Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Elpisto schreef op 22-01-2025 om 13:06:
[..]
Ik blijf dat altijd wel een lastig koord vinden om op te balanceren. Want diezelfde kinderen hebben, over het algemeen, natuurlijk wel baat bij een gelukkig gezinnetje.
Niet dat je voor de kinderen bij elkaar moet blijven, of dat je als het echt gedoe is, veel beter apart kunt zijn van elkaar. Maar ik zie mijn kinderen nog wel steeds worstelen met het " maar hoe kan dit, jullie waren zo gelukkig met elkaar, nooit ruzie, nooit gedoe".
Als er ook ergens maar iets zit waarvan je allebei niet zeker bent of het weg gaat, zou je het altijd moeten zien uit te vogelen denk ik. Maar wel met je kinderen in het achterhoofd houdende.
Natuurlijk blijft dit, mn voor kinderen, altijd moeilijk. Kinderen zien, weten en beseffen/begrijpen, natuurlijk maar ten dele wat er zich afspeelt of heeft afgespeeld tussen hun ouders. Ook dit is allemaal afhankelijk van hun leeftijd, want vaak begrijpen kinderen, als zij later volwassen zijn, heus wel waarom jullie uiteindelijk nooit weer terug bij elkaar zijn gekomen.
Stresskipje schreef op 22-01-2025 om 13:11:
[..]
Maar dat is toch niet erg? Ik doe dat letterlijk ook nog steeds, pleisters er langzaam af trekken. Liever wat langer een beetje pijn, dan in 1 keer heel veel pijn.
Plus inderdaad voor de kinderen niet te drastische beslissingen nemen.
Dat is persoonlijk denk ik, of dat erg is. Ik heb er iig wel van geleerd dat de pleister er snel aftrekken in bepaalde situaties beter voor mijzelf is. Soms is een etterende wond echt voor niemand goed.
RoodVruchtje schreef op 22-01-2025 om 13:06:
[..]
Of (even advocaat vd duivel) ziet hij enorm op tegen scheiden, omdat iemand op zoek zal moeten naar een woning, het financieel zoveel impact heeft etc. Probeer het dus niet enkel als iets positiefs te zien of in jouw voordeel.
Nee, dat is niet zo. Hij gaat er financieel op vooruit en ergens anders wonen is ook geen probleem. Volgens mij wil hij juist scheiden, maar zelf de keuze niet maken.
Maar je hebt gelijk hoor, misschien zit er helemaal niks positiefs achter. Maar dat is een tic van me,ik bekijk alles automatisch positief. Ik maak ook zelden verwijten. Zit gewoon niet in me.
Stresskipje schreef op 22-01-2025 om 13:16:
[..]
Nee, dat is niet zo. Hij gaat er financieel op vooruit en ergens anders wonen is ook geen probleem. Volgens mij wil hij juist scheiden, maar zelf de keuze niet maken.
Dat kan ook, maar maakt het uiteindelijk uit wat zijn reden is? Zo lang hij niet uit liefde bij jou en/of zijn gezin is, lijkt mij de andere reden niet zo belangrijk. Maar dat is hoe ik er persoonlijk over denk uiteraard.
RoodVruchtje schreef op 22-01-2025 om 13:19:
[..]
Dat kan ook, maar maakt het uiteindelijk uit wat zijn reden is? Zo lang hij niet uit liefde bij jou en/of zijn gezin is, lijkt mij de andere reden niet zo belangrijk. Maar dat is hoe ik er persoonlijk over denk uiteraard.
Ik weet niet hoe je dat precies bedoeld, maar het maakt mij inderdaad ook niet zoveel uit waarom hij doet wat hij doet. Daar handel ik dan ook niet naar. Ik handel alleen naar wat voor mij goed voelt. En dat is samen het gezin draaien, de kinderen een intact gezin met betrokken vader, en hij is naar mij toe ook nog altijd even attent. Ik kan niet ontkennen dat ik dat fijn vind en het daar lekker van neem.
MRI schreef op 20-01-2025 om 19:18:
[..]
Jouw beschrijvingen van de minnares van je man gaan me hoe langer hoe meer tegen staan. Er zit zoveel dedain en haat in.
Alweer een tijdje geleden dat ik hier kwam meelezen en had enorm veel “in te halen”. Ik reageer nu op sommige dingen die me zijn opgevallen.
Wat we soms niet zien is dat de “haat” tegenover de minnares een veruitwendigheid is van de enorme pijn die de bedrogene voelt en die niet wordt erkend, die geen uitweg vindt. Haat is een authentieke emotie en dat heb je zomaar, je kiest daar niet voor. Het is het directe gevolg van een verwonding die je hebt opgelopen. Zoals je dat ook kunt hebben voor een chauffeur die je kind omver rijdt. Truus heeft een bewuste daad gesteld die je heeft beschadigd. Natuurlijk klopt het dat je uiteindelijk niet met Truus verder moet en natuurlijk is het beter dat je Truus uit je systeem krijgt, dat je het uiteindelijk met je partner zal moeten doen. Maar die haat is een legitiem gevoel, eentje waar je mee aan de slag zult moeten, maar op een gegeven moment wel volledig menselijk en begrijpelijk. Zeker als die Truus zich heeft binnen gewurmd in je gezin onder het mom van vriendschap. Dat is en blijft een rotstreek.
Ik vind het dus ook van een zeker dedain getuigen dat gekwetste mensen die hier hun gevoelens uiten op dit forum veroordeeld worden omdat ze uiting geven aan wat ze diep in hun hart voelen. Dat dat niet altijd met mooie woorden gebeurt, wel, dat moet niet.
LifeEvent! schreef op 20-01-2025 om 19:44:
[..]
Hoeren zijn ook mensen van vlees en bloed, gevoelens, emoties en verlangens. Dat is toch prettiger dan een opblaaspop te penetreren. En ja het houdt mensenhandel in stand (ondanks dat er natuurlijk ook hoeren zijn die het als werk zien en het leuk vinden) maar dat zien de meeste mensen niet die daar naar toe gaan. Ze worden gedreven door egoisme
Ik heb 17 jaar gewerkt met sekswerkers en er zijn evenveel redenen waarom zij dit werk doen als er sekswerkers zijn. Er valt één soort sekswerk af te keuren en dat is inderdaad gedwongen sekswerk. Verder kan ik zeggen dat er evenveel redenen zijn om voor dit werk te kiezen als er sekswerkers zijn. Vele sekswerkers hebben niet bijzonder veel last van hun werk, doen het tijdelijk om pragmatische redenen en er zijn er ook die er doodgewoon van genieten. In de meeste gevallen is het inderdaad gewoon een transactie, in andere gevallen is er een klik met bepaalde klanten en soms worden ze echt verliefd. Sommige voelen zich inderdaad eerder slachtoffer van de omstandigheden, maar anderen ervaren een soort macht over hun klanten, die ze eerder als zwak zien, die ze gemakkelijk rond hun vinger kunnen winden en op die manier veel geld kunnen aftroggelen. Ik wil je de verhalen besparen en het plezier die ze soms hebben als ze rond de koffietafel hun klanten beschrijven, die er dikwijls bekaaid vanaf komen.
Theekannetje schreef op 22-01-2025 om 13:53:
[..]
Alweer een tijdje geleden dat ik hier kwam meelezen en had enorm veel “in te halen”. Ik reageer nu op sommige dingen die me zijn opgevallen.
Wat we soms niet zien is dat de “haat” tegenover de minnares een veruitwendigheid is van de enorme pijn die de bedrogene voelt en die niet wordt erkend, die geen uitweg vindt. Haat is een authentieke emotie en dat heb je zomaar, je kiest daar niet voor. Het is het directe gevolg van een verwonding die je hebt opgelopen. Zoals je dat ook kunt hebben voor een chauffeur die je kind omver rijdt. Truus heeft een bewuste daad gesteld die je heeft beschadigd. Natuurlijk klopt het dat je uiteindelijk niet met Truus verder moet en natuurlijk is het beter dat je Truus uit je systeem krijgt, dat je het uiteindelijk met je partner zal moeten doen. Maar die haat is een legitiem gevoel, eentje waar je mee aan de slag zult moeten, maar op een gegeven moment wel volledig menselijk en begrijpelijk. Zeker als die Truus zich heeft binnen gewurmd in je gezin onder het mom van vriendschap. Dat is en blijft een rotstreek.
Ik vind het dus ook van een zeker dedain getuigen dat gekwetste mensen die hier hun gevoelens uiten op dit forum veroordeeld worden omdat ze uiting geven aan wat ze diep in hun hart voelen. Dat dat niet altijd met mooie woorden gebeurt, wel, dat moet niet.
zucht ja voor de zoveelste keer: Ja je bent gekwetst, maar je kiest ervoor naar welke richting je dat channelt. Vreemdganger vergeven en heel je haat channelen naar minnares maar vooral dat steeds beschrijven is een teken selectieve verontwaardiging.
Wat een onzin: iemand als hoer beschrijven en haar sekswensen ten toon stellen en daar niks van mogen zeggen terwijl er aan de andere kant vergeving wordt gepredikt en zou ook nog van dedain gedrag getuigen?
Ik was ook gekwetst als bedrogene, ik heb dat die vrouw nooit kwalijk genomen. Sterker nog, ik heb dat haar ook verteld. Het hoeft niet hoor je haat onderhouden, je hebt een keuze. Voor mij is dat -zeker als minnares alleenstaand is en geen bekende van jou- ook totaal niet legitiem. Maar die discussie is al zo vaak hier gevoerd: ik vind degene met een relatie verantwoordelijk voor de relatie, niemand anders. Dat zijn we niet eens en dat mag ook.
(begrijp wel dat als het een vriendin betreft, dat je kwader op haar bent en vind dat ook terecht maar nog geen reden haar hier te beschrijven.)
Ik mag gewoon zeggen als iets me tegenstaat hoor. Is heel wat anders dan iemand als hoer beschrijven en haar seksuele wensen op dit forum gooien.
En nou houd ik er echt over op want bovenstaande heb ik al vijf keer of zo geschreven.
Het is wat moeilijk om alle posts waar ik iets over kwijt wou allemaal terug te vinden. Maar ik las iets over het feit dat je macht ervaart als je je terugtrekt uit de relatie na bedrog en de alarmbellen die dat bij de vreemdganger laat afgaan, zodat die extra zijn best doet.
Dat “terugtrekken” door de bedrogene heeft wel, denk ik, als doel zichzelf te beschermen tegen nieuwe kwetsuren. Maar het neveneffect is inderdaad dikwijls dat je terug “begeerlijker” wordt voor de vreemdganger. Die is misschien bang om je te verliezen, maar ook loopt de spanning daardoor weer op waardoor ook de passie weer oplaait, iets wat blijkbaar werd “gemist” in de oude vanzelfsprekende relatie. Hoe meer de bedrogene zelfbewustzijn uitstraalt, en goed laat merken dat die eigenlijk ook alleen verder kan, hoe aantrekkelijker die weer wordt voor de ander. Voor even kan dat fijn zijn. Maar dat mag natuurlijk niet blijven duren, of je belandt in een relatie van eeuwig aantrekken en afstoten om toch maar die passie te blijven voelen. In een duurzame relatie moet er iets in de plaats komen, het bewust voor elkaar kiezen, op een gelijkwaardige basis. En verliefdheden op anderen laten passeren. Je moet dat echt willen. Echt gewoon willen. Dat is een puur verstandelijk gegeven, een commitment.
Vlak na het uitkomen van het bedrog had ik ook die macht over mijn man. Dat waren onze wittebroodsweken voor de tweede keer. Maar och boy, zo vermoeiend.
Zoals zovelen hier altijd zeggen, alles wat hier op dit forum aan bod komt is herkenbaar en maakt deel uit van een langdurig proces. Elk zal voor zichzelf moeten uitmaken hoe ver hij/zij daarin meegaat en waar de eigen grenzen liggen.
Dat is wat ik heb geleerd en hoe ik er in sta.
Stresskipje schreef op 22-01-2025 om 13:04:
[..]
Daar denk ik nu ook overna. Ik heb hem al een keer weggestuurd, maar dat vond ik vreselijk. De volgende heb ik hem al gevraagd om terug te komen.
Nu zijn we alweer verder en denk ik ook dat het mij rust kan geven. Maar de kinderen niet. En zij staan bij mij voorop.
Wat je daarboven schrijft is ook waar. Maar het "erom doen" is risicovol als het niet het gewenste resultaat geeft,en je het eigenlijk niet wou. Zou voor mij ook voelen als een spelletje spelen.
Ik denk ook dat je een consequentie alleen uit moet voeren als je er ook achter staat dat zoiets als eruit zetten, ook leidt tot einde oefening..
Daar ben ik dan nog niet, maar zoals het nu gaat zie ik het mezelf ook niet nog een jaar volhouden bij wijze van. Er moeten wel lichtpuntjes gaan komen binnenkort.. (snel graag)
Buitenspel2024 schreef op 22-01-2025 om 14:30:
[..]
Ik denk ook dat je een consequentie alleen uit moet voeren als je er ook achter staat dat zoiets als eruit zetten, ook leidt tot einde oefening..
Daar ben ik dan nog niet, maar zoals het nu gaat zie ik het mezelf ook niet nog een jaar volhouden bij wijze van. Er moeten wel lichtpuntjes gaan komen binnenkort.. (snel graag)
Heb je misschien tot de relatietherapie misschien iets aan een andere vorm van ondersteuning? Poh, maatschappelijk werk?
Misschien zelfs een mediator, die ondersteund ook in de emoties en stimuleert verbinding. Tegelijkertijd kun jij je informeren over een eventuele scheiding, hoe dat proces eruit komt te zien. En voor je man wordt het dan serieuzer dat je overweegt te scheiden.
Stresskipje schreef op 22-01-2025 om 14:40:
[..]
Heb je misschien tot de relatietherapie misschien iets aan een andere vorm van ondersteuning? Poh, maatschappelijk werk?
Misschien zelfs een mediator, die ondersteund ook in de emoties en stimuleert verbinding. Tegelijkertijd kun jij je informeren over een eventuele scheiding, hoe dat proces eruit komt te zien. En voor je man wordt het dan serieuzer dat je overweegt te scheiden.
Ja, ik heb een eerste afspraak gehad bij de poh. Maar die zijn ook druk, dus de volgende is pas weer begin februari...
Een mediator bedoel je voor samen? Dat vind ik icm met informeren naar een scheiding nog wel een stap te ver geloof ik.. Man zou daar misschien dan ook zo in meegaan, dan kan ie alle ellende onder het tapijt vegen en doen alsof hij niks gedaan heeft..
Buitenspel2024 schreef op 22-01-2025 om 14:52:
[..]
Ja, ik heb een eerste afspraak gehad bij de poh. Maar die zijn ook druk, dus de volgende is pas weer begin februari...
Een mediator bedoel je voor samen? Dat vind ik icm met informeren naar een scheiding nog wel een stap te ver geloof ik.. Man zou daar misschien dan ook zo in meegaan, dan kan ie alle ellende onder het tapijt vegen en doen alsof hij niks gedaan heeft..
Ja, dat snap ik ook wel weer. Ik overwoog het gisteren wel en had al een formulier ingevuld. Maar vandaag staat het me weer tegen, dus toch maar geen afspraak gemaakt.
Het is voor alles net te vroeg lijkt wel.
En hij tijdelijk ergens anders? Voor jou rust, maar zo te lezen heeft hij daar misschien ook wel baat bij.
Stresskipje schreef op 22-01-2025 om 15:23:
[..]
Ja, dat snap ik ook wel weer. Ik overwoog het gisteren wel en had al een formulier ingevuld. Maar vandaag staat het me weer tegen, dus toch maar geen afspraak gemaakt.
Het is voor alles net te vroeg lijkt wel.
En hij tijdelijk ergens anders? Voor jou rust, maar zo te lezen heeft hij daar misschien ook wel baat bij.
Precies dit, het is voor alles net te vroeg. Alleen niet te vroeg dat de mannen zouden moeten in kunnen zien wat ze nu allemaal op het spel zetten. Je leest bij zoveel dat de partners meteen vanuit een soort schuldgevoel of iets alle zeilen bij zetten na uitkomst. Maar misschien is dat dus ook wel een teken. En zo zit ik weer vast in mijn hoofd.
Hij ergens anders zou wel rust geven. Geeft hem tegelijkertijd alle ruimte en mogelijkheden om ook weer andere dingen te doen.. die die misschien sowieso wel kan doen, maar met een eigen plek en geen gezin is dat natuurlijk wel 100x makkelijker. Ik kan niet bedenken hoe hij mij daarin nu gerust zou kunnen stellen. Dan heb ik eigenlijk alsnog geen rust. Hij wel.. zou hem kunnen helpen als 'ie dat dan ook benut als rust en niet als alle ruimte met Truus. Pff..
Buitenspel2024 schreef op 22-01-2025 om 15:41:
[..]
Precies dit, het is voor alles net te vroeg. Alleen niet te vroeg dat de mannen zouden moeten in kunnen zien wat ze nu allemaal op het spel zetten. Je leest bij zoveel dat de partners meteen vanuit een soort schuldgevoel of iets alle zeilen bij zetten na uitkomst. Maar misschien is dat dus ook wel een teken. En zo zit ik weer vast in mijn hoofd.
Hij ergens anders zou wel rust geven. Geeft hem tegelijkertijd alle ruimte en mogelijkheden om ook weer andere dingen te doen.. die die misschien sowieso wel kan doen, maar met een eigen plek en geen gezin is dat natuurlijk wel 100x makkelijker. Ik kan niet bedenken hoe hij mij daarin nu gerust zou kunnen stellen. Dan heb ik eigenlijk alsnog geen rust. Hij wel.. zou hem kunnen helpen als 'ie dat dan ook benut als rust en niet als alle ruimte met Truus. Pff..
Als hij die tijd wel benut met Truus en niet tot inkeer komt dat dat zn huwelijk opblazen niet waard is weet je ook genoeg toch?
Ik denk nog steeds dat het tussen mijn man en Truus vroeg of laat een keer spaak loopt. Hem ergens anders laten vertoeven versneld dat proces misschien. Of niet,en/of ik kom makkelijker tot het besluit dat ik (ook) niet verder wil. Zoals RoodVruchtje schreef.
Ik merk zelf dat het me minder boeit dat/of hij met haar is als hij weg is. Als hij thuis is is het elke maar afwachten wanneer hij naar haar vertrekt. Dat verkondigd hij meestal last minute, en vaak blijft het dan bij een: ik moet om 16 uur weg en dan moet ik maar raden of vragen wat hij gaat doen (met haar eten voor hij moet werken of ze naar cursus gaan meestal). Dat zijn voor mij eigenlijk de enige triggers voor stress. Als hij gewoon thuis is heb ik er geen last van en geniet ik nog erg van zijn gezelschap en het samenzijn als gezin.
