welke fin. gevolgen laat je je puber zelf dragen?
Ik heb een vraag voor jullie en heb ruzie met de vader hierover en wij komen hier niet uit. Mijn jongste van 17 jaar zit nu in het eerste jaar van een opleiding waarvoor een hele dure laptop gekocht moest worden a €1200. Ze heeft ook net een nieuwe ebike gekocht van €2000, die ze bij elkaar heeft gespaard met werken, geld gekregen van opa en oma, verjaardagsgeld, examengeld en tot slot een lening van €500 bij haar vader om het laatste restje bij elkaar to sprokkelen. Ik ben er op tegen geweest dat ze een ebike wilde kopen. Ze moet een klein half uur fietsen en met haar extreem slordige gedrag is ze haar hele leven al vanalles kwijt. Ik stond dus ook niet achter die lening van €500. Ik wilde met mijn dochter kijken naar een alternatief, zoals een 2e hands ebike. Maar dat was onbespreekbaar, m.n. door haar vader.
Hoe dan ook, mijn dochter heeft haar e bike een halve week gehad en deze is eergisteren gestolen. Ze had 'm niet op slot staan en ze krijgt dus ook niks terug van de verzekering. Ik heb hier enorme buikpijn van. Mijn kind is 2000 euro kwijt. Er speelt overigens enorm veel verdriet mee, omdat wij al ons hele leven heel veel begeleiding nodig hebben voor een meisje dat zich sterk verzet tegen het feit dat ze op bepaalde gebieden een ontwikkelingsachterstand heeft, functioneert als een 13 jarige, soms zelfs jonger en daar niet aan wil. Hoeveel gesprekken en hulpverlening wij ook krijgen hierbij, ze wil onze handreikingen niet aannemen.
Ok, terug naar de vraag: de laptop is net binnen gekomen en ik heb gekeken naar een buiten de deur verzekering. Deze dekt alleen als de laptop ofwel uit haar handen gerukt wordt, valt of als die gestolen is uit een afgesloten kast. Nu hebben ze op haar opleiding kluisjes. Maar ik ken mijn dochter goed genoeg om te weten dat ze het na een week opletten niet meer zo relevant vindt, gemakkelijk wordt en dan een laptop rustig onbeheerd achterlaat. Of wel in een kluisje stopt en deze vergeet op slot te doen.
Nu hebben mijn ex en ik dikke woorden (vooral ook omdat hij niet wil dat we dit bespreken met de hulpverlening om te kijken of we elkaar kunnen vinden. Hij vindt dat we hierin zelf op 1 lijn moeten komen). Hij wil in het geval van gestolen worden zelf van onze spaarrekening een nieuwe laptop kopen. En ik wil dat dus niet. Ten minste niet voor de volle 100% Ik wil dat minstens doen met zij 50% en wij 50%. Maar mijn ex vindt dat het al zuur genoeg is dat ze haar fiets kwijt is, nog de afbetaling moet doen aan hem (€500) en daarvoor de komende 3 maanden moet werken en vindt dat we haar extra straffen als we ook nog daar bovenop haar laten 'boeten' voor een gestolen laptop. En ik ben misschien erg rigide dat ik denk, 'ze zal het toch érgens een keer moeten leren, want ze blijft maar dingen laten slingeren, vergeten, niet op slot zetten etc. Ik ga er nl. al voor 75% vanuit dat ze binnen een half jaar deze laptop kwijt zal zijn. Zo redelijk zeker ben ik daarvan met haar gedrag die niet bijstuurt.
Ik hoor heel graag jullie input.
Bedankt
Peiling
Wie betaalt een gestolen laptop in dit geval?
Ik vind vader wel een grapjas. Eerst een lening bieden aan dochter voor een dure e-bike waar jij het niet mee eens bent. Maar als het hem zelf geld dreigt te kosten moeten jullie ineens op één lijn zitten.
Misschien moet ex zelf maar garant staan voor de laptop, het is ten slotte door zijn vrijgevigheid dat dochters spaargeld op is
Een tip voor de volgende keer als ze een fiets heeft:
Maak een extra reservesleutel en laat haar daarmee fietsen, dan heb je altijd de orginele sleutels nog voor de verzekering.
Verder zou ik een spaarpotje maken voor dit soort dingen. Het is erg jammer dat er voor dit soort kinderen niet meer de extra kbs bestaat. Die hadden we nog een tijd voor onze zoon (add, dcd). Het argument was dat dit soort kinderen altijd extra geld kosten 😬.
Overigens zijn ze hier nog nooit hun laptop kwijtgeraakt. Een fietssleutels vergeten gaat een stuk makkelijker. Ze zijn zo snel met hun gedachten elders…
Vaaas schreef op 18-09-2021 om 20:57:
Als er hulpverlening betrokken is, dan bepaald jouw ex toch niet wat jij daarmee bespreekt? Het is wel een van de redenen dat ik voor 1 van mijn kinderen aangedrongen heb op afzonderlijke gesprekken met de ouderbegeleiding. Dan kan ik inbrengen wat ik belangrijk vind, en mijn ex wat daar relevant is. Dus linksom of rechtsom, ik zou dit bespreken met de hulpverlening, juist ook omdat ze bijna meerderjarig is.
Klopt. Hij kan dat ook niet bepalen. Maar ik heb bijv. aangegeven dat ik de discussie en ruzie wilde staken, zodat we het daar verder konden gaan bespreken. Wij zitten nl. met z'n 2e daar om het te hebben over de jongste. Mijn ex wilde dat niet. Mijn ex wilde uberhaupt het gesprek niet.
Daarbij moet ik wel iets meer achtergrond informatie geven. Mijn dochter woont nu sinds 3 dagen voor tijdelijk (een maand) bij mijn ex. Dat was de dag voor de fiets gestolen werd besloten. De fiets heeft daar niet eens invloed meer op gehad. De reden dat mijn jongste nu bij hem woont, is omdat ik overspannen ben door de hele situatie met haar en al maanden op mijn tenen loop (en de ongoing ruzies tussen ex en mij, wat weer aanleiding is voor mijn dochter om dat in te zetten tijdens meningsverschillen). Ik ben kapot, hulpverlening weet dat ook. Maar goed, mijn ex vond en vind dus ook dat ik daar nu niks meer over te zeggen heb (over hoe om te gaan met een gestolen laptop, terwijl hij wel vindt dat we dat samen moeten betalen) en daar ben ik het niet mee eens.
Dochter woont nu daar voor de dag tot dag ergernissen in de hoop dat het rust geeft en mijn emmertje kan doen zakken, maar dat zet mij niet meteen buiten spel als haar mede opvoeder op dit soort grote beslissingen.
Ilselotte schreef op 18-09-2021 om 21:04:
Qua laptop zou ik in overleg met school kijken of dat ding echt noodzakelijk mee naar school moet of dat het ook een minder goede laptop is die mee naar school kan en dan de rest van het werk thuis. Als dat niet kan zou ik proberen aan te leren dat ze de laptop altijd terug in haar rugzak met laptopvak doet en die overal meeneemt.
Ter bemoediging na heeeeeel veel jaren heb ik op 1 of andere manier wel ingeslepen gekregen dat ik mijn huissleutel niet vergeet en mijn portemonee/telefoon niet kwijtraak enz. Incidenteel gebeurd het nog wel dat er iets mis gaat maar nu 2 keer per jaar ipv 2 keer per week ofzo.
Ik hoop ook heel erg hard dat mijn dochter gaat leren en dat het goedkomt als volwassene. Het lastige is dat ze het van zichzelf niet erkent en er dus ook geen hulp op accepteert. Het aanleren is dus het onmogelijke deel van de opvoeding, want ze knikt JAAHAAAAAAAA (rolt met d'r ogen en ziet het als een preek) en draait zich om en ze is het gesprek vergeten. Helaas moet ze haar laptop dagelijks op school gebruiken en is deze laptop al de goedkoopste in het segment die we moesten kopen qua specificaties.
Waarom zou je trouwens niet elk je eigen beleid kunnen hebben tegenover een 17-jarige?
Tegenover een 12-jarige snap ik dat 1 beleid handig is, maar op haar 17 - en als je haar vaak genoeg gewaarschuwd hebt - mag ze best weten dat jij niet voortdurend nieuwe laptops gaat betalen door haar nonchalant gedrag.
Als pa het daar niet mee eens is betaalt hij wél maar elke keer een halve laptop.
En zeurt ze tegen hem maar dat jij daar geen zin in hebt en ze dus de andere helft maar zelf regelt of terugbetaalt.
Ik zou er niet teveel woorden meer aan vuil maken. Pa kent je standpunt, je kan het eventueel nog eens aanraken in therapie en als het zover zou komen dat de laptop gestolen of kwijt is door onachtzaamheid herhaal je gewoon dat standpunt.
Ik heb je OP en reacties gelezen en ik vraag me eigenlijk af of het probleem wel in de ontwikkeling van je dochter ligt. Want ik begrijp uit je posts dat er geen sprake is van een verklarende diagnose voor dit gedrag.
Wat ik tussen de regels door wel lees (en corrigeer me als ik het verkeerd zie) is dat er sprake is van een scheiding en moeizaam contact tussen jou en je ex. Kan het zijn dat jouw dochters gedrag bedoeld is om jullie te straffen? Immers, jullie vinden bepaalde zaken heel belangrijk en zij doet precies het omgekeerde. Ik ben echt geen expert hoor, maar ik vroeg het me gewoon af - of dat ook nog een mogelijkheid kan zijn. Edit toevoeging: Mocht dat immers de achtergrond zijn, dan kan je het probleem bij de wortel aanpakken ipv de symptomen bestrijden. (Dus was niet bedoeld als off topic)
Zet een tracking app op de laptop.
Zinnige opmerking Pino. Zal allicht een deel van het probleem zijn. Want zo lang wij kinderen hebben, hebben we al meningsverschillen over hoe we ermee omgaan. Onze oudste fietst daar makkelijker doorheen. Onze jongste niet en daar hebben we al hulp voor toen wij nog bij elkaar waren. Dus het is waarschijnlijk ook een stuk reageren op hij wij ermee omgaan. Maar dan wel al jaren en jaren en jaren geleden ontstaan.
Qua geld Marty, ex wil het dan betalen vd spaarrekening die wij samen in het leven hebben geroepen voor later voor onze kinderen. Hij beheert die spaarrekening en kan zonder mijn handtekening het geld daarvan afhalen. Ik heb aangegeven dat ik dat niet wil. Hij zegt dat ik er dan geen last van heb. Ik heb aangegeven dat dat geld voor de helft van mij is en ik niet wil dat hij eenzijdig dat aanspreekt, want daar was het niet voor bedoelt, ondanks zijn goede intenties dat ons kind er dan geen last van heeft (en wij ook niet, want het staat al apart, dus het raakt niet direct onze portemonnee). Hij vindt geloof ik dat dat 'mag', want een rechtvaardig doel. Maar goed, ik ben toen weggelopen uit de discussie, want hij werd lelijk en begon mij vanalles te verwijten. Niet bepaald een moment om dat verder uit te werken.
Tickel schreef op 18-09-2021 om 21:33:
Zet een tracking app op de laptop.
gedaan 
SuzyQFive schreef op 18-09-2021 om 21:08:
Verder zou ik een spaarpotje maken voor dit soort dingen. Het is erg jammer dat er voor dit soort kinderen niet meer de extra kbs bestaat. Die hadden we nog een tijd voor onze zoon (add, dcd). Het argument was dat dit soort kinderen altijd extra geld kosten 😬.
Wat dat betreft sluit ik helemaal bij je aan. Wat hebben wij enorm veel extra kosten gehad aan alles wat ze kwijtraakte. Telefoons, winterjassen, sleutels, fietsen, schoolboeken, dure rekenmachines. Maar ook uitgaven via games die zich keer op keer herhaalden, omdat het inzicht ontbrak.
Nogmaals is er geen sprake van een heuze ADHD diagnose, omdat ze niet consistent daarop scoort. Maar dit (kinderen die dezelfde soort problematiek hebben) zijn wel kinderen die geen inzicht lijken te hebben in de gevolgen en constant dingen doen of laten die veel geld kosten. Omdat ze de gevolgen of risico's verkeerd inschatten.
Hi, hier ook een dochter die erg makkelijk is. Fiets ook niet op slot gezet in druk centrum. Want haast om op tijd te komen. Het is geen opzet, zo gaat het uit soort gemakzucht. Daarna zeer makkelijk reageren, ook bij dure dingen. Heel lastig en soms onbegrijpelijk. Maar dat zit vooral in vergelijking met je eigen gedrag. En 'we hebben het al zo vaak gezegd' baal moment. Dochter baalt wel maar na x minuten is dat voorbij. Het lijkt haar niet te deren. Ook dat zegt iets over mij (en jou?). Je wil langer of meer berouw zien? Dat ze leert van haar fouten? Heb ik wel tenminste.
Afijn, misschien tijd om helderheid vanaf nu voor jezelf, pa en je dochter te krijgen, lijkt mij rust geven. Mijn tip: Trek een duidelijke grens. Ik zou zeggen: Nodig voor school wordt lening en terugbetalen na 1x (of vaker) gestolen worden. En niet nodig: zoals electrische fiets is eigen spaargeld inzetten. Of die nou tweedehands is of nieuw mag ze zelf beslissen, het is niet jouw geld. Ook geen geld lenen dus.
Wil pa dit anders, is het zijn pakkie aan. Geen ruzie over maken. Hij mag een mening hebben. Jij ook. Jij betaalt alleen niet (mee). Helder voor hem. Voor jou. Voor je dochter.
Wat betreft het effect op jou, therapie een idee voor jezelf? En meer loslaten?
Diyer schreef op 18-09-2021 om 19:53:
[..]
Nou ja, dat is een goede vraag. Ik vraag het me heel eerlijk ook wel af. Ze doet nu ook weer zó onverschillig over die fiets, alsof het niets is. Alsof ze het niet kán of wíl voelen. We hebben dit soort gesprekken een miljoen keer en ze doet het rustig de een miljoenste + 1 keer weer. Maar er bestaat geen verzekering voor de onlerende mens en ik blijf stiekem deep deep deep down inside wél gewoon hoop houden dat er een dag komt dat ze toch wel écht een keer leert van dit soort heftige dingen.
Er ís nl. ook geen echte stoornis vastgesteld, behalve dat ze/we niet weten waarom onze dochter zo ontzettend veel begeleiding nodig heeft en achterblijft in haar lerende ontwikkeling. Neefjes en nichtjes die stukken jonger zijn, hebben haar al lang ingehaald op bepaalde vlakken (verantwoordelijkheid, inzicht, reflectievermogen, inlevingsvermogen etc etc.) terwijl ze bijv. geen ADD of ADHD heeft (is ze op getest en ze scoort hierin erg wisselend. De ene dag is ze er wel bij en alert en de andere dag niet)
Ze heeft ook geen laag IQ? Zwakbegaafd? Wanneer ze het de miljoenste keer doet, dan leert zij niet. Ook aan een laag iq en een leerachterstand kan een kind niet zoveel doen en het is wel degelijk een aandoening.
Ik moest mijn panty's, versnaperingen en openbaar vervoer zelf betalen (van mijn zakgeld weliswaar).
Laptops waren er toen nog niet.
Toen ik van school was en een baan had betaalde ik alles zelf, plus mijn gedeelte van de vaste lasten.
Ik vind het overigens wonderlijk om bij voorbaat te zeggen dat de laptop 1200 euro zal kosten.
Wat echt van belang is welke specificaties hij moet hebben: hoeveel opslag, hoe snel e.d. En of dat echt móet of alleen een wens is.
Als pa hem wil kopen moet hij zijn gang gaan maar jij hoeft je niet te laten dwingen tot een bijdrage hoger dan jij in gedachten had.
Alysa schreef op 19-09-2021 om 05:04:
Hi, hier ook een dochter die erg makkelijk is. Fiets ook niet op slot gezet in druk centrum. Want haast om op tijd te komen. Het is geen opzet, zo gaat het uit soort gemakzucht. Daarna zeer makkelijk reageren, ook bij dure dingen. Heel lastig en soms onbegrijpelijk.
Klopt, ik was ook het kind wat het meest "verwend" was met spullen, hoewel dat tegenwoordig "armoedig" genoemd zou worden.
Maar omdat je het geld niet zelf hebt verdiend, "beleef" je de prijs niet zelf dus ben je onverschilliger.
Dat veranderde op slag toen ik mijn geld zelf moest verdienen.
