Verhuizen
Wij zijn 3 weken geleden verhuist met onze 2 zonen, 15 jr en 18 jr. ons nieuwe huis is 3 km verder dan ons oude huis en gelegen in een nabij gelegen dorp. Zelfde gemeente, maar een ander dorpje. Onze jongste heeft het er heel moeilijk mee. Hij vindt het niet fijn dat ie nu 3 km moet fietsen om naar zijn vrienden te gaan. Hij is absoluut niet voor rede vatbaar. We hebben hem al vanalles aangeboden om het makkelijker te maken; halen/brengen, elektrische fiets, scooterrijbewijs. Maar daar wilt ie niks van horen. De enigste oplossing volgens hem is terug naar ons oude huis of een ander huis in ons oude dorp. Hij is ontzettend boos naar ons toe. We vinden het heel lastig en de sfeer in huis is echt niet fijn. Is dit pubergedrag en draait ie wel bij? Moeten we het negeren en tijd geven? We weten niet zo goed wat we moeten doen. We nemen het echt wel serieus, maar we willen er ook niet te veel in mee gaan. Heeft iemand hier ervaring mee?
ik denk ook niet dat het alleen het fietsen is, het ligt dieper dan dat. Hij voelt zich denk ik letterlijk een buitenstaander denk ik. Maar we proberen ook echt met hem te praten, maar hij is zo verschrikkelijk boos dat dat gewoon lastig is.
Drietje schreef op 14-12-2021 om 10:38:
[..]
Ik vind de andere reacties erg vreemd. Hij heeft er moeite mee en voor hem is dat belangrijk. Dat hoef je niet te negeren of weg te honen vind ik. De één heeft gewoon veel meer moeite met zo'n grote verandering dan de ander. En je zoon heeft er dus meer moeite mee. Ik zou daar juist wel over praten en vragen hoe je hem kunt helpen. Daarmee wel duidelijk maken dat terugverhuizen geen optie is. Misschien voelt hij zich gewoon nog niet thuis. Dat kost ook tijd. Maak het thuis gezellig, bak wat lekkers, doe een spelletje, dat geeft thuisgevoel. En misschien kan zijn kamer nog wat fijner worden gemaakt.
Wij zijn ook 3 km verderop verhuisd. Ook met pubers. Ze moeten verder fietsen naar school, en nu ook fietsen naar een sportclub en naar vrienden. Kunnen ook niet meer samen fietsen met hun vrienden, ook niet snachts na het uitgaan of samen zitten. Bij mij hebben ze er niet veel moeite mee, maar ik stap wel wat sneller in de auto om te brengen of te halen. 20 km op een dag fietsen naar school is prima te doen, maar savonds in de kou en het donker dan weer 8 km om te gaan trainen is een extra drempel, merk ik. We hebben 1 elektrische fiets die we samen delen. En we rijden iets vaker.
Ik vind het wel wat anders of een kind er moeite mee heeft, of een kind dat begint te zaniken over 3 km en 'eist' dat er terug verhuisd moet worden en boos is. Kind is 15 en niet meer op een leeftijd dat je hier op deze manier op moet reageren (jaha, hersenen in ontwikkeling en zo).
Op mijn 16e moest ik als enige kind met mijn ouders mee verhuizen naar een ander deel van het land en daar weer eea opbouwen terwijl ik het juist heel leuk had met vrienden/school etc waar ik woonde. Nooit in mij opgekomen dat ik daar boos (?!) over had kunnen worden.
Voor Mir1975; geef aan dat het lastig is, maar dat de consequenties zijn te overzien en zullen wennen. En dat boosheid een emotie is, die hem nu niet zal helpen, noch iets zal opleveren - dus dat hij zal moeten kijken hoe hij dat om kan zetten. [Bij mij zou het zelfs averechts werken trouwens]
Mir1975 schreef op 14-12-2021 om 09:55:
Het is wel zo dat hij het kind op vakantie is met heimwee. Moet de eerste dagen altijd enorm acclimatiseren. Dus hij is erg gevoelig voor veranderingen.
En wat ik ook nog wel wil benoemen is dat hij iedere dag 8km naar school moet fietsen, eerst was dat 11 km. Dus school is nu iets dichterbij. Maar hij moet nu wel vaker alleen fietsen.
Toen ik 13 was verhuisde wij ook. Wel binnen de stad en nog geen 2 km verderop. Maar ik heb er echt jaren over gedaan om te wennen aan de situatie. 15 is echt een rot leeftijd voor dit soort dingen. I had ook altijd last van heimwee op vakantie en logeren bij vriendinnen deed ik ook liever niet.
Geef het wat tijd, 3 weken is maar kort.
Mir1975 schreef op 14-12-2021 om 10:48:
ik denk ook niet dat het alleen het fietsen is, het ligt dieper dan dat. Hij voelt zich denk ik letterlijk een buitenstaander denk ik. Maar we proberen ook echt met hem te praten, maar hij is zo verschrikkelijk boos dat dat gewoon lastig is.
Misschien hebben zijn vrienden afgesproken zonder hem? Of vindt hij het sowieso lastig om het initiatief te nemen om af te spreken en ging dat eerst natuurlijker omdat ze elkaar toch wel zagen? Zijn andere momenten waarop hij vrienden zag ook afgelast, zoals trainingen of wedstrijden?
Het is lastig praten met een boze puber, maar dat wil nog wel eens lukken tijdens het autorijden, of samen afwassen of zo. Ga samen langs de mcdrive en bespreek het dan eens.
Mir1975 schreef op 14-12-2021 om 09:55:
Het is wel zo dat hij het kind op vakantie is met heimwee. Moet de eerste dagen altijd enorm acclimatiseren. Dus hij is erg gevoelig voor veranderingen.
En wat ik ook nog wel wil benoemen is dat hij iedere dag 8km naar school moet fietsen, eerst was dat 11 km. Dus school is nu iets dichterbij. Maar hij moet nu wel vaker alleen fietsen.
Concrete klachten zoveel mogelijk negeren dan, er niet concreet op ingaan in ieder geval. Hij voelt zich waarschijnlijk nog niet thuis, dat roept spanning op en dat uit zich in klagen en mopperen over bepaalde dingen. Maar waarschijnlijk gaat het daar niet om, moet hij gewoon zijn draai vinden op zijn nieuwe plek, zich weer ontspannen gaan voelen. Ik zou eerder kijken naar manieren om dat te bevorderen. Bijvoorbeeld: iets leuks mogen kopen voor zijn nieuwe kamer, leuke nieuwe gewoontes in het nieuwe huis (bijv. 1x pw voor de buis eten), (logeer)feestje laten geven voor zijn vrienden, leuke ervaringen opdoen in de nieuwe omgeving plaatsen náást de moeite om te wennen.
Irregular_Choice schreef op 14-12-2021 om 09:09:
Hoe stond hij er in toen jullie aangaven te willen verhuizen? En hebben jullie dit wel ook besproken met ze? Ik kan me namelijk goed voorstellen dat verhuizen op die leeftijd veel meer impact op je leven heeft dan bij de ouders het geval is. Als jullie hebben meegedeeld dat jullie gaan verhuizen, dan kan ik me wel voorstellen dat hij boos is. Als jullie met hem hebben overlegd en hij was het ermee eens, is het een ander verhaal. Ook de reden van verhuizen zou bij mij wel meespelen, als ik puber was. Wij zijn eens verhuisd vanwege ruzie met de buren. Dat we een onhoudbare situatie geworden, dus dan snap ik het wel. Maar verhuizen vanwege een groter huis, terwijl het oude prima was. Daarbij kan ik me weer wel voorstellen dat je dan als puber flink baalt. Want de oude situatie was prima, in zijn ogen. Als je al die tijd lekker bij je vrienden om de hoek woonde, zo bij iedereen langs kon en ineens woon je in een ander dorp, dan heeft dat best invloed op een vriendschap denk ik. Je woont ineens niet meer daar waar iedereen woont, niet iedereen heeft zin om steeds die afstand (en dan is het maar 3km, maar als het eerder loopafstand was dan is dat ineens best ver) te moeten fietsen, even langs wippen gaat lastiger. Tja, ik denk toch dat je veel zal moeten praten met hem. Wat zit hem precies dwars, wat voor oplossing ziet hij? Neem aan dat terug verhuizen geen optie is, dus dat valt af. Zijn er in het nieuwe dorp ook vrienden te vinden? Kan hij daar misschien naar sport of iets waar hij nieuwe vrienden kan maken? Gaan er kinderen uit dat dorp naar zijn school misschien? Veel praten dus, al is dat lastig met pubers.
Is dit serieus.? 3 kilometer!!!! Dat is amper 10 minuten fietsen!!!
irmama schreef op 14-12-2021 om 11:35:
[..]
Is dit serieus.? 3 kilometer!!!! Dat is amper 10 minuten fietsen!!!
Dat is zelfs lopend te doen.
Het gaat hier vast niet om de drie kilometer, ik denk dat hij veel moeite heeft met zo'n grote verandering. Verhuizen is een life changing event, dat kan echt grote impact hebben. Zeker als hij sowieso al last van heimwee heeft. Ik zou inderdaad investeren in een thuisgevoel, aangeven dat hij het best moeilijk mag vinden, zijn kamer leuk maken, gezellige gezinsdingen doen in huis, een verhuisfeestje voor zijn vrienden geven. De harde reacties hier vind ik van weinig inlevingsvermogen getuigen.
RosaMontana schreef op 14-12-2021 om 11:59:
Het gaat hier vast niet om de drie kilometer, ik denk dat hij veel moeite heeft met zo'n grote verandering. Verhuizen is een life changing event, dat kan echt grote impact hebben. Zeker als hij sowieso al last van heimwee heeft. Ik zou inderdaad investeren in een thuisgevoel, aangeven dat hij het best moeilijk mag vinden, zijn kamer leuk maken, gezellige gezinsdingen doen in huis, een verhuisfeestje voor zijn vrienden geven. De harde reacties hier vind ik van weinig inlevingsvermogen getuigen.
Ik had niet eerder gereageerd omdat ik niets bij kon dragen, maar ik snap juist die hardere reacties wel. Ben zelf in mijn jeugd meermaals verhuisd door het hele land heen. Mijn ouders maakten daar nooit een ding van en stelden ons gewoon voor een voldongen feit, ik heb er nooit problemen mee gehad. Kan me de verhuizingen zelf niet eens herinneren, dat zegt denk ik genoeg.
Het is duidelijk dat deze jongen er anders in zit, maar vanuit mijn positie is het niet te begrijpen waarom. Hij woont in dezelfde gemeente, zit op dezelfde school, kan dezelfde vrienden houden. Ik kan me haast niet voorstellen wat er dan te simmen valt en ga haast vermoeden dat er iets anders zit achter zijn gedrag. Daar zou ik dan naar zoeken als ouder. Als het echt alleen deze microverhuizing is, zou hij een figuurlijke schop onder zijn kont krijgen.
Ik vind 3 kilometer fietsen best ver, fietsen jullie dat wel allemaal elke dag? Uit vrije wil?
Suish schreef op 14-12-2021 om 12:42:
Ik vind 3 kilometer fietsen best ver, fietsen jullie dat wel allemaal elke dag? Uit vrije wil?
Ja, zelfs 2x per dag, op en neer om de kinderen naar school te brengen en 's middags weer ophalen
En soms ook nog wel een 3e of 4e keer omdat ze dan iets activiteit hebben in het dorp of als ik naar de winkel moet
En nee 3 km is niet ver, hooguit 10 minuten en als je wat langzamer fietst een kwartiertje
Suish schreef op 14-12-2021 om 12:42:
Ik vind 3 kilometer fietsen best ver, fietsen jullie dat wel allemaal elke dag? Uit vrije wil?
Grapje hoop ik?
En zo niet, waar moet het heen met de mensheid. Echt hoor.
Suish schreef op 14-12-2021 om 12:42:
Ik vind 3 kilometer fietsen best ver, fietsen jullie dat wel allemaal elke dag? Uit vrije wil?
Je maakt een grapje hoop ik? Ik loop dat zelfs (nou ja, “zelfs”, zo’n prestatie is dat niet) dagelijks als onderdeel van mijn woon-werkverkeer.
Wednesday schreef op 14-12-2021 om 12:08:
[..]
Ik had niet eerder gereageerd omdat ik niets bij kon dragen, maar ik snap juist die hardere reacties wel. Ben zelf in mijn jeugd meermaals verhuisd door het hele land heen. Mijn ouders maakten daar nooit een ding van en stelden ons gewoon voor een voldongen feit, ik heb er nooit problemen mee gehad. Kan me de verhuizingen zelf niet eens herinneren, dat zegt denk ik genoeg.
Het is duidelijk dat deze jongen er anders in zit, maar vanuit mijn positie is het niet te begrijpen waarom. Hij woont in dezelfde gemeente, zit op dezelfde school, kan dezelfde vrienden houden. Ik kan me haast niet voorstellen wat er dan te simmen valt en ga haast vermoeden dat er iets anders zit achter zijn gedrag. Daar zou ik dan naar zoeken als ouder. Als het echt alleen deze microverhuizing is, zou hij een figuurlijke schop onder zijn kont krijgen.
Dit bevestigt precies het gebrek aan inlevingsvermogen waar ik het over had 
Dat jij geen problemen had met verhuizen, betekent niet dat een ander daar ook geen problemen mee kan hebben. Zoon van to heeft dat duidelijk wel, en dan lijkt het me goed om te bespreken waar hij nou precies last van heeft en hoe je dat kunt oplossen. Zeggen dat hij een schop onder zijn kont nodig heeft lijkt mij dan niet adequaat. Gelijk een scooter of elektrische fiets kopen ook niet trouwens.
Misschien voelt die verhuizing voor hem vooral als onnodig? Dit vanwege het feit dat jullie eerst wilden bouwen maar dan alsnog een bestaand huis hebben gekocht en dan ook nog in een ander dorp?
