champie76
30-03-2022 om 09:21
Wanneer kan /mag je afstand nemen van je kind?
Heftige titel eigenlijk wel. Voor mij heel heftig om te zien, maar de vraag is op dit moment heel realistisch voor mij!
Het leven van mijn zoon (en mij) in vogelvlucht....
Toen mijn zoon klein was, wist ik dat er iets anders aan hem was. Ik heb op zijn 5e an de bel getrokken bij hulpverlening. Ik kreeg geen gehoor, niks van wat ik zag was waar en er was niks mis met mijn zoon.
Op zijn 12e begon het. Stelen van spullen, blowen, omgaan met oudere jongens, liegen en bedriegen en enorm brutaal. (dit is een korte samenvatting)
Op zijn 12e kreeg ik ook eindelijk de bevestiging dat hij best wel eens adhd zou kunnen hebben. Hij mocht medicatie proberen echter had hij vanwege zijn leeftijd zelf de keuze om deze in te nemen. Hij wilde dat wel proberen, niet veel later was de voorraad medicijnen verdwenen en had hij alles verkocht op school om vervolgens wiet te kunnen kopen
Na jaren van verschillende behandelingen van hulpverlening heb ik helaas moeten besluiten dat hij niet langer bij ons thuis kom blijven. Hij sloeg als in mijn huis in elkaar als hij geen geld van me kreeg, al mijn waardevolle spullen waren inmiddels verkocht voor wiet en ik had regelmatig mensen aan de deur die ons bedreigde door alle schulden die hij gemaakt had.(Dit gebeurde allemaal tijdens een intensief hulpverleningstraject) uiteindelijk is hij uit huis geplaatst en zijn wij (zijn broertje en ik) naar een ander deel van Nederland gevlucht om weg te komen van de bedreigingen en om uit de situatie te geraken.
Fast forward naar nu! Ruim 10 jaar later.. Er is nog niks veranderd. Zoonlief is bijna 23. Hij heeft meerdere keren op zichzelf gewoond maar alle keren uit zijn woning gezet.
Hij woont weer thuis maar heeft in de korte tijd veel schulden gemaakt bij diverse foute figuren (drug dealers en geld lenen) sinds de laatste maanden wordt ik bedreigd door figuren a la Mocro mafia (de serie). Ze zeggen dat ze me komen opzoeken en me komen nekken, dat ze al mijn ramen in komen gooien van mijn huis of mijn auto slopen. Tot nu toe allemaal nog niet gebeurd gelukkig, behalve veelvuldig aanbellen bv.
Maar dit alles is erg angstaanjagend. Ik ben een brave burger en zou zelf nooit in zo'n situatie terecht komen. Er staat een extra melding op ons adres bij 112 en ik loop inmiddels bij psycholoog en huisarts.
Mijn zoon is erg manipulatief, ik vind hem een pathologische leugenaar en ik vind dat hij narsistische trekken heeft.
Ik leef in angst, hij zegt dat ik me niet aan moet stellen! Men zegt dat ik hem aan zijn lot moet over laten, maar ik ben zijn moeder.. Ik moet er voor hem zijn!
Als ik boos op hem wordt en zeg wat ik vind weet hij het altijd zo te draaien dat ik ga twijfelen aan mezelf.
Als hij naast me komt staan voel ik op dit moment alleen maar woede, maar direct heb ik dan een groot conflict met mezelf omdat ik als moeder niet zo mag denken over mijn kind.
Ik zit inmiddels aan de kalmerende middelen, mijn maag doet pijn, ik kan niet werken en leef continu in angst en nog vraag ik me af... Wanneer kan je afstand nemen van je kind.. Wanneer mag ik voor mezelf kiezen?? Ik hoop hier wat helpende antwoorden te vinden...
Mijn verhaal is uiteraard niet compleet. De ellende met mijn zoon is al ruim 10 jaar bezig maar is allemaal te veel om hier te benoemen. Denk aan arrestaties, vast zitten, 3 jaar voorwaardelijk, huis zoekingen bij mij thuis naar aanleiding van zijn gedrag etc.
Vader bemoeit zich nergens mee en helpt niet.
Mijn excuses voor het lange en misschien onduidelijke verhaal..
Het liefst zou ik willen vluchten, heel ver weg.. Of hoop ik dat deze fuguren echt langs komen om mij te nekken... Dan ben ik van al deze ellende af en is er misschien wel rust..
Kan ik of mag ik afstand nemen van mijn zoon en hem aan zijn lot over laten.. Alle contacten verbreken... Ik weet het niet..
Het verscheurt me
MamaE
30-03-2022 om 16:01
Is een ISD maatregel niks voor hem? Als je vaak wordt gepakt voor kleine delicten kan een rechter op een gegeven moment de ISD (inrichting stelselmatige daders) opleggen. Dan gaat hij gewoon 2 jaar in de bak omdat korte straffen blijkbaar niks opleveren.
Dan kan hij ook echt uit dat milieu komen, werken aan leefritme, eventueel een opleiding volgen in de gevangenis.
Biscuitje
30-03-2022 om 16:12
Je mag zeker voor jezelf kiezen. Je oudste zoon uit huis zetten is noodzakelijk voor jezelf maar ook voor je andere zoon. En wellicht is het zelfs in het belang van je oudste zoon. Soms moet je eerst heel ver afgleiden en diep aan de grond zitten voordat je in staat bent andere keuzes te maken.
Ooit hebben mijn ouders een zelfde soort situatie gehad met mijn broertje. Zij hebben hem op een dag uit huis gezet, met een boekje met telefoonnummers die hij zou kunnen bellen voor hulp. Ze hebben de sloten van het huis veranderd. Ook hebben zij de wijkagent ingeseint zodat hij op de hoogte was en ze contact op konden nemen bij drama voor hun huis. Het was een super heftige tijd maar gaf zowel mijn ouders als mij uiteindelijk heel veel rust. Overigens hebben wij het contact niet helemaal verbroken. Af en toe spraken we elkaar nog wel. In het begin werd er nog vaak om hulp gevraagd en zijn zowel mijn ouders als ik daar nog wel eens ingetrapt door dingen te doen of hem bijvoorbeeld spullen te geven maar uiteindelijk hebben we onze handen er helemaal van af getrokken. Toen dit eenmaal duidelijk was kwam de vraag ook niet meer. Er waren periodes zonder contact maar ook periodes dat we wel af en toe contact hadden.
Echt je moet dit doen om hier zelf niet aan ten onder te gaan. Heel veel sterkte!
ToetieToover
30-03-2022 om 16:36
Het meest liefdevolle wat ik ooit voor mijn moeder heb gedaan, is mijn broer uit haar huis zetten. In samenwerking met mijn andere broer. Want mijn moeder kón het niet over haar hart verkrijgen en hij had haar toch echt met een mes bedreigd, haar auto meegenomen en haar ook regelmatig uit haar eigen huis buitengesloten, van de trap gepiest in plaats van op de wc en de ongure drugstypes wisten waar hij woonde.
Na zijn ‘uitzetting’ ging hij verder met haar sloten dichtlijmen, autoramen inslaan, tuin vernielen, metalen tuintafel door het raam gooien. Bij mijn vaders huis een molotov cocktail gegooid. Zoiets moet je daarbij denken.
Toen is mijn moeder verhuisd. Ver weg. Alle contact verbroken. Al minstens 15 jaar huilt ze er nog regelmatig om. Dat gaat nooit over. Ze is nog net zo verdrietig, maar wel veilig.
Zij kon niet voorkomen dat hij afgleed. Ze nam hem terug in huis met zakken vol ongeopende post (hebben mijn moeder en ik hele avonden aan besteed) en bergen schulden. Maar het hielp niet. Niks hielp.
Uiteindelijk hebben wij ingegrepen want ze was in gevaar. Ik was dat ook, mijn hele jeugd, niet voor niets doe ik fanatiek aan diverse zelfverdedigingssporten. De beste zelfverdediging is de 100 meter sprint. Wegwezen zolang het nog kan. Dat is niet laf, dat is verstandig en veilig.
champie76
30-03-2022 om 16:41
ToetieToover schreef op 30-03-2022 om 16:36:
Het meest liefdevolle wat ik ooit voor mijn moeder heb gedaan, is mijn broer uit haar huis zetten. In samenwerking met mijn andere broer. Want mijn moeder kón het niet over haar hart verkrijgen en hij had haar toch echt met een mes bedreigd, haar auto meegenomen en haar ook regelmatig uit haar eigen huis buitengesloten, van de trap gepiest in plaats van op de wc en de ongure drugstypes wisten waar hij woonde.
Na zijn ‘uitzetting’ ging hij verder met haar sloten dichtlijmen, autoramen inslaan, tuin vernielen, metalen tuintafel door het raam gooien. Bij mijn vaders huis een molotov cocktail gegooid. Zoiets moet je daarbij denken.
Toen is mijn moeder verhuisd. Ver weg. Alle contact verbroken. Al minstens 15 jaar huilt ze er nog regelmatig om. Dat gaat nooit over. Ze is nog net zo verdrietig, maar wel veilig.
Zij kon niet voorkomen dat hij afgleed. Ze nam hem terug in huis met zakken vol ongeopende post (hebben mijn moeder en ik hele avonden aan besteed) en bergen schulden. Maar het hielp niet. Niks hielp.
Uiteindelijk hebben wij ingegrepen want ze was in gevaar. Ik was dat ook, mijn hele jeugd, niet voor niets doe ik fanatiek aan diverse zelfverdedigingssporten. De beste zelfverdediging is de 100 meter sprint. Wegwezen zolang het nog kan. Dat is niet laf, dat is verstandig en veilig.
Wouw wat heftig om te lezen! Dan valt het hier nog wel mee...
Ook hier lagen zakken vol met post, inmiddels uitgesorteerd en netjes in mappen, maar ik geloof niet dat hij ooit gaat betalen!!
Heftig wat jullie hebben meegemaakt
champie76
30-03-2022 om 16:43
MamaE schreef op 30-03-2022 om 16:01:
Is een ISD maatregel niks voor hem? Als je vaak wordt gepakt voor kleine delicten kan een rechter op een gegeven moment de ISD (inrichting stelselmatige daders) opleggen. Dan gaat hij gewoon 2 jaar in de bak omdat korte straffen blijkbaar niks opleveren.
Dan kan hij ook echt uit dat milieu komen, werken aan leefritme, eventueel een opleiding volgen in de gevangenis.
Daar heb ik nog niet eerder van gehoord, dat heeft hij in iedergeval nog nooit gekregen, wel vaak vast gezeten
ToetieToover
30-03-2022 om 16:44
champie76 schreef op 30-03-2022 om 16:41:
[..]
Wouw wat heftig om te lezen! Dan valt het hier nog wel mee...
Ook hier lagen zakken vol met post, inmiddels uitgesorteerd en netjes in mappen, maar ik geloof niet dat hij ooit gaat betalen!!
Heftig wat jullie hebben meegemaakt
Het valt niet mee bij jou, als je nog 10 jaar zo doorgaat, kun je hetzelfde komen vertellen. Het wordt niet beter. Alleen maar slechter. Je kunt hem niet redden. Alleen jezelf en misschien je jongste zoon.
champie76
30-03-2022 om 16:46
Biscuitje schreef op 30-03-2022 om 16:12:
Je mag zeker voor jezelf kiezen. Je oudste zoon uit huis zetten is noodzakelijk voor jezelf maar ook voor je andere zoon. En wellicht is het zelfs in het belang van je oudste zoon. Soms moet je eerst heel ver afgleiden en diep aan de grond zitten voordat je in staat bent andere keuzes te maken.
Ooit hebben mijn ouders een zelfde soort situatie gehad met mijn broertje. Zij hebben hem op een dag uit huis gezet, met een boekje met telefoonnummers die hij zou kunnen bellen voor hulp. Ze hebben de sloten van het huis veranderd. Ook hebben zij de wijkagent ingeseint zodat hij op de hoogte was en ze contact op konden nemen bij drama voor hun huis. Het was een super heftige tijd maar gaf zowel mijn ouders als mij uiteindelijk heel veel rust. Overigens hebben wij het contact niet helemaal verbroken. Af en toe spraken we elkaar nog wel. In het begin werd er nog vaak om hulp gevraagd en zijn zowel mijn ouders als ik daar nog wel eens ingetrapt door dingen te doen of hem bijvoorbeeld spullen te geven maar uiteindelijk hebben we onze handen er helemaal van af getrokken. Toen dit eenmaal duidelijk was kwam de vraag ook niet meer. Er waren periodes zonder contact maar ook periodes dat we wel af en toe contact hadden.
Echt je moet dit doen om hier zelf niet aan ten onder te gaan. Heel veel sterkte!
Ik heb dit al vaak geprobeerd en ben nu weer kracht aan het verzamelen om dit weer te doen, deze keer voor de allerlaatste keer..
Het is dat ik de jongste niet bij zijn vrienden weg wil halen zoals ik vroeger gedaan heb. Hij wil echt niet weg... En we kunnen ook niet alles om blijven gooien voor hem..
Ik moet gewoon alle contacten verbreken...
ToetieToover
30-03-2022 om 16:53
champie76 schreef op 30-03-2022 om 16:46:
[..]
Ik heb dit al vaak geprobeerd en ben nu weer kracht aan het verzamelen om dit weer te doen, deze keer voor de allerlaatste keer..
Het is dat ik de jongste niet bij zijn vrienden weg wil halen zoals ik vroeger gedaan heb. Hij wil echt niet weg... En we kunnen ook niet alles om blijven gooien voor hem..
Ik moet gewoon alle contacten verbreken...
Smoesjes over je jongste. Die is beter af in een geheel nieuwe omgeving zonder zijn “slechte” vriendjes.
Maar ja, mijn moeder kwam met het argument smoesje dat we hem écht niet op straat konden gooien “want het regende”. Ik heb toen heel netjes een plastic vuilniszak om zijn spullen gedaan.
MamaE
30-03-2022 om 16:59
Ik denk dat een andere omgeving voor je jongste ook niet slecht is. Hij is ook al aardig ver heen. Gaat niet naar school, werkt niet, heeft geen dagbesteding behalve bedelen om geld bij jou en blowen met vrienden. Lijkt me niet echt een stabiele situatie en hij gaat op deze manier zijn broer achterna.
Daarbij is jouw woonplaats niet zijn keuze. En zeker niet als het om veiligheid gaat.
Het valt echt niet mee en het zal het moeilijkste zijn wat je ooit moet doen, maar het laatste wat je wil is dat jouw huis als drugspand gesloten wordt en je zelf drie maanden op straat staat of dat er bedreigingen uit het drugsmilieu realiteit gaan worden.
yette
30-03-2022 om 17:32
ToetieToover schreef op 30-03-2022 om 16:53:
[..]
Smoesjes over je jongste. Die is beter af in een geheel nieuwe omgeving zonder zijn “slechte” vriendjes.
Maar ja, mijn moeder kwam met het
argumentsmoesje dat we hem écht niet op straat konden gooien “want het regende”. Ik heb toen heel netjes een plastic vuilniszak om zijn spullen gedaan.
Ik zou beginnen met de oudste eruit zetten. Geen enkel excuus om dat niet te doen inderdaad. De dingen die hij zich permitteert, ongelooflijk! Niemand anders zou dat van hem pikken, behalve zijn moeder ... tijd om dat te stoppen.
Wat verhuizen in het belang van de jongste betreft, zou ik minder stellig zijn dan jij. Zou een puber na een verhuizing echt meteen een ander soort vrienden kiezen? Ik zou in eerste instantie voor andere maatregelen gaan - psycholoog, begeleiding thuis, etc.
PriceyRook54
30-03-2022 om 17:42
ToetieToover schreef op 30-03-2022 om 16:44:
[..]
Het valt niet mee bij jou, als je nog 10 jaar zo doorgaat, kun je hetzelfde komen vertellen. Het wordt niet beter. Alleen maar slechter. Je kunt hem niet redden. Alleen jezelf en misschien je jongste zoon.
Eens. Ik vind het helemaal niet "wel meevallen" bij jullie Champie, integendeel
Mija
30-03-2022 om 18:17
champie76 schreef op 30-03-2022 om 16:46:
[..]
Ik heb dit al vaak geprobeerd en ben nu weer kracht aan het verzamelen om dit weer te doen, deze keer voor de allerlaatste keer..
Het is dat ik de jongste niet bij zijn vrienden weg wil halen zoals ik vroeger gedaan heb. Hij wil echt niet weg... En we kunnen ook niet alles om blijven gooien voor hem..
Ik moet gewoon alle contacten verbreken...
Goed dat je kracht verzamelt. Verzamel ook medestanders, mensen die je steunen bij deze beslissing: je partner, je huisarts, je psycholoog, de wijkagent, je familie, lotgenoten etc. Je staat volledig in je recht om hem los te snijden. Wat hij ook zegt, trap er niet meer in. Hij respecteert jouw rechten en grenzen helemaal niet, en al heel lang niet. Er is geen enkele wederkerigheid in jullie relatie en dat mag je wel verwachten van een volwassen kind. Laat anderen je helpen als je twijfelt, verdriet hebt en weer wil buigen.
Ik snap wel dat je niet opnieuw wil vluchten, alles wil achterlaten. Hoeveel problemen je met hem krijgt als je wel in zijn buurt blijft, weten wij natuurlijk niet. In hoeverre jongste dan in zijn invloedssfeer blijft, is ook een belangrijke overweging. Ik zou een veiligheidsplan maken samen met hulpverlening en/of politie. Als dat niet effectief is, is weer wegtrekken altijd nog een optie.
Veel kracht gewenst Champie!
DistinctMarten43
30-03-2022 om 20:28
champie76 schreef op 30-03-2022 om 16:41:
[..]
Wouw wat heftig om te lezen! Dan valt het hier nog wel mee...
Ook hier lagen zakken vol met post, inmiddels uitgesorteerd en netjes in mappen, maar ik geloof niet dat hij ooit gaat betalen!!
Heftig wat jullie hebben meegemaakt
Het valt absoluut niet mee bij jou. Ik snap werkelijk niet dat je hem nog in je huis hebt gelaten. Onmiddellijk stappen nemen en hem eruit laten zetten. Zo snel mogelijk. Heel heel mss kan je zo je jongste redden.
champie76
02-04-2022 om 18:35
Hij is weg... Pfff hij is weg.. Ik kan het nog steeds niet geloven...
Hij heeft een andere plek gevonden waar hij terecht kan.
Afgelopen nacht heeft hij de auto van zijn soort van ex gestolen/geleend om daar 300km mee te gaan rijden.. Ongelooflijk..
Ze krijgt hem niet weg, ze kan hem niet aan, hij komt elke keer bij haar terug, en als hij niet daar zit komt hij naar mij. Hij is verbaal zo sterk en hij maakt letterlijk iedereen kapot die op zijn pad komt, en ik voel me daar super schuldig over..
Maar hij is nu weg.. Ik hoop dat ik zo sterk genoeg blijf om hem weg te houden.. Hij heeft geen sleutels meer, al zijn spullen zijn weg, de wietlucht is weg, de kamer is gesopt en gedweild, alles is weg.. Ik moet dit nog heel heel vaak herhalen voor mezelf, kan het nog niet geloven..
Ik heb de hele week paniekaanvallen gehad en ik heb aan de kalmeringsmiddelen gezeten..
Ik ben ontzettend bang dat hij weer voor de deur verschijnt en ben daardoor heel onrustig..
Maar hij is weg.....
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.