Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
@Titiv
heb jij voor jezelf een tijd in je hoofd qua gevoel en jullie 2e kans? Ik lees je namelijk al best een hele poos en merk niet echt enige positieve verbetering. Wanneer heb jij genoeg geprobeerd en durf je voor jezelf te kiezen is mijn vraag eigenlijk?
RoodVruchtje schreef op 26-04-2023 om 17:14:
@Titiv
heb jij voor jezelf een tijd in je hoofd qua gevoel en jullie 2e kans? Ik lees je namelijk al best een hele poos en merk niet echt enige positieve verbetering. Wanneer heb jij genoeg geprobeerd en durf je voor jezelf te kiezen is mijn vraag eigenlijk?
Ik kan niet positief zijn omdat dat reizen naar die plaats bij mij blijft steken, heb hier ook echt veel gesprekken over gehad met man, en hij gaat al veel minder nu, maar tis niet genoeg voor me, ik wil die plaats uit ons leven. Ik heb dit duidelijk aangegeven bij hem en hij is dan niet meer gegaan sinds afg november. Maar overmorgen gaat hij weer tot maandag. Ik ben heel boos geworden... en heb als t ware gezegd dat als dit niet de laatste keer is dat t voor mij eik gedaan is. Waarop hij in huilen uitbarste en in een soort van slachtoffer rol kroop met dingen als ik wil hier niet voor blijven boeten en ook zei hij toen dat dit de laatste keer gaat zijn, ik weet dat zijn collegas ook kunnen gaan dus geen excuses mogelijk, ok de laatste keer maar dit is ook gezegd vorig jaar in februari en in juni, dus ik ben er klaar mee, de vraag is gaat hij daar vreemd, doet hij dingen daar die niet oke zijn, volgens hem niet en hij stuurt me ook gerustellende fotoos etc etc maar toch vind ik t niet oke! Hij sliep verdorie daar met dat mens. Ik kan op deze manier niet helen en verder want de wond word hierdoor opengehaald keer op keer. Ik kies voor mezelf ik sta op mn strepen maar er worden dingen beloofd dus ga ik weer door en dan boem gaat hij weer naar daar. Voor mij zit t nu zo hoog dat ik echt geen liefde meer voel voor hem en hem haat. Hoe graag ik ook wil dat we weer zijn zoals we waren ik zie nu in dat dat niet kan als hij blijft reizen naar daar. T gaat me niet om t vreemdgaan, dat kan hij overal ter wereld, tis t principe. Of vraag ik nu teveel??? T ging eik de goede kant op en nu hij dan toch weer naar daar gaat blokkeer ik. Ik verstijf van woede en angst ofzo en kan niet verder.
Kan jouw man uitleggen waarom hij ervoor kiest om daar heen te (willen) gaan? Hij heeft blijkbaar aan jou beloofd niet meer te gaan maar doet het wel. Wat maakt dat hij het wil, wetende dat het voor jou heftig is. Jij het niet wil.
Heb je wel eens een gesprek gevoerd om zijn drijfveren te vinden? Wat maakt dat hij dat wil. Wat maakt dat hij daadwerkelijk gaat. Wat maakt dat hij zich slachtoffer voelt en huilt als jij jouw emoties toont hierover. Wat maakt dat hij twee keer belooft niet meer te gaan en toch beslist weer te gaan? Hoe ziet hij zijn afspraak aan jou versus kiezen om weer te gaan? Wat doet het hem jouw angst of boosheid hierover te zien?
Dus niet vanuit ik wil het niet, het doet mij pijn, je komt je afspraken niet na, ik word bang of boos et cetera, maar vanuit wat er in hem omgaat bij het beslissen om te gaan. Hoe gaat dat in zijn hoofd? Wat voelt hij. Wat brengt zijn in die plaats hem?
Weet jij zijn drijfveren?
die drijfveren zijn niet langer een punt, ik heb besloten om uit mekaar te gaan. Ik kan hem niet vergeven, ik kan hem geen liefde meer geven, het is op, en had hij t afg 1,5 jaar beter zijn best gedaan had hij mss mn hart en vertrouwen terug kunnen winnen maar tis nu te laat. Ik heb de hele ochtend rond gefietst in t bos en de hele middag nagedacht en t tis klaar voor mij. Ik heb hem een lange text gestuurd met wat ik vind en voel en hij reageerd niet eens, belde me met de vraag wat we gaan eten en of hij nog langs de winkel moet naar zijn werk... zoals altijd doet hij alsof zn neus bloed terwijl we beiden weten dat we niet happy zijn. Die drijfveer om er toch even op terug te komen is volgens mij omdat hij op die reisjes ff kan uitblazen, hij kan even weg zijn in een andere wereld, zelf gaf hij dat ook 1 keer aan in een gesprek, dus volgens mij heeft hij gwn allang uitgecheckt en blijft hij gwn bij me omdat ik blijf, en voor de kids ofzo... igg, t klopt niet en ohja hij houd t ook telkens achter dat hij op reis gaat, heb ik hier al eerder aangegeven, hij boekt alles maar zegt t me pas een week voor hij vertrekt, al een paar keer meegemaakt, en dat vind ik geen normale relatie, en daar win je al zeker iemands vertrouwen niet mee terug. Ik heb alles gegeven, ik heb gewacht, ik heb gevochten maar ik ben moe.
Titiv schreef op 27-04-2023 om 15:02:
die drijfveren zijn niet langer een punt, ik heb besloten om uit mekaar te gaan. Ik kan hem niet vergeven, ik kan hem geen liefde meer geven, het is op, en had hij t afg 1,5 jaar beter zijn best gedaan had hij mss mn hart en vertrouwen terug kunnen winnen maar tis nu te laat. Ik heb de hele ochtend rond gefietst in t bos en de hele middag nagedacht en t tis klaar voor mij. Ik heb hem een lange text gestuurd met wat ik vind en voel en hij reageerd niet eens, belde me met de vraag wat we gaan eten en of hij nog langs de winkel moet naar zijn werk... zoals altijd doet hij alsof zn neus bloed terwijl we beiden weten dat we niet happy zijn. Die drijfveer om er toch even op terug te komen is volgens mij omdat hij op die reisjes ff kan uitblazen, hij kan even weg zijn in een andere wereld, zelf gaf hij dat ook 1 keer aan in een gesprek, dus volgens mij heeft hij gwn allang uitgecheckt en blijft hij gwn bij me omdat ik blijf, en voor de kids ofzo... igg, t klopt niet en ohja hij houd t ook telkens achter dat hij op reis gaat, heb ik hier al eerder aangegeven, hij boekt alles maar zegt t me pas een week voor hij vertrekt, al een paar keer meegemaakt, en dat vind ik geen normale relatie, en daar win je al zeker iemands vertrouwen niet mee terug. Ik heb alles gegeven, ik heb gewacht, ik heb gevochten maar ik ben moe.
Ach Titiv, je klinkt ook moe. Zo rot dat je deze beslissing hebt moeten nemen. Ik, die ook niet verder kon nadat ik het heel lang geprobeerd het toch te vergeven en te vergeten, weet dat dit op den duur toch echter en oprechter voelt dan toen, toen ik er zo dubbel in stond. Maar voor nu is het rot en moeilijk, maar een genomen besluit brengt ook rust. heel veel sterkte.
@Titiv
Het is een zeer verdrietige conclusie, begrijp ik volkomen, maar zo’n boodschap geef je toch niet per tekst/app? Als ik zo’n beladen bericht zou krijgen zou ik er denk ik ook niet meteen op reageren, maar wachten totdat we weer face-to-face kunnen praten.
En ik denk, maar complete invulling van mezelf (en niet om het goed te praten), dat man deze reis is blijven maken, omdat er geen consequenties aan verbonden waren. Het was jouw enige eis voor blijven, schreef je eerder, dat hij zou stoppen met deze zakenreis. Toch ging je niet toen hij wel weer daar naartoe ging voor werk, dat gaf hem dus de ruimte toch te blijven gaan waarschijnlijk.
Grote kans dat, als je nu wél doet wat je zegt, hij niet meer zal gaan, en vraag ik me af of je nu wél gaat doorzetten. Het is jouw volledige recht eindelijk voor jezelf te kiezen na alles wat er is gebeurd, je kunt jezelf recht in de spiegel aankijken. Ik wens je heel veel sterkte, want nogmaals, het is en blijft verdrietig. 
Tivit, ik denk dat je al een hele tijd de twijfel hebt gehad gevoed door jouw man die niet okay blijft in gedrag. Zeker niet qua vertrouwen weer laten groeien. Ik snap dat je moe bent en nu wil doorzetten. Ook dit zal pittig zijn.
Sterkte.
Titiv, je geeft aan dat andere collega’s ipv je man kunnen gaan. Maar mannen (en ook vrouwen), laten niet zo snel een ander voor hen invallen uit vrees gepasseerd te worden bij promoties. Je eis kan hij moeilijk gehoor aan geven daar zijn baan voor jullie beiden belangrijk is, ook als jij een baan hebt. Als hij niet meer vreemd gaat, kan hij daar gerust naar toe. Dat vraagt wel jouw acceptatie dat je hem gelooft dat hij niet meer haar aanraakt. Praten en werkoverleg voeren is wat anders dan flirten. De vraag is dan: zie je beren op de weg?
——
Hier stoor ik mij ook wel eens aan de late en gevoelig liggende mededelingen. Maar ik weet dat die laat (of soms zelfs te laat gedeeld worden zodat ze niet meer omgezet kunnen worden), omdat hij mijn reactie vreest. Fijn, zo’n knauw in mijn vertrouwen in onze relatie🙈. Dan kan ik wel besluiten alsnog te gaan scheiden, ik kan ook besluiten om minder waarde te hechten aan dat onderbuikgevoel en mij te richten op prioriteiten voor de toekomst. Ik ben niet vergeten dat er voorheen 30 goede jaren lagen! Voor mij niet iets om alsnog bij de vuilnis te zetten of door anderen mij te ontnemen.
Als het onderbuikgevoel tussen de oren zit, is het dan realistische om onderbuikgevoelens te laten leiden in belangrijke besluiten?
Hier wilde ik terug naar de goede jaren door te verhuizen. Man wilt ook verhuizen. Maar ik wil verhuizen naar plek op gezonde afstand, niet tussen bepaalde mensen in. Zo hoop ik een nieuwe start te creëren. Huwelijk is werken door allebei, ook al zal de ene vaker iets meer werk verrichten om rechtvooruit te varen.
Verder eens met RoodVruchtje; dergelijke mededelingen doe je mondeling ipv schriftelijk.—
Flanagan schreef op 27-04-2023 om 17:46:
Je eis kan hij moeilijk gehoor aan geven daar zijn baan voor jullie beiden belangrijk is, ook als jij een baan hebt.
Hij kan daar prima gehoor aan geven. Het ligt er maar net aan wat hij belangrijker vindt. Zou hij ook door blijven reizen voor werk als z'n kind doodziek in het ziekenhuis zou liggen of zou hij dan wel een manier kunnen vinden om thuis te blijven? Ik gok dat laatste.
Als je besluit het een kans te geven dan betekent dat niet dat je zomaar van alles maar moet accepteren en die persoon maar op z'n woord moet geloven als wordt gezegd dat het niet meer zal gebeuren. Dat vergt vertrouwen, en dat is weg. Het kost (veel) tijd om dat weer terug te krijgen. En ik kan me heel goed voorstellen dat dat onmogelijk is als die persoon zich steeds weer in dezelfde situatie brengt waarin het verraad heeft plaatsgevonden.
En ja, zo'n bericht face to face overbrengen zou netter zijn, maar goed, vreemdgaan is ook niet netjes.
VerlorenVader schreef op 27-04-2023 om 18:09:
[..]
Hij kan daar prima gehoor aan geven. Het ligt er maar net aan wat hij belangrijker vindt. Zou hij ook door blijven reizen voor werk als z'n kind doodziek in het ziekenhuis zou liggen of zou hij dan wel een manier kunnen vinden om thuis te blijven? Ik gok dat laatste.
Als je besluit het een kans te geven dan betekent dat niet dat je zomaar van alles maar moet accepteren en die persoon maar op z'n woord moet geloven als wordt gezegd dat het niet meer zal gebeuren. Dat vergt vertrouwen, en dat is weg. Het kost (veel) tijd om dat weer terug te krijgen. En ik kan me heel goed voorstellen dat dat onmogelijk is als die persoon zich steeds weer in dezelfde situatie brengt waarin het verraad heeft plaatsgevonden.
En ja, zo'n bericht face to face overbrengen zou netter zijn, maar goed, vreemdgaan is ook niet netjes.
En wat als de man nu echt niet meer vreemd gaat?
Als hij te bang is en daarom te laat haar informeert?
Als hij niet meer anderen aanraakt, kan hij zijn werk toch uitvoeren zoals van zijn werkgever verwacht wordt.
Ja, het was heel teleurstellend en het kost tijd hem weer te kunnen geloven. Maar het is wel een keus die bij haar ligt; blijf je het verleden voor zijn voeten gooien of maak je de keus in de toekomst samen te willen blijven en de donkere tijd achter je te laten omdat je van elkaar houdt. Dat is niet hetzelfde als negeren maar wel een teleurstelling incasseren.
Flanagan schreef op 27-04-2023 om 18:22:
[..]
Maar het is wel een keus die bij haar ligt; blijf je het verleden voor zijn voeten gooien of maak je de keus in de toekomst samen te willen blijven en de donkere tijd achter je te laten omdat je van elkaar houdt.
Of optie C: je stopt ermee omdat je partner totaal geen moeite doet om dat vertrouwen terug te winnen. Dat komt echt niet vanzelf terug door gewoon maar "de donkere tijd achter je te laten".
Flanagan schreef op 27-04-2023 om 18:22:
[..]
En wat als de man nu echt niet meer vreemd gaat?
Als hij te bang is en daarom te laat haar informeert?
Als hij niet meer anderen aanraakt, kan hij zijn werk toch uitvoeren zoals van zijn werkgever verwacht wordt.
Ja, het was heel teleurstellend en het kost tijd hem weer te kunnen geloven. Maar het is wel een keus die bij haar ligt; blijf je het verleden voor zijn voeten gooien of maak je de keus in de toekomst samen te willen blijven en de donkere tijd achter je te laten omdat je van elkaar houdt. Dat is niet hetzelfde als negeren maar wel een teleurstelling incasseren.
Jeetje Flanagan het lijkt me niet echt prettig voor Titiv om zulke kanttekeningen bij een net genomen weloverwogen beslissing te krijgen zeg.
Titiv, wat verdrietig en eenzaam voor je zeg.... ik wil je veel sterkte wensen. Luister vooral naar je eigen ♥️ liefs
Verstandige beslissing Titiv. Goed dat je voor jezelf kiest. De pijn moet stoppen. Je hebt lang gevochten en er alles aangedaan/geprobeerd. Veel sterkte de komende tijd.
De post van Titiv om 15:02 kent diverse veronderstellingen. Een beslissing voor scheiding kan toch niet gebaseerd zijn op aannames of veronderstellingen. In een gesprek kan veel duidelijk worden, vb waarom hij over het eten begon ipv over de brief. Mijn reactie was gericht op het achteraf geen spijt hebben, door het ontbreken van een open gesprek.
Anders toch een relatietherapeut inschakelen?
