Tiener zwangerschap
Waarschuwing: gevoelig onderwerp.
Mijn zoon 18 heeft zijn 17 jarige vriendin waar hij 2 maanden mee samen is bezwangerd.
Zij woont in een begeleid wonen instelling en heeft een voogd van jeugdzorg. Indien zwanger etc mag ze daar niet meer blijven wonen.
Ze zitten op een roze wolk en willen het houden. Alles voorgespiegeld wat de situatie is. En dat ze een baby nu niets te bieden hebben. Aangezien ze beiden nog op school zitten.
Nu hadden ze bedacht of ik en mijn lief hun konden helpen door bv voogdij op ons te nemen. (Als dat al kan want zij heeft immers een voogd van jeugdzorg)
En dat ze dan met zijn drieën hier zouden wonen. En hun school af zouden maken. Zoon moet laatste jaar en zou eigenlijk daarna doorleren op de universiteit. En zij moet sws nog 3 jaar.
Hoe verdrietig ook, eerlijk gezegd Zou het het beste zou zijn als ze een overtijdbehandeling doen. Want ze willen ook niet dat kind in pleeggezin terecht komt.
Heb haar gezegd dat ze moet praten met haar voogd en dat ze naar de huisarts moet gaan voor gesprek over de mogelijkheden en eventuele doorverwijzingen.
Ik vind het heel verdrietig voor hun maar ik ben gewoon bang dat dit nooit goed zal gaan.
Wachttijden sociale huur is tegenwoordig 15 jaar. Daarnaast financieel en ben gewoon bang dat er ruzie gaat komen.
Het huis is te klein en slecht geïsoleerd, mijn jongste is aan t puberen en daarbij ik ken haar ook niet goed.
Voorzie gewoon dat er spanningen en ergernissen gaan komen en dat daadwerkelijk alles op mijn en man’s schouders terecht zal komen. Hij werkt overigens 6 dagen per week dus zal t zorgen op mij neerkomen. En t financiële op mijn man zn schouders, aangezien hij nu al meer bijdraagt ivm mijn kleine wia. Ben zelf ook niet helemaal gezond.
Ben bang dat dit de relatie met mijn man zal stuk maken als ze hier komen wonen. Wij zijn 9 jaar samen, waarvan 3 jaar samenwonend. Of dat het zo fout gaat dat ik hun weg moet sturen.
Ik kan hun niet dwingen tot een keuze. Echter zo voelen hun het wel. En ik voel mij schuldig dat ik die hulp die hun nodig hebben/willen niet kan bieden.
Babyhuis voor moeder/kind is pas als het kindje geboren is en vd duur van 6 maanden. Urgentie is tegenwoordig ook niet 123. En financieel dacht mijn zoon dan zijn studiefinanciering tzt te kunnen gebruiken.
Heeft iemand ervaring hiermee of tips?
Alvast bedankt voor de reacties.
Wat een mooie post JongeOma, en wat een fijn verhaal voor TO om te lezen (lijkt mij).
Inderdaad, eerst inzetten op wat het meest verstandig is voor iedereen, maar als ze besluiten het kindje te houden vol in de ondersteuning (binnen je grenzen). Zo'n tuinhuis is ideaal in jullie situatie. Ik denk wel dat het inwonen lastiger is als ze in je huis hadden moeten wonen. Dan zit je toch meer op elkaars lip...
It takes a village to raise a child brengen jullie heel mooi in praktijk!
Jouw laatste zin is precies wat ik bedoelde, hoe dan ook heeft dat meisje steun van een familie nodig, en omdat ze die zelf niet heeft is TO (en haar gezin) daarvoor de aangewezen persoon. Ook al kent ze het meisje nog niet goed, het is wel het meisje waar haar zoon stapelverliefd op is. Ze hebben allebei liefde en steun nodig in deze moeilijke tijd.
Biscuitje schreef op 02-08-2022 om 13:47:
[..]
In heel veel branches kan je werken en leren tegelijk. Ik ken heel veel jongeren die dit doen. Ook tienermoeders. Opvang wordt door de gemeente vergoed dus ook deze tienermoeder kan gewoon werken en studeren als ze dat zou willen evenals haar vriend dus bijstand oid is helemaal niet aan de orde. Het zal niet makkelijk zijn maar het kan echt jong moeder zijn, studeren en werken.
Behalve dan dat kinderopvang niet overal te regelen is, zie ook de post van JongeOma...
Het leven is helaas niet zo maakbaar als sommigen hier lijken te (wens)denken.
JongeOma schreef op 02-08-2022 om 13:41:
Beste Rosaline,
Hier ervaring met een vergelijkbare situatie. Zoon iets ouder dan de jouwe, vriendin ook in begeleid wonen. Zoon en vriendin kenden elkaar wel langer, en ja, het kan voorkomen dat je je best doet met anticonceptie maar dat het niet werkt. Vriendin wilde baby houden, zoon niet. Zoon en vriendin hebben gesprekken gevoerd bij abortuskliniek en Fiom. Voogd vanuit Jeugdzorg gaf weinig tot verkeerd advies en kon verder qua hulp of opvang niets bieden. Vriendin had ook weinig vertrouwen in voogd. Zoon wilde zijn verantwoordelijkheid nemen, hield veel van vriendin en samen besloten ze uiteindelijk om ervoor te gaan. Dat is een korte beschrijving van een intens moeilijk proces met veel gesprekken, tranen, paniek, boosheid en verdriet. Verschil hier was dat ouders van vriendin wel in beeld waren en steunden waar ze konden. Verder precies dezelfde, vooral praktische, problemen. Sociale huur geen mogelijkheid, moeder en kindhuizen allemaal vol. Bovendien wilde zoon zijn taak als vader serieus nemen, dus de wens was samenwonen. Jeugdzorg greep zijn kans, sloot het hulptraject vervroegd af en vriendin moest terug naar ouders. Wij hebben lang vol gehouden dat bij ons samenwonen geen optie was, maar uiteindelijk ging het met vriendin niet meer bij haar ouders. Wij hadden wel de ruimte. Ze wonen in een tuinhuis, geheel zelfstandig en ze betalen ook huur. Zoon heeft een prima betaalde fulltime baan gevonden, vriendin wil een studie gaan oppakken maar er is nog geen opvang beschikbaar. Ze heeft een bijbaantje in de avonduren, maar verder geen inkomsten. De baby in kwestie is inmiddels een paar maanden oud, een heerlijk kind waar ontzettend goed voor wordt gezorgd door de ouders en familie en vrienden die om ze heen staan. We weten niet wat de toekomst brengt, de huidige woonruimte is erg klein, er is geen zicht op sociale huur, geen zicht op kinderopvang komend jaar. En natuurlijk hebben we zorgen. Maar voor nu doet iedereen heel erg zijn best en maken we er met elkaar het beste van. Je hebt helemaal gelijk dat je inwonen bij jullie niet hoeft te faciliteren, maar als je de situatie uitlegt bij familie, vrienden, op werk, in de buurt is er wellicht iemand die iemand kent met een plekje voor ze. Dat zou een belangrijk begin zijn als ze ervoor kiezen om de baby te houden. Terugkijkend denk ik heel eerlijk nog steeds dat abortus een betere keuze was geweest, maar wie ben ik om daar iets van te vinden? Zij zijn gelukkig en ze doen het samen hartstikke goed. Daar kan ik alleen maar trots op zijn. Ik herken heel erg je staat van totale paniek en ontkenning. Dat wordt beter, naarmate de tijd vordert komen er hopelijk ook voor jullie steeds meer kleine puzzelstukjes die op hun plek vallen. Mijn ervaring; wij hebben keihard ingezet op alle onmogelijkheden, op alle praktische zaken (zoals jij met het whiteboard ...) maar het landde totaal niet; de keuze is puur op gevoel gemaakt door de enige die daarover kan beslissen. Zelfs als het haar de relatie met zoon zou kosten ging ze niet voor abortus kiezen. Het heeft me tijd gekost om dat te accepteren, ik kan je alleen maar aanraden om in gesprek te blijven met elkaar. Want hoe dan ook, abortus of baby, dit is een verdrietige situatie waarin je elkaar hard nodig hebt. Sterkte!
Bedankt voor het delen van jouw ervaring. Helaas is tuinhuis geen optie hier. En andere familie kan niets betekenen. Komt echt op ons gezin neer. Kan wel informeren of er iemand een goedkope woning/ appartement wilt verhuren.
Jonagold schreef op 02-08-2022 om 09:33:
Dit lijkt me nou iets om als de sodemieter te bespreken met haar voogd van de instelling. Ik vind het allemaal leuk en aardig dat ze helemaal in de wolken zijn, maar de eerste verantwoordelijkheid die deze twee jongelui hebben is naar dat baby'tje. Waar ze zeer waarschijnlijk niet (zelfstandig) voor kunnen zorgen nu. Die voogd zou ik zelf persoonlijk bellen en het niet aan haar/hun overlaten.
Tijd voor een realitycheck bij dit stel. Het kan niet. Jullie gaan het niet doen, hun alle drie in huis. Punt.
Een abortus kan nu nog, misschien idd zelfs nog wel een overtijdbehandeling als je er snel bij bent. Dus echt vandaag nog een gesprek met de voogd en vervolgens een afspraak bij de huisarts. Deze jongelui moeten tegen zichzelf in bescherming genomen worden.
Ik kom vast heel hard over nu, ik ben zeker niet standaard voor abortus, en ik vind ook zeker niet dat jonge mensen niet voor een baby zouden kunnen zorgen. Maar dit is wel heel erg kansloos. Ik ben ook best heel flexibel en bereid veel te doen voor mijn kinderen (heb daar ook vele draadjes mee gevuld hier) maar bij een baby ligt voor mij echt wel de grens. Dat weten ze ook, en daar zijn ze het gelukkig mee eens. Ben net vorige week met mijn 'schoondochter' mee geweest om een spiraaltje te plaatsen.
Heel veel sterkte, je emoties schieten vast alle kanten op, maar dat is nu niet handig. Houd de focus, jij en je man gaan niet voor dit kindje zorgen, niet in jullie huis en niet op jullie kosten. Dus dan gaat het niet. Betrek die voogd en regel het allemaal zo snel mogelijk! (wel fijn dat ze het zo snel weten en ook aan jullie hebben verteld. Een paar maanden hun mond houden en je had een heel andere situatie gehad...)
Prima gezegd.
Daglichtlamp schreef op 02-08-2022 om 13:39:
[..]
In dit geval zijn er denk ik drie opties:
* De moeder kan nog voor de geboorte van het kind aan de rechter vragen om haar meerderjarig te verklaren, dan krijgt ze zelf automatisch het gezag over haar kind.
*De vader erkent het kind tijdens de zwangerschap en vraagt direct na de geboorte het gezag aan (als wettelijke vader is hij de eerste die in aanmerking komt voor het ouderlijk gezag als de moeder daar nog niet toe bevoegd is)
* Als zowel vader als moeder geen gezag hebben dan zal waarschijnlijk een voogdijinstelling de voogdij aanvragen over het kind (NB: en dat eindigt dus niet automatisch als de moeder meerderjarig wordt, dat moet dan specifiek aangevraagd worden, weer bij de rechter). Ik zou als ik één van de ouders was in dit geval eerste de eerste optie proberen, en als dat niet lukt gaan voor de tweede optie.
Ja, dat zijn denk ik de drie opties.
Die meerderjarigverklaring of het gezag alleen bij de vader (als moeder nog minderjarig is), daar zal wel de rechter aan te pas moeten komen (voor optie 3 ook trouwens) en die zal dan zowel de mening van de huidige voogd als die van de Raad voor de Kinderbescherming willen weten. Het is geen gelopen race. Maar onmogelijk is het niet, denk ik.
Temet schreef op 02-08-2022 om 14:40:
[..]
Ja, dat zijn denk ik de drie opties.
Die meerderjarigverklaring of het gezag alleen bij de vader (als moeder nog minderjarig is), daar zal wel de rechter aan te pas moeten komen (voor optie 3 ook trouwens) en die zal dan zowel de mening van de huidige voogd als die van de Raad voor de Kinderbescherming willen weten. Het is geen gelopen race. Maar onmogelijk is het niet, denk ik.
Ja, omdat er niemand automatisch gezag heeft nu de moeder minderjarig zou zijn, heb je inderdaad in alle gevallen de rechter nodig.
Hier zou in elk geval als het om mijn dochter zou gaan het kleinkind ook welkom zijn in mijn huis. Nu het gaat om een zoon is het lastiger, omdat er dan met het kleinkind ook automatisch zijn moeder mee komt. Dat geeft natuurlijk direct een veel grotere belasting op het bestaande gezin. Maar ik zou de keus wel of niet uitdragen van de zwangerschap zoveel mogelijk bij de beide ouders willen laten.
Niet met z'n drieën
De meeste relaties op deze leeftijd mislukken. Sowieso al. Tel daarbij op dat beide nog nooit zelfstandig hebben gewoond, dat ze gaan samenwonen alleen maar vanwege een zwangerschap/baby, de stress van het hele jonge ouderschap (en de vriendengroep die zich in een totaal andere levensfase bevindt) en de economische stress... dit gaat helemaal mis. Ik ken ook eind twintigers bij wie "bij elkaar intrekken vanwege een zwangerschap/baby" totaal mis is gegaan.
Door vader en moeder samen bij jullie thuis te huisvesten, veroordeel je ze tot elkaar. Iedereen komt klem te zitten in de situatie: uit elkaar gaan betekent verlies van onderdak, kostendeling, kinderopvang en/of contact met het kind. Je faciliteert daarmee het in stand houden van een relatie waarvan de kans groot is dat er iemand diep ongelukkig wordt (en vervolgens wordt de relatie, uit frustratie en rancune, dysfunctioneel).
Als de moeder besluit het kind te houden (want ja, dat is haar beslissing, dat kun je niet stoppen) zou ik een vervolggesprek hebben met je zoon. Wat zijn zijn verantwoordelijkheden, wat zijn zijn rechten, maar vooral: welke keuzes heeft hij? Laat hem nadenken over verschillende vormen van co-ouderschap. En bepaal voor jezelf (opnieuw) je eigen grenzen voor wat betreft hoe je je zoon wel en niet wilt ondersteunen in zijn vaderschap. Maar de grens "niet met z'n driëen hier" blijft een goede.
Hoi Syboor, vooral met je laatste alinea ben ik het helemaal eens; je verantwoordelijkheid nemen kan op veel meer manieren dan alleen maar door samen te wonen. @ Rosaline ga ook vooral dat gesprek 1 op 1 met je zoon aan, wat wil hij écht?
ik zou met ze bij het fiom praten.
Index224 schreef op 02-08-2022 om 13:00:
[..]
Ten eerste, er is al vaker gezegd dat je in de huidige arbeidsmarkt niet voor minimumloon hoeft te werken. Ten tweede, opleiding en werk is tegenwoordig heel goed te combineren. Denk aan bbl en deeltijdopleiding. Of in avonduren of weekend.
Jij denkt dat je met bbl wel (veel) meer dan minimumloon krijgt?
Echt een non discussie, zolang, die kinderen aan wens denken doen en in sprookjes geloven.
Suusje. schreef op 02-08-2022 om 16:04:
[..]
Jij denkt dat je met bbl wel (veel) meer dan minimumloon krijgt?
1. Geen idee... maar hoezo niet eigenlijk? Het is gewoon werken he.
2. Met meer dan het minimumloon had ik over de jongen. VerdrietiegeMoeder dacht dat alleen de jongen kon werken tegen een minimumloon en het meisje helemaal niet kon werken.
Als zoon 18 is ... staat hij al ingeschreven bij de woningbouw? Ook in omliggende dorpen?
Ik zou ze een financieel plan laten maken. Met zo weinig mogelijk hulp van jullie.
En ik zou vriendin met haar voogd laten praten. Eventueel met je zoon erbij.
Aangezien ze minderjarig is ... wat zijn - behalve bij jullie intrekken - de opties qua woonst? Is het een optie dat ze ergens begeleid alleen gaat wonen én dat er spoed achter dit project wordt gezet?
Dan kan je zoon nog altijd langsgaan en kunnen ze misschien stelselmatig naar een echte relatie en gezin toe-werken.
Het lijkt mij namelijk dat ze een 17-jarige misschien wel uit het huidige project kunnen gooien, maar niet zomaar zwanger op straat kunnen gooien. Of verplichten tot abortus.
Ik zou zoon duidelijk maken dat hij wel kan dromen over dat zijn vriendin intrekt en dat jullie helpen. Maar dat het qua huisvesting, financieel en psychologisch toch echt verdomd moeilijk is. Dat je best wil meedenken en af en toe helpen, maar dat voor jaren intrekken en minstens een jaar als oppas fungeren geen optie is.
werk is niet het 1e vraagstuk. Rent free bij pa en ma en de voogdij bij oma, eerste stap is einde lalaland.
Rosaline schreef op 02-08-2022 om 14:13:
[..]
Bedankt voor het delen van jouw ervaring. Helaas is tuinhuis geen optie hier. En andere familie kan niets betekenen. Komt echt op ons gezin neer. Kan wel informeren of er iemand een goedkope woning/ appartement wilt verhuren.
Ik zou al niet persé mikken op een woning. Als je die privé zoekt is zoon waarschijnlijk failliet.
Ik zou rondhoren of niemand toevallig 1 of 2 kamers of een zolder over heeft.
