Verhuizen

Zoveel mogelijk negeren. Het is jammer. Zeggen dat je het snapt en het vervelend is maar teruggaan is geen optie. 
En heb je serieus aangeboden om een elektrische fiets te kopen voor 3 kilometer! DRiIE!!! Lees ik dat echt goed. Stop met zielig doen. Hij en jullie ook. Mijn 10 jaar oude zoon fietst bijna 5 kilometer naar zijn basis school. Het gaat helemaal niet over die drie kilometer. Hij kan al zijn vrienden nog gewoon zien. Hij heeft er geen zin in. Kan gebeuren maar dan heeft ie pech. 
Volgens mij gaat hij echt niet bijdraaien als jullie hem zo bevestigen in zijn boosheid door als een schoothondje.achter hem aan te lopen en een elektrische fiets of een scooter te kopen. Man man daar win je de oorlog toch ook niet mee zeg...

Hoe stond hij er in toen jullie aangaven te willen verhuizen? En hebben jullie dit wel ook besproken met ze? Ik kan me namelijk goed voorstellen dat verhuizen op die leeftijd veel meer impact op je leven heeft dan bij de ouders het geval is. Als jullie hebben meegedeeld dat jullie gaan verhuizen, dan kan ik me wel voorstellen dat hij boos is. Als jullie met hem hebben overlegd en hij was het ermee eens, is het een ander verhaal. Ook de reden van verhuizen zou bij mij wel meespelen, als ik puber was. Wij zijn eens verhuisd vanwege ruzie met de buren. Dat we een onhoudbare situatie geworden, dus dan snap ik het wel. Maar verhuizen vanwege een groter huis, terwijl het oude prima was. Daarbij kan ik me weer wel voorstellen dat je dan als puber flink baalt. Want de oude situatie was prima, in zijn ogen. Als je al die tijd lekker bij je vrienden om de hoek woonde, zo bij iedereen langs kon en ineens woon je in een ander dorp, dan heeft dat best invloed op een vriendschap denk ik. Je woont ineens niet meer daar waar iedereen woont, niet iedereen heeft zin om steeds die afstand (en dan is het maar 3km, maar als het eerder loopafstand was dan is dat ineens best ver) te moeten fietsen, even langs wippen gaat lastiger. Tja, ik denk toch dat je veel zal moeten praten met hem. Wat zit hem precies dwars, wat voor oplossing ziet hij? Neem aan dat terug verhuizen geen optie is, dus dat valt af. Zijn er in het nieuwe dorp ook vrienden te vinden? Kan hij daar misschien naar sport of iets waar hij nieuwe vrienden kan maken? Gaan er kinderen uit dat dorp naar zijn school misschien? Veel praten dus, al is dat lastig met pubers.

Echt  boos om wel 3 km verder???
Hier moeten de kinderen 3 km fietsen om op school te komen.
Wij wonen aan de rand van het dorp en de school is in het centrum van het dorp.

Tja pubers hebben soms vreemde ideeën 
Maar ik zou als ouders hem niet in de watten gaan leggen met ophalen of elektrische fiets  o.i.d.

Boos om de verhuizing, daar kan ik me wel wat bij voorstellen 
Wij zijn ook verhuisd en onze jongste is daar ook ontzettend boos om geweest 
En nog heeft hij af en toe boze buien 
Maar wij zijn 40 km verder gaan wonen, vriendjes die hij niet of nauwelijks meer ziet 
Weg uit zijn vertrouwde omgeving 
Andere school.
Geen afscheid daar kunnen nemen op school vanwege ineens een lock down de week voordat wij over gingen.
En hier heel raar midden in het schooljaar begonnen, maar toen niet gelijk naar school vanwege die lock down maar online les.
Hij heeft daar ontzettend veel moeite mee gehad en hij is nog steeds niet helemaal zoals hij was.

Irregulair choice het goede punt van jou vind ik de vraag of hij eerder ook zo boos is geweest. Want je verhuist meestal niet van dag 1 op dag 2. 
Maar verder sta ik ook flabbergasted van jou reactie net zoals van de vraag.
Ik geloof echt niet dat ik een harde ben maar dit vind ik echt ongelofelijk. Sorry dat ik misschien te fel reageer maar ik kan hier helemaal niets mee.
Het is jammer dat hij niet meer langs kan wippen. Maar wat zijn dat dan voor vrienden als je niet meer drie kilometer wil fietsen.
Het gaat hier niet om naar de andere kant van het land verhuizen of naar een ander land. ( wat bij een vriendin van mij gebeurd is met pubers en lagere school kinderen door het werk van haar man) ja dat je dan verdrietig en boos ben als puber begrijp ik. Ik zou nu ook niet zo ver gaan verhuizen dat mijn kinderen naar een andere school moeten.
Mijn oudste woont maar 1 kilometer van de middelbare school af maar vriendinnen van haar wonen 8 of 10 kilometer van school af, dus als die elkaar willen zien moeten ze ook fietsen of wij brengen haar in de avond. En andersom idem dito. Geen probleem.
Soms heb ik het idee dat we geen enkel verdriet of ongemak willen voor onze kinderen. Ik ook niet hoor daar niet van maar die verhuizing neem me niet kwalijk... als je daar te veel in meegaat dan kan hij later toch helemaal nergens meer tegen. 
Maar goed ik denk dat het veel meer puber gedrag is.Wat je op zich niet helemaal hoeft af te kappen, je kunt wel zeggen dat je snapt dat het lastig is voor hem. Maar die onzin van een elektrische fiets aanschaffen en maar praten jongens. Over drie kilometer. Kom op zie het allemaal eens een beetje meer in perspectief.

Een verhuizing is niet iets dat een kind beslist. Voor drie kilometer ging ik echt geen elektrische fiets of scooter kopen en ook niet brengen/halen (misschien als het een keer enorm hard regent, verder niet). Pubers kunnen ook gewoon moeilijk doen om het moeilijk doen. En ze hebben een beetje een luie fase, de zucht-fase noem ik dat. Alles is teveel gevraagd; jas aan de kapstok, bord in vaatwasser, kamer opruimen. Zucht...jaaahaaa...doe ik zooohooo. 
Hij went er maar aan en als hij het te ver vindt, dan gaat hij niet naar vrienden. Als drie kilometer al een onoverbrugbare afstand is, zijn het ook geen hele goede vrienden.
Mijn vrienden op de middelbare school woonden allemaal in andere dorpen. 
Overigens, als je hier een stuk buitenaf gaat wonen in hetzelfde dorp is het ook al gauw drie kilometer naar de dorpskern.

Ik moet wel even grinniken. Het is maar drie kilometer… Dat is maar tien minuten fietsen. Het is gewoon even wennen maar ik zou niet meegaan in het gepiep erom. Het is zeker pubergedrag en dat zou ik negeren. Dit is nu eenmaal de situatie en daar moet ie het maar mee doen. Hij kan erover piepen en zeuren maar het zal echt niets veranderen. 

Ach ja, pubers 

Ik zou er kort op antwoorden: het is maar 10 minuten fietsen,  daar krijg je niks van. En verder helemaal niet in discussie gaan. Dit soort puberboosheden doen ze maar op hun kamer ofzo, maar niet tegen mij.  

Hij kan toch op een bepaald punt op de route met die vrienden afspreken om vanaf daar verder te fietsen?
En ja, het zal best even wennen zijn maar dat is geen reden om terug te verhuizen of allerlei toezeggingen te doen als brengen, scooter, e-bike. Soms gebeuren er dingen in het leven die je minder leuk vindt. Deal er maar mee.

Mir1975 schreef op 14-12-2021 om 09:55:

Het is wel zo dat hij het kind op vakantie is met heimwee. Moet de eerste dagen altijd enorm acclimatiseren. Dus hij is erg gevoelig voor veranderingen.
En wat ik ook nog wel wil benoemen is dat hij iedere dag 8km naar school moet fietsen, eerst was dat 11 km. Dus school is nu iets dichterbij. Maar hij moet nu wel vaker alleen fietsen.

Ik vind de andere reacties erg vreemd. Hij heeft er moeite mee en voor hem is dat belangrijk. Dat hoef je niet te negeren of weg te honen vind ik.  De één heeft gewoon veel meer moeite met zo'n grote verandering dan de ander. En je zoon heeft er dus meer moeite mee. Ik zou daar juist wel over praten en vragen hoe je hem kunt helpen. Daarmee wel duidelijk maken dat terugverhuizen geen optie is. Misschien voelt hij zich gewoon nog niet thuis. Dat kost ook tijd. Maak het thuis gezellig, bak wat lekkers, doe een spelletje,  dat geeft thuisgevoel. En misschien kan zijn kamer nog wat fijner worden gemaakt. 

Wij zijn ook 3 km verderop verhuisd. Ook met pubers. Ze moeten verder fietsen naar school, en nu ook fietsen naar een sportclub en naar vrienden. Kunnen ook niet meer samen fietsen met hun vrienden, ook niet snachts na het uitgaan of samen zitten. Bij mij hebben ze er niet veel moeite mee, maar ik stap wel wat sneller in de auto om te brengen of te halen.  20 km op een dag fietsen naar school is prima te doen, maar savonds in de kou en het donker dan weer 8 km om te gaan trainen is een extra drempel, merk ik. We hebben 1 elektrische fiets die we samen delen. En we rijden iets vaker.

Misschien voelt hij zich nu buitengesloten bij zijn vrienden, is hij bang dat hij er niet meer bijhoort? Als zij allemaal bij elkaar om de hoek wonen? Of vanwege het alleen naar school fietsen. Je kunt er snel uit liggen op die leeftijd, of in ieder geval dat gevoel hebben, en dat kan heel eenzaam voelen.

Ik zou toch doorvragen of er niet meer aan de hand is dan de 3 km fietsen, vooral omdat hij er van te voren geen probleem mee had.

Als het wel echt alleen het stukje extra fietsen is moet hij gewoon ophouden met zeuren.

Drietje schreef op 14-12-2021 om 10:38:

[..]

Ik vind de andere reacties erg vreemd. Hij heeft er moeite mee en voor hem is dat belangrijk. Dat hoef je niet te negeren of weg te honen vind ik. De één heeft gewoon veel meer moeite met zo'n grote verandering dan de ander. En je zoon heeft er dus meer moeite mee. Ik zou daar juist wel over praten en vragen hoe je hem kunt helpen. Daarmee wel duidelijk maken dat terugverhuizen geen optie is. Misschien voelt hij zich gewoon nog niet thuis. Dat kost ook tijd. Maak het thuis gezellig, bak wat lekkers, doe een spelletje, dat geeft thuisgevoel. En misschien kan zijn kamer nog wat fijner worden gemaakt.

Wij zijn ook 3 km verderop verhuisd. Ook met pubers. Ze moeten verder fietsen naar school, en nu ook fietsen naar een sportclub en naar vrienden. Kunnen ook niet meer samen fietsen met hun vrienden, ook niet snachts na het uitgaan of samen zitten. Bij mij hebben ze er niet veel moeite mee, maar ik stap wel wat sneller in de auto om te brengen of te halen. 20 km op een dag fietsen naar school is prima te doen, maar savonds in de kou en het donker dan weer 8 km om te gaan trainen is een extra drempel, merk ik. We hebben 1 elektrische fiets die we samen delen. En we rijden iets vaker.

Ze hebben al vanalles aangeboden, scooter/e fiets/met de auto brengen. Dat kind wil helemaal niks behalve boos zijn en terug naar zijn oude dorp. Tja, daar ben je toch wel snel klaar mee zou ik denken. Het is hoe het is en leer ermee leven. 

En natuurlijk maak je het thuis gezellig,  maar de gemiddelde boze puber zal daar niet direct voor open staan.