welke fin. gevolgen laat je je puber zelf dragen?
Ik heb een vraag voor jullie en heb ruzie met de vader hierover en wij komen hier niet uit. Mijn jongste van 17 jaar zit nu in het eerste jaar van een opleiding waarvoor een hele dure laptop gekocht moest worden a €1200. Ze heeft ook net een nieuwe ebike gekocht van €2000, die ze bij elkaar heeft gespaard met werken, geld gekregen van opa en oma, verjaardagsgeld, examengeld en tot slot een lening van €500 bij haar vader om het laatste restje bij elkaar to sprokkelen. Ik ben er op tegen geweest dat ze een ebike wilde kopen. Ze moet een klein half uur fietsen en met haar extreem slordige gedrag is ze haar hele leven al vanalles kwijt. Ik stond dus ook niet achter die lening van €500. Ik wilde met mijn dochter kijken naar een alternatief, zoals een 2e hands ebike. Maar dat was onbespreekbaar, m.n. door haar vader.
Hoe dan ook, mijn dochter heeft haar e bike een halve week gehad en deze is eergisteren gestolen. Ze had 'm niet op slot staan en ze krijgt dus ook niks terug van de verzekering. Ik heb hier enorme buikpijn van. Mijn kind is 2000 euro kwijt. Er speelt overigens enorm veel verdriet mee, omdat wij al ons hele leven heel veel begeleiding nodig hebben voor een meisje dat zich sterk verzet tegen het feit dat ze op bepaalde gebieden een ontwikkelingsachterstand heeft, functioneert als een 13 jarige, soms zelfs jonger en daar niet aan wil. Hoeveel gesprekken en hulpverlening wij ook krijgen hierbij, ze wil onze handreikingen niet aannemen.
Ok, terug naar de vraag: de laptop is net binnen gekomen en ik heb gekeken naar een buiten de deur verzekering. Deze dekt alleen als de laptop ofwel uit haar handen gerukt wordt, valt of als die gestolen is uit een afgesloten kast. Nu hebben ze op haar opleiding kluisjes. Maar ik ken mijn dochter goed genoeg om te weten dat ze het na een week opletten niet meer zo relevant vindt, gemakkelijk wordt en dan een laptop rustig onbeheerd achterlaat. Of wel in een kluisje stopt en deze vergeet op slot te doen.
Nu hebben mijn ex en ik dikke woorden (vooral ook omdat hij niet wil dat we dit bespreken met de hulpverlening om te kijken of we elkaar kunnen vinden. Hij vindt dat we hierin zelf op 1 lijn moeten komen). Hij wil in het geval van gestolen worden zelf van onze spaarrekening een nieuwe laptop kopen. En ik wil dat dus niet. Ten minste niet voor de volle 100% Ik wil dat minstens doen met zij 50% en wij 50%. Maar mijn ex vindt dat het al zuur genoeg is dat ze haar fiets kwijt is, nog de afbetaling moet doen aan hem (€500) en daarvoor de komende 3 maanden moet werken en vindt dat we haar extra straffen als we ook nog daar bovenop haar laten 'boeten' voor een gestolen laptop. En ik ben misschien erg rigide dat ik denk, 'ze zal het toch érgens een keer moeten leren, want ze blijft maar dingen laten slingeren, vergeten, niet op slot zetten etc. Ik ga er nl. al voor 75% vanuit dat ze binnen een half jaar deze laptop kwijt zal zijn. Zo redelijk zeker ben ik daarvan met haar gedrag die niet bijstuurt.
Ik hoor heel graag jullie input.
Bedankt
Peiling
Wie betaalt een gestolen laptop in dit geval?
SjaanRoeispaan schreef op 19-09-2021 om 12:34:
Ik zou het niet meebetalen, want als ze 1x een laptop kwijtraakt, lukt haar dat de volgende week ook. Hoe vaak ga je dan een nieuwe aanschaffen?
Ik ben hier ook bang voor. Gezien haar reactie op de fiets (kan ook complete ontkenning zijn, omdat het té pijnlijk is om te voelen) en de dissociatie hierop (volgens hulpverlening dissocieert dochter van pijnlijke te complexe gevoelens) maakt dat ze er erg luchtig over doet. Ze wil het er niet over hebben, liegt er over (pas bij door en door en doorvragen krijgen we een piepklein beetje beeld) en ze is nog steeds in ontkenning dat ze de fiets niet op slot heeft gezet, want ze zegt dat ze het zich niet meer kan herinneren wat ze gedaan heeft. De gedachte is daarom denk ik te pijnlijk. Ze heeft echter geen sleutel en er is ook niks gevonden. Dus wij gaan er vanuit dat ze door de haast en het feit dat ze de fiets aan de straat tegen de muur heeft gezet ipv in de stalling, ook meteen is doorgelopen en de fiets niet op slot heeft gezet. Het feit dat wij erop gehamerd hebben om goed op te passen, deze nagelnieuw was en ál haar spaargeld heeft gekost + lening was voor haar geen reden om er anders mee om te gaan. Ik vermoed dat dit ook niet het geval gaat zijn bij een laptop. Of wij 'm betalen of zijzelf, haar gedrag zal er denk ik minimaal door veranderen.
Oh bah, ik vind dit zó frustrerend. Enerzijds denk ik, ze kan er niks aan doen. En anderzijds denk ik: nieuwe gymkleren, schoenen, winterjassen, sleutels, agenda's, boeken etc was strontvervelend. Maar daar konden wij financieel nog wel een mouw aan aanpassen. Nu heb ik ontzettend veel moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en die laptop (+ alle andere schoolspullen, zoals software pakketten) is een rib uit mijn lijf. Natuurlijk hebben wij wat gespaard, maar dat was bedoelt voor als ze 21 zijn. En niet om dit soort gaten te dichten.
En nee, natuurlijk is het nog niet gebeurd en vindt mijn ex dat ik nu al problemen loop te zoeken die er niet zijn. Maar ik wil nu al weten hoe ik me hierin ga verhouden, want ik acht de kans erg groot dat we binnen een half jaar hiermee moeten dealen. En ikben dys ook benieuwd of onze/mijn houding aan de voorkant waar mogelijk al gaat maken dat mijn dochter er hopelijk anders mee omgaat. We kunnen niet zo door blijven gaan. Ik wil dat iig niet. Maar is dat redelijk? Kunnen we haar die gevolgen laten dragen?
MoederBarberin schreef op 19-09-2021 om 10:28:
[..]
Je kunt ook een en/en rekening voorstellen. Dan mag er niets van de rekening gebeuren zonder toestemming van beide rekeninghouders.
Je hebt nu helaas geen poot om op te staan, omdat je geen enkel recht hebt op het geld wat op die rekening staat.
Je kunt echter wel aangeven dat je er geen geld meer op zal storten zolang er geen gezamenlijk zeggenschap is
Dat is niet waar, als ik van onze en/of rekening geld haal dan kan dat gewoon zonder toestemming van mijn ex. Ik kan hem zo leegtrekken als ik zou willen.
SuzyQFive schreef op 19-09-2021 om 08:47:
[..]
In dit geval heeft haar dochter toch echt 1500,- zelf bij elkaar gesprokkeld dus wat dat betreft kan ze prima sparen en het zelf kopen.
Dochter lijkt vooral wat problemen te hebben met de executieve functies. Dat hoeft niet per se een achterstand te zijn maar meer vaak gewoon niet weten hoe je dingen op de juiste manier aanpakt. Waarschijnlijk veel in haar hoofd met allerlei andere dingen bezig zijn waardoor er geen ruimte is om te denken aan je fiets op slot zetten, want het hoofd is al elders bezig.
Klopt. Maar wel met ontzettend veel hulp van ons. Ze heeft zelf €500 bij elkaar gewerkt. €500 is dus lening, €400 is verjaardagsgeld en examengeld wat wij voor haar apart heeb gelegd en €600 is gesponsord door opa en oma die heel graag wilden dat zij een GOEIE(!) fiets kochten, omdat ze een goedkope of 2e hands geen optie vonden voor haar.
En zelfs nu krijgen opa en oma er mogelijk nog een hand in, omdat ze misschien weer een deel willen bijleggen om de pijn te verzachten. Ik heb mijn ex gezegd dat ik wil dat opa en oma zich hier niet mee moeten bemoeien. Maar hij vindt dat dat hun keuze is en mij niet aangaat 
Diyer schreef op 19-09-2021 om 13:40:
[..]
Ik ben hier ook bang voor. Gezien haar reactie op de fiets (kan ook complete ontkenning zijn, omdat het té pijnlijk is om te voelen) en de dissociatie hierop (volgens hulpverlening dissocieert dochter van pijnlijke te complexe gevoelens) maakt dat ze er erg luchtig over doet. Ze wil het er niet over hebben, liegt er over (pas bij door en door en doorvragen krijgen we een piepklein beetje beeld) en ze is nog steeds in ontkenning dat ze de fiets niet op slot heeft gezet, want ze zegt dat ze het zich niet meer kan herinneren wat ze gedaan heeft. De gedachte is daarom denk ik te pijnlijk. Ze heeft echter geen sleutel en er is ook niks gevonden. Dus wij gaan er vanuit dat ze door de haast en het feit dat ze de fiets aan de straat tegen de muur heeft gezet ipv in de stalling, ook meteen is doorgelopen en de fiets niet op slot heeft gezet. Het feit dat wij erop gehamerd hebben om goed op te passen, deze nagelnieuw was en ál haar spaargeld heeft gekost + lening was voor haar geen reden om er anders mee om te gaan. Ik vermoed dat dit ook niet het geval gaat zijn bij een laptop. Of wij 'm betalen of zijzelf, haar gedrag zal er denk ik minimaal door veranderen.
Oh bah, ik vind dit zó frustrerend. Enerzijds denk ik, ze kan er niks aan doen. En anderzijds denk ik: nieuwe gymkleren, schoenen, winterjassen, sleutels, agenda's, boeken etc was strontvervelend. Maar daar konden wij financieel nog wel een mouw aan aanpassen. Nu heb ik ontzettend veel moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en die laptop (+ alle andere schoolspullen, zoals software pakketten) is een rib uit mijn lijf. Natuurlijk hebben wij wat gespaard, maar dat was bedoelt voor als ze 21 zijn. En niet om dit soort gaten te dichten.
En nee, natuurlijk is het nog niet gebeurd en vindt mijn ex dat ik nu al problemen loop te zoeken die er niet zijn. Maar ik wil nu al weten hoe ik me hierin ga verhouden, want ik acht de kans erg groot dat we binnen een half jaar hiermee moeten dealen. En ikben dys ook benieuwd of onze/mijn houding aan de voorkant waar mogelijk al gaat maken dat mijn dochter er hopelijk anders mee omgaat. We kunnen niet zo door blijven gaan. Ik wil dat iig niet. Maar is dat redelijk? Kunnen we haar die gevolgen laten dragen?
Als ze nu 17 is zal ze over korte tijd zelf verantwoordelijk zijn. Als jullie als ouders dit niet willen moet je een verzoek doen om haar bewindvoerder te worden.
Maar: als jullie steeds haar ‘problemen’ voor haar opknappen zal er voor haar ook geen grond zijn om zelf met oplossingen te komen en ook niet om een verantwoordelijkheidsgevoel te kweken.
Ik heb het idee dat jij dat wel ziet maar zelf niet in staat bent om je eigen grenzen te bewaken waarbij met name je ex je overruled. Hoe is het eigenlijk gekomen dat je ex als enige toegang tot die spaarrekening heeft?
Diyer schreef op 19-09-2021 om 13:59:
En zelfs nu krijgen opa en oma er mogelijk nog een hand in, omdat ze misschien weer een deel willen bijleggen om de pijn te verzachten. Ik heb mijn ex gezegd dat ik wil dat opa en oma zich hier niet mee moeten bemoeien. Maar hij vindt dat dat hun keuze is en mij niet aangaat
Daar heeft je ex gelijk in. Jij gaat niet over wat zij aan hun kleinkind willen geven. Blijft dat ik dit gewoon met de hulpverlening zou bespreken. Jij hebt hier duidelijk een probleem mee. Dat je ex en je kind dat probleem niet zien, maakt het probleem voor jou alleen maar groter. Dus ook dat zal besproken moeten worden.
wanneer ga je die rekening voor de helft leeghalen? Dat zou ik echt als allereerste doen. Alle andere problemen kosten meer tijd om op te lossen.
Ook niet zeggen tegen ex vooraf , gewoon een nieuwe sub-rekrning bij jezelf openen en de helft daarop zetten.
Dan ademhalen en een plan maken. Jullie zijn gescheiden en dat is het uitgangspunt.
Vandaar uit moet jij delen gaan loslaten en kun je bepaalde zaken wél met je dochter oppakken. Ja er is iets met haar dat ongrijpbaar is maar ook dan moet je inderdaad haar haan voorbereiden op buitenwereld en volwassen worden. Zo lang ex niet hele foute dingen doet kunnen jullie misschien toch aparte paden gaan lopen.
Gr Angela
SuzyQFive schreef op 18-09-2021 om 21:08:
Een tip voor de volgende keer als ze een fiets heeft:
Maak een extra reservesleutel en laat haar daarmee fietsen, dan heb je altijd de orginele sleutels nog voor de verzekering.
Ik noem dat gewoon fraude.
als ik mijn ex vraag om de helft van het geld naar mij over te maken, dan doet hij dat. Dat is het probleem niet.
SuzyQFive schreef op 19-09-2021 om 13:49:
[..]
Dat is niet waar, als ik van onze en/of rekening geld haal dan kan dat gewoon zonder toestemming van mijn ex. Ik kan hem zo leegtrekken als ik zou willen.
En dat is dus het verschil tussen en/en en en/of
Moeten jullie wel op een lijn zitten? Hoe noodzakelijk is dat? Het lijkt je nu vooral veel stress op te leveren, want dat is iets wat onmogelijk lijkt.
Als jij het eens op jouw manier doet ? Als ex zijn geld op die manier wil spenderen, dan moet hij dat maar doen.
Jullie zullen op meer vlakken een verschillende opvoeding hebben, daar is je dochter vast al achter.
Het krampachtig vasthouden aan een lijn lijkt nu niet te lukken. Je wilt niet met je ex mee in zijn idee, maar het lukt je ook niet om je ex te overtuigen van jouw idee?
Exen zijn er niet om ze te overtuigen van jouw ideeën. Meestal is er een stuk minder stress als ieder zijn ding doet. Met de beste bedoelingen.
Hoe je grenzen in de gaten, hoeveel wil je kwijt zijn? En laat de rest aan je ex.
Als ex trouwens zo met die spaarrekening omgaat én kind is minderjarig* zou ik ook gewoon de helft van die rekening leegtrekken.
En op een eigen rekening neerpoten.
Dan heb je spaargeld staan, alleen kan ex er niet voor elke wissewas - waar je het niet mee eens is - aan.
En dan komen ze elke keer maar vragen of je wil bijleggen.
*Als kind 18 is en dat ding op haar naam staat lukt het waarschijnlijk niet meer.
Diyer schreef op 19-09-2021 om 13:40:
[..]
Ik ben hier ook bang voor. Gezien haar reactie op de fiets (kan ook complete ontkenning zijn, omdat het té pijnlijk is om te voelen) en de dissociatie hierop (volgens hulpverlening dissocieert dochter van pijnlijke te complexe gevoelens) maakt dat ze er erg luchtig over doet. Ze wil het er niet over hebben, liegt er over (pas bij door en door en doorvragen krijgen we een piepklein beetje beeld) en ze is nog steeds in ontkenning dat ze de fiets niet op slot heeft gezet, want ze zegt dat ze het zich niet meer kan herinneren wat ze gedaan heeft. De gedachte is daarom denk ik te pijnlijk. Ze heeft echter geen sleutel en er is ook niks gevonden. Dus wij gaan er vanuit dat ze door de haast en het feit dat ze de fiets aan de straat tegen de muur heeft gezet ipv in de stalling, ook meteen is doorgelopen en de fiets niet op slot heeft gezet. Het feit dat wij erop gehamerd hebben om goed op te passen, deze nagelnieuw was en ál haar spaargeld heeft gekost + lening was voor haar geen reden om er anders mee om te gaan. Ik vermoed dat dit ook niet het geval gaat zijn bij een laptop. Of wij 'm betalen of zijzelf, haar gedrag zal er denk ik minimaal door veranderen
Het klinkt alsof het dus geen onwil is maar onmacht van je dochter. Ik herken dit bij mijn kind met soortgelijke problematiek: als hij zich elke keer zo druk zou moeten maken over elke keer dat er iets mis gaat of verloren wordt, zou hij zich de hele dag enorm rot voelen. Het is dus ook zelfbescherming. Dat zou ik wel meenemen in hoe je dochter ondersteunt (dat betekent natuurlijk niet dat je alles maar met geld moet of kan oplossen).
Oh bah, ik vind dit zó frustrerend. Enerzijds denk ik, ze kan er niks aan doen. En anderzijds denk ik: nieuwe gymkleren, schoenen, winterjassen, sleutels, agenda's, boeken etc was strontvervelend. Maar daar konden wij financieel nog wel een mouw aan aanpassen. Nu heb ik ontzettend veel moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en die laptop (+ alle andere schoolspullen, zoals software pakketten) is een rib uit mijn lijf. Natuurlijk hebben wij wat gespaard, maar dat was bedoelt voor als ze 21 zijn. En niet om dit soort gaten te dichten.
Toen jullie dit spaarden wisten jullie vast nog niet welke uitdagingen jullie dochter zou tegenkomen. Misschien is het zinvol om de eisen van het spaargeld wat bij te stellen? De laptop heeft zij nodig voor school, dus daarvan zou je kunnen denken: mocht deze kwijt of stuk raken dan helpen we haar dat oplossen.
Er zijn vast genoeg andere momenten waarop jullie dochter kan leren dat spullen nu eenmaal geld kosten en niet altijd zomaar weer vervangen kunnen worden? Waarschijnlijk raakt zij vaak genoeg spullen kwijt, maar die niet cruciaal zijn voor school bijvoorbeeld? Daar hangt dan minder vanaf en daar kun je de leerervaring laten plaats vinden.
Uit nieuwsgierigheid: hoe oud was jullie dochter toen er diagnostisch onderzoek is gedaan? Want problemen met executieve functies kunnen juist in deze leeftijd veel meer naar voren komen, o.a. door ontwikkelingen in de hersenen en doordat er steeds meer verwacht wordt door de buitenwereld (en er dus een groter beroep gedaan wordt op die vaardigheden die wat zwakker/trager ontwikkelen). Heb je het idee dat de problematiek erger geworden is in de laatste jaren?
Diyer schreef op 19-09-2021 om 14:31:
als ik mijn ex vraag om de helft van het geld naar mij over te maken, dan doet hij dat. Dat is het probleem niet.
maar waarom zou je dit blijven doen? het heeft echt enorm veel impact op jullie verstandhouding en je levert je aan hem over. Niet dat hij nu een bullebak is maar het feit alleen al dat jullie nú verschillen van mening erover kost veel teveel energie.
Het is ook helemaal niet nodig - vanuit gescheiden ouder principes - om daar samen aan bij te dragen. Het is mooi en nobel maar zodra het enigszins een discussiepunt wordt, is het een molensteen.
En het is een goede manier om aan te geven waar je grenzen liggen.
gr Angela
Jesse_1 schreef op 19-09-2021 om 14:16:
[..]
Ik noem dat gewoon fraude.
Het IS ook fraude.
Wat je nog kunt doen is voor een paar tientjes een GPS chip in de nieuwe fiets laten bouwen, als die er komt. Wie weet vind je 'm dan terug als ie gejat wordt...
