Spaarbuffer volgens Nibud
Ik had even gekeken wat het Nibud adviseert om als spaarbuffer te hebben als jan modaal, en daar schrok ik van.
Wij, gezin met 2 kinderen (12 en 15), 2 auto's en een tussenwoning, zouden een minimale buffer moeten hebben van 25,000 euro.
Ik bedoel, we hebben het niet slecht en werken allebei, maar ik vond het nogal een bedrag zeg maar. Ik kan daar dan echt van in de stress raken 
.
Ben gewoon benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken / hoe dit bij jullie is geregeld?
Zelfs genieten als je het eigenlijk niet hebt
Ook als je amper rond kunt komen, is het belangrijk om, hoe minimaal ook, geld uit te geven aan "genieten". Dus dan is het heel fijn als bijvoorbeeld Lidl iets lekkers heeft voor 1 euro.
Dat geluk van die woningmarkt hebben wij niet gehad. En volgens mij gaat dat ook alleen maar op als je tussendoor met winst verkoopt.
Wij hebben ons eerste en enige huis gekocht op de toppen van de markt. En dus zonder dat we iets te verkopen hadden. De mensen van wie wij het huis kochten, hebben het in guldens gekocht. Een jaar of 9 later bracht het bijna een ton in euro's meer op. Daar kun je inderdaad vanuit je inkomen niet tegenaan sparen.
Maar als je dat 'geluk' dus niet hebt, is het toch verstandig om wat spaargeld achter de hand te hebben. Voor onvoorziene uitgaven. En ook voor die uitgaven die wel te voorzien zijn maar veel geld kosten.
Wij zijn tussendoor trouwens ook al weer een paar keer op €0 spaargeld uitgekomen: na die enorme verbouwing aan ons huis (verhuizen hebben we overwogen maar vonden we uiteindelijk niet verstandig), nadat de auto het plotseling begaf en nadat we een andere grote -en strikt genomen onnodige luxe- uitgave hadden gedaan.
Maar in minder dan een jaar hebben we deels op eigen kracht en deels doordat er nog geld uit andere hoeken kwam, weer een in onze ogen goede buffer opgebouwd. Dat geeft wel een prettig gevoel want als er geld nodig is voor iets, is het er gewoon. Daarnaast hebben we ook royaal geleefd met verschillende vakanties enzovoorts.
De andere kant: mijn man kwam uit een gezin waar slecht financieel beleid gevoerd werd. Daar kwam best aardig wat binnen, maar er werd ook veel uitgegeven, waarbij nooit rekening gehouden werd met tegenvallers die natuurlijk wel kwamen. Dat betekende dat mijn schoonouders altijd net te weinig hadden om zorgeloos te kunnen leven. En dat is ook jammer. Dat willen wij dus niet...dus is er doorgaans een buffer om onverwachte zaken op te kunnen vangen.
Aagje
Genieten of leven
Ik geloof dat ik verkeerd begrepen word.
Het gaat hier niet om te kiezen voor genieten in het nu en het niet uitstellen omdat je zomaar dood kan gaan.
Het gaat om mijn uitgaves te spreiden zodat ik straks iets ruimer er zit als ik het met inkomsten niet meer kan verdienen.
Ik spreid mijn plezier niet, ik spreid mijn risico's omdat ik zoals gezegd wegens gezondheid niet fulltime kan werken.
Heel leuk als je geniet van een tompoes en dat uit keuze haalt bij een bakker, maar wat schiet iemand met dat nieuws op als ie daar de keus niet toe heeft of de keus niet maakt omdat alle beetjes tellen of omdat ie daar gewoon niet voor kiest of bij wijze van geen tompoezen lust?
Natuurlijk geniet ik en gun mezelf wel eens wat, feit blijft dat ik over wat jaren een probleem heb. Daar handel ik nu naar, zolang ik kan. Ik geef niet op zoals de hieronder beschreven vrienden dat deden.
Natuurlijk moet/mag iedereen genieten! Helemaal mee eens.
Maar als je vanuit een luxe positie spreekt ( zelf ook jaren ingezeten) dan is dat makkelijk praten. Het is idd de balans, alleen die slaat makkelijk door.
Ik merk bij vrienden van mij die het niet breed hebben dat zij elke aankoop, die ze eigenlijk niet kunnen missen, dat ze die verantwoorden met: het wordt nooit beter met de financiën, dus maakt het niet meer uit, wij verdienen ook wel eens iets leuks. Dan kom je er niet, sterker, dan komen ze uit op de zoveelste afbetalingsregeling waaraan ze nooit meer kunnen voldoen. Ze geven altijd meer uit dan er binnenkomt en als je het niet hebt dan kan dat niet....Pas kregen ze een kleine meevaller en dat geld brandde in hun hand. Ik snap het wel, maar het is ook een kans om je buffer te starten of aan te vullen, af te betalen. De open rekening voor de auto werd opgeschort en ze gingen een week weg. Deze mensen maken hun hele leven al dit soort keuzes.
Wat ik duidelijk wil maken is dat ik spaar voor een periode die binnen een aantal jaren komt, om te voorkomen dat ik zo eindig.
Of mijn nicht die ineens ging scheiden, dacht dat het geld op de bankrekening alleen haar toebehoorde en meteen hele nieuwe huisraad kocht en een auto terwijl ze een krot van een huis moet verkopen dat zwaar onder water staat. Het is mijn schrikbeeld om me zo in de problemen te storten.
Ik geniet wel degelijk. Dat doe ik nu met een cappuccino op een terras in de stad en als t kon had ik Kaaskopje getrakteerd. Ik geniet dus wel maar kan niet meer zulke sprongen maken als de gemiddelde Nederlander.
poeh
jee zeg, wat een bufferbedragen! Ik vind ons tegenwoordig al heel stoer met onze 6000 op de bank. Nettosalaris 3300 en dat gaat een heel eind op. 2 pubers waarvan 1 studerend. Koophuis. Wel een verzekering lopen die over 5 jaar vrijkomt om het huis wat aan te pakken.
Auto gaat vervangen worden en dan staat er even max 1000 op.
Sparen voor ontslag gaat ons nooit lukken.
Spaargeld
Ik vind het persoonlijk fijn dat we een redelijk bedrag op de bank hebben staan. Het geeft mij een veilig gevoel. Ik weet dat we in noodsituaties extra uitgaven kunnen bekostigen en dat mocht er onverwachts iets met bijvoorbeeld het huis of de huisdieren zijn we dat ook kunnen betalen. Ik vind het ook een fijne gedachte dat ik geen nee hoef te zeggen tegen iets leuks alleen omdat we die maand veel extra uitgaven hebben. Ook in een dure maand kan een leuk uitje gewoon doorgaan want dat kunnen we dan van ons spaargeld betalen.
Mijn ouders hadden altijd weinig geld. Niet omdat ze slecht met geld om konden gaan maar ze hadden gewoon weinig inkomsten. Ze hadden een boerderij en alles wat binnenkwam werd ook weer in de boerderij gestoken. Financieel was het vast verstandiger geweest om te stoppen met de boerderij, alles te verkopen en voor mijn vader een baan als loonwerker te zoeken. Mijn ouders wilden dat echter niet want ze waren en zijn enorm verknocht aan het land en de boerderij. Echter mijn ouders hadden dus altijd geld zorgen. Het was altijd weer een hele kunst om de eindjes aan elkaar te knopen. Mijn ouders zijn bescheiden mensen en hoeven niet veel maar die zorgen waren natuurlijk niet fijn. Er zijn toch altijd rekeningen die betaald moet worden, kinderen die groeien en nieuwe schoenen nodig hebben en er moet elke avond een maaltijd op tafel komen. Sommige zaken zijn onvermijdelijk.
Wat ik daarvan geleerd heb is dat het heel fijn is om een buffer te hebben zodat je geen zorgen hoeft te hebben hoe de rekeningen die maand betaald worden, dat je ook nog eens een keer wat extra's kan doen en dat je weet dat als er een periode is met minder inkomsten je niet gelijk hele drastische beslissingen hoeft te maken.
Sparen
Sparen is natuurlijk het makkelijkst als het vanzelf gaat. De periode net voordat ik kinderen kreeg verdiende ik al vrij redelijk en had weinig uitgaven. Dus toen ging sparen heel vlot en makkelijk.
Daarna volgden een aantal jaren dat het niet helemaal vanzelf ging. Toen legde ik mezelf wel iets van discipline op door elke maand een bedrag aan het begin van de maand over te boeken naar mijn spaarrekening. Dat was niet perse een groot bedrag maar in elk geval iets. Als ik dan aan het eind van de maand ook nog wat overhield boekte ik dat ook over (maar dat was niet elke maand het geval). Zelfs een klein bedrag kan op de lange termijn best groeien naar een aardig bedrag. Spaar je bijvoorbeeld 500 euro per jaar dan heb je alsnog na 5 jaar 2500 euro. Hoewel dat geen enorm bedrag is kan je dan wel bijvoorbeeld de wasmachine vervangen, reparaties aan het huis betalen etc.
Op dit moment gaat het sparen weer makkelijker omdat ik nu opnieuw getrouwd ben en we een dubbel inkomen hebben. Hoewel mijn vaste lasten nu ook weer hoger liggen blijft er meer geld over. Dus nu spaar ik weer iets meer.
Aster
Jouw post waarin je sparen formuleert als hoofddoel van je leven deed mij idd anders vermoeden.
En ik snap een aantal dingen heel goed hoor. Ik besef dat wij in een luxepositie zitten. En dat we met ons inkomen beide dingen makkelijk kunnen: uitgeven en sparen. En dat we door onze situatie ook minder dan jij rekening hoeven te houden met een situatie van later. Dat doen we natuurlijk wel door pensioen op te bouwen.
En zoals die vrienden van jou redeneren zijn er best veel mensen. Wij doen dat niet zo, dat moge duidelijk zijn.
Aagje
Aagje
Ik snap het. Wat ik daarmee bedoel is als je het niet hebt, maar geld eigenlijk in je leven als rode draad je hoofdprobleem is, dan moet je zorgen voor een oplossing en het je hoofddoel maken om in elk geval niet te verdrinken.
Dat houdt niet in dat je op brood en pindakaas moet leven en in zelfgebreide truien van gekregen wol hoeft te lopen. Wel dat je verstandige keuzes maakt en probeert je situatie te veranderen. Dat kost inzet en zet je voor keuzes. Heel eenvoudig gezegd: weten wat komt en daarop inhaken.
net als buf
we hebben wel een buffer maar momenteel iets lager omdat we pas een andere (2e hands) auto hebben gekocht. Een aantal jaar geleden hebben we een groot bedrag besteed aan het onderhoud van ons koophuis. Er zijn nog wensen maar die moeten weer even wachten. Sparen is momenteel iets lastiger, er wordt wel gespaard maar lagere bedragen dan een tijd geleden. Maar ik weet dat er binnenkort betere tijden komen en dan wordt het spaarbedrag daar ook op aangepast. Wij gaan niet elk jaar op vakantie, daar hebben we geen behoefte aan en soms laten de omstandigheden het niet toe, vorig jaar en nu ook nog, te maken gehad met ziekte van partner. Maar misschien gaan we er volgend jaar wel een week tussenuit. Wel geven we vrij veel uit aan boodschappen, we hebben graag wat lekkers in huis. En iets afhalen, zoals Chinees, gebeurt ook wel maandelijks. Dat zijn dingen waarop ik liever niet bezuinig als het niet echt nodig is.
Aster
Ik snap ook wat je zegt. Balans vinden in inkomsten en uitgaven, verstandige keuzes maken. Binnen de mogelijkheden toch proberen te genieten. Een keer koffie op een terrasje maar zonder appeltaart, omdat dat boven budget gaat. De mensen over wie ik sprak spaarden alles voor later, dat ze na het pensioen konden genieten en als dat later er dan niet is ben je voor niets zo spaarzaam geweest.
Daarentegen ken ik ook de types die immer verkeerde keuzes maken. Types die financiële meevaller omzetten in gadgets en de volgende maand weer een stukje maand overhouden aan het eind van de inkomsten.
Niet iedereen kan op een goede manier balans vinden in nu leven en wat sparen voor later maar ook nu nog wel genieten.
Aster
Lief dat je mij wilt trakteren
Momenteel kan ik me wel eens iets permitteren, maar we moet wel oppassen. Ik heb laatst heerlijk op een terrasje gezeten en eerder weer eens bij de HEMA. Soms moet je ook aan je sociale contacten werken.
onze situatie
Onze situatie is enigszins vergelijkbaar met die van skik. Man en ik zijn niet in luxe groot gebracht, hoewel mijn vader veel verdiend heeft in een relatief kort arbeidzaam leven Daar kwam ik echter pas achter toen hij ons, zijn kinderen een schenking wilde doen. Als kind heb ik jarenlang meegewerkt in zijn bedrijf, vaak met tegenzin, maar zelfs nu nog hebben we hier flink financieel voordeel van. Combineer dit met een redelijk bescheiden levenswijze en twee inkomens en je hebt zo een heel bedrag zonder er veel voor te doen. Ik verbaas me er regelmatig over, het is gewoon geluk hebben. Natuurlijk werken we er ook voor, maar het geld komt niet op, het groeit eerder aan. Met meer geld dan nodig moet je ook nadenken wat je ermee wilt doen. Goede doelen of beleggen of zelf gewoon wat luxer gaan leven? Het huis waar we wonen is prettig, groot genoeg en flink verbouwd. Wat dan? Sommige dingen zouden best vervangen kunnen worden, zoals deze tablet met kapot scherm waar ik nu op zit te tikken. Het komt er niet zo gauw van, en het boeit me te weinig. Dure telefoon, idem dito. Gewoon ding is ook prima, duur abbo heb ik echt niet nodig. Nou, dan maar wat luxer op vakantie. We hebben nog nooit een verre reis gemaakt ( wel redelijk dure vakanties binnen Europa gedaan). Dus nu gaan we deze zomer een rondreis maken in de VS. Ben zeer benieuwd, kinderen verheugen zich enorm, ik ook wel, maar ik vind het ook wel spannend. Hopelijk blijven onze bejaarde en hoogbejaarde ouders gezond. Want zo snel ben je daarvandaan niet thuis. Dat vind ik dan weer moeilijk.
Jutta
Een rondreis met het gezin door de VS, da's een luxe die wij ons twee keer gepermitteerd hebben. Ook daar geen buitenissige dingen gedaan en de mazzel gehad voordelige vluchten, camper en hotel of appartement gevonden te hebben zodat het nog relatief bescheiden bleef. Maar het was een ervaring om nooit meer te vergeten en wat mij betreft het beste wat je met je geld kan doen, herinneringen maken.
skik
Om tegenwicht te bieden
Aan al die sober- en eenvoud minnende mensen hier 
, ik hou van luxe. Of wat ik luxe noem dan, ik zie om me heen mensen die het luxe noemen en mensen die het normaal vinden en niet dus zou gauw luxe noemen. Wat ik bedoel: een terrasje of restaurant bezoeken zonder al te veel na te denken, kleding idem of idd een reis kunnen maken waarbij de ervaring leidend is in je keuzes en niet het budget. Het is anders leven als je niet echt hoeft na te denken/piekeren over (het uitgeven van) geld en ik vind dat dus een luxe waar ik echt van kan genieten. Overigens bedoel ik nu niet de verantwoordelijkheid van het beheer van grotere sommen geld en investeringen, kun je ook over piekeren maar is toch anders
De Nibud site gebruik ik alleen in discussies over kleed- en zakgeld met onze kroost 
. Verder lijkt me de hier genoemde tool vooral maar verwarrend en daarom hooguit indicatief.
Wij hebben slechtere en betere tijden meegemaakt (de economie trekt aan maar branche reageert vertraagd) maar zitten nu gelukkig wel goed. Maar toen we het nog beter hadden vond ik dat nog leuker . Bij sommige mensen is dat een beetje taboe merk ik, alsof het not done is om daar waarde aan te hechten. Waarom snap ik niet zo goed. Ja, sommige mensen streven blind een soort platte rijkdom na en denken dat dat zaligmakend is maar gewoon genieten van het feit dat je ook aan het eind van de maand nog uit eten kan en die vrienden kunt trakteren zonder na te denken lijkt me niks mis mee.
Waar ik benieuwd naar ben is trouwens hoe jullie de verhouding spaargeld en goede doelen doen? Geef je (significant) meer als je meer hebt? En welke bedragen zijn dan dan? 10% van je inkomen naar goede doelen? Of juist een stevige donatie van je spaargeld bij elke keer dat je over een 10k drempel gaat? Wij geven maandelijks en ik kijk hoeveel ik er letterlijk voor over hou/heb.
Goede doelen
Ik stort eigenlijk alleen in collectebussen voor doelen waar ik achter sta. Afhankelijk van het geld in mijn portemonnee tussen de 1 en 5 euro. En sponsorlopen e.d op school, 10 euro of zo. 0,5% per jaar, schat ik.
Zijn er echt mensen die honderden euro's per maand (10%) doneren? Dat kan dan ook alleen maar bij een hoog inkomen want om van je 2000 netto nu 200 te doneren lijkt me onwaarschijnlijk.
goede doelen
Ik geef elk maand een bedrag aan goede doelen. Toen ik nog minder verdiende was dat een kleiner bedrag maar hoe weinig je ook verdient het is altijd belangrijk om een bijdrage te doen aan een goed doel. Dat is althans mijn overtuiging vanuit mijn levensvisie. De Bijbel legt de nadruk op het geven van een aalmoezen, het ondersteunen van de armen en van de gemeenschap.Niet als je genoeg geld verdiend maar altijd. En ik merk dat zelf ook. Juist toen ik weinig geld had vond ik het heel belangrijk om ook mijn bedrage te geven. Dan sta je positiever tegenover je geld.
Mijn ouders hebben ook altijd gedoneerd aan de kerk en aan goede doelen, hoe weinig geld ze ook hadden. Het waren geen grote bedragen maar altijd wel een klein beetje. Je kan natuurlijk ook tijd en energie doneren. Dat is ook belangrijk want met geld kan je concrete daden niet afkopen. Beiden bestaan naast elkaar.
In elk geval nu we meer verdienen doneren we ook meer, elke maand aan sommige doelen, jaarlijks aan andere doelen en ook regelmatig aan ad hoc acties.
net zoals bij spaargeld kijken we bij goede doelen ook niet naar wat we over houden elke maand. Ik maak mijn spaargeld aan het begin van de maand over naar de spaarrekening en niet pas aan het einde van de maand. Het bedrag voor goede doel reserveer ik ook grotendeels aan het begin van de maand. Ik geef niet minder aan een goed doel omdat ik meer uitgaven heb deze maand.
Als ik een opslag of een promotie krijg dan kijk ik naar wat ik nu spaar per maand en nu uitgeef aan goede doelen en dan kijk ik of ik die bedragen ook structureel ga verhogen. Dus hoeveel ik spaar en weggeef is wel afhankelijk van hoeveel ik verdien.
Overigens
Het is niet zo dat wij er een heel sober leven op na houden. Ik geef juist graag geld uit aan leuke dingen zoals vakanties en uitstapjes. Daar geniet ik ook echt van. Ik ben er dankbaar voor dat we genoeg verdienen en dat dit mogelijk is.
Sparen moet ook niet het doel op zich zijn. Je spaart voor bepaalde gebeurtenissen (concreet of misschien) maar alleen sparen om geld op de bankrekening te hebben vind ik ook onzin. Op een gegeven moment heb je een mooi bedrag en het is goed om dan ook een beetje door te blijven sparen maar je kan dan wel het bedrag verminderen.
Andere kant is natuurlijk ook dat uitgeven ook niet het doel op zich moet zijn. Ik geef bijvoorbeeld weinig om dure meubels dus ik ga die ook niet kopen alleen omdat ik er geld voor heb.
Ely
Dat deed ik in mijn "vorige leven" ook hoor. Bij elke loonsverhoging ging er overigens meer naar de daklozen, de straatmuzikant, kwam er een adoptiekindje bij enz.
En dat terrasje werd gepakt, de vakantie gevierd, het huis verbouwd en met winst verkocht, zuinig gedaan als het nodig was, geïnvesteerd als het handig was enz. En ook wij begonnen met niets.
Maarja dan sneuvelt je huwelijk en moet je met veel minder je leuke momenten maken.
Ik vind het niet erg; ik geniet van luxe en kan me goed aanpassen aan wat ik heb als die luxe verdwijnt.
Goede doelen
Ik speel mee met de Postcodeloterij. Op zich vind ik het niet voelen als dat ik daarmee aan goede doelen doneer. Ik doe mee uit eigenbelang, maar het is een fijne bijzaak dat mijn geld ook naar goede doelen gaat. Dat maakt het meespelen 'nuttig'. Soms geef ik daarnaast iets aan een actie zoals Giro 555 of het Glazen Huis, maar niet structureel. Dat hebben we wel gedaan.
goede doelen
zoals Kaaskopje, doen wij ook mee met de postcodeloterij. En verder krijgt elke collectant die hier aan de deur komt wel een kleinigheid, afhankelijk van de hoeveelheid muntgeld in huis. Verder krijgen stichting Kika en de plaatselijke muziekvereniging altijd een donatie aan het eind van het jaar want dan is de eindejaarsuitkering binnen Soms geef ik tussendoor iets aan een actie zoals bij een ramp, Giro 555.
Wij sparen, normaal gezien, aan het begin van ons salaris. Momenteel lukt het niet of nauwelijks doordat er door de ziekte en herstel van mijn man minder binnenkomt (ziekte uitkering) maar daar komt binnenkort weer verbetering in als hij weer aan het werk mag.
Zo ken ik er nog wel een paar...
"Ik betaal mee aan de belastingen. Op zich vind ik het niet voelen als dat ik daarmee aan goede doelen doneer. Ik doe mee omdat het moet, maar het is een fijne bijzaak dat mijn geld ook naar goede doelen gaat. Dat maakt het meedoen 'nuttig'."
Feels good
geen buffer
Geen buffer maar wel meedoen aan loterijen uit eigen belang? Volgens mij zie je dan toch echt iets over het hoofd.
Behoefte
Ik ben erg tegen het kopen van loten, zeker als er amper geld binnenkomt, zoals bij een bekende van mij.
Die bekende van mij doet al 40 jaar mee.
Hij zegt hooguit een paar keer 7 a 10 euro te hebben gewonnen, ware het niet dat zijn lot 15 euro kost en hij dus 15 euro verliest of 8 of 5. Per lot.
Hij speelt mee met 5 loten.
Dat maal 12 maanden maal 40 jaar.
De oelewapper had 2 à 3 nieuwe auto's kunnen kopen van dat geld. Jaren op vakantie gekund. Een huis kunnen betalen, zijn tuin op kunnen knappen, zijn kinderen laten studeren.
Hij geeft liever de regering of de rijken de schuld van het geld dat hij weggooit.
hier wel een buffer
hoor maar momenteel wat kleiner. Bij totaal geen buffer zou ik zeker niet meedoen aan een loterij. En ik weet dat we er binnen een bepaalde tijd weer tegenaan kunnen gaan met sparen, dat scheelt.
Aster
Ja 5 loten is wel veel als je weinig geld hebt. Het zou me ook niet verbazen als zo iemand steeds in leuke winacties trapt, maar wel nadat er weer een lot bijgekocht moet worden. Maar voor de rest heeft iedereen zo zijn eigen opvattingen over wat wel en niet acceptabel is. Misschien geef jij geld uit aan de bibliotheek, sport of zo en koopt een ander een lot en wandelt gratis in de natuur met zijn hond en leest gedownloade boeken op zijn e-reader die hij voor zijn verjaardag gekregen heeft.
Mathilde
Iets willen winnen, ís toch eigenbelang? Ja en uiteraard weet ik dat dat geld kost, geld wat ik op een spaarrekening had kunnen overmaken. Zo is het maar net. Laat dit mijn 'verspilling' zijn. Ik hoef geen wegenbelasting te betalen, of lidmaatschap van de ANWB, ik noem maar eens wat. Daarom voelt het wel goed, dat met het geld wat niet uitgekeerd wordt enorm veel goede doelen bereikt worden.
waarom arme mensen domme dingen doen
Ja, armen nemen soms/vaak domme beslissingen. In dit artikel staat het mooi uitgelegd.
https://decorrespondent.nl/511/waarom-arme-mensen-domme-dingen-doen/19645395-f6c9a0bd
Angst en stress
Als je constant onder stress leeft en in angst voor wat je op financieel gebied boven het hoofd hangt, werkt dat verlammend en kan tot struisvogelpolitiek leiden. Dus hoe meer druk er op mensen wordt uitgeoefend, hoe meer dat een verkeerd effect heeft, of kan hebben. Je kunt er letterlijk ziek van worden.
buffer
Ik denk dat er ook veel mensen zijn die niet met een buffer kunnen omgaan of een soort grens hebben waarboven ze er niet mee om kunnen gaan. Dus sommige mensen worden al nerveus als ze 100 euro op de bank hebben staan omdat ze al zo lang niet eens een uitje hebben gehad en daar nu eens recht op hebben. Andere hebben dat bij 3000 en weer anderen bij 30.000.
Ik zou niet kunnen leven zonder buffer en als ik helemaal geen buffer zou hebben zou ik dus geen nieuwe kleding kopen, geen e-reader voor mijn verjaardag vragen, sterker nog helemaal geen kadootjes voor mijn verjaardag vragen maar buffergeld, en al helemaal geen loten kopen. Zeggen dat het voor een goed doel is terwijl jij zelf eerst het goede doel hoort te zijn slaat nergens op.