Een miskraam meemaken is intens. Het verdriet, de teleurstelling, de onzekerheid – het raakt je diep, en het verwerken ervan kost tijd. Hoe geef je het verlies en de miskraam een plek in je leven? Wat kun je doen na een miskraam en hoe ga je om met de pijn? Je ben niet alleen. En het gevoel wordt echt minder. Toch zijn er ook dingen die je kunt doen om het te verzachten. En nee, je krijg hier geen standaard adviezen, maar concrete manieren om met dit verlies om te gaan en stukje bij beetje weer lichtpuntjes te vinden.
Verdriet mag er zijn, en dat klinkt misschien logisch, maar vaak proberen we onze pijn weg te stoppen of te rationaliseren. Laat dat los. Of je nu boos, verdrietig, verward of leeg bent – al die gevoelens mogen er zijn. Het kan overweldigend zijn, als je ineens huilbuien hebt na een miskraam. Maar het is niet raar als je je verdrietig voelt op momenten dat je het niet verwacht, zoals bij het zien van een zwangere vrouw of een geboortekaartje in de bus. Sta daarbij stil en erken wat je voelt, zonder jezelf te veroordelen. Misschien weet je wat de oorzaak is van je miskraam, maar misschien begrijp je er niets van. Het verdriet mag er in elke situatie zijn.
Schrijven kan helpen om je emoties te ordenen en een miskraam te verwerken. Pak een notitieboekje en schrijf zonder na te denken op wat er in je opkomt. Dit hoeft niet mooi te zijn of ergens heen te leiden. Het gaat om het proces van ontladen en ruimte maken in je hoofd. Probeer dit bijvoorbeeld ’s avonds voor het slapen gaan, zodat je met een rustiger hoofd de nacht in gaat.
Het kan opluchten om je verhaal te delen, maar niet iedereen weet hoe ze daarmee om moeten gaan. Kies daarom mensen waarvan je weet dat ze een luisterend oor bieden zonder direct met adviezen te komen. Soms is alleen het gevoel dat iemand echt luistert al genoeg.
Vind je het moeilijk om je emoties te delen? Overweeg een lotgenotengroep of een online forum waar je in contact kunt komen met anderen die hetzelfde hebben meegemaakt. Soms is het makkelijker om te praten met mensen die precies weten wat je doormaakt, omdat ze hetzelfde hebben meegemaakt, waardoor dit je helpt om te gaan met je miskraam.
Sommige ouders vinden het fijn om een klein plekje in huis in te richten als herinnering aan hun kindje. Dit kan een plankje zijn met een kaars, een gedroogd bloemetje en een klein aandenken. Als je een echo of foto hebt, kun je die toevoegen, maar dat hoeft niet. Het gaat erom dat het een plekje is waar je troost vindt.
Heb je behoefte aan iets tastbaars? Er zijn organisaties die speciale herinneringsdoosjes maken waar je bijvoorbeeld de positieve zwangerschapstest, een klein knuffeltje of een brief in kunt bewaren. Het kan fijn zijn om op die manier een stukje van je kindje bij je te dragen en je miskraam steeds meer te verwerken.
Een miskraam is niet alleen het verlies van een kindje, maar ook misschien wel van je toekomstbeeld. Een ritueel kan helpen om daar op een symbolische manier bij stil te staan en het verlies een plek te geven. Denk aan:
Je hoeft dit niet alleen te dragen, echt niet. Veel mensen vinden het lastig om hulp te vragen, omdat ze anderen niet willen belasten of het gevoel hebben dat ze 'sterk' moeten zijn. Maar hulp vragen is geen zwakte, het is juist een teken van kracht.
Hulp kan verschillende vormen aannemen:
Traumaverwerking na een ingrijpende gebeurtenis, zoals een miskraam, kan lastig zijn, maar EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) is een effectieve therapie die kan helpen. Tijdens EMDR-sessies richt je je op de herinnering terwijl je afgeleid wordt met bijvoorbeeld bewegende lampjes of geluiden, waardoor de emotionele lading minder wordt. Dit kan vooral steun bieden als je merkt dat de miskraam langdurig je dagelijks leven blijft beïnvloeden en het verdriet niet minder wordt.
Hoe lang het verdriet na een miskraam aanhoudt, verschilt enorm per persoon. Voor sommigen voelt het verlies maandenlang rauw en vers, terwijl anderen merken dat de scherpe randjes na een paar weken al iets zachter worden. Er is geen goed of fout, en het is belangrijk om je eigen proces te respecteren.
Wat je kunt merken, is dat bepaalde momenten extra zwaar kunnen zijn, zoals de uitgerekende datum of het zien van een zwangere vrouw. Dit zijn volkomen normale reacties. Het verdriet komt soms in golven, en dat is oké. Neem de tijd die je nodig hebt, zonder jezelf onder druk te zetten.
Als je merkt dat het verdriet je dagelijks leven blijft overheersen of als je het gevoel hebt vast te zitten, kan het fijn zijn om met een professional te praten. Zij kunnen je helpen om ruimte te maken voor je gevoelens en om langzaam weer stappen vooruit te zetten. Onthoud: er is geen tijdslimiet op rouw na een miskraam. Geef jezelf de ruimte om te voelen wat je voelt, zolang je het nodig hebt. Iedereen rouwt op een eigen manier.
Het kan enorm pijnlijk zijn als je het gevoel hebt dat je partner je niet begrijpt na een miskraam. Misschien voel je je eenzaam in je verdriet, terwijl je juist behoefte hebt aan steun. Dit verschil in beleving komt vaker voor, simpelweg omdat iedereen anders rouwt. Waar jij misschien intens verdrietig bent, kan je partner meer naar de toekomst kijken en minder woorden hebben voor wat er is gebeurd. Dat betekent niet dat het hem of haar niet raakt, maar wel dat het op een andere manier wordt verwerkt.
Probeer open te blijven communiceren, hoe lastig dat soms ook voelt. Vertel wat je nodig hebt, zonder verwijten, bijvoorbeeld: "Ik voel me verdrietig en zou het fijn vinden om er samen over te praten," of "Ik begrijp dat het voor jou anders voelt, maar ik heb nu behoefte aan wat extra steun." Dit kan een opening bieden voor meer begrip.
Merk je dat er alsnog een kloof blijft? Dan kan het helpen om samen met een therapeut te praten. Iemand die jullie begeleidt, kan niet alleen jouw gevoelens belichten, maar ook die van je partner verduidelijken. Soms zit er achter een gebrek aan woorden of steun juist veel onmacht of een andere manier van omgaan met emoties. Samen leren jullie misschien beter hoe je elkaar kunt ondersteunen in deze moeilijke tijd. Het belangrijkste? Blijf proberen elkaar te vinden, zelfs al gaat dat met kleine stapjes.
Het kan zijn dat je fysiek nog niet volledig bent hersteld door bloedverlies, krampen of hormonale veranderingen en je daardoor fysiek niet in staat bent te werken. Daarnaast is de mentale impact vaak groot, en ook dit kan echt een reden zijn om je ziek te melden.
Het kan spannend zijn om je ziek te melden, zeker als je niet weet hoe je het moet uitleggen. Bedenk dat je niet verplicht bent om gedetailleerd te vertellen wat er is gebeurd. Een simpele uitleg zoals "Ik ben fysiek en emotioneel niet in staat om te werken door een medisch ingrijpende gebeurtenis" is voldoende. Je kunt ook aangeven dat je meer details liever bespreekt met de bedrijfsarts, mocht dat nodig zijn.
Heb je een goede band met je leidinggevende of collega’s? Dan kun je ervoor kiezen om wat meer te delen, bijvoorbeeld: "Ik heb helaas een miskraam gehad en heb wat tijd nodig om fysiek en mentaal te herstellen." Maar voel je hierin vooral vrij om te doen wat voor jou prettig voelt.
Na een verlies kan het moeilijk zijn om vreugde toe te laten, maar juist kleine momenten kunnen helpen om weer een beetje lucht te voelen. Denk aan een wandeling in het bos, een kopje thee met een goede vriendin, of het lezen van een mooi boek. Deze momenten hoeven niet groots te zijn, maar kunnen je helpen om stapje voor stapje weer verbinding te maken met de wereld om je heen.
Rouw heeft geen vastomlijnd einde. Het is een proces dat in golven komt, en dat mag. Maar naast het verdriet is er ook ruimte voor hoop en nieuwe dromen. Gun jezelf de tijd om weer vooruit te kijken, wanneer je eraan toe bent. Misschien is dat een volgende zwangerschap, of misschien iets heel anders. Wat het ook is, vertrouw erop dat er weer momenten komen waarin je vreugde voelt en dat dit ook in stapjes mag gaan.
