Verlies en Verdriet
Petr@
15-04-2011 om 21:46
Kaarsjes[wordt gearchiveerd]
De draad gaat hier weer verder. Ik begin hem met een dikke kaars vol kracht voor Kaatje en haar man...
En heel veel sterkte!
liefs,
Petr@
NaShA
16-04-2011 om 14:28
Voor de zoon van mijn mede or-lid van school
waarbij leukemie is geconstateerd...nog veel te jong natuurlijk!
merene
17-04-2011 om 14:49
Voor j.
Vanochtend hoorde ik dat je een zwaar treinongeluk hebt gehad. Ik kreeg er helemaal kippevel van. Ik brand een kaars voor jou, jouw ouders en broertje.
Geerke
17-04-2011 om 20:51
Nickless
Voor de docher van je vriendin een warme kaars die ze goed kan gebruiken. Hoe moet je daar nou mee omgaan, Lijkt me hartstikke moeilijk. Wat moet ze een pijn en verdriet voelen, en jij en je vriendin ook....
Kaarsje voor jullie allemaal dan maar....
Geerke
17-04-2011 om 20:52
Ook voor j een kaars
Omdat het berichtje me aangrijpt, ook voor jou eentje, Merene.
Fiorucci
18-04-2011 om 12:09
Genista
Dankje,ik ook...ze zijn nu ver weg, om hopelijk haar droom waar te maken, nu het nog kan.....
Petr@
18-04-2011 om 20:27
Voor h.
Een kaars vol kracht voor een loopmaatje bij de atletiekvereniging die inmiddels in een vergevorderd stadium van ALS is belandt...
merene
19-04-2011 om 22:14
Nog eentje voor j.
Ik steek nog een kaarsje op voor J. Het ziet er echt niet goed voor je uit. Het wordt erg spannend.
Dikke kaars voor jou, je familie en ook voor je collega's. Ook zij zijn zich helemaal lam geschrokken.
Genista
21-04-2011 om 10:45
Voor m's vader
De vader van een goede vriend van ons blijkt heel ernstig ziek te zijn. Het zou wel eens heel hard kunnen gaan, nu. Daarom een kaarsje voor hem. Een raar idee, dat ik hem nu nooit meer zal spreken op verjaardagen. Een kaarsje ook voor M en zijn gezin.
Genista
21-04-2011 om 10:47
Voor de alphenaren
Gisteren de herdenking. Heel indrukwekkend. Ik steek het zoveelste kaarsje aan voor alle betrokkenen en wens iedereen kracht toe om de draad van het dagelijkse leven weer op te pakken.
Een extra kaarsje voor de ouders van de dader. Zo onvoorstelbaar, waar zij doorheen gaan.
Rembrand
21-04-2011 om 20:05
Voor d.
Zijn vader is afgelopen maandag overleden. D. zat acht jaar samen met mijn middelste zoon op school.
Niemand zag het aankomen dat hij deze keuze zou maken.
M.
purk
21-04-2011 om 23:04
Voor petr@
ik las je berichtje over je dappere zich-een-eigen-wegzoekende zoon. Een kaarsje voor jou, voor je lieve moederhart.
Knuffel van Purk
Petr@
22-04-2011 om 19:25
Purk
Dank je wel voor je kaarsje. Ik zet er een naast in de hoop dat het allemaal goed komt...
Rembrand
23-04-2011 om 12:01
Moeder van schoonzusje
Ligt inmiddels op de IC. Eerdere diagnose was fout. Het is non hodgkin. Omdat haar nieren vrijwel niet meer functioneren kan er niet worden begonnen met chemo. Ze zou dit niet overleven. Maar niet behandelen kan ook fataal zijn.........
M.
Petr@
24-04-2011 om 14:31
Voor iedereen
die een kaarsje gebruiken kan omdat een geliefd iemand gemist wordt...
liefs,
Petr@
heli
24-04-2011 om 17:30
Voor onszelf
Heerlijk genieten van dit prachtige weer. De zon, het zomergevoel, blote voeten, ijsje eten in de stad. Maar o wat blijft dat toch dubbel en wat voelden we ons vandaag tegelijkertijd weer, nog steeds, een verminkt gezin...
Rembrand
24-04-2011 om 19:06
Heli
Jullie ventje had nu ook gewoon dat zomergevoel moeten hebben, met blote voeten moeten lopen en dat ijsje moeten eten in de stad..........
Dikke kus,
M.
Sanneke*
24-04-2011 om 20:33
Jongetje in staphorst
Een dikke kaars voor het 5 jarige jongetje dat vandaag is doodgereden in Staphorst, wat een verdriet, wat een leed. Dit mag toch niet...
Wilma
27-04-2011 om 15:09
Heli
Ook ik begrijp precies wat je bedoelt, helaas.
En dat gevoel op zich blijft hetzelfde, hoeveel jaren er ook voorbij gaan. Alleen de frequentie van dat gevoel neemt af. Maar het ineens overvallen worden door dit gevoel is hetzelfde. Zit je leuk blij te zijn in je tuin, op vakantie, in de stad, of al Wii-partyend in je woonkamer ... páts, dan snijdt ineens dat allesoverheersende gevoel je hart eventjes in twee.
Zelf vind ik inmiddels dat dat 'mag', hoe raar dat ook klinkt misschien. Hij, in ons geval Martijn*, is niet vergeten, hoort erbij, nou ja, hoe je 't ook noemen wilt.
Misschien snap je wel hoe ik 't bedoel.
Dikke knuffel meis !!
Groetjes,
Wilma
heli
27-04-2011 om 15:57
Lief!
Oh wat had ik graag gewild dat niemand hier verder het gevoel kende. Maar het zijn er teveel...
Het is moeilijk. Ik voel het ook als echt verminkt. Ons gezin is kapot en wordt nooit meer helemaal zo 'heel' als het was. En hoewel de wond met de tijd vast enigszins weer zal 'helen' een dikkere huid zal krijgen, weggaan zal het nooit en het blijft altijd een zwakke plek.
Dat wordt het meest duidelijk wanneer we ons merken dat ons mannetje zich alleen voelt. Wanneer hij zichtbaar last heeft van het gemis van zijn broer. En juist op dagen zoals die van het afgelopen weekend waarin leuke gezinsdingen worden gepland en je vrolijke kindergeluiden om je heen hoort, dan heeft ons mannetje het moeilijk. En wij dus ook. Vraagt hij voortdurend of we met hem willen spelen en wanneer we dat niet eens willen, of kunnen, dan loopt hij verschrikkelijk met zijn ziel onder zijn arm, is hij niet meer in staat dan een beetje bankhangen en voor zich uit staren, en dat doet pijn. Is een extra benadrukking van hoe zijn leven is veranderd. En hoewel het over twee maanden, alweer, nog maar, twee jaar geleden is en ons mannetje het dus alweer een derde van zijn leven zonder zijn broer moet doen is de impact voor hem nog net zo groot en voelbaar. En misschien wel meer dan ooit omdat hij het nu ook beter, nee anders, kan beredeneren.
Nou ja, ik zou willen dat ik voor hem een maatje, een 'vervangbroer' kon regelen. Maar dat gaat simpelweg niet. Dit is het en daar zal hij, en wij, het mee moeten doen.
En ik zou ook willen dat anderen deze pijn niet zouden hoeven voelen....
Voor iedereen die deze pijn van 'verminkt gezin' kent, en voor een ieder die het nodig heeft, een mooie kaars!