Dochter (terecht) boos op mij
Mijn dochter en ik vormen samen ons gezin en zij is sinds bijna vier weken boos op mij. Ik heb toen iets niet gedaan wat ik wel had moeten doen en dochter ondervindt daar nadeel van, wat echt heel vervelend, naar en jammer is. Denk aan iets in de trant van ergens niet aan deel kunnen nemen wat ze wel heel graag wilde. Het is stom van mij, ook echt mijn fout en terecht dat ze boos is.
Het probleem wordt dat dit nu bijna vier weken geleden gebeurd is en haar boosheid en verdriet hierover niet minder worden. Ze mag natuurlijk boos zijn, maar het wordt langzaamaan ook heel lastig, aangezien we met z'n tweeën zijn en ik ook voor haar wil en moet zorgen, verantwoordelijk ben. Ze gaat mij uit de weg, wil dat ik haar met rust laat en communicatie is minimaal.
Nadat het gebeurd was, is ze eerst twee dagen héél boos en verdrietig geweest. Daarna is ze een weekend gaan logeren (niet boos weggelopen, gewoon op een normale manier). Sinds ze terug is, is haar boodschap hetzelfde: ze is gekwetst, boos en verdrietig en wil dat ik haar met rust laat. Ze wil geen excuses en ook geen oplossing of nadenken over iets om het te verzachten, omdat dat de originele situatie niet oplost. Ze zegt dat ze hier voorlopig nog boos en verdrietig over wil kunnen zijn en dus ook geen oplossing wil.
Ik vind het lastig. Ik ga nu mee in haar wens om haar de ruimte te geven, maar dat gaat langzaamaan praktische problemen opleveren. Doe ik er goed aan dit voort te zetten? Wat als haar emoties hierover voorlopig niet zakken? Ik kan moeilijk tegen haar zeggen dat het nu maar afgelopen moet zijn. Maar wat kan en moet ik wel? Ik zie het even niet meer, welke buitenstaander kan zijn licht hierover laten schijnen?
Gingergirl schreef op 11-06-2022 om 20:25:
[..]
En een wijze les voor moeder dat als ze iets belooft te regelen dit ook doet.
Ik vind dit een nogal harde uitspraak zonder dat wij hier überhaupt iets weten over de kern van het issue. Geen mens is zonder fouten, moeders dus ook niet.
alhambra schreef op 11-06-2022 om 20:23:
Het lijkt mij een harde les voor je dochter dat teleurstellingen nu eenmaal bij het leven horen.
Of een harde les dat je niet kunt vertrouwen op de mensen waar je afhankelijk van bent.
Ze is nog niet volwassen dus voor een aantal dingen is ze afhankelijk van haar ouder. Die haar gewoon laat vallen. Daarnaast heeft een puber nog helemaal niet zoveel relativeringsvermogen omdat ze simpelweg nog niet zoveel hebben meegemaakt.
Ik denk dat je blij moet zijn dat ze boos op je is TO. Dan had ze in ieder geval een andere verwachting van jou. Kinderen die keer op keer teleurgesteld worden door hun ouder worden niet meer boos.
SjaanRoeispaan schreef op 11-06-2022 om 20:29:
[..]
Of een harde les dat je niet kunt vertrouwen op de mensen waar je afhankelijk van bent.
Ze is nog niet volwassen dus voor een aantal dingen is ze afhankelijk van haar ouder. Die haar gewoon laat vallen. Daarnaast heeft een puber nog helemaal niet zoveel relativeringsvermogen omdat ze simpelweg nog niet zoveel hebben meegemaakt.
Ik denk dat je blij moet zijn dat ze boos op je is TO. Dan had ze in ieder geval een andere verwachting van jou. Kinderen die keer op keer teleurgesteld worden door hun ouder worden niet meer boos.
Dit vind ik nogal hard, ik geloof niet dat TO er bewust voor gekozen heeft haar dochter gewoon te laten zitten. Dochter is nog niet volwassen maar bij iets wat zo belangrijk voor haar was, had ze haar moeder er ook naar kunnen vragen hoe ver het stond met het regelen. Onze zoon zou dat namelijk wel gedaan hebben op die leeftijd, even vragen: ma, heb je dit of dat nog geregeld?
Poezekat schreef op 11-06-2022 om 20:36:
[..]
Dit vind ik nogal hard, ik geloof niet dat TO er bewust voor gekozen heeft haar dochter gewoon te laten zitten. Dochter is nog niet volwassen maar bij iets wat zo belangrijk voor haar was, had ze haar moeder er ook naar kunnen vragen hoe ver het stond met het regelen. Onze zoon zou dat namelijk wel gedaan hebben op die leeftijd, even vragen: ma, heb je dit of dat nog geregeld?
Moet je toch niet hoeven vragen? Als iemand belooft iets te doen, moet je er toch van uit kunnen gaan dat het gebeurt?
Het is wel aan een ouder om een oplossing of een alternatief aan te bieden.
Viva-amber schreef op 11-06-2022 om 20:38:
Het is wel aan een ouder om een oplossing of een alternatief aan te bieden.
Dochter wil voorlopig geen oplossing of alternatief.
Pejeka1 schreef op 11-06-2022 om 20:37:
[..]
Moet je toch niet hoeven vragen? Als iemand belooft iets te doen, moet je er toch van uit kunnen gaan dat het gebeurt?
In principe wel maar er is niks mis mee om er toch even naar te vragen als het echt zo belangrijk is.
Poezekat schreef op 11-06-2022 om 20:40:
[..]
Dochter wil voorlopig geen oplossing of alternatief.
Misschien omdat die oplossing of dat alternatief er niet is. De gelegenheid die moeder zou regelen is voorbij, dus wat dan als alternatief? "Nee sorry, ik weet dat je met 10 vriendinnen naar Rome zou gaan, en ja, ik zou het ticket regelen, maar blablabla het is niet gebeurd, weet je wat, ik regel een dagje Efteling voor je, is het dan weer goed?"
Kersje schreef op 11-06-2022 om 20:28:
[..]
Ik vind dit een nogal harde uitspraak zonder dat wij hier überhaupt iets weten over de kern van het issue. Geen mens is zonder fouten, moeders dus ook niet.
Klopt, dat zei ik eerder ook al; wij weten niet waat het over gaat dus het blijft moeilijk er over te oordelen.
Feit is wel ( zoals ik het lees); moeder had beloofd iets te doen, heeft dat niet gedaan en dochter zit nu met de gebakken peren. Daar mag ze best boos om zijn. Kinderen zijn ook als ze 16 zijn nog bij veel dingen afhankelijk van hun ouders als iets geregeld moet worden. Ze geeft zelf al toe dat het haar fout is.
Om dan maar te zeggen dat hoort bij het leven is dan een beetje een dooddoener.
Pejeka1 schreef op 11-06-2022 om 20:37:
[..]
Moet je toch niet hoeven vragen? Als iemand belooft iets te doen, moet je er toch van uit kunnen gaan dat het gebeurt?
Dit. Minna zelf zegt ook dat het haar eigen fout is. Dus dat is duidelijk. Beetje flauw om dan hier te gaan suggereren dat het slachtoffer van deze fout zelf beter op had moeten letten.
Pejeka1 schreef op 11-06-2022 om 20:44:
[..]
Misschien omdat die oplossing of dat alternatief er niet is. De gelegenheid die moeder zou regelen is voorbij, dus wat dan als alternatief? "Nee sorry, ik weet dat je met 10 vriendinnen naar Rome zou gaan, en ja, ik zou het ticket regelen, maar blablabla het is niet gebeurd, weet je wat, ik regel een dagje Efteling voor je, is het dan weer goed?"
Ik begrijp je punt maar ik reageerde op Viva-Amber die schreef dat het aan de ouder was om een oplossing of alternatief aan te bieden. Dat wilde TO wel maar dochter niet, wellicht omdat een alternatief inderdaad niet mogelijk is?
Maar we weten niet wat er geregeld moest worden door TO, kan ook wat anders geweest zijn dan een reis of ticket. Of misschien was er wel een oplossing mogelijk maar was die niet acceptabel voor de dochter?
Poezekat schreef op 11-06-2022 om 20:52:
[..]
Ik begrijp je punt maar ik reageerde op Viva-Amber die schreef dat het aan de ouder was om een oplossing of alternatief aan te bieden. Dat wilde TO wel maar dochter niet, wellicht omdat een alternatief inderdaad niet mogelijk is?
Maar we weten niet wat er geregeld moest worden door TO, kan ook wat anders geweest zijn dan een reis of ticket. Of misschien was er wel een oplossing mogelijk maar was die niet acceptabel voor de dochter?
Topicstarter schrijft zelf dat er geen andere oplossing is....
Gingergirl schreef op 11-06-2022 om 20:49:
[..]
Klopt, dat zei ik eerder ook al; wij weten niet waat het over gaat dus het blijft moeilijk er over te oordelen.
Feit is wel ( zoals ik het lees); moeder had beloofd iets te doen, heeft dat niet gedaan en dochter zit nu met de gebakken peren. Daar mag ze best boos om zijn. Kinderen zijn ook als ze 16 zijn nog bij veel dingen afhankelijk van hun ouders als iets geregeld moet worden. Ze geeft zelf al toe dat het haar fout is.
Om dan maar te zeggen dat hoort bij het leven is dan een beetje een dooddoener.
Boos en teleurgesteld zijn kan ik goed begrijpen maar het moet wel leefbaar blijven in huis.
jeetje zeg. Wat een gezeur over hoe fout het is wat TO allemaal wel niet gedaan heeft. En het maar blijven pushen om openheid van zaken te geven. WTF.
Het mag toch duidelijk zijn dat TO de fout in eerste instantie bij zich zelf zoekt. En wij mogen toch ook zeker wel aannemen dat ze duizendmaal excuses heeft gemaakt. Dat hoeft hier toch niet allemaal weer gewogen te worden?
Het belangrijkste punt is hier dat dochter nog steeds boos is en hoe TO daar het beste mee om kan gaan. Hoe belangrijk de vergeten afspraak nu precies was doet er toch ook niet toe? Na 4 weken in ieder geval niet meer. Want wat aan deze huidige situatie is hieraan nu nog constructief?
Een kind leren dat ze hun onvrede te laten beleven door er lang in te blijven hangen?
En dat je welgemeende excuses niet moet aanvaarden, althans niet eerder dan dat je de ander wekenlang de silent treatment hebt gegeven?
Natuurlijk speelt pubergedrag hier ook mee. Maar een kind nu al leren dat dit normaal is, daar krijgt ze in haar latere leven ongetwijfeld problemen mee. Rancune werkt vaak averechts.
Dus TO, ik zou een (kort) gesprek met dochter afdwingen. Waarin je wat mij betreft nogmaals je fout erkent maar dat het daarmee nu wat jou betreft klaar is. Als zij nog steeds geen ruimte voor je heeft dan zou ik willen weten of dat komt door de teleurstelling of omdat ze je eigenlijk nog steeds wil ‘straffen’. Als het het eerste is dan zou ik haar ruimte gunnen of vragen waar ze behoefte aan heeft. Is het het tweede dan zou ik heel duidelijk mijn eigen grenzen aan geven. In een liefde, -en respectvolle relatie is voor een dergelijke houding (zeker na vier weken) geen ruimte wat mij betreft.
Gingergirl schreef op 11-06-2022 om 20:49:
[..]
Klopt, dat zei ik eerder ook al; wij weten niet waat het over gaat dus het blijft moeilijk er over te oordelen.
Feit is wel ( zoals ik het lees); moeder had beloofd iets te doen, heeft dat niet gedaan en dochter zit nu met de gebakken peren. Daar mag ze best boos om zijn. Kinderen zijn ook als ze 16 zijn nog bij veel dingen afhankelijk van hun ouders als iets geregeld moet worden.
Ja, afhankelijk zijn ze zeker nog op die leeftijd, maar geven op die leeftijd soms ook signalen genoeg af (incl grote mond) dat zij geen kleuters meer zijn. Dus je mag op deze leeftijd ook wel verwachten dat zowel moeder als dochter soms iets vergeten door welke reden dan ook en daar begrip voor te hebben. Als iets echt zo super belangrijk is dat het niet vergeten mag worden, mag een klein beetje verantwoordelijkheid (als een herinnering) ook wel bij dochter neergelegd worden ipv alles alleen bij moeder. Velen gaan een jaar later al op kamers op die leeftijd, dus wel makkelijk alles op moeders verantwoordelijkheid te schuiven.
