Verplicht voor je ouders zorgen

Onderhoudsplicht

De onderhoudsplicht hier in Frankrijk geldt alleen als mensen niet zelf in hun behoeften kunnen voorzien. Dus het is niet zo dat je altijd hoeft te betalen. Alleen als de oudere het niet zelf kan. En als je zelf kunt bewijzen niet genoeg te hebben om zelf rond te komen dan hoef je ook niet te betalen.

Albana heeft wel een belangrijk punt. Mensen worden steeds ouder en er zijn minder jonge mensen. De bejaardenzorg wordt straks onbetaalbaar; zeker kwalitatief goede zorg. Het is dus logisch dat we moeten kijken naar alternatieven. Een onderhoudsplicht kan de lasten verlichten.

Dat er bij thuiszorg meer gekeken wordt naar alternatieven in de vorm van mantelzorg is ook niet zo gek. Het verwachten van een bijdrage van (klein)kinderen in natura en/of geldelijk kan een manier zijn om de bejaardenzorg in de toekomst ook betaalbaar te houden.

Ja maar maylise

Dat is allemaal nog enigszins te doen als je ouder(s) vlakbij wonen. Maar als je ouder(s) 20, 30, 40 of nog veel meer km's ver wonen, dan is dat toch helemaal geen optie??
Gr. Bibi

Wat je zelf wil

Als het om geld gaat (een financiele bijdrage, ouders zelf hebben het geld niet), dan is de keuze aan de kinderen: of betalen, of zelf doen.
Wat de maatschappelijke veerkracht betreft: Kijk, dáár hebben we nou Europa voor. Dan huur je een Spaanse of Portugese dienstverlener.
Die komt dan hier, of vader en moeder gaan daar in een huis.
Kan ook.
De oma van mijn ega ging een tehuis in toen ze 65 was. Er was niks met haar mis, maar er was woningnood. Een bejaardentehuis was toen de enige mogelijkheid om haar een dak boven het hoofd te geven.
In de loop van de tijd is de vanzelfsprekende toegankelijkheid tot zo'n tehuis afgekalfd. Nu moet je echt niet meer thuis kunnen wonen. De was wordt niet meer gratis gedaan.
Het is mogelijk dat de zorg nog verder afkalft. Meer meebetalen dus.
Maar het is niet waarschijnlijk dat de oudjes zonder zorg op straat belanden. Dus geen paniek aub.
Groet,
Miriam Lavell

Maar maylise

"dan huur ik gewoon iemand in"....ik denk dat daar voor velen niks gewoons aan is, dat is heel duur.

Gelukkig

Maar gelukkig zijn dit soort betalingsplichten inkomensafhankelijk
Oh, dat wil niet zeggen dat het niet koud op je dak kan vallen als extra kostenpost trouwens. Maar ja, dan kun je wel weer kiezen: of zelf doen, of inhuren, of een mix daarvan.
Wat ook kan is gewoon de belastingen verhogen. Hou je ook minder over, maar dan hoef je zelf dat soort keuzes niet te maken.
Maar dat is toch een beetje lood om oud ijzer.
Vooralsnog zijn ouders over het algemeen stinkend rijk in verhouding tot hun kinderen en kleinkinderen. Ik denk dus niet dat er veel van ons 'getroffen' zullen worden door dit soort maatregelen.
Onze kinderen wel. Tenzij we zelf goed voor onze oude dag zorgen.
Groet,
Miriam Lavell

Inderdaad miriam

Het gaat in Duitsland niet om hulp in natura maar om fimanciele bijstand naar vermogen (!) Deze discussie hier is buiten proporties.

Natuurlijk moet er iets gebeuren, dat spreekt voor zich, de ouderen van nu worden veel ouder dan 40 jaar geleden en we hebben allemaal genoten van ' niet bestaand' geld. Er zal heel wat gaan veranderen aan ieders uitgavenpatroon, en we moeten ons eerder zorgen maken over de aankomende generatie! Allemaal niet leuk, maar het is niet anders.

Financieel inderdaad

Ik heb een aantal duitse vrienden, en lees om diverse redenen veel duitse bladen en kranten. Het gaat inderdaad om de verplichting de zorg voor je ouders te betalen als kinderen. Alleen als ze zelf geen geld genoeg hebben, voor een verzorgingshuis bijv., dan moeten de kinderen financieel bijdragen.
Overigens ben ik er niet voor, had net zo'n situatie als iemand hier aangaf met een veel later "binnen gekomen"tweede echtgenote waar wij niets mee hadden.
En Albana: mijn moeder werd op haar 62e ziek en hulpbehoevend (overleed op haar 65e), mijn schoonmoeder op haar 60e, de beide vaders werden vrijwel meteen hulpbehoevend in de zin dat ze nog nooit voor zichzelf hadden gezorgd en dat dus niet konden, zonder vrouw, en beiden werden ruim voor hun 70e ook ziek. Mijn kind was toen tussen de 9 en 14, en had echt nog veel van mijn aandacht en tijd nodig (die hij dus niet altijd kon krijgen). Ik ben geen uitzondering, ben 47 en heb twee vriendinnen met al overleden ouders, na een lang ziekbed en zorgbehoefte. Veel ouderen leven langer en worden pas op oudere leeftijd hulpbehoevend, maar veel (ik schat zo om me heen ongeveer de helft) toch echt al veel eerder.was ik zelf (niet zoon) die het meest leed onder deze situatie, opgroeiend kind, 32-urige baan, en aan weerszijden zieke hulpbehoevende ouders. Ging er aan onderdoor.

Meer belasting betalen is toch veel slimmer?

Ik snap het niet, het is toch veel voordeliger als iedereen zijn/haar hele werkzame leven naar draagkracht iets meer belasting betaalt voor de zieke ouderen, dan dat je individueel naar draagkracht voor je ouders moet betalen als dat (onverwacht) nodig is? Betalen voor je ouders zal meestal voor een kortere periode zijn, maar meer, tenzij het inkomen niet zo groot is, wat vaak het geval is. Dan is het toch veel voordeliger en eerlijker om dat te middelen over de hele bevolking en alle leeftijden? Ook i.v.m. het ongelijke aantal kinderen (of geen) dat mensen hebben.

Aangezien veel mensen waarschijnlijk helemaal niet zoveel aan hun ouders kunnen bijdragen, komt het daar waarschijnlijk toch wel op neer. Waarom niet gewoon als norm laten om de financiering via de belasting te regelen?

Dat lijkt mij voor individuen en voor de maatschappij als geheel veel voordeliger en eerlijker, maar vooral ook: beter voorspelbaar. Individueel weet je meestal niet wanneer precies je ouders hulpbehoevend worden, daar kan zomaar 30 jaar verschil in zitten, en bij de een duurt het lang, bij de ander zeer kort. Middel je dit financieel als maatschappij, dan weet iedereen waar die aan toe is, nl. hoeveel belasting je moet betalen.

Uuuuuh albana

Albana, er zijn heel wat vrouwen die rond hun veertigste (nog) een kind krijgen. Vaak is de partner dan nog een paar jaar ouder.

Dus niks jonge vlam, oude bok, tweede leg. Ook bij "gewone" ouders-met-jonge-kinderen kunnen de grootouders al hulpbehoevend zijn.

Nog afgezien van het feit dat sommige grootouders al op hun 60e hulpbehoevend zijn, en andere pas boven de 90.

Lienneke

Ja, als je 200 km verderop wel werk kan krijgen dan ga je uiteraard gewoon en als je echt een oude zieke moeder/vader hebt dan neem je die bijvoorbeeld mee. In veel landen de normaalste zaak van de wereld. We kunnen als maatschappij beslissen dat we dat niet willen. Dat we een vangnet voor alle mensen willen hebben en dat we niet willen dat mensen gedwongen dusdanige beslissingen moeten nemen die een grote impact hebben op hun leven (ver weg verhuizen voor werk, ouders in huis nemen). Daar hangt een prijskaartje aan. Dat moet ten eerste op te brengen zijn en ten tweede moeten het ook nog op willen brengen. Je kan ook meer verantwoordelijkheid laten bij de mensen zelf. Dat is goedkoper maar daar zitten ook allerlei nadelen aan.

Het zijn hele moeilijke beslissingen maar de komende jaren zullen die beslissingen toch genomen moeten worden.

Kaaskopje

Voor mij is het ook de normaalste zaak van de wereld om zelf voor je ouders te zorgen. Dat is het voorbeeld wat ik ook van huis uit heb meegekregen. Gelukkig ook wat ik in mijn naaste omgeving zie. Echter ik weet dat het niet voor iedereen vanzelfsprekend is. In de westerse maatschappij is het individualisme soms veel te ver doorgeschoten en mensen vertrouwen veel te veel op de buitenwereld ipv elkaar te helpen.

Fiorucci

Iemand inhuren kost inderdaad geld en niet iedereen heeft dat natuurlijk. Een bijdrage in natura kan dan een oplossing zijn. Als beiden echt niet mogelijk is dan zou je iemand van zijn/haar zorgplicht kunnen ontslaan.
Hier in Frankrijk beslist uiteindelijk de rechter daarover. Als iemand echt niet kan betalen dan hoeft het niet.

Overigens is het natuurlijk ook zo dat veel ouderen best zelf een deel van de kosten op kunnen brengen (en dat uiteraard ook doen want thuiszorg werkt bijvoorbeeld met inkomensafhankelijke bijdragen). Echter als de oudere weinig geld heeft en de kinderen wel redelijk verdienen dan kan je kijken of een bijdrage niet binnen de mogelijkheden zou behoren.

Verreweg de meeste mensen kunnen wel iets doen voor hun ouders; of het nu gaat om zorg in natura of een bijdrage.

krijg je weer dat gemor

"Aangezien veel mensen waarschijnlijk helemaal niet zoveel aan hun ouders kunnen bijdragen, komt het daar waarschijnlijk toch wel op neer. Waarom niet gewoon als norm laten om de financiering via de belasting te regelen?
"
Krijg je weer dat gemor..

Van mensen die iets meer verdienen.. Die hebben heus wel door dat dit vooral bedoeld is voor mensen die niet zo veerkrachtig zijn.

Dus krijgen die dan het idee dat zij nog meer 'opdraaien' voor een anonieme ander.

Toekennen

"Waar ikzelf meer mee zit, is dat 'iemand' dat geld moet beheren, investeren/beleggen en toekennen."

Ohja, dat was ik nog vergeten, dat toekennen dat gaat dan ook een heel circus worden.

Met zuur kijkende ambtenaren 'hier zie ik dat uw moeder wekelijks naar de bingo gaat, dus wij zijn van mening dat zij zelf nog een netwerk heeft, zij kan dus geen aanspraak kan maken op regeling x'.

Nu niet meer

Wikke:"Ik snap het niet, het is toch veel voordeliger als iedereen zijn/haar hele werkzame leven naar draagkracht iets meer belasting betaalt voor de zieke ouderen"
Dat zou een mooi model zijn geweest, maar dat gaat niet meer op. Alle ouderen nu hebben die bijdrage niet gedaan (nou ja, niet dekkend) en de werkenden nu zijn er met te weinig om de kosten te dekken.
Dat wordt de komende jaren alleen maar erger (bevolkingspiramide op zijn kop=veel oud, weinig jong).
Daarom zijn er ook problemen met de AOW.
Nu via de belasting heffen kan ook, maar dat is lood om oud ijzer omdat dat net zo hard in je gezinsbudget hakt als moeten betalen voor je ouders.
Voordeel van het zelf regelen is dan dat je zelf kunt kiezen: betaal ik (huur ik in) of doe ik het zelf? Je ouders kunnen ook zelf kiezen: regel ik het met de kinderen of met mijn vrienden/buren?
Ik zie de problemen ook wel. Met mijn schoonmoeder was helemaal niet te onderhandelen. Ze moest niets van ons hebben. Maar zodra ze dan weer in crisisopvang belandde, werden wij (80km verderop) gebeld. Moesten wij weer opdraven bij een of andere instelling, met schoon ondergoed graag.
Ik had toen de ruimte, maar ik had haar voor geen goud in huis genomen. Maar waar niet is verliest de keizer zijn recht. We vinden er wel wat op.
En ondertussen probeer ik vooral mijn kinderen voor dit soort gedoe te behoeden. Zij krijgen het pas echt zwaar.
Bij hun staat de telefoon niet meer stil binnenkort. De een na de andere opa, oma, oom of tante. Ziek, dood, onderbroeken, begraven of cremeren en wie zal dat betalen?
Groet,
Miriam Lavell

Statistisch gezien

Is gemiddeld in Ned. toch echt de kans dat je én kleine kinderen én oude hulpbehoevende ouders hebt enorm klein. Tuurlijk zijn die enkelen dan weer hier....
Maar om dat 75+maar aan te houden moetten én je ouders én jijzelf daar toch écht 35+ voor geweest zijn toen ze hun kinderen kregen. Dat is in onze generatie nog enigzins geloofwaardig, maar in de vorige generatie toch echt zeer bijzonder. De gemiddelde leeftijd waarop de kinderen toen geboren werden was écht dik onder de 30. Ik zie het ook met eigen ogen. Ik werk met hulpbehoevende ouderen en zie amper kleinkinderen die 'jong' zijn. Dat zijn óf allemaal tieners en nog veel vaker al volwassenen met zelf kleine kinderen. De achterkleinkinderen dus.
Maar het gaat me er ook niet om hoe jouw situatie is eigenlijk. Het gaat me meer om de algehele situatie in Ned. Hoe lossen we die op? Het zal óf betalen worden en op welke manier dat kan je dan nog bezien. Wordt het dan zélf financiëel verantwoordelijk gesteld of meer sociaal dat we allemaal betalen ook al redden jouw ouders zich nog prima, maar betalen we allemaal voor alle ouderen? Of gaan we zelf als kinderen, bekenden, buren of wat dan ook een bijdrage leveren in natura?
Het is gewoon een groot probleem dat al heel lang om een oplossing vraagt en maar niet aangepakt wordt. Hebben we het nog niet eens over de financiën die die ouderen hébben en niet ten gelde kunnen maken (vaak in huis) omdat de economie/huizenmarkt zo slecht ervoor staat.Ik persoonlijk heb nu eenmaal een zwak voor ouderen...en maak me dus gewoonweg enstig zorgen om die grote groep die er nu aan komt en de weinige financiën en zorg die we ze kunnen bieden. Dat gaat écht mis lopen. Niet alleen voor die ouderen...je kunt er donder op zeggen dat onze generatie er dan ook mee zit. Of het nu financiëel is of in natura dat maakt niet uit.
groeten albana

Eh... albana....

Zie http://gemiddeldgezien.nl/meer-gemiddelden/67-gemiddelde-leeftijd-eerste-kind
"Wordt het dan zélf financiëel verantwoordelijk gesteld of meer sociaal dat we allemaal betalen ook al redden jouw ouders zich nog prima, maar betalen we allemaal voor alle ouderen? Of gaan we zelf als kinderen, bekenden, buren of wat dan ook een bijdrage leveren in natura?
"
Die vraag hoeft niet beantwoord te worden. Als bejaarden en, bij gebrek aan middelen, hun kinderen zelf financieel verantwoordelijk zijn, dan kiezen ze zelf of dat in natura gaat of met geld.
Er is wel een ander ding: er wordt al heel veen gemantelzorgd. Ook door buren en kennissen onderling.
Het is is heel veel sociale omgevingen doodgewoon en zonder enige belemmering. Vanzelfsprekend zijn dat omgevingen waar het niet gewoon is dat mannen en vrouwen beiden werken en dat er bij elke complicatie een portemonnee getrokken wordt.
Voor de sociale omgeving waar dat wel de gewoonte is, zal het even wennen zijn dat sommige dingen niet te koop zijn en toch moeten gebeuren. Maar dat geeft niet, toch?
Groet,
Miriam Lavell

Eh...albana

Je veronderstelling zou mogelijk nog enigszins kloppen qua leeftijd van moeders. Maar vaders kunnen ook ziek en hulpbehoevend worden en zijn gemiddeld ouder dan moeders bij hun eerste en volgende kinderen. Ook de generatie van onze ouders, vaders zijn tamelijk vaak een stukje boven de 30 bij hun tweede, derde, of vierde kind. Tel daar bij op dat wij, onze generatie, laat kinderen krijgen. En de situatie ziet er toch echt zo uit. Misschien zie jij dat waar jij hulpverleent minder. Misschien is het meer iets bij hoger opgeleiden groepen. Op het gevaar af dat je het weer als uitzonderingsgeval bestempelt (wat het niet is) neem ik toch mezelf weer even als rekenvoorbeeld: Toen mijn vader 70+ was, was ikzelf 41 en mijn zoon 10. Een schoolkind dus. Had ik, zoals we gewenst hadden, nog twee kinderen enkele jaren na hem gekregen, dan waren dat nog echt kleine kinderen geweest in die tijd, zelfs toen opa 75+ was. Mijn ouders waren niet laat met kinderen krijgen, moeder was 25 en vader 29. Ik heb jongere broers, die dus echt nog heel kleine kinderen (een peuter en een baby) hadden toen vader 75 was (ook omdat zij op hun beurt ook weer wat ouder dan hun vrouw waren toen ze kinderen kregen, ruim boven de 30). Ik was wel tamelijk laat zelf, 30 dus, maar niet uitzonderlijk voor mijn generatie en met academische opleiding.
In lijn daarmee maak ik me wel zorgen om situatie zoon later. Want wij zijn dus wel oude ouders, vergeleken met onze ouders, en hij is enig kind. Ik zou hem absoluut nooit met de mate van zorg willen belasten die ik zelf ervaren heb bij mijn ouders en schoonouders. Nooit. Als ik hem daar zelf niet toe wil verplichten, moeten anderen dat dan wel doen?

Zorg in natura

Ik denk dat er meer gevallen van oudermishandeling komen als mensen 'verplicht' worden om hun ouders in huis te nemen, bijvoorbeeld om te voorkomen dat ze anders financieel moeten bijdragen. Mijn oma was de liefste van de wereld maar bepaald geen gemakkelijke bewoner voor de verzorgsters in haar huis. Ik heb me wel eens verbaasd (in positieve zin) over hun engelengeduld. Albana zou ik graag de uitdaging geven om mijn ouders twee weekjes in huis te nemen. Het zou zomaar kunnen dat ze daardoor wat minder stellig wordt in haar overtuigingen

Ruilen

Je kunt ook met je eigen kring besluiten om ouders te gaan ruilen
Groet,
Miriam Lavell

Nee..niet verplichten

Ik denk dat het voor sommige mensen een regelrechte hel wordt. Ik denk in dit geval aan de ouders van mijn vader (nu overleden). Allemachtig wat een moeilijk stel was dat! Ik moet er niet aan denken als mijn ouders verplicht zouden worden voor die lui te moeten zorgen…verplicht nog wel.
Vader is als kind emotioneel als lichamelijk erg mishandeld. Daar zijn ze mee doorgegaan tot hun dood….nou ja…het manipuleren vooral.
Ik moet er niet aan denken dat je voor zulke ouders verplicht zou moeten zorgen. Sommige ouderen zijn echt onuitstaanbaar en hebben hun kinderen jarenlang mishandeld! Moeten je die kinderen dan verplichten voor hun ouders te zorgen, nu ze er eindelijk afstand van hebben kunnen nemen? Ben je er eindelijk vanaf, krijg je een brief van de overheid: "Sorry maar wij hebben besloten dat u verplicht bent om voor uw ouders te zorgen". Schrijnend en schokkend!!

De praktijk

Wij hebben sinds kort de zorg voor een inwonende ouder, en mocht dit verplicht worden, dan voorzie ik veel ellende.

Het is namelijk geen kattepis, een ouder in huis nemen.

Waar ik zelf (en dat is dan heel praktisch) de moeilijkheden zie is op de volgende gebieden:

Wonen: Volgens mij zijn het merendeel van de woningen in nederland niet gebouwd voor 3 generaties.
Nog los van de ruimte die je "over" moet hebben, zit je ook met bad en douche ruimte, en de eventuele andere aanpassingen aan een woning. Denk aan trapliften, deuren die breed genoeg zijn voor een rolstoel of rollator, en de drempels overal in een woning.

De zorgtaak: Als je een ouder in huis hebt die 24/7 zorg nodig heeft (of toezicht, of begeleiding) wie gaat daarvoor zorgen? Is dat haalbaar om minder uren te gaan werken, of helemaal te gaan stoppen met werken?
Nog los van het feit of jij als (schoon)dochter/(schoon)zoon het wel op kunt brengen om ook de lichamelijke zorgtaken op je te nemen (Nee, het is niet fijn om een 74 jarige te moeten verschonen als hij/zij een "ongelukje" heeft gehad)

Geld: Wie of wat controleert/beheert de geldzakken van de inwonende ouder? Wij hebben de bewindvoering via de rechter geregeld, en moeten daar ook jaarlijks verantwoording aan af leggen. Ik kan me dus ook levendig de situatie voorstellen dat er situaties ontstaan waarin er behoorlijk misbruik gemaakt kan worden van het inkomen en/of spaargeld van de inwonende oudere.

Je eigen relatie: Ouders in huis nemen kan alleen als beide partners heel goed door een deur heen kunnen, en er geen "erg oud zeer" zit bij een van de partners.

En daarna nog het volgende spookbeeld: Stel het zou verplicht worden om je ouders in huis te nemen. Ouderen mishandeling is nu al iets wat vaker voorkomt dan dat je denkt. Moet je dan ook verantwoording gaan afleggen aan die 24-jarige "gezinsvoogd" die komt controleren of jij je zorgtaak wel goed uitvoert? Krijgen we dan een "ouderenbescherming" in plaats van een "kinderbescherming" die niet aan waarheidsvinding doet?

Nee, verplicht stellen lijkt me geen goed plan. Er zou daarvoor nog heel veel moeten veranderen in de randwoorwaarden die dat mogelijk zou kunnen maken...

Het zou trouwens de bouw wel uit het slop halen, het aanpassen van alle 2generatie woningen in 3 generatie woningen.....

Ik wil me desnoods blauw betalen voor zorg...

Maar mag het dan tenminste goede zorg zijn? Zodat mijn vader niet hoeft te creperen in een "verpleeg"huis zoals dat met mijn moeder gebeurd is? Echt, daar zou ik best voor op een houtje willen bijten. Maar zulke goede zorg bestaat niet, of als het er is, is het financieel volledig buiten mijn bereik. Ik hoop echt voor hem dat hij overlijdt voordat het verpleeghuis in beeld komt. Want daar wil ik hem niet hebben en daar heb ik ook geen geld voor over.

Evanlyn

Toch denk ik dat er wel verpleeghuizen zijn waar het niet regelrecht een ramp is.

M lavell: geen lood om oud ijzer; en lienneke

Mirjam,

Ik reageerde op je eerdere bericht dat het in feite om een financiële bijdrage van de kinderen gaat, dus ik laat het uitruilen van financiële vs. natura zorg even buiten beschouwing.

M Lavell: "Nu via de belasting heffen kan ook, maar dat is lood om oud ijzer omdat dat net zo hard in je gezinsbudget hakt als moeten betalen voor je ouders."

Nou, ik denk dat dat niet helemaal lood om oud ijzer is. Wel omdat beide inkomensafhankelijk zijn. Maar via de belasting lijkt mij toch eerlijker en gemiddeld voordeliger, omdat de kosten beter en egaler gespreid worden. Je kunt dus niet plotseling met hele hoge kosten geconfronteerd worden. En de kosten worden verdeeld over mensen met ouders die veel en die weinig zorg nodig hebben. (De ene ouder gaat plotseling dood, voor de andere moet 20 jaar verpleegtehuis betaald worden...) En de bijdrage wordt ook verdeeld over mensen in verschillende levens- en inkomensfases.

En vervangen van financiële "zorg" door zorg in natura, is een heel ander verhaal. Maar zou er misschien iets geregeld kunnen worden dat degenen die zorg in natura bieden voor hun naasten, dan minder/geen zorgbelasting hoeven te betalen? Of andere fiscale "aanmoeding". Zoiets...

Het argument van Lienneke vind ik wel een punt: geld voor pensioenen en de oude dag is gewoon verkwanseld in de tijden dat het (nog) niet nodig was. Maar waarschijnlijk lijden individuen aan eenzelfde kwaal, en komt het er dan toch op neer dat de staat er grotendeels voor op zal draaien...

Statistisch

Nu zijn de vrouwen ouder als ze een eerste kind krijgen. In de jaren 70 was dat 24,5....laat staan in de 10talle jaren ervoor. En de gemiddelde leeftijd dat ouderen hulpbehoevend worden ligt (uitzonderingen daargelaten) ook nog 's veel hoger. Nu op dit moment is de gemiddelde leeftijd in verzorgingshuizen toch écht nog ergens ver 80. Ik hield maar even 75+ aan omdat er altijd uitzonderingen zullen zijn.
Ik denk dat de combi kleine kinderen en oude ouders die hulpbehoevend zijn écht zeer weinig voorkomt. Idem dito met oudere vaders. Dan is de partner/moeder vaak nog jonger en zal die eerst 'zorgen', voordat de kinderen /andere verzorgers in beeld komen. Het ís trouwens nu al zo dat je een behoorlijke zorgvraag moet hebben voor je momenteel voor 'zorg' in aanmerking komt intramuraal (dus in verzorgingshuis/verpleeghuis). Voordat je daar kan wonen heb je écht al een behoorlijk hulpbehoevendheid waarvan ook nu al toch verwacht wordt dat je dat gedeeltelijk oplost met mantelzorgers. Je 'krijgt' wel een stukje vergoed, je krijgt b.v. huishoudelijke hulp waar je ook nog een eigen bijdrage voor moet betalen en die ook qua tijd nog 's gewoonweg niet genoeg is om echt alle huishoudelijke klussen te klaren. Wil je in een schoon huis leven, zul je dus aanvullend 'iets' moeten regelen. Of dat nu mantelzorgers zijn, je schoonzus of iemand die je zwart betaald dat mag je dan helemaal zelf weten. Die lijn qua vergoeding zorg is een paar jaar geleden al ingezet en nu in 2013 is de regelgeving nog enorm veel soberder geworden. Oude gevallen (mensen die dus al eerder een indicatie hadden) worden daarbij ontzien. Er is een scheiding gekomen in wonen en zorg. De woonkosten komen dus voor eigen rekening en van wat over blijft kan je dan de eigen bijdrage vergoeding voor de zorg die je nodig hebt. Pas geleden hoorde ik nog van een echtpaar dat per maand na de vaste lasten(inclusief eten,dat kunnen ze zelf niet meer maken) en bijdragen die ze betalen voor zorg 75 euro per maand over hielden. Dat is dan dus wat je aan kleding,shampoo,uitjes etc. kan opmaken. Ze hebben een regeling met de zorgverzekeraar om de eigen bijdrage voor medicatie 'af te lossen' over een jaar verspreid. Ook dat moet nog van die 75 euro af.
En dit is een echtpaar dat ook nog een aanvullend pensioen heeft. Vorig jaar (2012) zonder die nieuwe scheiding wonen/zorg hielden ze veel meer over. Dat hield ook niet over, maar was tenminste leefbaar. Zij behoeven beiden zoveel zorg, dat is in een thuissituatie niet te leveren, hebben verpleeghuiszorg nodig waarvoor je gewoon ook ruimte, tilliften en aangepaste omgeving nodig hebt. Hun enige dochter, die het ook niet breed heeft en een autistisch kind geeft ze dus nu 'zakgeld' per week. En de poetshulp is ontslagen en dat doet hun dochter nu.
Dat is nu anno 2013 al realiteit.
Dat gaat in de toekomst nog heel véél erger worden. Wij zullen allemaal voor de keuze komen te staan. Of onze ouders, ook goed. En áls onze ouders voor de keuze komen te staan zullen ze 'gedwongen' worden een beroep te doen op ons. Gewoonweg omdat er niets meer te kiezen valt. Zelfs met een dikke portemonee en een flink huis zal het w.s. niet betaalbaar zijn. Die dikke portemonee gaat leger en leger lopen en dat flinke huis kan niet verkocht worden.
Mij maakt het niet uit, of ouderen nu zelf moeten betalen of de kinderen verantwoordelijk gesteld. Ik voorzie met ouderen die zelf financiëel verantwoordelijk worden gesteld óók een groot probleem. Als ouderen gaan kwakkelen en zorg nodig hebben kunnen ze vaak ook niet meer realitisch denken, naar zichzelf kijken. Ze stellen zorg die ze eigenlijk nodig hebben uit...ze lopen te lang door, terwijl ze eigenlijk een rolstoel nodig hebben of rijden te lang auto terwijl ze het nog amper kunnen en het gevolg zal veel meer valincidenten, vereenzaamde en vervuilde ouderen zijn. Dat kost nóg meer geld om die weer allemaal te operen, geestelijk en lichamelijk op te lappen etc. Voor kinderen die verplicht die zorg moeten leveren zie ik ook problematisch in...zie de reacties hierboven.
Blijft over het betalen. En het gaat gezien de hoeveeheid ouderen gewoonweg onbetaalbaar worden. Niet alleen voor ons, ook voor de komende 10tallen jaren. De zorg zal daarom nog verder uitgekleed worden, er wordt nog minder vergoed, nog minder uren erin gestoken. Het trekt pas weer een beetje in evenwicht als 'wij' onze generatie oud is. Dus ook als je dik betaald aan zorgpremie's of zelf financiëel bijdraagt zal toch een gedeelte van de minder zware zorg (denk aan schoonmaken, boodschappen, tanden poetsen, haren kammen, kleding wassen, ziekenhuis/apotheekbezoek etc.etc.) ook op onze schouders terecht komen. De financiën ontbreken dan ook bij ons omdat we al flink betalen voor de noodzakelijke verpleeghuiszorg die we zelf niet kunnen leveren. Dat is geen keuze. Dat is realiteit.
We hadden ons 10 jaar geleden al moeten realiseren dat dit eraan zat te komen. Nu is een beetje 'laat', het is al een feit, dagelijkse realiteit.
groeten albana

En zorg in natura

Er zijn nu al proefprojecten waarbij wordt gepoogd om matelzorgers te 'stimuleren' om zorg te leveren. Het werkt ong. zo: Oudere heeft hulp nodig, die maar gedeeltelijk vergoed wordt, daarvoor is een eigen bijdrage verschuldigd. De eigen bijdrage wordt verlaagd n.a.l.v. de zorg die de mantelzorger levert. Let op dat telt alleen voor de geïndiceerde en vergoede zorg. De niet vergoede zorg moet de mantelzorger zowiezo doen. Alle extra zorg die de mantelzorger kan leveren én geïndiceerd is en dus vergoed wordt komt daar dan bovenop. En wordt in mindering gebracht op de eigen bijdrage. Een beetje zoals het persoonsgebonden budget. Alleen wordt er dan niks vergoed, maar wordt het 'verrekend' met de eigen bijdragen die dan lager wordt. Zorg in natura= dus minder eigen bijdragen. De 'vaste lasten' blijven gewoon zoals ze zijn (dat is gevolg van die scheiding wonen en zorg). De natura zorg zorgt alleen voor een vermindering in zorgkosten voor de oudere zélf.
Dit zijn 'proefprojecten' dus hoe het precies werkt weet ik niet. Ik weet alleen dat er zulke projecten zijn en dat ze vergelijkbaar zijn qua regelgeving/werking met nu persoonsgebonden budget. Elke cent die je in natura geleverd kan krijgen, daarvoor krijg je een vermindering in eigen bijdragen retour. Daar zal w.s. ook wel een hele wirwar aan paperassen bij horen. Dus een flinke werklast voor die mantelzorger.
Maar ik denk wel dat dat de toekomst zal kunnen worden.
groeten albana

Samen

Mantelzorg kan heel wat betekenen als ouders en kinderen bij elkaar in de buurt wonen.

In één huis kan alleen als de woningsituatie daarop helemaal is aangepast en dan lost dat nog lang niet alle problemen op; als je thuis moet blijven van je werk om voor een oudere te zorgen (je verdient dan dus niks) kom je van de regen in de drup. Buiten het gegegen dat niet iedereen evenveel 'zorg-genen' heeft). Zorg voor een oudere is vaak een veel langduriger kwestie dan zorg voor een opgroeiend kind dat steeds zelfredzamer wordt.

Ik zou toch echt veel liever alles via belasting geregeld zien, zodat we als samenleving samen de zorg voor de oudere generatie verdelen. Ook voor ouderen die geen kinderen hebben, één kind hebben dat aan overbelasting dreigt te bezwijken, kinderen op grote afstand hebben, kinderen hebben die vanwege hun eigen gezondheid niet tot (mantel)zorg in staat zijn. Het is onbarmhartig om alles naar de privesituatie te schuiven.