Dochter (terecht) boos op mij
Mijn dochter en ik vormen samen ons gezin en zij is sinds bijna vier weken boos op mij. Ik heb toen iets niet gedaan wat ik wel had moeten doen en dochter ondervindt daar nadeel van, wat echt heel vervelend, naar en jammer is. Denk aan iets in de trant van ergens niet aan deel kunnen nemen wat ze wel heel graag wilde. Het is stom van mij, ook echt mijn fout en terecht dat ze boos is.
Het probleem wordt dat dit nu bijna vier weken geleden gebeurd is en haar boosheid en verdriet hierover niet minder worden. Ze mag natuurlijk boos zijn, maar het wordt langzaamaan ook heel lastig, aangezien we met z'n tweeën zijn en ik ook voor haar wil en moet zorgen, verantwoordelijk ben. Ze gaat mij uit de weg, wil dat ik haar met rust laat en communicatie is minimaal.
Nadat het gebeurd was, is ze eerst twee dagen héél boos en verdrietig geweest. Daarna is ze een weekend gaan logeren (niet boos weggelopen, gewoon op een normale manier). Sinds ze terug is, is haar boodschap hetzelfde: ze is gekwetst, boos en verdrietig en wil dat ik haar met rust laat. Ze wil geen excuses en ook geen oplossing of nadenken over iets om het te verzachten, omdat dat de originele situatie niet oplost. Ze zegt dat ze hier voorlopig nog boos en verdrietig over wil kunnen zijn en dus ook geen oplossing wil.
Ik vind het lastig. Ik ga nu mee in haar wens om haar de ruimte te geven, maar dat gaat langzaamaan praktische problemen opleveren. Doe ik er goed aan dit voort te zetten? Wat als haar emoties hierover voorlopig niet zakken? Ik kan moeilijk tegen haar zeggen dat het nu maar afgelopen moet zijn. Maar wat kan en moet ik wel? Ik zie het even niet meer, welke buitenstaander kan zijn licht hierover laten schijnen?
Poezekat schreef op 11-06-2022 om 20:55:
[..]
Boos en teleurgesteld zijn kan ik goed begrijpen maar het moet wel leefbaar blijven in huis.
Op zich mee eens, maar dat kun je niet afdwingen.
Gingergirl schreef op 11-06-2022 om 20:58:
[..]
Op zich mee eens, maar dat kun je niet afdwingen.
Ligt er maar net aan wat het onderwerp is natuurlijk.
Kersje schreef op 11-06-2022 om 21:00:
[..]
Ligt er maar net aan wat het onderwerp is natuurlijk.
Tuurlijk we weten niet waar het over gaat maar ik vind de reacties hier wel opvallend. Tuurlijk is 4 weken boos lang maar dan zal het voor dochter wellicht ook wel om iets belangrijkers gaan dan bv een gemist uitstapje, wat een van de vele uitstapjes is.
Reacties als, ze had moeder ook kunnen helpen herinneren....wie zegt dat ze dat niet gedaan heeft? Staat nergens. Moeder schrijft dat ze andere dingen aan haar hoofd had, dan had moeder ook aan kunnen geven en iemand anders in kunnen schakelen. Het is niet gezegd dat het om iets gaat wat dochter zelf had kunnen regelen. Doordat we de situatie niet kennen blijft het voor ons gissen en invullen.
Ik denk dat het verstandig is om met dochter om de tafel te gaan en te kijken wat zij nodig heeft om uit haar boosheid te komen.
Gingergirl schreef op 11-06-2022 om 21:12:
[..]
Tuurlijk we weten niet waar het over gaat maar ik vind de reacties hier wel opvallend. Tuurlijk is 4 weken boos lang maar dan zal het voor dochter wellicht ook wel om iets belangrijkers gaan dan bv een gemist uitstapje, wat een van de vele uitstapjes is.
Reacties als, ze had moeder ook kunnen helpen herinneren....wie zegt dat ze dat niet gedaan heeft? Staat nergens. Moeder schrijft dat ze andere dingen aan haar hoofd had, dan had moeder ook aan kunnen geven en iemand anders in kunnen schakelen. Het is niet gezegd dat het om iets gaat wat dochter zelf had kunnen regelen.
Ik denk dat het verstandig is om met dochter om de tafel te gaan en te kijken wat zij nodig heeft om uit haar boosheid te komen.
Als deze reactie op mijn eerdere post(s) sloeg, dan nog blijf ik erbij dat we niet weten waarom dochter zo boos is en of het terecht is zo lang boos te blijven, dus wat ik in eerste instantie schreef.
Mijn andere post, over het ‘herinneren aan’ betrof een situatie in het algemeen over tieners van die leeftijd. Dat mijn woorden nu niet uit zn verband gerukt worden naar eigen believen.
Kersje schreef op 11-06-2022 om 21:17:
[..]
Als deze reactie op mijn eerdere post(s) sloeg, dan nog blijf ik erbij dat we niet weten waarom dochter zo boos is en of het terecht is zo lang boos te blijven, dus wat ik in eerste instantie schreef.
Mijn andere post, over het ‘herinneren aan’ betrof een situatie in het algemeen over tieners van die leeftijd. Dat mijn woorden nu niet uit zn verband gerukt worden naar eigen believen.
Nee ik bedoelde het algemeen, doordat niemand hier weet waar het over gaat, gaan we het nu zelf in vullen. Maar we weten niet of dochter had kunnen helpen, of ze wel/ niet heeft helpen herinneren en of het terecht is dat ze zo boos is. In de titel staat van wel..dus ja, dan is het voir dochter blijkbaar erg belangrijk.
Gingergirl schreef op 11-06-2022 om 21:25:
[..]
Nee ik bedoelde het algemeen, doordat niemand hier weet waar het over gaat, gaan we het nu zelf in vullen. Maar we weten niet of dochter had kunnen helpen, of ze wel/ niet heeft helpen herinneren en of het terecht is dat ze zo boos is. Misschien wel, misschien niet.
Nee, dat is ook zo. Ik hoop dat moeder en dochter snel een goed gesprek kunnen hebben.
Het wordt tijd dat puber weer met beide benen op de grond komt te staan.
Afgezien van dat we niet weten hoe terecht de woede is, lijkt het me goed om een gesprek te hebben over hoe je omgaat met teleurstellingen. Boos zijn over wat er fout is, is prima. Maar met eindeloos blijven stampvoeten, schiet je niks op. Wat doe je er verder mee?
yette schreef op 11-06-2022 om 21:58:
Afgezien van dat we niet weten hoe terecht de woede is, lijkt het me goed om een gesprek te hebben over hoe je omgaat met teleurstellingen. Boos zijn over wat er fout is, is prima. Maar met eindeloos blijven stampvoeten, schiet je niks op. Wat doe je er verder mee?
Inderdaad een goed gesprek en neem elkaars gevoelens hierin serieus; moeder omdat ze erg heel veel last van heeft maar ook dochters gevoels; waarom is ze zo lang boos? Omdat gebeurtenis X nu niet door gaat of omdat het ook verdere gevolgen heeft voor haar? Zijn er misschien al eerder dingen voorgevallen waar moeder wellicht nu niet aan denkt maar wat voor dochter de spreekwoordelijke druppel is die bij haar de emmer heeft doen overlopen.
Het kan een hele goede eigenschap zijn om standvastig te zijn. Het lijkt me in dat opzicht ook een doorzetter.
Ze moet nog leren op welke momenten dat wel kan en wanneer het weer tijd is om verder te kijken.
Als je er nou samen niet uitkomt kan je wellicht ook eens een gesprek met iemand van het CJG voeren samen.
De situatie is lastig in te schatten. Ik kon als kind ook lang boos blijven. Geen weken, wel dagen. En ik was als puber vreselijk principieel. Ik kan nu nog wel eens te zwart-wit denken, te rechtlijnig zijn.
Ik zou haar zeggen dat ze zich kan melden als ze wel klaar is voor excuses en een alternatief. Maar dat je in de tussentijd wel van haar verwacht dat ze jou ook menselijk behandelt en dus tegen je praat. Boos en verdrietig zijn doet ze dan maar op haar kamer of zo. Ja, mensen maken fouten, groot en klein. Je had die belofte na moeten komen, maar zij had jou er ook aan kunnen herinneren.
Is er een volwassene die ze vertrouwt en met wie ze goed overweg kan, een tante of zo?
Feit is dat ze nog steeds boos is en dat jij kennelijk een flinke steek hebt laten vallen. Dan kan het gaan om iets dat heel belangrijk voor haar is, en wat veel meer impact op haar heeft dan een gemist weekendje weg. Of misschien gaat het juist wel om iets (relatief) onbelangrijks. Hoe dan ook, daar kunnen wij niet over oordelen en aan een oordeel heb je ook niet zoveel. Wat heb je eraan als mensen hier zeggen dat ze er maar over heen moet stappen?
Misschien dat ze bij een tante of zo nog eens goed kan leeglopen, en dat die tante (vriendin, whatever) ook eens kan polsen wat zij nodig heeft om verder te kunnen. Soms willen mensen (en pubers zijn soms net mensen) iets onrealistisch, maar het kan ook zijn dat ze juist iets van je wil dat haalbaar is maar dat ze moeilijk rechtstreeks met jou kan bespreken.
Ik lees allemaal smoezen, als jij dat ook zo brengt bij dochter snap ik dat ze je (niet echte) excuses niet wil. Ik zou eens beginnen met geheel de verantwoording te nemen en dat naar haar te uiten. Misschien helpt dat wel. En ik weet niet wat er niet door is gegaan hierdoor maar klinkt als iets wat echt belangrijk voor haar was. En ja, ze is 16. Precies, een puber, geen volwassene. Geef haar een beetje ruimte voor haar terechte boosheid.
Pejeka1 schreef op 11-06-2022 om 20:44:
[..]
Misschien omdat die oplossing of dat alternatief er niet is. De gelegenheid die moeder zou regelen is voorbij, dus wat dan als alternatief? "Nee sorry, ik weet dat je met 10 vriendinnen naar Rome zou gaan, en ja, ik zou het ticket regelen, maar blablabla het is niet gebeurd, weet je wat, ik regel een dagje Efteling voor je, is het dan weer goed?"
Met een citytrip naar New York compenseer je dat vast prima.
LiefsteFeetje schreef op 12-06-2022 om 08:51:
Ik lees allemaal smoezen, als jij dat ook zo brengt bij dochter snap ik dat ze je (niet echte) excuses niet wil. Ik zou eens beginnen met geheel de verantwoording te nemen en dat naar haar te uiten. Misschien helpt dat wel. En ik weet niet wat er niet door is gegaan hierdoor maar klinkt als iets wat echt belangrijk voor haar was. En ja, ze is 16. Precies, een puber, geen volwassene. Geef haar een beetje ruimte voor haar terechte boosheid.
Dit dus. Ik had hetzelfde idee. Dit werkte niet, dat was even niet bereikbaar, ik had andere dingen aan mijn hoofd die ik belangrijker vond, kortom, een heel A4-tje vol met smoezen en excuses. Dan zou ik er ook klaar mee zijn. Neem gewoon verantwoordelijkheid voor je falen zonder tientallen uitvluchten als excuus aan te voeren. Geef gewoon toe dat je datgene dat voor je dochter belangrijk was, verkeerd hebt afgehandeld. Zonder smoesjes als het internet deed het even niet of ik kon de site/instantie even niet bereiken.
Ik had ooit een hulp (die heb ik dan ook niet lang gehad) die elke week weer tientallen excuses had waarom ze niet was geweest op het afgesproken tijdstip. De kat had gekotst, haar band was lek, ze had slecht geslapen en was overdag op de bank in slaap gevallen, de buurvrouw was van de trap gevallen, noem het maar op, elke week weer iets. Was ik ook wel een keer klaar mee. Heb toen ook tegen haar gezegd: zeg dan gewoon dat je je werk en afspraken niet serieus neemt, dan ben je eerlijk, maar dan ben ik alsnog even klaar met je. Want als ik niet van je opaan kan, houdt het op.
En zo ook met deze dochter. Er is vertrouwen geschaad. En dat maak je niet goed met uitvluchten als het internet deed het even niet, of ik had even geen tijd (zin), of ik ben het vergeten, of ik wilde bellen naar die instantie, maar shit, mijn telefoon was leeg. Stop de uitvluchten, neem je verantwoordelijkheid.
