Tiener zwangerschap
Waarschuwing: gevoelig onderwerp.
Mijn zoon 18 heeft zijn 17 jarige vriendin waar hij 2 maanden mee samen is bezwangerd.
Zij woont in een begeleid wonen instelling en heeft een voogd van jeugdzorg. Indien zwanger etc mag ze daar niet meer blijven wonen.
Ze zitten op een roze wolk en willen het houden. Alles voorgespiegeld wat de situatie is. En dat ze een baby nu niets te bieden hebben. Aangezien ze beiden nog op school zitten.
Nu hadden ze bedacht of ik en mijn lief hun konden helpen door bv voogdij op ons te nemen. (Als dat al kan want zij heeft immers een voogd van jeugdzorg)
En dat ze dan met zijn drieën hier zouden wonen. En hun school af zouden maken. Zoon moet laatste jaar en zou eigenlijk daarna doorleren op de universiteit. En zij moet sws nog 3 jaar.
Hoe verdrietig ook, eerlijk gezegd Zou het het beste zou zijn als ze een overtijdbehandeling doen. Want ze willen ook niet dat kind in pleeggezin terecht komt.
Heb haar gezegd dat ze moet praten met haar voogd en dat ze naar de huisarts moet gaan voor gesprek over de mogelijkheden en eventuele doorverwijzingen.
Ik vind het heel verdrietig voor hun maar ik ben gewoon bang dat dit nooit goed zal gaan.
Wachttijden sociale huur is tegenwoordig 15 jaar. Daarnaast financieel en ben gewoon bang dat er ruzie gaat komen.
Het huis is te klein en slecht geïsoleerd, mijn jongste is aan t puberen en daarbij ik ken haar ook niet goed.
Voorzie gewoon dat er spanningen en ergernissen gaan komen en dat daadwerkelijk alles op mijn en man’s schouders terecht zal komen. Hij werkt overigens 6 dagen per week dus zal t zorgen op mij neerkomen. En t financiële op mijn man zn schouders, aangezien hij nu al meer bijdraagt ivm mijn kleine wia. Ben zelf ook niet helemaal gezond.
Ben bang dat dit de relatie met mijn man zal stuk maken als ze hier komen wonen. Wij zijn 9 jaar samen, waarvan 3 jaar samenwonend. Of dat het zo fout gaat dat ik hun weg moet sturen.
Ik kan hun niet dwingen tot een keuze. Echter zo voelen hun het wel. En ik voel mij schuldig dat ik die hulp die hun nodig hebben/willen niet kan bieden.
Babyhuis voor moeder/kind is pas als het kindje geboren is en vd duur van 6 maanden. Urgentie is tegenwoordig ook niet 123. En financieel dacht mijn zoon dan zijn studiefinanciering tzt te kunnen gebruiken.
Heeft iemand ervaring hiermee of tips?
Alvast bedankt voor de reacties.
Battle-Royale schreef op 02-08-2022 om 19:34:
[..]
Dat meisje woont daar omdat haar ouders het niet konden, niet omdat ze het zelf niet kan. Er is dus helemaal niks bewezen.
Precies. Ik lees nog wel eens van mensen die ergens in de jaren 80 op hun 16e al zelfstandig woonden omdat het thuis niet meer ging. Das war einmal, en zeker vanuit een situatie van ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing (en nadien beëindiging van het gezag van ouders en voogdij bij de gecertificeerde instelling) wordt een kind niet voor de minderjarigheid losgelaten. Dit kind krijgt helemaal de kans niet om nu al voor zichzelf te zorgen.
Waarschijnlijk terecht, daarom mag er ook geen contact zijn met die voogd. Hoe het echt zit met haar daar kom je zo niet achter. Daarbij laat zij ook niet gedrag zien van iemand die deze situatie aan kan. De baby moet geheim blijven voor de voogd en een ander moet het probleem oplossen. Deze situatie klopt niet en met zij allen om de tafel met hulpverlening is de eerste stap en niet over haast een huis en een baan zoeken. Die baby doet er nog 8 maanden over, dat is echt niet urgent.
Waarschijnlijk terecht, daarom mag er ook geen contact zijn met die voogd. Hoe het echt zit met haar daar kom je zo niet achter. Daarbij laat zij ook niet gedrag zien van iemand die deze situatie niet aan kan. De baby moet geheim blijven voor de voogd en een ander moet het probleem oplossen. Deze situatie klopt niet en met zij allen om de tafel met hulpverlening is de eerste stap en niet over haast een huis en een baan zoeken. Die baby doet er nog 8 maanden over, dat is echt niet urgent.
Op dit moment kan het meisje losweken van haar noodzakelijke hulpverlening en voogd ook worden gezien als het ontrekken van een minderjarige aan het gezag. Zij kan niet zomaar ergens anders gaan wonen.
Net het hele topic doorgelezen en werkelijk alle daarbij behorende persoonlijke emoties en argumenten over ‘het meisje en zoon van TO’ en hun toekomst en leven etc.
Het enige wat mij ontzettend opvalt en heel erg verdrietig maakt is dat er zo weinig gesproken en nagedacht wordt over dit ongeboren kind!
Denkt er dan niemand na over na hoe de toekomst er voor dit ‘kind in aanmaak’ eruit gaat zien en dat hij/zij zo’n enorme oneerlijke start krijgt?
Serieus, opmerkingen als ‘ze komen heus wel op hun pootjes terecht’?? Een normaal denkend mens denkt nog dieper na over het wel/niet nemen van een huisdier en zie hoe dit in vele gevallen afloopt als Corona voorbij is of vakanties beginnen?
Ja, zeker goed om na te denken over de kinderen in dit verhaal (want kinderen zijn zij), maar denken aan het nog niet geboren kind vind ik persoonlijk toch 100000000 keer belangrijker in dit geval. Ik lees daar in de reacties maar heel weinig over terug. Nee, je kunt het niet meer ongedaan maken, meisje is al zwanger, maar enkel oplossingen zoeken hoe zij samen mét een baby moeten gaan leven is wel het andere uiterste!
Arm arm kind in wording zeg 😢
Als het meisje LVB is of een andere aandoening heeft, dan is het niet zo dat het gezag eindigt als het meisje 18 is. Je zoon kent haar nog maar kort. Het is nog helemaal niet duidelijk hoe het precies zit, noch wat de oplossing is.
Viva-amber schreef op 02-08-2022 om 19:49:
Waarschijnlijk terecht, daarom mag er ook geen contact zijn met die voogd. Hoe het echt zit met haar daar kom je zo niet achter. Daarbij laat zij ook niet gedrag zien van iemand die deze situatie niet aan kan. De baby moet geheim blijven voor de voogd en een ander moet het probleem oplossen. Deze situatie klopt niet en met zij allen om de tafel met hulpverlening is de eerste stap en niet over haast een huis en een baan zoeken. Die baby doet er nog 8 maanden over, dat is echt niet urgent.
Op dit moment kan het meisje losweken van haar noodzakelijke hulpverlening en voogd ook worden gezien als het ontrekken van een minderjarige aan het gezag. Zij kan niet zomaar ergens anders gaan wonen.
Ik zou, als ik TO was, zsm contact zoeken met deze voogd ook al wil dit meisje dat niet. Zij leeft op een roze wolk en heeft heel wat blinde vlekken en is niet rationeel, dan maar een vertrouwensissue (met toekomst zoon en kind in wording in m’n achterhoofd).
Alle mensen die roepen dat er mensen begeleidwonen met dagelijkse begeleiding die gewoon geen kans krijgen om zelfstandig te zijn. Ben je weleens in zo een instelling geweest? Ik wel namelijk en niet als inwoner. De hoeveelheid begeleiding, medicatie die wordt uitgedeeld, de escalaties die voorkomen elke dag....mensen, ook jongeren zitten daar echt niet voor hun zweetvoeten maar omdat zij gedrag vertonen waardoor die woonvorm en structuur nodig is, omdat het ergens anders (pleeggezin of bij familie) niet lukt door escalerend gedrag. Het gaat om kinderen die het in een pleeggezin niet redden vanwege psychiatrie of een laag verstandelijke beperking. Je komt daar echt niet zomaar en de wachtlijsten zijn ernorm. Je komt er alleen voor in aanmerking met een GGZ diagnose of met een verstandelijke beperking, anders niet. Je hebt een WLZ-indicatie nodig van de gemeente om er voor in aanmerking te komen.
Ja, ik weet exact waarom mensen begeleid wonen, zowel in privé- als in zakelijk aspect. Dat is inderdaad niet vanwege een ingegroeide teennagel. Ze kunnen letterlijk niet zonder begeleiding voor zichzelf zorgen, laat staan voor een hulpeloos en afhankelijk kind.
Precies, trek even je hoofd uit het zand met je huizen en werk zoeken. De eerste stap is duidelijkheid krijgen van hulpverlening.
Temet schreef op 02-08-2022 om 19:42:
[..]
Precies. Ik lees nog wel eens van mensen die ergens in de jaren 80 op hun 16e al zelfstandig woonden omdat het thuis niet meer ging. Das war einmal, en zeker vanuit een situatie van ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing (en nadien beëindiging van het gezag van ouders en voogdij bij de gecertificeerde instelling) wordt een kind niet voor de minderjarigheid losgelaten. Dit kind krijgt helemaal de kans niet om nu al voor zichzelf te zorgen.
Niet bij jeugdzorg nee, die kan daar pas over een jaar weg.
Viva-amber schreef op 02-08-2022 om 20:13:
Precies, trek even je hoofd uit het zand met je huizen en werk zoeken. De eerste stap is duidelijkheid krijgen van hulpverlening.
De vader is er ook nog. Hij is volgens mij wel stabiel voor zover ik uit het verhaal van TO kan opmaken.
Wat een trieste situatie. Op dit moment is alleen die voogd verantwoordelijk. Laat het hem/haar ook weten. Het meisje is pas 17 jaar, ze kan dit niet alleen. Blijkbaar heeft ze ook geen ouders die raad kunnen geven en jouw zoon helpt ook niet echt structureel mee.
Laad dit over aan de voogd. Die weten hoe ze met deze situaties moeten omgaan. Dat is hun werk. Jij hoeft dat niet te doen TO. Jij neemt veel te veel op je bord.
Op je 17de een kind kregen is al moeilijk genoeg in de beste omstandigheden, maar dit lijkt wel hopeloos.
Pistache schreef op 02-08-2022 om 20:23:
[..]
De vader is er ook nog. Hij is volgens mij wel stabiel voor zover ik uit het verhaal van TO kan opmaken.
Maar nog steeds een afhankelijk kind (ongeacht zijn leeftijd) die verder wilde studeren met een meisje die hij amper 2 maanden kent. In hoeverre noem je dat stabiel voor een toekomst met een kind en een meisje van 17 die begeleid woont onder toezicht van een voogd zonder familie?
Pistache schreef op 02-08-2022 om 20:23:
[..]
De vader is er ook nog. Hij is volgens mij wel stabiel voor zover ik uit het verhaal van TO kan opmaken.
Een stabiele jongeman van 18 maakt geen meisje met een aandoening zwanger uit een instelling en vraagt dan aan zijn moeder om het allemaal op te lossen terwijl hij naar de uni gaat. Je frontale cortex is pas op je 25ste uit ontwikkeld. Tieners overzien geen daden en gevolgen.
De oplossing van moeder is om weg te kijken en zij het zelf laten oplossen. Het is wat laat om te gaan opvoeden, maar ga in godsnaams ga iets doen waar hulpverlening bij betrokken is als het maar om te zorgen dat de baby goed terecht komt. Ga desnoods met je huisarts praten als je zoon en vriendin niet meewillen naar de FIOM of naar de voogd.
Welke aandoening?
