Verder na ontrouw - deel 8

MRI schreef op 07-05-2023 om 20:04:

[..]

Ja okay, het kan zijn dat het wantrouwen van titiv misplaatst is, maar een partnerschap is toch meer dan alleen maar niet meer met Truus gaan? Het is toch ook zorgen voor elkaars emotionele welbevinden? En dat lijkt Titiv te missen.

Klopt. In een relatie kan spelen dat de ene niet wilt horen hoe het bij de ander binnen komt; niet echt kritiek van de ander willen accepteren. Mogelijk kan een therapeut Titiv handvatten aanreiken waardoor hij als gevolg van een andere benadering, gaat inzien dat een relatie niet vanzelfsprekend is.

Soms is het moeilijk om kritiek van je partner te incasseren, juist omdat het je partner is. Kritiek door een buitenstaander lijkt minder aanvallend; tijd voor hulp van buiten.

PS dat hoeft niet altijd een therapeut te zijn; twee vrienden of vertrouwenspersonen kunnen ook van waarde zijn. Als Titiv zich maar gehoord voelt.

Flanagan schreef op 07-05-2023 om 20:48:

[..]

Klopt. In een relatie kan spelen dat de ene niet wilt horen hoe het bij de ander binnen komt; niet echt kritiek van de ander willen accepteren. Mogelijk kan een therapeut Titiv handvatten aanreiken waardoor hij als gevolg van een andere benadering, gaat inzien dat een relatie niet vanzelfsprekend is.

Soms is het moeilijk om kritiek van je partner te incasseren, juist omdat het je partner is. Kritiek door een buitenstaander lijkt minder aanvallend; tijd voor hulp van buiten.

PS dat hoeft niet altijd een therapeut te zijn; twee vrienden of vertrouwenspersonen kunnen ook van waarde zijn. Als Titiv zich maar gehoord voelt.

Nou ik kan me voorstellen dat Titiv er zeker open voor zou staan mocht partner zelf eens naar een therapeut gaan. Moet zij nu weer van alles gaan proberen om hem zo ver te krijgen dat hij zich een basale relatievaardigheid eigen moet gaan maken? En dan maar blijven hopen dat het aanslaat? Ik denk dat hij dat wel best vindt hoor: het duurt zijn tijd wel uit, hij kan van alles beloven wat na een tijdje toch weer 'vergeten' lijkt en intussen is Titiv weer het relatiewerk aan het doen. Kijk ik kan me voorstellen dat Titiv ergens nog door wil, nog van hem houdt. Maar sommige mensen luisteren nu eenmaal meer naar daden dan naar woorden. En bij diegenen is het zo dat als woorden niet opgevolgd worden door daden, ze ook steeds minder impact hebben. 

Nu ik dit zo opschrijf, denk ik dat dat voor allebei geldt: Titiv heeft het steeds ermee gehad maar stapt niet op. Titivman belooft misschien dingen maar het wordt nooit concreet. 

Áls er een therapeut in de arm genomen wordt, zou ik een soort niet-praat therapie doen met opdrachten waaraan beide moeten voldoen. 

theekannetje. Ik begrijp wat je bedoeld, ik wist ook van niks. Ik dacht ook dat de grond onder mij wegzakte Het eerste wat ik uit kon brengen was....nee, jij niet, iedereen maar jij niet....het viel/valt me zo van hem tegen. Ik had dat nooit gedacht. Ik dacht dat wij een heel sterk huwelijk hadden. Maar helaas. Hij miste schijnbaar iets en inplaats van een gesprek met mij aan te gaan was er ineens die collega die veel interesanter was. Wat ik ook heel erg vind is het gevoel dat ik dus niet de moeite waard was om leuke dingen te doen zoals koffie drinken, een weekendje weg te gaan en heeeeeel veeeeel appen en bellen. Dat vind ik zo pijnlijk. Man heeft ge!ukkig wel enorm veel spijt en doet er alles aan dat ik nu weer een gevoel krijg dat ik op de eerste plaats sta. Maar ja....  er is zo veel gebeurd en dan die triggers en zoals er hier verschillende keren tegen mij gezegd is moet ik het vooral tijd geven. Ik vind het jammer voor jou, theekannetje, dat jij je man nog altijd niet helemaal vertrouwd. Dat lijkt me heel erg moeilijk. 

Je geeft niet hem de tijd, maar je geeft jezelf de tijd om te voelen wat je eigenlijk wilt.

Theekannetje schreef op 08-05-2023 om 17:33:

[..]

Klopt allemaal. Ik wist ook van niets. Toen het uitkwam schoof letterlijk alle grond van onder me weg. Ik was TOTAAL verrast. En ook ik ben geweldig kwaad voor het feit dat ik geen keuze heb kunnen maken hierin. Dat heeft hij in mijn plaats gedaan. Dus ik herken dat heel duidelijk. Die woede. Zwijgen is ook liegen … je in de waan laten. En toen het wel uitgekomen was, is hij blijven liegen … alhoewel ik duidelijk zijn spijt kon horen, zien en voelen, gaf hij alleen toe wat ik zelf te weten gekomen was en waar hij niet onderuit kon. Ook dat heeft mijn vertrouwen in wie hij is serieus geschaad. Echt een rotstreek en niet zeer moedig. Niet moedig, echt niet. Dat heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat ik hem na 4 jaar nog altijd niet volledig vertrouw. Niet dat ik denk dat hij nu nog vreemd gaat, maar het feit dat ik zijn woorden maar half geloof als hij zegt dat hij van me houdt. Ik bescherm mezelf want ik wil die pijn nooit meer voelen.

Oei Theekannetje. Dat dikgedrukte stuk slaat voor mij de spijker volledig op zijn kop want hier vermoed ik dat ook. En ik denk ook niet dat ik ooit achter de hele waarheid kom. Ben jij dat wel gekomen? Want ik blijf daar moeite mee hebben.

Het is heel dubbel. Enerzijds had ik liever gehad dat alle kaarten open op tafel waren komen te liggen (maar dan wel direct en niet later pas), omdat het actief liegen in mijn gezicht zo tegenvalt. Anderzijds had ik daar misschien ook niet goed mee kunnen dealen en waren er weer nieuwe vragen gekomen.. Ik weet het niet. Nu na een aantal jaar wil ik het misschien ook niet meer weten. Hij heeft zo stellig gezegd in mijn gezicht dat bepaalde dingen echt niet gebeurd zijn, dat ik niet weet of ik er mee kan dealen als ik er achter kom dat het toch wel zo is. Mijn conclusie is steeds dat het voor mij makkelijker geweest was als alles direct was toegegeven zonder dat er voor eeuwig puzzelstukjes rondzweven in mijn gedachten. En ik vrees dat die puzzelstukjes blijven. Ik kan dat moeilijk loslaten. 

uit mijn ervaring weet ik nu dat wat ze zeggen niet de hele waarheid is. Zelfde als je kind een snoepje heeft gepakt, stiekem, eerst was t de kat, dan broer of zus etc etc.
Hier toen man t opbiechtte zei hij enkel gekust te hebben met haar. Dat is uiteraard een leugen, want ze hadden samen een hotel geboekt hallo!! Toch geloofde ik hem heel even... ik besloot haar op te bellen en toen hoorde ik dus alles, dat ze sex hadden gehad, dat hij haar wijsmaaktte dat hij en ik uit mekaar waren maar nog hele goede vrienden waren en dat hij dus daarom nog vaak bij mij thuis was (hoe verzin je t he!), na dat ik haar gesproken had luktte de sex volgens hem niet, hij kreeg hem niet omhoog, ik heb t haar toen gevraagd, ze antwoorde er niet op... dan kwam ik erachter dat ik t hpv virus had, sex luktte niet toch? T zijn allemaal leugens. Op een gegeven moment wilde ik er niet meer over nadenken want alles was toch gelogen en maaktte t eik nog uit wat zij hebben gedaan? T doet pijn dat ze samen waren, samen lachtte, samen sliepen en idd superveel belde en whatsappte, ik voel die pijn ook, nog altijd, maar hij koos niet voor haar, hij koos uiteindelijk voor mij. Blijkbaar was t dus toch allemaal niet zo fijn en was zij ook helemaal niet leuk genoeg. Dat helpt mij om niet boos te blijven. 

MRI schreef op 07-05-2023 om 21:08:

[..]

Nou ik kan me voorstellen dat Titiv er zeker open voor zou staan mocht partner zelf eens naar een therapeut gaan. Moet zij nu weer van alles gaan proberen om hem zo ver te krijgen dat hij zich een basale relatievaardigheid eigen moet gaan maken? En dan maar blijven hopen dat het aanslaat? Ik denk dat hij dat wel best vindt hoor: het duurt zijn tijd wel uit, hij kan van alles beloven wat na een tijdje toch weer 'vergeten' lijkt en intussen is Titiv weer het relatiewerk aan het doen. Kijk ik kan me voorstellen dat Titiv ergens nog door wil, nog van hem houdt. Maar sommige mensen luisteren nu eenmaal meer naar daden dan naar woorden. En bij diegenen is het zo dat als woorden niet opgevolgd worden door daden, ze ook steeds minder impact hebben.

Nu ik dit zo opschrijf, denk ik dat dat voor allebei geldt: Titiv heeft het steeds ermee gehad maar stapt niet op. Titivman belooft misschien dingen maar het wordt nooit concreet.

Áls er een therapeut in de arm genomen wordt, zou ik een soort niet-praat therapie doen met opdrachten waaraan beide moeten voldoen.

Therapie wil man niet, ik ga zelf wel en t helpt me want ik merk dat ik er sterker door word. Hij zou t ook moeten doen, t zou hem helpen want hij is eik heel onzeker en zit volgens mij echt nog met zichzelf in de knoop... maar ja hij wil niet.

Titiv schreef op 08-05-2023 om 23:10:

uit mijn ervaring weet ik nu dat wat ze zeggen niet de hele waarheid is. Zelfde als je kind een snoepje heeft gepakt, stiekem, eerst was t de kat, dan broer of zus etc etc.
Hier toen man t opbiechtte zei hij enkel gekust te hebben met haar. Dat is uiteraard een leugen, want ze hadden samen een hotel geboekt hallo!! Toch geloofde ik hem heel even... ik besloot haar op te bellen en toen hoorde ik dus alles, dat ze sex hadden gehad, dat hij haar wijsmaaktte dat hij en ik uit mekaar waren maar nog hele goede vrienden waren en dat hij dus daarom nog vaak bij mij thuis was (hoe verzin je t he!), na dat ik haar gesproken had luktte de sex volgens hem niet, hij kreeg hem niet omhoog, ik heb t haar toen gevraagd, ze antwoorde er niet op... dan kwam ik erachter dat ik t hpv virus had, sex luktte niet toch? T zijn allemaal leugens. Op een gegeven moment wilde ik er niet meer over nadenken want alles was toch gelogen en maaktte t eik nog uit wat zij hebben gedaan? T doet pijn dat ze samen waren, samen lachtte, samen sliepen en idd superveel belde en whatsappte, ik voel die pijn ook, nog altijd, maar hij koos niet voor haar, hij koos uiteindelijk voor mij. Blijkbaar was t dus toch allemaal niet zo fijn en was zij ook helemaal niet leuk genoeg. Dat helpt mij om niet boos te blijven.

Mag  ik respectvol eerlijk naar je zijn?

Hij vónd haar leuk genoeg om je mee te bedriegen, ze had vast elke willekeurige aandachtzoekende, beschikbare vrouw kunnen zijn, maar hij deed het er mee. 

Je boosheid en verdriet spatten logischwijs van het scherm.

Ik denk dat je jezelf een beetje aan het sussen bent en jezelf daar enorm mee tekort doet.

Je man toont niet echt berouw en jij maakt jezelf wijs dat hij haar niet leuk genoeg vond en voor jou koos. Ik denk dat hij eieren voor zijn geld koos.

Nee ik ken hem niet, maar wat ik van je lees vind ik ten hemel schreiend. En jij maar worstelen en jezelf oppeppen. Ik denk best dat je wat eerlijker, eisender en daadkrachtiger mag zijn en die onderste steen boven mag halen,  want op een verrot fundament kun je niets bouwen.

Nu ben jij aan jezelf aan het werken en hij doet niets. De omgekeerde wereld,  gebruik je stem!  Hou je taai.

Max88 schreef op 08-05-2023 om 23:20:

[..]

Mag ik respectvol eerlijk naar je zijn?

Hij vónd haar leuk genoeg om je mee te bedriegen, ze had vast elke willekeurige aandachtzoekende, beschikbare vrouw kunnen zijn, maar hij deed het er mee.

Je boosheid en verdriet spatten logischwijs van het scherm.

Ik denk dat je jezelf een beetje aan het sussen bent en jezelf daar enorm mee tekort doet.

Je man toont niet echt berouw en jij maakt jezelf wijs dat hij haar niet leuk genoeg vond en voor jou koos. Ik denk dat hij eieren voor zijn geld koos.

Nee ik ken hem niet, maar wat ik van je lees vind ik ten hemel schreiend. En jij maar worstelen en jezelf oppeppen. Ik denk best dat je wat eerlijker, eisender en daadkrachtiger mag zijn en die onderste steen boven mag halen, want op een verrot fundament kun je niets bouwen.

Nu ben jij aan jezelf aan het werken en hij doet niets. De omgekeerde wereld, gebruik je stem! Hou je taai.

Oke, stel hij koos eieren voor zijn geld, hoe houd hij dat dan vol al 1,5 jaar? Dat houd toch niemand vol...of wel? 

Als je denkt dat ik lief en braaf zwijg denk maar snel iets anders. Ik heb hem vanaf dag 1 na t vreemdgaan t leven zuur gemaakt geloof me. Daar bedoel ik mee dat ik hem echt niet gespaard heb. Mijn verdriet heeft hij goed gevoeld. En ik bleef eisen dat hij niet meer op werkreis gaat, nu besef ik ook wel dat dat niet gaat want dat is onze inkomsten maar hij beloofd igg niet meer te slapen waar hij altijd slaapt, dat was voor mij echt een trigger, ben ik boos dat hij dat nu pas inziet ja! Maar hij ziet t nu in. 

Tuurlijk ben ik onzeker geworden en pep ik mezelf op, wat moet ik dan doen? Voor altijd blijven huilen? No way. Ik wil terug gelukkig zijn met mezelf, met hem, als hij hier niet voor mij is dan komt dat vast en zeker uit, geen mens houd dat vol en dan is dat zo. 1,5 jaar geleden was ik verdoofd en begreep t niet maar nu niet meer. 

Titiv schreef op 09-05-2023 om 00:04:

[..]

Oke, stel hij koos eieren voor zijn geld, hoe houd hij dat dan vol al 1,5 jaar? Dat houd toch niemand vol...of wel?

Als je denkt dat ik lief en braaf zwijg denk maar snel iets anders. Ik heb hem vanaf dag 1 na t vreemdgaan t leven zuur gemaakt geloof me. Daar bedoel ik mee dat ik hem echt niet gespaard heb. Mijn verdriet heeft hij goed gevoeld. En ik bleef eisen dat hij niet meer op werkreis gaat, nu besef ik ook wel dat dat niet gaat want dat is onze inkomsten maar hij beloofd igg niet meer te slapen waar hij altijd slaapt, dat was voor mij echt een trigger, ben ik boos dat hij dat nu pas inziet ja! Maar hij ziet t nu in.

Tuurlijk ben ik onzeker geworden en pep ik mezelf op, wat moet ik dan doen? Voor altijd blijven huilen? No way. Ik wil terug gelukkig zijn met mezelf, met hem, als hij hier niet voor mij is dan komt dat vast en zeker uit, geen mens houd dat vol en dan is dat zo. 1,5 jaar geleden was ik verdoofd en begreep t niet maar nu niet meer.

Ik denk stoppen met om hem te buigen. Kortgeleden was je nog verdoofd, had je nagedacht en wist je het zeker: je wilde scheiden. Je gevoel gaat op en neer en je lijkt te blijven accepteren.  Inkomsten kunnen overal vandaan komen en ik geloof best in baanzekerheid uiteraard, maar hij bepaalt alles.

Ik denk dat, tenzij HIJ aan de slag gaat en gaat vechten en hij voor samen gaat vechten, de kans van slagen klein is en jij steeds op en neer blijft gaan. Dat gun ik je niet.

Begrijp me goed, ik wil je niet gescheiden hebben als je van hem houdt, en ik snap je rondtollende emoties, maar hoe zie je het werken aan een relatie voor je als de ander echt gewoon het lef heeft om niet mee te werken? Het komt niet vanzelf goed, daar moet hij aan werken, hij heeft het stuk gemaakt, maar jij neemt met steeds minder genoegen om maar gelukkiger gevoelens te hebben dan voorheen. Ik denk dat je die gekleurde bril af zou "moeten" zetten en hem vertellen wat er moet gebeuren en dat is lijkt me niet alleen door op jou geprojecteerde dwang ergens niet meer te mogen slapen. 

Therapie is het minste..het feit dat hij dat niet wil vind ik knap respectloos van hem, want het is niet dat hij zich op een andere manier inzet. Dus ergens heeft hij jou in zee gegooid zonder dat je kunt zwemmen en kijkt actieloos toe hoe jij spartelt. 

Titiv, zoveel vraag je niet is mijn mening. Niet meer naar die plek en dat hotel.
Als hij ook ergens anders heen kan. Je geeft volgens mij aan dat dit mogelijk is. 
En ja dat voelt misschien vervelend en het gevoel dat je iets verbied..maar tja..het is wel nodig voor je verwerking. 
Het wordt echt wel tijd dat hij dat in gaat zien. Het brengt hem rust om daar heen te gaan 
Maar hoe kan het hem nog rust brengen als hij weet dat het jou zoveel verdriet doet. Dat snap ik niet helemaal. Hij wil toch ook met jou verder. 
Hij wil toch ook dat jij gelukkig word en het achter je kan laten.

Peet52! schreef op 09-05-2023 om 09:16:

Titiv, zoveel vraag je niet is mijn mening. Niet meer naar die plek en dat hotel.
Als hij ook ergens anders heen kan. Je geeft volgens mij aan dat dit mogelijk is.
En ja dat voelt misschien vervelend en het gevoel dat je iets verbied..maar tja..het is wel nodig voor je verwerking.
Het wordt echt wel tijd dat hij dat in gaat zien. Het brengt hem rust om daar heen te gaan
Maar hoe kan het hem nog rust brengen als hij weet dat het jou zoveel verdriet doet. Dat snap ik niet helemaal. Hij wil toch ook met jou verder.
Hij wil toch ook dat jij gelukkig word en het achter je kan laten.

Niet meer naar die plek is moeilijk op t moment, hij probeerd wel zo min mogelijk te gaan, ik weet wel dat hij daarover niet liegt want ik ken zijn collegas en zijn baas etc goed, maar hetzelfde hotel dat is Te voor mij en hij beloofd nu dat hij nooit meer in dat hotel gaat omdat t mij idd verdriet doet. Sinds t vreemdgaan is hij daar 6 keer geweest in 1,5 jaar tijd en ik ben best boos dat hij dit nu pas inziet maar ik weet ook dat zijn baas dat hotel boekt dus tis nogal wat om te vragen voor een ander hotel vond hij.. tja begrijp ik ook wel weer, toch ben ik dit blijven eisen en nu heeft hij gezegd aan zn baas dat hij t hotel te vies vind en dat t bed pijn doet, baas deed niet raar en zei dan ook oke dan zoeken we een ander hotel, ik wist wel dat zn baas er niet raar over ging doen maar mijn man is zo, al zolang ik hem ken durft hij niet snel te "vragen", schaamt zich snel etc enfin dat is niet eens zo belangrijk maar ja t maakt hem wel wie hij is waardoor dit hele proces niet easy peasy is, zijn karakter staat echt in onze weg, want kijk hij komt hier op t forum natuurlijk over als een echte klootzak maar uiteraard zijn er ook goede dingen, hij behandeld me verder heel goed en is een hele goede papa en kwa huishouden is hij ook gewoon altijd heel aktief en behulpzaam, ik probeer nu die goede dingen terug te zien, niet altijd makkelijk maar als hij bij me bleef voor de kids ofzo en totaal niets gaf om mij als persoon dan zou ik dat ook echt wel zien. Drm dat ik nog wil proberen. En als iemand met beloftes komt en dus wel wil proberen hoe kun je dan weglopen snap je... maar ja enkel tijd kan me nu zeggen of hij zich aan die beloftes houd. En t lijkt mss of ik alles maar toelaat maar dat is niet zo, ik uit wat me niet aanstaat, maar natuurlijk ga ik dat niet blijven doen drm was ik dit keer ook echt op, als hij nu niet doet wat ik van hem vraag is dit verhaal ook echt ten einde, dan is t voor mij einde verhaal. 

Titiv schreef op 09-05-2023 om 09:42:

[..]

, ik probeer nu die goede dingen terug te zien, niet altijd makkelijk maar als hij bij me bleef voor de kids ofzo en totaal niets gaf om mij als persoon dan zou ik dat ook echt wel zien. Drm dat ik nog wil proberen. En als iemand met beloftes komt en dus wel wil proberen hoe kun je dan weglopen snap je... maar ja enkel tijd kan me nu zeggen of hij zich aan die beloftes houd. En t lijkt mss of ik alles maar toelaat maar dat is niet zo, ik uit wat me niet aanstaat, maar natuurlijk ga ik dat niet blijven doen drm was ik dit keer ook echt op, als hij nu niet doet wat ik van hem vraag is dit verhaal ook echt ten einde, dan is t voor mij einde verhaal.

Okay... misschien is het slim, om voor je zelf, in een documentje vast te leggen welke beloftes er gedaan zijn, welke veranderingen jij wil zien binnen welk tijdsbestek. En ook voor jezelf vast te leggen hoe dat einde verhaal er dan uitziet mocht er niet aan concretisering van die beloftes binnen dat tijdsbestek voldaan zijn. 

"kijken naar de goede dingen' kan een vorm van realisme zijn waarbij je je eigen aannames relativeert. Maar het kan ook een vorm van  toxische positiviteit zijn waarbij je dat wat je pijn doet maar opzij schuift omdat je (bijvoorbeeld) geleerd hebt het met de kruimels te doen of omdat je bang bent alleen te komen te staan. 

Nog geen twee weken geleden was het 'ik heb het er helemaal mee gehad' en "het is nu echt einde verhaal'. Maakt mij niet uit dat je een 180 maakt, maar waar zijn die gevoelens dan gebleven?