Euthanasie uitleggen aan kind van negen

Geweest...

en ze wilden nog één keer Dormicon en morfine laten uitwerken om te overleggen over of ze permanent in slaap gehouden wil worden. Maar ze wordt niet meer wakker. Wel soms de ogen open maar geen contact, draait wel nog wat met haar hoofd als je zegt dat papa er is, maar verder niet. De zuurstofspanning in het bloed wordt zo laag dat je je bewustzijn verliest bij ALS, komt door de spierafbraak bij je longen. Zo raak je in coma voordat je stikt.

Wel een goed gevoel bij vandaag.

Het is inderdaad mooi verlopen verder, en ze heeft nog tegen de verpleging ge'zegd' (praten kan ze niet, dus het was getypt of met knikken) dat ze blij was met het verhaal van Selma Lagerlöf. Het verhaal eindigt ermee dat iedereen de heerlijkheid Gods kan zien als hij zijn ogen ervoor opent. Kennen jullie het? Het is een kinderuitgave met prachtige illustraties van Ilon Wikland.

Het kan nog een paar dagen duren, ze is van de sondevoeding af en drinkt of eet dus niets. Vpk dacht dat niet al te lang zou duren aan de ademhaling te horen. Maar haar koorts is weer gezakt.

Nou ja, morgen ga ik weer.

Oh ja

en bedankt natuurlijk allemaal... doet je wel wat om zo'n rij met je eigen nick te zien staan.

Spot on sini, de heilige nacht

laatste stuk van het verhaal:

Toen de herder, die een nare, knorrige man was, dat alles zag, werd hij heel verbaasd en dacht: Wat kan dat toch voor een nacht zijn, dat de honden niet bijten, de schapen niet bang worden, de staf niet doodt en het vuur niets brandt!
Hij riep de man terug en vroeg hem:'Wat is dit toch voor een nacht? Hoe komt het toch, dat alle dingen barmhartigheid tonen?'
Toen zei de man: 'Ik kan het u niet zeggen, als u het zelf niet ziet'. En hij wilde weggaan om spoedig vuur aan te maken en vrouw en kind te kunnen verwarmen.
Maar toen dacht de herder, dat hij de man niet helemaal uit het oog moest verliezen, eer hij begrepen had wat dit alles toch kon betekenen. Hij stond op en ging de man achterna, tot hij gekomen was waar de man woonde.
Toen zag de herder dat de man zelfs geen hutje had om in te wonen, maar dat zijn vrouw en zijn kind in een grot lagen, waar niets te zien was dan kale, naakte stenen wanden. De herder dacht dat dit arme, onschuldige kindje wel dood zou kunnen vriezen daar in de grot, en hoewel hij een hardvochtig man was, werd hij aangedaan en wilde het kind helpen.
Hij nam zijn ransel van zijn schouders en haalde er een zachte witte schapenvacht uit,gaf die aan de vreemde en zei dat hij het kindje daarop moest leggen. Maar op hetzelfde ogenblik dat hij ook liet blijken dat hij barmhartig kon zijn, werden zijn ogen geopend en hij zag wat hij tevoren niet had kunnen zien en hoorde wat hij tevoren niet had kunnen horen.
Hij zag dat om hem heen een dichte kring van engeltjes met zilveren vleugels stond. Ieder van hen had een harp in de hand en allen zongen luid dat die nacht de Verlosser geboren was, die de wereld van haar zonden zou redden.
Toen begreep hij dat alle dingen zó blij waren, dat ze geen kwaad wilden doen.
En niet alleen om de herder heen waren engelen: hij zag ze overal. Ze zaten de grot en buiten op de berg en ze vlogen langs de hemel. Ze kwamen aanlopen over de golven in grote scharen en als ze voorbijgingen, bleven ze staan en keken ze naar het kindje. Er was zo'n jubelende vreugde, zoveel zang en spel! En dat alles zag hij in de donkere nacht, waarin hij vroeger niets had kunnen onderscheiden. Hij werd zo blij omdat zijn ogen geopend waren, dat hij op de knieën viel en God dankte.
Maar toen grootmoeder zover gekomen was, zuchtte ze en zei 'Maar wat die herder zag, kunnen wij ook zien. Want in elke kerstnacht vliegen de engelen langs de hemel. Als wij ze maar zien konden.'
Toen legde grootmoeder haar hand op mijn hoofd en zei: 'Dat moet je goed onthouden, want dat is zo waar als dat jij mij ziet en ik jou. Het zit hem niet in kaarsen of lampen en het is niet verborgen in zon of maan, maar het enige dat nodig is, is dat wij ogen hebben die Gods heerlijkheid kunnen zien.'

dit is echt het laatste wat mijn moeder heel bewust ervaren heeft. Gaaf he. Ik denk dat ik het binnenkort uit mijn hoofd ken. Wat kan die vrouw schrijven, het leest voor alsof het zo uit je mond rolt.

Ben nu wakker en voor het eerst in een jaar voel ik niet die hartzeer die naar mijn moeder uitgaat bij het wakker worden. Ik ben niet gebeld, ze zal nog leven vannacht, maar het voelt al anders.

Jullie reacties hebben me erg geraakt.

Vannacht

...is mijn moeder heel rustig overleden.

We hebben allemaal 2 nachten niet geslapen (ze is aan het begin van de nacht overleden) dus we lopen nu als zombies door het ouderlijk huis, ik heb voor iedereen gekookt.

De kinderen heb ik het vanochtend in bed verteld, dat ging heel goed. Ook het bezoek aan mijn opgebaarde moeder ging goed. Ze waren allebei verdrietig, lieten dat ook zien. Gingen de kamer uit maar kwamen ook weer terug en wilden haar dan bv. nog een keer zien of aanraken.

Ik ben moe!

We hebben nog voor haar kunnen zingen bij het inslapen, heel bijzonder.
Het is goed.