Ik heb geen enkel vat meer op mijn tienerdochter, zit met de handen in het haar
Mijn dochter van 15 zit volop in haar puberteit. Momenteel weet ik totaal van geen hout nog pijlen te maken.
Er ontstaan ruzies en er is voortdurend onbegrip in twee richtingen.
Twee jaar geleden ben ik gescheiden van haar papa. De scheiding heeft me veel gelukkiger gemaakt, want ik heb door uit elkaar te gaan afscheid genomen van een narcistische man, maar ook weer terug met mezelf kennis gemaakt zoals ik ben.
Het is een zware vechtscheiding geweest, en het loopt nog steeds moeilijk.
Van in het begin was duidelijk dat de impact op mijn dochter erg groot was. Ze is een echt papaskindje zoals ze zeggen. De vechtscheiding en de start van haar puberteit lopen door elkaar, wat niet niks is.
Echter, ik voel dat we alsmaar verder uit elkaar groeien, mijn dochter en ik. Ik probeer met haar te praten, begrip te tonen, haar te prijzen wanneer ze het goed doet, maar ook grenzen te stellen. Maar ik krijg enkel van haar kant nog een positieve respons wanneer ze iets krijgt, iets mag of wanneer ik iets voor haar doe.
Wanneer we van mening verschillen, loopt het gegarandeerd mis.
Zo is de situatie nu weer eens geescaleerd.
Aanleiding was een gebeurtenis afgelopen dinsdag.
We waren met z'n zessen op vakantie. Mijn vriend en zijn kinderen, en ik met de kinderen. Alle kinderen zijn tussen 13 en 18. We waren een spelletje aan het spelen, en op een gegeven moment krijgt mijn dochter een bericht dat een concert waar ze naartoe zou gaan in het najaar, verplaatst is naar het voorjaar van 2022. Ze vertelt dat, en het spel gaat verder. Maar plots, in een vingerknip, slaat haar stemming volledig om. Ze gedraagt zich gepikeerd, is boos, en loop van de groep weg. Ze wil totaal geen uitleg geven.
Ik ben herhaaldelijk naar haar toe gegaan, met de vraag om een woordje uitleg. Maar ze weigerde te zeggen wat er aan de hand was. Dat heeft zo geduurd van 's middags tot 's avonds. Intussen had ik me al wel laten ontvallen dat ik vond dat zij de sfeer in huis verpestte. Zo zagen we dat ook alle vijf, en het was ook zo dat haar houding enorm woog op iedereen.
's Avonds laat kwam ze eindelijk vertellen wat er aan de hand was. Het ging om dat concert, dat stelde haar teleur.
In mijn ogen had ze dat meteen kunnen zeggen, dan had ik haar een beetje kunnen troosten, haar wat laten doen, en kon iedereen verder. Ik zei dat ik het wel erg jammer vond voor haar, maar ook dat het erg jammer is dat dat de dag zo hard bepaald heeft.
Toen ontstond er natuurlijk ruzie, want ze voelde zich volledig misbegrepen. Ze dacht dat ik blij zou zijn dat ze het eindelijk kwam vertellen, maar in haar ogen kreeg ze toen nog harder naar haar voeten.
Zij voelt zich misbegrepen, en ik wilde haar doen inzien dat haar houding een grote impact heeft op iedereen. We hebben het niet echt kunnen uitpraten, maar hebben het naast ons neergelegd, en het beste gemaakt van de volgende dagen.
Vandaag opnieuw geprobeerd om met haar te praten. Ik heb me verontschuldigd bij haar, omdat ik haar te hard gepusht heb en haar een slecht gevoel heb gegeven door te zeggen dat ze de dag verpest had.
Maar zij blijft heeft stug en weerspannig. Alles is mijn fout, en zij heeft helemaal niks verkeerd gedaan. Iedereen had haar moeten laten doen, dan was er in haar ogen niks aan de hand geweest.
En toen kwam het eruit. "Gij geeft mij een kutleven. Het boeit me allemaal niet meer. En het is allemaal doordat gij bij papa zijt weggegaan."
Je kan je voorstellen hoe ik me nu voel...
Dit is 1 voorbeeld, maar er doen zich regelmatig moeilijke situaties voor.
Ik doe mijn uiterste best, maar heb het gevoel dat ik altijd het deksel op de neus krijg. Ik weet het gewoon niet meer.
Hen74 schreef op 19-07-2021 om 10:11:
[..]
Ik begrijp voor een deel wel wat je bedoelt. Maar door te zeggen dat hier 'een gespreksmanier gevoerd wordt die voor jou niet oké is', doe je veel reacties tekort.
Want welke gespreksmanier zie je (zien we)? Kijken we naar de ene gesprekslijn, waarin het mogelijk hard is? Of kijken we naar de andere lijn, waarbij vele goede inzichten (visie vanuit de dochter bijvoorbeeld) en tips langskomen? Waarmee ik bedoel dat het ook te maken heeft met wát je eruit wilt halen.
Door een discussie te gaan voeren over wie wat gezegd heeft (wat ik nu dus ook doe), gaat het feitelijk niet meer over TO of het onderwerp. Dat is heel jammer voor TO.
Mods, hier zou volgens mij Napraat wenselijk voor zijn. (denk ik, want geen ervaring mee)
Ook dat. En misschien is het niet heel handig geweest om bepaalde pijlers gezamenlijk te maken. Zelf haal ik er niet direct uit of het een Belgische of Nederlandse TO is en de communicatie manier tussen deze landen verschilt nogal.
Viva-amber schreef op 19-07-2021 om 10:30:
Alleen mee jankers stond niet in de huisregels. Wanneer je niet om kunt gaan met verschillende meningen, wat doe je dan op een forum?
Oprechte vraag: wat wil je bereiken met zo'n soort reactie? Wat maakt dat je dat zo doet? Wie wil je helpen, een hart onder de riem steken of wellicht helpen een nieuw inzicht te krijgen? Waarmee wil je jouw mening helpend laten zijn voor anderen? Waarom kies je een woord als 'meejankers'?
en tot slot: hoe denk je dat jouw mening wordt ontvangen door verschillende mensen op dit forum?
Viva-amber schreef op 19-07-2021 om 10:30:
Alleen mee jankers stond niet in de huisregels. Wanneer je niet om kunt gaan met verschillende meningen, wat doe je dan op een forum?
En dat is nou typisch iets wat je ook vriendelijk kunt formuleren. Mag je nog steeds zeggen wat je vindt maar het hóeft niet hatelijk.
(en toevoeging, ook ik kom van Viva dus het is geen ijzeren wet dat je daar per se mekaar moet afbranden)
Een reactie zoals twee of drie hierboven is wat ik bedoel met 'eruit halen wat wenselijk is'. Over reacties die niet bij je passen kun je heen lezen. Dan krijgt die reactie ook geen podium. En kun je je richten op wat er wel toe doet voor jou. 
Libertine schreef op 19-07-2021 om 10:37:
[..]
Oprechte vraag: wat wil je bereiken met zo'n soort reactie? Wat maakt dat je dat zo doet? Wie wil je helpen, een hart onder de riem steken of wellicht helpen een nieuw inzicht te krijgen? Waarmee wil je jouw mening helpend laten zijn voor anderen? Waarom kies je een woord als 'meejankers'?
en tot slot: hoe denk je dat jouw mening wordt ontvangen door verschillende mensen op dit forum?
Ik vind dit dus ook. Wat een enorm geweldige invulling erbij.
Ik vind het wat overdreven om te zeggen dat je helemaal geen vat meer hebt op je dochter. Ik vind het normaal gedrag voor een puber om erg teleurgesteld te zijn en wat chagrijnig als er iets niet door gaat waarop je je hebt verheugd. Ik kan me ook voor stellen dat ze niet zit te wachten op een nieuw samengesteld gezin.
Maar om te zeggen dat een draad mislukt is, omdat niet alle reacties zijn zoals jezelf zou willen: dat moet wel kunnen? Misschien moet die persoon zich ook realiseren hoe dat soort woorden worden ontvangen. Jankers of mislukt...het ligt niet zoveel uit elkaar. Op de inhoud spelen is blijkbaar op dit forum erg moeilijk.
Je zou een topic mislukt kunnen noemen als to niet meer terug komt.
Dan hebben vragen, tips en feedback weinig zin.
Dat weet je niet. Ik heb op viva vrij regelmatig meegemaakt dat iemand er pas na maanden op terugkwam en aangaf dat het eerst heel erg binnen kwam en dat zij later beseft dat de reacties klopt + update. Sommige to's reageren sowieso nooit meer in hun eigen topic.
To heeft vooral haar frustratie even geuit over een volstrekt normale situatie. Misschien ziet zelf de noodzaak niet om er direct op de reageren en laat zij het bezinken. Het is een beetje raar om op basis van aannames hier een soort van censuur te gaan afdwingen. Het is kinderachtig gedrag.
Tickel schreef op 19-07-2021 om 10:35:
[..]
Ook dat. En misschien is het niet heel handig geweest om bepaalde pijlers gezamenlijk te maken. Zelf haal ik er niet direct uit of het een Belgische of Nederlandse TO is en de communicatie manier tussen deze landen verschilt nogal.
Als je de rust op Ouders.nl ziet snap ik de keuze wel.
Ik denk dat het verstandig is om de metacommunicatie over de diverse fora in een ander topic te voeren .
Daar heeft TO al helemaal niets aan namelijk.
Tsja als ik TO was zou ik ook niet meer reageren. Goeie help zeg...
En over haar hoofd heen ook nog een discussie over vivaforum en hoe we op elkaar reageren.
Maar goed waar het volgens mij op neerkomt:
Het valt wel mee, dit gedrag... meer pubers hebben dit, laat haar een beetje gaan. En kijk uit dat je haar je nieuwe relatie ( + zijn kinderen )niet teveel opdringt, ze heeft het al moeilijk zat en ga dan niet wensen dat ze gezellig met jullie meedoet.
Nou lijken mij goede adviezen.
Ik tob ook met een puberdochter die soms heel stug doet en mij aan mijzelf doet twijfelen, en dan zijn we niet eens gescheiden. Moet zeggen dat deze puberfase mij wel eens onzeker maak. Maar goed volgens de meesten hier met ervaring moet ik gewoon nog even geduld hebben en veel van haar houden. (dat doen we ook hoor)
Wednesday schreef op 17-07-2021 om 15:25:
Ik denk dat ik ook enorm mijn kont tegen de krib had gegooid op die leeftijd als binnen twee jaar mijn ouders uit elkaar waren gegaan, er een vechtscheiding was gevolgd en mijn moeder een nieuwe relatie had opgebouwd die al zo serieus was dat er samen op vakantie werd gegaan.
Het is wel heel veel voor een puber en dan is er ook nog corona geweest.
Los van welk gedrag dan ook. Ik sluit me hier volledig bij aan. Ik vind twee jaar bijzonder kort voor de heftige gevolgen van de scheiding. Je kind heeft amper tijd en ruimte gekregen zichzelf opnieuw te vinden en wordt al geconfronteerd met de meningen van 5 anderen.
Waarom moet jouw dochter zich nu alweer in een mal persen van een nieuw samengesteld gezin? Terwijl ze qua vorm nog van haar oude gezin is. Ik vind het ongelooflijk weinig empatisch voor haar ontwikkeling. Eentje die ook nog eens extra complex is door corona en puberteit. Je vraagt het boven maximale van haar flexibiliteit.
Gatekeeper schreef op 17-07-2021 om 15:33:
"We waren een spelletje aan het spelen, en op een gegeven moment krijgt mijn dochter een bericht dat een concert waar ze naartoe zou gaan in het najaar, verplaatst is naar het voorjaar van 2022. Ze vertelt dat, en het spel gaat verder. Maar plots, in een vingerknip, slaat haar stemming volledig om. Ze gedraagt zich gepikeerd, is boos, en loop van de groep weg. Ze wil totaal geen uitleg geven."
en hieruit kon je niet opmaken dat kind teleurgesteld zou zijn?! Ligt er duimen dik bovenop hoor.
En ook dat. Je snapt toch zelf wel dat dit een uitgestelde reactie is van haar teleurstelling? Begrijp eerlijk gezegd niet waarom dat zo moeilijk te begrijpen is.
noemmijmaarsuus schreef op 17-07-2021 om 15:58:
Het beste advies wat ik je kan geven, is om als de vakantie afgelopen is het contact met de nieuwe meneer op een laag pitje te zetten en hem alleen te ontmoeten als je kinderen niet in de buurt zijn.
Stop alle energie in je eigen 2 kinderen en probeer met haar vader tot een aanvaardbaar compromis te komen, zodat er van "vechten" geen sprake meer is.
Komt zij eindelijk eens op de eerste plaats en niet het liefdesleven van haar moeder wat op dit moment in haar leven veel te veel is om te behapstukken.
Om het nog maar eens te herhalen. DIT!! Wees nou niet de narcistische moeder die haar eigen belangen voor haar kinderen plaatst: als ik maar een vent heb en gelukkig ben en het mooie nieuwe samengestelde gezin kan spelen en als mijn dochter zich nu maar netjes aan de regels van redelijkheid/onredelijkheid zou houden en mijn geluk niet dwarsboomt. Dan kan ik nl. de redelijke empatische moeder zijn, even troosten en doet ze weer fijn normaal en kunnen we allemaal weer verder met gelukkig zijn en happy familie spelen....
Het meisje heeft nl. al een narcistisch vader. In gedrag ben je net zo egoïstisch bezig to. Je slaat veel teveel stappen over in haar gekwetste ontwikkeling. Heel fijn dat jij nu weer gelukkig bent en de narcist gedumpt hebt. Maar je hebt wel zélf gekozen voor je kinderen die niet gekozen hebben voor hun ouders, maar wel naar hun pijpen moeten dansen.
