Ik brand af op passend onderwijs (docente)

Mensbeeld

Ter lering ende vermaak https://decorrespondent.nl/5292/waarom-theedrinken-met-terroristen-niet-slap-maar-juist-moedig-en-slim-is/1542049618032-abdaa130

Ja dit artikel gaat WEL over leerlingen. Het haalt de inmiddels stokoude wetenschappelijke kennis aan dat mensen, leerlingen vooral ook, worden behandeld naar de verwachting die er van ze is.
Zowel in negatieve zin als in positieve zin.

Passend onderwijs, dat is je berover een maaltijd en een jas aanbieden om hem op zijn minst in staat te stellen de leren. Ja, dat is moeilijk en moedig.

Het weghalen van de labels in het onderwijs is net zo effectief als het afschaffen van het woord 'allochtoon'. Die labels (en dat woord) hebben niet zo positief maar wel heel normaal menselijk gedrag tot norm verheven. Het weer ontdoen van die labels is op zijn minst zo ingewikkeld als de acceptatie van een anders gekleurde piet (maar we doen het al jaren zo).

tsjor je sommen over minuten per leerling zijn helemaal niet relevant. Passend onderwijs is niet synoniem aan individueel onderwijs. Je laat zelf aardig zien dat die benadering helemaal niet past.
Andere benadering zoeken die wel past dus.
In het geval van een kleurenblinde leerling betekent dat bijvoorbeeld dat je deze vrijwaart van het onderstrepen met groen en rood, of welke kleurige variant ook. Wat je wel doet hoef je maar één keer te verzinnen voor al die duizenden leerlingen die er zijn en nog komen met dezelfde kijk op het bestaan.
Het is zo simpel als een linkshandige schaar in de klas hebben voor kinderen die rechts niet kunnen knippen.

Waarom ze met rechts niet kunnen knippen (linkshandig, gebroken arm, softenonarmpje) doet er helemaal niet toe.

Paddington

Ik heb niet zoveel last met leerkrachten op school maar ik zit wel bóvenop mijn kind. Het gevolg is dan dus dat je nooit weet wat ze over je denken als je eens aan de bel trekt op school. Ze zullen al heel snel denken dat je pampert en als wij ouders dat ook al naar elkaar gaan roepen wordt het er niet beter op (waar rook is is vuur). Ja ik begeleid mijn kind maar mag ik? Er is niet veel ónder vmbo-basis en ik doe mijn stinkende best om er voor te zorgen dat dit kind later niet in een uitkeringssituatie terecht komt. Zouden maar meer ouders dat doen denk ik dan. Aan de andere kant ben ik niet zo'n voorstander aan het maar blijven trekken en duwen aan een kind op bijv het VWO. Ja natuurlijk hoort het kind daar thuis qua intelligentie maar dat is niet alles, niet genoeg. Als ik mijn kind plaats op het niveau waar hij thuishoort qua IQ moet ik ook vele malen meer trekken en duwen. Kind kan het nu zelf maar ik overhoor en let op dat er huiswerk gemaakt wordt. Aan trekken en duwen doe ik niet (meer).

Paddington

"Ik heb alleen gezegd dat ik zie dat er meer ouders zijn die hun kind te veel pamperen dan dat er ouders zijn die hun kind opvoeden tot zelfstandige wezens."

Wauw, wat een uitspraak doe je daar. Meer slechte ouders dan goede ouders dus. En jij kan dat beoordelen? Jij weet hoe andere ouders opvoeden? Jij weet welke keuzes zij maken? Jij weet wat hun kinderen nodig hebben? Sterker nog: jij kunt zelfs trends signaleren (tegenwoordig, steeds meer)?

Fijn dat wij, omdat we op OOL zitten, in ieder geval nog het voordeel van de twijfel hebben.

voorbeelden

Weet je soms voorbeelden van die pamperende ouders? En hoe weet jij dan dat de ouders iets doen dat DIT kind niet nodig heeft? Hoezo kun jij dat beoordelen, loop je de hele dag mee?

Genoeg voorbeelden

Kleuters die prima hun jas zelf aan kunnen trekken, maar als mama in de buurt is het ineens niet meer kunnen.

Ouders die het huiswerk van hun kind maken, want ja hij vind het zo moeilijk om het zelf te doen. Dat een leerkracht op school er meer aan heeft om dat laatste te weten wordt bij deze moeder nog steeds niet duidelijk. Dit gaat trouwens niet om een kind met een motorisch probleem.

Een kind dat prima in staat is om met de fiets naar school te gaan, maar omdat mama het eng vindt mag hij het maar af en toe. Bij een paar spatten regen mag het al niet, want ja, dan kan het glad zijn in een bocht.

Zo kan ik er nog veel meer noemen. Natuurlijk loop ik niet de hele dag met de ouders mee, maar ik zie wel het resultaat wat het met een kind doet als het zo gepamperd wordt. Veel mensen zien niet hoe schadelijk een teveel aan pamperen en dus ondervragen kan zijn. Er wordt overal gewaarschuwd voor het overvragen van een kind, maar de andere kant wordt in mijn ogen te weinig belicht. Natuurlijk moet je naar het kind kijken, maar ga uit van wat het kind wel kan en niet wat het kind niet kan. Dus natuurlijk kun je van een kind dat kleurenblind is niet verwachten dat het rode en groene strepen trekt, maar dat betekent niet dat het kind niet in staat is om die oefening te doen. Als een kind niet met een rechtshandige schaar kan knippen, zal er een linkshandige schaar moeten komen.

Verder houd ik erover op. Het is mij duidelijk dat er mensen zijn die er anders over denken en dat is prima. Ik ben klaar met deze discussie, ik voer deze al te vaak in het echte leven. Gelukkig zijn er soms mensen waartoe ik doordring. Dan geniet ik ervan als ik een kind zie opbloeien en ouders verrast worden doordat ze eindelijk zien wat hun kind allemaal al kan.

Pamperen op verzoek docent

Hier tijdens de kennismaking met de mentor van een 3e klas VWO een verzoek gekregen van de mentor tot "pamperen". De goede man vroeg of wij als ouders ervoor konden zorgen dat alle leerlingen voor elke les alle benodigde materialen bij zich hebben. Dit door samen met onze kinderen de tassen tijdig in te pakken.
Veel ouders schoten in de protest modus. Wat de mentor dan dacht dat de kinderen gingen leren? Het meenemen van ale spullen, was het antwoord. Nee zeiden wij, daarmee wordt ons kind weer afhankelijk van ons. Het enige dat hij/zij leert is dat papa/mama het wel oplossen. De enige oplossing voor dit probleem is zware disciplinaire maatregelen. Een keer spullen niet mee? 2 dagen vierkant rooster! Nog een keer spullen vergeten? Een week vierkant rooster! Pubers pakken op iets war ze dol op zijn leert ze sneller gehoorzamen dan een moeder die controleert of de geo en aardrijkskunde boeken wel in de tas zitten.
Dat is even wat zwaar voor leerkrachten maar als ze daar in de brugklas al strikt mee worden "opgevoed" hebben leerkrachten daar jaren profijt van.
De mama controleert en lost het op methode gaat echt niet werken, maakt ze nog luier dan ze al zijn. Nu spreek ik wel voor NADH kinderen. Of IADH kinderen wel zijn geholpen met contole van ouders weet ik niet.

pamperen

Ja, dat zie ik ook wel. Ouders die in het examenjaar het betoog en PWS voor kind maken (PTA, dus). Ik vraag mij oprecht af of zij dat ook voor het kind gaan doen in het vervolgonderwijs, kind heeft de kans gemist om op de middelbare school dat leerproces door te maken. Ouders die hun kinderen in het examenjaar woordjes overhoren en voor hen in WRTS zetten want anders leren ze niet. (als ze dan nog niet hun werk op school doen, wanneer dan wel?). Ouders die op een mentorinfoavond vertellen dat zij de folderwijk voor zoon doen want hij geeft nergens zin in (ik zou niet rondbrengen maar meteen opzeggen die handel). Ouders die op zo'n ouderavond zeggen dat kind niet naar open dagen wil en of de mentor dat niet kan regelen.

Spullen op orde

Nou, dat mijn zoon zijn spullen niet op orde waren bleek zo verstorend voor de lessen, en alle maatregelen hielpen niks, dat wij als ouders daar zelfs voor op gesprek mochten komen. Het gevolg is nu dat de school een duidelijke lijst heeft verstrekt van de benodigdheden per les. En wij mogen elke avond controleren.
Je kunt het ook het verplaatsen van het controlepunt van school naar huis noemen, waardoor de lessen hierdoor niet gehinderd worden. Kennelijk hielp de andere methode niet afdoende. Heeft niks met pamperen te maken, maar wel met je kind leren ordelijk te zijn. Want na 2 weken de spullen controleren, kan hij het echt helemaal zelf nu. Zonder dat hij extra straffen heeft gekregen van de school. Ik dacht trouwens dat dit forum tegen straffen uitdelen was ("zware disciplinaire maatregelen" dus). Dus waarom je dat van een school wel zou willen snap ik niet goed. Dat pennen van strafregels ben ik ook fors tegen, wat een onzinnige tijdverspilling.
Overigens, mijn zoon is wel IADH, maar dat verandert mijn idee hierover niet. Een NADH-kind had het in dit geval misschien in een paar dagen al alleen gekund.

en die ouders die zo "soft" doen

Ik ken niet zulke ouders. Ik ken wel ouders die hun 7-jarige alleen thuis laten lunchen ipv overblijven (en dan het huis niet goed afsluit). Ouders die een kind van 9 in het donker door de stromende regen alleen naar huis laten fietsen. Ouders die met de handen in het haar zitten en alles al geprobeerd hebben om hun puber aan het huiswerk te krijgen.
Ik ken ook ouders die hun kind van 10 om 7 uur naar bed laten gaan, daar trek ik ook in eerste instantie mijn wenkbrauwen over op. Het blijkt dan dat de meeste ouders heel goede redenen hebben om zo te handelen als ze doen. Misschien zelfs die moeder die haar 11-jarige elke dag met de hand op de schouder voortduwt bij het fietsen.
En de mensen die vonden dat ik mijn verse brugger teveel hielp bij het huiswerk (ik zat er in het begin naast en controleerde alles), want ze moeten het zélf leren, die heb ik er stuk van stuk van terug zien komen. Het blijkt toch dat je een kind eerst in een vaardigheid moet begeleiden voordat ze het zelf kunnen (zéker een puber die nog nooit van langere termijnplanningen dan een half uur heeft gehoord).

nog een voorbeeld

3 Jaar geleden.
Als verkeersouder sta ik net als de 3 voorgaande jaren met de juf van groep 7 en nog een ouder de kinderen van groep 7 op te wachten. Ze moeten vroeg op school zijn want onze school is als eerste aan de beurt. Om 8.20 zal de juf met nog een ouder met de kinderen vertrekken naar het startpunt.
Op de afgesproken tijd ontbreken er nog 2 kinderen. De juf gaat weg met de groep en ik wacht oo de achterblijvers om dan later aan te sluiten. Een van de ontbrekende kinderen wordt ziek gemeld en de ander komt de hoek omhollen zonder fiets. Ik vraag waar haar fiets is. Op de fietsendrager achterop de auto, mama haslt hem er af. Samen lopen we naar mama. Zij maakt duizend maal excuses dat ze te laat is masr de fiets wilde niet op de auto. Heel naief vraag ik of Truusje dan niet naar school kon fietsen.
Naar school fietsen? Naar school fietsen? Ben jij helemaal gek geworden, dat is levensgevaarlijk! Ik vraag aan Truusje of ze de route heeft geoefend. Nee dat is veel te gevaarlijk! Gevolgd door een snik. Uiteindelijk vertrek ik met een huilende Truus naar de start en pak nog een stukje van de route, zodat ik Truus kan laten zien hoe de route staat aangegen, geef nog een stoomcursus over de schouder kijken en hand uitsteken en lever Truus af bij de start.
Truus was geslaagd (net aan) en moeder vind fietsen nog steeds levensgevaarlijk ze brengt de jongere kinderen nog steeds met de auto. Hoe Truus nu naar VO gaat weet ik niet.

spullen niet op orde

Mijn brugger van toen en brugger van dit jaar heb ik ook op weg geholpen in de eerste pasr weken. Wiskunde? Geo mee, passer erbij.
Bij jongeren in 3 VWO die dat nog niet kunnen is mama geen steun meer, daar worden mijn pubers en klasgenoten alleen maar lui van. Zo'n houding van mama lost het wel op. 8 uur melden en na school op school huiswerk maken om te zorgen dat ze voortaan de boel op orde hebben werkt volgens mij beter. Onze VO school doet niet aan strafregels maar wel aan verplicht huiswerk maken onder toezicht van de docent die daarvoor is ingeroosterd.

Stickertje

En toch schort er iets aan de vaardigheden van die 3 VWO-ers waar jij het over hebt. En ze kunnen erger gaan puberen tussen de 14 en de 15. Overigens zat mijn zoon ook in de derde toen dit voorviel. Kennelijk een leeftijdskwestie. Mijn zoon had het niet geleerd door na te blijven en eerder te komen, daar was zijn vaardigheid "spullen op orde" echt niet door verbeterd. Want hij heeft gewoon geen overzicht.
Onder begeleiding huiswerk maken op school vind ik overigens best te pruimen als straf. Daar heb je tenminste nog iets aan.

zelfstandig fietsen

Mijn jongste kind (asperger, normaal begaafd) kon pas rond zijn 15e zelfstandig fietsen. Daar had iedereen een mening over. Ik zou te overbezorgd zijn.

Terwijl zijn oudere broer met dezelfde diagnose op die leeftijd al zelfstandig heel Nederland doorreisde met het OV, kon dit kind nog echt niet alleen reizen omdat die met zijn hoofd elders zat en zich zó voor een aanstormende auto kon werpen.

Gelukkig begon het rond zijn 17e, 18e langzaam te komen, na jarenlang veel en hardnekkig oefenen. Blijkbaar was hij laat rijp qua zelfstandig reizen.

De omgeving zag alleen een pamperende moeder. Niet het vele oefenen, door mij en door de begeleiding. En de omgeving stak de mening daarover niet over stoelen en banken. Want het ligt allemaal aan de moeder natuurlijk. Die kan niet loslaten, pampert en bereidt het kind niet voor op de Harde Werkelijkheid.

IADH/NADH

NADH-kinderen kunnen net zo goed moeite hebben met bepaalde vaardigheden. Alleen vermoedelijk in mindere mate dan een IADH-kind. Wat niet wil zeggen dat het vast bestaat, die pamperouders, alleen ik ken ze eigenlijk niet.
Of ik ben er zelf eentje, want ik maak de lunch nog voor mijn 9-jarige. Die wel zelf zijn kamer schoonhoudt, was opvouwt en zelfstandig door het dorp fietst. Mijn moeder gáf mij altijd mijn kopje thee. Dat voelde prima voor mij.

Iets meer ontopic: ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe het er in zo'n klas aan toe gaat. Wat doen de IADH-ers anders in de les dan de andere kinderen? Op welke manier speelt de docent hier op in? Als ik het aan mijn IADH-zoon vraag, dan is hij het voorbeeldkind in de les, en is alle aandacht voor hem ten onrechte, dus ik hoor graag praktijkvoorbeelden van docenten.

oefenen met zelfstandig fietsen

Jij ging oefenen met je kind ook nog toen hij ouder dan 12 was, prima! Daar hoor je mij niets over zeggen als dat nodig is dan is dat nodig. De moeder uit mijn voorbeeld vond een kind laten fietsen te gevaarlijk, zelf meefietsen vond ze ook nog eng vermoed ik. Als je een kind niet alleen naar school laat fietsen MOET die fiets toch niet op de auto, je kunt ook meefietsen. Dan leer je je kind nog iets, van op de achterbank leert je kind helemaal niets.

Stickertje

Ik denk dat die moeder eerder uitzondering dan regel is en niet representatief is voor de groep kinderen die gewoon laat is met bepaalde vaardigheden, in dit geval fietsen.

Ik ben die wijzende vingertjes zo zat als gespogen spek.

Doel

Ik denk dat het basiscredo is 'mijn kind helpen zodat ie het zelf kan'.
In groep 3 ben ik met jongste mee geweest naar de juf 'als spiekbriefje', bespreken van 'wat te doen' of 'hoe te fietsen' (als ze zelf eerst op googlemaps hebben gekeken), ze van school ( km) naar huis laten lopen bij kwijtgeraakte fietssleutel maar ze na een poos tegemoet rijden. Na een valpartij op weg naar school even via de telefoon geruststellen en de acties doorspreken (ik had geen auto om te halen) of bij kamer opruimen het kind een lijstje laten maken met de onderdelen die opgeruimd moeten worden (kast, bureau, vloer) zodat ie houvast heeft en het wel lukt i.p.v. niet weten waar je moet beginnen.

Maar ik ken ook de buurkinders van mijn ouders die door hun moeder tot en met groep 8 lopend naar school zijn gebracht, geen enkele oversteek en het schoolplein grenst aan de achtertuin. Zeker de laatste twee jaar sjokte hij zeker tien meter achter zijn moeder. Wat zal hij blij zijn geweest toen hij naar de brugklas ging.
Eind groep 8 nam de oudste een vriendje mee naar huis voor de lunch terwijl bekend was dat ik er niet zou zijn. De ouders van vriendje waren geschokt (daarna mocht hij ook niet meer komen) en dat terwijl ze nog geen drie maanden later naar de brugklas zouden gaan.

Sally natuurlijk

Die moeder was niet representatief voor de meeste ouders. Niet alleen met fietsen maar met alles is ze overbeschermend in mijn ogen. Ze neemt haar kinderen vanalles uit handen. Net als in dat stukje van drietje. Kinderen kunnen geen veters strikken, geen brood smeren, een aantal jaar geleden had ik een kind van haar hier voor de lunch, 8 jaar oud en geen idee hoe een ritssluiting werkt.

nou en?

Iedereen voedt zijn/haar kinderen op eigen wijze op. Je weet nooit wat voor reden er ergens achter zit en je hoeft echt niet overal een oordeel of mening over te hebben, spaar me alsjeblieft, die ouders die alles zo goed weten; pijn in mijn oren krijg ik ervan.

Mijn dochter fietste ook niet alleen naar school daar waar sommige 7-jarigen al alleen 20 minuten door het verkeer gingen.
1. ze waren het niet gewend, we waren verhuisd uit een heel andere stad/buurt/omgeving.
2. mijn dochter was een heel angstig kind
3. ze werd verschrikkelijk gepest in de klas en die kinderen wilde ik haar in het verkeer niet tegen laten komen. Op haar 13e gebeurde dat tegenkomen wel en echt, ik wil die zelfstandige kindertjes met vreselijk goede ouders tot op de dag van vandaag niet tegenkomen om wat er toen gebeurd is.
4. niet geheel onbelangrijk: er waren amper fietspaden toen en een familielid van mij is doodgereden op zijn motor door een sukkel die vond dat hij met drank nog makkelijk een stukje kon rijden.

Dat moest ik los laten vonden bepaalde mensen. Het ging ze geen fl....r aan vond ik. Ik kan me daar zo boos om maken, nog steeds. Stop met dat oordelen, het is zo vreselijk zinloos.

he bah

Die ongelofelijke arrogantie!
Niet alleen 'ik ben een veel betere opvoeder dan een hoop mensen om me heen', maar ook nog eens precies weten hoe die andere ouders het dan wel fout doen en hoe ze het veel beter kunnen doen?
Doe maar een grote teil.

Hahah Nora

Met jouw reactie geef jij precies aan waar jij anderen van verwijt.

Raar

Dit draadje ging over een afgebrandde docente. Het is nu een draadje geworden met als thema "Hoe branden we elkaar en elkaars opvoedmethodes af".

Het kan raar lopen.

zelfde problematiek

Ik werk als docent op het mbo, ik ben een zij-instromer en werk nu zo'n 5 jaar in het onderwijs. In mijn mentorklas zitten 28 leerlingen, gemiddeld aanwezigheidspercentage is ongeveer 45%, het hoogste percentage is 75%, het laagste 12%. Iedere ochtend krijg ik gemiddeld 6-7 ziekmeldingen waarvan ik weet dat minimaal de helft niet ziek is. Het gebeurt ook wel eens dat ik om half 9 wil beginnen met lesgeven dat er gewoon niemand is. Dat komt ook voor op vrijdagmiddag vanaf een uur of 4. En ik word er niet moedeloos van. Veel kinderen hebben veel problemen, echte grote-mensen-problemen. Als het 'alleen maar' diagnoses waren, zou ik in mijn handjes knijpen. Er worden leerlingen (zwaar) mishandeld zowel fysiek als mentaal, vooral moeders die te maken hebben met huislijk geweld en de leerling die er tussen zit, te veel leerlingen leveren thuis mantelzorg, gebroken gezinnen, geldproblemen, problemen gerelateerd aan geloofsovertuiging, sommige leerlingen zijn eigenlijk te ziek om naar school te gaan, ik heb jonge moeders van 18-20 jaar in de klas die van de ambtenaar die gaat over hun bijstand naar school moeten en die zich geen raad weten hoe het dan met de kinderen moet, en ga zo maar door. Het klopt dat ik soms meer bezig ben met opvoeden dan met lesgeven, maar dat geeft niet. Deze leerlingen hebben de aandacht nódig, vaak krijgen ze het thuis niet. En we willen met z'n allen dat ook zij gekwalificeerd worden voor de arbeidsmarkt. Lukt het niet op niveau 3? Dan maar terug naar niveau 2, we helpen ze, ondersteunen ze, werken met ze naar een een diploma toe. Ik kan zo trots op ze zijn als ze uiteindelijk toch een diploma hebben gehaald! Stel je verwachtingen bij, ga uit van de leerling, niet van jezelf, kijk verder dan je eigen vak en zíe de leerling. Ik heb het mooiste vak van de wereld!

wauw mbo'er

Wat doet het goed een post als de jouwe te lezen!
Wat ongelofelijk fijn om bevestigd te worden in beeld dat er toch mensen zijn die zich enorm inzetten voor kwetsbare mensen en niet hun ogen sluiten!
Dankjewel voor dit positieve bericht!

mbo'er

Wat mooi gezegd!

mbo'er

Dank je wel.

Niet vrolijk

Beste MBO-er, ik word niet vrolijk van je verhaal. het zet een beeld neer van het MBO, waar ik niet blij van word. Mijn kinderen hebben geen problematische thuissituatie (tenzij je 'gescheiden ouders'al als problematisch ervaart, maar zij wilden juist gewoon, normaal onderwijs. Niet opgevoed worden, geen kauwgummenkauwende, propjes gooiende, gedesinteresseerde pubers om zich heen. Zij wilden en willen iets leren. en dan vragen ze zich af of ze gek zijn, als iemand die nauwelijks aanwezig is toch het diploma haalt, terwijl zij een 1 krijgen als ze hun werkstuk 1 dag te laat inleveren.
Het is fijn dat jij je op deze wijze staande houdt, maar als beeld van het onderwijs is het natuurlijk een ramp. En het is een nog grotere ramp als leerkrachten en bestuurders het niet meer als een probleem zien, maar als 'normaal', want dan is er geen enkele behoefte meer om te zoeken naar oorzaken en na te denken over verbeteringen binnen het onderwijs zelf.
Sinilind en haar collega's klagen gelukkig nog en dat betekent dat zij het nog als een probleem zien. De vraag is alleen niet of de leerkracht het redt, de meest cruciale vraag is natuurlijk of dit het onderwijs is wat wij aan onze kinderen willen bieden.

Tsjor
Tsjor

Geen diagnoses

Mirjam, als het zo gemakkelijk op te lossen was als wat jij stelt, het aanschaffen van een schaar, of andere markeringsvormen, dan zou er toch geen klacht zijn?
Het probleem is dat je zonder diagnose (je weet niet dat leerling kleurenblind is) erachter moet zien te komen, waarom iemand de oefeningen niet goed maakt en daar een eigen aanpak voor moet verzinnen. Daar heb je 5 minuten voor (als de rest van de klas niet zou bestaan). Dat je die daarna voor duizenden leerlingen automatisch zou kunnen herhalen is alleen mogelijk als die duizenden leerlingen mét diagnose (kleurenblindheid) binnenkomen en mét een advies voor de juiste aanpak. Nog efficiënter is als je dan alle leerlingen mag behandelen als waren zij kleurenblind (kleurtjes afschaffen). En dat voor alle mogelijke problemen.
Let wel, als je diagnoses taboe verklaard, dan zal elke docent het wiel opnieuw moten uitvinden. Dus de juf Frans mag niet tegen de juf tekenen zeggen: dat meisje is kleurenblind. Moet de juf tekenen zelf weer achter komen.
Je hebt wel gelijk met je kritiek op de schoolbesturen. Maar het is niet de eerste keer dat een wet averechts effect heeft. Er zijn ooit politici geweest, die droomden dat je door tijdelijke kontrakten aan een korter maximum te verbinden polotseling allemaal vaste kontrakten zou krijgen. Iedereen op de werkvloer wist at het zo niet zou werken, maar de politici tonen zich nu onaangenaam verrast over het effect. Dat schoolbesturen niet zelf aan de slag gaan met creatieve oplossingen maar de problemen neerleggen op de werkvloer mag dus geen verbazing wekken.

Tsjor