Alleenstaande zijn en kinderwens
Ik ben een vrouw van 29, bijna 30. Ik ben al heel wat jaren single, maar heb altijd een kinderwens gehad. Ik ben nu de verschillende opties aan het bekijken, waaronder bewust alleenstaande moeder worden of pleegouder worden als alleenstaande.
Mijn netwerk is beperkt, maar wel betrouwbaar. Ik ben enig kind en het enigste van familie dat ik nog heb zijn mijn ouders. Mijn vader is wel al wat ouder, maar mijn moeder zal zeker willen helpen indien nodig.
Ik heb ook wel een paar vriendinnen, maar zij hebben zelf al een gezin of wonen verder weg, dus zal maar sporadisch zijn als zij eens willen helpen.
Als ik voor een kind alleen zou gaan betekent dit ook dat mijn kind geen ooms, tantes, nichtjes, neefjes,.. zal hebben. Daarnaast ontzeg ik het kind dan ook al een vader. Ik zou dan al graag 2 kinderen willen, zodat ze toch elkaar hebben als ik er niet meer ben, want anders hebben ze niemand meer. Maar je weet op voorhand natuurlijk niet of je 2 kinderen kan krijgen etc.
Ook het worden van pleegouder is voor mij een optie, maar dan eerder de voltijdse langdurige variant. Echter lijkt het mij heel moeilijk als het kind na X aantal jaren terug naar de ouders gaat en zekerheid heb je daarin nooit. Pas nog gehoord van een kindje dat normaal zeker al tot 12 jaar ging blijven. Is nu 3 jaar bij hun (vanaf baby) en zou volgend jaar terug naar de ouders gaan. Uiteraard is dit goed, maar lijkt me heel moeilijk als pleegouder.
Ik sta wel stabiel in het leven. Ben nog het laatste jaar aan het afronden van een bijkomend diploma, heb een eigen appartement (2 slaapkamers), werk voltijds,... Financieel heb ik het goed, dus daar zou er geen probleem zijn.
Ik ben me nog aan het oriënteren, maar wil een weloverwogen beslissing nemen en het beste voor een (toekomstig) kind.
Wat is jullie mening hierover?
Dweedledee schreef op 26-12-2024 om 13:11:
[..]
Ik weet wel zeker dat dit dezelfde persoon is. Dit gaat al jaren zo.
I know en niet alleen hier …..
Moederkareltje schreef op 26-12-2024 om 13:08:
[..]
Hahaha ja precies dat weten jij en ik (waarschijnlijk uit ervaring of diepe pessimisme) maar TO is nieuw in de liefde en de meeste mensen beginnen met de insteek dat het fijn is een partner, verliefd zijn de zorg delen, samen genieten etc. Anders zou überhaupt niemand er meer aan beginnen, aan een relatie.
Nee, geen pessimisme, gewoon common knowledge. Ga maar eens om je heen kijken bij welke gezinnen het makkelijk leuk gaat. Ik zie vooral dat het enorme inspanningen vergt, een relatie is hard werken, dat soort geneuzel. Dat betekent dus dat je de energie die je daarin moet steken, niet aan je kinderen of jezelf kunt besteden.
Maar goed, ik ben 50+, heb mijn buit al binnen, die zijn al volwassen, dus de relatie die ik heb hoeft me niet aan kinderen te helpen.
Er is al veel geschreven, ook in andere topics. De enige die de beslissing kan nemen, ben je zelf.
Ik zou ook in gesprek gaan met BAM moeders met pubers. Waar liepen en lopen ze tegenaan? Hoe hebben ze het ervaren, en past dat ook bij jou?
Reken de eerste 15 jaar 0 uren per week voor jezelf. Alleen je werk, misschien uurtje sporten en vele jaren slaaptekort.
Kersje schreef op 26-12-2024 om 13:17:
[..]
I know en niet alleen hier …..
Ja klopt. Op Viva is ze inmiddels wel geband vanwege de vele topics en het vele dubbelnicken.
Maya-An schreef op 26-12-2024 om 10:05:
[..]
Als ik hiervoor kies, zal het een anonieme donor zijn. Normaal kan een tweede kind van dezelfde donor komen. Als dat om een reden niet zou kunnen, zou ik wel nog eens nadenken over een tweede.
Gelukkig mag het in Nederland niet meer om een anonieme donor te hebben. Ik weet niet of je de berichtgevingen over donoren de laatste jaren hebt gevolgd? Zo niet https://www.dnazaten.nl/ Luister je vooral even in over alle wantoestanden in de donorwereld en de problemen die kinderen er mee hebben.
Het is niet zo'n goed idee om pleegouder te worden vanwege een onvervulde kinderwens. Om te beginnen hebben die kinderen vaak al het nodige meegemaakt waar ze (lichamelijk en/of geestelijk) het een en ander aan hebben overgehouden. Dan hebben die kinderen vaak nog ouders met wie ze contact moeten blijven hebben, waar jij dan als pleegouder aan mee moet werken. En dan heb je ook de jeugdzorgmensen nog die van alles van je willen. Geen gezellig totaalpakket.
Temet schreef op 26-12-2024 om 21:10:
Het is niet zo'n goed idee om pleegouder te worden vanwege een onvervulde kinderwens. Om te beginnen hebben die kinderen vaak al het nodige meegemaakt waar ze (lichamelijk en/of geestelijk) het een en ander aan hebben overgehouden. Dan hebben die kinderen vaak nog ouders met wie ze contact moeten blijven hebben, waar jij dan als pleegouder aan mee moet werken. En dan heb je ook de jeugdzorgmensen nog die van alles van je willen. Geen gezellig totaalpakket.
Wat is dan een betere aanleiding?
misschien is de belangrijkste vraag, verdwijn je als pleegouder volledig uit beeld, wanneer het kind terug gaat naar de ouders? Of blijft er een mogelijkheid tot contact?
Ik ken iemand die bij pleegouders is opgegroeid, en waarbij de pleegouders bij de nu volwassen zoon nog steeds op de verjaardag komt enzo.
Zal misschien niet altijd zo zijn.
Maar het lijkt me wel iets om vooraf uit te zoeken. Als het kind terug gaat naar de ouders, heb je dan nog recht op contact?
Zeespiegel schreef op 27-12-2024 om 00:00:
[..]
Wat is dan een betere aanleiding?
Vanuit mijn werk heb ik vaak te maken met pleegkinderen en pleegouders en dit zijn veelal mensen met een eigen gezin, die nog ruimte in hun huis en ruimte in hun hart hebben voor een pleegkind. Ze hebben ervaring met opvoeden, kinderen en alles eromheen. Dat is wel een ander startpunt.
TO, met pleegzorg gaat er naast de zorg voor kinderen veel tijd zitten in afspraken, ontmoetingen met biologische ouders, als die in beeld zijn, casemanager afspraken. Je moet volgens mij rapporten schrijven wekelijks.
Als je 4 volle dagen moet werken lijkt me dat zeer belastend erbij.
Onderschat het niet, wat erbij komt kijken.
Lees anders eens een keer een boek over pleegouders die zorgen voor een kind. En hoe hun leven eruit ziet.
Ik denk dat je veel beter kunt focussen op zelf kinderen krijgen.
Moree schreef op 27-12-2024 om 03:37:
TO, met pleegzorg gaat er naast de zorg voor kinderen veel tijd zitten in afspraken, ontmoetingen met biologische ouders, als die in beeld zijn, casemanager afspraken. Je moet volgens mij rapporten schrijven wekelijks.
Als je 4 volle dagen moet werken lijkt me dat zeer belastend erbij.
Onderschat het niet, wat erbij komt kijken.
Lees anders eens een keer een boek over pleegouders die zorgen voor een kind. En hoe hun leven eruit ziet.
Ik denk dat je veel beter kunt focussen op zelf kinderen krijgen.
TO, ik weet niet of je dit leest. Het is bij velen van ons duidelijk dat je door je meerdere topic over precies hetzelfde thema ergens blijft hangen en niet door kunt gaan met vervolg plannen.
Het is een lastige en misschien vind je het zelf moeilijk om kontakten te hebben met andere mensen. Dit is gissen vanuit mijn kant.
Het is heel natuurlijk dat je een kinderwens hebt. En je werkt gewoon met de feiten die er zijn. En dan is er veel mogelijk. Je vertelde dat je weinig familie hebt. Misschien kun je kontakt zoeken met bonus familie (mensen die graag tante/ oom/ neefje/ opa/ oma willen zijn voor een ander kindje)
Stel dat je zelf weinig behoefte of energie hebt om kontakt met die mensen te onderhouden dan hoeft dat ook niet. Alleen het nodige als in begroeting, wanneer je haalt en brengt enzovoort.
Vertel dat gewoon in het begin van het kontakt even tegen anderen. Dan ben je duidelijk en hoef je er later niet meer op terug te komen.
Je kindje kan hem gewoon oom Peter noemen. Of tante Sandra. Pas als je kind wat ouder is kun bijv zeggen dat tante Sandra niet een echte tante van je is, maar dat maakt niks uit. Ze is net als echte familie.
Je kunt je situatie mogelijk maken voor jezelf, met een paar hulpmiddelen 
Sneeuwklokje schreef op 26-12-2024 om 13:29:
Er is al veel geschreven, ook in andere topics. De enige die de beslissing kan nemen, ben je zelf.
Ik zou ook in gesprek gaan met BAM moeders met pubers. Waar liepen en lopen ze tegenaan? Hoe hebben ze het ervaren, en past dat ook bij jou?
Reken de eerste 15 jaar 0 uren per week voor jezelf. Alleen je werk, misschien uurtje sporten en vele jaren slaaptekort.
Je weet waar de M in BAM voor staat?
Hier een puber, wel met 2en, maar die is 12 momenteel en kost echt niet veel tijd meer hoor. Ook niet als ik alleen zou zijn. Die kan prima alleen thuis blijven (graag zelfs, aldus de puber), gaat zelf naar sport, kan eten voor zichzelf maken enz. Wij gaan gewoon een hele dag naar een festival, naar het theater in de avond, feestjes tot 2 uur ‘‘s nachts. Dus die 0 uren voor jezelf de eerste 15 jaar zijn wel erg overdreven. Vanaf een jaar of 10 krijg je echt wel weer tijd terug, dan kunnen ze in de meeste gevallen wel al een paar uurtjes alleen thuis blijven.
TO, ik zou eerst eens uitzoeken of pleegzorg überhaupt mogelijk is als alleenstaande die 4 dagen werkt. Ik denk dat je daar toch veel meer tijd voor moet hebben.
Met 4 dagen werk denk ik dat het heel erg zwaar zal zijn, maar de weekenden en vakanties is ook een optie.
Hoe word ik pleegouder? | Rijksoverheid.nl
Zoek een leuke man. Ga op een datingsite ipv een forum
Ik en een aantal vriendinnen uit mijn vriendengroep overwegen serieus om bewust alleenstaande moeders (BAM) te worden. Wat kan een man ons immers bieden? We zien voordelen in het gebruik van een donor, vooral omdat dit ons in staat stelt later, als we iemand tegenkomen, een relatie aan te gaan zonder dat we rekening hoeven te houden met de vader van het (oudste) kind.
Wat mij echter nog tegenhoudt, is de huidige woningmarkt. Ondanks jarenlange zoektocht is het mij nog niet gelukt om een geschikte woning te vinden en woon ik bij mijn ouders. Daarnaast bemoeilijkt het beleid van dit kabinet de mogelijkheden om bijvoorbeeld in goedkopere gebieden, zoals België, te gaan wonen. Er wordt immers verwacht dat kinderen dicht bij hun ouders wonen, zodat zij voor hun kunnen zorgen.
