Verder na ontrouw - deel 8

Titiv schreef op 09-05-2023 om 00:04:

[..]

Oke, stel hij koos eieren voor zijn geld, hoe houd hij dat dan vol al 1,5 jaar? Dat houd toch niemand vol...of wel?

Scheiden is duur, zie je je kinderen minder, moet je voor je eigen huishouden zorgen (koken, wassen, strijken, boodschappen doen),  misschien partneralimentatie (werk jij Titiv?) én KA betalen etc. 

Waarom zou hij dit niet volhouden? Er is voor hem immers helemaal niets veranderd en doet nog steeds waar hij zelf zin in heeft, dus er is helemaal geen reden het niet vol te kunnen houden.

RoodVruchtje schreef op 09-05-2023 om 12:41:

[..]

Scheiden is duur, zie je je kinderen minder, moet je voor je eigen huishouden zorgen (koken, wassen, strijken, boodschappen doen), misschien partneralimentatie (werk jij Titiv?) én KA betalen etc.

Waarom zou hij dit niet volhouden? Er is voor hem immers helemaal niets veranderd en doet nog steeds waar hij zelf zin in heeft, dus er is helemaal geen reden het niet vol te kunnen houden.

precies hij zit zijn tijd wel uit Titiv.  Hij heeft misschien gewoon andere eisen aan een relatie dan jij Titiv. Hij stoort zich misschien niet aan nurksheid of verwijten. Dat er iemand is om huishouden en kinderen mee te delen is wellicht genoeg. Voor hem is romantiek misschien geen vereiste. 

En: jij bent aangeschoten wild. Jij loopt met een wond rond en vindt het daarom moeilijk vol te houden. Hij is niet verwond, hij is niet beschadigd in zijn vertrouwen. Dat je niet blij bent met zijn escapades en niet ingeloste beloftes is wat lastig maar raakt hem verder niet 'to the core' zoals het vreemdgaan met jou heeft gedaan. 

Pas als jij hem echt zou verlaten en niet alleen maar daarmee dreigt om het daarna weer in te trekken, gaat hij een vorm van beschadiging voelen. Waarbij ik niet zeg dat je hem móet verlaten. Het is alleen een reactie op "hoe houdt hij dit vol?"

Boogschutter schreef op 09-05-2023 om 16:19:

ik heb wel een tegen mijn man gezegd...als ik niet zo enorm veel van je hield was het veel gemakkelijker. Dan zou ik zeggen "pak je boeltje bij elkaar en we delen de rest door twee en doeiiii" .....maar zo zit het niet in elkaar voor de meeste van ons die hier op dit forum zitten. Ik snap dat er veel van jullie tegen Titiv zeggen dat ze aan zichzelf moet denken en dat haar man niet zijn verantwoordelijkheden neemt. Dat is misschien wel zo maar ik begrijp Titiv ook helemaal want haar man is niet alleen die man die vreemd ging, die man die op een egoïstisch eiland zat en alleen maar aan zichzelf dacht en niet aan zijn vrouw en kinderen. Die man is ook die echtgenoot waar ze al lang mee samen is en die goede liefhebbende vader. Het is alleen jammer dat ze hem nog steeds niet de ogen kan openen dat hij op de manier hoe hij nu bezig is hij haar kwijt raakt. Mijn man leest dit forum ook en hij ziet hier hoeveel pijn er nog steeds zit ook na jaren. Misschien moet de man van Titiv dit forum ook eens lezen.
Er is hier ook eens gezegd...scheiden kan altijd nog.

Voor het grootste gedeelte wel eens ja. Maar de vreemdganger moet wel beseffen dat er vanuit hunzelf een bepaalde toewijding aan de relatie en aan het terugkrijgen van vertrouwen moet komen. Ik zou er heel snel klaar mee zijn als mijn partner bovenop alles ook nog eens dingen bleef doen die ik niet zou willen of die mijn herstel zouden bemoeilijken.

Dan was niet meer naar die plek gaan wel een harde eis ja. En als ik dat zo lees, ook voor titiv. En toch blijft die gaan. Ik heb direct toen alles op tafel kwam gezegd: ik twijfel niet zo zeer over verder gaan, ik wil je best een kans geven. Maar ik betwijfel of jij die stap zetten kan, dat je de toewijding en energie kan opbrengen. Tuurlijk zei ze dat ze dat absoluut kon, en tot nu toe heeft ze ( voor zover ik weet) niet gelogen en doet ze echt heel erg haar best. 

Maar goed, ik sta er ook wat neutraler in sinds het hele gebeuren. Dat is misschien ook niet goed. Maar ik heb zoiets: wat kan me nog gebeuren? Gaat ze nog een keer vreemd, dan kan ik mezelf hoogstens kwalijk nemen dat ik de verkeerde persoon gekozen heb om huisje, boompje, beestje mee te willen en dat ik me verschrikkelijk vergist heb in haar. Naja, levensles zullen we dan maar zeggen. Maar nooit, echt nooit, stap ik met over mijn eigen normen en waarden heen. Achteraf, nu je de hele situatie bekijkt, had ik veel eerder moeten zeggen: tot hier en niet verder. 

Dat is dan misschien het positieve aan het hele verhaal: ik heb geleerd wat er toe doet in het leven en dat ik mezelf ten allen tijde in de spiegel wil kunnen aankijken. 

Boogschutter schreef op 09-05-2023 om 16:19:

ik heb wel een tegen mijn man gezegd...als ik niet zo enorm veel van je hield was het veel gemakkelijker. Dan zou ik zeggen "pak je boeltje bij elkaar en we delen de rest door twee en doeiiii" .....maar zo zit het niet in elkaar voor de meeste van ons die hier op dit forum zitten. Ik snap dat er veel van jullie tegen Titiv zeggen dat ze aan zichzelf moet denken en dat haar man niet zijn verantwoordelijkheden neemt. Dat is misschien wel zo maar ik begrijp Titiv ook helemaal want haar man is niet alleen die man die vreemd ging, die man die op een egoïstisch eiland zat en alleen maar aan zichzelf dacht en niet aan zijn vrouw en kinderen. Die man is ook die echtgenoot waar ze al lang mee samen is en die goede liefhebbende vader. Het is alleen jammer dat ze hem nog steeds niet de ogen kan openen dat hij op de manier hoe hij nu bezig is hij haar kwijt raakt. Mijn man leest dit forum ook en hij ziet hier hoeveel pijn er nog steeds zit ook na jaren. Misschien moet de man van Titiv dit forum ook eens lezen.
Er is hier ook eens gezegd...scheiden kan altijd nog.

Ik denk niet dat de strekking van de posts is dat ze hem moet verlaten.  Ook denk ik dat iedereen elkaar wel begrijpt, zij die bleven en zij die gingen.

Niemand kan een ander vertellen wat het beste is, maar "we" kunnen wel de zaken van diverse kanten belichten juist dóór die diverse ervaringen. 

De tendens bij Titiv is dat ze steeds lijkt te zwichten voor zijn manier van doen.( lijkt, ik ken ze niet, ik zeg wat ik lees) Ze begrijpt steeds zijn excuses, vindt zijn redenen legaal. Het is hun inkomen, hij moet er nu eenmaal heen, hij vindt therapie onzin, hij heeft zelfs haar dreigement eigenlijk weggelaten toen hij het hilarisch vond dat de buurvrouw ging scheiden; dat zou hén nooit gebeuren.Tja, alsof alles buiten hem om gebeurd is. Dan kun je de leukste vader zijn, goed meehelpen in huis, een harde werker, maar je vrouw is gewond en wat doe je daarmee? Niks.

En dan denk ik: zeg die man wat je nodig hebt en dat mag je eisen. 

Ik geloof best dat ze het hem niet makkelijk maakt of af en toe uit de bocht vliegt. Maar dat is niet wat ik bedoel als ik zeg dat ze niet hoeft te buigen. Hj moet aan de slag, niet zij.

Boogschutter schreef op 09-05-2023 om 16:19:

ik heb wel een tegen mijn man gezegd...als ik niet zo enorm veel van je hield was het veel gemakkelijker. Dan zou ik zeggen "pak je boeltje bij elkaar en we delen de rest door twee en doeiiii" .....maar zo zit het niet in elkaar voor de meeste van ons die hier op dit forum zitten. Ik snap dat er veel van jullie tegen Titiv zeggen dat ze aan zichzelf moet denken en dat haar man niet zijn verantwoordelijkheden neemt. Dat is misschien wel zo maar ik begrijp Titiv ook helemaal want haar man is niet alleen die man die vreemd ging, die man die op een egoïstisch eiland zat en alleen maar aan zichzelf dacht en niet aan zijn vrouw en kinderen. Die man is ook die echtgenoot waar ze al lang mee samen is en die goede liefhebbende vader. Het is alleen jammer dat ze hem nog steeds niet de ogen kan openen dat hij op de manier hoe hij nu bezig is hij haar kwijt raakt. Mijn man leest dit forum ook en hij ziet hier hoeveel pijn er nog steeds zit ook na jaren. Misschien moet de man van Titiv dit forum ook eens lezen.
Er is hier ook eens gezegd...scheiden kan altijd nog.

Ik denk dat de meesten hier dat heus wel beseffen omdat ze het zelf ook mee hebben gemaakt. We weten denk ik allemaal dat je heus niet meteen stopt met van iemand te houden omdat hij vreemd gegaan is. 

De kwestie is alleen dat er op een gegeven moment, als bijvoorbeeld de vreemdganger niet beseft hoeveel schade hij heeft aangericht, de plaat bij de bedrogen partij kan blijven steken. Dan blijft zij maar verdriet en wantrouwen hebben en is er geen basis om dat vertrouwen te herwinnen. 

Lijkt me een goed idee Titiv, om je man het draadje te laten lezen. Misschien helpt dat

Gedoe schreef op 08-05-2023 om 19:30:

[..]

Oei Theekannetje. Dat dikgedrukte stuk slaat voor mij de spijker volledig op zijn kop want hier vermoed ik dat ook. En ik denk ook niet dat ik ooit achter de hele waarheid kom. Ben jij dat wel gekomen? Want ik blijf daar moeite mee hebben.

Het is heel dubbel. Enerzijds had ik liever gehad dat alle kaarten open op tafel waren komen te liggen (maar dan wel direct en niet later pas), omdat het actief liegen in mijn gezicht zo tegenvalt. Anderzijds had ik daar misschien ook niet goed mee kunnen dealen en waren er weer nieuwe vragen gekomen.. Ik weet het niet. Nu na een aantal jaar wil ik het misschien ook niet meer weten. Hij heeft zo stellig gezegd in mijn gezicht dat bepaalde dingen echt niet gebeurd zijn, dat ik niet weet of ik er mee kan dealen als ik er achter kom dat het toch wel zo is. Mijn conclusie is steeds dat het voor mij makkelijker geweest was als alles direct was toegegeven zonder dat er voor eeuwig puzzelstukjes rondzweven in mijn gedachten. En ik vrees dat die puzzelstukjes blijven. Ik kan dat moeilijk loslaten.

Dag gedoe, ik blijf dat gevoel hebben dat ik niet alles weet. Dat de puzzelstukjes blijven. Alles wat ik weet, heb ik zelf ontdekt en dat heeft me zoveel en energie gekost. Nu ga ik er gewoon vanuit dat alles wat ik kan bedenken ook waar is. Want tenslotte zijn we toch niet achterlijk. Dat blijven zwijgen en liegen en me laten zwoegen om achter de volledige waarheid te komen, kortom, me maandenlang laten afzien omdat hij gebrek aan lef had om me gewoon alles te vertellen en me zo uit mijn lijden te verlossen, dat vergeef ik hem nooit. De affaire zelf, daar kan ik wel mee omgaan, maar dat gekronkel… nee. Dat is het zwakke punt in onze relatie nu. Als ik nu maar vermoed dat hij liegt of verdoezelt of iets verzwijgt of rond de pot draait over gelijk welk onderwerp, of zichzelf tegenspreekt, mag iets onnozels zijn, ik spring daar bovenop. Of misschien is dat het sterke punt. Dat weet ik niet. Maar één ding weet ik wel … die onvoorwaardelijke liefde die ik ooit voor hem had, die komt nooit meer terug. Ik hou ontegensprekelijk nog van hem, maar niet meer op dezelfde manier en dat blijft me met momenten verdriet doen. We zijn allebei iets kwijt dat nooit meer terugkomt. Velen zullen hier zeggen … jamaar, het jan beter worden, eerlijker, dieper… Dat kan wel, ik kan dat voor een stuk beamen, maar ik voel nog steeds touw om iets wat we onherroepelijk verloren zijn. Ik denk dat die rouw zal blijven. Dat eerste huwelijk is voorbij. En komt nooit meer terug. Hij heeft me nog steeds niet kunnen vertellen waarom. Alleen dat hij niets miste bij me en dat het zeker niet aan mij lag. Ik dacht ook echt dat we gelukkig waren. Elke dag zei hij dat hij van me hield. Stuurde me lieve berichtjes. Schreef briefjes. We ondernamen vanalles samen. We lachten en vrijden vaak. Alleen … ineens bood Truus zich aan, 25 jaar jonger dan ik en voortdurend aan zijn zijde op het werk. Ik was echt gebroken. Nu 4 jaar later ben ik toch nog regelmatig de brokken aan het lijmen. Als er voor mij iets goeds is uitgekomen, dan is het dat ik nooit nooit nooit meer over mij laat lopen. 

Ik bedoel natuurlijk “rouw” en niet “touw” 😊

Titiv schreef op 26-04-2023 om 20:28:

[..]

Ik kan niet positief zijn omdat dat reizen naar die plaats bij mij blijft steken, heb hier ook echt veel gesprekken over gehad met man, en hij gaat al veel minder nu, maar tis niet genoeg voor me, ik wil die plaats uit ons leven. Ik heb dit duidelijk aangegeven bij hem

Titiv schreef op 27-04-2023 om 15:02:

die drijfveren zijn niet langer een punt, ik heb besloten om uit mekaar te gaan. Ik kan hem niet vergeven, ik kan hem geen liefde meer geven, het is op, en had hij t afg 1,5 jaar beter zijn best gedaan had hij mss mn hart en vertrouwen terug kunnen winnen maar tis nu te laat. Ik heb de hele ochtend rond gefietst in t bos en de hele middag nagedacht en t tis klaar voor mij. Ik heb hem een lange text gestuurd met wat ik vind en voel en hij reageerd niet eens, belde me met de vraag wat we gaan eten en of hij nog langs de winkel moet naar zijn werk... zoals altijd doet hij alsof zn neus bloed terwijl we beiden weten dat we niet happy zijn. Die drijfveer om er toch even op terug te komen is volgens mij omdat hij op die reisjes ff kan uitblazen, hij kan even weg zijn in een andere wereld, zelf gaf hij dat ook 1 keer aan in een gesprek, dus volgens mij heeft hij gwn allang uitgecheckt en blijft hij gwn bij me omdat ik blijf, en voor de kids ofzo... igg, t klopt niet en ohja hij houd t ook telkens achter dat hij op reis gaat, heb ik hier al eerder aangegeven, hij boekt alles maar zegt t me pas een week voor hij vertrekt, al een paar keer meegemaakt, en dat vind ik geen normale relatie, en daar win je al zeker iemands vertrouwen niet mee terug. Ik heb alles gegeven, ik heb gewacht, ik heb gevochten maar ik ben moe.

Absoluut niet om je te pesten Titiv, maar even een paar posts van je teruggelezen. Mss zie je dan zelf iets helderder wat jouw harde eisen waren en hoe je nu, na zijn (wederom) ‘belofte’, hem wéér een kans geeft. Nu ga je alweer akkoord met een ander hotel, terwijl je die plaats uit jullie leven wilde, niet enkel het hotel. 

En je geeft in de 2e quote zelfs zelf de invulling waarom hij waarschijnlijk blijft, daar heb jij ons helemaal niet voor nodig. 

Misschien inderdaad wel een heel goed idee hem dit forum te laten lezen!

ik reageer even in t algemeen op iedereen,
Op dit moment heb ik t eik nog steeds "gehad", het is niet zo omdat hij nu beloofd nooit meer in dat hotel te slapen dat alles nu oke is.
Ik voel me bedonderd en ongehoord.
Vreemdgaan en dan niet meteen zelf bedenken dat je maar beter stappen onderneemd om je huwelijk te redden, ik snap t niet. De dingen die hij wel goed doet, dit gedoe overschaduwd dat. Het is hier dus ook al sinds mijn ik heb t gehad uitbarsting erg stil, ik merk dat ik geen behoefte meer heb aan hem, komt hij vanochtend opeens aan met een verassing, we gaan een wkndje weg zonder de kids, naar een plaats waar ik al heel lang heen wil... leuk zou je denken maar de sfeer zit er bij mij totaal niet in. 

Ik weet t ff echt niet meer. Er word hier gezegd hij is hier enkel voor de kids ed. Dat zijn vanuit jullie kant mss goed bedoelde dingen hoor maar t raakt me wel. Hoe kom ik er nu eik achter of hij wel echt van me houd nog en of hij echt eerlijk is... mss gaat ie nog steeds vreemd als ie op werkreis is wie weet maar dan bv one night stands ofzo want zijn telefoon mag ik gwn in en ligt hier ook gwn onbewaakt, dat was wel anders toen hij die affaire had. Ik weet t echt ff niet wat ik moet denken en doen...

Voor mijn gevoel is dit huwelijk echt kapot nu en ik heb geen idee hoe t nog te redden. Aan de andere kant lijkt hij toch moeite te doen voor ons. Maar kan ook toneel zijn natuurlijk. Maar wat heeft hij eraan? 

Titiv schreef op 10-05-2023 om 16:49:

ik reageer even in t algemeen op iedereen,
Op dit moment heb ik t eik nog steeds "gehad", het is niet zo omdat hij nu beloofd nooit meer in dat hotel te slapen dat alles nu oke is.
Ik voel me bedonderd en ongehoord.
Vreemdgaan en dan niet meteen zelf bedenken dat je maar beter stappen onderneemd om je huwelijk te redden, ik snap t niet. De dingen die hij wel goed doet, dit gedoe overschaduwd dat. Het is hier dus ook al sinds mijn ik heb t gehad uitbarsting erg stil, ik merk dat ik geen behoefte meer heb aan hem, komt hij vanochtend opeens aan met een verassing, we gaan een wkndje weg zonder de kids, naar een plaats waar ik al heel lang heen wil... leuk zou je denken maar de sfeer zit er bij mij totaal niet in.

Ik weet t ff echt niet meer. Er word hier gezegd hij is hier enkel voor de kids ed. Dat zijn vanuit jullie kant mss goed bedoelde dingen hoor maar t raakt me wel. Hoe kom ik er nu eik achter of hij wel echt van me houd nog en of hij echt eerlijk is... mss gaat ie nog steeds vreemd als ie op werkreis is wie weet maar dan bv one night stands ofzo want zijn telefoon mag ik gwn in en ligt hier ook gwn onbewaakt, dat was wel anders toen hij die affaire had. Ik weet t echt ff niet wat ik moet denken en doen...

Voor mijn gevoel is dit huwelijk echt kapot nu en ik heb geen idee hoe t nog te redden. Aan de andere kant lijkt hij toch moeite te doen voor ons. Maar kan ook toneel zijn natuurlijk. Maar wat heeft hij eraan?

Ik heb geen idee of hij alleen blijft voor de kinderen en niet voor jou. Dat weet hij alleen zelf. Voel jezelf niet gedwongen een kant uit te gaan, niet door het forum, niet door je eigen omgeving. Je moet helemaal niets en afwachten is evengoed een keuze.

Maar sta voor jezelf en naast jezelf als niemand anders het doet en doe wat je moet/wilt doen zonder er zelf aan onderdoor te gaan en kom voor jezelf op. Een andere baan eisen is echt echt geen gek verzoek. Onhandig of risicovol? Vast, maar daar had ie van te voren over na mogen denken; hij nam het risico en zette alles op scherp.

Ik vind het vreselijk om te zien en horen wat voor verpletterend effect vreemdgaan veroorzaakt en daar zit mijn enige felheid, namelijk dat iemand het verdiend om zich zo van alles beroofd te voelen.

Titiv schreef op 10-05-2023 om 16:49:

ik reageer even in t algemeen op iedereen,
Op dit moment heb ik t eik nog steeds "gehad", het is niet zo omdat hij nu beloofd nooit meer in dat hotel te slapen dat alles nu oke is.
Ik voel me bedonderd en ongehoord.
Vreemdgaan en dan niet meteen zelf bedenken dat je maar beter stappen onderneemd om je huwelijk te redden, ik snap t niet. De dingen die hij wel goed doet, dit gedoe overschaduwd dat. Het is hier dus ook al sinds mijn ik heb t gehad uitbarsting erg stil, ik merk dat ik geen behoefte meer heb aan hem, komt hij vanochtend opeens aan met een verassing, we gaan een wkndje weg zonder de kids, naar een plaats waar ik al heel lang heen wil... leuk zou je denken maar de sfeer zit er bij mij totaal niet in.

Ik weet t ff echt niet meer. Er word hier gezegd hij is hier enkel voor de kids ed. Dat zijn vanuit jullie kant mss goed bedoelde dingen hoor maar t raakt me wel. Hoe kom ik er nu eik achter of hij wel echt van me houd nog en of hij echt eerlijk is... mss gaat ie nog steeds vreemd als ie op werkreis is wie weet maar dan bv one night stands ofzo want zijn telefoon mag ik gwn in en ligt hier ook gwn onbewaakt, dat was wel anders toen hij die affaire had. Ik weet t echt ff niet wat ik moet denken en doen...

Voor mijn gevoel is dit huwelijk echt kapot nu en ik heb geen idee hoe t nog te redden. Aan de andere kant lijkt hij toch moeite te doen voor ons. Maar kan ook toneel zijn natuurlijk. Maar wat heeft hij eraan?

Dat ie de kinderen niet wil missen? Dat ie niet alleen kan zijn? Dat ie geen allimentatie wil betalen? 

Je zal er wrs niet achter komen. Ik voel met je mee hoor. Die tegenstrijdige signalen en onzekerheid zijn killing. Focus op jezelf, wie wil je zijn, wat heb je nodig. Ook niet makkelijk🤷‍♀️

Dag Titiv, ergens las ik dat je man zijn reizen boekt en je dan op het laatste moment vertelt waar hij heen gaat. Misschien heb je iets aan deze tip. Mijn man nam haar ook mee naar één bepaalde bestemming. Hij had een drie jaar lange affaire met een collega. Ik heb geëist dat één van de twee ander werk zou zoeken. Zij is uiteindelijk na 8 maanden vertrokken, puur en alleen uit schrik dat heel het gedoe ook aan haar man zijn oren zou komen en ook omdat het op het werk onhoudbaar werd. Ik controleerde elke minuut van mijn man zo lang zij daar nog samen waren. Ik blokkeerde haar op zijn telefoon, op al zijn social media, ik had alle toegangscodes en had toegang tot al zijn mails. Het waren 8 ellendige maanden. Ook voor hen, want ze waren als de dood dat de baas en de collega’s het te weten zouden komen. En ze was ook boos omdat hij voor mij koos, dus moesten ze elkaar mijden terwijl ze daarvoor altijd samen waren. Dat viel natuurlijk op. Ik was daar zonder scrupules keihard in. Maar over dat reizen … dat was ook voor mij een enorme trigger. Hij kon me daar ook mee overvallen, soms zomaar met anderen erbij zodat ik niet kon doorvragen. Dus hebben we een systeem ingevoerd. We overlopen samen zijn agenda. Beperking van reizen en overleg wanneer en ook waarom het nodig is. Eerst met mij over spreken voor hij iets vastlegt of een aankondiging doet. En elke avond als hij op hotel in bed kruipt ‘s avonds effe Facetime om slaapwel te zeggen . We doen dat nu 4 jaar zo en ik merk dat de spanning daarrond daardoor sterk afneemt bij mij. Met andere woorden , het vertrouwen groeit weer en de controledrang neemt sterk af. Naar zijn telefoon en naar zijn mails kijk ik nooit meer, daar ben ik ook vanaf, want dat maakt echt niet gelukkig. Zo ben ik normaal niet. Maar ik heb losgelaten op mijn tempo (hij liet dat toe) en ik ben echt heel streng geweest. Dat was de prijs die hij moest betalen en wilde betalen, maar dan nog ben ik er zeker van dat dat maar een kleine opoffering was in vergelijking met de hartverscheurende pijn die ik jaren heb gevoeld. Anders was ik zeker weg geweest . Liefs en courage! 

Titiv schreef op 10-05-2023 om 16:49:

Voor mijn gevoel is dit huwelijk echt kapot nu en ik heb geen idee hoe t nog te redden. Aan de andere kant lijkt hij toch moeite te doen voor ons. Maar kan ook toneel zijn natuurlijk. Maar wat heeft hij eraan?

Uhh, als jullie een koophuis hebben van ca 300.000€ is hij na de scheiding 150.000€ armer. Jij ook natuurlijk, maar de vraag was ‘ wat heeft hij eraan?’. Dat kan een zeer punt zijn; toch maar even een tandje harder.

Nu vind ik het idee van  weekendje weg, wat simpel en wat geforceerd alsof straks elk vuiltje uit de lucht is. Begin eerst maar met een etentje voor een ‘weekendje weg’ alleen maar tot een emotionele uitbarsting leidt en jullie met de ruggen naar elkaar in bed liggen.

Een met Flanagan hoor, een weekendje weg voelt als groots gebaar omdat hij misschien nu toch wel voelt dat het menens is wat jou betreft Titiv. Een keer in de maand of twee weken een etentje waarbij hij vraagt hoe het met je gaat en ook echt luistert naar het antwoord heb je misschien meer aan? En dat hij dat dan ook lang volhoudt ipv het pleisterplakgevoel dat zo'n weekendje kan geven.