Bij vriendje slapen
dochter van 16 heeft een jaar verkering met jongen van 17.
dochter praat heel open over de relatie met mij. Haar vriend mag van zijn ouders niet bij ons eten of slapen en zij mag dit van zijn ouders ook niet daar. Ze vinden hun daar veel te jong voor. Ze vindt dit spijtig want ze ziet bii haar vriendinnen dat deze meisjes wel welkom zijn in het gezin van de jongen. Wij hebben een heel gezellig gezin en zou de jongen graag wat meer opnemen in ons gezin maar dit mag/kan niet owv zijn heel strenge ouders.
wat is jullie advies ?
idem hier ik denk dat indien hij rebelleertvan zijn vader ook een knal tegen zijn kop krijgt. Zijn moeder is lief zegt mijn dochter en hij wil niet rebelleren tegen zijn moeder zodar zij nog lief blijft tegen hem.
Zijn relatie met zijn vader is heel erg.
mijn dochter zegt dat het lief
‘ het zwarte schaal is thuis’. Wij zijn zo een hecht en gezllig gezin. Zet me soms wel met voeten op de grond.
Bedankt voor alle adviezen
Ik zou hier wel een dubbel gevoel over hebben. Iemand die zo strak is opgevoed zal niet zomaar worden losgelaten. De kans is groot dat die ouders nog jarenlang invloed blijven uitoefenen op van alles. En sommige ouders laten hun volwassen kinderen eigenlijk nooit echt los. Die willen dat kinderen hun wensen opvolgen. Dat kan ook tussen hun kind en diens partner komen te staan. En je ziet nu dat ze eigenlijk niet op jouw dochter zitten te wachten. Feitelijk is ze niet heel erg welkom. En zelfs een kennismaking met jullie willen ze niet. Komt op mij niet gastvrij over.
Dit klinkt als een normale relatie voor deze leeftijd. Geen grote verschillen in leeftijd, afkomst en jouw dochter klinkt als een normaal meisje (studie, bijbaan Geen verslaving of grote ellende).
Hoe gaat die jongen zich losmaken en wanneer mag hij wel volwassen worden? En moet hij ook maagd blijven?
Naminokurashi schreef op 28-12-2024 om 20:25:
[..]
Ik moest op die leeftijd toch echt wel voor het avondeten thuis zijn. En rebelleren? Dat kwam niet in mij op, want dan kon ik een knal voor mijn kop krijgen . Zo oud als ik ben kan ik dat nog steeds krijgen.
Hoe bedoel je dat je dat nog steeds kan krijgen, ik neem aan dat je niet meer thuis woont of wel?
Kikki39 schreef op 28-12-2024 om 21:26:
[..]
Hoe bedoel je dat je dat nog steeds kan krijgen, ik neem aan dat je niet meer thuis woont of wel?
Nee, ik woon allang niet meer thuis. Maar als iets mijn ouders niet bevalt wat ik doe of zeg in hun bijzijn dan kan ik alsnog die knal voor mij kop krijgen. Bv een grote mond oid. En dan niet alleen van mijn moeder, maar ook van mijn vader.
Ik wil heel graag reageren omdat ik vooral berichten zie dat het gek en ouderwets is en ik en wat tegenwicht wil bieden.
Ik kan me eigenlijk wel goed inbeelden dat de ouders van de jongen niet zitten te wachten op een vriendin thuis op deze leeftijd. Ze zijn jong en kunnen overdag al doen wat ze willen. Wat voegt de avond dan nog toe? Misschien ben ik ouderwets, maar ik hoef echt niet alle scharrels/flings/dates/relaties/hoe je het wil noemen over de vloer te hebben. Op die leeftijd is alles serieus, maar kan het ook na 2 maanden weer klaar zijn. Bij mijn ouders thuis gold de regel; eerst een tenminste een havo-diploma en daarna mag je thuis komen met iemand, mits dit iemand is met wie je serieus een relatie en toekomstplannen hebt. Degene die je meenam moest ook tenminste 1 diploma hebben. Maw je bent dan wat ouder en hopelijk verstandiger over wat je mee naar huis neemt. En dat is een regel die ik ook wil doorvoeren
TanteTheelepel schreef op 28-12-2024 om 22:23:
Ik wil heel graag reageren omdat ik vooral berichten zie dat het gek en ouderwets is en ik en wat tegenwicht wil bieden.
Ik kan me eigenlijk wel goed inbeelden dat de ouders van de jongen niet zitten te wachten op een vriendin thuis op deze leeftijd. Ze zijn jong en kunnen overdag al doen wat ze willen. Wat voegt de avond dan nog toe? Misschien ben ik ouderwets, maar ik hoef echt niet alle scharrels/flings/dates/relaties/hoe je het wil noemen over de vloer te hebben. Op die leeftijd is alles serieus, maar kan het ook na 2 maanden weer klaar zijn. Bij mijn ouders thuis gold de regel; eerst een tenminste een havo-diploma en daarna mag je thuis komen met iemand, mits dit iemand is met wie je serieus een relatie en toekomstplannen hebt. Degene die je meenam moest ook tenminste 1 diploma hebben. Maw je bent dan wat ouder en hopelijk verstandiger over wat je mee naar huis neemt. En dat is een regel die ik ook wil doorvoeren
Ze hebben al een jaar verkering, hè? Dus niet nog maar net. En hoe doe je dat met gewone vrienden van je kinderen? Mogen die ook niet blijven eten? En als ze dat wel mogen, dan mag het niet meer als het de verkering wordt van je kind?
Izza schreef op 28-12-2024 om 21:16:
Ik zou hier wel een dubbel gevoel over hebben. Iemand die zo strak is opgevoed zal niet zomaar worden losgelaten. De kans is groot dat die ouders nog jarenlang invloed blijven uitoefenen op van alles. En sommige ouders laten hun volwassen kinderen eigenlijk nooit echt los. Die willen dat kinderen hun wensen opvolgen. Dat kan ook tussen hun kind en diens partner komen te staan. En je ziet nu dat ze eigenlijk niet op jouw dochter zitten te wachten. Feitelijk is ze niet heel erg welkom. En zelfs een kennismaking met jullie willen ze niet. Komt op mij niet gastvrij over.
Dit klinkt als een normale relatie voor deze leeftijd. Geen grote verschillen in leeftijd, afkomst en jouw dochter klinkt als een normaal meisje (studie, bijbaan Geen verslaving of grote ellende).
Hoe gaat die jongen zich losmaken en wanneer mag hij wel volwassen worden? En moet hij ook maagd blijven?
Dat hoeft toch helemaal niet zo te zijn. Ik lees heel veel aannames en invullingen. Misschien speelt er iets anders. Zijn de ouders bang dat hij bijvoorbeeld zijn school verzaakt omdat hij afgeleid is door een vriendin (en de eventuele perikelen die die met zich mee kan brengen)? Dat zou dan niet persoonlijk op dochter van to gericht zijn, maar toekomst zoon. Misschien hebben ze wel iets meegemaakt met een ander kind waardoor ze een relatie liever uitstellen? Kortom, je weet het niet..
Ik ben streng en liefdevol opgevoed, maar zodra ik mijn vwo diploma en daarna propedeuse op zak had, werd ik volledig vrijgelaten. Mijn ouders hadden gezien dat ik mij goed inzette voor mijn toekomst en dat was hun belangrijkste doel in de opvoeding; een zelfstandige vrouw die niet haar handje hoeft op te houden voor wie dan ook. Daarna mocht ik gaan en staan waar ik wilde en achteraf ben ik blij dat ze dat op die manier hebben gedaan.
Schemerlampje schreef op 28-12-2024 om 22:26:
[..]
Ze hebben al een jaar verkering, hè? Dus niet nog maar net. En hoe doe je dat met gewone vrienden van je kinderen? Mogen die ook niet blijven eten? En als ze dat wel mogen, dan mag het niet meer als het de verkering wordt van je kind?
Dit ja. Een verkering moet je ook leren kennen op momenten van de dag die in het begin niet zo gangbaar zijn. Je vriendje dat blijft slapen blijkt vandaag het moment van wakker worden "aan" te zijn en dat is voor iemand die niet echt een ochtendmens is best vervelend.
Ik weet niet wat doet ouders van dat vriendje willen maar hoe meer je verbiedt hoe spannender het wordt en hoe meer ze bij elkaar willen zijn.
Bakblik schreef op 28-12-2024 om 22:31:
[..]
Dit ja. Een verkering moet je ook leren kennen op momenten van de dag die in het begin niet zo gangbaar zijn. Je vriendje dat blijft slapen blijkt vandaag het moment van wakker worden "aan" te zijn en dat is voor iemand die niet echt een ochtendmens is best vervelend.
Ik weet niet wat doet ouders van dat vriendje willen maar hoe meer je verbiedt hoe spannender het wordt en hoe meer ze bij elkaar willen zijn.
Ik snap vooral niet dat ze het die jongen niet "gunnen" om ook een keertje bij haar te blijven eten. Of samen in de stad.
Dat ze vriendin niet in huis willen ... oké. Maar een 17-jarige dwingen om elke avond netjes om 17u30 aan tafel te zitten en niet met zijn vrienden of vriendin bij de Mac te eten of bij haar ouders ... vind ik ver gaan.
Dan kan je nog altijd afspraken maken over het uur dat hij thuis moet zijn en dat hij niet blijft slapen bij zijn vriendin.
Wat gaan ze doen als hij volgend jaar op kamers wil? Hoe gaan ze hem dan tegenhouden?
Schemerlampje schreef op 28-12-2024 om 22:26:
[..]
Ze hebben al een jaar verkering, hè? Dus niet nog maar net. En hoe doe je dat met gewone vrienden van je kinderen? Mogen die ook niet blijven eten? En als ze dat wel mogen, dan mag het niet meer als het de verkering wordt van je kind?
Weten de ouders van hem wel echt dat het zijn vriendin is?
In mijn ogen is een relatie die je met je ouders deelt er eentje waarmee je serieuze toekomstplannen hebt. Op die leeftijd kan het misschien wel serieus aanvoelen, maar dat is het vaak niet. Dus nee, ik zou niet zitten popelen om dat vriendinnetje van 16 thuis uit te nodigen en om haar ouders uit te nodigen. En dat is niet omdat ik zo ongastvrij ben, maar omdat ik misschien anders tegen een relatie aankijk.
Want waar ligt de grens dan? Vanaf wanneer mag je kind een relatie mee naar huis nemen en doet deze dan ook meteen mee, als in meenemen op vakantie, naar feestjes, etc? Want als mijn kind met een relatie thuiskomt, dan doet deze partner voor mij wel meteen mee.
TanteTheelepel schreef op 28-12-2024 om 22:23: Bij mijn ouders thuis gold de regel; eerst een tenminste een havo-diploma en daarna mag je thuis komen met iemand, mits dit iemand is met wie je serieus een relatie en toekomstplannen hebt. Degene die je meenam moest ook tenminste 1 diploma hebben. Maw je bent dan wat ouder en hopelijk verstandiger over wat je mee naar huis neemt. En dat is een regel die ik ook wil doorvoeren
Ik vind dit erg naïef en rigide klinken. Jongeren zijn ook nog op zoek naar hun identiteit en moeten nog ontdekken wat zij wel en niet in hun relatie zoeken. Een potentiële partner mee naar huis nemen is daar een belangrijk onderdeel van. Voor het ene kind meer belangrijk dan voor het andere kind. Het klinkt heel onnatuurlijk om twee werelden zo angstvallig en kunstmatig gescheiden te houden. Bijna alsof je er niet vanaf wil weten als ouder, terwijl de relatie inderdaad voor het kind op dat moment misschien heel belangrijk is. Je mist daardoor ook kansen om met je kind in gesprek te gaan over relaties.
Het scenario wat je schetst gaat er ook bijna vanuit dat de serieuze partner die je kind meeneemt meteen ook een geschikte partner is. Maar dat kan je lelijk verrassen......
Mijn zoon heeft regelmatig meisjes mee naar huis genomen waar hij verkering mee had. De ene verkering duurde langer dan de andere. Maar door deze meisjes mee te nemen, leerde hij hen beter kennen en zij hem ook. En zo leer je soms ook dat je niet goed bij elkaar past. Ook hadden wij hierdoor beter zicht op een wat minder gezonde (understatement) relatie en konden wij onze zoon steunen toen dat mis ging.
Naminokurashi schreef op 28-12-2024 om 21:53:
[..]
Nee, ik woon allang niet meer thuis. Maar als iets mijn ouders niet bevalt wat ik doe of zeg in hun bijzijn dan kan ik alsnog die knal voor mij kop krijgen. Bv een grote mond oid. En dan niet alleen van mijn moeder, maar ook van mijn vader.
Wtf....Waarom kom je nog bij je ouders dan? Dat is niet normaal hoor, dat is mishandeling. Wat ontzettend verdrietig dat je dit mee moet maken
Naminokurashi schreef op 28-12-2024 om 21:53:
[..]
Nee, ik woon allang niet meer thuis. Maar als iets mijn ouders niet bevalt wat ik doe of zeg in hun bijzijn dan kan ik alsnog die knal voor mij kop krijgen. Bv een grote mond oid. En dan niet alleen van mijn moeder, maar ook van mijn vader.
Zeer onveilige en onvolwassen manier om met je kinderen om te gaan. Zeker als je volwassen bent en gewoon gelijkwaardig! Ik zou van niemand dergelijk agressief gedrag accepteren en ook niet van mijn ouders. Respect moet van beide kanten komen.
TanteTheelepel schreef op 28-12-2024 om 22:23:
Ik wil heel graag reageren omdat ik vooral berichten zie dat het gek en ouderwets is en ik en wat tegenwicht wil bieden.
Ik kan me eigenlijk wel goed inbeelden dat de ouders van de jongen niet zitten te wachten op een vriendin thuis op deze leeftijd. Ze zijn jong en kunnen overdag al doen wat ze willen. Wat voegt de avond dan nog toe? Misschien ben ik ouderwets, maar ik hoef echt niet alle scharrels/flings/dates/relaties/hoe je het wil noemen over de vloer te hebben. Op die leeftijd is alles serieus, maar kan het ook na 2 maanden weer klaar zijn. Bij mijn ouders thuis gold de regel; eerst een tenminste een havo-diploma en daarna mag je thuis komen met iemand, mits dit iemand is met wie je serieus een relatie en toekomstplannen hebt. Degene die je meenam moest ook tenminste 1 diploma hebben. Maw je bent dan wat ouder en hopelijk verstandiger over wat je mee naar huis neemt. En dat is een regel die ik ook wil doorvoeren
Dat kan. Maar dan sta jij als ouder dus volledig buitenspel wat betreft het sociale leven van jouw kinderen. Ze mogen niemand meenemen dus gaan met hun partners wel elders heen. Bijvoorbeeld naar de ouders van de ander waar ze wel gewoon welkom zijn. Of naar plekken waar het wellicht niet zo prettig of veilig is (bij vage vrienden, goedkope motels of buiten etc). Of ze blijven op hun studentenkamers ipv gezellig thuis te komen. Maar als ze toch niet welkom zijn waarom er überhaupt over praten met je ouders? Ik wil graag een open houding met mijn kinderen. Ze kunnen met alles bij mij terecht en vragen om advies. Omdat ik niet veroordeeld en interesse heb in hun vrienden (die ik ook ken en die welkom zijn). Mijn kinderen hoeven niet buiten rond te hangen maar zijn met hun vrienden thuis welkom! Ik heb dan zicht op ze. En weet met wie ze omgaan.
En ik ken genoeg succesvolle of gelukkige mensen zonder diploma die er uiteindelijk ook zijn gekomen. Genoeg kanslozen met diploma's. Heel kortzichtig om mensen daar volledig op af te wijzen. En stel jouw kind kiest voor zo iemand. Dan bestaat gewoon de kans dat jij het contact met je kind verliest. Want als mijn partner ergens niet welkom is zie je mij waarschijnlijk ook minder of niet meer. Nare manier van omgaan met je kinderen.
Naminokurashi schreef op 28-12-2024 om 21:53:
[..]
Nee, ik woon allang niet meer thuis. Maar als iets mijn ouders niet bevalt wat ik doe of zeg in hun bijzijn dan kan ik alsnog die knal voor mij kop krijgen. Bv een grote mond oid. En dan niet alleen van mijn moeder, maar ook van mijn vader.
Vreselijk zeg, ik kan me hier niks bij voorstellen. Kom je nog wel graag bij je ouders thuis dan, ik zou denk ik wegblijven.
