Dochter en haar vriend wonen in kraakpand
Mijn dochter van bijna 19 heeft een vriend leren kennen. Toen ik hem de eerste keer zag, zag hij er onverzorgd uit. Na een trip van 4 dagen installeerde hij hier zijn tent in de tuin en kwam de dag nadien iets drinken en zich wassen, wat hij enkel mijn dochter had gevraagd. Wat zijn studies en zelfstandig beroep (waarvan de website nu is afgesloten) betrof vertelde hij hier uitgebreid over. De keer nadien wou hij zijn tent hier terug opstellen. Voor ons was het ok als hij ons de dag nadien zou helpen met het snoeien van de haag, dit was immers voorzien. Na 10 minuten waren ze al weg. Hij kwam hier op een morgen toe met haar gsm die ze vergeten was. Ik wou hem aannemen maar op een arrogante manier toonde hij aan dat hij dat niet wou en ging met mij in discussie. Mijn man en ik hebben dan besloten dat hij hier niet meer binnenkomt met als gevolg dat mijn dochter met hem op een andere plek ging kamperen. We zijn op een site hier in de buurt aangesloten en er werd op vermeld dat krakers in een onbewoond pand zijn ingetrokken. Bij een buurvrouw hier verderop die haar man onlangs is verloren en veel spullen wegdoet zijn ze zaken gaan halen. Een gasvuurtje, borden, glazen, een fiets. Nu heb ik via die site gelezen dat geburen van het kraakpand al met hen zijn gaan praten en dat zij de intentie hebben om het op te knappen. De politie zoekt momenteel de eigenaar. Mijn dochter heeft pas haar diploma behaald en ging terug enkele maanden als jobstudente bij haar werkgever werken alvorens zich in te schrijven voor een vaste job. Binnenkort behaalt zij haar rijbewijs. Zij heeft hier altijd een goede thuis gehad en is in vele zaken verwend geweest. Volgens mij is ze naïef maar beseft niet welke gevolgen dit kan hebben. Ik heb het liefst dat ze de relatie zou verbreken want hij heeft geen goede invloed op haar. Maar gaat hij dat doen want hij heeft niets te verliezen. Komt uit een probleemgezin en heeft daar geen contact meer mee. Wat moet ik in dit geval doen?
Aan AnneJ en Lou
Er zijn toch wel enkele verschilllen tussen Nederlanders en Belgen. Indien ik aan onze familie en vrienden zou vertellen dat mijn dochter en haar vriend in een kraakpand wonen zal ik daar enkel negatieve reacties over krijgen en verontwaardiging. Volgens hen zal die jongen dan de oorzaak zijn aangezien hij toch bijna 30 is en al weet hoe de zaken staan. Het gevolg is dat wij dat niet gaan vertellen en enkel zeggen dat ze samenwonen. Ik vind het maar normaal dat hij hier niet zomaar binnenwandelt. Wij kennen hem niet, bij de politie zeggen ze dat hij een speciale is .
Hij gebruikte ook ons gereedschap om het slot van het huisje open te breken. En dat zegt genoeg.
Ondertussen
Wij proberen je de andere kant te laten zien. Want ondertussen boeit het je dochter blijkbaar minder wat jou familie en vrienden vinden over hun relatie en woonsituatie.
Tja Sonja
'Soms denk ik toch meisje waar ben je aan begonnen, je had het hier zo goed, alles werd voor jou gedaan. '
Dat klopt, denk ik, wel. Alles werd voor haar gedaan, zelfs bepalen hoe ze haar leven moest leiden. En nu is ze meerderjarig en mag ze zelf bepalen waar ze woont, wat ze doet, met wie ze omgaat. Wat zal ze zich bevrijd voelen.
Familie? Welke familie?
"Indien ik aan onze familie en vrienden zou vertellen dat mijn dochter en haar vriend in een kraakpand wonen zal ik daar enkel negatieve reacties over krijgen en verontwaardiging."
En ook dat is kennelijk belangrijker dan de vraag of je dochter gelukkig is. Sonja, denk nou eens na. Dit gaat voorbij verschillen tussen Belgen en Nederlanders. Je maakt je druk om wat je familie ervan vindt? Je dochter, ZIJ is je belangrijkste familie in dit verhaal.
Kraken is een gevestigde praktijk
Kraken is niet van gisteren en zeker gezien de aankomende financiële crisis vanwege de economische schade door het coronavirus ga je een toename zien van kraken.
"Ze staan daarmee in een lange traditie. Ook in de jaren zeventig kwamen er ideologisch gedreven krakers op de Afrikaanderwijk (waar de Tweebosbuurt onder valt) af. Waaronder krakers die protesteerden tegen de beroerde huisvesting van gastarbeiders.
En in zekere zin herleven hier in Rotterdam de jaren tachtig
Lees hier op Vers Beton meer over die tijd.
weer: ook toen werd er veel gekraakt vanwege de combinatie van woningnood en leegstaande panden door stadsvernieuwing.
Nog eerder, tijdens de crisis in de jaren dertig, vochten bewoners in de Afrikaanderwijk met de politie, omdat ze weigerden huur te betalen voor hun verkrotte woningen."
https://nl.wikipedia.org/wiki/Kraken_(onroerend_goed)
"Ter verspreiding en ondersteuning van de tegencultuur worden er op sommige plaatsen ook cursussen gegeven voor beginnende en aanstaande krakers, het zogenaamde kraakspreekuur (soms KSU genoemd). Ervaren krakers die weten hoe ze met de politie moeten omgaan om ervoor te zorgen dat alles duidelijk voor iedereen verloopt, verschaffen informatie, juridische tips en praktische ondersteuning aan de nieuwelingen. De meeste organisatoren van kraakspreekuren helpen ook met de kraak zelf. "
AnneJ
'Ook in de jaren zeventig kwamen er ideologisch gedreven krakers op de Afrikaanderwijk (waar de Tweebosbuurt onder valt) af. Waaronder krakers die protesteerden tegen de beroerde huisvesting van gastarbeiders.'
Een belangrijk verschil met de jaren zeventig en tachtig is dat kraken tegenwoordig strafbaar is. Sinds 2010.
Kan nog wel Elena
Nederland
Wikipedia
"Er zijn nog wel juridische mogelijkheden omdat het kraakverbod tegen de grondwet en tegen internationale verdragen indruist.[10]
In oktober 2011 oordeelde de Hoge Raad daarop dat het recht op een woning en huisvrede moeten worden meegenomen in het vonnis, daarom kan strafrechtelijke ontruiming in beginsel pas plaatsvinden nadat de nieuwe bewoners in een kort geding de zaak bij de rechter hebben kunnen voorleggen, het Openbaar Ministerie moet daarbij onder meer de uitkomst van het kort geding afwachten.[11]"
Een lastige want de meeste krakers zullen, ook als ze onrechtmatig uitgezet zijn door de politie en dat gebeurt, niet snel een procedure starten.
De relatie is hersteld
Hmm, je post op 29 juni een licht wanhopig bericht, volgens mij het zoveelste al in 2 jaar. En dan nog geen twee weken later is de relatie ‘hersteld‘? Je dochter heeft een baan, komt regelmatig langs en haar vriend is ook aan het solliciteren. Bijzonder hoor, die snelle ontwikkeling op alle fronten..,
En bij dat ‘hersteld’ hoort dan weer niet dat je überhaupt contact hebt met de vriend, want die moet eerst maar eens bewijzen dat de relatie bestendig is. Heb je daar al een termijn voor bedacht? Is een half jaar genoeg? Of 2 jaar? En waarom denk jij dat JIJ bepaalt of er contact is? Zeker na jouw opstelling tegenover hem tot nu toe denk ik dat hij niet bepaald zal staan te trappelen. En je dochter wellicht ook niet. Dit is het moment om zelf toenadering te zoeken. Nodig ze eens te eten uit.
En eens met Lou, lekker belangrijk wat de rest van je familie vindt, de enige die echt belangrijk is (zou moeten zijn) is je dochter.
België
AnneJ, dat het hier in Nederland wel of niet wettelijk verboden is, zegt niks over de wet in België...
Wikipedia Pluis
In de Wikipedia link is een hoofdstuk gewijd aan de situatie in België. Bovendien heeft ook België die internationale verdragen getekend.
"België
In België is kraken niet verboden bij wet; de braak is het enige duidelijk illegale aspect en de eigenaar kan enkel bij de vrederechter de uitzetting van de krakers eisen. Dit is dan een civielrechtelijke (burgerrechtelijke) procedure, geen strafrechtelijke. In België bestaat geen standaardprocedure of wetgeving rond kraken. Meestal wordt eerst de eigenaar op de hoogte gebracht van de kraak en in de meeste gevallen verwittigt deze dan de politie. Volgens de wet mag de politie een bewoond pand niet zonder huiszoekingsbevel betreden. Doen zij of de eigenaar dit wel dan is er sprake van huisvredebreuk, hetgeen strafbaar is. ................................................................................."
AnneJ
Die jongen was daar wel degelijk van op de hoogte. Waarschijnlijk heeft hij nog in een kraakpand gewoond in Gent want hij wist hoe je het slot moest openbreken en welk hun rechten waren. Mijn dochter had zich nog aan het glas gesneden want ruit was stuk misschien ook door gereedschap hier in huis dat zij heeft meegenomen. Hier met hem aan tafel zitten is erover. We willen zelfs in dat pand niet komen. Ze kan enkel rekenen op steun voor de noodzakelijke zaken. Ja de familie is belangrijk zij zijn er altijd voor haar geweest en ze was er altijd goed ontvangen.
Tolerantie
Hopelijk is je dochter vergevingsgezind. Ik zou je graag bevestigen dat ik begrijp wat je ervaart en hoe je handelt en ergens gaat er wel een belletje maar ik denk dat je bezig bent je dochter van je te vervreemden.
Hopelijk heeft je dochter meer inlevingsvermogen dan jij en is ze vergevingsgezind.
Sonja
Wil je gelijk of wil je geluk?
Belgie
Als er een verschil is tussen Belgen en Nederlanders, dat hier zichtbaar is, is het ‘voor de buitenwereld’. En dan besef ik me dat ik generaliseer, iedereen over één kam scheer en het toch heus wel anders kan.
Maar goed. Ik woon dichtbij België en lees in dit topic ook weer de onderbouwing van dat vooroordeel. Het gaat to niet om hoe het met haar dochter gaat, het gaat haar om wat de anderen ervan vinden. Familie, vrienden - oh jee. Wat zullen die wel denken van een kraakpand en oude vriend. Dat past bij het lokale gezegde ‘een Belgisch huis is mooi aan de buitenkant, maar van binnen leven ze op een houten kist’.
Terwijl wij haar met heel veel woorden proberen te vertellen dat het om haar band met haar dochter gaat. Die alleen maar groeit als ze haar loslaat, keuzes respecteert en in haar verdiept. Die beter wordt als moeder zich verdiept in vriend - en dat is niet hetzelfde als aan de politie vragen wat zij ervan vinden.
Al zou de politie ‘wat een aparte’ al helemaal niet mogen zeggen in verband met AVG.
Dus ja. Ik lees obv mijn vooroordelen een cultuurverschil. Waardoor we moeder in al die jaren niet hebben kunnen helpen.
Dochter is ook Belg
Klopt wat je zegt Biebel, ik heb het ook wel vaker gezien, dat "voor de buitenwereld" zo belangrijk is voor Belgen. Maar dan nog hè. Ik bedoel, de dochter is toch óók Belg. Zij heeft kennelijk andere ideeën. Dus het kan wel.
Bovendien: dochter is een volwassen vrouw, die zelf nu ook deel uitmaakt van Sonja's geliefde buitenwereld. Als ze dan toch zo nodig gezichtsverlies moet vermijden, dan toch liever bij haar eigen volwassen dochter dan bij de buurvrouw.
Voor de buitenkant
Toen ik tiener was heeft mijn moeder en langere periode intensief gemantelzorgd voor mijn oma en in vakanties of op vrije middagen gingen mijn zus en ik dan mee. Deden we de dan de dingen met zijn drieën, snel klaar en nog tijd over voor wat gezelligs.
Als ik dan de was aan de droogmolen stond op te hangen riep mijn moeder wel 3 keer naar buiten dat ik wel" nette lijnen" moest maken. De hand en theedoeken in setjes bij elkaar, handdoeken van klein naar groot of vice versa maar GEEN GASTENDOEKJE TUSSEN 2 BADLAKENS IN!!!!!
Op mijn vraag waarom dat nodig was (de lijn tot de knikarm vol maken met een gastendoekje en pas na de arm verder gaan met het volgende badlaken was veel praktischer) kwam het vage antwoord dat de buurt niet mocht denken dat oma's keurige huishouden verslonsde nu ze zo in de lappenmand zat.
Ik een stevige tienerdiscussie met mijn moeder. Dat ze allerlei redenen aan kon dragen, van beter drogen tot makkelijker vouwen tot lange badlakens aan de lage lijnen kan niet want dan handen ze op de grond, maar dat "de buurt" een non reden was.
Liever herrie met je kind dan gezichtsverlies bij de buren.
Weer hebben er thuis nog eens over gepraat en mijn moeder is bijgedraaid. Die neemt het "wat zullen....... er wel van denken nooit meer in de mond. En als ik nu ze ouder wordt voor haar wel eens een wasje ophang houdt ze haar mond als ik het anders doe dan zij.
Maar Sonja aan jou de keus, contact met je dochter herstellen of gezichtsverlies lijden in de buurt/ familie. Ik zou het wel weten. F.ck de buurt.
Klik van je voetstuk en ga bij je dochter op de koffie met een bos bloemen en een taart om haar zelfstandigheid te vieren.
Hoe harder jij haar wegduwt hoe meer ze aan dat vriendje komt vast te zitten. Laat ze allebei toe in je leven, pad als je hem een paar maanden kent kun je oordelen wat voor knaap het is, dat is het nu nog veel te vroeg voor.
Loslaten
Ouders die niet loslaten en overtuigd blijven dat zij beter weten hoe een kind haar leven moet inrichten dan zijzelf, lopen een flink risico losgekapt te worden. In het beste geval (voor je kind) word je gedoogd en strategisch genegeerd. Je moet je echt de vraag stellen of je je kind wil leren kennen zoals ze echt is, of dat je haar wil blijven vormen naar je eigen beeld en gelijkenis en dat van je familie en buren. Dat is heel bepalend voor de relatie die jullie zullen kunnen hebben. Als ze ‘een goede opvoeding’ heeft genoten, zou je erop moeten leren vertrouwen dat ze zich daarmee linksom of rechtsom wel door het leven gaat slaan. Hoe meer je haar verstikt, hoe meer ze aan jou zal willen ontsnappen, en bewijzen dat ze niet zo is als jij. Je draagt zo zelf bij aan de polarisatie en geeft voeding aan de stappen waar jij de meeste moeite mee hebt. Kalmeer dus, doe een stapje naar achteren. Verwonder je, maak je soms zorgen, schud je hoofd, maar houd jouw angst (!) bij jezelf en trek jouw dwingende energie uit de situatie terug.
Bijna 19
De volgende keer als je hier iets post, zet het dan in jongvolwassen. Ze is geen puber meer maar een volwassene. Misschien helpt het jou om de werkelijkheid te benoemen zoals hij is.
Jo Hanna
Bedankt voor de vele negatieve reacties, het was echt een stimulans voor mij om hier niets meer op te vermelden.
sonja
ik hoop dat je dochter hier meeleest. Het leidt wellicht tot een gesprek waarbij er meer gelijkwaardigheid ontstaat tussen jullie.
Inzake opvoeding en levenswijze is er nooit een gelijk. Als jij denkt dat je gelijkt hebt dan zegt dat iets over jouw angst voor afkeuring.
gr Angela
Negatief?
Jo Hanna is toch niet negatief, ze is realistisch.
De waarheid komt hard binnen. Dat doet pijn, zeker.
Slaap er nog een nachtje over lees morgen alles nog eens rustig door, ook de bijdragen van de anderen, en probeer te zien dat wij het beste met jou en je dochter voor hebben.
Je ziet zelf al dat het pad dat je bent ingeslagen niet het gewenste resultaat heeft dus misschien toch onze adviezen in de praktijk brengen?
Je vangt tenslotte meer vliegen met stroop dan met azijn, écht waar......
Jammer
Ik begrijp dat het niet leuk is om op deze manier toegesproken te worden. Je zou natuurlijk willen dat je de relatie met je dochter naar jouw hand zou kunnen zetten. Dat willen we allemaal wel eens. Maar als het puntje bij paaltje komt hebben onze kinderen daar zelf een beslissende stem in. Er zit niks anders op dan dat te respecteren. Ik zou jou en je dochter gunnen dat jullie elkaar weer weten te vinden.
Succes!
Negatieve omschrijving
'Je zou natuurlijk willen dat je de relatie met je dochter naar jouw hand zou kunnen zetten.' Dit klinkt als iets heel negatiefs, manipulatiefs, dwingend.
Een andere omschrijving van de vraag van Sonja kan zijn: als ouder is het je taak om je kind te beschermen en de juiste weg te wijzen, maar hoe moet je dat doen als je kind niet wil luisteren. Het gaat dan niet om haar relatie met haar dochter (vinden wij in Nederland belangrijk: een goede relatie hebben met je kind), maar om haar taak als ouder.
'Loslaten' lijkt dan te betekenen: je hebt hier geen taak meer als ouder. Ik vermoed dat dat een te negatieve boodschap is voor Sonja, zeker nu haar kind verkeerde beslissingen lijkt te nemen. Wat overigens gelukkig erg mee lijkt te vallen.
Mijn mening: als ouder van jongvolwassenen ligt je taak meer in het spannen van een vangnet: als het kind in de problemen komt (ja, die problemen komen er dan dus wel) zorg je dat je het kind op kunt vangen. Dan gaat het om emoties, verdriet, teleurstellingen etc., om huisvesting en om financiële middelen. Dat betekent dat ik dus accepteer dat het kind door haar/zijn eigen keuzes tegen problemen aan gaat lopen. Dat is in mijn ogen de andere kant van zelfstandig worden. Ik zie het dus niet als mijn taak zie om die problemen te voorkomen, zelfs niet als ik denk dat een andere beslissing beter zou zijn. Ik kan advies geven, maar het kind moet zelf beslissen.
Tsjor
Vervolg
Het was niet altijd gemakkelijk met mijn dochter. Ze was schoolmoe, heeft haar diploma behaald een cadeau wegens corona. Sinds haar 16de neemt ze af en toe wiet. Ben hiervoor met haar in gesprek geweest bij een therapeute. Maar aangezien ze het nog af en toe gebruikt heeft het weinig uitgehaald. Die jongen waar ze mee is heeft geen contact meer met zijn ouders en heeft geen broers of zussen. Hij zal haar dan waarschijnlijk ook niet aanmoedigen om een goed contact met ons te onderhouden. Laatst was haar kaart ingeslikt en hij was plots zijn bankkaart kwijt, dus hadden ze al 2 dagen niet meer gegeten. Zijn voorlopig rijbewijs heeft hij per ongeluk laten vervallen. Hij werkt af en toe maar doet ook als hobby aan kunst, maar daar leef je niet van. Vroeger heeft hij ook drugs genomen maar zou gestopt zijn. Op dit moment doet mijn dochter alles met de fiets, want hij heeft er geen degelijke. In een kraakpand leven zien ze als een manier van sparen. Ja ik maak mij wel degelijk zorgen. Ik ben bang aangezien zijn manier van leven tot nu toe dat hij een negatieve invloed op haar heeft. Dat zij op die manier in het leven niets zal bereiken. We hadden afgesproken voor haar rijexamen en ze heeft die dag gewoon niets laten weten. Als ze hier komt is het enkel om de noodzakelijke dingen mee te nemen. Wat als ze terug meer wiet gaat gebruiken, wij zijn er niet meer om haar daarin bij te sturen. Ja,het is voor mij moeilijk om met die jongen hier aan tafel te zitten. Zijn manier van leven strookt niet met de onze. Ik ben dankbaar om jullie reacties die er mij in deze moeilijke periode er doorheen kunnen helpen.
Zijn manier van leven strookt niet met de onze.
dat is een goed geformuleerd uitgangspunt.
En verschillen hoef je niet te ontkennen.
maar jij hebt de keuze: wil je een toekomstbestendige relatie met je dochter of niet?
Ik neem aan van wel. Dan is dat het doel.
Dus je hebt het uitgangspunt en je hebt een doel.
De weg daartussen zal niet makkelijk zijn maar als ze ziet dat jij moeite doet om je vooroordelen en angsten opzij te zetten zal zij ook makkelijker naar jou toe bewegen.
gr Angela
Sonja
'ben bang aangezien zijn manier van leven tot nu toe dat hij een negatieve invloed op haar heeft. Dat zij op die manier in het leven niets zal bereiken'
Wat moet ze bereiken dan? Zolang ze te eten hebben, en een dak boven hun hoofd, is de basis er toch? Blijkbaar heeft ze (nu) aan meer geen behoefte. En het is haar leven. Dus als dit nu genoeg voor haar is, is het goed. Bovendien is ze nog jong, ze jan er in de toekomst nog anders over gaan denken. En dan zal zij daar wel iets mee doen. Of niet. Haar keuze!
Buitenwereld?
Sonja, je klinkt al heel anders nu. Fijn dat de reacties hier je toch helpen. Ik hoor je ook niet meer over de buitenwereld, de familieleden die raar zouden opkijken. Klopt dat? Maakt de buitenwereld uiteindelijk toch minder uit en gaat het je toch meer om de relatie met en het geluk van je dochter?
En ik vind het trouwens best begrijpelijk dat je deze jongen niet direct met open armen ontvangt, met alles wat je over hem vertelt. Het vergt een omslag in je denken als er iets gebeurt in je leven dat zó ver weg ligt van wat je zelf altijd gewoon hebt gevonden. Maar die omslag is dus wel noodzakelijk als je goed contact met je dochter wilt houden/krijgen. Ik ben echt benieuwd hoe het verder gaat en hoop dat jullie elkaar weer kunnen vinden. Blijf haar mooie kanten zien en je interesse tonen!
En nog even praktisch: over af en toe wiet zou ik me zeker geen zorgen maken. Wie weet wat de gesprekken met de therapeut hebben opgeleverd, daar was jij niet bij neem ik aan. Het is niet raar op deze leeftijd om af en toe een joint te roken. De meeste jongeren houden daar na een tijdje gewoon weer mee op.
willoos schepseltje
"Hij zal haar dan waarschijnlijk ook niet aanmoedigen om een goed contact met ons te onderhouden."
Als zij jullie niet meer wil zien doet zij dat zelf, niet omdat haar vriend dat zegt. Zij is voor zichzelf verantwoordelijk. Je kan het niet fijn vinden dat hij geen nette jongen is met een goede opleiding of baan maar ook als zij het bijltje erbij neergooit: mijn ervaring is dat (hoe moeilijk ook om toe te moeten kijken als ouder) dit een fase is. Op een gegeven moment willen ze wel weer iets bereiken. Je had mijn ouders vroeger moeten horen over mijn langharige nietsnuttende broer. Na een paar jaar gooide hij het roer om. Uit zichzelf, hoe meer mijn ouders riepen hoe minder hij deed.
Zolang ze nog niet keihard aan de drugs zijn of psychische problemen, criminele activiteiten hebben is er niet heel veel reden tot zorg, althans ik vind het eea nog echt niet alarmerend klinken. Natuurlijk ben je er niet blij mee, maar heb vertrouwen in je dochter. Je ziet haar als een willoos schepseltje dat alles gaat doen wat haar vriend doet.
Hoe negatiever jij bent over hem hoe meer kans je hebt op een breuk met je dochter. Slik die ergernis dus in, voor zover dat lukt.
Allerbelangrijkste
wat ik zou wensen, als ik jouw dochter was, is dat jij er voor mij zou zijn. Dat ik bij jou terecht kan, ook en vooral als ik de boel behoorlijk verklooid heb. Dat je niet met verwijten komt, niet zegt dat je dit al zag aankomen maar dat je me steunt. Dat ik mijn verhaal kan doen en dat je vraagt waarmee je me kan helpen.
Ik was zo'n puber/jong volwassene die nogal domme dingen deed. Uiteindelijk ben ik prima terechtgekomen maar wat heb ik de steun van mijn ouders gemist. Wat had ik het nodig gehad dat ik niet veroordeeld en beoordeeld werd maar dat gezien was dat ik ook maar zoekende was naar wie ik kon zijn en wat ik echt wilde.
Aan Tessa
Zeker het overdenken waard!
