kind uit huis laten plaatsen, graag van me afpraten
pffff, ik wil graag even van me afpraten. Helaas is er nu na een jarenlange strijd met mijn dochter de situatie ontstaan dat er niks anders meer opzit e dan dat ze uit huis moet/gaat.
Als ouders zijn we al sinds haar jonge kinderjaren met haar aan het slepen van hulpverlener naar hulpverlener en daar is nooit iets écht heel duidelijks uit gekomen, behalve vermoedelijk ADD (maar sommigen twijfelen daar weer aan, omdat het symptomatisch zou kunnen zijn). Dochterlief vertoont al van jongs af aan moeilijk gedrag, maar iets waar we nooit de vinger op konden leggen. Ook hebben onderzoeken verder niet iets specifieks aan het licht gebracht, behalve dat ze hechtingsproblemen heeft.
We zijn geen makkelijk gezin, maar ook weer niet héél moeilijk. Veel van de problemen die er tussen mij en mijn ex waren, waren helaas ook weer terug te voeren naar de problemen die we ervoeren met onze dochter. Dat is waar we als ouders zeker de fout in zijn gegaan. Maar omdat er daarnaast nog zoveel andere fijne dingen in ons gezin hadden die wél goed gingen, hebben we allebei nooit kunnen vermoeden dat dit haar hechting dat zó onderuit heeft gehaald. We begrijpen simpelweg de grootte van haar problemen niet, afgezet tegen hoe het thuis was.
Niet dat het begrijpen iets aan de situatie veranderd, maar áls we het hadden kunnen begrijpen, hadden we er misschien iets mee kunnen doen. En nu? Nu staan we alleen maar machteloos toe te kijken hoe onze dochter niet meer op school mag komen, zichzelf automutileert, heel boos is op ons en ons als stront behandeld, niet communiceert, geen verantwoordelijkheid neemt voor thuis en nu dus uit huis gaat. Je kunt merken dat ze sinds het afgelopen jaar steeds sterker is gaan uitchecken en nu zijn we haar helemaal kwijt in het contact. Ik praat hier graag met anderen over, hoop dat er mensen zijn die dit herkennen of weten wat er mogelijk is.
dankjewel
Je kunt met je thermostaatapp ook een tijdslimiet voor warm water instellen. Zet dat op 10 minuten als je niet wil dat je dochter lange douches neemt.
redbulletje schreef op 13-06-2022 om 11:11:
Je kunt met je thermostaatapp ook een tijdslimiet voor warm water instellen. Zet dat op 10 minuten als je niet wil dat je dochter lange douches neemt.
Dan hoop ik dat jij me kunt vertellen hoe wat en waar. Want ik heb de afgelopen twee jaar gezocht naar een systeem die functioneert op mijn ketel en niks gevonden.
Diyer schreef op 13-06-2022 om 10:49:
Wij hebben al besloten dat als onze dochter daar weg moet, we haar terug in huis nemen.
Oh wat pittig Diyer. Je kunt nauwelijks een kant op natuurlijk. Ik zou toch dit soort dingen niet onmiddellijk hardop tegen haar en de begeleiding zeggen. Laat ze eerst maar proberen een alternatief te vinden. Je kan altijd nog 'toegeven'. Ik snap je overwegingen om haar terug te nemen heel goed. Toch vind ik het in het geheel ook een erg slecht signaal. Het komt erop neer dat iedereen haar weg kan en zal sturen omdat ze geen grenzen respecteert. Maar bij je ouders hoeft dat niet. Als professionals het met haar niet aankunnen, is het kiezen tussen dakloos met 17 of ouders die dan maar moeten zien hoe je het met je rooien. Die hebben dus helemaal niets over je te vertellen en moeten zien te leven met het gegeven dat je geen enkele grens accepteert en weigert in overleg afspraken te maken en je daaraan te houden. Ik merk dat ik enorm boos word van het idee dat ik zo weinig wederkerigheid van mijn kind zou kunnen vragen en zoveel zou moeten slikken en inleveren. Wie staat dan achter je? Ik weet oprecht niet of ik het zou kunnen, mijn kind onder die omstandigheden weer in huis nemen. Ik hoop dat ik er niet achter hoef te komen.
Het is zo ontzettend lastig (dik vet eufemisme!) met een kind dat niet wil meewerken. Ik kan het inmiddels niet meer uitstaan als hulpverleners zeggen: "Als 'ie niks wil, houdt het op hè." Ik zeg dan: "En wat nou als dat het probleem ís?" Je hebt er verder niks aan want ik zie ook nog wel dat het niet zou helpen om mijn kind bij wijze van spreken gedwongen op te nemen. Maar er is helemaal geen context meer voor gezag. Je kunt als ouder hoog en laag springen en je wordt er door de buitenwereld ook op aangesproken dat je bepaalde dingen voor elkaar moet zien te krijgen. Maar als het puntje bij paaltje komt, valt niemand je bij en sta je er met je 'gezag' helemaal alleen voor. Dat heeft zo'n kind natuurlijk ook wel in de gaten natuurlijk, dat je niet écht macht over hem/haar hebt.
Dat gezegd hebbend: ik ben bezig te onderzoeken of een oudertraining verbindend gezag en geweldloos verzet in gezinnen iets voor mij is. Ik heb zo ontzettend behoefte aan een gevoel van stevigheid, dat ik in ieder geval zelf nog voel waar dan wél nog mijn regie zit en dat ik op die basis kan terugvallen. Al is het alleen maar qua gevoel. Zo'n training lijkt me een manier om weer op dat punt uit te komen. Ik merk echt dat de machteloosheid en het niet weten waar ik op kan rekenen bij mijn kind qua stemming, structuur, afspraken etc. mijn eigen mentale stabiliteit enorm uitholt. En voor je het weet ga je met je kind samen door het afvoerputje. Misschien is zo'n training ook iets voor jou en je ex, als het ervan zou moeten komen dat ze terugkomt?
Je zou je ook eens kunnen kijken bij www.naastencentraal.nl. Dat is een lotgenotenorganisatie van naasten van mensen met psychische problematiek. Herkenning is voor mij ook waardevol, merk ik. Ik heb wat ouders om me heen met 'problematische kinderen'. Het helpt mij om in te zien dat wij niet de enigen zijn en dat ook andere ouders het niet zomaar opgelost krijgen. Het helpt mij om me wat normaler te voelen, wat minder incompetent. Dat gevoel krijg ik toch als ik ons vooral vergelijk met gezinnen waarin het soepeler verloopt. Ik heb dan snel het gevoel dat ik meer zou moeten doen.
Wat heftig Diyer. Ik snap heel goed dat je je dochter niet op straat wil zetten, maar kan jij het wel aan om haar weer terug in huis te nemen?
Natuurlijk neem je je voor om niet opnieuw in de zorgrol te zitten en nergens strijd van te maken. Maar is dat leefbaar voor jou? Zit jij nog rustig op de bank als dochter zichzelf op haar kamer snijd? Slaap jij nog als dochter niet thuis komt zonder te laten weten waar ze verblijft? Kan jij nog aan het werk als je niet weet wat dochter in jouw huis uitspookt? Geen regels is gewoon lastig samenwonen en wel regels die niet na worden geleefd is daarbovenop ook teleurstelling/afwijzing.
Ik zou willen dat ik een pasklare oplossing voor je had, maar die heb ik niet. Ik hoop dat er een andere oplossing gevonden kan worden.
Ik vind het heel lastig. Enerzijds denk ik dat het systeem waarbij ze zelfstandig bij jullie inwoont en alles zelf moet regelen niet eens zo verkeerd bedacht is. Anderzijds zijn de zorgen ook wel terecht. Want ze is niet voor niks weg gemoeten bij jullie. Als je haar terug neemt, kan het op professionals overkomen alsof het wel gaat en op haar alsof haar gedrag geen consequenties heeft. Plus nog dat automutileren. Dat is heel zorgelijk.
Ik vind het ook lastig om te zien of ze niet kan of niet wil. Maar zelfs bij onkunde kan ik me er niks bij voorstellen dat je niet een appje kan sturen als je ergens anders eet of slaapt. Daar valt namelijk toch echt heel weinig aan te kunnen.
Diyer schreef op 13-06-2022 om 11:25:
[..]
Dan hoop ik dat jij me kunt vertellen hoe wat en waar. Want ik heb de afgelopen twee jaar gezocht naar een systeem die functioneert op mijn ketel en niks gevonden.
Ik heb een thermostaat aan de muur die ik via app kan bedienen en die biedt die optie. Wellicht de investering voor een nieuwe thermostaat waard als de jouw nog oldskool werkt?
MamaE schreef op 13-06-2022 om 12:56:
Maar zelfs bij onkunde kan ik me er niks bij voorstellen dat je niet een appje kan sturen als je ergens anders eet of slaapt. Daar valt namelijk toch echt heel weinig aan te kunnen.
Daarom hebben mijn ex en ik altijd zoveel moeite gehad met onkunde. Omdat ze het vaak ook wel kan (als dat haar beter uitkomt). Maar dan nog moesten we aanhouden dat het onkunde was en geen onwil. Mijn worsteling hiermee staat hieronder uitgelegd en dat de conclusie dan idd is: onkunde
Tja, weet je wat ik dan denk, even heel plat gezegd, dan is er niks in de wereld onkunde. Dan is zelfs de grootste eikel ter wereld onkundig. Want ook de grootste eikel ter wereld zal vast en zeker niet gniffelend rondlopen en denken, ik ga nu even lekker de grootste eikel ter wereld zijn en iedereen lekker op stang jagen. Nee, die doet waarschijnlijk ook omdat hij of zij niet beter kan.
Waar ik wel in geloof is opzet. Ik geloof dat het niet een bewuste vorm van opzet is. Ik geloof niet dat mijn dochter niks van zich laat horen, zodat wij helemaal over de flip zijn. Ik geloof niet dat ze dan in haar knuistje zit te lachen en dat een geweldige sport vindt. Maar ik denk ook dat ze er simpelweg niet bij stilstaat en als ze er wel bij stilstaat, dat ze dan vooral denkt dat we "chill" moeten zijn en er niet zo'n probleem van hoeven maken. Omdat ze niet kan of wil invoelen hoe het voor een ander is. Ik geloof dat er een stukje onkunde zit in het kunnen (theory of mind) of willen (het belangrijk maken) van inleven. Kunnen zou van toepassing zijn op iemand met autisme. Willen zou van toepassing zijn op iemand met bijv. narcistische trekken. Maar beiden zijn onkundig in het inleven. Beiden vanuit een andere oorsprong.
Ik merk dat ik op een bepaald nivo heel erg ontzettend weinig kan met 'onkunde', omdat je wél opgescheept zit met de resultaten ervan. Maar er moet toch wel sprake zijn van onkunde, omdat het overal terugkomt, ongeacht bij wie en ongeacht hoeveel tekst en uitleg ze erbij gekregen heeft. Ze kan het alleen wel als ze het wil en ze wil het dus niet altijd. Niet naar ons iig. Daar zit voor haar niet genoeg belang.
redbulletje schreef op 13-06-2022 om 12:57:
[..]
Ik heb een thermostaat aan de muur die ik via app kan bedienen en die biedt die optie. Wellicht de investering voor een nieuwe thermostaat waard als de jouw nog oldskool werkt?
geprobeerd en niet compatible met de CV ketel
wellicht zou mdft wat voor jou en je dochter iets kunnen betekenen. Dat kan ook als je kind niet thuis woont maar in een instelling oid. Het is een systeemtherapie die een stapje verder gaat door zich op alle systemen te richten en ook intensief is als in meerdere momenten per week. Het wordt vaak ingezet bij deliquente jongeren of verslavingsproblemen maar als ik jouw verhaal zo volg zou het wellicht wel heel goed kunnen passen.
Lastige situatie! Toch snap ik jou niet goed. Je dochter heeft hele heftige problemen en woont daarvoor zelfs niet meer thuis. Waarom ga je je dan druk maken om iets als de tijd die ze onder de douche staat of dat ze wel of niet eet wat jij gekookt hebt? Mijn oudste dochter is jonger en zelfs daar bemoei ik mij niet met deze zaken. Dochter staat hier ook altijd lang en graag onder de douche. Enige regel die wij hebben is dat ze tussen tijd x en y niet mag douchen, omdat wij dan de badkamer nodig hebben voor de rest van de kinderen (en onze Oekraïense gasten). Ook met warm eten.. mijn dochter kan tot 17:00 aangeven of ze mee-eet of niet. Als ze dan niet op tijd thuis is, bewaren wij het eten gewoon in de magnetron. Wil ze het toch niet, ook prima. Dan vriezen we een portie eten in. Gaat later wel een keer op. Kortom: ik zou mij focussen op de echte problemen.. en deze basale dingen echt laten rusten.
Ik vind het knap hoe het jou in een paar weken gelukt is om net met wat meer afstand te kijken naar je dochter. Zodat je nu voorwaarden kunt bedenken waarmee thuis wonen wel haalbaar is voor jullie. Ik hoop dat ze toch kan blijven waar ze nu is, maar lukt dat niet dan vind ik het heel mooi om te lezen hoe je daar nu instaat.
Lisabette schreef op 13-06-2022 om 13:53:
Lastige situatie! Toch snap ik jou niet goed. Je dochter heeft hele heftige problemen en woont daarvoor zelfs niet meer thuis. Waarom ga je je dan druk maken om iets als de tijd die ze onder de douche staat of dat ze wel of niet eet wat jij gekookt hebt? Mijn oudste dochter is jonger en zelfs daar bemoei ik mij niet met deze zaken. Dochter staat hier ook altijd lang en graag onder de douche. Enige regel die wij hebben is dat ze tussen tijd x en y niet mag douchen, omdat wij dan de badkamer nodig hebben voor de rest van de kinderen (en onze Oekraïense gasten). Ook met warm eten.. mijn dochter kan tot 17:00 aangeven of ze mee-eet of niet. Als ze dan niet op tijd thuis is, bewaren wij het eten gewoon in de magnetron. Wil ze het toch niet, ook prima. Dan vriezen we een portie eten in. Gaat later wel een keer op. Kortom: ik zou mij focussen op de echte problemen.. en deze basale dingen echt laten rusten.
Niet iedereen heeft het geld om dagelijks een uur te douchen. Als je de rekeningen bijna niet meer kunt betalen met schulden etc. van dien snap ik die zorgen heel goed.
Het probleem van diyer is dat haar dochter dus niet aangeeft of ze wel of niet mee-eet of later eet of wel of niet thuis slaapt. Je gaat mij niet wijsmaken dat jij je schouders op zou halen als je dochter hele nachten wegblijft en jij geen idee hebt waar ze uithangt. Samenleven heeft een bepaalde wederkerigheid nodig en die ontbreekt nu.
Diyer schreef op 13-06-2022 om 13:16:
[..]
geprobeerd en niet compatible met de CV ketel
Ik trek de stekker van de cv eruit als ik ook nog wil douchen na haar en dat uiteraard heb gemeld en ze houdt er geen rekening mee. Koud douchen houdt ze nog maximaal 5 minuten vol.
Mijn nog thuiswonende dochter woont hier met afspraken als: zelf je eetbudget beheren, zelf boodschappen doen, zelf koken, zelf afwassen, zelf je was doen (of 2x per week een algemene was, doet ze daar niets aan, laten we haar was liggen), enzovoorts. Geen herrie voor 7 uur en na 22 uur.
Ook moet ze meehelpen met schoonmaak van gezamenlijke ruimtes, dan kan ze kiezen wat ze doet per week twee uur. Meestal kiest zij de kattenbakken, het dagelijks voeren en bijvullen/schoonmaken van het drinkaquarium van de katten en de wc beneden.
Nou, dat zijn heftige ‘beoogde’ diagnoses (autisme en narcisme). Ik zet het bewust tussen aanhalingstekens omdat ik ook wel snap dat je ze niet beoogt maar dat het werkdiagnoses zijn.
Toch trap je nog steeds in de valkuil dat je grenzen wil opleggen aan iemand die grenzeloos is. Ik ben bang dat dat niet gaat werken. Jillz somt het hierboven al mooi op. Hoe ga jij je dan staande houden?
En hoe ga jij een bijdrage afdwingen bij een onwillige 17-jarige?
Je geeft zelf aan dat ze alleen kundig is als ze er zelf het belang van inziet (er voordeel bij heeft). Wat is haar voordeel bij deze regeling? Zeker nu ze weet dat ze in feite gewoon naar believen toch weer naar huis kan.
Ik zou eerder investeren in een eigen woonruimte voor haar. Kunnen jullie het samen opbrengen om een jaar lang haar huur te betalen?
GinnyTwijfelvuur schreef op 13-06-2022 om 14:11:
Ik zou eerder investeren in een eigen woonruimte voor haar. Kunnen jullie het samen opbrengen om een jaar lang haar huur te betalen?
Nee, helaas kan ik maximaal 200 missen in de thuissituatie. Als mijn dochter uithuizig is, zoals nu, vervallen de kinderbijslag en kindgebonden budget en ben ik aardig naar beneden gedoken en mijn salaris zit iets boven minimum. Ik kan nu al bijna niet de hele hoge stookkosten betalen als ze thuiswoont. Zonder overheidssteun kan ik nooit zoveel bij elkaar schrapen dat we haar woonruimte en overig kunnen betalen. Dit geldt ook voor mijn ex. Hij heeft iets meer dan ik, maar ook niet zoveel dat hij dit kan ophoesten. Dus als het alternatief is dat ze dan op straat komt te staan, dan moet ze weer terug naar ons.
