Verder na ontrouw - deel 8

Ook mijn partner boekte overdag een kamer voor met zijn minnares(sen), in o.a. het hotel waar wij vaak gingen eten/dineren. Ik heb me heel vaak afgevraagd hoe groot de kans moet zijn geweest dat iemand van het personeel hem zou hebben herkend. En wat hij/zij dan wel niet gedacht moet hebben. Ik heb me met terugwerkende kracht enorm geschaamd voor het feit dat ik daar in mijn pauzes op mijn thuiswerkdagen lekker met hem samen heb zitten lunchen. Of met onze kids s 'avonds hebben zitten dineren. 

Voor wat betreft de minnares nog steeds zien, op het werk bijvoorbeeld; ik denk ook dat er altijd bepaalde gevoelens voor elkaar zullen blijven. En ook de spanning. Tenzij je enorm op iemand bent afgeknapt misschien. Maar, dan nog. Hoe kun je ook weer voorzichtig iemand willen gaan vertrouwen als die persoon nog in beeld is.
Het vertrouwen blijft sowieso een dingetje. Ik wil mijn partner weer graag durven te vertrouwen, maar dat is best moeilijk, ondanks het feit dat hij er heel veel aan doet om het vertrouwen weer terug te winnen. 
Maar wat heel erg heeft geholpen, en nog steeds helpt, is dat hij dus enorm zijn best doet. In alles. En nog steeds, na zo'n 4 jaar, regelmatig benoemt dat hij echt nooit meer de fout in zal gaan. En tuurlijk zijn ook dit slecht woorden, zoals ik er zoveel heb gehoord in het verleden.  Maar het gevoel erachter is heel anders. Zoals het in een goede relatie, waarin je elkaar echt respecteert, hoort te zijn.

Boogschutter schreef op 11-04-2023 om 13:22:

Titiv....o een heel weekend in een hotel, wat erg. Hier was het maar één nacht maar vind ik ook verschrikkelijk. Het was voor het comfort (zijn woorden) om het eens niet in de auto te doen wat ze iedere week deden. (Onze en haar auto) Het hotel heeft hij betaald...ik dus ook.. Was het bij jouw man iets eenmaligs? Of hebben ze zich ook vaker gezien? Mijn man heeft 7 maanden affaire gehad met die collega. Ze moeten nog steeds samen werken...ze is dus nog niet uit beeld. Ik vind dit super moeilijk maar man probeert contact zoveel mogelijk te vermijden. De moed zinkt mij wel af en toe in de schoenen als ik bij iedereen lees hoe lang het verwerken duurt. Weet niet of ik dat aan kan. Ik heb het idee van anti depressiva nog maar even aan de kant geschoven, ik probeer het zo nog maar even. Het is ook nog maar kort dat ik het weet, pas vier maanden.

Voor zover ik weet hebben ze maar liefst 4 keer in een hotel gezeten...

De ontmoeting was op werkreis en gingen ze naar zijn hotel, de 2de keer in een hotel hier, 3de keer weer op werkreis en de laatste keer in een hotel in haar land en nog een paar dagen bij haar thuis, in die dagen belde hij mij opeens en kwam alles eruit, ik ben ook nog erg boos dat hij t mij opbiechtte maar toch nog 1 nacht bij haar thuis sliep, hij kwam de dag erna naar huis, vlucht was al geboekt, maar hij had gewoon desnoods op een bankje moeten slapen! Dus ja tis niet enkel de hotels die mij achtervolgen, hij was gwn bij haar thuis! Ongelofelijk he... ik had toen al vermoedens door die hotel factuur en toen hij dus de laatste keer naar haar land vertrok (dat land komt hij nooit, vond ik dus ook erg vreemd natuurlijk) heb ik wel in zijn mail gekeken en heb de boeking gevonden, ik heb t hotel gebelt en de man vd receptie zei dat zijn kamer in gesprek bleef, ik zei ik ben zn vrouw en tis dringend waarna de man naar de kamer is gegaan, hij zei tegen mij er hangt een do not disturb sign en dan mag ik niet kloppen maar ik hoor de tv en stemmen... die man wist heeeeel goed wat er speelde en gaf me hints... ik voelde t gwn... en ja de dag erna biechtte hij alles op want ik begon natuurlijk heel veel door te krijgen, volgens hem ging hij t toen zoiezo eindigen, dit geloof ik wel denk ik want er zat 2 maanden tussen hun 3de en 4de (laatste) ontmoeting. Achteraf stuurde zij mij ook gesprekken tussen hen en er was veel onenigheid, zij vroeg hem konstant in de berichten of hij nog met mij sex had (ze wist van mij maar hij maaktte haar wijs dat we tijdelijk uit mekaar waren) dus ook zij had vermoedens vanaf dag 1. Ik vind t ook echt t zwaarste detail die overnachtingen, soms word ik er gwn misselijk van maar ik ben toch t meeste boos om de leugens. Dit was t zo niet waard en mijn man reist soms nog naar waar zij ook vaak is voor werk, veel minder nu maar toch, ik haat t, hij is haar ook gwn een keer tegen gekomen! Maar hij gaat maar een paar keer per jaar, t idee zoals bij jou dat hij haar dagelijks ziet nee ik zou t niet kunnen, ik ga al kapot van binnen als hij op werkreis gaat....

Hier ook echt weer een down moment deze hele wk al pffff... stopt dat ooit helemaal vraag ik me af?? 1,5 jaar verder en mn hart doet nog steeds pijn...

GekkeHenkie100 schreef op 12-04-2023 om 08:18:

[..]

Hier helemaal herkenning dat de (eenmalige) hotelovernachting het grootst was in de verwerking. Hoe kun je dat doen? Het overleggen, het reserveren, het nog een paar dagen voor je houden, het naar binnen lopen.

Hier speelde dat er voor de hotelovernachting nog geen seks was geweest. Dat maakte het extra groot, want daar en toen werd het weggegeven. In mijn hoofd en hart was dit haast te groot. Steeds maar beelden. Ik ging er in mijn hoofd zelfs muziek onder zetten. Zag er beelden naast van een verslagen ik. Wie weet wordt het nog eens verfilmd 😁.

Ik moest er iets mee, kon er niet omheen. We praatten er geregeld over. Wat hielp is dat mijn vrouw daartoe steeds bereid was, al mijn vragen beantwoordde en oprecht spijt had. Maar het ging niet weg. Ik ben eerst een keer naar het hotel gegaan. Daar op de parkeerplaats in mijn auto zitten schreeuwen en janken. Toen besloten dat ik contact met meneer lulhoofd wilde en dat is ook gebeurd.

Maar nog bleef de hotelnacht een ding. Wat mij echt heeft geholpen is dat ik mijn vrouw vroeg een aantal vragen te beantwoorden (te schrijven). Bijvoorbeeld: hoe kijk je terug op deze nacht, wat heeft het jou gebracht, in hoeverre heeft deze nacht jou veranderd, wat zou je tegen jezelf zeggen als je achter de receptie stond, wat zou je tegen hem zeggen als je achter de receptie stond? Dat laatste was relevant: mijn vrouw is zelf verantwoordelijk en tegelijk op haar kwetsbaarst de dupe geworden van een ontzettend foute man.

De antwoorden hebben mij enorm geholpen. In mijn zelfbedachte film was het allemaal heel gepassioneerd, voorbereid, onvergetelijk. Maar ik kon na de antwoorden eindelijk voelen dat de betekenis voor haar veel kleiner was dan de pijn voor mij.

Dit zal niet bij iedereen zo werken. Maar bij mij en ons wel. We zijn zelfs een nacht gaan slapen in dat hotel om zo herinneringen te overschrijven. In de aanloop heeft dat voor flinke triggers gezocht (zelf eerst nog afgezegd), maar uiteindelijk hebben we een geweldige tijd gehad. Samen zitten huilen daar en samen genoten.

Ik blijf iets van donker voelen bij die nacht. Maar kan er nu ook met enige emotionele afstand aan denken en over praten. Ik denk vooral omdat al die gevoelens er goed uitgekomen zijn. Alle sterkte voor jullie!

Wat knap dat jullie dit samen aangegaan zijn.

 Mijn man ( of het bewust is weet ik niet) zorgt altijd dat we er niet langs rijden.

Het is een hotel op een centrale plek in de stad waar ik vaak langs rij of langs kom. Ook ik heb persoonlijke herinneringen aan het hotel zoals ik bij zoveel mensen hier lees. Inmiddels zijn de emoties over het hotel gelukkig gezakt.

Heb er alleen nooit geslapen maar denk ook niet dat ik het zou kunnen. 

Als ik jou verhaal lees dan denk ik meteen. Ja die collega waar mijn man mee vreemd ging had ook een partner. 

Heb ik ook wel eens tegen man gezegd. Jij hebt dit ook een andere man aangedaan. Wauw...die kwam toen wel even binnen bij hem.

Titiv schreef op 12-04-2023 om 20:44:

[..]

Voor zover ik weet hebben ze maar liefst 4 keer in een hotel gezeten...

De ontmoeting was op werkreis en gingen ze naar zijn hotel, de 2de keer in een hotel hier, 3de keer weer op werkreis en de laatste keer in een hotel in haar land en nog een paar dagen bij haar thuis, in die dagen belde hij mij opeens en kwam alles eruit, ik ben ook nog erg boos dat hij t mij opbiechtte maar toch nog 1 nacht bij haar thuis sliep, hij kwam de dag erna naar huis, vlucht was al geboekt, maar hij had gewoon desnoods op een bankje moeten slapen! Dus ja tis niet enkel de hotels die mij achtervolgen, hij was gwn bij haar thuis! Ongelofelijk he... ik had toen al vermoedens door die hotel factuur en toen hij dus de laatste keer naar haar land vertrok (dat land komt hij nooit, vond ik dus ook erg vreemd natuurlijk) heb ik wel in zijn mail gekeken en heb de boeking gevonden, ik heb t hotel gebelt en de man vd receptie zei dat zijn kamer in gesprek bleef, ik zei ik ben zn vrouw en tis dringend waarna de man naar de kamer is gegaan, hij zei tegen mij er hangt een do not disturb sign en dan mag ik niet kloppen maar ik hoor de tv en stemmen... die man wist heeeeel goed wat er speelde en gaf me hints... ik voelde t gwn... en ja de dag erna biechtte hij alles op want ik begon natuurlijk heel veel door te krijgen, volgens hem ging hij t toen zoiezo eindigen, dit geloof ik wel denk ik want er zat 2 maanden tussen hun 3de en 4de (laatste) ontmoeting. Achteraf stuurde zij mij ook gesprekken tussen hen en er was veel onenigheid, zij vroeg hem konstant in de berichten of hij nog met mij sex had (ze wist van mij maar hij maaktte haar wijs dat we tijdelijk uit mekaar waren) dus ook zij had vermoedens vanaf dag 1. Ik vind t ook echt t zwaarste detail die overnachtingen, soms word ik er gwn misselijk van maar ik ben toch t meeste boos om de leugens. Dit was t zo niet waard en mijn man reist soms nog naar waar zij ook vaak is voor werk, veel minder nu maar toch, ik haat t, hij is haar ook gwn een keer tegen gekomen! Maar hij gaat maar een paar keer per jaar, t idee zoals bij jou dat hij haar dagelijks ziet nee ik zou t niet kunnen, ik ga al kapot van binnen als hij op werkreis gaat....

Hier ook echt weer een down moment deze hele wk al pffff... stopt dat ooit helemaal vraag ik me af?? 1,5 jaar verder en mn hart doet nog steeds pijn...

Heb je wel het gevoel dat je al dingen verwerkt hebt? Of blijven er steeds dezelfde dingen terugkomen?

Elpisto schreef op 11-04-2023 om 14:32:

[..]

Aan de andere kant, als je er nu voor kiest om weg te gaan of je partner aan de kant te zetten, moet je het ook verwerken. Het is een vaststaand feit, iets wat nooit meer weg gaat. Dus in dat opzicht zit daar niet echt verschil in. Voor mij niet althans.

Uit ervaring kan ik bevestigen dat weggaan het verwerken echt niet makkelijker hoeft te maken. Je bent bedrogen, je hebt geïnvesteerd in een relatie die heel anders bleek te zijn dan je dacht. Dat blijft. Ik had achteraf graag een proces van zelfreflectie willen doorgaan binnen de relatie, dan zou ik dat denk ik in beter perspectief hebben kunnen zetten. Maar ja, blijft gissen natuurlijk wat beter werkt, want een genomen besluit is niet terug te draaien en anders uit te proberen. 

elledoris schreef op 13-04-2023 om 17:35:

[..]

Uit ervaring kan ik bevestigen dat weggaan het verwerken echt niet makkelijker hoeft te maken. Je bent bedrogen, je hebt geïnvesteerd in een relatie die heel anders bleek te zijn dan je dacht. Dat blijft. Ik had achteraf graag een proces van zelfreflectie willen doorgaan binnen de relatie, dan zou ik dat denk ik in beter perspectief hebben kunnen zetten. Maar ja, blijft gissen natuurlijk wat beter werkt, want een genomen besluit is niet terug te draaien en anders uit te proberen.

Denk jij misschien dat jij je beslissing te snel hebt gemaakt, althans, zo lees ik jouw bericht? Is geheel mijn interpretatie hoor, dus kan het geheel fout hebben natuurlijk.

Ik kan me namelijk best voorstellen dat sommige mensen hun vreemdgaande partner meteen ‘buiten schoppen’, omdat men dit altijd hardop heeft uitgesproken. Zie maar eens topics die als titel hebben ‘wat zouden jullie doen, mijn man/vrouw is vreemdgegaan?’ Dit soort topics exploderen vaak heel snel, zeker als er een post komt met ‘pas als het je overkomt weet je hoe je reageert’.

Dan nóg zijn er van die die-hards die keihard beweren dat of hun partner nooit zal vreemdgaan, want….. (vul maar in) óf keihard voet bij stuk houden ‘daar is het gat van de voordeur’!

Wat ik bedoel te zeggen, soms nemen mensen een beslissing uit gezichtsverlies, want ik heb altijd keihard geroepen dat…….Maar een mens mag natuurlijk altijd op deze woorden terugkomen, maar dat vergt wel het eea in iemands hoofd ja én een brede rug voor veroordelingen en commentaar van anderen.

Hetgeen hier al vaker wordt geschreven, scheiden kan altijd nog!

RoodVruchtje schreef op 13-04-2023 om 17:50:

[..]

Denk jij misschien dat jij je beslissing te snel hebt gemaakt, althans, zo lees ik jouw bericht? Is geheel mijn interpretatie hoor, dus kan het geheel fout hebben natuurlijk.

Ik kan me namelijk best voorstellen dat sommige mensen hun vreemdgaande partner meteen ‘buiten schoppen’, omdat men dit altijd hardop heeft uitgesproken. Zie maar eens topics die als titel hebben ‘wat zouden jullie doen, mijn man/vrouw is vreemdgegaan?’ Dit soort topics exploderen vaak heel snel, zeker als er een post komt met ‘pas als het je overkomt weet je hoe je reageert’.

Dan nóg zijn er van die die-hards die keihard beweren dat of hun partner nooit zal vreemdgaan, want….. (vul maar in) óf keihard voet bij stuk houden ‘daar is het gat van de voordeur’!

Wat ik bedoel te zeggen, soms nemen mensen een beslissing uit gezichtsverlies, want ik heb altijd keihard geroepen dat…….Maar een mens mag natuurlijk altijd op deze woorden terugkomen, maar dat vergt wel het eea in iemands hoofd ja én een brede rug voor veroordelingen en commentaar van anderen.

Hetgeen hier al vaker wordt geschreven, scheiden kan altijd nog!

ja is allemaal waar. Maar toen mijn ex was vreemdgegaan en ik hier kwam uithuilen zeiden best veel mensen: " Je hebt geen kinderen met hem? Wegwezen!" Ik was eigenwijs en wilde er toch 'aan werken'. Ik wou dat ik dat niet had gedaan en beter had geluisterd dat had me een paar jaar van mijn leven gescheeld die ik niet meer terug krijg. 

Daarom: ik begrijp heel heel goed dat je blijft vechten en hoopt op het slijten van het wantrouwen en de kwetsing. En soms, als de partner meewerkt, lukt het ook om het huwelijk te redden. Maar het gaat me aan mijn hart hoeveel verdriet mensen na jaren nog steeds met zich meedragen, ook omdat ik mijzelf er in herken. 

"Heb ik ook wel eens tegen man gezegd. Jij hebt dit ook een andere man aangedaan. Wauw...die kwam toen wel even binnen bij hem." 

Peet52, dat zei ik ook. Daarachter aan zei ik tegen hem en wie wil je eigenlijk zijn? Wie ben ik eigenlijk? Die in z'n naïeve modus heeft gezeten. De afhankelijkheid. Het meest giftige, nog giftiger dan gif. Zonder dat ik dat door had.
Allemaal inzichten, reflecties etc etc kwamen bij mij omhoog. Vanaf het moment dat ik hiermee las en bij mezelf na ging hoe grenzeloos ik was geworden kwam er zo ontzettend veel los bij me. 
Ongelooflijk bizar. Ik praat er nog geregeld over. Ik kan er nu vanuit de helikopter naar kijken. Zo van bovenaf. Maar Oh oh, wat zie ik veel. Ook bij de mensen waar ik nu mee werk of in mijn kennissen kring. Ik vind het nog steeds een ongrijpbaar iets ondanks dat je het van een afstand ziet. Als je erin zit is het gigantisch moeilijk.

Voor mij staat de hartenpijn echt op nummer 1 als meest pijnlijke, dus toch nog bovenaan een dierbare verliezen. 

miss1984 schreef op 13-04-2023 om 22:54:

"Heb ik ook wel eens tegen man gezegd. Jij hebt dit ook een andere man aangedaan. Wauw...die kwam toen wel even binnen bij hem."

Peet52, dat zei ik ook. Daarachter aan zei ik tegen hem en wie wil je eigenlijk zijn? Wie ben ik eigenlijk? Die in z'n naïeve modus heeft gezeten. De afhankelijkheid. Het meest giftige, nog giftiger dan gif. Zonder dat ik dat door had.
Allemaal inzichten, reflecties etc etc kwamen bij mij omhoog. Vanaf het moment dat ik hiermee las en bij mezelf na ging hoe grenzeloos ik was geworden kwam er zo ontzettend veel los bij me.
Ongelooflijk bizar. Ik praat er nog geregeld over. Ik kan er nu vanuit de helikopter naar kijken. Zo van bovenaf. Maar Oh oh, wat zie ik veel. Ook bij de mensen waar ik nu mee werk of in mijn kennissen kring. Ik vind het nog steeds een ongrijpbaar iets ondanks dat je het van een afstand ziet. Als je erin zit is het gigantisch moeilijk.

Voor mij staat de hartenpijn echt op nummer 1 als meest pijnlijke, dus toch nog bovenaan een dierbare verliezen.

Ja inderdaad. Dat herken ik ook. En ik denk dat dit niet perse in relaties voorkomt waarin partners vreemdgaan. Maar ik zie veel mensen struggelen of dat ze niet gelukkig zijn. Of idd over grenzen heen gaan. Soms zie je dat gewoon niet of je bent dingen als normaal gaan beschouwen. Dus die grenzen herken je misschien ook niet meer of je voelt ze niet meer. Of je hebt de energie niet meer om ze aan te geven.

Wat ik ook een tijd lastig vond was in de vele gesprekken die we hadden dat als mijn man aangaf hoe hij bijvoorbeeld wilde dat mensen met hem omgaan...noem maar een voorbeeld. Bijvoorbeeld met respect. Dit vond ik een lange tijd een lastige omdat hij dat naar mij toe niet gehad heeft door vreemd te gaan. Dan moest ik echt op mijn tong bijten om hem dat niet te verwijten.

Maar moest dit toch loslaten en los gaan zien van het vreemdgaan. Want als je alles wat iemand zegt vanuit een kwetsbare kant en je koppelt het aan het vreemdgaan dan zijn er geen gesprekken mogelijk .

Door onze vele gesprekken ben ik er wel achter gekomen dat het ontzettend lastig is...vooral als je jong bent om elkaar te blijven vinden. Soms heb je bepaalde zaken gewoon niet door. En heb je niet doorgehad dat je grenzen steeds meer overschreden werden. 

RoodVruchtje schreef op 13-04-2023 om 17:50:

[..]

Denk jij misschien dat jij je beslissing te snel hebt gemaakt, althans, zo lees ik jouw bericht? Is geheel mijn interpretatie hoor, dus kan het geheel fout hebben natuurlijk.

Ik kan me namelijk best voorstellen dat sommige mensen hun vreemdgaande partner meteen ‘buiten schoppen’, omdat men dit altijd hardop heeft uitgesproken. Zie maar eens topics die als titel hebben ‘wat zouden jullie doen, mijn man/vrouw is vreemdgegaan?’ Dit soort topics exploderen vaak heel snel, zeker als er een post komt met ‘pas als het je overkomt weet je hoe je reageert’.

Dan nóg zijn er van die die-hards die keihard beweren dat of hun partner nooit zal vreemdgaan, want….. (vul maar in) óf keihard voet bij stuk houden ‘daar is het gat van de voordeur’!

Wat ik bedoel te zeggen, soms nemen mensen een beslissing uit gezichtsverlies, want ik heb altijd keihard geroepen dat…….Maar een mens mag natuurlijk altijd op deze woorden terugkomen, maar dat vergt wel het eea in iemands hoofd ja én een brede rug voor veroordelingen en commentaar van anderen.

Hetgeen hier al vaker wordt geschreven, scheiden kan altijd nog!

Zo... die oordelen...die heb ik echt wel gehad.  Vooral mijn moeder had er heel veel moeite mee dat wij samen verder gingen.

Gevolg is dat ik afstand heb genomen en haar niets meer vertel. 

Afgelopen zondag onze kat in moeten laten slapen.....nu helemaal in een dip 😒

wat verdrietig boogschutter ik heb na jaren geen kat een kat genomen toen alles uitkwam wat betrefd man die vreemd was gegaan en zij geeft me zoveel steun. Enkel een dier geeft je onvoorwaardelijke liefde. Veel sterkte!