Verder na ontrouw - deel 8

MRI schreef op 28-01-2025 om 12:23:

[..]

Pff dat kan ik me voorstellen. Ik zou er he-le-maal gek van worden. Kwaad maar op een gegeven moment ook verlamd. Is dat (onbewust) niet een soort doel van hem? Want door zo'n extreem passieve houding leg je alles lam. Voelt ook als slachtofferschap en geen verantwoording nemen.

Hij zit voor mijn gevoel inderdaad wel echt in een slachtofferrol. 

Wat zou hij ermee willen bereiken (onbewust of bewust) dat alles lam ligt? Dat ik de stekker er uiteindelijk uittrek misschien en hij het niet heeft gedaan? 

Izza schreef op 28-01-2025 om 12:50:

[..]

Geen beslissing nemen is ook een beslissing nemen he? Dat is dus gewoon een nee.

En therapie is echt geen wondermiddel. Het is heel hard werken en volledig open zijn en willen veranderen in gedrag. Alles moet op tafel. Dat gaat de therapeut niet doen. Dat moet jij zelf doen met hun hulp.

Ik zou voor jezelf wel een grens trekken qua wat jij nodig hebt en wilt zien. Inzet is wel het minimale. Wil hij jou eigenlijk nog wel? Of wil hij al het gedoe van scheiden en de praktische situatie daarna (minder geld, alleen zijn etc) niet. Dus blijft hij uit liefde of uit gemakzucht bij jou.

Ik zal dit ook zo zeggen als hij nergens mee komt wat helpend is. Ik heb wel aangegeven dat als hij niks doet, dat ook wat betekent en we andere gesprekken moeten gaan voeren. Het lijkt of niet te landen of hij vindt dat laatste wel prima, hoeft hij niks te doen qua herstel, wel zo 'makkelijk' voor hem.. 

mijn man verwacht ook veel van therapie. Persoonlijk vind ik therapie weinig waardevol. Alles wat ze zeggen of voorstellen vond ik al op internet of in boeken en waren we al mee gestart voor de therapie begon.
Therapie is wat gebabbel over, en wat zul je doen als... Wees ervan bewust dat ...
Dat zijn dingen die ik echt al wist en vooraf samen hadden besproken.
Alle vragen waar ik mee worstel daar geen antwoord op, omdat die antwoorden er misschien niet zijn...
Mijn man is enorm gesloten en doet nooit aan introspectie. De therapeut raakt niet dieper. Misschien is er ook niets dieper....
Mijn heil en antwoorden vind ik hier. Hier word ik vooruit geholpen.

Buitenspel, waar zit jouw kwaadheid nu? Heb je die nog?

LifeEvent! schreef op 28-01-2025 om 13:24:

[..]

Wat ik mij afvraag is, waarom je niet aan hem vraagt te vertrekken? Hij doet maar wat hij wil zonder rekening met jou te houden en jullie kinderen. Ik las, thuiskomen en dan boven blijven ook met eten bv, dus hij trekt zich toch terug uit het gezin? 

Daar heb ik helemaal overheen gelezen, maar als dat zo is dan lijkt het me inderdaad een geval van: geen beslissing nemen is op zichzelf ook een beslissing. Wat daar dan de reden achter is (hopen dat jij de stekker eruit trekt zodat hij niet de boeman is?) is niet eens zo heel erg belangrijk. Je kunt toch niet in 1 huis leven met een man die een enorme misstap heeft begaan maar werkelijk NIETS doet om aan herstel te werken? Wat haal JIJ daar dan nog uit? 

Eens met LifeEvent: ik zou hem vragen te vertrekken.

Breiertje schreef op 28-01-2025 om 13:25:

mijn man verwacht ook veel van therapie. Persoonlijk vind ik therapie weinig waardevol. Alles wat ze zeggen of voorstellen vond ik al op internet of in boeken en waren we al mee gestart voor de therapie begon.
Therapie is wat gebabbel over, en wat zul je doen als... Wees ervan bewust dat ...
Dat zijn dingen die ik echt al wist en vooraf samen hadden besproken.
Alle vragen waar ik mee worstel daar geen antwoord op, omdat die antwoorden er misschien niet zijn...
Mijn man is enorm gesloten en doet nooit aan introspectie. De therapeut raakt niet dieper. Misschien is er ook niets dieper....
Mijn heil en antwoorden vind ik hier. Hier word ik vooruit geholpen.

Ik denk dat idd veel wat je op internet vindt overeenkomt met wat therapeuten zeggen. Wij hebben persoonlijk wel baat gehad bij therapie omdat we en vooral mijn man niet wist waar te beginnen in de chaos. 

Veel podcast en artikelen hebben ons ook zeker geholpen toen we wisten waar het probleem zat. En ook veel ervaringsverhalen die op die van ons leken en de persoonlijke contacten hier op dit forum opgedaan maar ook mensen die zo eerlijk waren om ons heen die een vergelijkbare situatie hadden meegemaakt maar dit wel of niet stil hadden gehouden om ons een hart onder de riem te steken. 

Ieder zijn proces is anders maar herstel staat of valt wel bij verantwoordelijkheid nemen voor zijn/haar daden, berouw tonen en mee de diepte van de bedrogene in willen gaan en zo snel gaan als de langzaamste gaat en dat is vaak diegene die het is aangedaan en heel belangrijk, het wegsnijden van de derde persoon! Dat is de gemene deler in ieder proces 

LifeEvent! schreef op 28-01-2025 om 13:24:

[..]

Wat ik mij afvraag is, waarom je niet aan hem vraagt te vertrekken? Hij doet maar wat hij wil zonder rekening met jou te houden en jullie kinderen. Ik las, thuiskomen en dan boven blijven ook met eten bv, dus hij trekt zich toch terug uit het gezin?

Hij wil ook geen stappen ondernemen om truus los te laten.

Of die jij dat anders?

Hij kan toch iets gaan huren, of bij een vriend /familie tijdelijk intrekken?

En vanuit daar naar therapie. Sterkte, het is loodzwaar..

Klopt, hij trok zich enorm terug en inderdaad, boven blijven met eten ook. Dat gaat de laatste anderhalve week wel beter nu ik niet meer zo inga op zijn 'slachtofferrol'. Het maakt mij wel dus wel meer leeg van binnen. Dat geeft me ergens meer rust om na te denken over het vervolg van mijn eigen leven. Dat icm weinig inzet natuurlijk van zijn kant voor het herstel ook, maakt dus dat ik me wat leger voel. 

Misschien is vertrek inderdaad wel nodig, daar zitten dan nog wel praktische obstakels in qua kinderen en mijn eigen dingen nog kunnen doen.. niet onoverkoombaar maar daar moet ik dan wel een plan op maken. 

Ik haal daar zelf verder voor mij niet zoveel uit nu verder.. 

Ik lees zelf best veel over dit onderwerp. Er zijn ook best wat Instagram accounts van therapeuten uit Amerika met goede adviezen (zijn die er ook van Nederlandse therapeuten? Mocht iemand er een weten houd ik mij aanbevolen). En inderdaad goede, Nederlandse ook, podcasts. Ik ben ook een beetje bang dat een therapeut mij niets nieuws gaat vertellen, maar waarschijnlijk is het allemaal nieuwe info voor man. Die verdiept zich er (denk ik, is een aanname) zelf niet zo in. 

En waar is mijn kwaadheid? Die is er nog wel maar is een soort van bedaard, alsof het op een afstand is en ik er bewust naartoe moet om het weer goed te voelen.. het paniek-randje is daar afgegaan lijkt het wel. Toen ik de telefonische kennismaking met de relatietherapeut had zei ze 'je verteld het vrij onbewogen, dat is mogelijk jouw coping'. 

RoodVruchtje schreef op 28-01-2025 om 15:00:

volgens mij wordt nu door sommigen de situatie van Buitenspel en Stresskipje door elkaar gehaald. De man van Stresskipje heeft nog contact met Truus, vlgs mij die van Buitenspel niet.

Man heeft nog werkgerelateerd contact (zegt 'ie, kan het niet checken..) met Truus. Zien elkaar meerdere dagen per week. 

Buitenspel2024 schreef op 28-01-2025 om 15:11:

[..]

Klopt, hij trok zich enorm terug en inderdaad, boven blijven met eten ook. Dat gaat de laatste anderhalve week wel beter nu ik niet meer zo inga op zijn 'slachtofferrol'. Het maakt mij wel dus wel meer leeg van binnen. Dat geeft me ergens meer rust om na te denken over het vervolg van mijn eigen leven. Dat icm weinig inzet natuurlijk van zijn kant voor het herstel ook, maakt dus dat ik me wat leger voel.

Misschien is vertrek inderdaad wel nodig, daar zitten dan nog wel praktische obstakels in qua kinderen en mijn eigen dingen nog kunnen doen.. niet onoverkoombaar maar daar moet ik dan wel een plan op maken.

En waar is mijn kwaadheid? Die is er nog wel maar is een soort van bedaard, alsof het op een afstand is en ik er bewust naartoe moet om het weer goed te voelen.. het paniek-randje is daar afgegaan lijkt het wel. Toen ik de telefonische kennismaking met de relatietherapeut had zei ze 'je verteld het vrij onbewogen, dat is mogelijk jouw coping'.

En dat is nou precies wat dat dicktim gedrag van je man voor elkaar krijgt. En dat hoeft helemaal niet bewust te gebeuren, maar het dooft wel je vuur van verontwaardiging. Ik zou als ik jou was eens op gaan schrijven wat je nu precies voelt over niet alleen zijn vreemdgaan maar ook het hele terugtrekken in deze periode. Want dat hoort eigenlijk mijns inziens bij het hele construct dat binnen hem speelt en is niet los te zien van zijn rol als partner. Hoe ziet hij zijn rol als partner als hij je eerst bedriegt en daarna, als het uitgekomen is, gewoon maar een soort verdwijnt ipv accountable te zijn? Ik bedoel, dat terugtrekken is in feit toch heel niet-empathisch tegenover jou? Ook als zou het gebeuren uit onvermogen en schuldgevoel: het gaat weer over hem in zijn wereld en niet over jou, hij laat je weer in de steek. 

opschrijven en hem laten lezen bedoel je? 

Buitenspel2024 schreef op 28-01-2025 om 16:28:

opschrijven en hem laten lezen bedoel je?

nee gewoon eerst eens voor jezelf bedoelde ik het, zodat je bij jouw gevoelens komt. Nu zit je in een soort emotioneel niemandsland door zijn vreemdgaan/ terugtrekken: er moet wel allerlei gevoelens in je leven maar die kunnen geen kant op. Daardoor en door zijn gedrag komt de boel tot stilstand. Dan begin je gevoelsmatig al op achterstand bij de therapeut omdat de boel is gesmoord. Ja wel bewaren voor bij de therapeut of inderdaad op een later moment om hem te laten lezen. Maar nu eerst voor jezelf. 

Buitenspel2024 schreef op 27-01-2025 om 21:52:

Man beweegt hier weinig op het gebied van herstel. Op werk (nog) niks, maar ook thuis weinig. Hij wilt er liever niet over praten, 1x per week is voor hem al te veel. Ook geen dingen als lieve appjes, fysiek contact... ook geen transparantie over contact met Truus op werk.
Ik wil proberen te wachten op de relatietherapie, maar hij maakt het niet makkelijk. Iets in de zin van mij nog vertellen dat je mij leuk vindt of nog van me houdt, is dat al te veel gevraagd?
Hoe geef je herstel nog vorm?

Misschien een retorische vraag. Misschien gewoon al deze non-acties aanemen voor wat ze zijn.

Dag Buitenspel,

Wat een rotsituatie voor jou. Jij krijgt geen enkel teken van je man dat hij echt voor jou kiest. Hij is er niet bij, letterlijk en figuurlijk, en heeft dagelijks contact met Truus. Als iets er uitziet als een eend, het loopt en het kwaakt als een eend, dan is het waarschijnlijk een eend. Je man zit nog altijd met zijn hoofd en hart en lijf bij Truus. Dat is wat ik denk. Ook ik durfde in het begin mijn kwaadheid niet uiten uit schrik om onze relatie definitief op te blazen, en omdat die kwaadheid geen uitweg heeft, bescherm je jezelf door niks te voelen. Je wacht af. Een impasse, ook bij je man, die om één of andere reden geen keuzes wil maken. Daar kunnen verschillende redenen voor zijn.

 1) Hij wil eigenlijk liever een nieuw leven met Truus, maar het komt er niet van (zij durft/wil niet, hij wil niet het imago hebben van een man die zijn gezin in de steek laat, de kinderen, praktische redenen enz…)

2) Hij twijfelt echt omdat hij toch nog ergens van jou houdt en wil jou en zijn gezin diep in zijn hart niet verliezen 

In case nummer één zou ik hem buiten zetten. Je speelt dan wel in zijn kaarten omdat jij “het dan gedaan hebt”, maar who cares. Misschien maakt de schok hem zelfs wakker.

In case nummer twee kun je nog wel wat geduld opbrengen, maar lang mag dat toch ook niet duren. Jij gaat daaraan kapot gaan. Hij zal moeten kiezen: voor jou of voor haar, en daar alle consequenties voor nemen. Alle contact verbreken (andere job), accepteren dat jij in het begin wel wat controle nodig hebt, en vooral communiceren: antwoord bieden op wat jij nodig hebt of van hem wil weten.
Vrienden blijven met dat koppel is volledig uitgesloten.

Als hij niet tegen jou praat, kun jij dan tegen hem praten? Wat er in jou omgaat. Zonder aan te vallen, zonder verwijten… Toon hem je kwetsbaarheid en doe beroep op zijn menselijkheid. Blijf rustig maar vastberaden. Je mag ook zeggen dat je kwaad bent. Natuurlijk. 

Niemand kan langdurig doen wat jij nu doet… lam gelegd worden. In een impasse zitten. Dat kan niet blijven duren. 

Veel sterkte 

Het andere stel waaronder truus dacht ook met z'n vieren te kunnen praten evt onder begeleiding gaven ze aan 
Truusje wilde ook het abrupte einde met een gesprek afsluiten.
No way! 
Geen contact, nul! 
Vriendschap was een illusie en die illusie is ook ten einde.
Gelukkig stond en staat mijn man er precies hetzelfde in. Ik begrijp daarom man van truus niet. Ws was het om nog antwoorden te krijgen....

Ik ken een stel waarbij hij ook wel dacht zakelijk contact met truus te kunnen hebben. Na een half jaar zijn ze weer betrapt 
Hij heeft bijna 2 jaar zonder werk gezeten maar het was echt nodig om los te komen van die truus en om aan zichzelf te werken