Ik weet het niet meer

Ciska78 schreef op 11-11-2022 om 07:45:

toen ze doorhad dat er geen consequenties aan zouden zitten als ze naar boven ging is ze opgestapt en naar boven gegaan.

Weet jouw dochter dat opname dreigt? Een keer opstaan van de tafel en naar boven gaan, heeft geen consequenties. Maar nergens aan meewerken heeft dat wel. Is dat al tot haar doorgedrongen? Of ‘gelooft’ ze niet dat het zover zal komen? Heb je het idee dat ze nog te motiveren zou zijn als het echt tot haar zou doordringen dat gedwongen opname heel dichtbij is? 

Omnik schreef op 12-11-2022 om 12:11:

[..]

Weet jouw dochter dat opname dreigt? Een keer opstaan van de tafel en naar boven gaan, heeft geen consequenties. Maar nergens aan meewerken heeft dat wel. Is dat al tot haar doorgedrongen? Of ‘gelooft’ ze niet dat het zover zal komen? Heb je het idee dat ze nog te motiveren zou zijn als het echt tot haar zou doordringen dat gedwongen opname heel dichtbij is?

Of gelóven de stemmen dat niet? Het gast niet om wat het meisje gelooft hier. De stemmen geven haar straf. 

Ciska78 schreef op 12-11-2022 om 12:59:

ze weet dat een opname momenteel een grote optie is, dit is donderdag bij de psychiater kort besproken.
Gisteren na handbal kwam dit toevallig nog even ter sprake (ik was daar niet bij) bij iemand die daar ervaring mee had. Dochter was hier schijnbaar heel fel in dat ze dit niet wil en dat een opname dan echt niet gaat gebeuren.

Ik denk echt dat ze de realiteit niet meer helder heeft, dat wanneer wij als ouders en hulpverlening dit nog als enige stap zien, dat dit dus dan echt wel gaat gebeuren.

We hebben gisteren ook echt weer opnieuw aan de bel getrokken, dochter eet sinds 5 dagen alleen nog een mini ontbijt en nuttigd verder helemaal niets. Tips gehad waar voor nu op te letten en mocht ze onderuit gaan dat we dan meteen 112 mogen bellen.

Maandag word er een plan B besproken, dus voor nu het weekend doorkomen.
Maar man man, ik heb het echt moeilijk met eten als dochter boven blijft, maar ook als ze wel aan tafel zit en niet eet. Zit echt een brok in mijn maag.

Afschuwelijk Ciska ☹️, zo pijnlijk en verscheurend om erbij te moeten zijn en niet te kunnen voorkomen dat je kind zichzelf zoveel schade toebrengt en dat niet in de gaten heeft. 

Ze gelooft dus inderdaad niet dat het zover gaat komen. Gewoon omdat ze het niet wil en omdat ze er zelf de noodzaak er niet van inziet. Ze sluit zich ook af voor de realiteit van de mensen om haar heen, dat die een bepaalde verantwoordelijkheid voor haar te dragen hebben en dat niet meer kunnen. En dat staat eigenlijk los van of het ‘goed’ is wat ze doet. Ik bedoel: de neiging is om met je kind te discussiëren om het hopelijk te laten inzien dat het gedrag schadelijk is. Maar dat werkt dus niet, ook vanwege de stemmen. En nu is er eigenlijk een fase dat je moet constateren: wij (dochter en ouders/hulpverleners) zijn het heel erg oneens over wat het beste is voor jou. Maar wij hebben als volwassenen een andere positie. Wij hebben verantwoordelijkheid te dragen voor jou. Het is onze inschatting dat jij in groot gevaar verkeert. We stoppen dus met discussiëren met jou over wat goed is voor je maar leggen je (minimale) eisen op voor wat naar ons inzicht belangrijk is voor jouw gezondheid. En lukt dat niet dan moeten we de verantwoordelijkheid nemen om je op een plek te krijgen waar ze je wel kunnen helpen aan die minimale eisen te gaan voldoen. We begrijpen dat jij het hier niet mee eens bent. Wij hebben hier veel over gedacht en gepraat en dit is voor ons de bottom line. Je hoeft het niet met ons eens te zijn. Je maakt zelf de keuze om wel of niet de gevraagde aanpassingen te doen. Maar die keuze heeft wel consequenties omdat wij onze verantwoordelijkheid niet kunnen ontlopen. Je zult ons dus moeten helpen om wat wij zien als onze verantwoordelijkheid te dragen want anders moeten we de volgende stap zetten en dat betekent opname. 

Dit is natuurlijk heel rationeel en het is zeer de vraag of het bij haar aankomt. Waarschijnlijk is ze vooral boos dat jullie voor haar menen te kunnen beslissen. Maar het heeft als voordeel dat je de discussie over de schadelijkheid van haar gedrag helemaal achterwege laat. Het gaat alleen nog maar over jullie rol en positie en jullie integriteit als ouders, dat je er niet onderuit kunt om naar eigen inzicht die verantwoordelijkheid te dragen en dat je niet zult wijken, ook als dat heel ernstige gevolgen heeft, zoals een gedwongen opname. In ieder geval is dit ook het eerlijke verhaal: dat je als ouders nou eenmaal een knoop door te hakken hebt en dat je dat naar eer en geweten doet. Als het bij haar (nu) niet aankomt, dan is het in ieder geval voor jullie belangrijk om steeds aan jezelf duidelijk te maken dat je niet anders kan dan je eigen oprechte inzicht te volgen. Ongeacht de resultaten. Want je kunt niet in de toekomst kijken.

Afijn, misschien zijn jullie hier allang mee bezig. Het was gewoon wat in me opkwam naar aanleiding van wat je schreef. Vertrouw op jezelf. Je kunt het ‘nooit goed doen’ dus je moet doen wat je denkt dat het juiste is en dan afwachten hoe het uitpakt. 

Ciska78 schreef op 12-11-2022 om 12:59:

ze weet dat een opname momenteel een grote optie is, dit is donderdag bij de psychiater kort besproken.
Gisteren na handbal kwam dit toevallig nog even ter sprake (ik was daar niet bij) bij iemand die daar ervaring mee had. Dochter was hier schijnbaar heel fel in dat ze dit niet wil en dat een opname dan echt niet gaat gebeuren.

Ik denk echt dat ze de realiteit niet meer helder heeft, dat wanneer wij als ouders en hulpverlening dit nog als enige stap zien, dat dit dus dan echt wel gaat gebeuren.

We hebben gisteren ook echt weer opnieuw aan de bel getrokken, dochter eet sinds 5 dagen alleen nog een mini ontbijt en nuttigd verder helemaal niets. Tips gehad waar voor nu op te letten en mocht ze onderuit gaan dat we dan meteen 112 mogen bellen.

Maandag word er een plan B besproken, dus voor nu het weekend doorkomen.
Maar man man, ik heb het echt moeilijk met eten als dochter boven blijft, maar ook als ze wel aan tafel zit en niet eet. Zit echt een brok in mijn maag.

Als ze aan tafel moet aanschouwen hoe jullie je bord leeg eten, kan ze dat vertalen als getreiter door haar ouders. Dat doet haar vertrouwen in jullie verminderen. Ze heeft het al moeilijk en is niet gebaat  bij het gevoel dat haar ouders haar  ook nog eens gaan treiteren. Jullie doen dat niet, maar het gaat er om hoe zij dat beleeft! Dus wel fruit of iets kleins aanbieden gedurende de dag, maar zonder voorwaarden zoals aan de eettafel plaats nemen.

Flanagan, ik geloof niet dat Cis hier veel wijzer van wordt. Ze doet dit op advies van het begeleidingsteam. Ook Cis en haar man hebben het al moeilijk genoeg en dan is de aanvallende toon in je berichten volgens mij mij niet wat ze nodig heeft. 

Cis,  voor jullie alle 3!

Sorry als de post aanvallend over is gekomen. Ik probeerde aan te geven  de situatie ook door de ogen van hun dochter te bekijken. Op advies werd de dochter gevraagd om tijdens het eten even uit haar slaapkamer te komen. Maar als dat advies averechts werkt, heeft het dan nut om deze stellig door te voren. Dan kan je ook denken aan alternatief om haar uit haar kamer te krijgen. Momenteel veel handbal op tv vanwege Europees kampioenschap. Proberen haar te bereiken met dingen die ze leuk vindt.

Cis en haar man doen alles om hun dochter te helpen. Je hoeft er echt niet te over te twijfelen dat ze daarbij ook hun best doen om de situatie door de ogen van dochter te bekijken. En zeer regelmatig alles met professionals bespreken. Als ze hier schrijft dat ze dat eten zo moeilijk vindt zal ze hier in die gesprekken echt niet haar mond over houden. 
Ik denk dat Cis heel veel aan dit topic heeft, aan de herkenning en aan tips, maar de dwingende en corrogrrende manier waarop je schrijft vind ik niet ok. Het moet niet zo zijn dat ze wat ze doen ook nog tegen jou moeten verdedigen.
Het is attent dat je probeert me te denken, maar dat kan ook op een andere manier. 

Flanagan schreef op 13-11-2022 om 19:15:

Sorry als de post aanvallend over is gekomen. Ik probeerde aan te geven de situatie ook door de ogen van hun dochter te bekijken. Op advies werd de dochter gevraagd om tijdens het eten even uit haar slaapkamer te komen. Maar als dat advies averechts werkt, heeft het dan nut om deze stellig door te voren. Dan kan je ook denken aan alternatief om haar uit haar kamer te krijgen. Momenteel veel handbal op tv vanwege Europees kampioenschap. Proberen haar te bereiken met dingen die ze leuk vindt.

Maar ze schrijft alleen maar: “ik heb het er zo moeilijk mee” en dat zowel als dochter aan tafel zit en niet eet als dat ze boven zit terwijl het gezin eet. Het is gewoon een heel pijnlijke situatie want je weet als ouder dat het schadelijk voor haar is dat ze niet eet en je zit zelf te eten en wordt er dan alleen maar mee geconfronteerd dat dochter dat niet doet. Deze ouders komen gewoon nooit los van de pijn omdat ze er altijd in zijn ondergedompeld zolang het zich in hun huis afspeelt. Zij wonen in het ‘psychiatrisch ziekenhuis’ maar ze zijn geen geschoold personeel maar gewoon ouders. Ze kunnen zich nooit ontspannen want ze kunnen niet ‘naar huis’ om het even van zich af te zetten en een ander leven te leiden, zoals professionals die in hun werk met dit soort problematiek te maken hebben dat wel kunnen. Deze ouders kunnen onder deze omstandigheden nooit echt goed functioneren. Dat lukt gewoon niet. Hoe zou dat er ook uit moeten zien? Als het je baan was zou je heftig protesteren tegen de arbeidsomstandigheden! 

Ciska78 schreef op 12-11-2022 om 12:59:

ze weet dat een opname momenteel een grote optie is, dit is donderdag bij de psychiater kort besproken.
Gisteren na handbal kwam dit toevallig nog even ter sprake (ik was daar niet bij) bij iemand die daar ervaring mee had. Dochter was hier schijnbaar heel fel in dat ze dit niet wil en dat een opname dan echt niet gaat gebeuren.

Ik denk echt dat ze de realiteit niet meer helder heeft, dat wanneer wij als ouders en hulpverlening dit nog als enige stap zien, dat dit dus dan echt wel gaat gebeuren.

We hebben gisteren ook echt weer opnieuw aan de bel getrokken, dochter eet sinds 5 dagen alleen nog een mini ontbijt en nuttigd verder helemaal niets. Tips gehad waar voor nu op te letten en mocht ze onderuit gaan dat we dan meteen 112 mogen bellen.

Maandag word er een plan B besproken, dus voor nu het weekend doorkomen.
Maar man man, ik heb het echt moeilijk met eten als dochter boven blijft, maar ook als ze wel aan tafel zit en niet eet. Zit echt een brok in mijn maag.

Lieve Cis, veel sterkte en wijsheid vandaag! En, als je afleiding zoekt, ik probeer er te zijn. Samen met Tijgeroog desnoods in een "raketje of onderzeeër'. Roep maar. 

Ciska78 schreef op 14-11-2022 om 08:13:

Wij vandaag op naar plan B. Ben erg benieuwd wat we voorgeschoteld krijgen.

Afgelopen zaterdag een zeer raar en ook wel eng gesprek met dochter gehad.
Gewoon echt eng, want had het idee dat ik met 3 verschillende mensen een gesprek heb gevoerd. het hele relaas hebben we gisteren opgeschreven en naar begeleiders gestuurd om de noodzaak van een andere aanpak nog eens te laten zien.

Zilvergray, hoe gaat het nu bij jullie, en met je dochter?

Goedemorgen Ciska, vandaag hebben jullie weer een gesprek?

Kan me voorstellen dat het “eng” was om een dergelijk gesprek te hebben met je kind, wat zeiden de andere personen dan (je hoeft het niet letterlijk te vertellen natuurlijk) maar zijn zij degene die vinden dat je dochter niet mag eten/ zichzelf moet straffen?

Tja hoe gaat het hier? Niet zo’n lekker eind vorige week/ weekend gehad, is teveel om te schrijven, ben echt even moe nu van alles. Dochter is net opgestaan voor school, dus ik ga zo naar haar toe, moed inpraten, opmaken, helpen met brood maken etc.

Dikke knuffel

Voor jullie

Flanagan schreef op 13-11-2022 om 19:15:

Sorry als de post aanvallend over is gekomen. Ik probeerde aan te geven de situatie ook door de ogen van hun dochter te bekijken. Op advies werd de dochter gevraagd om tijdens het eten even uit haar slaapkamer te komen. Maar als dat advies averechts werkt, heeft het dan nut om deze stellig door te voren. Dan kan je ook denken aan alternatief om haar uit haar kamer te krijgen. Momenteel veel handbal op tv vanwege Europees kampioenschap. Proberen haar te bereiken met dingen die ze leuk vindt.

Flanagan, je hebt er geen idee van wat er in het hoofd van het meisje om gaat, sterker nog, je moet niets eens proberen om daar ook maar enig idee van te lijken hebben. Het is zo vreemd, dat kun je je gewoon niet voorstellen. De dichter Hanlo beschreef zijn ervaringen eens. Voor de buitenwereld lag hij al die tijd rustig op bed, was niet van zijn kamer te krijgen. Hij vertelde dat hij aanvankelijk prachtige kleuren zag, maar dat die kleuren monsters werden waar hij heel bang voor werd. Ondertussen lag hij voor de buitenwereld nog steeds rustig op bed en maakte de buitenwereld zich alleen maar zorgen om het feit dat hij het eten dat voor de deur werd klaargezet niet at. Dat bedoel ik met: je kunt echt zelfs geen spoortje van een idee hebben over wat zich dan bij iemand in het hoofd afspeelt.

Tsjor