Verder na ontrouw - deel 8

GekkeHenkie100 schreef op 02-11-2024 om 08:30:

[..]

Goedemorgen! Ik heb eerder aangegeven dat ik onder de indruk ben van hoe je omgaat met deze situatie en hoe je je staande houdt. Klinkt als ‘uit het goede hout gesneden’ en je bent bereid te doen wat goed is. Ook tegen eigen emoties in. En we geloven allemaal dat je kinderen op 1 staan en jij daar alles voor doet. Doe je goed en dat blijf je ook doen.

En toch: je bent superman niet, en dat hoeft ook niet. Je hebt simpelweg niet de tijd gehad om te helen de afgelopen maanden. Ik las een quote: wij zijn geneigd ons aangetrokken te voelen tot iemand (1) die ons kan geven wat we gemist hebben en (2) met wie we een destructief patroon herhalen in de hoop het nu anders te doen en zo de pijn te helen. Allemaal onbewust natuurlijk. Maar daarom vraagt het wat binnenwerk: wat maakt dat jij je tot deze vrouw aangetrokken voelt en waarom nu? En dan doe je het wat mij betreft te kort af met ‘zo zit ik niet in elkaar’. En: voor haar geldt hetzelfde. Zij voelt zich ook om mogelijk onbewuste redenen tot jou aangetrokken. En voor haar geldt ook de vraag of dat verstandig is.

Iedereen hier gunt jou alle geluk. Maar wat mij betreft juist daarom ook de reactie om op de rem te staan. Daarmee heb ik geen idee of het verstandig is om hiermee door te gaan, maar druk je graag op het hart dat je meer nagaat wat hieronder zit. Je hebt wel eens gezegd dat je misschien in relatietherapie had moeten gaan. Misschien is dat nog steeds zo. Jouw vrouw was is veel opzichten een lieve vrouw. En tegelijk had ze iets destructiefs in zich. Wat maakt dat je voor haar bent gevallen? Wat maakt dat je sommige dingen niet hebt gezien? Wat maakt dat je zoveel hebt geaccepteerd en bent gebleven? Wat maakt dat je nu niet hetzelfde overkomt? Kan het zijn dat jij heel goed ergens je ogen voor kan sluiten? En waarom is dat?

Het brengt je duidelijk iets (en dat is heel begrijpelijk), maar wat is dat en is dat nu wat helpt? Het legt in ieder geval dat je behoefte hebt aan iets. Wat Max zegt denk ik ook: dat je nu überhaupt al aan latten denkt klinkt alsof je je ergens in stort. Misschien wel meer dan jijzelf denkt.

Oke, misschien hangen jullie daar te veel waarde aan, of ik omschrijf het verkeerd. Het is niet dat " ik aan latten denk". Het zijn dingen die we in elk geval besproken hebben. Hoe staan we daar in qua toekomst. Net zoals je vrij snel bespreekt of er wel of niet nog een kinderwens is. Dat is niet omdat we nu al helemaal hoteldebotel zijn, maar volgens mij zijn dat dingen die je beter bespreken kunt, voordat iets heel erg serieus wordt. Komt dat namelijk niet overeen, dan hoef je er niet aan te beginnen toch? 

Misschien maak ik het groter dan wat het is: Ik ben een leuke dame tegen gekomen, verder niks. 

In de basis begrijp ik wat Elpisto zegt. Bij nieuwe contacten bespreek ik ook hoe iemand zijn toekomst ziet. Is er nog een kinderwens of wil iemand bijvoorbeeld samenwonen dan investeer ik daar verder niet in (zonde van de tijd). Zelfde is trouwens van mensen die nog in de scheiding zitten (of erger bij elkaar wonen). Mijn ervaring is dat je eerst tijd nodig hebt om de relatie te verwerken. Dat het goed is om los te komen en zaken op orde te krijgen. Dat alles kost tijd. Nieuwe liefde is heerlijk want je kunt erin verdwijnen. Even geen ellende en jij hebt toch recht op liefde? Maar verwerken, sterker worden en leren alleen zijn doe je niet. En de tijd gaat ten koste van je kinderen.

Elpisto schreef op 24-10-2024 om 14:44:

Dus zoals het nu lijkt, maandag tekenen. En dan zijn we in 8 week van niks aan de hand, naar scheiding gegaan.....

Wat mij betreft is dit hét ultieme voorbeeld van een rebound, ongeacht de onderbouwingen je hier ook geeft. En wat meerderen al schreven, iedereen gunt jou jouw geluk, maar dit is zo’n helder voorbeeld, voor mij althans, dat ik het niet niet kon vermelden.

Andere vraag: jij bent nog vrij jong en jullie waren ‘pas’ 10+ jaren samen. Heb je überhaupt al een aantal jaren alleen voor jezelf gezorgd zonder afhankelijk van iemand anders te zijn?

Izza schreef op 05-11-2024 om 16:00:

[..]

Ik herken er echt totaal niets in. Het is toch logisch dat mensen (mannen en vrouwen) die zelf hun leven goed op orde hebben dat ook van een ander verwachten? Iemand kan nog zo leuk zijn maar ik zou ook geen belangstelling hebben voor Iemand die werkeloos/in een vechtscheiding/zonder huis etc zit.

En prima dat hij graag monogaam wil zijn. Maar anderen willen dat niet. En iedereen maakt zijn eigen keuze volgens mij. Monogamie is niet de heiliging standaard die verplicht is voor iedereen. Lijkt mij trouwens wel zo prettig als iemand in zijn profiel aangeeft wat hij zoekt. Niet pas na eindeloos chatten. Ik stelde dat soort vragen direct. Dat zou hij ook gewoon kunnen doen.

Eens, ik zag ook niets herkenbaars of zelfs humoristisch in dit verhaal, maar kan uiteraard aan mezelf liggen 🤷‍♀️

RoodVruchtje schreef op 05-11-2024 om 19:02:

[..]

Wat mij betreft is dit hét ultieme voorbeeld van een rebound, ongeacht de onderbouwingen je hier ook geeft. En wat meerderen al schreven, iedereen gunt jou jouw geluk, maar dit is zo’n helder voorbeeld, voor mij althans, dat ik het niet niet kon vermelden.

Andere vraag: jij bent nog vrij jong en jullie waren ‘pas’ 10+ jaren samen. Heb je überhaupt al een aantal jaren alleen voor jezelf gezorgd zonder afhankelijk van iemand anders te zijn?

Ja ik dacht ook "die heeft binnen een jaar een nieuwe partner". Ja gewoon eens een tijdje alleen zijn is een hele goede basis voor een nieuwe relatie. En dat is een keuze hoor. Je kiest er voor of je je openstelt voor een ander of dat je bewust een tijd alleen bent. 

Bedankt voor jullie reacties op mijn post. Ik heb ze wel gelezen, het zijn goede ideeën. Ik weet alleen op dit moment niet zo goed wat ik daarop moet antwoorden. Ik zit er zelf compleet doorheen door alle ellende van de afgelopen tijd. De koek is op.

Hallo allen, even een update.
Van de week bericht gehad over een appartement. Ik heb een huis. Oftewel een flat. Het is om de hoek waar ik nu woon. Dus super dichtbij. Supersnel en ook tamelijk onverwachts maar ook een kans die ik niet kan laten lopen.

Maar wat een verdriet geeft dit allemaal. Dat het gezin nu echt gaat veranderen. 
Dat ik in mijn boosheid zat heb ik gezegd tegen man..we verkopen het huis. Ik op een flatje en jij lekker met de kinderen in het ouderlijk huis dat gaat niet gebeuren.Ze zijn op een leeftijd dat ze ook niet in een regeling te sturen zijn.

Maar nu denk ik. Hoe  fijn zou het zijn voor de kinderen. Als we zo dichtbij elkaar wonen.
Misschien wil ik wel even advies hoe te handelen. Vanuit boosheid is natuurlijk minder pijnlijk voor mij. Maar moet ik in dit geval het belang van de kinderen voorop stellen..man stelde zelfs nog voor om in de flat te gaan en ik in het huis. Maar dat voelt ook niet goed. Ik heb nu echt het gevoel dat ik nu echt voor mezelf moet gaan zorgen. 
Nou zomaar even wat zorgen. En dan merk je ook gewoon hoeveel verdriet het met zich meebrengt als je gaat scheiden.

Vandaag echt heel veel verdriet. Ik had man gister ook telefonisch gesproken. Hij droomt elke nacht van me. Fijne dromen en wordt dan wakker in de realiteit. Ik dachtzelfs vandaag...misschien als...maar weet dat het niet kan...ik kan dat niet nog een keer aan en verwerken allemaal.

RoodVruchtje schreef op 05-11-2024 om 19:02:

[..]

Wat mij betreft is dit hét ultieme voorbeeld van een rebound, ongeacht de onderbouwingen je hier ook geeft. En wat meerderen al schreven, iedereen gunt jou jouw geluk, maar dit is zo’n helder voorbeeld, voor mij althans, dat ik het niet niet kon vermelden.

Andere vraag: jij bent nog vrij jong en jullie waren ‘pas’ 10+ jaren samen. Heb je überhaupt al een aantal jaren alleen voor jezelf gezorgd zonder afhankelijk van iemand anders te zijn?

Mensen, ik ben een leuke vrouw tegen gekomen. Verder niks. Zonder verplichtingen en/of gedoe. Laten we dit alsjeblieft niet groter maken dan het is.

Ik hecht op dit moment namelijk heel veel waarde aan alles op een rit te krijgen, de kids een veilige plek bieden en mijn vrijheid om vooral te doen waar ik zelf zin in heb. Dat geef ik 1. niet zomaar meer op en 2. zit ik daar nu nog niet op te wachten. 

Ik weet heel goed wat een rebound is. Zo ver/diep zit ik er absoluut niet in. 

In ander nieuws: Bericht gekregen van de advocaat, de scheiding zal naar verwachting op 25 november uitgesproken worden. Met een beetje geluk gaat de hypotheek dan ook in 2024 nog volledig op mijn naam, en dan zijn we dit jaar nog compleet van alle banden, op de kinderen na, af. Morgen ga ik weer naar de kids, en dan hoef ik ook mijn huis niet meer uit, want de week er op heeft ze de sleutel van haar tijdelijke huisje.

Voor de rest is het rustig. Zaterdag wisseldag gehad, toen jankte ze weer alles aan elkaar. En sindsdien is het heerlijk rustig.

Peet52! schreef op 07-11-2024 om 12:14:

Maar moet ik in dit geval het belang van de kinderen voorop stellen..man stelde zelfs nog voor om in de flat te gaan en ik in het huis. Maar dat voelt ook niet goed. Ik heb nu echt het gevoel dat ik nu echt voor mezelf moet gaan zorgen.

Waarom voelt dat niet goed?

Elpisto schreef op 07-11-2024 om 12:32:

[..]

Mensen, ik ben een leuke vrouw tegen gekomen. Verder niks. Zonder verplichtingen en/of gedoe. Laten we dit alsjeblieft niet groter maken dan het is.

Volgens mij deed je dat zelf, door over een LAT-relatie te beginnen.

Persephone schreef op 07-11-2024 om 13:00:

[..]

Waarom voelt dat niet goed?

Denk omdat dit iets is wat ik helemaal zelf geregeld heb. Dus zonder de hulp van man. Het is al een wonder dat ik op deze plek een flat heb gekregen. Een sociale huur flat had in een veel mindere buurt geweest.

Het is ook een plek waar ik wel voor langere tijd wil blijven wonen. In dit huis kan ik zelf niet wonen financieel gezien en ook in verband met onderhoud.

Nu heb ik hem gisteren gebeld in verband met het regelen van de scheiding en hij schiet meteen in zijn hulp modus. Heel lief natuurlijk maar ik moet er voor waken( is mijn gevoel) dat ik weer aan bepaalde beslissingen ga twijfelen omdat ik zijn hulp weer heel fijn vind en het fijn voelt . Ben op mijn 23e bij hem ingetrokken en heeft hij altijd heel veel geregeld.

Peet52! schreef op 07-11-2024 om 13:36:

[..]

Denk omdat dit iets is wat ik helemaal zelf geregeld heb. Dus zonder de hulp van man. Het is al een wonder dat ik op deze plek een flat heb gekregen. Een sociale huur flat had in een veel mindere buurt geweest.

Het is ook een plek waar ik wel voor langere tijd wil blijven wonen. In dit huis kan ik zelf niet wonen financieel gezien en ook in verband met onderhoud.

Nu heb ik hem gisteren gebeld in verband met het regelen van de scheiding en hij schiet meteen in zijn hulp modus. Heel lief natuurlijk maar ik moet er voor waken( is mijn gevoel) dat ik weer aan bepaalde beslissingen ga twijfelen omdat ik zijn hulp weer heel fijn vind en het fijn voelt . Ben op mijn 23e bij hem ingetrokken en heeft hij altijd heel veel geregeld.

Begrijpelijk dat het prettiger voelt om iets helemaal zelf geregeld te hebben, hoor. 

Dat je ex-man in de hulp-modus schiet zou ook zomaar eens kunnen voortkomen uit schuldgevoel. Ik zou dat voor ogen houden als ik jou was. Misschien wil hij alleen maar helpen zodat hij zich beter voelt over zichzelf. In dat opzicht zou je ook opportunistisch zaken aan kunnen nemen die je wil graag wil , maar ik zou ervoor waken die hulp te verwarren met iets anders dan het waarschijnlijk is: schuldgevoel.

Persephone schreef op 07-11-2024 om 13:59:

[..]

Begrijpelijk dat het prettiger voelt om iets helemaal zelf geregeld te hebben, hoor.

Dat je ex-man in de hulp-modus schiet zou ook zomaar eens kunnen voortkomen uit schuldgevoel. Ik zou dat voor ogen houden als ik jou was. Misschien wil hij alleen maar helpen zodat hij zich beter voelt over zichzelf. In dat opzicht zou je ook opportunistisch zaken aan kunnen nemen die je wil graag wil , maar ik zou ervoor waken die hulp te verwarren met iets anders dan het waarschijnlijk is: schuldgevoel.

Dat is idd wel een hele goed om in mijn achterhoofd mee te nemen. Want nu ik daar over nadenk gaat alles op zijn voorwaarden.  Zijn voorwaarden om nergens meer over te praten en naar te vragen. Ik heb dat maar te accepteren.

Het waren zijn woorden die hij typte dat ik geen persoonlijke dingen meer mocht sturen. Oke...toegegeven...het waren hele boze dingen die ik schreef..en daaran toevoegen...dat ik hier gratis woonde. Dus een verkapte bedreiging.

Dus dat schuldgevoel dat kan wel eens kloppen.  En dat helpen.  Tja..op zijn voorwaarden en moet ik me houden aan zijn ongeschreven regels. Heel goed dat ik er weer even nuchter over na kan denken. Dank voor je inzicht.