Verder na ontrouw - deel 8

RoodVruchtje schreef op 11-04-2023 om 14:50:

[..]

Ik vind er weldegelijk een heel groot verschil inzitten. Als je hebt besloten hem te verlaten word je ook niet dagelijks/wekelijks meer geconfronteerd met de vraag ‘spreek je wel de waarheid’, toch een wezenlijk groot verschil qua (gemoeds)rust.

Waarom anders ‘eisen’ dat je partner een andere baan moet zoeken als hij voor zijn vrouw kiest na uitkomen affaire of vreemdgaan met collega?

Ja klopt wel. Ik had mijn man meteen te kennen gegeven dat hij kon gaan. Hij was ook dezelfde avond weg.

Ik had er alleen geen rekening mee gehouden dat ik hem zo zou missen. Heel naïef natuurlijk want we waren 29 jaar samen. Maar het vreemdgaan hield me toen niet zo heel erg bezig. Toen we uit elkaar waren. Tuurlijk was ik wel heel boos op man 

Ik was vooral bezig met hoe ik het allemaal aan zou gaan pakken en wat er geregeld moest worden.

Dat wij wel verder gingen. Toen kwam het vreemdgaan weer naar boven. 

MRI schreef op 11-04-2023 om 15:02:

[..]

Ja in die zin kun je het beter afsluiten als je de relatie verbreekt. Aan de andere kant is het nog geen garantie dat je ook geen liefde meer voor diegene voelt. Dat is het hele nare van vreemdgaan: je houdt nog van die persoon maar niet van zijn daden en je weet nooit of hij nog wel te vertrouwen is.

Ben ik zeker met je eens, maar mij ging het puur om de opmerking van Elpisto dat het qua verwerking niets uitmaakt bij blijven of weggaan. 

Vwb aanwezige liefde is het niet enkel bij vreemdgaan wat daar bovenop komt, dat is in meerdere lastige situaties het extra te verwerken issue.

RoodVruchtje schreef op 11-04-2023 om 14:50:

[..]

Ik vind er weldegelijk een heel groot verschil inzitten. Als je hebt besloten hem te verlaten word je ook niet dagelijks/wekelijks meer geconfronteerd met de vraag ‘spreek je wel de waarheid’, toch een wezenlijk groot verschil qua (gemoeds)rust.

Waarom anders ‘eisen’ dat je partner een andere baan moet zoeken als hij voor zijn vrouw kiest na uitkomen affaire of vreemdgaan met collega?

ik geef daar in ook aan dat er voor mij niet heel veel verschil in zat. Wil niet zeggen dat dat voor iedereen geld natuurlijk. 

Inzake het dikgedrukte stukje:

Omdat het een redelijk breed gedragen perceptie is dat de vreemdganger zich niet over zijn/haar verliefdheid/gevoelens heen kan zetten, als er nog contact is met de affaire. Anna Cara heeft daar al meermaals, dacht ik, artikelen over gelinkt en opmerkingen over gemaakt: Er is gewoon geen enkele andere mogelijkheid om verder te gaan met de wederopbouw van je relatie, als de andere kant van de affaire nog in beeld is. Op wat voor manier dan ook. Hoewel we het als "slachtoffers" misschien niet altijd willen horen, zijn er ook bepaalde zaken die onze partners moeten verwerken. En die verwerking kan niet starten als je dagelijks nog geconfronteerd wordt met je affaire.

Overigens kwam die opmerking van mij dus niet weg uit "vertrouwens oogpunt". Ik ben de eerste die hier zal toegeven dat dat überhaupt een soort van schijnveiligheid is. Iemand die vreemd wil gaan, gaat vreemd. Daar zijn ze niet een collega voor nodig, of zeeën van tijd, of momenten waarvan je achteraf denkt: die en die dag. Niets van dat alles. Die realisatie daalde hier wel toen ik me een maand of 2 heel erg druk maakte om in de avonduren van huis te gaan, en achteraf bleek ze het gewoon op een maandagmiddag gedaan te hebben voor haar tussen het wegbrengen van de kids naar school en het moeten draaien van een slaapdienst vanaf 15:00. Dus ik ben echt wel de eerste die het begrip schijnveiligheid begrijpt hoor. Het gaat puur om de verwerking: Hoe denk je je 100% in te zetten voor je relatie, als daar op de achtergrond nog de gevoelens en de vele lieve woordjes van die affaire zitten, om nog maar niet te spreken over de stomende sex die ze ongetwijfeld gehad hebben.

Hier was dat ook heel duidelijk te merken. Ik ben in die 2/3 maand na de vakantie, tot aan het punt dat het echt op tafel kwam, ook altijd heel duidelijk naar vrouw geweest. Mede door de tips hier. Gooi nu de boel op tafel, want dit gaat niet werken als we niet in het midden hebben wat er gebeurd is. En toch bleef ze liegen en merkte ik steeds van die hele grote swings. Het ene momet dolgelukkig zijn dat we er zo hard aan werkten en het andere moment tegen het depressieve aan zitten. Achteraf blijkt dat de invloed van buitenaf te zijn, de momenten dat er nog wel contact was, het worstelen met wat ze gedaan had, het worstelen met het wel of niet vertellen, schamen voor het contact wat er af en toe nog was op de app. 

Dat is de reden dat ik zou eisen dat ze van werk zou veranderen. Je kunt gewoon niet verder. Echt niet. Ik hoor het hier, ik zie het bij mezelf en ook bij die vriend die gelijktijdig hetzelfde meemaakte met de beste vriendin van mijn vrouw: Die heeft haar leugens nog iets langer volgehouden, totdat de partner van de andere kant de waarheid kreeg te horen. Toen moest ze alsnog, nadat ik haar en hem al een keer tegenover elkaar gezet had, alsnog met de billen bloot een goede 6 week later. En ondanks dat dat even HEEEL erg geknald is, zijn ook zij vanaf dat moment pas in de herstelmodus gekomen. 

Als ik lees hoeveel sommigen hier zujn voorgelogen en bedrogen. Niet even een keer een foutje of dronken bui. Maar maanden (of langer) structureel voorgelogen. Dat jullie er zelf (volkomen) logisch bijna aan onderdoor gaan en therapie of medicatie nodig hebben. Dat je dan nog bij iemand wilt en kunt blijven. De persoon moet jouw troosten terwijl die armen ooit om een ander lagen. Eigenlijk kan je de ander nooit meer echt vertrouwen.

Izza schreef op 11-04-2023 om 22:51:

Als ik lees hoeveel sommigen hier zujn voorgelogen en bedrogen. Niet even een keer een foutje of dronken bui. Maar maanden (of langer) structureel voorgelogen. Dat jullie er zelf (volkomen) logisch bijna aan onderdoor gaan en therapie of medicatie nodig hebben. Dat je dan nog bij iemand wilt en kunt blijven. De persoon moet jouw troosten terwijl die armen ooit om een ander lagen. Eigenlijk kan je de ander nooit meer echt vertrouwen.

Dat is te kort door de bocht hoor Izza. Veel van de mensen die vreemdgaan en daarna toch kiezen voor hun vaste partner en daarmee een doorstart maken, zullen die fout nooit meer maken. Als ze van hun roze wolk zijn gedonderd en zien wat ze hebben veroorzaakt en wat ze hebben gedaan, zijn ze vaak helemaal beduusd dat ze dit echt zelf zo hebben laten gebeuren. Zo’n affaire begint eigenlijk nooit met het idee om de vaste partner eens fijn pijn te doen. Ze gaan, om wat voor reden dan ook, een keer de fout in, en kunnen dan voor hun gevoel niet meer terug. Ze durven de affaire niet te beëindigen omdat de andere partij dreigt om alles openbaar te maken bijvoorbeeld.

Vreemdgaan is bijna altijd een vlucht weg van zichzelf, niet weg van de partner. En die eerste spannende keer, dat gevoel van gewild zijn, dat willen ze steeds opnieuw. Maar na die eerste keer is er schuldgevoel en angst. En die gevoelens worden steeds groter en zwaarder. Maar dan zitten ze echt al heel diep in de nesten…

Natuurlijk zijn er gevallen die inderdaad niet (meer) te vertrouwen zijn. Maar dat zijn denk ik niet de types die zich 200% inzetten om de relatie te redden. En ik denk dat je dat niet kunt beoordelen als je het je eigen partner niet is. Ik had het niet verwacht in het begin, maar ik ben er nu heel zeker van dat mijn man nooit meer vreemd zal gaan. Ik zal niet beweren dat ik 100% zeker weet dat we bij elkaar zullen blijven, maar dat is wat anders. Als het nu niet lekker loopt weet ik wel zeker dat we daarover in gesprek gaan, dat hij dat niet zal verstoppen en weer toneel zal spelen. Dat heeft mij, maar zeker ook hem, teveel gekost. Dus in die zin vertrouw ik hem nu zelfs nog meer dan voorheen. 

Elpisto schreef op 11-04-2023 om 16:19:

[..]

ik geef daar in ook aan dat er voor mij niet heel veel verschil in zat. Wil niet zeggen dat dat voor iedereen geld natuurlijk.

Dat is de reden dat ik zou eisen dat ze van werk zou veranderen. Je kunt gewoon niet verder. Echt niet. 

Je spreekt jezelf tegen maar snap je gedachte wel of ze op haar werklocatie moet blijven. In het begin van mijn relatie ben ik ook vreemdgegaan met een collega. Zo'n jong dame/vrouw waar je als jongeman alleen van kon dromen. Heeft 2 maanden geduurd en heb zelf dit beëindigd. Ook opgebiecht toen aan haar want wilde dit niet verborgen houden want koos voor mijn huidige vrouw. Natuurlijk niet best van mij geweest. Heb nog ruim 3 jaar verder met deze collega gewerkt. Puur vriendschappelijk/collegiaal. Het is gewoon mogelijk. Maar wat voor karakter heeft je partner? Dat is de vraag. Vind jij je partner sterk genoeg om deze verleiding te weer staan?. Denk je dat hij/zij geen nee kan zeggen tegen de verleiding. Kortom heb je er dus vertrouwen in ja of nee. 

Boogschutter schreef op 10-04-2023 om 03:09:

tja welke gedachten.....eigenlijk voornamelijk de hotel overnachting. Hij zou met "oud collega's " gaan eten en dan in een hotel blijven slapen. Maar hij ging dus met haar... Ik ben nog mee naar de auto gelopen en hem "veel plezier" gewenst.. (zo stom..) toen is hij weggereden en heeft haar opgehaald en zijn ze als een echtpaar/stel naar het hotel gereden. Dat vind ik ook zo verschrikkelijk, dat zij in onze auto op mijn plaats heeft gezeten en dat hij het hotel onder onze naam geboekt had. Ik krijg die beelden niet uit mijn hoofd. Toen hij de dag erna 's middags thuis kwam en ik vroeg.. Vertel eens, hoe was het? Vertelde hij een heel verhaal waar ze gegeten hadden en wat gedronken en zo. Terwijl hij met haar alleen maar op de hotelkamer geweest was. Hij heeft me gewoon aangekeken en glashard tegen me gelogen, zonder moeite. Dus het hele hotel gedoe en alles erom heen vind ik het verschrikkelijkst. Hij weet dat ook, de therapeut ook. Als het ergens op strandt dan is het op dit. Pffff
Sint Janskruid heb ik nog nooit gebruikt. Heb wel iets van Vogel met Passieflora maar daar merk ik niks van.

Hier helemaal herkenning dat de (eenmalige) hotelovernachting het grootst was in de verwerking. Hoe kun je dat doen? Het overleggen, het reserveren, het nog een paar dagen voor je houden, het naar binnen lopen.

Hier speelde dat er voor de hotelovernachting nog geen seks was geweest. Dat maakte het extra groot, want daar en toen werd het weggegeven. In mijn hoofd en hart was dit haast te groot. Steeds maar beelden. Ik ging er in mijn hoofd zelfs muziek onder zetten. Zag er beelden naast van een verslagen ik. Wie weet wordt het nog eens verfilmd 😁.

Ik moest er iets mee, kon er niet omheen. We praatten er geregeld over. Wat hielp is dat mijn vrouw daartoe steeds bereid was, al mijn vragen beantwoordde en oprecht spijt had. Maar het ging niet weg. Ik ben eerst een keer naar het hotel gegaan. Daar op de parkeerplaats in mijn auto zitten schreeuwen en janken. Toen besloten dat ik contact met meneer lulhoofd wilde en dat is ook gebeurd.

Maar nog bleef de hotelnacht een ding. Wat mij echt heeft geholpen is dat ik mijn vrouw vroeg een aantal vragen te beantwoorden (te schrijven). Bijvoorbeeld: hoe kijk je terug op deze nacht, wat heeft het jou gebracht, in hoeverre heeft deze nacht jou veranderd, wat zou je tegen jezelf zeggen als je achter de receptie stond, wat zou je tegen hem zeggen als je achter de receptie stond? Dat laatste was relevant: mijn vrouw is zelf verantwoordelijk en tegelijk op haar kwetsbaarst de dupe geworden van een ontzettend foute man.

De antwoorden hebben mij enorm geholpen. In mijn zelfbedachte film was het allemaal heel gepassioneerd, voorbereid, onvergetelijk. Maar ik kon na de antwoorden eindelijk voelen dat de betekenis voor haar veel kleiner was dan de pijn voor mij.

Dit zal niet bij iedereen zo werken. Maar bij mij en ons wel. We zijn zelfs een nacht gaan slapen in dat hotel om zo herinneringen te overschrijven. In de aanloop heeft dat voor flinke triggers gezocht (zelf eerst nog afgezegd), maar uiteindelijk hebben we een geweldige tijd gehad. Samen zitten huilen daar en samen genoten.

Ik blijf iets van donker voelen bij die nacht. Maar kan er nu ook met enige emotionele afstand aan denken en over praten. Ik denk vooral omdat al die gevoelens er goed uitgekomen zijn. Alle sterkte voor jullie!

Izza schreef op 11-04-2023 om 22:51:

Als ik lees hoeveel sommigen hier zujn voorgelogen en bedrogen. Niet even een keer een foutje of dronken bui. Maar maanden (of langer) structureel voorgelogen. Dat jullie er zelf (volkomen) logisch bijna aan onderdoor gaan en therapie of medicatie nodig hebben. Dat je dan nog bij iemand wilt en kunt blijven. De persoon moet jouw troosten terwijl die armen ooit om een ander lagen. Eigenlijk kan je de ander nooit meer echt vertrouwen.

Ja. Klopt wel enigzins. Ook al hebben we hard gewerkt aan het vertrouwen opbouwen en doet man er alles aan. Toch.... blijft er soms een stemmetje naar boven komen. En ook al denk je van...nee toch..maar dan denk je...het is al eerder gebeurd en toen heb ik het ook niet doorgehad. Dat is het vergif van wantrouwen.

Toevallig reden we afgelopen weekend naar onze caravan. Toen dacht ik...zou hij daar met haar geweest zijn....echt die gedachten soms. Maar dat roep ik dan snel een halt toe.

Moet eerlijk zeggen...soms denk ik wel eens...had ik toen maar doorgezet. Maar dat denk ik alleen op hele slechte dagen die steeds minder vaak voorkomen. Als onze relatie nu over zou gaan zou dit om een andere reden zijn dan het vreemdgaan.

Wat ik wel denk is dat mensen hier hun diepe emoties uiten. Vreemdgaan doet pijn. Heb gelezen dat het een van de ergste pijnen is die je als partner mee kan maken. Maar bij herstel kan er ook weer zoveel verbinding onstaan. Mooie momenten. Stilstaan waarom je verder wilt. Je relatie komt op een niveau die er eerder niet was. Tenminste dat was bij ons het geval.

Ruud1971! schreef op 12-04-2023 om 07:36:

[..]

Je spreekt jezelf tegen maar snap je gedachte wel of ze op haar werklocatie moet blijven. In het begin van mijn relatie ben ik ook vreemdgegaan met een collega. Zo'n jong dame/vrouw waar je als jongeman alleen van kon dromen. Heeft 2 maanden geduurd en heb zelf dit beëindigd. Ook opgebiecht toen aan haar want wilde dit niet verborgen houden want koos voor mijn huidige vrouw. Natuurlijk niet best van mij geweest. Heb nog ruim 3 jaar verder met deze collega gewerkt. Puur vriendschappelijk/collegiaal. Het is gewoon mogelijk. Maar wat voor karakter heeft je partner? Dat is de vraag. Vind jij je partner sterk genoeg om deze verleiding te weer staan?. Denk je dat hij/zij geen nee kan zeggen tegen de verleiding. Kortom heb je er dus vertrouwen in ja of nee.

Er zijn diverse studies door psychologen die ondersteunen wat ik aangeef. Ik heb die redenering niet zelf bedacht hoor, dat komt voort uit de diverse stukken die ik over verder na vreemdgaan gelezen heb. 

Elpisto dat klopt inderdaad. Het vreemdgaan is niet zomaar uit de lucht komen vallen. En zeker bij een affaire die langer speelt is er veel planning en nadenken aan vooraf gegaan. En hoe hard het ook klinkt het vreemdgaan heeft een bepaald doel gehad. Een reden waardoor iemand er nu voor openstond (en voorheen niet). In de situatie die ik in dit topic lees is de partner ook nog eens verliefd op zijn minnares en al langer niet meer op de to. Dan kan je toch echt niet meer samen blijven werken en elkaar continu zien? Dat zou ik als bedrogen partner ook gewoon niet toestaan. Als jij wilt dat het goedkomt laat je dat zien in daden ipv zoete woordjes en verbreek je het contact volledig. Wil iemand dat niet dan kan je je conclusies trekken (of niet en je hoofd in het zand steken). 

GekkeHenkie100...dank je wel voor je stukje. Toch heel fijn om te horen dat iemand het zelfde voelt. Geeft me toch het gevoel dat ik geen drama-queen ben.
Als jouw verhaal verfilmd wordt dan kunnen we onze verhalen misschien combineren☺️ ik heb precies hetzelfde, ik zie ook heel veel passie en hartstocht en dat ze elkaar de kleren van het lijf rukken en niet kunnen wachten tot de deur achter hun dicht is gevallen....hij heeft wel verteld dat dat niet het geval was, maar toch....die beelden. Wel zonder muziek. Ik weet wel dat ze nergens zijn gaan eten. Man wilde dat absoluut niet. Dus zij had broodjes meegenomen. Heeeel erg ANWB 😂
Om een keer naar dat zelfde hotel te gaan daar kan ik me nog niks bij voorstellen. Weet niet of man dat zou willen en of ik dat aan zou kunnen. Maar wat goed van jou en jouw vrouw dat jullie dat samen hebben gedaan. Wij zijn wel aan het kijken om een weekendje weg te gaan maar ik heb gezegd dat ik geen hotel wil met zo'n vogel op het dak, dat kan ik nog niet aan.
Wat je schrijft over die vragen aan haar dat vind ik wel een goeie tip. Dat ga ik ook doen en ik laat hem dat ook opschrijven. Dan kan hij daar beter over nadenken.
Ik hoop dat het met jullie goed gaat. Ik weet niet hoelang het geleden is bij jullie. Als ik al de verhalen lees is het bij ons echt nog heel vers...

GekkeHenkie100 schreef op 12-04-2023 om 08:18:

[..]

Hier helemaal herkenning dat de (eenmalige) hotelovernachting het grootst was in de verwerking. Hoe kun je dat doen? Het overleggen, het reserveren, het nog een paar dagen voor je houden, het naar binnen lopen.

Hier speelde dat er voor de hotelovernachting nog geen seks was geweest. Dat maakte het extra groot, want daar en toen werd het weggegeven. In mijn hoofd en hart was dit haast te groot. Steeds maar beelden. Ik ging er in mijn hoofd zelfs muziek onder zetten. Zag er beelden naast van een verslagen ik. Wie weet wordt het nog eens verfilmd 😁.

Ik moest er iets mee, kon er niet omheen. We praatten er geregeld over. Wat hielp is dat mijn vrouw daartoe steeds bereid was, al mijn vragen beantwoordde en oprecht spijt had. Maar het ging niet weg. Ik ben eerst een keer naar het hotel gegaan. Daar op de parkeerplaats in mijn auto zitten schreeuwen en janken. Toen besloten dat ik contact met meneer lulhoofd wilde en dat is ook gebeurd.

Maar nog bleef de hotelnacht een ding. Wat mij echt heeft geholpen is dat ik mijn vrouw vroeg een aantal vragen te beantwoorden (te schrijven). Bijvoorbeeld: hoe kijk je terug op deze nacht, wat heeft het jou gebracht, in hoeverre heeft deze nacht jou veranderd, wat zou je tegen jezelf zeggen als je achter de receptie stond, wat zou je tegen hem zeggen als je achter de receptie stond? Dat laatste was relevant: mijn vrouw is zelf verantwoordelijk en tegelijk op haar kwetsbaarst de dupe geworden van een ontzettend foute man.

De antwoorden hebben mij enorm geholpen. In mijn zelfbedachte film was het allemaal heel gepassioneerd, voorbereid, onvergetelijk. Maar ik kon na de antwoorden eindelijk voelen dat de betekenis voor haar veel kleiner was dan de pijn voor mij.

Dit zal niet bij iedereen zo werken. Maar bij mij en ons wel. We zijn zelfs een nacht gaan slapen in dat hotel om zo herinneringen te overschrijven. In de aanloop heeft dat voor flinke triggers gezocht (zelf eerst nog afgezegd), maar uiteindelijk hebben we een geweldige tijd gehad. Samen zitten huilen daar en samen genoten.

Ik blijf iets van donker voelen bij die nacht. Maar kan er nu ook met enige emotionele afstand aan denken en over praten. Ik denk vooral omdat al die gevoelens er goed uitgekomen zijn. Alle sterkte voor jullie!

Mooi geschreven, al klinkt dat wat dom misschien. Zo bedoel ik het niet: Het is oprecht en puur. En best een paar handige tips. Dat contact met meneer Lulhoofd (lol) lijkt me hier niet zon goed idee. Ik weet wel, helaas, zijn huisadres en heb ook op het punt gestaan om er naartoe te rijden met wat minder lieve jongens dan ik. Maar godzijdank heb ik me daar vanaf kunnen zetten. 

Right there and then besloten dat ik nooit meer een seconde aan die kerel besteed en alle gegevens die ik van hem had gewist. Weet inmiddels zijn huisadres ook niet meer, alleen de stad.