Intiem zijn/s*ks tijdens herstelproces van ontrouw
Lang getwijfeld of ik dit op het forum ging zetten....
graag had ik jullie ervaringen gelezen hoe het ging met intiem zijn/genieten van s*ks met je partner na het bedrog.
Persoonlijke vraag, ik weet het. Maar ik veronderstel dat dit voor iedereen hier die een proces van herstel na ontrouw doormaakte, een worsteling was?
Breiertje schreef op 10-02-2025 om 16:23:
[..]
Wel ik ben ongeneeslijk ziek. En zocht toen ook naar succesverhalen over genezen. Vandaar dat ik de vergelijking durf maken. Omdat ik ook zocht naar antwoorden over mijn toekomst.
(Ik dacht niet dat ik het woord 'ernstig' getypt had, of kijk ik erover?)
Excuses als iemand zich hierdoor ongemakkelijk voelt, was niet mijn bedoeling.
Als iemand de vergelijking mag maken, ben jij het. En ik snap je behoefte aan positiviteit.
Breiertje schreef op 10-02-2025 om 16:23:
[..]
Wel ik ben ongeneeslijk ziek. En zocht toen ook naar succesverhalen over genezen. Vandaar dat ik de vergelijking durf maken. Omdat ik ook zocht naar antwoorden over mijn toekomst.
Bedoel je met ongeneeslijk , terminaal of chronisch ziek? Want in het geval van het eerste dan kun je dit toch niet allemaal alleen aan ? Met alleen hulp van een forum en een therapeut , want je lijkt te verdrinken in verdriet en het idee dat dit iemands laatste periode is vind ik echt afschuwelijk. Dat je de laatste tijd van je leven alleen maar aan het overleven bent en ipv in teken van jou echt alles om je man draait en hoe lang hij al niet mastrubeert enz . Echt dan helemaal wat wil , kun je nog doen? Als sex je niets meer doet , stop er lekker mee , ga je focussen op alles waar je nog wel gevoel uit haalt , maak zoveel mogelijk mooie herinneringen met je kinderen
Breiertje schreef op 10-02-2025 om 16:17:
ja, succesverhalen...
Ik lees enkel over herval en niet kunnen afkicken. Dat het de moeilijkste verslaving is omdat sex sowieso iets is wat bij het leven hoort, net als een eetverslaving bv.
Dan hoop je toch eens verhalen te horen waar het wel lukte. Is dat niet normaal?
Zou je als zieke ook niet graag verhalen horen van mensen die genazen, als je enkel zou verhalen horen over niet genezen, neemt dat toch je moed af...
Ik weet niet of dit een antwoord is op jullie vragen?
Toch bedankt voor jullie input. Ik waardeer ze.
Ja maar we begrijpen heus wel waarom het doet. Althans, laat ik voor mijzelf spreken, ik begrijp het. Het is meer: helpt het je? Want als er van de tien verhalen twee positief zijn, blijf je met de angst zitten dat die niet voor jullie gelden, want er zijn nog acht andere verhalen. Daarom denk ik dat je jezelf juist krachtiger kan maken door in de ogen te zien dat hij bv een terugval kán krijgen en niet koste wat kost te blijven hopen dat die lieve man die je een jaar geleden zag terugkomt. Want die man was er alleen bij gratie van het feit dat hij outacte in een verslaving. En daarom was de schrik en het trauma ook zo groot toen je er achter kwam. Nu weet je beter, dit is hij ook. En zoals ik een ander draadje gezegd werd: iemand kan ook een kleine terugval hebben die jullie samen aan kunnen.
Lexus schreef op 10-02-2025 om 16:37:
[..]
Ja maar we begrijpen heus wel waarom het doet. Althans, laat ik voor mijzelf spreken, ik begrijp het. Het is meer: helpt het je? Want als er van de tien verhalen twee positief zijn, blijf je met de angst zitten dat die niet voor jullie gelden, want er zijn nog acht andere verhalen. Daarom denk ik dat je jezelf juist krachtiger kan maken door in de ogen te zien dat hij bv een terugval kán krijgen en niet koste wat kost te blijven hopen dat die lieve man die je een jaar geleden zag terugkomt. Want die man was er alleen bij gratie van het feit dat hij outacte in een verslaving. En daarom was de schrik en het trauma ook zo groot toen je er achter kwam. Nu weet je beter, dit is hij ook. En zoals ik een ander draadje gezegd werd: iemand kan ook een kleine terugval hebben die jullie samen aan kunnen.
Die lieve man van toen bestaat niet, die was wat ik van hem maakte. Ik moet hem opnieuw leren kennen met al zijn kanten, niet enkel die kanten die ik toen zag. Geen prins op het witte paard, maar een stalknecht op een boerenpaard🤣
De eerste keer 10 jaar geleden wat ik kapot van verdriet. Dat kan ik sinds de laatste ontdekking niet zeggen. Ik zag alle puzzelstukjes in elkaar vallen, ging op slot, en ging heel doordacht om met de situatie. Ik klink met mijn vragen ms wanhopig, of verdrietig, maar ik ben best sterk. Niets vergeleken met 10 jaar terug.
Therapeut zegt dat ik ijzersterk in mijn hoofd en schoenen sta.
Maar ik wil hier geen 3 x door neen.
Heb zoveel op mijn bordje, ik wil gewoon weer een 'normaal' bestaan. Dat heeft zijn tijd nodig. Dat weet ik.
Ik vond hier wel een sterk argument, bij herval samen oplossen. Zo zag ik het nog niet ... Dat neem ik zeker mee.
Breiertje schreef op 10-02-2025 om 16:49:
[..]
Ik vond hier wel een sterk argument, bij herval samen oplossen. Zo zag ik het nog niet ... Dat neem ik zeker mee.
Nee, niet samen oplossen, want dat is zijn taak. Wel samen de storm doorstaan. Zij aan zij de schouders er weer onder zetten, en vooraf alvast bedenken hebben hoe. Dat lees ik.
Anoniemvoornu schreef op 10-02-2025 om 16:32:
[..]
Bedoel je met ongeneeslijk , terminaal of chronisch ziek? Want in het geval van het eerste dan kun je dit toch niet allemaal alleen aan ? Met alleen hulp van een forum en een therapeut , want je lijkt te verdrinken in verdriet en het idee dat dit iemands laatste periode is vind ik echt afschuwelijk. Dat je de laatste tijd van je leven alleen maar aan het overleven bent en ipv in teken van jou echt alles om je man draait en hoe lang hij al niet mastrubeert enz . Echt dan helemaal wat wil , kun je nog doen? Als sex je niets meer doet , stop er lekker mee , ga je focussen op alles waar je nog wel gevoel uit haalt , maak zoveel mogelijk mooie herinneringen met je kinderen
Kleine note: Niet terminaal, want dat is een écht laatste levensfase, maar noem het dan palliatief.
Al ben ik het met je verdere bericht wel eens.
RoodVruchtje schreef op 10-02-2025 om 17:46:
[..]
Kleine note: Niet terminaal, want dat is een écht laatste levensfase, maar noem het dan palliatief.
Al ben ik het met je verdere bericht wel eens.
Excuses je hebt gelijk, palliatief is het juiste woord
Breiertje schreef op 10-02-2025 om 07:16:
[..]
Dank je wel. Dit doet me enorm goed om jouw perspectief te lezen. Het klinkt als mijn waarheid. Vandaar dat ik ook niemand mijn situatie vertelde, omdat ik enkel mijn eigen beslissing wou nemen zonder dat iemand me in een bepaalde richting duwde omdat wat hij deed zo verschrikkelijk was. Hij zou veroordeeld worden door mijn omgeving en dit zou mijn opties hebben vernauwd. Het moest mijn beslissing zijn en enkel de mijne. Dat besliste ik helemaal in het begin om het zo te doen. Maar alleen verwerken houdt ook in dat je niet kan ventileren of advies vragen, los van de therapeuten. Dit forum hielp me zo goed. Vandaar dat het ms leek dat ik veel postte, omdat dit mijn enige klankbord is...
Samen hebben wij ook heel veel gepraat en verwerkt, maar dat is niet ideaal, want hij is de oorzaak van al mijn pijn.
Gisteravond hadden we nog eens een eerlijk en goed gesprek.
En als het herstel niet lukt, dan is dit zo. Dan zien we wel. Maar nu hervinden we ons ms opnieuw uit, leren we elkaar opnieuw (of ik hem voor het eerst) kennen.
Mooie woorden Moree. Ben even bijgetankt! Dank je
Fijn dat de woorden wat doen. En ik zie het ook helemaal zo. Ook al kan iemand anders 100x zeggen dat het niet juist is, het allerbelangrijkste is voor je om bij jezelf te blijven. Je gevoel te volgen hierin. Je wordt een beetje je eigen expert in je eigen situatie.
Probeer maar zo min mogelijk energie te stoppen in je situatie uitleggen naar een ander toe. Jezelf verantwoorden als het ware.
Ja, dat kan dan soms een beetje eenzaam zijn.
Wellicht hou je van schilderen of tekenen Of misschien schrijven. Dat kan ook goed helpen iets te uiten op papier.