Zoon heeft nepvrienden(?)
Beste forumleden,
Zoon (14) is al sinds groep 3 (basisschool) met 2 andere jongens vrienden. Van groep 3 tot groep 4 waren het goede vrienden (alle 3), toen ging het mis, mijn zoon werd beschuldigd van het pesten van één van die twee, maar die ander had hem gepest. De schuld is onterecht op mijn zoon gelegd dus. Van groep 4 tot groep 7 waren het geen vrienden van mijn zoon, maar in groep 7 en 8, weer hele goede vrienden. Toen ging het in klas 1 weer mis, ze begonnen mijn zoon weer te pesten, en nu nog steeds (klas 3). Ze doen heel erg onaardig tegen mijn zoon, hij geeft aan dat zo een 75% van wat hun zeggen negatief is en maar 25% positief (en de positieve dingen zijn dat ze lol hebben met elkaar). Tegen mijn zoon zeggen ze dingen zoals: niemand mag je, je bent een ''meme'', je abonnees zijn nep, je bent een luilak, je hebt een beperking, kut kind en ga maar verder... Daarnaast, als mijn zoon een keer ziek is, zeggen ze gelijk: je bent fake ziek. Ook kunnen ze er niet tegen dat hij met andere mensen omgaat. Juf in groep 4 ging met de andere jongens mee en beschuldigde mijn zoon van het pesten en gaf hem onterecht straf. Die jongens spugen zelfs soms op mijn zoon en zijn andere vrienden op school komen geeneens voor hem op. + Ze pesten hem met zijn lengte, daarom werd mijn zoon zo onzeker over zijn lengte. Ook maken ze mijn zoon belachelijk in de klas. Zoon kwam laatst huilend thuis.
Wat moeten we hiermee? Ik heb de ouders al eens gesproken en die doen alsof hun zoon alles goed doet en niks verkeerds doet.
PS: Ik denk dat het komt dat ze zo doen doordat ze puberen dus onzeker over hunzelf zijn.
PPS: Dat ze zeggen dat hij een ''meme'' is komt omdat hij een YouTube kanaal heeft en mensen willen vaak met mijn zoon op de foto op school.
Groetjes,
Karin
MamaE schreef op 17-10-2021 om 16:16:
[..]
Je hoeft niet te verhuizen. Je kunt toch ook gewoon een andere school in de regio uitzoeken om een nieuwe start te maken? Naar Turkije verhuizen lijkt me al helemaal een dom plan. Je zoon spreekt de taal daar niet eens. Hoe kan hij het daar dan fijner vinden dan hier als hij niet eens zichzelf verstaanbaar kan maken? Een vakantie is heel wat anders dan er gaan wonen. Als hij daarheen verhuist, moet jij daar toestemming voor geven. Zou ik ten zeerste afraden. Zeker gezien het feit dat hij psychische therapie nodig heeft. Dat wordt in Turkije echt lastig als je de taal niet spreekt. Ook school wordt dan erg lastig.
Het gaat om zijn vader, hij wil verhuizen, mijn zoon ook. Ook als is het misschien niet verstandig. Hij gaat naar Ankara als ze gaan, de hoofdstad, daar praten de meesten vast Engels. En volgens mij hoef je vanaf 12 jaar geen toestemming meer van beide ouders. Tegen de tijd dat ze gaan, is de therapie afgelopen, nog een maand of twee. Ze willen in februari gaan. Zijn school = thuisonderwijs via een Amerikaanse online school.
Mijn zoon wil niet dat zijn vader alleen weggaat, maar ook niet als ik als moeder achtergelaten wordt. Zoon moet altijd huilen als hij zijn vader niet kan zien.
MamaE schreef op 17-10-2021 om 16:32:
Je schrijft ook dat hij extreem hoog sensitief is. Dat kan ook betekenen dat hij dingen veel zwaarder opvat dan het bedoeld is.
Dat klopt, maar die blauwe plekken en schaafwonden zijn echt, dat kan je niet ontkennen. De rest zou kunnen ja, maar zoon zegt dat ze echt dingen schreeuwen, hij zei dat in een emotioneel gesprek tussen ons, huilend. Ze schreeuwen dingen zoals: ''MENTAAL INSTABIELE KUT MONGOOL''. Echt niet normaal, ik twijfel om weer naar hun ouders te gaan.
Madamecannibale schreef op 17-10-2021 om 15:07:
[..]
Maar wat zeggen de mentoren dan tegen jou. Ik neem aan dat jij ook regelmatig een gesprek met ze hebt.
Ik heb niet zo vaak met hun een gesprek, ze zeggen wel dat ze meer op het gedrag van die andere twee gaan letten en aanspreken als het nodig is.
Karin1973FK schreef op 17-10-2021 om 16:47:
[..]
Het gaat om zijn vader, hij wil verhuizen, mijn zoon ook. Ook als is het misschien niet verstandig. Hij gaat naar Ankara als ze gaan, de hoofdstad, daar praten de meesten vast Engels. En volgens mij hoef je vanaf 12 jaar geen toestemming meer van beide ouders. Tegen de tijd dat ze gaan, is de therapie afgelopen, nog een maand of twee. Ze willen in februari gaan. Zijn school = thuisonderwijs via een Amerikaanse online school.
Dat kan wel, dat is niet onrealistisch, ook al klinkt het wel zo. Het is mogelijk.
Karin1973FK schreef op 17-10-2021 om 16:51:
[..]
Dat klopt, maar die blauwe plekken en schaafwonden zijn echt, dat kan je niet ontkennen. De rest zou kunnen ja, maar zoon zegt dat ze echt dingen schreeuwen, hij zei dat in een emotioneel gesprek tussen ons, huilend. Ze schreeuwen dingen zoals: ''MENTAAL INSTABIELE KUT MONGOOL''. Echt niet normaal, ik twijfel om weer naar hun ouders te gaan.
Wat is het plan vanuit school? Wat zeggen de mentoren? Ik kan moeilijk geloven dat als jij aangeeft dat hij ernstig wordt gepest er geen protocol is. Wat is de volgende stap die school gaat zetten?
Madamecannibale schreef op 17-10-2021 om 16:53:
[..]
Wat is het plan vanuit school? Wat zeggen de mentoren? Ik kan moeilijk geloven dat als jij aangeeft dat hij ernstig wordt gepest er geen protocol is. Wat is de volgende stap die school gaat zetten?
Ze zeggen dat als hun weer doorgaan, dat ze een heel groot gesprek met hun gaan voeren. En als ze het daarna weer doen, dat ze hun eventueel schorsen.
Karin1973FK schreef op 17-10-2021 om 16:47:
[..]
Het gaat om zijn vader, hij wil verhuizen, mijn zoon ook. Ook als is het misschien niet verstandig. Hij gaat naar Ankara als ze gaan, de hoofdstad, daar praten de meesten vast Engels. En volgens mij hoef je vanaf 12 jaar geen toestemming meer van beide ouders. Tegen de tijd dat ze gaan, is de therapie afgelopen, nog een maand of twee. Ze willen in februari gaan. Zijn school = thuisonderwijs via een Amerikaanse online schoolimg,
je bent er volgens mij nog nooit geweest
Viva-amber schreef op 17-10-2021 om 17:00:
[..]
je bent er volgens mij nog nooit geweest
Ik niet nee, zoon wel. Hij zei dat mensen daar prima Engels kunnen.
Tja, ik dacht als 14 jarige ook van alles te weten, viel toch nogal tegen.
Karin1973FK schreef op 17-10-2021 om 16:55:
[..]
Ze zeggen dat als hun weer doorgaan, dat ze een heel groot gesprek met hun gaan voeren. En als ze het daarna weer doen, dat ze hun eventueel schorsen.
Waarom neem je dan niet opnieuw contact op met school. Volgens jou zat hij vrijdag onder de blauwe plekken.
Karin1973FK schreef op 17-10-2021 om 16:47:
[..]
Het gaat om zijn vader, hij wil verhuizen, mijn zoon ook. Ook als is het misschien niet verstandig. Hij gaat naar Ankara als ze gaan, de hoofdstad, daar praten de meesten vast Engels. En volgens mij hoef je vanaf 12 jaar geen toestemming meer van beide ouders. Tegen de tijd dat ze gaan, is de therapie afgelopen, nog een maand of twee. Ze willen in februari gaan. Zijn school = thuisonderwijs via een Amerikaanse online school.
Als jij of zijn vader met hem naar het buitenland op vakantie willen, moet de ander al toestemming geven. Ook als hij met school naar het buitenland zou gaan moeten jullie beiden toestemming geven. Maar goed, aangezien jij de plannen steunt, zal die toestemming er wel komen.
Waar ik me zorgen over maak is dat je zoon daar dan dag in dag uit thuis zal zitten en geen contacten heeft met leeftijdsgenoten of anderen in Turkije. Integreren wordt zo echt heel erg lastig. En werken aan sociale vaardigheden ook. Ik denk echt dat hij daar op de lange termijn niet heel veel verder mee gaat komen. Dan is hij straks 18, klaar met die online school en dan? Kan hij daarmee naar vervolgopleidingen in Nederland of Turkije? En indien Turkije, hoe doet hij dat dan met de taal? Hoe zie je dat qua sociale vaardigheden (waarin hij nog behoorlijk wat te leren heeft blijkbaar) voor je?
Ik beweer ook niet dat hij niet gepest wordt. Maar het lijkt alsof er geen twijfel bestaat over dat alleen hij de waarheid spreekt. Op het moment dat hij met blauwe plekken en schaafwonden uit school komt en dat is op school gebeurt, dan zou ik niet naar die ouders gaan (want die doen toch niks schreef je al eerder), maar naar de school. Want die is verantwoordelijk voor een veilig klimaat. Je zegt dan 'Henk kwam uit school met blauwe plekken en schaafwonden en hij zegt dat dat op school is gebeurt omdat Jan en Piet en Kees hem in de fietsenstalling hebben geschopt en geslagen'. Dat Jan en Piet en Kees geen behoefte hebben aan een gesprek doet niet ter zake. School hoort die dan op het matje te roepen om wederhoor te doen en hen indien nodig te bestraffen.
Karin1973FK schreef op 17-10-2021 om 17:02:
[..]
Ik niet nee, zoon wel. Hij zei dat mensen daar prima Engels kunnen.
Zie je wat je doet? Je vertrouwt weer op wat je zoon en zijn vader bedenken. Stelt geen kritische vragen en laat hen helemaal opgaan in dit denkbeeld.
Terwijl er hier mensen zijn die je wijzen op fouten in zijn denkwijze. Zeker de gedachtegang dat hij daar met de Amerikaanse thuisscholing wel een goede start kwalificatie krijgt klopt niet. Dat hij zich daar met alleen Engels redt ook niet. Maar vooral, dat zijn problemen daar over zijn al helemaal niet, want mensen met alcohol de glazen uit de hand slaan wordt ook daar niet geaccepteerd.
Ga nou eens zelf rechtop staan. En neem het heft in eigen hand. Stop met het faciliteren van de ideeën van vader en zoon en wijs ze erop dat hier zijn toekomst ligt. Dat hij hier zal moeten leren hoe hij in deze maatschappij een plek krijgt.
Nogmaals, je kind vertelt het je echt hoe hij het beleeft en dat is heel verdrietig. Maar ga ook luisteren bij de mentoren, waarom ze terughoudend reageren. Vraag ook eens of het echt waar is, dat uitlachen, of dat je kind het heel groot heeft gemaakt.
Maakt dat alles minder verdrietig? Helaas niet. Maar het kan jou helpen om hem hierin te helpen. Als moeder is het jouw taak om soms onaardig te zijn en je kind te begrenzen en te begeleiden.
Dat ik dat zeg, terwijl ik eigenlijk erg van het overleg en samen doen en loslaten ben. Het verbaast me zelf, maar zal wel liggen aan de manier waarop je heel passief hier mee om lijkt te gaan.
Ik kan me er zo weinig bij voorstellen dat dit écht zo gegaan is, als TO schrijft. Incidenteel een gesprek met de mentor, terwijl hij onder de blauwe plekken zit, bespuugd wordt, uit gehoond wordt.
Ook dat je inhoudelijk niet hebt geweten wat voor filmpjes hij op dat YouTube kanaal heeft staan, vind ik echt vreemd. Je probeert toch op zijn minst het gebruik van social media in de gaten te houden? En zoon heeft zelf de minder geslaagde filmpjes verwijderd? Jullie hebben het niet samen gedaan? Weet je wat er nu nog op staat? Weg ermee... echt.
Ook het verhuis verhaal klinkt ondoordacht.
Ik weet niet waardoor precies, maar dit topic geeft me een naar en vreemd gevoel. Ik kan het alleen niet goed duiden. Ik weet niet zo goed of ik medelijden moet hebben met zoon, of met moeder.
Waarom wordt er niet door gepakt? Althans zo klinkt het.
Bij toeristische dingen spreken mensen vast Engels ja, dat is een vereiste om daar te kunnen werken. En ze willen geld verdienen. Dus dan doe je dat. Dat betekent niet dat in het dagelijks leven in woonwijken en lokale winkels ook iedereen Engels spreekt. Mocht hij een bijbaantje willen, dan is het niet spreken van Turks erg lastig. Ook als hij bijvoorbeeld bij een sportclub wil. Ze gaan daar in de trainingen echt geen Engels spreken alleen voor hem.
Wij wonen niet zo gek ver van het outletcentrum in Roermond. Dat is heel populair onder Duitsers. Als je daar wil werken, wordt er verwacht dat je Duits spreekt, maar ook Nederlands, Engels en dialect op zijn minst verstaat. Dan kan een Duits iemand denken 'ik ga naar Roermond verhuizen, daar spreekt iedereen Duits en Engels'. En dan ga je naar school, en dan zijn de lessen in het Nederlands. En dan ga je naar een sportclub en dan zijn de trainingen in het Nederlands. En dan ga je solliciteren en wordt je afgewezen omdat je geen Nederlands spreekt. Echt, het is allemaal niet zo rooskleurig als je het hier schetst. Daarbij, je zoon zal bij een verhuizing naar Turkije ofwel vader veel minder zien ofwel jou veel minder zien. Daar moeten jij en je ex ook goed over nadenken.
En dat in februari die therapie is afgerond wil niet zeggen dat alle problemen dan op gelost zijn. Het geeft handvatten om weerbaar te worden en te functioneren in een voor hem moeilijke wereld, maar het grootste deel komt daarna pas. Daar moet hij zelf heel hard aan werken. Dat kan zwaar zijn, maar daarvoor weglopen door te emigreren en geen sociale contacten meer aan te gaan lijkt me echt niet de oplossing.
