Verder na ontrouw - deel 8

Anna Cara en Titiv.... Dank jullie wel voor jullie !ieve reactie. Het was de aller liefste knuffel kat en pas 10 jaar oud. Vrijdag was er niks aan de hand, zaterdag begon ze over te geven s'avonds nog naar de dierenarts geweest, bloed geprikt en infuus gekregen, hij zei dat de nieren er mee aan het stoppen waren. Zondag ging het helemaal mis en toen hebben we besloten om haar in te laten slapen...
Ik ben nu helemaal in een dip...echt verschrikkelijk.
Ben wel aan het kijken voor een nieuwe kat, ik heb nog nooit geen huisdier gehad en zoa!s Titiv zei heb je er heel veel steun aan, maar er zijn nog geen kittens bij ons in de buurt. Nog maar een paar weken wachten.

ach boogschutter, dikke  voor jou!

Dag Titiv, dat is zo herkenbaar… ook ik ben de man die ik kende (of dacht te kennen) voorgoed kwijt. Dat is waar al die pijn vandaan komt, denk ik soms. Ons vorig huwelijk, of wat ik dacht dat ons huwelijk was, is begraven. Weg voor altijd. Je weet zelfs niet of het ooit heeft bestaan. Ik zit hier nu met iemand waarvan ik me voortdurend afvraag … is het deze keer wel echt? Al is het nog steeds dezelfde man. Niet het aangetrokken worden tot iemand anders of ermee in bed belanden veroorzaakt al die schade, maar al dat liegen en toneelspelen maakt dat je altijd een stuk zal blijven twijfelen, twijfelen aan hem en aan jezelf. Dat liegen is echt een rotstreek. Echt de grootste kutstreek die je je geliefde kunt aandoen.  Ik herken de woede, de angst en het verdriet. Maar dat gaat ook weer voorbij. Ik denk dan “Hij moet maar doen wat hij niet laten kan, maar 1 ding is zeker, nooit, NOOIT, laat ik nog over me heen lopen”. Bij een volgende leugen is hij me onherroepelijk kwijt. Veel liefs, x

Ik heb de afgelopen maanden geregeld houvast gevonden in het luisteren van muziek. Soms om de boosheid ruimte te geven, soms om het verdriet te voelen, soms om hoop te hebben, soms om rustig te worden en soms om kracht te ervaren. Soms om mezelf even zielig te vinden en soms om mezelf in beweging te krijgen. Wat zijn nummers die jullie helpen/ hebben geholpen in jouw proces?

Bij mij gaat het uiteen van klassieke muziek tot snerpende gitaar, van christelijke muziek tot volksmuziek en een stevige beat. Enorm uiteenlopend zoals ook mijn gemoed . Vooral veel geluisterd naar Jaap Reesema (Ooit komt nooit weer, Grijs, Alles komt goed, De helft van je hart). Wie weet kan het anderen helpen om gevoelens te verwerken.

Boogschutter, wat ontzettend verdrietig. Heel veel sterkte.❤️ Hoe is het bij jullie en hie gaat het met het verwerken van alles?

Titiv, heftig hé.  Die emoties die maar blijven . Gelukkig schrijf je dat het steeds meer slijt. 
Wel heel pijnlijk dat je zo twijfelt. 
Je ziet een andere man schrijf je. Is dit positief of juist negatief? Kun je je emoties kwijt bij je man? Dit is wel een periode waar je er best wel alleen doorheen moet. Tenmiste zo heb ik het ervaren.

Het WAAROM : ik heb dat op een gegeven moment achter me gelaten. Ik zal dat nooit begrijpen.  Maar man hier ook niet. Denk dat sommige dingen gewoon gebeuren. Spanning, sleur in je eigen relatie, elkaar niet meer zien, druk met gezin, elkaar voor gewoon aanzien en dan opeens is er iemand die wel aandacht geeft. Waar je een goed gevoel van krijgt.  Tja en dan is een misstap soms zo gemaakt. En dan zit je soms zomaar ergens middenin.

Sterkte... 

Theekannetje: dat wat jij schrijft over je vorige huwelijk en of dat ooit bestaan heeft. Dat herken ik ook. Ik denk soms terug maar kan me moeilijk dingen herinneren. Hoe het toen allemaal was. Lijkt allemaal zo ver weg.
Dat liegen idd...dat vond ik ook het allermoeilijkste.  Alhoewel..liegen was het niet. Het was geheimhouden want ik wist van NIETS. En wat ik vooral moeilijk vond was. Dat er geen keuze was voor mij. Had het meteen opgebiecht. Waarom dat geheim. Nu had ik geen keuze over anderhalf jaar in mijn leven. 

ja Gekke Henkie, MUZIEK.
Wat kan dat veel doen met een mens. Hier ook heel veel muziek geluisterd.
Als eerste het liedje van Marco Borsato. Net na het interview met Linda de mol.
Begon met : al je spullen op de gang. Zo toepasselijk.  Wel tig keer gedraaid. Met volumeknop voluit. Gelukkig hoekhuis en buurman die er nooit js. Kinderen werden er gek van.
Maar ook Ander Hazes...onderweg naar mijn werk. En keihard en keer op keer hetzelfde nummer. "Als je alles weet,"" heb het altijd al geweten".
Maar ook toen we weer samen waren Guus Meeuwis met " dat komt door jou". Het lied nu van ons samen. Terwijl mijn man zeker geen fan is van deze muziek.

Dat wij in het begin weer samen waren kon ik in het begin geen muziek luisteren wat we samen daarvoor luisterden.  Nu kan ik dat weer inmiddels. Daarvoor deed dat teveel pijn.

Ook man heeft een aantal nummers die hem geholpen hebben deze periode te verwerken. Deze luisteren we ook vaak samen.  Het verbind ons samen ook heel erg.

2 jaar geleden: sinds het opbiechten van man omdat hij niet anders kon, heb ik wat met datums. Zo denk ik in 1 jaar geleden en inmiddels 2 jaar geleden. Elke datum komt omhoog in mijn herrinering.
Over een paar dagen is het 2 jaar geleden dat man mij mee nam op een date.
Ik was sceptisch...want hoe zou hij deze brokstukken weer op kunnen bouwen.
Maar het is hem gelukt. Keer op keer laten zien hoeveel spijt hij had, het harde werken van hem. Hij stelde zich open, was kwetsbaar. Was er voor mij...elk moment weer. Als ik twijfels had, als ik boos was( lees woedend) verdrietig, weg wou vluchten voor alle emoties die mij overvielen. Zomaar uit het niets. Hij die nooit opgaf en dit ook benoemde..keer op keer. Ik het hem heb vergeven. ( vergeten zal helaas niet lukken)
Waarin onze relatie op een niveau is gekomen waarin ik met alle eerlijkheid kan zeggen dat ik heel erg gek op/van die man ben. Hij mijn ware liefde is. We elkaar niet meer voor lief nemen, attenter zijn, liever, scherper, leuker maar ook opener, kwetsbaarder. We meer tijd voor elkaar nemen .Er zoveel verbinding is.
Voor onze relatiecriss was er bij mij altijd enige twijfel of ik wel oud wilde worden met hem. Op een gegeven moment was ik in een fase beland dat het allemaal wel goed was. Terugkijkend was het totaal niet goed en deed ik mezelf enorm tekort. Ik deed mijn dingen maar voelde niets meer.
Nu zijn we gegroeid als mens en als ouders. Hij heeft zich opengesteld heeft naar de kinderen waardoor er een betere relatie is ontstaan. Daarvoor waren de Kids en ik een 3 eenheid. Dat is veranderd. We zijn nu een gezin!!!. 
Dit is zeker geen pleidooi om verder te gaan na vreemdgaan. Het is het allermoeilijkste wat ik heb meegemaakt in mijn leven. Het heeft me het meeste pijn opgeleverd en er waren momenten  dat ik zo diep gezeten heb maar het heeft me ook het meeste wakker geschud!!!

Ik wilde dit even van mij afschrijven.😊

ik merk dat ik geen liefdes / verdrietige liedjes meer kan luisteren. Toen ik alles net wist wel maar nu maakt me dat enkel kwaad en depri dus luister juist hele blije muziek tegenwoordig, als t woord liefde er in voorkomt moet t meteen uit. 

Theekannetje idd, is t nu wel echt? Ik vraag me dat ook vaak af, dus je leeft eik in konstante onzekerheid... dat is zo vermoeiend, en soms denk ik zelfs mss moeten we maar scheiden want wat t was is niet meer, ik voel ook geen band meer met hem, en alsof ik me konstant moet bewijzen, want ik ben nooit veranderd, ik bleef dezelfde dus waarom zou hij nu geen reden hebben om vreemd te gaan?? Volgens hem ligt t anders en lag t niet helemaal aan mij, hij zegt dat hij even niet meer wist wat hij wilde, hij hield nog van me maar voelde zich ongewaardeerd, en dan denk ik en hoe moet je je nu voelen dan want nu na alles wat je gedaan hebt is mijn waardering voor hem ver te zoeken maar ik ben ik en zal hem nooit als afval behandelen of onrespectvol, toen niet en nu niet, ik blijf eerlijk en beleefd zal maar zeggen net zoals toen dus wat was dan de reden?
Maar hier ook zeker weten als hij t nog s doet ben ik weg heel ver weg dan is er 0 communicatie, dan is hij mij ook voorgoed kwijt.

 Die waarom vraag heeft idd geen zin peet52 dat besef ik zeker wel want we gaan t toch nooit echt weten, mss is er niet eens een waarom idd... toch spookt t door mn hoofd en juist omdat er niet echt een reden is word ik boos. 

Ik probeer er t beste van te maken, ik probeer opnieuw van hem te houden en ik probeer vol te houden in de hoop dat ik toch weer die vlinders ga voelen of toch igg die band die connectie. Want uiteindelijk als ik nu van hem zou scheiden dan vraag ik me eeuwig af of t nog iets had kunnen worden. Scheiden kan altijd nog.

Titiv: het lijkt mij heel lastig als je zo naar je man kijkt om het te verwerken. Om het dan achter je te laten. Bedoel. Je zegt ik probeer opnieuw van hem te houden vlinders te voelen.
Ik denk dat jij je zo belazerd voelt door hem ( wat natuurlijk ook zo is) dat dat altijd tussen jullie in blijft staan. Wat denk je zelf?

Peet52! schreef op 26-04-2023 om 11:17:

Titiv: het lijkt mij heel lastig als je zo naar je man kijkt om het te verwerken. Om het dan achter je te laten. Bedoel. Je zegt ik probeer opnieuw van hem te houden vlinders te voelen.
Ik denk dat jij je zo belazerd voelt door hem ( wat natuurlijk ook zo is) dat dat altijd tussen jullie in blijft staan. Wat denk je zelf?

Ik vind t ook echt enorm lastig... ik was echt gek op hem maar voel me idd te belazerd, vooral ook denk ik omdat hij naar de plaats bleef reizen waar hij haar leerde kennen terwijl hij niet moest, een collega kon t ook doen. Nu gaat hij wel al een stuk minder maar ergens kan ik er geen vrede mee vinden. In mijn ogen is het als je echt zoveel spijt had en zoveel van me houd dan was je per direct gestopt met naar daar te gaan. Ik weet t vreemdgaan kan overal maar t was t enige wat ik hem vroeg in ruil voor een 2de kans... en toch blijft hij gaan, weliswaar met een totaal andere vibe als toen, belt me veel, text me, stuurt fotoos etc maar toch steekt t bij mij. En hierdoor hou ik nu minder van hem... omdat ik me eik niet enkel belazerd voel maar t feit dat hij niet kon doen wat ik vroeg doet me als afval voelen. Die plaats is gewoon te pijnlijk voor mij... de plek waar hij altijd overnacht daar sliep hij met haar, de restaurants waar hij eet daar at hij ook met haar noem maar op en een half jaar na dat t uitkwam is hij haar tegen gekomen daar, heeft t verzwegen, moest t van haar horen, een half jaar nadien he!!!!! Toen hadden we al dat deel achter ons moeten hebben. T voelt niet ok ik voel me in de zeik genomen. 

Peet52! schreef op 26-04-2023 om 11:05:

2 jaar geleden: sinds het opbiechten van man omdat hij niet anders kon, heb ik wat met datums. Zo denk ik in 1 jaar geleden en inmiddels 2 jaar geleden. Elke datum komt omhoog in mijn herrinering.
Over een paar dagen is het 2 jaar geleden dat man mij mee nam op een date.
Ik was sceptisch...want hoe zou hij deze brokstukken weer op kunnen bouwen.
Maar het is hem gelukt. Keer op keer laten zien hoeveel spijt hij had, het harde werken van hem. Hij stelde zich open, was kwetsbaar. Was er voor mij...elk moment weer. Als ik twijfels had, als ik boos was( lees woedend) verdrietig, weg wou vluchten voor alle emoties die mij overvielen. Zomaar uit het niets. Hij die nooit opgaf en dit ook benoemde..keer op keer. Ik het hem heb vergeven. ( vergeten zal helaas niet lukken)
Waarin onze relatie op een niveau is gekomen waarin ik met alle eerlijkheid kan zeggen dat ik heel erg gek op/van die man ben. Hij mijn ware liefde is. We elkaar niet meer voor lief nemen, attenter zijn, liever, scherper, leuker maar ook opener, kwetsbaarder. We meer tijd voor elkaar nemen .Er zoveel verbinding is.
Voor onze relatiecriss was er bij mij altijd enige twijfel of ik wel oud wilde worden met hem. Op een gegeven moment was ik in een fase beland dat het allemaal wel goed was. Terugkijkend was het totaal niet goed en deed ik mezelf enorm tekort. Ik deed mijn dingen maar voelde niets meer.
Nu zijn we gegroeid als mens en als ouders. Hij heeft zich opengesteld heeft naar de kinderen waardoor er een betere relatie is ontstaan. Daarvoor waren de Kids en ik een 3 eenheid. Dat is veranderd. We zijn nu een gezin!!!.
Dit is zeker geen pleidooi om verder te gaan na vreemdgaan. Het is het allermoeilijkste wat ik heb meegemaakt in mijn leven. Het heeft me het meeste pijn opgeleverd en er waren momenten dat ik zo diep gezeten heb maar het heeft me ook het meeste wakker geschud!!!

Ik wilde dit even van mij afschrijven.😊

Dit doe ik ook, hij leerde haar kennen eind juni 21, hij biechtte t op eind september 21, die maanden haat ik nu. En ik hoop dat ik ook ooit dit kan zeggen maar voor nu voel ik meer verwijderd van hem dan ooit