Bij vriendje slapen
dochter van 16 heeft een jaar verkering met jongen van 17.
dochter praat heel open over de relatie met mij. Haar vriend mag van zijn ouders niet bij ons eten of slapen en zij mag dit van zijn ouders ook niet daar. Ze vinden hun daar veel te jong voor. Ze vindt dit spijtig want ze ziet bii haar vriendinnen dat deze meisjes wel welkom zijn in het gezin van de jongen. Wij hebben een heel gezellig gezin en zou de jongen graag wat meer opnemen in ons gezin maar dit mag/kan niet owv zijn heel strenge ouders.
wat is jullie advies ?
kaatjecato schreef op 30-12-2024 om 22:45:
[..]
Natuurlijk niet wekelijks, maar mijn zoon nam regelmatig meisjes mee, soms duurde het een paar weken, soms enkele maanden. En soms gewoon een meisje waar hij een 'crush' op had, maar wat uiteindelijk geen verkering werd. Ik heb er nooit problemen mee gehad. Hij was echt aan het rondscharrelen. Het feit dat hij ze mee naar huis wilde nemen en dat hij het gezellig vond om met ons allemaal aan tafel te zitten, vond ik een goed teken. Sommige bleven ook slapen. Vrienden net zo goed.
Maar goed, ik ben ook vrij opgevoed als het gaat om relaties en seksualiteit. Ik heb geleerd dat verliefdheid, een beetje rommelen, niks is om je voor te schamen maar dat het hoort bij jezelf ontdekken. Wij hebben dat bij onze kinderen ook zo gedaan. Toen ze interesse kregen in hun eigen lichaam hadden we ook boeken in huis over hoe je lichaam werkt (gericht op kinderleeftijd) en later ook over seks (tiener leeftijd). Daarin ging het ook veel over respect en grenzen van jezelf en de ander. Condooms liggen hier ook in de badkamer, vrij om te pakken wanneer nodig.
Ja hier was dat anders, m'n pa hoefde niet elk meisje wat ik leuk/lekker vond te ontmoeten, van m'n zusje trouwens ook niet. Hij heeft zich sowieso niet echt veel gemoeid met ons leven buiten de deur. Tegelijk leerde hij ons wel dat je niet zomaar jezelf hoeft weg te geven.
Mijn moeder liep altijd veel te hard van stapel als ik iemand mee nam. Ze wilde gelijk zijn hele stamboom weten. Wat voor werk zijn vader deed en wat voor beroep mijn vriendje zou doen en hoe hij mij kon onderhouden en dan waren we pas 16. Dus daarom nam ik niemand mee naar huis als we minder dan een jaar verkering hadden. Ik vond het zo verstikkend.
TO? Krijg je antwoorden waar je iets mee kan?
Joszy schreef op 31-12-2024 om 09:40:
TO? Krijg je antwoorden waar je iets mee kan?
Die komen waarschijnlijk weer in deel 3 van de problemen met vriendje?
Yumi schreef op 30-12-2024 om 14:28:
[..]
Iemand die 1 keer in de 2 weken langskomt, en direct samen met dochter naar haar kamer gaat... noem je dat een relatie?
Als zij dat een relatie vinden, en dat lijkt zo te zijn afgaande op OP, ja dan wel. Maar zoals een andere forummer ook zei: hier zijn vriendjes en vriendinnetjes altijd welkom om te slapen en eten. Als ik het maar weet dat er iemand mee eet of slaapt. Dus ik zie niet in waarom dat bij scharrels of relaties anders is. Bij mij thuis vroeger ging het precies zo en dat was heel fijn, inclusief condooms in de badkamer etc.
Nick90 schreef op 30-12-2024 om 22:56:
[..]
Ja hier was dat anders, m'n pa hoefde niet elk meisje wat ik leuk/lekker vond te ontmoeten, van m'n zusje trouwens ook niet. Hij heeft zich sowieso niet echt veel gemoeid met ons leven buiten de deur. Tegelijk leerde hij ons wel dat je niet zomaar jezelf hoeft weg te geven.
Hangt van de reden af, vind ik. Jezelf weg geven omdat je zin in die ander hebt en die ander vertrouwt, vind ik niks mis mee. Jezelf weggeven omdat je je afhankelijk voelt, onder druk gezet voelt dat vind ik niet OK en dat proberen wij de kinderen ook bij te brengen.
En uiteindelijk moeten ze dat zelf gaan uitproberen, net zoals je bij fietsen of schaatsen wel eens moet vallen en een buts oplopen. Net zoals wij dat ook gedaan hebben. Je kunt het leven niet door zonder iets te leren, en soms doet dat zeer. En het hoeft niet altijd eigen schuld te zijn, je kunt ook wel eens pech hebben. Ook dat hoort erbij.
Goh, volgens mij kan je niet veel anders dan de wensen van die ouders respecteren. Je kan wel altijd eens contact leggen met hun. Dit zou wat meer vertrouwen kunnen scheppen waardoor de regels misschien iets minder streng worden. Ik snap zeker jullie voorkeur om hem ook wat beter te leren kennen!
Marie1984 schreef op 03-01-2025 om 22:33:
Goh, volgens mij kan je niet veel anders dan de wensen van die ouders respecteren. Je kan wel altijd eens contact leggen met hun. Dit zou wat meer vertrouwen kunnen scheppen waardoor de regels misschien iets minder streng worden. Ik snap zeker jullie voorkeur om hem ook wat beter te leren kennen!
Dat kan je natuurlijk altijd doen op een niet opdringerige manier ze uitnodigen voor een keer een kopje koffie. Mochten ze dat afhouden omdat hun zoon geen relatie heeft, maar een 'scharrel' dan zullen zij in ieder geval met hun zoon in gesprek gaan. Ik zou alleen wel de grens van deze ouders respecteren wb hun zoon. Dus dit niet ter sprake brengen, maar meer insteken in elkaar leren kennen en vanuit vertrouwen wordt het dan misschien vanuit hun bespreekbaar.
En hou er ook rekening mee dat hij dat zelf niet wil, maar zegt dat hij van zijn ouders niet mag...
Ik geef dat mijn kinderen ook als tip mee, dat als ze iets lastig vinden of moeilijk ergens een grens aan geven, dat ze dan altijd mogen zeggen dat ze dat van hun moeder niet mogen😉
