welke fin. gevolgen laat je je puber zelf dragen?
Ik heb een vraag voor jullie en heb ruzie met de vader hierover en wij komen hier niet uit. Mijn jongste van 17 jaar zit nu in het eerste jaar van een opleiding waarvoor een hele dure laptop gekocht moest worden a €1200. Ze heeft ook net een nieuwe ebike gekocht van €2000, die ze bij elkaar heeft gespaard met werken, geld gekregen van opa en oma, verjaardagsgeld, examengeld en tot slot een lening van €500 bij haar vader om het laatste restje bij elkaar to sprokkelen. Ik ben er op tegen geweest dat ze een ebike wilde kopen. Ze moet een klein half uur fietsen en met haar extreem slordige gedrag is ze haar hele leven al vanalles kwijt. Ik stond dus ook niet achter die lening van €500. Ik wilde met mijn dochter kijken naar een alternatief, zoals een 2e hands ebike. Maar dat was onbespreekbaar, m.n. door haar vader.
Hoe dan ook, mijn dochter heeft haar e bike een halve week gehad en deze is eergisteren gestolen. Ze had 'm niet op slot staan en ze krijgt dus ook niks terug van de verzekering. Ik heb hier enorme buikpijn van. Mijn kind is 2000 euro kwijt. Er speelt overigens enorm veel verdriet mee, omdat wij al ons hele leven heel veel begeleiding nodig hebben voor een meisje dat zich sterk verzet tegen het feit dat ze op bepaalde gebieden een ontwikkelingsachterstand heeft, functioneert als een 13 jarige, soms zelfs jonger en daar niet aan wil. Hoeveel gesprekken en hulpverlening wij ook krijgen hierbij, ze wil onze handreikingen niet aannemen.
Ok, terug naar de vraag: de laptop is net binnen gekomen en ik heb gekeken naar een buiten de deur verzekering. Deze dekt alleen als de laptop ofwel uit haar handen gerukt wordt, valt of als die gestolen is uit een afgesloten kast. Nu hebben ze op haar opleiding kluisjes. Maar ik ken mijn dochter goed genoeg om te weten dat ze het na een week opletten niet meer zo relevant vindt, gemakkelijk wordt en dan een laptop rustig onbeheerd achterlaat. Of wel in een kluisje stopt en deze vergeet op slot te doen.
Nu hebben mijn ex en ik dikke woorden (vooral ook omdat hij niet wil dat we dit bespreken met de hulpverlening om te kijken of we elkaar kunnen vinden. Hij vindt dat we hierin zelf op 1 lijn moeten komen). Hij wil in het geval van gestolen worden zelf van onze spaarrekening een nieuwe laptop kopen. En ik wil dat dus niet. Ten minste niet voor de volle 100% Ik wil dat minstens doen met zij 50% en wij 50%. Maar mijn ex vindt dat het al zuur genoeg is dat ze haar fiets kwijt is, nog de afbetaling moet doen aan hem (€500) en daarvoor de komende 3 maanden moet werken en vindt dat we haar extra straffen als we ook nog daar bovenop haar laten 'boeten' voor een gestolen laptop. En ik ben misschien erg rigide dat ik denk, 'ze zal het toch érgens een keer moeten leren, want ze blijft maar dingen laten slingeren, vergeten, niet op slot zetten etc. Ik ga er nl. al voor 75% vanuit dat ze binnen een half jaar deze laptop kwijt zal zijn. Zo redelijk zeker ben ik daarvan met haar gedrag die niet bijstuurt.
Ik hoor heel graag jullie input.
Bedankt
Peiling
Wie betaalt een gestolen laptop in dit geval?
Ik vind het best lastig om hier een antwoord op te vinden. Voor haar opleiding heeft ze die laptop nodig, dat zou wel meespelen in het besluit wie er wat betaalt als hij gestolen zou worden. Jammer dat je ex dit niet wil bespreken met de hulpverlening.
Ik zou het heel erg van 't verhaal op 't moment zelf laten afhangen.
Een open kluis en dan weg ... dat is toch echt haar eigen probleem en dat betaalt ze maar zelf. Of ze kan altijd bij pa gaan bedelen dat hij een deel betaalt.
"Echt gestolen" (lees: kluis opengebroken en bijvoorbeeld 5 kluisen ineens) zou ik eventueel een deel aan betalen.
Hamer erop dat ze alle belangrijke documenten in de cloud of op een USB opslaat. Want als de laptop weg is, zijn haar documenten voor school ook weg.
Ik zou overigens eventueel wel geld voorschieten - als dat kan voor jou (je moet die 600 of 1.000 euro ook maar hebben liggen) - als ze 't niet heeft, maar dat moet ze dan terugbetalen.
Je zegt dat ze het toch een keer zal moeten leren en dat gevoel zou ik ook hebben. Maar heb je, als je objectief probeert te kijken, het idee dat ze het kán leren? Heeft ze andere dingen ook kunnen leren?
In het geval van een echte diefstal vind ik ook dat wij (als in wij ouders) verantwoordelijk zijn. Vermoedelijk heeft een school dan zelfs wel een verzekering oid waarop een deel geclaimd kan worden en zo niet, dan dikke pech voor ons. Daarvan vind ik dat wij dat ons kind niet laten opdraaien.
Het gaat mij echt om het gestolen worden vanuit een lokaal waar ze 'm onbeheerd heeft achter gelaten of dat ze 'm in haar tas heeft en die in de gang staat, terwijl zij weggelopen is naar de kantine. Of als ze 'm wel in een kluis heeft gestopt en vergeten is op slot te doen. Hoewel ik de kans het grootst acht dat mijn dochter te "lui" is om iedere keer naar de kluisjes te lopen en een soort 'ach, zal wel loslopen' gewoon weggaat van haar computer met het idee dat dat best moet kunnen voor een half uur. Zo gaat ze nl. met veel dingen om. De fiets heeft ze niet op slot gezet, maar ze heeft 'm ook niet -zoals ze ons beloofd had- in de fietsenstalling achter de school gezet, maar voor aan de straat tegen de muur gezet, want ze was te laat, had haast (en in haar haast dus besloten zo snel mogelijk te zijn en daarmee haar sleutel vergeten). Ze brak ondanks herhaaldelijk aandringen op de jatgevoeligheid van een spiksplinternieuwe dure ebike en de deal 'm achter school te zetten al op de derde dag deze afspraak, want te laat op school. Het gemak waarmee ze dat soort keuzes maakt gaat aan de lopende band.
Poeh. Die is lastig. Want laptop is nodig voor opleiding - dus ze kan niet zonder en het is niet haar keuze dat het zo’n dure is, vermoed ik. Ik zou zeker de buiten de deur verzekering aanschaffen (bij ons is hij onderdeel van de alles in een polis, dat scheelt een boel kosten).
En als er dan wat gebeurd? De vraag is eigenlijk hoe ze leert. Leert ze als het onhandig is als ze geen laptop heeft? Kan ze het wel leren? Of leert ze het als het ook geld kost?
Misschien kun je het omdraaien. Haar nu alvast elke maand €100 laten betalen aan jullie, naast de aflossing van de fiets. Vervolgens spaar je dat bedrag. Eventueel zet je er iets als ‘10% rente op’; elke €100 die zij spaart, vullen jullie aan tot €110.
Heeft ze aan het eind van de opleiding de laptop nog steeds - Dan is het een mooi spaarpotje. Gebeurt er tussendoor iets, dan gebruik je dat geld om m te repareren/vervangen oid. Op die manier is het niet leren als het fout gaat, maar belonen als het goed gaat.
Overigens is mijn oudste misschien wel heel vergelijkbaar met dit kind. En hoewel er ontelbare ov-kaarten, id bewijzen, pinpassen enz zijn vervangen - is de laptop nooit verdwenen. Misschien geeft dat een beetje moed
?
To, wanneer je kind een ontwikkelingsachterstand heeft dan kan zij bepaalde verantwoordelijkheden niet aan. Ik vind het best wel raar dat zij zomaar een e-bike kan kopen terwijl zij deze niet op slot zet. Hoe kan een kind met het verstand van een 13-jarige verantwoordelijk omgaan met 2.000. Ook de verantwoordelijkheid van een lening kan zij niet aan. Je ex verwacht dingen van jullie kind die zij helemaal niet kan overzien.
Viva-amber schreef op 18-09-2021 om 19:48:
To, wanneer je kind een ontwikkelingsachterstand heeft dan kan zij bepaalde verantwoordelijkheden niet aan. Ik vind het best wel raar dat zij zomaar een e-bike kan kopen terwijl zij deze niet op slot zet. Hoe kan een kind met het verstand van een 13-jarige verantwoordelijk omgaan met 2.000. Ook de verantwoordelijkheid van een lening kan zij niet aan. Je ex verwacht dingen van jullie kind die zij helemaal niet kan overzien.
Zelfs als 13-jarige kon ik toch écht wel overzien dat 2.000 euro een smak geld was.
En dat als ik mijn fiets achter liet zonder dat hij op slot zat hij gestolen kon worden.
Zeker dat laatste beseffen de meeste kinderen van 10 al.
Ik vrees dat het hier dus "al doende leren" wordt. En al doende ook de financiële gevolgen van je stommiteiten ervaren.
Kind is blijkbaar ook door 't VMBO of de HAVO geraakt, dus ze kan wel iets of wat leren.
Ginevra schreef op 18-09-2021 om 19:45:
Je zegt dat ze het toch een keer zal moeten leren en dat gevoel zou ik ook hebben. Maar heb je, als je objectief probeert te kijken, het idee dat ze het kán leren? Heeft ze andere dingen ook kunnen leren?
Nou ja, dat is een goede vraag. Ik vraag het me heel eerlijk ook wel af. Ze doet nu ook weer zó onverschillig over die fiets, alsof het niets is. Alsof ze het niet kán of wíl voelen. We hebben dit soort gesprekken een miljoen keer en ze doet het rustig de een miljoenste + 1 keer weer. Maar er bestaat geen verzekering voor de onlerende mens en ik blijf stiekem deep deep deep down inside wél gewoon hoop houden dat er een dag komt dat ze toch wel écht een keer leert van dit soort heftige dingen.
Er ís nl. ook geen echte stoornis vastgesteld, behalve dat ze/we niet weten waarom onze dochter zo ontzettend veel begeleiding nodig heeft en achterblijft in haar lerende ontwikkeling. Neefjes en nichtjes die stukken jonger zijn, hebben haar al lang ingehaald op bepaalde vlakken (verantwoordelijkheid, inzicht, reflectievermogen, inlevingsvermogen etc etc.) terwijl ze bijv. geen ADD of ADHD heeft (is ze op getest en ze scoort hierin erg wisselend. De ene dag is ze er wel bij en alert en de andere dag niet)
Je kan natuurlijk ook nog het systeem hanteren dat ze een volgende laptop zelf betaalt, maar dat jullie hem (eventueel een stuk) terugbetalen of een lening kwijtschelden als ze hem tijdens haar hele opleiding - of gedurende X tijd - niet meer verliest of op een stomme manier laat stelen.
Heeft ze wel de financiële last, maar als ze toch bijleert en zorgzamer omgaat met haar spullen krijgt ze een beloning.
Viva-amber schreef op 18-09-2021 om 19:48:
To, wanneer je kind een ontwikkelingsachterstand heeft dan kan zij bepaalde verantwoordelijkheden niet aan. Ik vind het best wel raar dat zij zomaar een e-bike kan kopen terwijl zij deze niet op slot zet. Hoe kan een kind met het verstand van een 13-jarige verantwoordelijk omgaan met 2.000. Ook de verantwoordelijkheid van een lening kan zij niet aan. Je ex verwacht dingen van jullie kind die zij helemaal niet kan overzien.
Dit ben ik ook ontzettend met je eens en ik heb hier dus ook dikke ruzie over gehad. Ik vind het nl. compleet onverantwoordelijk wat hij gedaan heeft. Ik vind het inderdaad niet passen bij hoe zij functioneert en compleet voorbijgaan wat ze van ons nodig heeft. Namelijk een duidelijk NEE, dat gaan we niet doen. Maar mijn dochter is wat dat betreft een aartje naar haar vaartje. Zij zijn beiden behoorlijk overrulend en dan hebben de ouders van mijn man hierin ook nog een dikke vinger, want die vinden/vonden het helemaal fantastisch en hebben ook flink op hen in zitten praten over de soort fiets etc. Dus mijn ex weet ook niet beter dan dat 2e hands een no brainer is en het beste van het beste amper goed genoeg is.
Ik heb helaas zoveel ruzies moeten maken met mijn ex toen we nog bij elkaar waren dat ik wilde dat ze met bedrag x aan zakgeld moesten leren omgaan en hij telkens geld bijlegde. Mijn ex heeft geleerd dat geld liefde is, zoals opa en oma dat ook doen.
Terwijl ik juist heb geleerd dat je niet kunt uitgeven wat je niet hebt en dat aan alles een einde komt. Maar goed, nu heb ik het over het verdriet wat onze ruzies hebben veroorzaakt over o.a. dit standpunt en daar gaat het nu niet om. Maar illustreert wel hoe verschillend we hierin staan.
Hoe gaat kind de komende tijd trouwens naar school als ze geen fiets meer heeft?
Het zou voor mij namelijk ook nog een dingetje zijn dat pa zomaar opnieuw 2.000 euro tevoorschijn tovert voor een nieuwe elektrische fiets.
Ik vind dat je helemaal gelijk hebt. Ik heb toen mijn zoon klein was (lichte beperking en ADHD) hem ook steeds voorgehouden dat dingen geld kosten en dat hij echt iets moest doen voor bepaalde zaken. Zo had hij eens iets stuk gemaakt waar ik hem al regelmatig voor gewaarschuwd had (want onvoorzichtig en ruw met spullen) en heb ik hem zogenaamd geld laten verdienen om het te vergoeden. Ik liet hem dan klusjes doen die steeds een stukje van zijn schuld afloste.
Ik moet zeggen dat hij wel geleerd heeft om voorzichtiger te zijn en kostbare spullen goed op te bergen.
Zoals jouw ex nu ermee omgaat werkt niet echt mee aan een bewustwording voor haar. Dat is echt heel vervelend. Je bent natuurlijk ook niet voor niets van hem gescheiden maar ik zou nog eens duidelijk met hem in gesprek gaan om uit te leggen dat zijn aanpak in feite een vorm van verwaarlozing is (misschien kun je dat beter anders verwoorden) omdat hij haar de kans ontneemt om de waarde van geld en zaken echt zelf te leren kennen.
Marty1984 schreef op 18-09-2021 om 20:03:
Hoe gaat kind de komende tijd trouwens naar school als ze geen fiets meer heeft?
Met haar gewone fiets. Het is nl. maar 25 minuten fietsen. Ze heeft daar alleen geen zin in en vindt het zelf mega ver.
Als er hulpverlening betrokken is, dan bepaald jouw ex toch niet wat jij daarmee bespreekt? Het is wel een van de redenen dat ik voor 1 van mijn kinderen aangedrongen heb op afzonderlijke gesprekken met de ouderbegeleiding. Dan kan ik inbrengen wat ik belangrijk vind, en mijn ex wat daar relevant is. Dus linksom of rechtsom, ik zou dit bespreken met de hulpverlening, juist ook omdat ze bijna meerderjarig is.
Lastig hoor. Ik heb het zelf gelukkig nog niet gehad met mijn 15 jarige wat betreft grote kosten. Het zijn nogal bedragen! Vreselijk van die fiets.
Ik was als jongere en jong volwassene echt vreselijk chaotisch. Zo heb ik 2 keer een vouwfiets in de trein laten staan (instappen met, uitstappen zonder), een fiets kwijtgeraakt omdat ik op de fiets naar de stad was gegaan en lopend terug. Portemonee laten liggen in telefooncel. Tas met nieuwe laptop in trein laten liggen en ontelbaar vaak fietssleutels kwijt, huissleutels vergeten enz.. Mijn ouders werden er stapelgek van en ik zo mogelijk nog meer. En verdrietig. Zowel ik als mijn moeder zijn er van overtuigd dat de kans dat ik ADD heb heel erg groot is en dat er mee te maken heeft. Het had bij mij echt niet uitgemaakt wie het betaalde denk ik. Ik baalde al zo enorm van mezelf dat boosheid van mijn ouders niet hielp. Wat dat betreft zou ik zeggen 'als je het kan betalen neem een groot deel van de kosten op je'. Maar dat er gevolgen aan zotten voor haar is iets anders. Electrische fiets gestolen zou hier betekenen 'je krijgt van mij een nieuwe fiets zonder trapondersteuning (Moet kunnen met een half uur fietsen. Als dat door lichamelijke oorzaak niet kan een tweedehands electrische) maar je draagt 100 euro bij/kookt 3 weken lang 2 keer per week of iets anders symbolisch. (Lenen zou ik ook nooit gedaan hebben. Ik leef juist altijd voor eerst sparen dan kopen. Nu merkt ze meteen waarom want hoe zuur is het dat je nog maanden aan het betalen bent voor een fiets die je niet meer hebt!) Qua laptop zou ik in overleg met school kijken of dat ding echt noodzakelijk mee naar school moet of dat het ook een minder goede laptop is die mee naar school kan en dan de rest van het werk thuis. Als dat niet kan zou ik proberen aan te leren dat ze de laptop altijd terug in haar rugzak met laptopvak doet en die overal meeneemt.
Ter bemoediging na heeeeeel veel jaren heb ik op 1 of andere manier wel ingeslepen gekregen dat ik mijn huissleutel niet vergeet en mijn portemonee/telefoon niet kwijtraak enz. Incidenteel gebeurd het nog wel dat er iets mis gaat maar nu 2 keer per jaar ipv 2 keer per week ofzo.
