Weekend weg zonder gedag te zeggen
Mijn relatie gaat al enige tijd niet lekker. Relatietherapie al gehad. Mijn man blijkt vermijdend gehecht te zijn en al sinds wij samen zijn (20 jaar) heb ik moeite met zijn afstandelijkheid. Echt in verbinding komen lukt niet en ik merk dat het mij inmiddels zo enorm opbreekt (lang verhaal en niet voor nu). De reden dat ik dit topic hebt geopend gaar erom dat ik gisteren ruzie had met mijn man en waarbij ik hoop op wat erkenning en liefde gebeurt het tegenovergestelde hij wordt boos en heeft het zoals hij meestal doet dan over scheiden. Meestal zegt hij dan dat hij wil scheiden.
Vanmorgen ging ik samen met mijn kind en mijn moeder een weekend samen weg (stond al lang gepland) mijn man was wel al wakker, maar heeft toen hij beneden kwam geen kus gegeven (ik was al beneden) en ook de kinderen geen gedag gezegd, toen ik zei dat we gingen, riep hij wat afwezig ja, veel plezier. Verder niets en ons andere jonge kind heeft gedag zegt gezwaaid. Ik vind het naar dat hij onze jongste hier niet bij betrok ik vind het zelf geen goed voorbeeld. Normaal vragen we aan elkaar hoe het is etc. Maar hij laat niets horen. Het was een eind rijden. Dit voelt alsof het hem niet interesseert hoe het is vergaat en ondanks dat ik het hier fijn heb, merk ik enorm veel spanning bij mezelf en weet ik niet wat ik hiermee moet. Ik moet er niet aan denken om terug naar huis te gaan. Ik vermoed helse kerstdagen..
Heeft iemand tips?
Scriptos schreef op 27-12-2024 om 11:02:
Sorry hoor maar een massage tegen de stress? Het is toch duidelijk waar het probleem ligt en dus de stress? Zijn onvoorspelbare en dus uiteindelijk onveilige gedrag naar jou toe. Weinig tot geen emotionele verbinding.
Laat hem in therapie gaan en zijn issues oplossen en als hij die niet kan of wil overwinnen kies dan voor jezelf en zet in op een scheiding. Iemand heeft jou een hoop liefde te geven en jij kan een hoop liefde ontvangen.
Helemaal eens met scriptos. Wat een vreemd advies om aan TO te geven, dat ze maar massage oid moet boeken tegen de stress.
TO, bij mij was het op een gegeven moment zo erg dat ik kalmerende medicijnen nodig had als mijn man weer eens zo’n bui had. En dat je die nodig hebt, ga je op een gegeven moment nota bene als zwakte van jezelf zien. Terwijl: het ís niet gezond om in zo’n situatie te zitten. Je lichaam reageert normaal op een abnormale situatie.
Wat de oorzaak ook is van het probleem van je man, welk label we er ook opplakken, dat neemt het resultaat niet weg: hij is geen goed relatiemateriaal. En andermaal eens: je hebt maar één leven, waarin je een hoop liefde kunt geven en ontvangen. Laat je niet wijsmaken dat dit soort moeizaam gedoe normaal is.
En als je niet voor jezelf kiest kies dan in elk geval voor je kinderen en mogelijk kleinkinderen. Onveilige hechting gaat vaak van generatie op generatie als je daar geen hulp voor zoekt. Negatieve patronen die hem gevormd hebben leert hij nu jullie kinderen weer aan.
Los van de relatie en wat zijn gedrag met jou doet horen kinderen ten alle tijden op te groeien in een omgeving waar hun emoties veilig zijn en waar liefde is.
Het is natuurlijk niet voor niets dat dit zoveel met jou doet. Het raakt de kinderen misschien nog wel harder.
Oog schreef op 27-12-2024 om 13:35:
[..]
Helemaal eens met scriptos. Wat een vreemd advies om aan TO te geven, dat ze maar massage oid moet boeken tegen de stress.
TO, bij mij was het op een gegeven moment zo erg dat ik kalmerende medicijnen nodig had als mijn man weer eens zo’n bui had. En dat je die nodig hebt, ga je op een gegeven moment nota bene als zwakte van jezelf zien. Terwijl: het ís niet gezond om in zo’n situatie te zitten. Je lichaam reageert normaal op een abnormale situatie.
Wat de oorzaak ook is van het probleem van je man, welk label we er ook opplakken, dat neemt het resultaat niet weg: hij is geen goed relatiemateriaal. En andermaal eens: je hebt maar één leven, waarin je een hoop liefde kunt geven en ontvangen. Laat je niet wijsmaken dat dit soort moeizaam gedoe normaal is.
Helemaal eens met deze reactie!
Heel nobel wat jij allemaal doet om deze relatie te redden, maar soms kán het gewoon niet worden gered, liefde is ook loslaten namelijk! Je kinderen ondergaan dus min of meer hetzelfde (ongezonde)hechtingsproces, dat wil je niet voor je kinderen. Klinkt misschien heel hard, maar weet het niet anders te omschrijven.
Sterkte!
Scriptos schreef op 27-12-2024 om 16:47:
En als je niet voor jezelf kiest kies dan in elk geval voor je kinderen en mogelijk kleinkinderen. Onveilige hechting gaat vaak van generatie op generatie als je daar geen hulp voor zoekt. Negatieve patronen die hem gevormd hebben leert hij nu jullie kinderen weer aan.
Los van de relatie en wat zijn gedrag met jou doet horen kinderen ten alle tijden op te groeien in een omgeving waar hun emoties veilig zijn en waar liefde is.
Het is natuurlijk niet voor niets dat dit zoveel met jou doet. Het raakt de kinderen misschien nog wel harder.
Na een scheiding blijft hij nog de vader van de kinderen en heeft dan ook zijn eigen tijd met en invloed op de kinderen. En straks hetzelfde als opa van de kleinkinderen natuurlijk.
Tsjor
Haaika schreef op 24-12-2024 om 13:35:
Ik zou eens een heel serieus gesprek met je man gaan plannen en verder in gaan op het onderwerp scheiden. Want het lijkt mij niet dat iemand dat zomaar te pas en te onpas roept. Misschien zit hij al jaren helemaal niet lekker in zijn vel in jullie relatie en wil hij ook het liefst scheiden en durft hij dat alleen uit te spreken op de momenten die hij het liefst zou vermijden. Ik zou hem daarin wel serieus nemen.
Het enige juist antwoord in dit topic. Je man ontzien, zelf op vakantie of een massage is allemaal onzinnig. Want de bron van alle stress en ellende blijft bestaan. En komt iedere keer terug. To zal wat harder moeten worden en niet aanmodderen zoals nu. Relatietherapie is al geprobeerd en was ook zinloos (dat werkt immers alleen met inzet en motivatie).
To jij kunt man accepteren zoals hij is. Je kunt een ander niet veranderen en hij wil of kan niet veranderen. En dan ophouden met zeuren. Jij kiest immers voor dit leven.
Je kunt man ook mededelen dat jij het voorlopig (tot kind zelfstandig is) uit zal zitten. En dat je daarnaast een eigen leven gaat opbouwen (waarbij er openheid is met andere mannen). Je hebt zijn toestemming niet nodig en doet niets geheims. Hij verzaakt als echtgenoot en ziet hij dat anders dan mag hij de scheiding in gang zetten. Dat roept hij toch continu? Voordeel is dat jij als die scheiding er komt je eigen leven al hebt (denk ook aan financiën en een huis etc).
Of je kiest nu voor jezelf.
'Hij verzaakt als echtgenoot...' Hoe bedoel je dat? Het is een opvallende term. Het betekent dat hij iets niet doet wat hij wel zou moeten doen. En waardoor zij dus het recht zou hebben om dat bij andere mannen te gaan zoeken. Of begrijp ik het verkeerd?
Tsjor
tsjor schreef op 28-12-2024 om 12:35:
'Hij verzaakt als echtgenoot...' Hoe bedoel je dat? Het is een opvallende term. Het betekent dat hij iets niet doet wat hij wel zou moeten doen. En waardoor zij dus het recht zou hebben om dat bij andere mannen te gaan zoeken. Of begrijp ik het verkeerd?
Tsjor
Hij is afstandelijk en niet in verbinding. Binnen het huwelijk is al jarenlang sprake van ruzie en problemen. Relatietherapie heeft daarbij niet geholpen. En beide partners denken over een scheiding (waarbij de man van to dit ook om de haverklap roept). Daarmee verzaak je dus volledig als echtgenoot. Boos worden en problemen vermijden ipv aan jezelf werken en zaken oplossen. Je hebt maar 1 leven. En dan is het zonde dat te verspillen in een situatie waarin sprake is van stress, ruzie en eigenlijk niet gelukkig zijn. To kan haar partner niet veranderen. Dat kan hij zelf. Als hij dat niet wil mag to kiezen voor haar eigen geluk. Ze doet verder niets stiekem door haar mededeling. Maar je bent als mens zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk en ook over je eigen lichaam.
Stel haar partner zou willen werken aan zijn eigen en hun gezamenlijke problemen. Dan heb je een totaal andere situatie! Maar die man loopt voor alles weg in het leven.
'Binnen het huwelijk is al jarenlang sprake van ruzie en problemen. Relatietherapie heeft daarbij niet geholpen. En beide partners denken over een scheiding...' . Dan 'verzaken' beiden toch?
Je doet net of dit een oplosbaar probleem is: 'Hij is afstandelijk en niet in verbinding.' Het kan ook zijn karakter zijn, zijn aard, hoe hij is, zoals hij was toen ze hem heeft leren kennen.
'To kan haar partner niet veranderen. Dat kan hij zelf.' Dus de partner moet veranderen in een partner die TO graag wil. TO is de relatie begonnen met de hoop dat dat zou gebeuren, met de liefde als toverstokje. Maar die verandering is niet gekomen, ondanks alle ruzies en relatietherapieën. TO heeft nu zelf een diagnose gesteld, voor wat het waard is (ik ben niet zo van de hechtingsproblematieken). En dan nog is de vraag of er een therapie bestaat (ja, langdurig....., geen garantie op succes dus) en of de partner van TO wel wil veranderen.
Ik denk dat TO zich moet realiseren dat dit het is, dit is het pakketje.De keuze is dan of zij met hem verder wil. Het is niet een keuze voor de man of de kinderen, de kinderen hebben met hem te maken zolang als hij leeft.
Tsjor
tsjor schreef op 29-12-2024 om 08:42:
Het is niet een keuze voor de man of de kinderen, de kinderen hebben met hem te maken zolang als hij leeft.
Dat is zo, maar de kinderen van TO raken wel meer beschadigd als zij blijven opgroeien in de huidige omstandigheden. Dus ik vind wel dat het een keuze is tussen man en kinderen.
Mocht het TO lukken om de knoop door te hakken en te scheiden, dan kan ze haar kinderen wel een stabiele en emotioneel veilige omgeving bieden, waar zij de rest van hun leven baat bij zullen hebben.
En mocht TO dan ook nog een andere, lieve partner vinden, dan kan ze haar kinderen ook nog voorleven hoe je wél liefdevol en gezond gehecht met elkaar omgaat. Dat is zo ontzettend belangrijk voor hun eigen relaties in de toekomst.
Ik vind dat zeker ook factoren waar je rekening mee moet houden.
tsjor schreef op 29-12-2024 om 08:42:
'Binnen het huwelijk is al jarenlang sprake van ruzie en problemen. Relatietherapie heeft daarbij niet geholpen. En beide partners denken over een scheiding...' . Dan 'verzaken' beiden toch?
Je doet net of dit een oplosbaar probleem is: 'Hij is afstandelijk en niet in verbinding.' Het kan ook zijn karakter zijn, zijn aard, hoe hij is, zoals hij was toen ze hem heeft leren kennen.
'To kan haar partner niet veranderen. Dat kan hij zelf.' Dus de partner moet veranderen in een partner die TO graag wil. TO is de relatie begonnen met de hoop dat dat zou gebeuren, met de liefde als toverstokje. Maar die verandering is niet gekomen, ondanks alle ruzies en relatietherapieën. TO heeft nu zelf een diagnose gesteld, voor wat het waard is (ik ben niet zo van de hechtingsproblematieken). En dan nog is de vraag of er een therapie bestaat (ja, langdurig....., geen garantie op succes dus) en of de partner van TO wel wil veranderen.
Ik denk dat TO zich moet realiseren dat dit het is, dit is het pakketje.De keuze is dan of zij met hem verder wil. Het is niet een keuze voor de man of de kinderen, de kinderen hebben met hem te maken zolang als hij leeft.
Tsjor
Hoe kom je er bij dat zij zelf de diagnose heeft gesteld? Is dat niet door een therapeut gebeurd dan?
Ben wel met je eens dat dit is wat het is. Hij gaat niet veranderen.
Het is triest dat we een relatie aangaan met de hoop op verandering of dat het in de praktijk wel mee zal vallen, de afwezigheid van verbinding kunnen maken. Ja heb ik ook gedaan en in het begin valt het ook wel mee en lijkt die hoop gerechtvaardigd
Maar door de jaren heen lijkt het gebrek van verbinding alleen maar te groeien en op een gegeven moment sta je voor de keuze: of zo langs elkaar heen levend verder gaan met nog eens de impact van zo'n huwelijk op de kinderen óf scheiden waarbij de kinderen nog steeds met die vader te maken hebben en jij zelf daardoor ook. Ik vind het tragisch voor alle partijen.
..sorry
Rosiering schreef op 26-12-2024 om 20:58:
[..]Ik lees in jouw stuk dat het afsluiten mij volgens jou geen ontspanning gaat geven. Heb je een idee wat wel?
Want ik sta echt stijf vd spanning en ik slaap erg slecht.
TO, ik begrijp uit je verhaal dat je erg vol spanning staat, en dat je ook erg veel mist. En je niet in staat bent om te scheiden vanwege je eigen gesteldheid. Dan blijven jullie voor nu dus allemaal samen.
Zou een huisdier iets zijn? Een hondje of poes? Ze geven zoveel. Warmte, komen op je schoot liggen, zoeken je vaak op als ze merken dat het baasje gespannen is. En misschien vinden je kinderen dit ook wel fijn. Een dier kan zoveel betekenen. En ze kunnen er voor leren zorgen.
Moree schreef op 30-12-2024 om 01:16:
[..]
TO, ik begrijp uit je verhaal dat je erg vol spanning staat, en dat je ook erg veel mist. En je niet in staat bent om te scheiden vanwege je eigen gesteldheid. Dan blijven jullie voor nu dus allemaal samen.
Zou een huisdier iets zijn? Een hondje of poes? Ze geven zoveel. Warmte, komen op je schoot liggen, zoeken je vaak op als ze merken dat het baasje gespannen is. En misschien vinden je kinderen dit ook wel fijn. Een dier kan zoveel betekenen. En ze kunnen er voor leren zorgen.
Een huisdier geeft ook veel extra werk en kan voor mensen die toch al op hun tenen moeten lopen, voor extra ergernissen zorgen. Hele grote kans dat het dier het moet ontgelden en / of weer van de hand moet worden gedaan. En dieren zijn (net als kinderen) erg gevoelig voor sfeer, ik zou het ronduit zielig vinden om een hond of kat (of kind) aan zoveel stress bloot te stellen.
Haaika schreef op 30-12-2024 om 11:36:
[..]
Een huisdier geeft ook veel extra werk en kan voor mensen die toch al op hun tenen moeten lopen, voor extra ergernissen zorgen. Hele grote kans dat het dier het moet ontgelden en / of weer van de hand moet worden gedaan. En dieren zijn (net als kinderen) erg gevoelig voor sfeer, ik zou het ronduit zielig vinden om een hond of kat (of kind) aan zoveel stress bloot te stellen.
Nou ja een huisdier kan ook verbinden en blij maken. Maar eigenlijk gaat dat daar hier niet om, toch? Het gaat er om, wat al eerder over massages werd gezegd, dat het geen zin heeft verzachtende uitvluchten aan te wenden om de situatie waar het echt over gaat niet te adresseren. Ts is dodelijk vermoeid van al het verbindingswerk wat zij binnen het partnerschap en in het gezin denkt te moeten doen. En ja, met je eens dat daar een extra taak niet bovenop moet komen
Huisdier hebben we. En inderdaad die geven heel veel liefde. Daar houden we allemaal veel van. Gaat hier nooit weg hoor, daar wordt alles voor gedaan. Een gouden mandje.
