Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
. Ook ik durfde in het begin mijn kwaadheid niet uiten uit schrik om onze relatie definitief op te blazen,
Hoi Theekannetje, Sorry dat ik inbreek in je reactie op Buitenspel2024, maar mag ik vroeg me af op welk moment jij je kwaadheid wel durfde te uiten en wat er toen gebeurde? Wat zijn reactie daarop was en daarna.
Ik ga je story even teruglezen, ik kan je situatie even niet voor de geest halen.
LifeEvent! schreef op 28-01-2025 om 18:32:
Het andere stel waaronder truus dacht ook met z'n vieren te kunnen praten evt onder begeleiding gaven ze aan
Truusje wilde ook het abrupte einde met een gesprek afsluiten.
No way!
Geen contact, nul!
Vriendschap was een illusie en die illusie is ook ten einde.
Gelukkig stond en staat mijn man er precies hetzelfde in. Ik begrijp daarom man van truus niet. Ws was het om nog antwoorden te krijgen....
Ik ken een stel waarbij hij ook wel dacht zakelijk contact met truus te kunnen hebben. Na een half jaar zijn ze weer betrapt
Hij heeft bijna 2 jaar zonder werk gezeten maar het was echt nodig om los te komen van die truus en om aan zichzelf te werken
Is dat laatste stel wat je omschrijft nog bij elkaar? Ik moet er echt niet aan denken dat we nu zouden gaan werken aan herstel en hij over een halfjaar weer met Truus wordt betrapt..
Ik heb afgelopen nacht zo intens en naar gedroomd. Ik droomde dat ik erachter was gekomen dat er nog stiekem contact was met truus en dat ze uiteindelijk zelfs een baby samen hebben gekregen. Vervolgens kreeg ik mee hoe zij van hem verwachtte dat hij ook voor de baby zou zorgen en ze ook samen als gezin verder gingen.
toen ik tussendoor even wakker werd, was ik opgelucht dat mijn man gewoon naast me lag. Ik ga er vanuit dat het verwerking is, maar het maakt me toch ook wel bang dat er nog dingen spelen die ik niet weet.. ik hoop het niet natuurlijk, want we zijn juist weer nieuwe stappen aan het maken voor onze toekomst samen.
Volledig eens met Theekan. Je kunt geen omgang met de ander blijven houden. En zeker geen vriendschap. Er is een band en connectie tussen jouw partner en die ander. Ze zijn tot elkaar aangetrokken (geweest). En contact zorgt voor een blijvende verbinding. Zie het als een soort voeding of verslaving.
Ik geloof wel in therapie omdat het zorgt voor onderlinge communicatie. Die is er nu niet. Jij kunt nog zoveel boeken lezen en het zelf begrijpen. Maar uiteindelijk moet je er samen uitkomen. Daar zorgt een extra gesprekspartner voor. Ook om de gelijkwaardigheid in het gesprek te behouden.
Blauwgeel wat een vervelende droom. Bij mij was het inderdaad een stukje verwerking. Maar toen een vergelijkbare droom voorbij kwam bleek het toch een voorgevel en waren er andere zaken aan de hand. Negeer je intuïtie nooit is mijn advies.
Theekannetje schreef op 28-01-2025 om 17:42:
[..]
Dag Buitenspel,
Wat een rotsituatie voor jou. Jij krijgt geen enkel teken van je man dat hij echt voor jou kiest. Hij is er niet bij, letterlijk en figuurlijk, en heeft dagelijks contact met Truus. Als iets er uitziet als een eend, het loopt en het kwaakt als een eend, dan is het waarschijnlijk een eend. Je man zit nog altijd met zijn hoofd en hart en lijf bij Truus. Dat is wat ik denk. Ook ik durfde in het begin mijn kwaadheid niet uiten uit schrik om onze relatie definitief op te blazen, en omdat die kwaadheid geen uitweg heeft, bescherm je jezelf door niks te voelen. Je wacht af. Een impasse, ook bij je man, die om één of andere reden geen keuzes wil maken. Daar kunnen verschillende redenen voor zijn.
1) Hij wil eigenlijk liever een nieuw leven met Truus, maar het komt er niet van (zij durft/wil niet, hij wil niet het imago hebben van een man die zijn gezin in de steek laat, de kinderen, praktische redenen enz…)
2) Hij twijfelt echt omdat hij toch nog ergens van jou houdt en wil jou en zijn gezin diep in zijn hart niet verliezen
In case nummer één zou ik hem buiten zetten. Je speelt dan wel in zijn kaarten omdat jij “het dan gedaan hebt”, maar who cares. Misschien maakt de schok hem zelfs wakker.
In case nummer twee kun je nog wel wat geduld opbrengen, maar lang mag dat toch ook niet duren. Jij gaat daaraan kapot gaan. Hij zal moeten kiezen: voor jou of voor haar, en daar alle consequenties voor nemen. Alle contact verbreken (andere job), accepteren dat jij in het begin wel wat controle nodig hebt, en vooral communiceren: antwoord bieden op wat jij nodig hebt of van hem wil weten.
Vrienden blijven met dat koppel is volledig uitgesloten.Als hij niet tegen jou praat, kun jij dan tegen hem praten? Wat er in jou omgaat. Zonder aan te vallen, zonder verwijten… Toon hem je kwetsbaarheid en doe beroep op zijn menselijkheid. Blijf rustig maar vastberaden. Je mag ook zeggen dat je kwaad bent. Natuurlijk.
Niemand kan langdurig doen wat jij nu doet… lam gelegd worden. In een impasse zitten. Dat kan niet blijven duren.
Veel sterkte
Hi, bedankt voor jouw inzichten.
Zowel 1 en 2 kunnen waar zijn, natuurlijk.. maar hoe krijg ik dat boven tafel? Als ik iets vraag, krijg ik maximaal een sociaal wenselijk antwoord en dan een verwijtje er vaak achteraan. Bijv. "nee, ik wil niet verder met Truus. Maar ik weet niet hoe of wij verder kunnen omdat ik niet weet of jij mij kan vergeven." En hop, dan ligt de 'schuld' weer terug bij mij.
Ik heb heel stellig neergelegd dat ik deze week wil weten wat zijn korte en lange termijn visie is mbt werk.
Buitenspel2024 schreef op 29-01-2025 om 10:46:
[..]
Ik heb heel stellig neergelegd dat ik deze week wil weten wat zijn korte en lange termijn visie is mbt werk.
Ik begrijp de achterliggende gedachte bij deze vraag, maar de allerbelangrijkste vraag is en blijft of hij écht door wil met jou/jullie!
Waarom namelijk van werkgever veranderen als hij niet 100% voor het gezin wil gaan?
LifeEvent! schreef op 28-01-2025 om 18:32:
Het andere stel waaronder truus dacht ook met z'n vieren te kunnen praten evt onder begeleiding gaven ze aan
Truusje wilde ook het abrupte einde met een gesprek afsluiten.
No way!
Geen contact, nul!
Vriendschap was een illusie en die illusie is ook ten einde.
Gelukkig stond en staat mijn man er precies hetzelfde in. Ik begrijp daarom man van truus niet. Ws was het om nog antwoorden te krijgen....
Ik ken een stel waarbij hij ook wel dacht zakelijk contact met truus te kunnen hebben. Na een half jaar zijn ze weer betrapt
Hij heeft bijna 2 jaar zonder werk gezeten maar het was echt nodig om los te komen van die truus en om aan zichzelf te werken
Zakelijk contact zoals voor de affaire, dat kan gewoon niet. Er is een grens overschreden in het contact die je nooit meer kan terugdraaien. De vreemdganger en Truus zullen nooit meer een neutrale of vriendschappelijke relatie kunnen hebben. Misschien maken ze zichzelf dat wijs, maar dat kan gewoon niet. Je kan niet terugdraaien wat er is gebeurd. Ik denk moesten veel vreemdgangers op voorhand beseffen wat ze in gang zetten, er veel niet zouden aan beginnen. Zovelen die de klok zouden willen terugdraaien, maar helaas … Wie zijn gat verbrandt zal op de blaren zitten, niet omdat dat opgelegd wordt, maar dat is gewoon de realiteit. Seks verandert alles.
Buitenspel2024 schreef op 29-01-2025 om 10:46:
[..]
Hi, bedankt voor jouw inzichten.
Zowel 1 en 2 kunnen waar zijn, natuurlijk.. maar hoe krijg ik dat boven tafel? Als ik iets vraag, krijg ik maximaal een sociaal wenselijk antwoord en dan een verwijtje er vaak achteraan. Bijv. "nee, ik wil niet verder met Truus. Maar ik weet niet hoe of wij verder kunnen omdat ik niet weet of jij mij kan vergeven." En hop, dan ligt de 'schuld' weer terug bij mij.
Ik heb heel stellig neergelegd dat ik deze week wil weten wat zijn korte en lange termijn visie is mbt werk.
Dan ben je dus niet in gesprek maar doe je een mededeling. En het is inderdaad geen antwoord op jouw vraag.
Vergeving is een langdurig proces (van jaren). Waarvan jullie nu nog niet kunnen zien of dat er gaat komen. Wat jij wilt horen is een Ja of Nee. Niet een misschien. Daar kan je niets mee. Feitelijk zegt hij niet te weten of hij met je verder wilt. En laat jou bungelen. En zijn daden zeggen meer dan zijn woorden. Wat doet hij feitelijk om jou berouw en inzicht te laten zien? Volgens mij niet zoveel...
En aangezien hij toch niet weet of jullie samen verder gaan blijft hij zijn baan gewoon aanhouden. Handig voor een dure scheiding. En natuurlijk een lijntje met Truus voor daarna (ook erg prettig).
Stresskipje schreef op 28-01-2025 om 20:25:
[..]
Hoi Theekannetje, Sorry dat ik inbreek in je reactie op Buitenspel2024, maar mag ik vroeg me af op welk moment jij je kwaadheid wel durfde te uiten en wat er toen gebeurde? Wat zijn reactie daarop was en daarna.
Ik ga je story even teruglezen, ik kan je situatie even niet voor de geest halen.
Het is 5 jaar geleden en ik kan me de chronologie van de gebeurtenissen soms niet goed meer voor de geest halen, maar ik denk dat de kwaadheid vooral kwam toen duidelijk werd dat mijn man het echt meende dat hij voor ons koos, dat ik echt zag hoeveel spijt hij had en toen ik begon te geloven dat hij echt voor mij ging. In het begin was er vooral shock, verdriet en ongeloof. Ik had wel meteen een harde grens, vanaf de eerste seconde toen het uitkwam: Truus moest uit ons leven verdwijnen, grondig en voor altijd. Ik uitte dat niet in boosheid, maar ik was daar blijkbaar heel overtuigend in, ik droeg dat onbewust uit ook. Dus op dat moment had ik eigenlijk geen schrik dat hij zou vertrekken. Heel vreemd. De boosheid kwam achteraf, om wat hij ons aangedaan had. Hij zei dat hij al die tijd van mij was blijven houden, en ik heb ook nooit vermindering in zijn liefde en aanwezigheid gevoeld, ik voelde me echt bedrogen, en het maakte mij achteraf dubbel kwaad … als je eigenlijk gelukkig was met ons, waarom dan toch die affaire en al dat liegen. Vooral dat liegen, daar was ik echt heel kwaad om. En dat uitte ik ook, maar zonder roepen en tieren hoor, ik ben eigenlijk altijd heel beheerst gebleven. Maar wel ongewoon woedend geweest vanbinnen. Nu nog, als ik zou merken dat er weer over belangrijke zaken wordt gelogen, dan kan hij meteen vertrekken.
RoodVruchtje schreef op 29-01-2025 om 11:25:
[..]
Ik begrijp de achterliggende gedachte bij deze vraag, maar de allerbelangrijkste vraag is en blijft of hij écht door wil met jou/jullie!
Waarom namelijk van werkgever veranderen als hij niet 100% voor het gezin wil gaan?
Ik denk dat dat net duidelijk zal worden. Als hij niet verandert van werk, kiest hij niet voor het gezin. Is het niet zo eenvoudig?
Theekannetje schreef op 29-01-2025 om 11:44:
[..]
Ik denk dat dat net duidelijk zal worden. Als hij niet verandert van werk, kiest hij niet voor het gezin. Is het niet zo eenvoudig?
Absoluut, maar eigenlijk had ik dit antwoord liever van Buitenspel gezien, dan had zij voor zichzelf namelijk al het antwoord (of inzicht) gehad 
Buitenspel2024 schreef op 29-01-2025 om 10:46:
[..]
Hi, bedankt voor jouw inzichten.
Zowel 1 en 2 kunnen waar zijn, natuurlijk.. maar hoe krijg ik dat boven tafel? Als ik iets vraag, krijg ik maximaal een sociaal wenselijk antwoord en dan een verwijtje er vaak achteraan. Bijv. "nee, ik wil niet verder met Truus. Maar ik weet niet hoe of wij verder kunnen omdat ik niet weet of jij mij kan vergeven." En hop, dan ligt de 'schuld' weer terug bij mij.
Ik heb heel stellig neergelegd dat ik deze week wil weten wat zijn korte en lange termijn visie is mbt werk.
Tja, hij draait de boel om en legt het weer bij jou. Jij kunt hem natuurlijk vergeven, maar dan moet hij eerst schuld belijden. Niet omgekeerd. Kijk naar zijn daden. Zijn daden wijzen op geen enkele manier in de richting van schuldbewustzijn en de bereidheid om jou tegemoet te komen. Jouw man kijkt niet naar zichzelf en verwacht van jou dat alles terug naar normaal gaat. Nou, dat kan hij op zijn buik schrijven! Zelfs al zou jij dat zelf willen proberen, dat zal nooit werken. Een stinkende wonde wordt het op die manier.
RoodVruchtje schreef op 29-01-2025 om 11:46:
[..]
Absoluut, maar eigenlijk had ik dit antwoord liever van Buitenspel gezien, dan had zij voor zichzelf namelijk al het antwoord (of inzicht) gehad
Ik denk dat zij dat inzicht wel heeft en net daarom deze eis stelt. Maar inderdaad, ik moet niet in haar plaats denken.
Buitenspel2024 schreef op 29-01-2025 om 10:46:
[..]
Hi, bedankt voor jouw inzichten.
Zowel 1 en 2 kunnen waar zijn, natuurlijk.. maar hoe krijg ik dat boven tafel? Als ik iets vraag, krijg ik maximaal een sociaal wenselijk antwoord en dan een verwijtje er vaak achteraan. Bijv. "nee, ik wil niet verder met Truus. Maar ik weet niet hoe of wij verder kunnen omdat ik niet weet of jij mij kan vergeven." En hop, dan ligt de 'schuld' weer terug bij mij.
Ik heb heel stellig neergelegd dat ik deze week wil weten wat zijn korte en lange termijn visie is mbt werk.
Natuurlijk is het belangrijk wat hij wil. Maar… wat is willen op dit moment? De kans is groot dat hij in de war is en weg bij zichzelf. Hij wil misschien wel verschillende dingen die alleen niet met elkaar te combineren zijn. En hij is de enige die dat kan doorbreken. De keuze die hij nu kan maken is: ben ik bereid alles te doen om te kijken of mijn vrouw en ik tot herstel komen? Wat hij nu laat zien: vermijden in plaats van constructief meedoen, afhankelijk opstellen (qua werk, qua jouw bereidheid om te vergeven), emotioneel onvolwassen ipv volwassen. Situatie is: jullie hebben beide geen zekerheid waar dit gaan eindigen. De vraag is: ben je bereid dat te onderzoeken en daar alles voor opzij te zetten? Hij kan van je houden, hij kan zeggen dat hij van alles wil. Maar als er niets verandert in wat hij doet dan is de kans groot dat je blijft in een relatie die onvolwassen, ongezond en voor jou niet voedend is. Dus: als er niets verandert (en als jij niets verandert) dan lijkt dat je voorland. Ik denk dat je hem voor het blok moet zetten en dan ook echt bereid zijn elkaar los te laten. Alleen dan kan er denk ik iets doorbroken worden. Jij bepaalt de voorwaarden en grenzen en hij heeft de keuze. Zo niet, dan gaat het zoals nu op zijn voorwaarden en blijf jij afhankelijk.
Ik zeg dit vanuit de overtuiging dat mensen een tweede kans verdienen, dat herstel mogelijk is en dat groei en verandering mogelijk is. Maar alleen als mensen daar voor kiezen en voor gaan.
