Alleenstaande zijn en kinderwens
Ik ben een vrouw van 29, bijna 30. Ik ben al heel wat jaren single, maar heb altijd een kinderwens gehad. Ik ben nu de verschillende opties aan het bekijken, waaronder bewust alleenstaande moeder worden of pleegouder worden als alleenstaande.
Mijn netwerk is beperkt, maar wel betrouwbaar. Ik ben enig kind en het enigste van familie dat ik nog heb zijn mijn ouders. Mijn vader is wel al wat ouder, maar mijn moeder zal zeker willen helpen indien nodig.
Ik heb ook wel een paar vriendinnen, maar zij hebben zelf al een gezin of wonen verder weg, dus zal maar sporadisch zijn als zij eens willen helpen.
Als ik voor een kind alleen zou gaan betekent dit ook dat mijn kind geen ooms, tantes, nichtjes, neefjes,.. zal hebben. Daarnaast ontzeg ik het kind dan ook al een vader. Ik zou dan al graag 2 kinderen willen, zodat ze toch elkaar hebben als ik er niet meer ben, want anders hebben ze niemand meer. Maar je weet op voorhand natuurlijk niet of je 2 kinderen kan krijgen etc.
Ook het worden van pleegouder is voor mij een optie, maar dan eerder de voltijdse langdurige variant. Echter lijkt het mij heel moeilijk als het kind na X aantal jaren terug naar de ouders gaat en zekerheid heb je daarin nooit. Pas nog gehoord van een kindje dat normaal zeker al tot 12 jaar ging blijven. Is nu 3 jaar bij hun (vanaf baby) en zou volgend jaar terug naar de ouders gaan. Uiteraard is dit goed, maar lijkt me heel moeilijk als pleegouder.
Ik sta wel stabiel in het leven. Ben nog het laatste jaar aan het afronden van een bijkomend diploma, heb een eigen appartement (2 slaapkamers), werk voltijds,... Financieel heb ik het goed, dus daar zou er geen probleem zijn.
Ik ben me nog aan het oriënteren, maar wil een weloverwogen beslissing nemen en het beste voor een (toekomstig) kind.
Wat is jullie mening hierover?
Even terug naar het startbericht. Je hebt een baan, een driekamerwoning, je voelt je stabiel en benoemt een klein maar stevig netwerk.
Als het om praktische assistentie gaat, lees ik alleen je moeder. Dat is wel heel magertjes als je start als eenoudergezin.
Een klein kindje kost veel energie. Heel veel, daar heb je nu nog geen idee van. En een kindje op de kinderopvang zal daar ook geregeld niet terecht kunnen, want de eerste jaren zijn kleintjes geregeld ziek. Opbouwen van immuniteit. Moet je moeder dat allemaal opvangen? ( ik ken een oma die in deze rol is gerold - nou, dat kost haar als 60plusser zeer veel, al houdt ze veel van ukkie.)
Je kunt niet met een partner afwisselen tijdens slechte nachten en op dagen waarop je kindje thuis blijft.
Zelf zul je morele en praktische steun nodig hebben als je er even doorheen zit. Geven je collega’s die? Je buren?
Ik vind dat vaders in dit topic wel heel makkelijk worden gereduceerd tot zaaddonors of toekomstige exen waar je alleen maar hinder van ondervindt.
Zoek een partner. Zoek iemand die ook uitkijkt naar een gezin.
I95 schreef op 27-12-2024 om 14:47:
Ik en een aantal vriendinnen uit mijn vriendengroep overwegen serieus om bewust alleenstaande moeders (BAM) te worden. Wat kan een man ons immers bieden? We zien voordelen in het gebruik van een donor, vooral omdat dit ons in staat stelt later, als we iemand tegenkomen, een relatie aan te gaan zonder dat we rekening hoeven te houden met de vader van het (oudste) kind.
Wat mij echter nog tegenhoudt, is de huidige woningmarkt. Ondanks jarenlange zoektocht is het mij nog niet gelukt om een geschikte woning te vinden en woon ik bij mijn ouders. Daarnaast bemoeilijkt het beleid van dit kabinet de mogelijkheden om bijvoorbeeld in goedkopere gebieden, zoals België, te gaan wonen. Er wordt immers verwacht dat kinderen dicht bij hun ouders wonen, zodat zij voor hun kunnen zorgen.
En dan krijgen jullie.... een zoontje (wordt later een man, die dus verder niets te bieden heeft, hooguit een keer wat zaad deponeren; of het moet die latere liefde worden, die niets te zeggen mag hebben over het kind).
Eerlijk gezegd vind ik een vrouw die een kindje alleen voor zichzelf wil hebben een zware last voor het kind, dat de levensvervulling moet zijn van het leven van een alleenstaande vrouw.
Tsjor
MMcGonagall schreef op 27-12-2024 om 18:04:
[..]
En het is ook een beetje mager om er een kind van op te voeden. Pleegzorg brengt volgens mij ook weer extra kosten met zich mee die niet altijd vergoed worden. Mijn collega moet bijna standaard met die kinderen kleding kopen of naar speciale tandartsen wat weet reiskosten met zich meebrengt.
(Je moet er wel rekening mee houden dat je daarnaast geen recht hebt op kinderbijslag of kindgebondenbudget).
tsjor schreef op 28-12-2024 om 10:07:
[..]
En dan krijgen jullie.... een zoontje (wordt later een man, die dus verder niets te bieden heeft, hooguit een keer wat zaad deponeren; of het moet die latere liefde worden, die niets te zeggen mag hebben over het kind).
Eerlijk gezegd vind ik een vrouw die een kindje alleen voor zichzelf wil hebben een zware last voor het kind, dat de levensvervulling moet zijn van het leven van een alleenstaande vrouw.
Tsjor
Ik wou dat deze mening maatschappij breed hardop genoemd en ondersteund mag worden
Het is toch zo treurige zaak hoe er tegenwoordig over gedacht wordf
erbij zeggen; als single vrouw van een jaar of dertig moet je wel ook heel stevig in je schoenen staan want ruim tien jaar lang vraagt de maatschappij waarom je het niet alleen doet.
absor schreef op 28-12-2024 om 15:08:
[..]
Ik wou dat deze mening maatschappij breed hardop genoemd en ondersteund mag worden
Het is toch zo treurige zaak hoe er tegenwoordig over gedacht wordf
erbij zeggen; als single vrouw van een jaar of dertig moet je wel ook heel stevig in je schoenen staan want ruim tien jaar lang vraagt de maatschappij waarom je het niet alleen doet.
Daar hebben ze (mannen) het natuurlijk ook wel een beetje naar gemaakt. Aan hen om dat tij te keren, lijkt me. Ik weet niet hoe de huidige dertigers daarin staan, maar ik zie er best veel dankbaar gebruik maken van hun uitgebreide betaalde vaderschapsverlof en daarna weer fulltime aan de bak terwijl moeder naar drie dagen gaat. Alles in goed overleg, natuurlijk 
absor schreef op 28-12-2024 om 15:08:
[..]
Ik wou dat deze mening maatschappij breed hardop genoemd en ondersteund mag worden
Het is toch zo treurige zaak hoe er tegenwoordig over gedacht wordf
erbij zeggen; als single vrouw van een jaar of dertig moet je wel ook heel stevig in je schoenen staan want ruim tien jaar lang vraagt de maatschappij waarom je het niet alleen doet.
Er zijn genoeg vrouwen die echt niet zo denken en het echt niet zo zien. Die willen kinderen als dat kan liever samen grootbrengen. Net zoals dat er genoeg ook wel echt lieve mannen zijn en dat er ook heel veel gelukkige relaties zijn. Slechte ervaringen en een negatief algemeen beeld van het andere geslacht en relaties van sommige mensen is van alle tijden.
MMcGonagall schreef op 28-12-2024 om 15:16:
[..]
Daar hebben ze (mannen) het natuurlijk ook wel een beetje naar gemaakt. Aan hen om dat tij te keren, lijkt me. Ik weet niet hoe de huidige dertigers daarin staan, maar ik zie er best veel dankbaar gebruik maken van hun uitgebreide betaalde vaderschapsverlof en daarna weer fulltime aan de bak terwijl moeder naar drie dagen gaat. Alles in goed overleg, natuurlijk
Waarom hebben " de mannen" het daar zelf naar gemaakt? Ja je hebt een hoop eikels maar ook een hoop hele lieve mannen. En je moet maar net bij elkaar passen en dat treffen.
En dat meestal de vrouwen minder gaan werken is toch niet erg. Veel vrouwen willen dat zo en dan hebben ze meer tijd voor de kinderen en alles er omheen.
Ik neem mijn man niet kwalijk dat hij als "laaggeschoolde" bijna 4 keer zoveel verdiend dan ik als ik als HBO er hoor , dat is een maatschappelijk ding waar we met zijn allen man/vrouw aan moeten werken... en een heel andere discussie
Het is een enorm verschil of je als vrouw een partner wilt of een kind. Daar kan je gelukkig bewust een keuze voor maken. En tegenwoordig hoef je niet meer afhankelijk voor te zijn. Niet iedereen wil namelijk een partner! En niet iedereen is ook geschikt voor relatie.
Als vrouw heb je ook gewoon de pech dat je maar beperkt de tijd hebt. 40 is echt wel de max. Terwijl je als man tot hoge leeftijd de tijd hebt.
Ik zou er niet aan moeten denken dat iemand mij alleen maar wil als draagmoeder ipv als partner. En dat iemand jou dus gaat beoordelen als geschikte donor.
Als jij een kind wilt zou ik niet eindeloos gaan wachten op een partner. Die is misschien niet geschikt als vader, wat als hij geen kinderen wil of kan krijgen? Dan zit jij met die man en zonder kind. Wat als hij nu nog niet wil of meer of minder dan jij?
Je kunt met kind ook kijken naar een partner als dat je wens is. Maar als die man verdwijnt dan hou jij altijd je eigen kind.
Je kind is geen bezit Izza. Hij/zij is niet in de wereld om de wensen van moeder te vervullen, als haar levensproject. Je kind vliegt uit.
De enige die niet kan kiezen is het kind. De moeder maakt de bewuste keuze het kind een vader in zjjn of haar leven te ontnemen.
Jij kunt niet zonder kind, maar jouw kind wel zonder vader? Mogelijk geef je jouw gemis en leegte zó door aan je kind.
Tjilp schreef op 28-12-2024 om 21:46:
Je kind is geen bezit Izza. Hij/zij is niet in de wereld om de wensen van moeder te vervullen, als haar levensproject. Je kind vliegt uit.
Dat is toch van toepassing op iedereen die een kind wil? Of je nu alleen bent of een stel. Dat kind vraagt nergens om en zal ooit uitvliegen. Ik zie weinig verschil of je dat nu samen of alleen doet. Ieder kind is hopelijk gewenst. En het krijgen ervan is altijd een behoorlijk project. Ook met een partner.
TrefleQ schreef op 28-12-2024 om 23:03:
De enige die niet kan kiezen is het kind. De moeder maakt de bewuste keuze het kind een vader in zjjn of haar leven te ontnemen.
Jij kunt niet zonder kind, maar jouw kind wel zonder vader? Mogelijk geef je jouw gemis en leegte zó door aan je kind.
Geen enkel kind heeft een keuze. En helaas is het hebben van een vader Geen garantie op succes. Dit forum staat vol voorbeelden met slechte vaders of moeders. Waardeloze relaties. En dan zijn er natuurlijk nog ouders die gaan scheiden of overlijden. En wat als een kind 2 vaders heeft of 2 moeders? Of 4?
Alles kan en garanties zijn er niet in het leven. Een kind heeft liefde nodig en een stabiele ouder of verzorger(s).
Izza schreef op 28-12-2024 om 23:29:
[..]
Geen enkel kind heeft een keuze. En helaas is het hebben van een vader Geen garantie op succes. Dit forum staat vol voorbeelden met slechte vaders of moeders. Waardeloze relaties. En dan zijn er natuurlijk nog ouders die gaan scheiden of overlijden. En wat als een kind 2 vaders heeft of 2 moeders? Of 4?
Alles kan en garanties zijn er niet in het leven. Een kind heeft liefde nodig en een stabiele ouder of verzorger(s).
Daar zit m voor mij de crux. Deze TO komt (op mij in ieder geval) niet stabiel over….
TrefleQ schreef op 28-12-2024 om 23:03:
De enige die niet kan kiezen is het kind. De moeder maakt de bewuste keuze het kind een vader in zjjn of haar leven te ontnemen.
Jij kunt niet zonder kind, maar jouw kind wel zonder vader? Mogelijk geef je jouw gemis en leegte zó door aan je kind.
Dat klopt vind ik en daarom denk ik dat een dergelijke keuze niet lichtvaardig moet worden gemaakt. Zeker niet als er nog best veel tijd is zoals bij TO om op een normale manier kinderen te krijgen.
