Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Ach Ciska... 
Ik begrijp niet dat de zorg zo uitstraalt dat ze dan niets meer kunnen. Ze kunnen altijd een zorgmachtiging aanvragen, dan kun je meer afdwingen. https://www.dwangindezorg.nl/wvggz/zorgmachtiging
En voor stemmen is medicatie beschikbaar, het helpt niet altijd, maar vaker wel dan niet. Uitzoeken wat wel of niet werkt lukt niet in twee weken, daar is meer tijd voor nodig.
Tsjor
Ze kan zelf niet aangegeven wat wel helpend kan zijn, want zoals ze zelf zegt, ze mag daar niet eens over nadenken, dat zorgt al voor een "straf".
Tsjor, volgens mij heb jij al eerder die link gestuurd, maar dit gaat voornamelijk erover als je niet opgenomen wil worden zoals ik het lees.
Een zorgmachtiging krijg je helaas niet zomaar, hier hebben we het een aantal weken terug al over gehad en zou ook echt pas een laatste redmiddel zijn.
En over het weghalen van die mesjes, ik weet helaas dat het zo werkt maar het is ontzettend frusterend.
Maandag komt, eindelijk, de psychiater met haar praten om oa te kijken of ze wel de juiste medicatie heeft.
Mijn hemel, met tranen in mijn ogen lees ik je bericht!
Zilver_gray schreef op 09-12-2022 om 11:07:
Mijn hemel, met tranen in mijn ogen lees ik je bericht!
Ik ook zilver ik ook
Roos55 schreef op 09-12-2022 om 11:09:
[..]
Ik ook zilver ik ook
Lieve Ciska
Hou vol . Er zijn voor de stemmen echt nog wel mogelijkheden. Dochter kan echt leren om er mee om te gaan .
Ook op het gebied van ondersteuning met medicatie is veel mogelijk .
Ciska, je verhaal raakt me als moeder. Mijn man werkt op een crisisafdeling. Ik heb hem wat zorgpunten die je hier schrijft voorgelegd. De begeleiding en psychiater kunnen veel meer doen, zegt hij. Bij zijn kliniek worden bij opname eerst alle meegebrachte spullen doorzocht (ook bij vrijwillige opnames). Verder is er een artikelnummer waardoor zij met overhandiging van een brief onvrijwillig de mesjes kunnen weghalen. Als er echt dreiging vormt kan er via ibs maatregel zonder zorgmachtiging ingegrepen worden. Dan moeten ze even aan het werk, maar als er echt sprake is dat iemand zichzelf ernstig kan beschadigen, zet je dit in werking. Ik hoop niet dat je de psychiater voor het eerst ziet, wat dat zou ook heel apart zijn.
Ik wil je met mijn posts niet verontrusten, je wil het liefst de zorg veilig kunnen loslaten en overdragen. Maar dat jij als moeder nu ook nog ongerust moet zijn, omdat die mesjes niet zijn weggehaald, gaat mij te ver.
labyrint wat ben ik ,,blij,, met je reactie!!
Dit heeft Ciska echt nodig en zeker van een deskundig iemand zoals je man.
Toen mijn dochter opgenomen was en psychotisch werd en een gevaar voor zichzelf is er een machtiging klaar gelegd voor maatregelen die gelukkig niet nodig is geweest.
Zij mocht beslist geen mesje of wat dan ook in haar bezit hebben.
Fruit ed moest met een plastic bestek in de huiskamer klaargemaakt worden.
Ik had dit liever niet zo expliciet geplaatst maar wil Ciska en haar man bijstaan.
Dit is niet correct wat hier gebeurd naar mijn mening.
De psychiater had ook allang in beeld moeten zijn, zeker ook qua medicatie enz.
Ik word hier boos om merk ik en erg verdrietig.
Lieve Ciska, hou vol hoor!
Is er geen vertrouwenspersoon in die kliniek of wat ook?
Je kent mijn verhaal en weet hoe ik er in sta.
Mijn hart gaat naar jullie uit.
♥️♥️
Labyrinth, bedankt voor je verhelderende post. Hier kan ik zeker wat mee.
De psychiater is al langer in beeld maar heeft wel steken laten vallen, dit hebben wij afgelopen donderdag en vrijdag ook aangegeven hoor, maar ja dat lost het niet op.
Layka, je hoeft niet bang te zijn in de dingen die je post hoor, ik ben blij met alle, ook expliciete tips, die iedereen geeft.
Afgelopen vrijdag hebben we nog een lang gesprek met de hoofdbehandelaar gehad, waarin we wel een aantal punten hebben verheldert, maar ook gekeken naar; hoe gaan we verder als dochter over 2 weken weer thuis komt en wat is wijsheid voor de langere termijn.
Vrijdag staat een netwerk gesprek in de planning trouwens, wat hebben wij straks nodig van ons netwerk als dochter weer thuis is.
Heb het topic tot nog toe helemaal gevolgd en lang getwijfeld of ik moest reageren of niet.
Onze situatie is zo anders dan die van jou Ciska, maar ook weer niet …..
Hier is dochter van 15 (nu bijna 17), depressief geweest en heeft zich ook gesneden. We wisten het wel en ze had ook wekelijks therapie, maar verder merkte je weinig aan haar. Ze ging gewoon naar school, sprak af met vrienden en leek het dan ook echt naar haar zin te hebben. Maar ‘s avonds en ‘s nachts kwamen de donkere gedachten.
En toen zomaar ineens uit het niets (voor ons dan) een zelfmoordpoging. Na drie dagen ziekenhuis mocht ze weer naar huis.
Pas toen had hulpverlening door (en tot mijn grote schaamte wij ook), hoe depressief ze daadwerkelijk is geweest.
Eerder vonden ze haar nog eigenlijk te jong voor medicijnen, maar daarna niet meer.
En wat een wereld van verschil, ze is nu weer een ‘gewoon’ over het algemeen gelukkige puber.
Niet echt tips voor je, maar ik hoop dat het misschien een klein beetje hoop kan geven, dat de juiste medicijnen echt kunnen helpen.
Heel veel sterkte.
ciska, hoe gaat het met jullie?
Ik merk dat ik erg moe ben momenteel.
Het mesjes ‘incident’ heeft nog een nasleep gehad, wij wilde ze zondagavond mee naar huis nemen vanuit kantoor, moeilijk moeilijk, advies was eerst een open en transparant gesprek met dochter erover. Dit is, na advies IHT, maandag gedaan en toen bleken die mesjes al sinds donderdag alweer bij dochter te liggen en wij wisten van niets. Hoeveel moeite we hebben moeten doen om die krengen mee naar huis te krijgen zeg, niet normaal.
Psychiater gisteren aan de lijn gehad en onze onvrede van het slechte en weinige contact met haar geuit. Druk druk druk is voornamelijk the keyword hier, maar ja dat zou niet ons probleem moeten zijn.
Ze heeft vandaag met dochter gesproken want ze wil graag dat dochter ook aan de anti depressieva gaat beginnen. Maar dochter was schijnbaar heel duidelijk en direct hierin, dat ze dit absoluut niet wil, heel standvastig. Vrijdag gaat ze opnieuw het gesprek met haar aan.
Toen werd ik smiddags gebeld met de kliniek om een aantal bezoek momenten in te plannen om aan onze doelen te werken, maar de afgelopen 2 keren ging ook niet denderend, dus we weten niet eens of dit verstandig is.
Dus er gebeurd wel veel, maar ik voel steeds meer onmacht en voel mij ook leeg en moe momenteel. Man was vandaag naar zijn werk en ik heb bijna de hele dag op de bank gehangen.
en toen bedacht dochter dat ze nu maar stopt met de seroquel krijgen we net te horen 😥
