Verplicht voor je ouders zorgen

? las ik nou net niet een bijdrage van viradentia, een link naar

Dat is dus mooi weg... Wat raar...

Ah, gevonden, staat in andere rubriek

Werk, recht en geld

Onafhankelijkheid,

"Je vraagt of iemand eens in de week je huis wilt stofzuigen, en je krijgt gratis erbij de opmerking dat je eigenlijk niet zoveel moet roken, of dat je je kleding vaker moet wassen, of dat je toch wel gezonder zou moeten eten, enz enz. "

Precies! Weg onafhankelijkheid Je kunt niet meer zeggen, 'het is mijn leven, dat maak ik zelf wel uit'. Want dan kan de ander terecht zeggen, 'maar ík moet twee keer per week schoon maken in dit huis.

En wat te denken van het geval dat een kind zwaar hulpbehoevend is ipv de ouder? In het slechtste geval moet de ouder dan levenslang zorg verlenen. Geen eigen leven meer, geen hobby's, niks voor jezelf, en dat tot je dood.

Natuurlijk, ik weet niet hoe ik er in zou staan als mij dat echt zou over komen, maar als ik er nu over na denk, dat ik zo afhankelijk zou worden dat mijn moeder verder geen leven voor zichzelf meer zou hebben, nee dat zou ik er niet voor over hebben.

Dan zou in ieder geval euthanasie overwegen. Eerder nog dan in het geval van dementie.

En dan heb ik het ook nog niet over de relaties die uit elkaar gaan omdat de partner zich een verpleger voelt, en dat geen gelijkwaardige relatie vindt.. dat gaat alleen maar erger worden.

Er zijn tig andere luxe dingen die ik zo zou willen opgeven om deze 'onbetaalbare luxe' te mogen behouden!

Niet simpel

Ik ben het eens met albana dat het niet simpel is. Euthanasie bij dementie gebeurt een heel enkele keer, het veld is in beweging, maar zal lang niet altijd aan de orde kunnen komen.
Fred, ik weet niet of "ik ben te afhankelijk en dat wil ik niet" wordt aangemerkt als uitzichtloos en ondragelijk lijden, en daarvan moet wel sprake zijn bij een gevalletje euthanasie.
Stenna, ik ben benieuwd welke afspraken jij met je partner hebt gemaakt? In geval van dementie voor elkaar aangeven: maar hij/zij zou dit niet willen, dat weet ik zeker, zelfs het op schrift hebben daarvan, is meestal niet genoeg. De persoon zélf moet in staat zijn om die beslissing te nemen.
Mirreke, dement worden gaat vaak sluipend. Het gaat nog wel, het gaat nog wel, je schuift het voor je uit, tot je ineens die brug niet meer kunt vinden...
Ik zie het bij mijn ouders. Mijn vader begint ietsje de weg kwijt te raken en dat kan het begin zijn. Hij weet en voelt dat zelf. Maar mijn moeder is afhamkelijk van hem, geestlijk glashelder maar lichamelijk te slecht om ADL-zelfstandig te zijn. Wat voor keus heeft die man? Nu van de brug springen en mijn moeder in een zorginstelling terecht laten komen? Hopen dat het proces heel langzaam gaat en dat ze nog een mooie tijd samen kunnen hebben? Een hele moeilijke situatie.
Kari

Moeilijk, maar mogelijk

Euthanasie bij dementie is moeilijk, maar mogelijk. Ik citeer even:
"Een schriftelijk euthanasieverzoek dat is opgesteld toen uw gezondheid nog goed of redelijk was, kan helpen om uw arts ervan te overtuigen dat uw stervenswens weloverwogen is, maar ook eerdere gesprekken met uw (huis)arts of ondersteuning door uw vertegenwoordiger kunnen uw stervenswens kracht bijzetten. Wanneer
u zich niet meer kunt uiten (door bewusteloosheid, gevorderde dementie of andere oorzaak), kan uw schriftelijke euthanasieverzoek als een vervanging
van uw mondelinge (vrijwillig en weloverwogen) verzoek dienen. Als ook aan de overige zorgvuldigheidseisen is voldaan, mag de arts het verzoek inwilligen en euthanasie toepassen." (toelichting wilsverklaringen, NVVE, http://www.nvve.nl/nvve2/pagina.asp?pagkey=72055 )
Ik kan iedereen aanraden zich nu al te verdiepen in deze materie, en te regelen wat geregeld kan.

Kari: afspraak partner

Onze afspraak gaat veel verder, Kari,nl dat hij het bij mij zelf zal uitvoeren als er geen arts is die het wil doen. Hij heeft wel een vak dat dit mogelijk maakt.

Sancy

Ja, "u zich niet meer kunt uiten (door bewusteloosheid, gevorderde dementie of andere oorzaak), kan uw schriftelijke euthanasieverzoek als een vervanging van uw mondelinge (vrijwillig en weloverwogen) verzoek dienen." Kán. In bepaalde omstandigheden, en vooral als de verklaring recent is en er niet lang daarvoor gesprekken met de betreffende arts zijn geweest over de doodswens, zodat die arts zeker weet dat die wens echt actueel is. Een verklaring die al jaren in een la ligt te wachten tot hij nodig is gaat i.h.a. niet werken.
Artsen willen zo'n verzoek toch eigenlijk van de persoon in kwestie zelf horen. Uit jouw link: "De vertegenwoordiger kan namens u om euthanasie
vragen, maar alleen als u zelf een schriftelijk euthanasieverzoek heeft getekend. En ook dan is de dokter niet verplicht om de euthanasie uit te voeren. En de meeste dokters zullen alleen aan zo’n verzoek voldoen als ze ook nog met u kunnen communiceren via praten, klanken, gebaren of lichaamstaal."
Kari

Stenna

Laat je partner daar heel voorzichtig mee zijn. Dat heet namelijk moord, ook als hij handelt met jouw toestemming. Hij moet dan zo sluw te werk gaan dat de arts die jouw dood vaststelt een verklaring van natuurlijke dood zal afgeven. (bah, wat een akelig onderwerp...)
Kari

Uitbesteden van zorg

Op zich is er niks mis met uitbesteden van zorg voor ouderen...In sommige gevallen zal het (als de kinderen b.v. veel verdienen) zelfs 'goedkoper' zijn en w.s. ook wel proffesioneler.
Maar er mis aan is op dit moment het financiëringssysteem...Net als met de kinderopvang. Gebleken is al dat de kinderopvang die vrijwel volledig vergoed werd door het rijk onbetaalbaar is. Dus zijn de ouders weer voor een groot deel financiëel verantwoordelijk gesteld.En ook hier zie je een toename van 'manteloppas' (buurvrouw, opa en oma etc.). De bijdrage is gewijzigd en dus betalen ouders weer een fix gedeelte van die kinderopvang. En het aantal kinderen dat van de opvang gebruik maakt is niet eens vergelijkbaar met het aantal hulpbehoevende ouderen dat er zal zijn binnenkort.
Voor 1 kind in opvang ongeveer 6 hulpbehoevende ouderen (ruwe schatting), komt nog bij dat de zorg voor ouderen vaak dag en nacht zorg is en de kinderopvang is meestal maar een beperkt deel van de dag.Ook zaten tot vorig jaar de 'woonkosten' die iedereen heeft erbij in.
Ik snap heus wel dat betalen voor je kind héél anders voelt dan voor je ouders. Wat betreft je kind heb je daar nog enizgins voor gekozen (hoewel die vlieger natuurlijk ook weer niet altijd opgaat). Je ouders die heb je, daar had je zelf weinig inbreng in.
Bij ouders zal een zelfde koers gevaren worden ongeveer...Eerst zal de oudere zelf financiëel verantwoordelijk worden voor wonen (ingegaan per jan.2013). De zorg en voeding wordt nog grotendeels 'vergoed' wel met een vergrote 'eigenbijdrage' waar dus je vermogen én je huis ook meetelt. Maar ook voor de zorg en voeding gaat er meer betaald worden...Dat wordt stapsgewijs ingevoerd. De zorg wordt zeer minimaal, alleen wat noodzakelijk is. Alle zorg die je erbij wilt hebben moet je zelf bekostigen...Heb je dat geld niet dan kan je het vragen aan je kinderen...Hoe die laatste maatregelen ingevoerd gaan worden is me nog niet helemaal duidelijk en die zijn ook nog niet allemaal door de 2de kamer. Dus of er aanvullende maatregelen komen voor ouders en kinderen die de financiën niet hebben is ook nog onduidelijk. Ook is de intramurale zorg voor ouderen sinds begin dit jaar enorm teruggedraaid. Je moet écht al zeer zware verpleeghuiszorg nodig hebben voor je in een verzorgingshuis kan komen. Dat is écht een enorme verzwaring van de zorg intramuraal. Eigenlijk komt het erop neer dat tegen het moment dat je zélf zou willen dat er euthanasie gepleegd wordt en je zo ongeveer 24 uurs zorg nodig hebt je kan verkassen naar een verzorgingshuis. Al die zorg die ervoor al komt, waarvoor mensen nu in een verzorgingshuis wonen moet dus 'thuis' gedaan worden. Al die zorg komt dus nu extramuraal...Dus ook daar een enorme toename van zwaardere zorg. En beiden dus zeer minimalistisch. Precies hoe het in praktijk werkt weet ik het (nog) niet er zijn bij ons nog geen nieuwe opnames geweest sinds begin dit jaar. Maar ik begreep dat er vooral zeer bezuinigd is op huishouden en persoonlijke hygiëne, dus b.v. maar 1 keer per week douchen en de rest met kattewasjes...En maar 1 uurtje huishoudelijke hulp per week die ook nog 's geen 'zware' huishoudelijke klussen doet. De ramen lappen bij je ouders moet je dan dus zelf doen of je betaald er iemand voor of je ouders betalen het. Ook goed. Vaker dan die ene keer douchen idem dito. Nou ik kén mijn ouders en stiefouders...die worden echt zwaar depressief als ze maar 1 keer per week kunnen douchen...
groeten albana

Ik kreeg de volgende boekentip

Uitweg, van Chabot en Braam, met ik meen uitleg van drie mogelijkheden zelf uit het leven te stappen.

Van te voren gaan plannen, en goede afspraken maken. Ik las gisteren dat zeker net zoveel mensen zelf een einde aan hun leven maken als het aantal mensen dat officieel euthanasie krijgt.

mirjam op haar ipad

Boek van chabot en braam

Dat boek heeft mijn moeder kort na het overlijden van mijn vader gekocht. Ik had eerst wat moeite om dat te plaatsen, maar begrijp nu dat het hebben van het boek haar rust geeft. Ik verwacht niet dat ze er snel iets mee zal doen, maar het hebben van een mogelijkheid geeft haar grip. Ik denk dat dat met zo'n pil van drion net zo zal werken in veel gevallen: als je hem in huis hebt, hoef je hem nog niet te gebruiken. Maar het maakt wel dat je positiever in het leven kunt staan. In plaats van ik moet maar door blijven leven, is het dan: ik hoef niet, maar ik wil het nog.

Mijn tante

Mijn tante heeft zelf een eind aan haar lijden gemaakt. Acht maanden ervoor mocht ze al naar een hospice maar ze wilde thuis sterven en dat duurde en duurde maar. Mijn zusje was erbij en hoewel ze alles goed dichtgetimmerd hadden was het een heel vervelende ervaring met vier (!) plitiewagens voor de deur. Omdat uiteindelijk de officier van justitie zei tegen de agent dat ze er geen zaak van konden maken waren ze na acht uur weer vertrokken........

Ik zie het exact zo jippox

Daarnaast heb ik 3 (schoon)ouders zien overlijden, en het overlijden van mijn schoonvader, door actieve euthanasie, door hem bewust gekozen en gepland en mogelijk gemaakt door de super huisarts, vind ik zeer bijzonder, om allerlei redenen.
Een ervan was de rust die mijn schoonvader kreeg toen bleek dat hij 'gewoon' dood kon. Ook erg bijzondere ervaring om mee te maken.

Mijn ouders zijn erg ellendig gestorven, en hoe ik het ook probeer, ik zie daar op geen enkele manier een meerwaarde in. Ik vind het juist ontmenselijkend.

Ik snap ook goed dat er altijd weer redenen zullen en kunnen zijn om eea uit te stellen, maar juist daarom zal het weten dat de mogelijkheid er is, rust geven.

mirjam op haar ipad

Ingewikkeld

Zal er als mensen een veel hogere indicatie moeten hebben om in een verzorgingshuis terecht te komen grote leegstand in die instellingen komen? Wat moet er dan gebeuren met die leegstaande appartementjes?

Ook lijkt me dat er ander personeel nodig is, sommige medewerkers kunnen bijgeschoold worden maar ik denk dat niet iedereen even geschikt is om verpleeghuiszorg te bieden. Het wordt een hele omslag, dat is wel zeker.

De vergelijking met kinderopvang, tja ik vind het van een heel andere orde. Kleintjes worden in rap tempo groot en met de dag zelfstandiger en zelfredzaam; als ouders kun je enigszins inschatten hoeveel zorg voor kinderen je naast je baan wilt inkopen/regelen ; met ouderen is dat heel wat anders. Op een dag komt de teruggang en neemt de zorgvraag toe, maar met welk tempo en hoe lang, dat is niet te voorzien. Er zijn zestigers die al veel zorg en hulp nodig hebben, maar ook mensen van 90 - ik ken ze- die nog op de fiets naar het winkelcentrum gaan. Je weet dus nooit waarop je je (qua tijd en geld) moet voorbereiden.

Voor dit soort luxe betaal ik graag

Er blijft maar geschermd worden met het woord 'onbetaalbaar'. We móeten dit wel zo doen, anders wordt het onbetaalbaar.

Maar wat betekent dat nou? Dat het niet te betalen is? Of bedoelt men dat het eventueel wél betaald kan worden, maar dat het een fiks beslag zal leggen op de welvaart?

Dat is een namelijk een wereld van verschil!

In het eerste geval is het inderdaad onmogelijk, in het tweede geval heb ik het er graag voor over. Wat heb je aan al die (i)pods, pads en phones, als je in een samenleving moet wonen waar ziek worden betekent dat je het lekker zelf mag uit zoeken?

Als maar genoeg mensen met mij eens zijn is het in dat tweede geval wel betaalbaar. Dan is dit de keus van het volk. Hier willen we graag in investeren, het mag wat kosten. In polls duikt zorg keer op keer op als het belangrijkste onderwerp.

Luxe? Verwend? Noem het wat je wil, maar voor dit soort luxe betaal ik graag, grager dan voor ipads en phones.

Grappig fred

Ik denk altijd, als ik later maar een computer of ipad heb, dan kan ik me eenzaam, slecht ter been en bijna blind, tenminste toch vermaken...

Serieus: ik denk dat eea alles te maken heeft met het soort economie dat we hebben, nl waarin alles draait om winst. De economie draait niet meer om ons, wij zijn er voor de economie geworden. Het draait ook niet meer om het individu maar om cijfers en grote getallen.

Big brother is allang realiteit, het is nu tijd voor wezenlijke verandering. Ik weet alleen niet hoe...

mirjam op haar ipad

Kari, albana, nichtje

Dat weten we Kari, door vak van man zal dat wel mogelijk zijn.
Ik heb een soortgelijke positieve ervaring als nichtje: een van onze ouders koos voor actieve euthanasie, bij ongeneeslijke ziekte. De eigen huisarts was bereid het te doen (itt de hospice arts, dus ouder moest wel eerst terug naar huis), was ontzettend fijn, als je dat zo kunt zeggen. Er is een standaard onderzoek op geweest daarna, maar de huisarts heeft er goddank geen problemen mee gekregen. Dus het kan wel, Albana, er heus wel artsen die er wel aan meewerken. Pas was er toch ook nog een bekende schrijver, die euthanasie koos ivm zijn dementie? Is ook uitgevoerd dus.

Kari

Ja. Wat is je punt?

Leven

Leven en welzijn lijken me kernbegrippen, voor alle betrokkenen.

Heb zelf nooit een levenseinde door euthanasie meegemaakt. Twee van onze ouders zijn vrij jong overleden ( hart/vaataandoeningen, plotselinge dood) de derde ouder overleed op hoge leeftijd, was wel verward en had achteraf eerder naar een betere zorginsteliing mieten kunnen.
Vierde en laatste ouder leeft nog, in een verzorgingshuis en heel zelfredzaam ( die zou er met de nieuwe maatstaven niet meer zijn toegelaten). Toch ben ik erg blij dat ze daar verblijft, er is hulp als er onverwacht iets is, toen ze nog thuis woonde belde ze mij. Ik weet dat dat de toekomst is, maar ik moet eerlijk bekennen dat het zwaar kan aanvoelen steeds de enige echte evv'er te zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. Alleen al omdat het zoveel jaren achtereen duurt. Moeder is nu 92 dus al geruime tijd bejaard.

Sancy

Ik meende dat je met het door jou gekozen citaat ("kan uw schriftelijke euthanasieverzoek als een vervanging
van uw mondelinge (vrijwillig en weloverwogen) verzoek dienen") tezamen met "Ik kan iedereen aanraden zich nu al te verdiepen in deze materie, en te regelen wat geregeld kan." bedoelde dat je met zo'n schriftelijke verklaring de zaken geregeld kunt hebben.
Maar als je hiermee wilde aangeven dat het, in sommige speciale gevallen, en meestal niet, volstaat dat er een verklaring is, dan zijn we het eens hoor.
Kari

Ongeneeselijke ziekte

Het alleen hebben van dementie of dementerend worden is geen ziekte waarbij je genoeg 'lijd' of er een uitzichtloos lijden in het vooruitzicht is...
Dát is het grote verschil met 'andere ziektes' (van lichamelijke aard) Als je een tumor hebt, kanker, parkinson of wat dan ook en het ongeneeselijk is en steeds zal toenemen en écht lichamelijke pijn hebt die alleen maar zal toenemen en toenemen is er wel kans op euthanasie.
Als je dement wordt ben je in het beginstadium verdrietig, emotioneel is denk ik een beter woord. Lichamelijk pijn heb je niet. Dat gaat zeer sluipend verder en verder en zal steeds toenemen. Wel worden je emoties steeds minder. Je 'pijn' (wat verdriet ook is) neemt dus af naarmate je meer dement wordt.
Dat je niks meer weet of herkent wordt niet erkent als 'uitzichloos lijden' , ja voor je familie misschien en misschien voor jezelf járen terug toen je het nog allemaal wel wist. Maar op dát moment niet, want je weet het niet meer, je ervaart het niet dus heb je er geen verdriet van. Niet van dát op dát moment. Je wordt meer zoals in je jonge jaren toen je van het moment kon genieten. Er zijn dus momenten waarop dementen lachen en plezier hebben en ook andere mindere momenten. Maar dat ze de hele dag zwaar depressief enorm lijden is gewoonweg niet zo.
Dus is er geen reden voor euthanasie...
Er is weliswaar een ongeneeselijke ziekte, maar er is geen enkele voorspelling te doen over hoe lang die nog duurt (kan 10talle jaren duren)het is dus niet 'uitzichloos' en er is géén ondraagelijk lijden.
Als je na die dementie een lichamelijke aandoening krijgt (b.v. kanker) wordt het al héél anders.
Of andersom dat je al een ziekte hebt (b.v. parkinson) waarbij je dus daarom al ongeneeselijk ziek bent. Je krijgt dan eerst de nodige lichamelijke gebreken, maar in een verder stadium worden ook je verstandelijke vermogens aangetast. Dan kan je al voor de tijd vastleggen dat je op het moment dat je je geestelijke vermogens verliest ge-euthaniseerd wil worden. Die schrijfster waar hierboven even over geschreven wordt had ook parkinson. Dat is een heel andere situatie, je lijd al ondraagelijk (door de parkinson) het is ongeneeselijk en de dementie die parkinsonpatiénten overkomt verloopt ook totaal anders, veel sneller. En buiten dat is overlijden aan parkinson een enorm pijnlijke en langdurige dood.
Dat er andere ziektes spelen (lichamelijk) en daarbovenop mensen dementerend worden en dat er dan euthanasie wordt gepleegd is zeer veel voorkomend. Maar alleen dement is niet genoeg. Je kan lichamelijk nog in prima conditie zijn, er zijn dementen die harder kunnen lopen dan ik!
Jullie kunnen van allerlei redenen bedenken. Maar ik geloof er niet meer in...ik heb zó vaak meegemaakt dat het niet lukte op de manier waarop mensen het zich bedacht hadden voor de tijd, dat die voorbeeldjes van jullie daarbij in het niet vallen.
De enigen die het wel gelukt is die hadden er altijd andere dingen 'bij'.
groeten albana

Albana

Zo triest is dat...zeker als je weet dat er hele afdelingen zijn waar dementen alleen nog maar in foetushouding in bed liggen en in het gunstigste geval een paar hapjes pap eten per dag....ik vind dat toch behoorlijk uitzichtloos...mijn man begon ooit zijn opleiding op een dergelijke afdeling en trok het totaal niet...

Leegstand in de zorg

Tonny vraagt of er niet veel leegstand in de zorg komt als verpleeghuiszorg doorschuift naar het verzorgingshuis en al verzorgingshuis bewoners (nu) thuis moeten blijven wonen met thuiszorg.
Eerlijk gezegd....ik heb geen idee. Ik weet alleen dat binnen de stichting waar ik voor werk er allang 'voorbereid' is hierop. Al zeker 4 jaar. De meeste 'plannen' waren in vage contouren al zichtbaar/bekend. Daar kun je je als zorgbedrijf op richten en dat is dus gebeurd. Ze waren alleen nog wat desastreuzer dan de verwachting was....maar doordat al die voorbereidingen zijn gepleegd en er aanpassingen zijn gedaan zijn wij denk ik goed 'voorbereid', zowel in personeel alsook in huisvesting. Daarom weet ik er ook zoveel van...voor ons is deze materie al jaren een bekend gegeven waar we naartoe werken...Maar ik werk voor een 'groot regionaal bedrijf' dat meerdere huisvestigingen heeft en daardoor dus ook de mogelijkheden heeft....Ik denk dat kleinere zelfstandigere vestigingen grotere problemen hebben/krijgen. Je kunt niet een half bejaardenhuis afbreken en in de andere helft alsnog dementerenden laten wonen. Je kan wel als je 20 vestigingen hebt er 6 afstoten/verkopen/afbreken en daarvoor in de plaats met die opbrengst,bij de nog bestaande vestigingen aanpassingen doen/nieuwbouw/verbouw plegen. Je kan je personeel scholen of omscholen en andere banen aanbieden op andere vestigingen etc.etc. Dus in principe zijn 'wij' er klaar voor. Hoewel de werkelijkheid ons aan het inhalen is, want een aantal toch al vergevorde plannen voor ombouw/aanpassingen gaan niet door omdat het aantal zorgplekken nóg kleiner is dan van tevoren berekend. Dat geeft al aan wat een enorme inpact de nieuwe regelingen gaan hebben....zelfs voor onze stichting is het nog érger dan van tevoren ingeschat. Nog zwaardere zorg dan gedacht en nóg minder intramurale zorg dan geschat.
Kortom, dementerenden hoeven voorlopig niet 'bang' te zijn dat ze naar een verpleeghuis 'moeten'. Ze mogen gewoon thuis blijven wonen, krijgen minimale thuiszorg en pas als ze een gevaar voor zichzelf en hun omgeving worden 'mogen' ze naar een verzorgingshuis. En in een verpleeghuis kom je alleen nog als je naast die vergevordere dementie ook nog de nodige lichamelijke gebreken hebt en b.v. met een tillift je bed in geholpen moet worden.
groeten albana

Thuiswonende dementerenden

Waar ik me zelf eerlijk gezegd nog veel meer zorgen over maak,is al die toch wel erg veel zorg behoevende ouderen die dan 'op zichzelf' wonen....Die gaan echt op den duur voor een grote impact zorgen. Daarvan zal een gedeelte dement zijn...gevaarlijke dingen doen misschien, zwerven, de weg kwijt raken, alle telefoonnummers bellen in hun telefoonboekje omdat ze niet meer weten wie, wie is en hun kasten elke dag uitpakken, versmeren misschien etc.etc.
Daarvan zal een gedeelte psychische problemen hebben/krijgen door hun ouderdom, vereenzamen,in een sociaal isolement komen en nog ongelukkiger en niet weten hoe de situatie te veranderen.
Daarvan zal een gedeelte lichamelijke gebreken krijgen en daardoor niet meer in staat zijn de nodige dingen te doen in huis en tuin en misschien kan het ze ook niks schelen...wat maakt het uit? Over een tijdje ben je er toch niet meer...Beter de boel, de boel te laten dan te bedelen om 'hulp' ...of om er al je spaarcentjes aan te spenderen.
Dat gaat een behoorlijke impact hebben. Ik denk dat nieuwsberichten over 'dit soort ouderen' over een tijdje dagelijkse kost zijn.
Net zo als dat bij de toename van het autoverkeer er meer auto-ongelukken zijn.
Er komen dubbelzoveel ouderen en daarvan blijft het grootste gedeelte thuis wonen i.p.v. intramuraal. Lijkt me nogal voorspelbaar.
Er zal ook een gedeelte vrolijk en zelfredzaam rondfietsen tot aan hoge leeftijd. Maar dat is nu ook al zo....
groeten albana

Raar onderscheid

Dementie versus "lichamelijke" ziektes. Dementie zijn plaques in de hersenen (net als Parkinson, maar ander patroon). Zijn hersenen geen deel van het lichaam? Dementie is dus ook een lichamelijke ziekte (uberhaupt is het hele onderscheid lichamelijke en "geestelijke" ziektes vreemd en kunstmatig).
Maar dit even ter zijde. Het punt is natuurlijk meer dat je bij dementie niet meer bewust kunt aangeven wat je (niet) wilt. Bij kanker, de tweede grote veroorzaker van ondraaglijk lijden, wel.

Eens

"Ik denk altijd, als ik later maar een computer of ipad heb, dan kan ik me eenzaam, slecht ter been en bijna blind, tenminste toch vermaken... "

Ik ben in ieder geval blij dat de computer + internet er nu is.. en dat hoeft helemaal geen dure i-pad te zijn..

Verder ben ik het met je eens.. het gaat om de verkeerde dingen.

Haha

Inderdaad, doe mij een tv en een pc en je hoort me niet meer tegen die tijd.

Verbouwen

Verzorgingshuizen zouden de wooneenheden kunnen gaan gebruiken als aanleunwoningen. De woningen verhuren, servicekoste nrekenen ( huismeester/ receptie, schoonmaak gangen, onderhoud liften etc) daarnaast zorg laten inkopen. Dan wonen mensen zelfstandig, wel beschermd ( niet in een straat met stoepen, drempels, ongelijke tegels en hondenpoep) en kunnen ze als ' thuis wonend' hulp krijgen waarvoor ze geindiceerd zijn.