Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
@Peet
Hoe zijn de eerste nachten/dagen in je eigen stekkie gegaan?
Buitenspel2024 schreef op 24-01-2025 om 19:28:
[..]
Dat zou zeker een duidelijk teken zijn. Het is me nog net een klein stapje te ver om een mediator al te bellen, maar het is goed de andere zaken op orde te hebben en in een map te gaan doen.
Uitkopen zal niet meevallen, dat zou ik graag willen maar een dergelijke hypotheek zal ik niet krijgen denk ik op 1 salaris en de huizen zijn enorm gestegen in waarde inmiddels. Ik heb wel een baan en wat spaargeld, maar we hebben beide onze rekeningen gescheiden en eigen spaarrekeningen.
Ook alvast aan het denken qua omgangsregelingen. Wat een droevige ideeën wel, maar misschien wel nodig dus goed om over na te gaan denken.
Hoop ergens natuurlijk dat man op tijd 'wakker wordt', maar moet zeggen dat het idee van het ergens te gaan vergeven, ook heel zwaar voelt en ik niet meer zo zie of dat me gaat lukken inmiddels.. maar oke, daar zou therapie icm inzet man nog wel bij kunnen helpen.
Ik heb me goed verdiept in belastingzaken, financiële gevolgen met oplossingen erbij, gezocht op welke manier van scheiden( 1 advocaat of 2, mediator met verbonden advocaat is het uiteindelijk geworden met een all in pakketprijs). Ik zocht naar notariskosten, maakte een boedellijst ( heb alles achtergelaten), keek naar budget inrichting, bekeek alle lopende verzekeringen, pensioenen, bij welke bedrijven die liepen enz.
Mijn eerste stap, meer een statement, was dat ik bij verlenging van paspoort en rijbewijs terugging naar mijn meisjesnaam en dat ik deze ook aan de telefoon ging gebruiken/of alleen mijn voornaam. Het was een stap die me symbolisch lucht gaf en de deur een slag minder in het slot. En ik schreef me in voor een huurwoning, zocht werk wat beter betaalde, begon nog meer te bezuinigen op mijn deel van de kosten ( daarmee deed ik het gezin niet tekort)en spaarde dat.
Ik ben wel open geweest over dat de relatie niet goed ging dat er zaken moesten veranderen dat ik zo niet oud wilde worden.
Maar informeren was voor mezelf en het heeft daarna nog wat jaren geduurd eer alles was uitgevoerd. Het was dus niet stiekem plánnen, maar léren, wéten en voorbereiden. Niet alleen voor als ik het niet meer aankon, maar ook voor als híj er ineens een punt achter wilde zetten.
RoodVruchtje schreef op 25-01-2025 om 12:45:
@Peet
Hoe zijn de eerste nachten/dagen in je eigen stekkie gegaan?
Heerlijk. Nog erg druk met van alles. En mijn hoofd maakt overuren omdat ik zoveel ideeën heb. Maar andere onrust. Geen onrust meer omtrent wantrouwen etc.etc. en zo het gevoel dat ik in de juiste richting ga. En het gevoel geen spijt te hebben en de juiste keus gemaakt heb.
En..wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Ik ben bezig patronen te doorbreken. Zoals. Ik dronk altijd een biertje met man voor het eten. Dat begon ooit op alleen vrijdagmiddag. ( toen we nog geen kinderen hadden) Werd op een gegeven moment dagelijks. Waar ik soms wel eens tegenaanliep en eigenlijk niet echt altijd behoefte aan had. Maar toch wel in mee ging. (Eigen keuze destijds) Even de dag doorspreken. Maar nu bedenk ik. Heb ik er trek in..nou nee..dus doe ik het niet. Ik hoef niet dagelijks een biertje. Dus ontdekken van mijn eigen behoeftes maar deze dan ook daadwerkelijk uitvoeren. Daar helpt een andere plek ook wel degelijk bij. En zo zijn er meerdere patronen die ik doorbreek.
En natuurlijk heb ik af en toe nog verdriet. Maar dat mag..en hoort bij het verwerken.
Lief dat je het vraagt🌷
Wat ontzettend fijn om te lezen Peet!
Goed bezig Peet!
Man beweegt hier weinig op het gebied van herstel. Op werk (nog) niks, maar ook thuis weinig. Hij wilt er liever niet over praten, 1x per week is voor hem al te veel. Ook geen dingen als lieve appjes, fysiek contact... ook geen transparantie over contact met Truus op werk.
Ik wil proberen te wachten op de relatietherapie, maar hij maakt het niet makkelijk. Iets in de zin van mij nog vertellen dat je mij leuk vindt of nog van me houdt, is dat al te veel gevraagd?
Hoe geef je herstel nog vorm?
Misschien een retorische vraag. Misschien gewoon al deze non-acties aanemen voor wat ze zijn.
Buitenspel2024 schreef op 27-01-2025 om 21:52:
Man beweegt hier weinig op het gebied van herstel. Op werk (nog) niks, maar ook thuis weinig. Hij wilt er liever niet over praten, 1x per week is voor hem al te veel. Ook geen dingen als lieve appjes, fysiek contact... ook geen transparantie over contact met Truus op werk.
Ik wil proberen te wachten op de relatietherapie, maar hij maakt het niet makkelijk. Iets in de zin van mij nog vertellen dat je mij leuk vindt of nog van me houdt, is dat al te veel gevraagd?
Hoe geef je herstel nog vorm?
Misschien een retorische vraag. Misschien gewoon al deze non-acties aanemen voor wat ze zijn.
Daar hem open te vragen wat hij nu wil. Wil hij eigenlijk wel in therapie? Dat is heel erg veel praten. Tot in details. Therapie zonder inzet is volkomen zinloos. Waarom wil hij in therapie? Omdat het moet, om jou terug te krijgen of om het netjes af te ronden?
Buitenspel2024 schreef op 27-01-2025 om 21:52:
Man beweegt hier weinig op het gebied van herstel. Op werk (nog) niks, maar ook thuis weinig. Hij wilt er liever niet over praten, 1x per week is voor hem al te veel. Ook geen dingen als lieve appjes, fysiek contact... ook geen transparantie over contact met Truus op werk.
Ik wil proberen te wachten op de relatietherapie, maar hij maakt het niet makkelijk. Iets in de zin van mij nog vertellen dat je mij leuk vindt of nog van me houdt, is dat al te veel gevraagd?
Hoe geef je herstel nog vorm?
Misschien een retorische vraag. Misschien gewoon al deze non-acties aanemen voor wat ze zijn.
De kans is dat hij gewoon alles bij het oude terug wil zonder therapie. Wat doe je dan? Ik zou daar op anticiperen. Of hij zegt 'ja okay maar ik ben er nog niet klaar voor'. Geldt hetzelfde voor. Heeft hij wel door dat het jou menens is? Daarvoor hebben sommigen een wake up call in de vorm van een harde grens of ultimatum voor nodig.
Buitenspel,
Wij zitten in een herstelfase. Wij praten veel. Man is geen prater. Een meer gesloten man dan de mijne bestaat echt niet.
Maar we praten veel. Al 7 maand. Dat moet.
Hij wil verder, voor mij is dit heel moeilijk. Verbinding vinden van mijn kant...
Ik merk dat ik meer verbonden ben de momenten, dagen dat we intiem zijn. Als ik dat niet ben, raak ik verder van hem verwijderd. Je leest altijd dat vrijen verbindend werkt. En ik merk dat dit zo is.
Hoe verder ik van hem sta, hoe meer ik hem afwijs (ik heb dit in moeilijke momenten) hoe meer hij vecht en verlangt.
Misschien wat hard to get zijn, misschien beseft hij dan wat hij kan missen?
MRI schreef op 27-01-2025 om 22:41:
[..]
De kans is dat hij gewoon alles bij het oude terug wil zonder therapie. Wat doe je dan? Ik zou daar op anticiperen. Of hij zegt 'ja okay maar ik ben er nog niet klaar voor'. Geldt hetzelfde voor. Heeft hij wel door dat het jou menens is? Daarvoor hebben sommigen een wake up call in de vorm van een harde grens of ultimatum voor nodig.
Therapie is wel noodzakelijk hier, al vraag ik me oprecht af of het gaat helpen omdat hij zo weinig wilt praten. Maar zonder therapie wordt het hem sowieso niet. En zelfs mét vraag ik het me af, ook vanuit mezelf. Al deze non-acties maken nog veel meer stuk lijkt het wel.
Buitenspel2024 schreef op 28-01-2025 om 07:08:
[..]
Therapie is wel noodzakelijk hier, al vraag ik me oprecht af of het gaat helpen omdat hij zo weinig wilt praten. Maar zonder therapie wordt het hem sowieso niet. En zelfs mét vraag ik het me af, ook vanuit mezelf. Al deze non-acties maken nog veel meer stuk lijkt het wel.
Ja maar wil hij het ook? Ziet hij dat er problemen zijn, en dat zijn gedrag daar één van is? Therapie werkt het best als men gemotiveerd is. En dat kan gaandeweg misschien komen maar dan moet er wel een beginontvankelijkheid zijn. Die lijkt te ontbreken bij je man. Ik snap dat jij vindt dat het nodig is maar als hij zich al zo opstelt is de slagingskans niet groot. Vandaar mijn vraag: Heeft hij wel door dat het jou menens is? Daarvoor hebben sommigen een wake up call in de vorm van een harde grens of ultimatum voor nodig
Breiertje schreef op 27-01-2025 om 23:05:
Buitenspel,
Misschien wat hard to get zijn, misschien beseft hij dan wat hij kan missen?
Werkt volgens mij alleen als je het echt zo voelt dat je geen zin in hem hebt. Je kan het niet spelen. Nou misschien kan het wel maar lijkt me niet iets wat je moet willen in een relatie.
Hard to get spelen qua intiem zijn kan niet, want man wilt niks (los van of ik zou willen nu). Hard to get op andere vlakken gaat zo ongeveer vanzelf. Hij onderneemt zo weinig qua herstel, dat ik een beetje leeg ben ook..
Er is denk ik wel beginontvankelijkheid voor therapie, misschien hoopt hij dat dat het antwoord gaat zijn op alle issues en wacht hij daar op.
Ik heb wel ultimatums gesteld mbt werk bijvoorbeeld, daar komt hij deze week op terug. Althans, dat hebben we afgesproken, ik moet het nog maar zien.. ik acht de kans vrij groot dat hij weer gaat melden dat hij niks kan of wil veranderen.
Buitenspel2024 schreef op 28-01-2025 om 12:18:
Hard to get spelen qua intiem zijn kan niet, want man wilt niks (los van of ik zou willen nu). Hard to get op andere vlakken gaat zo ongeveer vanzelf. Hij onderneemt zo weinig qua herstel, dat ik een beetje leeg ben ook..
Er is denk ik wel beginontvankelijkheid voor therapie, misschien hoopt hij dat dat het antwoord gaat zijn op alle issues en wacht hij daar op.
Ik heb wel ultimatums gesteld mbt werk bijvoorbeeld, daar komt hij deze week op terug. Althans, dat hebben we afgesproken, ik moet het nog maar zien.. ik acht de kans vrij groot dat hij weer gaat melden dat hij niks kan of wil veranderen.
Pff dat kan ik me voorstellen. Ik zou er he-le-maal gek van worden. Kwaad maar op een gegeven moment ook verlamd. Is dat (onbewust) niet een soort doel van hem? Want door zo'n extreem passieve houding leg je alles lam. Voelt ook als slachtofferschap en geen verantwoording nemen.
Buitenspel2024 schreef op 28-01-2025 om 12:18:
Hard to get spelen qua intiem zijn kan niet, want man wilt niks (los van of ik zou willen nu). Hard to get op andere vlakken gaat zo ongeveer vanzelf. Hij onderneemt zo weinig qua herstel, dat ik een beetje leeg ben ook..
Er is denk ik wel beginontvankelijkheid voor therapie, misschien hoopt hij dat dat het antwoord gaat zijn op alle issues en wacht hij daar op.
Ik heb wel ultimatums gesteld mbt werk bijvoorbeeld, daar komt hij deze week op terug. Althans, dat hebben we afgesproken, ik moet het nog maar zien.. ik acht de kans vrij groot dat hij weer gaat melden dat hij niks kan of wil veranderen.
Geen beslissing nemen is ook een beslissing nemen he? Dat is dus gewoon een nee.
En therapie is echt geen wondermiddel. Het is heel hard werken en volledig open zijn en willen veranderen in gedrag. Alles moet op tafel. Dat gaat de therapeut niet doen. Dat moet jij zelf doen met hun hulp.
Ik zou voor jezelf wel een grens trekken qua wat jij nodig hebt en wilt zien. Inzet is wel het minimale. Wil hij jou eigenlijk nog wel? Of wil hij al het gedoe van scheiden en de praktische situatie daarna (minder geld, alleen zijn etc) niet. Dus blijft hij uit liefde of uit gemakzucht bij jou.
