Buitenlandse achternaam en werk

Temet (o.t.)

Dank je wel. Ik ben al lid van een vakbond. Ik weet dat ik in mijn recht sta. Zeker omdat ik aan kan tonen hoe ik gewerkt heb vanaf de overgang en wij dit al voordat wij overgingen uitgebreid besproken hebben. Dit soort reorganisaties, extra reistijd, werktijden en combinatie met gezinsleven zijn al heel vaak voor de rechter geweest. De medewerker wint het. Werkgevers moeten wel een mogelijkheid bieden om werk en gezin te combineren.

Maar gelijk hebben wil nog niet zeggen dat je daarna een erg fijne werktijd gaat krijgen. Maar ik wacht het af. Tot die tijd werk ik (en mijn collega's) zoals wij altijd gedaan hebben.

Ad Hombre.

"Na een vlokkentest is het risico op een miskraam, als gevolg van de vlokkentest, 0,5%."

Dat is zeker een feit, een feit dat vrouwen meewegen in hun beslissing om wel of geen test te doen.,

(dus tweederde heeft een moeder *jonger* dan 36!)"

Maar natuurlijk, omdat de meeste vrouwen voor hun 36e jaar kinderen krijgen. Zo eindigt overigens ook het artikel.

wil

De tabel waarnaar Ad verwijst noemt een risico op Down van 20-61 op 1000 als de moeder tussen de 41 en de 45 is in het eerste trimester van de zwangerschap. Waarom er zo'n enorme marge is, geen idee, maar duidelijk is wel dat dat risico lager is dan 1 op 100. Wel (veel) hoger dan voor jongere moeders hoor, dat je niet denkt dat ik dat ontken.

Als het inderdaad zo is dat het risico op een miskraam vanwege een vlokkentest op 0,5% ligt dan ligt dat risico dus ongeveer even hoog als het risico op een kind met Down voor deze leeftijdsgroep.
In theorie dan, in de praktijk zal menig moeder afzien van zo'n test tenzij het risico op Down volgens de combinatietest - die meestal ook wordt uitgevoerd - hoger ligt dan 0,5%.

Wat betreft je vermelding van het risico op een miskraam: dat is iets anders dan het risico op een kind met een afwijking. Het valt mij op dat ik echt mensen in mijn omgeving heb die zeiden af te zien van een tweede zwangerschap, niet omdat ze opzagen tegen het mogelijk lange traject van zwanger worden of het doormaken van miskramen, maar vanwege het in hun ogen zo grote risico op een kind met een afwijking. Ik heb altijd het idee gehad dat de goedbedoelde adviezen over het op tijd plannen van de zwangerschap hier een beetje hun doel voorbijgeschoten zijn. Gewerkt hebben deze adviezen in elk geval voor deze groep niet, want de vrouwen in kwestie hebben niet vroeger kinderen gekregen. Ze hebben alleen minder kinderen gekregen.

groeten,

Temet

Temet

60 op de 1000 vrouwen dat zijn er toch 6 op de 100?
En 20 op de 1000 dat zijn er toch 2 op de 100?

De getallen zijn geen marge maar gewoon oplopende cijfers naarmate de leeftijd stijgt.

Dus op een leeftijd van 40 heeft een vrouw kans van 1 op 100 op een kindje met Down.
Volgens mij heb ik niets verkeerd geschreven?

gemiddelde kans is anders dan individuele kans

Bij die gemiddelde kansen die jullie noemen, wil dit nog niet zeggen dat iedere zwangere vrouw in die leeftijdsgroep zo'n kans heeft. De individuele kans wordt met de combinatietest bepaald. Toen ik met 41 jaar zwanger was, gaf de combinatietest een kans van ongeveer 1 op 350 aan op een kind met Down. Dat is ongeveer evenveel als een vrouw van in de dertig gemiddeld heeft. Ik heb dan ook besloten om geen vlokkentest te doen.

Overigens vind ik het raar dat er zo de nadruk gelegd wordt op Down.
Er zijn nog een heleboel kansen op andere narigheid: andere zware handicaps, kind overlijdt bij de bevalling, etc.
De meeste van die kansen zijn niet afhankelijk van de leeftijd van de moeder.
Als je al die kansen bij elkaar optelt, dan kom je wel uit op een kans van 1 of 2 procent op iets ernstigs, welke leeftijd de moeder ook heeft.
Maar hier hoor je nooit wat over.
Misschien maar goed ook, want anders worden aanstaande moeders te zenuwachtig.
Maar het zou het risico op een kind met Down wel in perspectief plaatsen.

Eens met Temet

Hoe het ook zit met de verhoudingen, ben ik het met Temet eens, dat tabellen en grafieken die 'bewijzen' dat je beter maar met je 20ste moet beginnen aan een gezin, het te zwart wit laten zien en aan een heleboel voorbijgaan en hun doel daarmee voorbij schieten. Melk is ook beperkt houdbaar, maar langer dan op de verpakking staat...

Kinderen krijgen is dan wel een biologisch 'kunstje' waarbij een bepaalde periode 'ideaal' te noemen is, maar een paar factoren zijn toch wel belangrijk genoeg om niet plompverloren de adviezen en inzichten te volgen. Is 20 jaar voor iedere vrouw een verstandige leeftijd om het eerste kind te krijgen? Moet je de eerste de beste van straat rukken als je met 25 jaar de 'ware' nog niet hebt ontmoet? Lijkt míj niet. Dus moet je iedereen die daar niet aan kan of wil voldoen, niet dwingelandijen door te stellen dat ze onverstandig bezig is door haar leeftijd op te laten lopen, zonder kroost in de wieg. Ze kan dat kroost nog wél boven de 30 jaar en meer krijgen, maar wees ervan bewust dat het langer kán duren.

Ik weet niet hoe stellig Miriam altijd tegen haar kinderen is geweest over de ideale leeftijd waarop ze kinderen moeten krijgen, gelukkig zijn haar kinderen intelligent genoeg om daar zelf het juist inzicht voor te hebben, maar ik vind haar reactie op mij echt niet correct. Ik zeg 'kinderen krijgen kan altijd nog' en Miriam 'nee dus...enz.'. Dat is niet waar, dus zo moet je het ook niet brengen. Je moet je er wél van bewust zijn, dat hoe langer je wacht, hoe meer de kans dat het moeilijker wordt.

Ik hád voor mijn 25ste allang en breed kinderen gehad kúnnen hebben. Ik nam het niet altijd zo heel erg nauw met de voorzorgsmaatregelen (waar ik later nog best over in de piepzak gezeten heb ivm aids, wat in de nadagen van mijn 'losbandige' leven steeds meer aandacht kreeg). Ik had het vast wel gered met een kind in mijn eentje, maar de omstandigheden waren waarschijnlijk (nog) minder florissant geweest. Op de vraag of mijn man een relatie met mij had zien zitten mét kind, heb ik nog steeds geen definitief nee of ja gekregen, maar de weegschaal zakt wel door naar nee.

Ik vind (achteraf) dat het beter is, dat ik pas later kinderen heb gekregen, in omstandigheden die daar geschikter voor waren. Toch vind ik niet dat je daar tot in het oneindige mee moet wachten. Als de kinderwens groot is en de klok tikt wel erg naar 'over datum' dan moet je er gewoon voor gaan. Ook als dat gevolgen blijkt te hebben voor een carrière, of het je kans op een blijvende partner verkleint. De kans dat je, indien je een kinderwens hebt, na je 50ste spijt of verdriet hebt dat je kinderloos gebleven bent is naar mijn idee groter, dan de kans dat je na je 50ste spijt hebt, omdat je nog geen geschikte partner hebt gevonden.

Ik heb in mijn hoofd dat iemand het over Halina Reijn heeft gehad, maar ik weet het niet zeker, maar Halina Reijn vind ik zo'n 'geval' waarvan ik denk 'Meid, waarom heb je het niet gewoon gedáán?'. Van wat ze er van gezegd heb, wil ze dat niet omdat ze de juiste man nog niet heeft ontmoet. Die hoort erbij. Dat is een keuze natuurlijk, maar als je kinderwens zo groot is, als zij zegt dat het is, dan vind ík het belangrijker om aan die behoefte toe te geven, dan de juiste partner ervoor in huis te hebben. Deze mening werd mij overigens niet erg in dank afgenomen, toen ik mij nog in christelijke kringen bevond. Deze mening móest mij wel ingegeven zijn door de duivel!

Wat betreft het later kinderen krijgen, was het voor mij ook niet volledig vrijwillig dat de een een paar maanden voor mijn 30ste en de ander 2 weken voor mijn 32ste is geboren. Ik ben 7 keer zwanger geweest, waar nu nog twee 'resultaten' van rondlopen. Ik kan zeggen dat dat ontmoedigt. Mij in ieder geval wel. Ik wilde er 3 of 4. Dus na dochter 2, had ik daar nog hoop op. Op een gegeven moment durfde ik mij er gewoon niet meer aan bloot te stellen. Ik heb dan ook bewondering voor vrouwen die miskraam nummer zoveel doormaken en toch maar weer verder proberen. Wat was ik opgelucht toen ik met 40 jaar opeens besefte dat de behoefte voorbij was.

eens

Er kwam ook weer zo'n opmerking voorbij over de NIPT test (was toevallig weer Ad ), ja die geeft zekerheid over een drietal chromosoomafwijkingen maar er is zoveel meer kans op andere afwijkingen. Alleen praat niemand daarover. En die kans is ook groter als je ouder bent.

Echt, bij veel afwijkingen vergeleken is Down een eitje. In de meeste gezinsvervangend tehuizen zitten meer bewoners zonder Down dan met.

Neemt niet weg dat ik op mijn 20e ook geen kinderen had willen hebben. Nog los van het feit dat is ze ook financieel niet veel te bieden had. Dus dat advies is ook weer een mooi theoretisch advies.

Alleen zwanger

Niet iedereen wil in zijn eentje kinderen krijgen, dat is niet per se afhankelijk van een christelijke achtergrond.
Ook is het niet altijd eenvoudig om zwanger te worden zonder partner. Vanwege soa's wil je niet onbeschermd vrijen. Ook van K.I. in een medische instelling kun je niet onbeperkt gebruik maken tenzij je zelf een relatie weet te vinden die dat voor je wil doen.
Het kan ook zijn dat je wel een partner hebt maar dat die het blijft uitstellen en dat de relatie uiteindelijk stopt.
Er zijn allerlei redenen om dan wel geen paniekvoetbal te spelen maar toch niet te lang te wachten met een zwangerschap.

Wil40

Je hebt gelijk, ik had me verrekend.

Temet

Hier een buitenlandse achternaam

En ik heb een prima baan, waarbij mijn achternaam eerder een voordeel dan een nadeel is. Partner heeft zelfs een erg goede baan bij een zeer bekende instelling en nooit problemen gehad met sollicitaties in het verleden. We hebben een achternaan uit het oostblok, dat scheelt mogelijk.....Mensen zijn vaak geinteresseerd in de herkomst van onze achternaam en dat zeker niet vanuit een discriminatie-oogpunt. Ze gokken vaak verkeerd waar onze naam vandaan komt. Ook onze kinderen ondervinden geen enkele last. Hier dus geen herkenning voor het probleem. Ik denk echt dat mensen met een islamitische achternaam wel tegen deze problematiek aanlopen.