat het vréselijk is, maar mijn ervaring is anders.
Als je motivatie goed is en je aanpak om te stoppen bij je past, dan kan het best te doen zijn.
De knop moet om, ik zou het van mezelf niet kunnen verdragen, wél roken en de kinderen in de kou laten zitten (letterlijk) dus ´gewoon´ stoppen.
Misschien ook proberen te kijken naar de mogelijkheden (al klinkt dat misschien te makkelijk) ik lees alleen maar ónmogelijkheden, mitsen en maar-en.
De soos kan misschien vinden dat je teveel wil, maar misschien zit em daar ook wel het probleem. Teveel is misschien ook letterlijk teveel. Reële doelen zijn dan een beter uitgangspunt.
Tot slot weet ik dat ik een stuurvrouw aan de wal ben, maar ik geloof zeker dat er ook een wereld aan mogelijkheden is, niet alleen de maatschappij moet zich aanpassen, het moet van beide kanten komen.
Succes!
Ano
Jij moet gewoon heel erg trots zijn op wat al hebt weten te bereiken in de afgelopen 5 jaar. Kijk hoe je kinderen het doen ondanks alles, kijk naar je financiele situatie die nu in ieder geval onder controle is en bedenk dat je met de kracht die daarvoor nodig was heus ook van die uitkering afkomt. Als de tijd rijp is.
Onyx
Ano
Je hebt inderdaad veel maren,misschien vind je ook wel dat werken in jou situatie niet de beste weg is,en dat kan ik me wel voorstellen.Misschien moet je daar dan ook eerlijk in zijn naar jezelf toe en stop met energie steken in zoeken naar werk,zolang jij met maren zit zal het toch niet lukken.Besteed je energie aan je gezin en hoe rond te komen.Over een jaar kan het er weer heel anders uit zien.
Enne,geef het een kans het stoppen met roken,veel beter voor je.Kan je het geld mooi opzij zetten voor dingen als kachel of wasmachine.
Rijpe tijd
Bij mij is ook de tijd nog niet rijp om uit de uitkering te gaan. Ook ik klaag weleens over wat ik allemaal niet kan betalen en wel zou willen. Maar ik kan goed rondkomen, we komen niets tekort.
En als ik geen geld meer heb voor basale dingen (vaste lasten, boodschappen), is het niet zo moeilijk terug te kijken naar wat ik onterecht heb uitgegeven. Die lekkere verse pizza uit het schap van AH toen we zo'n zin in pizza hadden, ipv de goedkoopste merkloze margeritha. In dat soort kleine dingetjes gaat het mis, want gooi ze maar eens op een hoop en zie wat het op jaarbasis doet.
En natuurlijk gaat het grandioos mis bij grote onvoorziene uitgaven. Zoals de notaris die z'n rekening stuurt á 4500 euro. Zoiets kan gewoon onmogelijk. Dan is het een kwestie van direct bellen, mailen, overleggen om tot een passende betalingsregeling te komen.
Maar over het algeheel genomen vind ik het leven van een uitkering, geen enkele reden tot klagen. Sterker nog, ik ben dankbaar dat deze voorziening bestaat. Ik mag mijn tijd nemen tot de tijd rijp is voor nieuwe stappen. Wat een luxe, wat een welvaart!
Kaatje, je laatste mail
doet me erg goed. Erg eerlijk. Ik zou hem graag willen uitprinten. Via een werkgroep delen we 2 keer per jaar geld uit aan mensen met een min. inkomen en als ze willen een weekje vakantie in een stacaravan. Een groot deel van deze mensen zijn mensen met een bijstandsuitkering. 9 van de 10 klaagt over de hoogte van de uitkering. Men heeft 'recht' op roken, elke week een bloemetje, vakantie, een nieuwe tv enz. enz. Het is nooit goed, maar als je ze vraagt of ze belang hebben bij een betaalde baan ontkennen ze, want de vrijheid qua uren die ze hebben is ze lief. Nr. 10 gaf aan de bijstand saai te vinden, aangezien er weinig ruimte is voor uit eten gaan enz. En daar kan ik me helemaarl in vinden: 't is saai!
Mvrgr,
WillemienM
Onyx, doe niet zo raar
Wat heeft Ano eraan als je allemaal over elkaar heenbuitelt om te vertellen hoe zielig en naar ze het heeft.
Zo werkt het niet in het leven. Gewoon je schouders eronder en gaan!
Zoals Ano het hier neerzet, heeft ze genoeg opties, net zoals ieder ander.
Daar wordt ze op gewezen, zoals ieder ander.
Kaatje
En toch vind ik jouw reden om in een uitkering te blijven geen 'geldige' reden, hoeveel begrip ik ook heb. Mensen die in loondienst werken kunnen ook in de narigheid terecht en zullen dan toch weer aan de slag moeten. Dat gaat niet zelden na een periode in de ziektewet, maar dat mag ook niet duren tot je na maanden genoeg fut hebt, dan wordt er toegewerkt naar een acceptabele weg naar volledige terugkeer. Mijn ervaring, want ik praat toch ook vanuit eigen ervaring, is dat je jezelf voor het lapje houdt met argumenten als die van jou. Wanneer komt óóit het moment voor het juiste moment. Hoe langer je wacht hoe verder het juiste moment lijkt te liggen en hoe moeilijker het wordt.
Terechtkomen
...
Vervolg
alleseerst wil ik onyx dank je wel zeggen voor je lieve woorden..heb idd al heel veel bereikt..ik werk op het moment met veel plezier al is het vrijwillig en alles kost gewoon tijd.
k.heksenvet....halfwezen uitkering, kostgeld..alles word van de uitkering afgetrokken dus niets exstra..gewoon een bijstandsuitkering..ik heb ook nooit gezegd dat ik niet kan rondkomen..maar het is niet alles erbij maar alles incl..
jakiro.....halwezen uitkering word gekort op de utkering..PGB is om iemand in te huren voor mijn zoon..is geen inkomen en ik betaal mezelf niet uit het PGB...dus dat zit hier allemaal buiten
kaaskopje...
werken geeft je idd een goed gevoel..ik weet het ik werk twee ochtenden..maar dank je wel voor je reatie
kiki
ik wil heel graag in een supermarkt werken maar dan moeten ze je wel willen aannemen lijkt me..
geen gastouder worden ivm de kat slaat nergens op..er zijn meer regels waar je je aan te houden heb..en daarom kan dat bij mij niet...
lijdzaam zien hoe mijn kachel stuk ging heb ik niet,de kachel gaat ineens stuk,niet elke dag een beetje.dus stoppen met roken op mement dat de kachel stuk gaat heeft weinig nut maar ik snap wat je bedoelt...
rosaline..wat je zegt zegt de sociale dienst ook..
stoppen met roken is nu nr 1..en als dat gelukt is kan ik sparen voor leuke en nuttige dingen..
.........en heb ik meer krachten om misschien wel in de thuiszorg te werken..
als ik nu bij iemand moet stofzuigen kan ik moeilijk zeggen..sorry,ik moet ff een kwartier zitten want ik heb geen lucht meer...lijkt me een beetje raar...
ik sla hier niet dood van hoor..ik kan heel goed tegen kritiek..maar heb niets aan mensen die zeggen...je kan makkelijk werken..je kan dit makkelijk....je kan dat makkelijk...want in mijn geval is het niet makkelijk
Onzin kaaskopje
Als je weduwe/ weduwnaar bent geworden, heb je recht op ANW. Dat is nou eenmaal een gegeven in ons land. Net zoals je straks recht hebt op je AOW. Of gewoon je kinderbijslag. Het is dus geen bijstand. Die ANW behoud ik tot mijn jongste 18 is. Ons land geeft je dus tijd voor rouw en nieuwe carrierestappen.
Bedank jij straks ook voor je AOW omdat je best nog werken kunt? Dat zou echt hetzelfde zijn als ik nu al bedank voor mijn ANW.
Kaaskopje nog eens
Die mensen die in loondienst werken hebben ook recht op ANW als ze hun partner verliezen.
Echt waar.
