Verder na ontrouw - deel 8

LifeEvent! schreef op 14-12-2024 om 01:02:

[..]

Dat zei die truus hier ook en schreef het in een brief naar mij. Tja ze bad ook in haar praiseband tijdens repetitie en uitvoeringen voordat ze mijn man appte met seksuele voorstellen. En mijn man ging aan tafel voor in gebed en deed hetzelfde. Zegt dus helemaal NIETS !

Men gaat ook niet vreemd omdat ze gevoel hebben voor iemand anders maar om het gevoel dat de ander geeft!

Spanning, zich begeerd voelen, geheimhouding, en daardoor lustopwekkend etc

En ik die dacht dat vreemdgaan totaal verketterd werd in de Bijbel. Maar daar trekken ze zich dus niet veel van aan.

Ja, dat is ook wel waar. Hij geeft dikwijls aan dat het de spanning was en de lust, waarschijnlijk komt het ene uit het andere voort.

Alysa schreef op 14-12-2024 om 08:37:

Hey W, toen uitkwam dat mijn man het met een 'vriendin' deed maakte ik haar ook mooier en sexier in mijn hoofd. Toen ik haar later voor het eerst weer sprak en zag bleek ze een stuk kleiner en niet zo knap. Ik herken jouw hersenen wel. De gedachtes waarom vreemdgaan met haar. Je wil het begrijpen. Je vergelijkt jezelf met haar. Niet doen! Want vreemdgaan zegt iets over jouw man. Niet over jou. Het bracht hem iets.

Maar ik onderschatte wel de kracht van de affaire. Lust was het zei man. Want mijn man wilde mij nooit kwijt. Houdt van mij. Ook mijn Truus zei dat. Dus ik dacht mooi het is klaar nu ik het weet. Fout gedacht. Hij beloofde nul contact meer. Maar dat bleek erg moeilijk. En daar ligt een valkuil waar ik bedrogenen nu voor waarschuw. Er ontstaat een band tussen minnaar en minnares. Ondanks houden van mij kon het vreemdgaan starten én doorgaan. Het is namelijk knap verslavend. En onze relatie stond onder hoogspanning door het verraad. Veel verdriet en boosheid. En de minnares begreep hem zoooo goed. Dus weer contact. Weer de bubbel in met haar. Om zich weer goed te voelen. Een nare cirkel.

Dus, of je de Truus nou lelijk(er) vindt of knap(per), lief of gestoord... realiseer je dat de drijfveren van je man anders kunnen zijn dan wat jij bedenkt. Onderzoek beiden (!) wat het vg /deze vrouw hem bracht.

Bedankt voor de eyeopener. Ik kan me geen lust in combinatie met haar voorstellen, maar ja. Weet ik zelf wel wat lust is? Van mijn 15e bij dezelfde man, ik ben erg onervaren op zulke vlakken. 

De therapeute werkt wel op de drijfveren, het waarom.

In mijn geval was het bedrog een verslaving zonder emotionele band. Hij houdt van mij, wil enkel mij, Maar vluchtte uit de realiteit in een andere wereld. (Kort uitgelegd voor diegene die mijn draadje niet lazen, oorzaak volgens therapeut jeugdtrauma door verwaarlozing en fysiek geweld, masturbatie was zijn vlucht als jongen... In verdere leven hield hij dit patroon aan, en met komst internet, kwam porno erbij en leidde tot tot chatten en betaalseks. Als seks gebruikt wordt als vlucht of coping mechanisme, een seksverslaving dus) 

Als ik dit draadje lees denk ik, goh, bedrogen worden waarbij affaire in het spel is met gevoelens en verliefdheden, de affaire opgeven maar toch contact houden, affaire herbeginnen of gewoon nog in het geniep sms'en... Dat lijkt nog zwaarder dan van mij om te dragen. Mijne heeft geen verliefdheid, gevoelens, intieme band... Dus dat is toch iets wat ik niet moet verwerken. 
Maar aan de andere kant, verliefd worden is iets menselijk, denk ik dan. Wat mijne deed... Ik kan het niet begrijpen.
Ik heb geen  Truus om vol te schelden, boos op te zijn. Mijne had gewoon seks met prosituees waar iedereen opzit. 

Ik hoef me dan ook niet te vergelijken met hen. Want daar kom ik wel altijd beter uit. Mooier dan ik misschien. Perfecte lijven en pornotieten. Maar je moet ze maar willen.
Gisteren zei hij trouwens dat hij zich zo erg schaamt dat hij dit deed.
Wel ik schaam me ook. Aan wie durf je zoiets vertellen. Mijn man deed dit. Pffff
Hoop dat ik dit ooit uit mijn hoofd krijg. Al is het maar 1 minuut... 

Sterkte aan allen. 

Wie het iets brengt om contact te hebben met en geruststelling te krijgen van Truus, die moet dat zeker doen.
Ik had echter altijd in gedachten dat Truus ook liegt dat ze barst. Bij mijn man was het ook een collega, die ook veel te verliezen had. Had ik haar gevraagd of ze nog contact hadden met elkaar op het werk, zou ze me zeker verzekerd hebben van niet. Hoe kun je vertrouwen op het woord van twee leugenaars? Die zeggen gewoon wat hen het beste uitkomt. Ook zij heeft me (ongevraagd) verzekerd dat mijn man altijd van mij blijven houden is, ik vond dat denigrerend van haar uit. Want wat weet zij nou van mijn man en mij? Helemaal niks. Alleen wat hij haar wijsgemaakt heeft. Zij was op dat moment, toen het uitkwam, gewoon heel bang van me, want mijn man koos voor mij en zij had er gewoon veel belang bij dat niets zou uitkomen. 
Wat ik altijd voor ogen heb gehad … in het web van leugens dat beide bedriegers rond zichzelf hebben geweven weet je nooit wat waar is. En je moet dat ook niet weten. Ik heb geen goedkeuring of geruststelling nodig van iemand die dag en nacht gelogen heeft. 
Het is enkel aan je eigen bedriegende partner om in het hier en nu te bewijzen dat zijn woorden overeenkomen met zijn daden. Als hij dat lange tijd volhoudt, dan pas komt het vertrouwen terug. Ik heb nooit veel geloof gehecht aan het verhaal dat beiden opdisten over de periode van hun verhouding. Wat zij doen als de bom pas is ontploft, is vooral damagecontrol, beide. Bang dat hun imago doorprikt wordt. Dat ook de omgeving zal weten wat ze uitgevreten hebben. 
Pas later dringt het besef bij de vreemdgaande partner door wat hij/zij werkelijk heeft veroorzaakt en welk diep verdriet dit heeft meegebracht. Ook het besef dat ze hun geliefde partner, die ze altijd vanzelfsprekend vonden, misschien wel eens kwijt zouden kunnen raken. Ze beseffen pas na een tijdje wat er allemaal is kapot gemaakt. Daarvoor waren ze enkel met zichzelf bezig en hun eigen verhaal. Het besef komt met de tijd. In het begin probeert men veelal te minimaliseren.
Ik heb mijn man en Truus dus de keuze gegeven: één van de twee moest ander werk zoeken. Of ik zou alles openbaar maken op het werk en bij de man en familie van Truus … Niet mooi van mij, maar dat kon me op dat moment werkelijk geen donder schelen. Wie zijn gat verbrandt moet maar op de blaren zitten. Ik heb hen wel tijd gegeven om ander werk te zoeken en na een paar maanden is ze vertrokken. Want wees nu eerlijk, de affaire heeft de verhouding tussen die twee op het werk voor altijd veranderd. Ook al ze elkaar voortdurend (moeten) mijden of negeren, dat kan men toch geen normale werkverhouding noemen. Ze hebben het gewoon verziekt. Ook voor zichzelf.

En natuurlijk is Truus een gewone vrouw en geen fantastisch fotomodel. Waarom werd zij juist de minnares? Dat is heel simpel. Omdat ze daar toevallig was en de omstandigheden juist zaten.

Ik denk dat het een groot misverstand is dat
- alleen mooie of aantrekkelijke mensen vreemdgaan
- dat gelovige mensen niet vreemdgaan 
- dat vreemdgangers niet meer van hun partners houden of de relatie willen beëindigen
- dat alle minnaars of minnaressen eigenlijk hopen dat de vreemganger voor hen zal kiezen. 

Ze zullen er vast zijn hoor. Maar ruim 40% van de eerste huwelijken loopt uit op scheiding (bij ongehuwden, mensen zonder kinderen en samenlevingscontracten is dat nog hoger). Vreemdgaan is van alle tijden en alle soorten mensen doen het. Feit is dat aantrekkingskracht in tal van zaken zit. Je valt niet alleen op iemand vanwege zijn uiterlijk. Juist karakter, persoonlijkheid zijn veel sterker. En bijna ieder mens heeft wel wat leuks. Dat uiterlijk zegt dus niet zoveel. Het geloof ook niet. Veel mooie woorden maar ook veel onderdrukking en tal van zaken die niet mogen. Uiteindelijk maken mensen hun eigen keuzes  .

En dan het idee dat je alleen van 1 persoon kunt houden. Dat is een soort sprookje. Houden van kan op vele manieren van verschillende mensen. Je hebt immers ook liefde voor meer dan 1 kind. Waarom dan niet voor meer dan 1 partner? Hij kan dus prima van jou (blijven) houden en daarnaast gek zijn met een ander (of juist niet). En verder zijn er tal van mensen die echt geen relatie willen met hun minnaar. Die zijn volkomen gelukkig als single of met hun eigen partner. Of zien dat hun minnaar erg leuk is voor erbij maar helemaal geen relatiemateriaal. Ik heb ooit iemand horen zeggen "ze mag hem houden hoor. Ik hoef hem maar voor 1 ding". 

Veel mensen blijven hangen in toch wat ouderwetse en stereotype beelden van de eenzame minnares die thuis smachtend wacht op contact. Terwijl er tal van redenen zijn om dit te doen. Juist een zeer langdurige relatie of niets anders kennen dan slechts 1 persoon vanaf je tienertijd kan zorgen voor saaiheid en behoefte aan eens wat anders.

Izza schreef op 15-12-2024 om 16:21:

Ik denk dat het een groot misverstand is dat
- alleen mooie of aantrekkelijke mensen vreemdgaan
- dat gelovige mensen niet vreemdgaan
- dat vreemdgangers niet meer van hun partners houden of de relatie willen beëindigen
- dat alle minnaars of minnaressen eigenlijk hopen dat de vreemganger voor hen zal kiezen.

Ze zullen er vast zijn hoor. Maar ruim 40% van de eerste huwelijken loopt uit op scheiding (bij ongehuwden, mensen zonder kinderen en samenlevingscontracten is dat nog hoger). Vreemdgaan is van alle tijden en alle soorten mensen doen het. Feit is dat aantrekkingskracht in tal van zaken zit. Je valt niet alleen op iemand vanwege zijn uiterlijk. Juist karakter, persoonlijkheid zijn veel sterker. En bijna ieder mens heeft wel wat leuks. Dat uiterlijk zegt dus niet zoveel. Het geloof ook niet. Veel mooie woorden maar ook veel onderdrukking en tal van zaken die niet mogen. Uiteindelijk maken mensen hun eigen keuzes .

En dan het idee dat je alleen van 1 persoon kunt houden. Dat is een soort sprookje. Houden van kan op vele manieren van verschillende mensen. Je hebt immers ook liefde voor meer dan 1 kind. Waarom dan niet voor meer dan 1 partner? Hij kan dus prima van jou (blijven) houden en daarnaast gek zijn met een ander (of juist niet). En verder zijn er tal van mensen die echt geen relatie willen met hun minnaar. Die zijn volkomen gelukkig als single of met hun eigen partner. Of zien dat hun minnaar erg leuk is voor erbij maar helemaal geen relatiemateriaal. Ik heb ooit iemand horen zeggen "ze mag hem houden hoor. Ik hoef hem maar voor 1 ding".

Veel mensen blijven hangen in toch wat ouderwetse en stereotype beelden van de eenzame minnares die thuis smachtend wacht op contact. Terwijl er tal van redenen zijn om dit te doen. Juist een zeer langdurige relatie of niets anders kennen dan slechts 1 persoon vanaf je tienertijd kan zorgen voor saaiheid en behoefte aan eens wat anders.

Ben het (bijna) helemaal eens met deze reactie, maar vetgedrukte had wat mij betreft weggelaten kunnen worden. Niet dat ik het er niet mee eens ben, maar het is niet een van doorslaggevende reden om enkel vreemd te gaan!

Deze relaties sneuvelen vaak al om diverse andere redenen, waarbij vreemdgaan slechts een symptoom is en de knoop vaak wordt doorgehakt om meerdere andere redenen.

Theekannetje, ik wilde haar gewoon zien omdat ik haar zo mooi gemaakt had in mijn hoofd en de psychologe zei dat ik haar 'kleiner' moest maken maar dat me niet lukte.
En ik had vragen, waarvan ik zoiets had van 'als zij er hetzelfde op antwoord, dan zal het wel kloppen zeker'?

Één van mijn eerste reacties was ook dat 1 van beiden ander werk moest zoeken.
Maar op zich hebben ze niet zoveel met elkaar te maken, ze zitten elk in een ander gebouw, enkel middageten is in hetzelfde gebouw en daar kunnen ze elkaar gerust ontlopen, mijn man eet meestal ook als 1 van de laatsten.
Ze belt hem ook niet meer op, maar belt zijn collega's met problemen op.

En dan het idee dat je alleen van 1 persoon kunt houden. Dat is een soort sprookje. Houden van kan op vele manieren van verschillende mensen. Je hebt immers ook liefde voor meer dan 1 kind. Waarom dan niet voor meer dan 1 partner? Hij kan dus prima van jou (blijven) houden en daarnaast gek zijn met een ander (of juist niet). En verder zijn er tal van mensen die echt geen relatie willen met hun minnaar. Die zijn volkomen gelukkig als single of met hun eigen partner. Of zien dat hun minnaar erg leuk is voor erbij maar helemaal geen relatiemateriaal. Ik heb ooit iemand horen zeggen "ze mag hem houden hoor. Ik hoef hem maar voor 1 ding".

Ik hou van sprookjes 😅 Ik heb altijd gedacht dat als je van je partner houd, je de boot afhoud naar anderen toe. Ik heb heus ook wel al eens een kriebel gevoeld voor een andere man, maar geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht daar iets mee te doen. Dus ik kan me niet inbeelden dat je van 2 vrouwen tegelijk kan houden.

Hier is Truus ook zo. Die wil echt geen relatie meer, heeft genoeg afgezien met haar ex. Maakte haar de ideale minnares volgens mijn man, zucht.

Veel mensen blijven hangen in toch wat ouderwetse en stereotype beelden van de eenzame minnares die thuis smachtend wacht op contact. Terwijl er tal van redenen zijn om dit te doen. Juist een zeer langdurige relatie of niets anders kennen dan slechts 1 persoon vanaf je tienertijd kan zorgen voor saaiheid en behoefte aan eens wat anders.

Hier past het dan bij de saaiheid denk ik. We waren elkaars eersten. Hij gaf na de ontdekking onder andere aan dat het idee van voor de rest van zijn leven maar met 1 vrouw te vrijen hem benauwde. Had dan eerst het fatsoen gehad om met mij te breken kan ik alleen maar denken.

RoodVruchtje schreef op 15-12-2024 om 18:25:

[..]

Ben het (bijna) helemaal eens met deze reactie, maar vetgedrukte had wat mij betreft weggelaten kunnen worden. Niet dat ik het er niet mee eens ben, maar het is niet een van doorslaggevende reden om enkel vreemd te gaan!

Deze relaties sneuvelen vaak al om diverse andere redenen, waarbij vreemdgaan slechts een symptoom is en de knoop vaak wordt doorgehakt om meerdere andere redenen.

Ik ben benieuwd naar de andere redenen? Kan ik er misschien iets uithalen.

winnie ik begrijp dat heel goed. De hele maatschappij is gebouwd rondom het idee van romantiek. Dat er maar 1 ware persoon is voor altijd. Kijk maar eens naar films bijvoorbeeld. En de kerk werkt ook mee in dat idee. Maar uiteindelijk is dat natuurlijk een concept dat door mensen is bedacht (ooit). Het is niet onze natuur en het heeft ook eeuwen niet bestaan. Nog niet zo lang geleden trouwden mensen puur uit financiën of politieke motieven (bezit, veiligheid, grondgebied). Dat had niets met liefde te maken en het was heel normaal dat je daarvoor anderen had. Nu zoeken wij alles wat we hebben in 1 persoon. Dat kan iemand natuurlijk niet waarmaken. En je ziet dat tegenwoordig heel veel mensen ook om soortgelijke motieven als vroeger bij elkaar blijven. 

Bedenk dat jij toch ook heel veel zult houden van je kinderen. Als je er 3 of 4 hebt zal die liefde zich vermenigvuldigen. Bij je ouders, vrienden of familieleden werkt het ook zo. Dat werkt bij veel mensen dus ook zo bij hun extra partners. De liefde voor de eerste partner is niet minder. Er komt gewoon wat bij. 

En om heel eerlijk te zijn. Je hele leven het maar met 1 persoon doen is voor heel erg veel mensen enorm benauwend. 

Winnie86 schreef op 16-12-2024 om 09:56:

Theekannetje, ik wilde haar gewoon zien omdat ik haar zo mooi gemaakt had in mijn hoofd en de psychologe zei dat ik haar 'kleiner' moest maken maar dat me niet lukte.
En ik had vragen, waarvan ik zoiets had van 'als zij er hetzelfde op antwoord, dan zal het wel kloppen zeker'?

Één van mijn eerste reacties was ook dat 1 van beiden ander werk moest zoeken.
Maar op zich hebben ze niet zoveel met elkaar te maken, ze zitten elk in een ander gebouw, enkel middageten is in hetzelfde gebouw en daar kunnen ze elkaar gerust ontlopen, mijn man eet meestal ook als 1 van de laatsten.
Ze belt hem ook niet meer op, maar belt zijn collega's met problemen op.

Ik heb wel altijd afgevraagd of dat dan het verschil is tussen een man en een vrouw in deze situatie, of dat dat heel erg per persoon verschilt? Want ik heb die neiging echt totaal niet gehad. Niet eens zo zeer omdat ik het beide keren totale idioten vond die haar echt niet beter zouden gaan behandelen dan dat ik gedaan heb ofzo. Maar vooral ook omdat het voor mij een soort van erkenning zou zijn geweest dat ik niet goed genoeg ben. En ik ben absoluut wel goed genoeg. Alleen wou of kon ze dat niet zien. 

Maar het doet er zo weinig toe in mijn ogen: Of ze nu knap of lelijk zijn, groot of klein, oud of jong. Heb je allemaal geen invloed op, het is niet van invloed op de keuze van je partner en het zou ook totaal niet van invloed moeten zijn over hoe je je voelt over jezelf. Die vragen herken ik opzich wel, maar het blijft natuurlijk altijd de vraag in hoeverre iets eerlijk beantwoord wordt, of dat er nog steeds dingen weg gelaten worden.

Winnie86 schreef op 16-12-2024 om 10:43:

[..]

Ik ben benieuwd naar de andere redenen? Kan ik er misschien iets uithalen.

Mensen ontwikkelen zich gedurende hun leven. Jij bent niet meer dezelfde persoon als toen je 20 of 30 was. En dat gaat je hele leven zo door. Vaak zie je dat het heel lastig is een partner te vinden die aan kan blijven sluiten bij die individuele ontwikkeling. Je partner veranderd natuurlijk ook. En dan krijg je dat mensen uit elkaar groeien of hun eigen leven hebben. Ik ken heel wat broer-zus huwelijken bijvoorbeeld. Of mensen die niet weg kunnen of willen uit hun huwelijken vanwege het huis, de kinderen, financiën of sociale status (waaronder ook het geloof). Die zijn feitelijk klaar met elkaar en dan is daar ruimte voor de derde. Iemand die beter bij jou past op dat moment in je leven (bijvoorbeeld vanwege hetzelfde werk, opleiding, sport of bepaalde interesses).

Natuurlijk is er ook een categorie die dat wel kan bespreken en waarbij zelfs openheid mogelijk is. Maar dan moet je wel ruimdenkend genoeg zijn. En een zeer sterke relatie hebben. Dat is niet makkelijk. Die mensen ben ik regelmatig tegen gekomen. Helaas zijn velen niet zo sterk. En vreemdgaan is dan zoveel makkelijker. Daar ken ik er dus ook genoeg van. De meesten willen thuis niet kwijt. Maar er zijn er genoeg die het niet echt uitmaakt. Het huwelijk is immers al over. Soms knijpt de partner een oogje dicht (vrouwen die bijvoorbeeld geen seks meer willen na de overgang). 

andere redenen: zijn verschillende seksuele wensen, benieuwd zijn naar iemand anders, saaiheid in het leven of de relatie, een ander leven willen, gezondheidsproblemen bij de partner, weer een eigen leven willen, persoonlijke problemen (zoals een verslaving), affaires in de omgeving of een grote persoonlijke gebeurtenis (ziekte/overlijden etc) waardoor iemand gaat nadenken.

Izza schreef op 16-12-2024 om 10:55:

winnie ik begrijp dat heel goed. De hele maatschappij is gebouwd rondom het idee van romantiek. Dat er maar 1 ware persoon is voor altijd. Kijk maar eens naar films bijvoorbeeld. En de kerk werkt ook mee in dat idee. Maar uiteindelijk is dat natuurlijk een concept dat door mensen is bedacht (ooit). Het is niet onze natuur en het heeft ook eeuwen niet bestaan. Nog niet zo lang geleden trouwden mensen puur uit financiën of politieke motieven (bezit, veiligheid, grondgebied). Dat had niets met liefde te maken en het was heel normaal dat je daarvoor anderen had. Nu zoeken wij alles wat we hebben in 1 persoon. Dat kan iemand natuurlijk niet waarmaken. En je ziet dat tegenwoordig heel veel mensen ook om soortgelijke motieven als vroeger bij elkaar blijven.

Bedenk dat jij toch ook heel veel zult houden van je kinderen. Als je er 3 of 4 hebt zal die liefde zich vermenigvuldigen. Bij je ouders, vrienden of familieleden werkt het ook zo. Dat werkt bij veel mensen dus ook zo bij hun extra partners. De liefde voor de eerste partner is niet minder. Er komt gewoon wat bij.

En om heel eerlijk te zijn. Je hele leven het maar met 1 persoon doen is voor heel erg veel mensen enorm benauwend.

uh nou nee hoor: "Dierenliefde bestaat in veel verschillende vormen. Zo lijken gibbonapen heel erg op mensen, omdat ze een gezinnetje vormen met hun vaste partner. Ook wolven, zwanen en Andescondors gaan op zoek naar hun ware liefde. Wanneer ze die vinden, blijven ze voor altijd samen." (rangerclub.be/nl/dossiers/liefde-bij-dieren)

Ja ik ben het eens dat de monogame altijddurende liefde extreem wordt gepromoot, maar om te zeggen dat het tegen onze natuur is, is ook weer niet waar. 

Je hebt als mens keuzemogelijkheden, één daarvan is monogamie, de andere seriële monogamie of polyamorie. Wees voor alles eerlijk, is mijn credo. Niet levenslang tegen één persoon aan kunnen kijken: ik denk dat ook voort komt uit thrill seeking. Mensen hebben zoveel lagen en ontwikkelen ook steeds verder. Als je je blijft openstellen voor wie die ander op een dieper niveau is, kan ik me voorstellen dat er genoeg van krijgen wegvalt. Het heeft ook iets oppervlakkigs, van de een naar de ander rennen. En serieus denk ik dat het ook nadelig is voor vrouwen: zoals het nu is, komen 60+ vrouwen echt niet meer aan de man, het zij mono- of polygaam, terwijl mannen veel jongere types aan de haak kunnen slaan. Je kan leuk polygaam in het leven staan zolang je door je uiterlijk nog de keuze hebt uit diverse minnaars, maar op een gegeven moment is dat toch echt over. Blijft alleenstaand leven ook een redelijke optie kan zijn. 

Een heel groot voordeel van monogamie is dat je elkaar kent en dat je niet bang hoeft te zijn voor allerlei seksuele overdraagbare aandoeningen. Want als je (gezamenlijk) besluit dat het oké is om meerdere sekspartners te hebben, dan valt deze zekerheid weg. 
Tenzij je het altijd met een condoom doet. Maar in de praktijk blijkt zonder toch veel lekkerder.

Ik ken een paar stellen die vinden swingen helemaal fantastisch. Maar de vrouwen hebben wel constant vaginale bacteriele infecties. Want een man die eerst bij de ene er in gaat en vervolgens bij de ander, geeft dat door. Zelfs als daar tijd tussen zit. Het is maar net wat je leuk vindt...