Intiem zijn/s*ks tijdens herstelproces van ontrouw
Lang getwijfeld of ik dit op het forum ging zetten....
graag had ik jullie ervaringen gelezen hoe het ging met intiem zijn/genieten van s*ks met je partner na het bedrog.
Persoonlijke vraag, ik weet het. Maar ik veronderstel dat dit voor iedereen hier die een proces van herstel na ontrouw doormaakte, een worsteling was?
Breiertje schreef op 09-02-2025 om 20:52:
[..]
Sorry...
Ik haal veel uit dit forum. Het houdt me recht.
Ik vind jullie advies enorm helpend. Echt. Ik heb er zoveel aan.
Ik zal wat minderen. Mijn excuses als het je stoort.
nee joh, je hoeft niet te minderen maar misschien kun je kijken naar dat aspect van verslaafd zijn aan erover moeten praten. DAt aspect begrijp ik want dat heb ik zelf ook gehad, maar achteraf voel ik dat dat ook iets toxisch bij mij zelf in stand hield.
Breiertje schreef op 09-02-2025 om 20:52:
[..]
Sorry...
Ik haal veel uit dit forum. Het houdt me recht.
Ik vind jullie advies enorm helpend. Echt. Ik heb er zoveel aan.
Ik zal wat minderen. Mijn excuses als het je stoort.
Het stoort niet, maar ook ik herken het, het is een soort dynamiek waar je in terecht komt, maar je kinderen kunnen bijv. ook een warm nest hebben met gescheiden ouders , want als je vraagt naar je redenen doe je alles voor of op advies van een ander.
ik heb ook het antwoord niet op de vraag waarom blijf je, wat haal je er zelf uit, waarom kies je voor herstel. Ik weet dat niet. Heb daar al zoveel over nagedacht.
Enige argument dat ik heb is dat onze band (los van zijn probleem) echt goed is. We zijn 2 handen op 1 buik. Zonder zijn sv is er niets slechts aan onze relatie maar zijn sv verwoest alles.
Wij maken nooit echt ruzie (discussies wel), wij vullen elkaar perfect aan. We zijn er altijd voor elkaar in nood.
De sterke band is gebleven, maar er is veel kapot in mij ja. Ik ben geschonden, gewond...
Ik vraag me vaak ook waarom ik blijf. Maar het enige wat ik daarop weer zijn die dingen die ik hierboven vermeld heb. En ja, ik zou hem helpen bij een herval van alcoholverslaving, of gokverslaving, maar deze verslaving is een hele andere dynamiek....hij deed alles waar ik niet voor sta, alles wat ik echt het allerlaagste vind dat je kan doen.
Ik zag ook dat hij kapot ging aan iets, ik dacht dat hij een burn out had. Hij was toen echt niet gelukkig. Het is niet zo dat hij genoot van zijn verslaving. Hij had geen leven meer, hij was niet in het hier en nu. Maar hij zocht wel genot...hij zal wel genoten hebben maar het putte hem uit.
Wat haal ik eruit ... Ik weet het echt echt niet. Ik weet alleen dat hij los van de sv, een goed mens is. Ik zie de mens achter de sv.
Wat nu als je alle theorieën eens loslaat. Niet dat ze niet kloppen. Maar misschien hinderen ze soms ondanks hun waarheid. En dat je hem dan vraagt alsof je niets weet van hoe verslaving werkt: waarom zag jij mij al die jaren eigenlijk niet?
Misschien heb je dat ook wel gedaan. Maar omdat die wond er nog is. Die wordt blijkbaar niet genezen door weet hebben van al die theorieën. En dat je misschien dan samen met hem kan rouwen om dat verdriet van jou dat je niet gezien werd. Los van het feit dat hij het moeilijk had.
Breiertje schreef op 09-02-2025 om 21:31:
wij vullen elkaar perfect aan.
Dit. De situatie leert je meer op je gevoel te vertrouwen en niet zozeer het volgen van expertise of deskundigheid.
Ook al kan 600x verteld worden dat het ‘geen goede situatie is’ als je gevoel zegt je dat het juist voelt dan is dat zo. Je doet tenslotte niets tegen je wil en jullie zijn jezelf aan het her-uitvinden.
Waarschijnlijjk zul je weinig tot geen herkenning vinden bij anderen. Dat maakt niet dat je de verkeerde weg bewandeld. Juist niet. Het vertelt dat je zo ontzettend je eigen weg aan het creeren bent.
Dat kan met momenten misschien best ‘alleen’ voelen, dat is goed te begrijpen.
Maar je doet het goed, en blijf gedurende de tijd jezelf altijd afvragen: voelt dit goed? Of voelt dit juist? Zo leer je helemaal bij jezelf te blijven
Als dat betekent dat je je als hernieuwde maagd aan het her- uitvinden bent dan is dat prima 👍
Moree schreef op 10-02-2025 om 02:28:
[..]
Dit. De situatie leert je meer op je gevoel te vertrouwen en niet zozeer het volgen van expertise of deskundigheid.Ook al kan 600x verteld worden dat het ‘geen goede situatie is’ als je gevoel zegt je dat het juist voelt dan is dat zo. Je doet tenslotte niets tegen je wil en jullie zijn jezelf aan het her-uitvinden.
Waarschijnlijjk zul je weinig tot geen herkenning vinden bij anderen. Dat maakt niet dat je de verkeerde weg bewandeld. Juist niet. Het vertelt dat je zo ontzettend je eigen weg aan het creeren bent.
Dat kan met momenten misschien best ‘alleen’ voelen, dat is goed te begrijpen.
Maar je doet het goed, en blijf gedurende de tijd jezelf altijd afvragen: voelt dit goed? Of voelt dit juist? Zo leer je helemaal bij jezelf te blijven
Als dat betekent dat je je als hernieuwde maagd aan het her- uitvinden bent dan is dat prima 👍
Dank je wel. Dit doet me enorm goed om jouw perspectief te lezen. Het klinkt als mijn waarheid. Vandaar dat ik ook niemand mijn situatie vertelde, omdat ik enkel mijn eigen beslissing wou nemen zonder dat iemand me in een bepaalde richting duwde omdat wat hij deed zo verschrikkelijk was. Hij zou veroordeeld worden door mijn omgeving en dit zou mijn opties hebben vernauwd. Het moest mijn beslissing zijn en enkel de mijne. Dat besliste ik helemaal in het begin om het zo te doen. Maar alleen verwerken houdt ook in dat je niet kan ventileren of advies vragen, los van de therapeuten. Dit forum hielp me zo goed. Vandaar dat het ms leek dat ik veel postte, omdat dit mijn enige klankbord is...
Samen hebben wij ook heel veel gepraat en verwerkt, maar dat is niet ideaal, want hij is de oorzaak van al mijn pijn.
Gisteravond hadden we nog eens een eerlijk en goed gesprek.
En als het herstel niet lukt, dan is dit zo. Dan zien we wel. Maar nu hervinden we ons ms opnieuw uit, leren we elkaar opnieuw (of ik hem voor het eerst) kennen.
Mooie woorden Moree. Ben even bijgetankt! Dank je
Breiertje schreef op 10-02-2025 om 07:16:
[..]
Dank je wel. Dit doet me enorm goed om jouw perspectief te lezen. Het klinkt als mijn waarheid. Vandaar dat ik ook niemand mijn situatie vertelde, omdat ik enkel mijn eigen beslissing wou nemen zonder dat iemand me in een bepaalde richting duwde omdat wat hij deed zo verschrikkelijk was. Hij zou veroordeeld worden door mijn omgeving en dit zou mijn opties hebben vernauwd. Het moest mijn beslissing zijn en enkel de mijne. Dat besliste ik helemaal in het begin om het zo te doen. Maar alleen verwerken houdt ook in dat je niet kan ventileren of advies vragen, los van de therapeuten. Dit forum hielp me zo goed. Vandaar dat het ms leek dat ik veel postte, omdat dit mijn enige klankbord is...
Samen hebben wij ook heel veel gepraat en verwerkt, maar dat is niet ideaal, want hij is de oorzaak van al mijn pijn.
Gisteravond hadden we nog eens een eerlijk en goed gesprek.
En als het herstel niet lukt, dan is dit zo. Dan zien we wel. Maar nu hervinden we ons ms opnieuw uit, leren we elkaar opnieuw (of ik hem voor het eerst) kennen.
Mooie woorden Moree. Ben even bijgetankt! Dank je
Een klankbord aangepast op jouw behoeftes , waarom raken de "niet succes" verhalen je zo persoonlijk? Waarom vraag je steeds om ervaringen?
Anoniemvoornu schreef op 10-02-2025 om 15:25:
[..]
Een klankbord aangepast op jouw behoeftes , waarom raken de "niet succes" verhalen je zo persoonlijk? Waarom vraag je steeds om ervaringen?
Nou ik weet niet of de verhalen haar persoonlijk raken maar wel dat ze voornamelijk in gaat op positieve verhalen. In die zin had je ook wel gelijk met je eerste posting.
Ik probeerde aan te geven, en anderen ook, dat man beide kanten is: een lieve man én een seksverslaafde met kans op terugval. Ik denk dat ze zo getraumatiseerd is door de terugval een aantal maanden terug en in een positie zit waarbij haar kwaadheid geen uitwegen kan krijgen door bv weg te gaan, dat je focussen op positieve zaken en daarop blijven hopen, daar vandaan komt. Maar ik denk ook dat het je kwetsbaarder maakt. Wat als er wel een terugval komt en jullie kunnen dat handelen als koppel? Als je daar aan werkt hoef je nu niet zo bang te zijn.
Anoniemvoornu schreef op 10-02-2025 om 15:25:
[..]
Een klankbord aangepast op jouw behoeftes , waarom raken de "niet succes" verhalen je zo persoonlijk? Waarom vraag je steeds om ervaringen?
Nou ik weet niet of de verhalen haar persoonlijk raken maar wel dat ze voornamelijk in gaat op positieve verhalen. In die zin had je ook wel gelijk met je eerste posting.
Ik probeerde aan te geven, en anderen ook, dat man beide kanten is: een lieve man én een seksverslaafde met kans op terugval. Ik denk dat ze zo getraumatiseerd is door de terugval een aantal maanden terug en in een positie zit waarbij haar kwaadheid geen uitwegen kan krijgen door bv weg te gaan, dat je focussen op positieve zaken en daarop blijven hopen, daar vandaan komt. Maar ik denk ook dat het je kwetsbaarder maakt. Wat als er wel een terugval komt en jullie kunnen dat handelen als koppel? Als je daar aan werkt hoef je nu niet zo bang te zijn. Nu voelt het soms of de positieve verhalen worden ingezet om het oude beeld van manlief te herstellen of in stand te houden. Maar man is niet dat oude beeld alleen en dat wel terug willen is logisch maar ook kwetsbaar makend.
Lexus schreef op 10-02-2025 om 15:36:
[..]
Nou ik weet niet of de verhalen haar persoonlijk raken maar wel dat ze voornamelijk in gaat op positieve verhalen. In die zin had je ook wel gelijk met je eerste posting.
Ik probeerde aan te geven, en anderen ook, dat man beide kanten is: een lieve man én een seksverslaafde met kans op terugval. Ik denk dat ze zo getraumatiseerd is door de terugval een aantal maanden terug en in een positie zit waarbij haar kwaadheid geen uitwegen kan krijgen door bv weg te gaan, dat je focussen op positieve zaken en daarop blijven hopen, daar vandaan komt. Maar ik denk ook dat het je kwetsbaarder maakt. Wat als er wel een terugval komt en jullie kunnen dat handelen als koppel? Als je daar aan werkt hoef je nu niet zo bang te zijn.
En vergeet daarbij vooral ook niet haar kwetsbare positie, denk dat dit (onbewust?) een zéér grote rol speelt.
RoodVruchtje schreef op 10-02-2025 om 15:44:
[..]
En vergeet daarbij vooral ook niet haar kwetsbare positie, denk dat dit (onbewust?) een zéér grote rol speelt.
Ja mee eens hoor daarom schreef ik ook"Ik denk dat ze zo getraumatiseerd is door de terugval een aantal maanden terug en in een positie zit waarbij haar kwaadheid geen uitwegen kan krijgen door bv weg te gaan, dat je focussen op positieve zaken en daarop blijven hopen, daar vandaan komt"
ja, succesverhalen...
Ik lees enkel over herval en niet kunnen afkicken. Dat het de moeilijkste verslaving is omdat sex sowieso iets is wat bij het leven hoort, net als een eetverslaving bv.
Dan hoop je toch eens verhalen te horen waar het wel lukte. Is dat niet normaal?
Zou je als zieke ook niet graag verhalen horen van mensen die genazen, als je enkel zou verhalen horen over niet genezen, neemt dat toch je moed af...
Ik weet niet of dit een antwoord is op jullie vragen?
Toch bedankt voor jullie input. Ik waardeer ze.
Breiertje schreef op 10-02-2025 om 16:17:
ja, succesverhalen...
Ik lees enkel over herval en niet kunnen afkicken. Dat het de moeilijkste verslaving is omdat sex sowieso iets is wat bij het leven hoort, net als een eetverslaving bv.
Dan hoop je toch eens verhalen te horen waar het wel lukte. Is dat niet normaal?
Zou je als zieke ook niet graag verhalen horen van mensen die genazen, als je enkel zou verhalen horen over niet genezen, neemt dat toch je moed af...
Ik weet niet of dit een antwoord is op jullie vragen?
Toch bedankt voor jullie input. Ik waardeer ze.
Ik vind het wel heftig om het met "ernstig" ziek zijn te vergelijken en weet even niet goed hoe ik hier op moet reageren.
Anoniemvoornu schreef op 10-02-2025 om 16:20:
[..]
Ik vind het wel heftig om het met "ernstig" ziek zijn te vergelijken en weet even niet goed hoe ik hier op moet reageren.
Wel ik ben ongeneeslijk ziek. En zocht toen ook naar succesverhalen over genezen. Vandaar dat ik de vergelijking durf maken. Omdat ik ook zocht naar antwoorden over mijn toekomst.
(Ik dacht niet dat ik het woord 'ernstig' getypt had, of kijk ik erover?)
Excuses als iemand zich hierdoor ongemakkelijk voelt, was niet mijn bedoeling.
Ik vond het een heel lastig proces eigenlijk.
Hele onzinnige dingen wellicht die me bezig hielden, maar ik denk terugkijkend dat ik er nooit meer echt van genoten heb. Het werd voor mij meer een moetje, ff snel allebei klaar komen en weer tegen elkaar aan kruipen. Alle lol, fun, intimiteit was er voor mij wel af.
Dat kwam doordat ik bepaalde dingen wist. Dingen die ze in die affaire deed, die ze niet meer met mij deed. De manier waarop sex tot stand kwam. Er was een soort complete disbalans ontstaan waarin ik echt niet meer wat durfde/wou initiëren. Sexuele handelingen, maar ook simpelere zaken als: Niet even een lingerie setje aan trekken ofzo. Niet meer die moeite willen doen. Het allemaal maar gedoe vinden. Sex is sex toch? En het dan met iemand anders niet teveel gedoe vinden.
Ik vond dat in die zin wel lastig: Het is ook lastig om het bespreekbaar te maken. Hoe voorkom je nou dat je dat bespreekbaar maakt, zonder dat de andere kant dan iets "tegen" zijn/haar zin gaat doen? Ik heb daar wel lang tegen aan gehikt en toen ik het uiteindelijk deelde, gebeurde inderdaad dat waar ik bang voor was: Ik werd er op aangevallen. En ik had zelf zoiets: Ik hou van der, ik ben heel gelukkig met der en ons gezin. Dan wil ik het niet laten klappen op zoiets als sex. Overigens is dat onderdeel van mezelf altijd willen wegcijferen ten koste van het grotere plaatje en dat was zowiezo een heel groot probleem bij mij.
Ik denk dat je het gewoon bespreekbaar moet maken. Geef aan op momenten dat je last hebt, waar je last van hebt. En bespreek dat. Zonder verwijten. Dan kun je hopelijk dichter tot elkaar komen op dat vlak.