Verder na ontrouw - deel 8

Peet52! schreef op 07-11-2024 om 14:28:

[..]

Dat is idd wel een hele goed om in mijn achterhoofd mee te nemen. Want nu ik daar over nadenk gaat alles op zijn voorwaarden. Zijn voorwaarden om nergens meer over te praten en naar te vragen. Ik heb dat maar te accepteren.

Het waren zijn woorden die hij typte dat ik geen persoonlijke dingen meer mocht sturen. Oke...toegegeven...het waren hele boze dingen die ik schreef..en daaran toevoegen...dat ik hier gratis woonde. Dus een verkapte bedreiging.

Dus dat schuldgevoel dat kan wel eens kloppen. En dat helpen. Tja..op zijn voorwaarden en moet ik me houden aan zijn ongeschreven regels. Heel goed dat ik er weer even nuchter over na kan denken. Dank voor je inzicht.

Graag gedaan. Het is altijd makkelijker op er als buitenstaander nuchter naar te kijken dan wanneer je er met al je emoties middenin zit.

Door wat je hierboven schrijft heb ik wel sterk het idee dat ik gelijk heb met mijn aanname dat het voornamelijk schuldgevoel is dat hier speelt. Hij geeft aan van alles te willen doen om te "helpen", maar daar zitten wel voorwaarden aan die alleen ZIJN belang dienen en niet de jouwe. Misschien is het zelfs niet alleen schuldgevoel, maar ook gemakszucht: jouw verdriet komt hem helemaal niet uit en daar wil-ie niet mee geconfronteerd worden.

Ik zou helemaal geen "hulp" aannemen als ik jou was, want daarvoor krijg je op enig moment de rekening gepresenteerd. Bekijk het zakelijk en neem een advocaat die jouw belangen behartigt. Zorg dat je krijgt waar je recht op hebt en trap niet in de valkuil te denken dat dat "hulp" is.  Het is gewoon de zakelijke afhandeling van een scheiding.

Persephone schreef op 07-11-2024 om 13:02:

[..]

Volgens mij deed je dat zelf, door over een LAT-relatie te beginnen.

Eens! Ik vond dat echt wel een uitspraak hoor, dus niet voor ‘zomaar een leuke’ dame en volgens mij begrijp je dat best Elpisto. Blijft mijn vraag staan…..heb je weleens een hele poos (dus geen paar weken/maanden) alleen voor jezelf gezorgd en zelfstandig gewoond?

Anna Cara schreef op 07-11-2024 om 16:12:

Hij kan ook nog steeds kneiter veel van Peet houden en zichzelf voor zijn kop slaan dat zijn stupide vg en leugens hem zijn huwelijk met haar hebben gekost. Dat hij droomt dat het weer goed is. 

Een begin zou dan kunnen zijn eens naar haar verdriet te luisteren. Maar daar mag Peet dan weer niks over zeggen. Dat komt op mij niet zo enorm liefdevol over, hoor.

RoodVruchtje schreef op 07-11-2024 om 16:15:

[..]

Eens! Ik vond dat echt wel een uitspraak hoor, dus niet voor ‘zomaar een leuke’ dame en volgens mij begrijp je dat best Elpisto. Blijft mijn vraag staan…..heb je weleens een hele poos (dus geen paar weken/maanden) alleen voor jezelf gezorgd en zelfstandig gewoond?

Oke naja, ik heb nooit gedate en al zeker niet in een situatie waarin het wat gecompliceerder leek, dus leek het mij wel een verstandige zet om heel vroeg al aan te geven dat ik en geen kinderen meer kan krijgen en niet meer wil samenwonen. Maar misschien is dat wel niet zo normaal. Ik heb er geen ervaring mee, once again.

Niet een hele poos nee. Dat ga ik nu beleven. Zoals gezegd, ik zie mezelf de aankomende jaren absoluut niet meer samenwonen. Het is eerst tijd voor mijn kinderen om een beetje met de voetjes op de grond te komen. Er staat aan de andere kant, bij de ex vrouw, nog veel op de rol waar ze last van gaan krijgen ( ben ik bang) dus de focus is in die zin voor nu op mijn kinderen. 

Daarna komt de tijd voor mezelf. Ik voel me best oke, maar het is natuurlijk allemaal niet niks. Dus ook daar de tijd voor mezelf om mijn hobby's uit te voeren, te doen waar ik zelf zin in heb en ergens in dat verhaal moet ik ook nog een bedrijf overnemen. Dus, believe me, ik stort mezelf niet head over heels in een nieuwe relatie. 

Dat kan ook helemaal niet. 3 maand geleden zat ik nog nietsvermoedend te wachten tot we op vakantie gingen.

Anna Cara schreef op 07-11-2024 om 16:05:

Sorry hoor, ik begrijp iets niet over alles op zijn voorwaarden, want jij wil toch scheiden? En tempo maken met je eigen huis en daar niet willen blijven wonen. Blijkbaar ben je lelijk naar hem in appjes (?). Dan vind ik het best begrijpelijk dat hij ook lelijk reageert over geldzaken en zegt dat lelijke woorden op moeten houden.

Hij is niet lelijk in geldzaken. In het geheel niet en ook nooit geweest. Waar ik voor moet waken is dat hij weer niet voor mij gaat zorgen. Dat ik dat niet weer toelaat. Want het voelt heel comfortabel als iemand voor je zorgt.

En idd snap dat de verwijten moeten stoppen. Daar ben ik ook mee gestopt. Communicatie verloopt nu via de mail .Dat is ook beter. Maar man is wel iemand dat als je een weerwoord hebt hij dat lastig vind om mee om te gaan. Dat bedoel ik met zijn voorwaarden. Dus ik probeer de communicatie nu zo zakelijk mogelijk te houden

Willen scheiden. Nou dat is niet geheel het geval. Ik heb nooit willen scheiden maar leven met leugens / wantrouwen wil ik ook niet meer. Hij heeft een 2e kans gekregen. Al uniek met mijn verleden en dat heeft hij zich ook heel goed beseft. En had dat ook nooit verwacht. Ik heb hem weer leren vertrouwen en als je dan nu achteraf ook weer dingen hoort..nou ik kan je vertellen dat voelt wel degelijk als weer een mes in je rug. En dan kunnen er voor hem duizend redenen zijn om het allemaal voor zich te houden maar deze 3.5 jaar voelt echt als een 2e leugen. Tja..daar zit mijn boosheid wel degelijk. Maar besef dat het moet stoppen hoor naar man toe..en doe dat ook niet meer.

Het huis..met de huidige woon crissis is dit aanbod voor mij wel heel aantrekkelijk. Het enige is waar ik nu over nadenk. Als man hier blijft wonen...zit ik alleen op een flat. Ik heb de laatste weken genoeg verhalen gelezen over  vrouwen die helemaal alleen over blijven. Dat volwassen en bijna volwassen kinderen er geen zin in hebben om constant te moeten verkassen. En dat is begrijpelijk.

RoodVruchtje schreef op 07-11-2024 om 16:11:

@Peet

Natuurlijk is dit heftig, opeens blijft het niet enkel bij woorden, maar ga je werkelijk stappen ondernemen met eigen verantwoordelijkheden!

Ik ben het eens met wat Persephone schrijft, ik zou zoveel mogelijk proberen te voorkomen ‘vast’ aan hem te blijven zitten en het helemaal zelf te doen. Wat fijn dat dit appartement zo onverwachts voor jou beschikbaar komt!

Hoe zijn je kinderen eronder?

🌹

Ja dat...zolang ik hier nog in huis zat voelde het nog enigzins vertrouwd. Maar nu gaat het in een sneltreinvaart wat me ook wel heel erg duizelt..maar ook een kans. Ben heel blij maar natuurlijk ook heel erg verdrietig. Verdriet vanwege het afscheid wat ik nu moet gaan nemen. Het wordt nu echt ofzo. De echte veranderingen gaan nu plaats vinden.

Ja dat wat jij zegt..ik zal me moeten losweken van hem. Geld voor ons beiden denk ik.

De kinderen gaan er redelijk goed mee om vind ik. We zijn er heel open in en hij heeft elke dag contact met ze en spreekt regelmatig met ze af. Daar hebben ze ook echt behoefte aan en hij ook. Beiden hebben wij ook het belang voor de kinderen voorop staan en daarom probeer ik echt in het zakelijk contact te blijven. Ik wil absoluut geen vechtscheiding. Maar doordat ik gisteren even telefonisch met hem gesproken heb denk ik dat dat we er wel uitkomen. Mits het contact op deze manier blijft verlopen en ik geen persoonlijke dingen deel. Dus ik was wel verbaasd dat hij begon over dat hij zoveel droomde van mij. 

Anna Cara schreef op 07-11-2024 om 16:28:

[..]

Luisteren naar haar verdriet is anders dan luisteren naar boze woorden.

Daarnaast kan verdriet aanhoren mega Pijnlijk zijn want schuldgevoel. En wat wint hij er mee? Peet heeft haar keuze gemaakt. Waarom zou hij dan nog het gevolg van zijn eigen leugens willen horen?

Ik pleit het niet goed, maar het pad ingeslagen naar scheiding brengt ook veel emotie met zich mee. En keuzes. Peet kiest maar hij mag ook kiezen.

Ja dat geloof ik ook. Alleen is dat wel heel zwaar als je 3.5 jaar lang in een bubbel hebt geleefd met zijn tweeën en als gezin..en als je dan merkt dat iemand weer hetzelfde reageert als de vorige keer en meteennweer in zijn afweermechanisme schiet. Weet je..ik zou wel heel graag wat antwoorden willen. Maar weet dat ik ze niet ga krijgen.

Ik kwam laatst na weer een nieuwtje helemaal overstuur aan op mijn werk. Nou datis me nog nooit gebeurd..ik belde huilend mijn vriendin op..is me ook nog nooit gebeurd. Toen dacht ik..nu is het klaar. Ik wil geen antwoorden meer. Ik wordt er toch alleen verdrietig van. Het brengt me niets meer. En idd..we gaan nu een ander traject in. En ik heb absoluut geen zin in een gevecht. Voor ons allemaal niet. 

En nu blijf ik afstandelijk en zakelijk. En deelt hij persoonlijke dingen. Is wel weer een trigger voor mij. Want het is zijn beslissing geweest om het zo te doen en te willen. 

Anna Cara schreef op 07-11-2024 om 16:12:

Hij kan ook nog steeds kneiter veel van Peet houden en zichzelf voor zijn kop slaan dat zijn stupide vg en leugens hem zijn huwelijk met haar hebben gekost. Dat hij droomt dat het weer goed is. En schuldgevoel hebben vind ik ook best logisch. Zo iets.

Neemt niet weg dat jij een keuze hebt gemaakt Peet. En niet alles was slecht tussen jullie. Dat maakt ook jouw vlagen van ... logisch.

Ja dat kan. Of het is een tijdelijke respons nu hij beseft dat hij haar echt kwijt is en dat hij probeert haar op deze manier terug te krijgen maar zodra hij Peet weer zou 'hebben' terugvalt in zijn oude gedrag. Als ik het me goed herinner, hebben zij toch best een geschiedenis van aantrekken en afstoten. Steeds er mee op willen houden maar toch weer doorgaan waardoor hij misschien makkelijker denkt dat Peet te manipuleren is. 

Peet: sterk dat je deze stap neemt hoor. Hou vol. En als je twijfelt: ook over een jaar kan je terugkeren op je schreden. Maar voor nu is het voor jou iig heel goed om een tijd op je zelf te zijn, denk ik. Sterkte

oh ja Peet, eens met MRI, ook ik vind het enorm sterk dat je deze stap neemt!

Het is doodeng, maar het zal jou na een poos zo ontzettend veel rust geven op vele vlakken, daar ben ik van overtuigd!

MRI schreef op 07-11-2024 om 18:30:

[..]

Ja dat kan. Of het is een tijdelijke respons nu hij beseft dat hij haar echt kwijt is en dat hij probeert haar op deze manier terug te krijgen maar zodra hij Peet weer zou 'hebben' terugvalt in zijn oude gedrag. Als ik het me goed herinner, hebben zij toch best een geschiedenis van aantrekken en afstoten. Steeds er mee op willen houden maar toch weer doorgaan waardoor hij misschien makkelijker denkt dat Peet te manipuleren is.

Peet: sterk dat je deze stap neemt hoor. Hou vol. En als je twijfelt: ook over een jaar kan je terugkeren op je schreden. Maar voor nu is het voor jou iig heel goed om een tijd op je zelf te zijn, denk ik. Sterkte

MRI..ik denk dat je hier helemaal een punt hebt. Wij hadden achteraf gezien zo'n toxic relatie. En ik snap dat dat voor de buitenwereld niet te begrijpen is. Want wie laat zich nou kutwijf noemen. Nou ik dus. En er zijn nog wel ergere dingen naar me geschreeuwd. Maar daarna...zo dan kreeg ik toch een aandacht en spijtbetuigingen.Zo ging het ons hele huwelijk. Met opmerkingen van " eigenlijk val ik op brunettes ", en als we seks hadden gehad en ik bijv een bijdehante opmerking maakte.( in zijn ogen) Zo...hebben we soms seks gehad met andere woorden daar ben ik niet van gediend..je moet wel je plek weten.

Wat ik me nu realiseer na al dat zelf werk en filmpjes kijken. Vooral filmpjes van Lars Faber vind ik duidelijk omschreven was dat ik totaal in een hypnose zat. Hoe anders laat je dat toe. In het begin van onze relatie. Hij deed precies waar hij zin in had. En gaf ik dat nog wel aan. Met als gevolg enorme ruzies. Zelf zo dat ik dan naar mijn moeder vluchtte. Ik het gevoel kreeg dat ik gek werd. Dus op een gegeven moment zeg je niet zoveel meer. Alleen de ruzies bleven.

Alleen de afgelopen 3.5 jaar ben ik zo met mezelf aan het werk geweest dat ik dingen begon te herkennen. Zo ook onze laatste discussie. Er was weer wat...in zijn ogen maar ik was ergens mee bezig.  En reageerde niet goed in zijn beleving. Dus ik zat op de bank en voelde mijn please gedrag naar boven komen.  Ik herkende dat. En ze zeggen altijd. Als je het herkent dan kan het helen beginnen. Dus ik bleef zitten waar ik zat. Sprong niet meteen in de houding om hem te pleasen.

Later het gesprek aangegaan. In mijn ogen bleef ik rustig. Ik wilde er volwassen mee omgaan.  Dus het bespreken zonder al te veel drama. Wat bij ons altijd het geval was. En ik herkende dat hij net zo lang doorging tot hij een reactie van me kreeg. Dus herkenning wat hij van me wilde. En toen gingen mijn ogen open. Ik herkende een patroon wat ik nooit herkend zou hebben als ik me daar niet in verdiept had maar bedacht me ook dat wij nooit op een volwassen manier zouden kunnen communiceren. Hij had mijn energie / reactie nodig. Ik kon dat zo duidelijk herkennen. Het patroon. De dynamiek tussen ons. De ups en downs. De drama's. Ik besefte me dat er tussen ons nooit rust zou komen. Het zou nooit gaan kabbelen in onze relatie.

Dus nu als ik een terugval heb in mijn gevoel kijk ik filmpjes van Lars Faber en wat het patroon was in onze relatie. Hij heeft het veel over narcisme. En nu wil ik mij a.s. ex geen narcist noemen maar dat hij trauma's heeft vanuit zijn verleden dat is zeker zo  Hij plaatste mij op een voetstuk. Stemmingswisselingen...die had ik bijna nooit. Ben zo gelijkmatig als ik weet niet wat. Nu weet ik waarom die werden ook niet getolereerd.  Maar weet ook inmiddels dat we elkaar aantrekken op onze pijnstukken. Dus ja als ik hem dan weer telefonisch spreek en hij weer zo aangedaan js of zo goed voor me wil zorgen..dan raakt dat me. Ik weet nu wel heel zeker dat ik nooit meer terug kan bij hem. Hij heeft me teveel pijn gedaan. Teveel grenzen die hij over gegaan is heb ik tijdens ons huwelijk geaccepteerd en hij moest zelfs de grens overschrijden waarvan hij wist dat dat voor mij echt een no go was. Het vreemdgaan. Daarom was die 2e leugen voor mij 3.5 jaar later echt de allerlaatste grens die ik aangaf bij hem. 

Ben blij dat ik inmiddels ontwaakt ben. Ik wil rust. Ik zie er nu alweer beter uit dan het afgelopen jaar omdat ik geen energie meer aan mijn relatie / aan hem hoef te geven.

Mensen die zich verdiept hebben in deze dynamiek van relaties snappen misschien nu ook wat ik bedoel met " zijn voorwaarden". Ik moet in het plaatje passen zoals hij me voor ogen ziet.

Maar dat afscheid nemen van een toxic relatie zoals die van ons is heel zwaar. 

Maar weet ook zeker dat ik het ga redden. Ben ook sterk geworden. Sowieso dat ik mijn eigen patronen kan herkennen.  Dus ja...het is goed dat ik deze stap zet. Zal zwaar zijn vooral als ik de kinderen niet altijd meer om me geen heb. Dat lijkt me ontzettend heftig

Maar dank jullie allen...in het nieuwe jaar geef ik weer een up date als ik verhuisd ben